ماده واحده – به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می‌شود به کنوانسیون بین‌المللی کانتینرهای ایمن مصوب سال یکهزار و نهصد و هفتاد و دو میلادی برابر با سال یکهزار و سیصد و پنجاه و یک هجری شمسی، مشتمل بر یک مقدمه و شانزده ماده و دو ضمیمه به شرح پیوست، ملحق شود و اسناد مربوط را تسلیم نماید.
رعایت اصل یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی در بخش ارجاع به داوری الزامی است.
بسم الله الرحمن الرحیم
کنوانسیون بین‌المللی کانتینرهای ایمن مصوب ۱۹۷۲ میلادی (۱۳۵۱ هجری شمسی)
مقدمه
اعضاء:
با درک نیاز به حفظ ایمنی کامل جان افراد در هنگام کار، روی هم چینی و حمل و نقل کانتینرها،
با توجه به نیاز به تسهیل حمل و نقل بین‌المللی کانتینری،
با تشخیص مزایای رسمی کردن الزامات ایمنی مشترک بین‌المللی در این زمینه،
با توجه به اینکه این مهم با انعقاد یک کنوانسیون به بهترین وجهی حاصل می‌گردد، تصمیم به رسمی نمودن الزامات ساختاری برای تضمین ایمنی در کار، روی هم چینی و حمل و نقل کانتینرها در روند فعالیتهای معمول گرفته و در این راستا به شرح زیر توافق نموده‌اند:
ماده ۱ – تعهد کلی به موجب این کنوانسیون:
اعضاء تعهد می‌نمایند مفاد این کنