ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلونی مشتمل بر یک مقدمه و شانزده ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلونی
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلونی (که از این پس طرفهای متعاهد نامیده می‌شوند) با تمایل به توسعه حمل و نقل مسافر و کالا توسط وسایط نقلیه موتوری بین دو کشور، با هدف تسهیل روند حمل مسافر و کالا بین دو کشور و در قلمرو یکدیگر، با توجه به اهمیت جنبه‌های‌اساسی محافظت از محیط زیست، ایمنی تردد و جاده و همچنین کاهش تأثیرات زیست محیطی زیانبار حمل و نقل و با تلاش در جهت حصول اطمینان از استفاده از آخرین دستاوردهای فن‌آوری‌ها در امر حمل و نقل مسافر و کالا بین دو کشور و در قلمرو یکدیگر که به وسیله وسایط نقلیه مورد‌استفاده با کاهش آلودگی صوتی و انتشار آلاینده‌ها، محیط زیست را حفظ خواهند کرد، موارد ذیل را مورد موافقت قرار دادند:
مفاد مقدماتی
ماده ۱ – تعاریف:
از نظر این موافقتنامه:
۱- اصطلاح «متصدی حمل و نقل» عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و تبعه
هریک از طرفهای متعاهد که طبق قوانین و مقررات ذی‌ربط مجاز به انجام عملیات حمل و
نقل بین‌المللی جاده‌ای مسافر و کالا می‌باشد.
۲- اصطلاح «وسیله نقلیه» عبارت است از هر وسیله نقلیه جاده‌ای دارای نیروی محرکه مکانیکی که :
الف – برای حمل بیش از ۹ نفر از جمله راننده (وسیله نقلیه مسافربری) یا برای حمل کالا (وسیله نقلیه باربری) ساخته شده باشد.
ب – در قلمرو هریک از طرفهای متعاهد به ثبت رسیده باشد (در خصوص وسیله نقلیه مفصل دار، ثبت کشنده ضروری می‌باشد).
پ – همچنین به هر وسیله نقلیه واحد یا ترکیبی از یک وسیله نقلیه با نیمه یدک یا یدک اطلاق می‌گردد.
حمل و نقل مسافر
ماده ۲ – حمل و نقل منظم:
۱- اصطلاح حمل و نقل منظم شامل حمل و نقل برنامه‌ریزی شده مسافران در مسیرهای معین
بوده که در آن مسافران در ایستگاههای از پیش تعیین‌شده سوار و یا پیاده می‌گردند.
۲- حمل و نقل منظم بین دو کشور یا به صورت عبوری از طریق قلمرو آنها باید توسط
مقامهای صلاحیتدار طرفهای متعاهد تأیید شود.
۳- مقام صلاحیتدار هر طرف متعاهد برای قسمتی از حمل که در قلمرو آن انجام می‌شود
مجوز صادر خواهد نمود.
۴- مقامهای صلاحیتدار شرایط اخذ مجوز، اعتبار آن، تعداد سفر، جداول زمانی و نرخهای
قابل اجرا و نیز هرگونه جزئیات ضروری دیگر را برای برقراری حمل و نقل منظم و روان
به طور مشترک تعیین خواهند نمود.
۵- تقاضای اخذ مجوز به مقام صلاحیتدار کشور محل ثبت وسیله نقلیه ارسال می‌گردد و منوط به تأیید یا عدم تأیید همان مقام خواهد بود.
ماده ۳ – حمل و نقل اتفاقی:
۱ – حمل و نقل اتفاقی مسافر تحت شرایط ذیل منوط به اخذ مجوز نمی‌باشد مشروط بر اینکه مسافران معینی توسط وسیله نقلیه معین حمل گردند.
الف – به صورت سیر و سیاحتی که از مبدأ کشور محل ثبت وسیله نقلیه آغاز گردیده و
همانجا خاتمه یابد در حالی که مسافران جدیدی سوار و یا پیاده نگردند (سیر و سیاحت دربست)، یا
ب – به صورت سیر و سیاحتی که از مبدأ کشور محل ثبت وسیله نقلیه آغاز گردیده و در
قلمرو طرف متعاهد دیگر خاتمه یابد، مشروط بر اینکه وسیله نقلیه بدون مسافر به کشور محل ثبت خود باز گردد، یا
پ – به صورت «سیر و سیاحت دربست» به صورت عبوری از طریق قلمرو طرف متعاهد دیگر،
یا
ت – در موارد جایگزین شدن وسیله نقلیه صدمه دیده با وسیله نقلیه دیگر.
۲- به هنگام اجرای خدمات حمل و نقلی مندرج در بند (۱) این ماده، راننده باید راه
نامه (صورت وضعیت) و اسناد رانندگی را در وسیله نقلیه‌نگاهداری نموده تا در صورت
درخواست مقامهای صلاحیتدار به آنان ارائه گردد. محتوا و شکل راه‌نامه توسط مقامهای
صلاحیتدار طرفهای متعاهد به‌صورت متقابل مورد توافق قرار خواهد گرفت.
۳- کلیه اشکال دیگر حمل و نقل اتفاقی مسافر به جز موارد مندرج در بندهای (۱) و (۲)
این ماده منوط به اخذ مجوز می‌باشد.
تقاضای اخذ مجوز به مقام صلاحیتدار طرف متعاهدی که در آنجا متصدی حمل به ثبت رسیده تسلیم خواهد شد و پس از آن مقام یاد شده تقاضاها را به همراه نظرهای احتمالی به مقام صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر تسلیم خواهد نمود.
حمل و نقل کالا
ماده ۴ – پروانه‌ها:
به استثنای موارد مذکور در ماده (۵) این موافقتنامه متصدی حمل و نقل هریک از
طرفهای متعاهد مجاز به انجام خدمات حمل و نقل بین قلمرو دو طرف متعاهد و به صورت
عبوری از طریق قلمرو یکدیگر براساس پروانه‌های حمل صادره از سوی مقامهای صلاحیتدار طرفهای متعاهد می‌باشد.
تعداد و نوع پروانه‌ها به صورت سالانه توسط مقامهای صلاحیتدار دو کشور یا کار
گروه مشترک مندرج در ماده (۱۵) این موافقتنامه و براساس نیاز و منافع طرفهای متعاهد تعیین می‌گردد.
ماده ۵ – عملیات حمل و نقل معاف از پروانه:
برای عملیات حمل و نقل مشروح زیر نیاز به پروانه حمل نخواهد بود:
۱- حمل کالا از فرودگاه عمومی یا بالعکس در موارد بروز خسارت یا هرگونه سانحه هوایی دیگر، یا فرود اضطراری به دلیل تغییر پرواز یا لغو پروازها.
۲- وسیله نقلیه موتوری صدمه دیده و یدک آن.
۳- جسد.
۴- حمل کالا توسط وسایل نقلیه ویژه مناسب در موارد جابجایی و نقل مکان.
۵- محمولات پستی.
۶- ملزومات نمایشگاهی برای نمایشگاه و بازار مکاره.
۷- ملزومات و سایر تجهیزات برای اجرای نمایش، موسیقی و سایر رویدادهای فرهنگی، اجرای سیرک یا فیلمبرداری و اجرای برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی.
۸- ملزومات پزشکی و سایر محمولات امدادی در صورت بروز بلایای طبیعی و نیز کمکهای بشردوستانه.
۹- وسایل نقلیه خالی به منظور جایگزین نمودن وسایل نقلیه صدمه دیده و انتقال کالا از وسیله نقلیه اخیرالذکر.
۱۰- وسایل نقلیه فنی امدادی برای تعمیر وسایل نقلیه صدمه دیده (وسایل نقلیه خدماتی و تعمیر و نگهداری).
۱۱- وسایل نقلیه با ظرفیت بارگیری ۳.۵ تن یا با وزن کل کمتر از ۷.۵ تن.
در خصوص عملیات حمل و نقل مندرج در بندهای فوق، راننده موظف به نگاهداری کلیه اسناد ضروری در وسیله نقلیه می‌باشد.
مقررات عمومی
ماده ۶ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی:
متصدی حمل و نقل هر یک از طرفهای متعاهد مجاز به انجام حمل و نقل مسافر و کالا
بین دو نقطه واقع در قلمرو طرف متعاهد دیگر نمی‌باشد مگر‌آنکه مجوز ویژه‌ای از طرف
متعاهد دیگر اخذ گردد.
ماده ۷ – حمل و نقل به کشورهای ثالث و بالعکس
متصدی حمل و نقل هریک از طرفهای متعاهد مجاز به حمل و نقل کالا از قلمرو طرف
متعاهد دیگر به مقصد کشورهای ثالث و بالعکس نمی‌باشد مگر‌آنکه بدین منظور مجوز
مخصوصی از طرف متعاهد دیگر دریافت شود.
ماده ۸ – وزن و ابعاد وسیله نقلیه:
۱- متصدیان حمل و نقل هریک از طرفهای متعاهد موظف به رعایت قوانین و مقررات طرف
متعاهد دیگر در مورد وزن و ابعاد وسیله نقلیه می‌باشند.
۲- در مورد وزن و ابعاد وسیله نقلیه جاده‌ای هیچ یک از طرفهای متعاهد شرایطی را که
محدودکننده‌تر از شرایط وضع شده بر وسایل نقلیه ثبت شده در‌قلمرو باشد، درخصوص
وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو طرف متعاهد دیگر وضع نخواهد کرد.
۳- در صورتی که وزن و یا ابعاد وسیله نقلیه مورد استفاده در حمل و نقل از حداکثر
وزن و یا ابعاد مجاز در قلمرو طرف دیگر که حمل و نقل در آن انجام‌می‌پذیرد، تجاوز
نماید، متصدی حمل و نقل موظف است از قبل مجوز مخصوصی را از مقامهای صلاحیتدار طرف
متعاهد دیگر اخذ نماید که در این‌صورت نیاز به دریافت پروانه حمل عادی نمی‌باشد.
چنانچه در مجوز اخذ شده استفاده از مسیر خاصی قید شده باشد حمل و نقل فقط در آن
مسیر مجاز‌خواهد بود.
ماده ۹ – مقررات مالیاتی:
۱- عملیات حمل و نقل با استفاده از وسایط نقلیه ثبت شده در قلمرو یک طرف متعاهد که
به صورت موقت در قلمرو طرف متعاهد دیگر تحت شرایط‌این موافقتنامه مورد بهره‌برداری
قرار می‌گیرد از پرداخت کلیه مالیاتهای مربوط به مالکیت، ثبت و تردد و نگهداری
وسیله نقلیه و همچنین مالیات‌مخصوص بر خدمات حمل و نقل معاف می‌باشد.
۲- سوخت موجود در مخازن عادی سوخت تعبیه شده از سوی کارخانجات سازنده وسایل نقلیه
که به منظور تردد و کار موتور مورد استفاده قرار‌می‌گیرد و همچنین قطعات یدکی و
روغن موتور وسیله نقلیه از پرداخت کلیه عوارض وارداتی در قلمرو طرف میزبان معاف
می‌باشد به شرطی که‌متصدی حمل و نقل مقررات گمرکی ذی‌ربط را رعایت نماید.
۳- انجام عملیات حمل و نقل تحت شرایط این موافقتنامه در کشور میزبان منوط به
پرداخت عوارض استفاده از جاده و هرگونه عوارض مربوط به‌استفاده از شبکه راهها یا
پلها می‌باشد. عوارض استفاده از جاده و هرگونه عوارض دیگر به صورت غیر تبعیض‌آمیز
در مورد متصدیان حمل و نقل دو‌طرف متعاهد وضع خواهد شد. کار گروه مشترک مندرج در
ماده (۱۵) می‌تواند به طور متقابل انواع مشخصی از عملیات حمل و نقل را از
پرداخت عوارض استفاده از جاده معاف نماید.
ماده ۱۰ – مقررات گمرکی:
قطعات یدکی مورد نیاز به منظور تعمیر وسیله نقلیه‌ای که قبلاً وارد گردیده است با
معافیت از پرداخت حقوق و عوارض ورودی و سایر مالیاتها و‌همچنین هرگونه ممنوعیت و
محدودیت وارداتی به طور موقت قابل ورود می‌باشد. قطعات یدکی تعویض شده را باید تحت
نظارت مقامهای گمرکی و‌طبق قوانین و مقررات داخلی طرف متعاهد ذی‌ربط ترخیص نمود،
یا عودت داد و یا از حیز انتفاع ساقط نمود.
منظور از «ساقط نمودن از حیز انتفاع» ، «اعراض» می‌باشد.
ماده ۱۱ – اجرای قوانین ملی:
در کلیه مواردی که در این موافقتنامه و یا موافقتنامه‌های بین‌المللی دیگر که هر
دو کشور درآن عضویت دارند، پیش‌بینی نشده است، متصدیان حمل و‌نقل و رانندگان وسایط
نقلیه یک طرف متعاهد موظفند قوانین و مقررات طرف دیگر متعاهد را رعایت نمایند.
ماده ۱۲ – ایمنی فنی و حفاظت از محیط زیست:
۱- براساس مفاد این موافقتنامه، طرفهای متعاهد به منظور تضمین ایمنی تردد جاده‌ای،
استفاده از وسایط نقلیه‌ای که از نظر فنی سالم بوده و حداقل‌آلودگی صوتی و زیست
محیطی را دارند تشویق خواهند کرد.
۲- کار گروه مشترک مندرج در ماده (۱۵) این موافقتنامه جزئیات موضوع را مشخص خواهد
کرد.
ماده ۱۳ – تخلفات:
۱- چنانچه متصدی حمل و نقل هریک از طرفهای متعاهد از مفاد این موافقتنامه در قلمرو
طرف دیگر تخطی نماید، مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهدی که تخلف در آنجا صورت گرفته
است طبق الزامات قانونی حاکم در سرزمین خود، از جزئیات تخلف مزبور طرف دیگر متعاهد را مطلع خواهد نمود.
۲- در صورت بروز هرگونه تخلف مندرج در بند (۱) این ماده، مقامهای صلاحیتدار طرف
متعاهدی که تخلف در آنجا صورت گرفته است این حق را‌دارند که از مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر موارد ذیل را درخواست نمایند:
الف – اخطار به متصدی حمل و نقل متخلف مبنی بر اینکه در صورت اقدام به هرگونه
تخلف دیگر ورود وسایل نقلیه وی به قلمرو طرف متعاهد محل‌تخلف برای مدت تعیین شده
از سوی مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد مربوط ممنوع خواهد شد.
ب – اطلاع به متصدی حمل و نقل که از ورود وسایل نقلیه آن به طور موقت یا دائم به قلمرو آن طرف متعاهد جلوگیری به عمل آمده است.
۳- به هنگام دریافت چنین درخواستی از مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر، مقامهای
صلاحیتدار حداکثر توجه خود را معطوف به این موضوع نموده و طرف متعاهد دیگر را از
اقدامات انجام شده در اسرع وقت مطلع خواهند نمود.
ماده ۱۴ – مقامهای صلاحیتدار:
مقامهای صلاحیتدار تعیین شده برای اجرای این موافقتنامه به شرح ذیل می‌باشند:
– از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران:
وزارت راه و ترابری
– از طرف دولت جمهوری اسلونی:
وزارت حمل و نقل و ارتباطات
ماده ۱۵ – کار گروه مشترک:
۱- طرفهای متعاهد کار گروه مشترکی را مرکب از نمایندگان خود تشکیل خواهند داد.
وظایف کار گروه مشترک به شرح زیر است:
الف – نظارت بر حسن اجرای این موافقتنامه؛
ب – اتخاذ تصمیم در خصوص تعداد، نوع و اعتبار پروانه‌های حمل و مجوزهای مندرج در این موافقتنامه؛
پ – بررسی سایر مواردی که در حیطه این موافقتنامه می‌باشد و اتخاذ تدابیر لازم جهت رفع و رجوع آنها؛
ت – بررسی سایر موارد مرتبط با حمل و نقل جاده‌ای، حفاظت محیط زیست و ایمنی فنی وسایط نقلیه مورد تأیید طرفها؛
ث – پیشنهاد هرگونه الحاق و اصلاحی در مواد این موافقتنامه و ارسال آن به مقامهای صلاحیتدار جهت تصویب.
۲- کار گروه مشترک متناوباً و بنا به درخواست هریک از طرفهای متعاهد در جمهوری
اسلامی ایران و یا جمهوری اسلونی برگزار می‌گردد. طرفهای متعاهد ملزم به اجرای
تصمیمات متخذه از سوی کار گروه مشترک می‌باشند.
ماده ۱۶ – مدت اعتبار و لازم‌الاجرا شدن:
۱- این موافقتنامه سی روز پس از آنکه طرفهای متعاهد طی تمامی الزامات قانونی لازم‌الاجرا شدن آن را به صورت مکتوب و از طریق سیاسی به یکدیگر اطلاع دادند، لازم‌الاجرا خواهد شد.
۲- این موافقتنامه به قوت خود باقی خواهد ماند مگر آنکه یکی از طرفهای متعاهد با یک پیش‌آگهی کتبی شش ماهه از طریق سیاسی انقضای آن را به‌طرف دیگر اعلام نماید.
این موافقتنامه در تهران و به تاریخ .۲.۲۱هجری شمسی برابر با ۱۱ مه ۱۹۹۹ میلادی
در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، اسلونیایی و انگلیسی به امضاء رسید که تمامی
متون دارای اعتبار واحد و قوت قانونی یکسان می‌باشند. در صورت بروز هرگونه اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی معتبر خواهد‌بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران
از طرف دولت جمهوری اسلونی
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و شانزده ماده در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ بیستم دی ماه یکهزار و سیصد و هفتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۹.۱۰.۲۸ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی کروبی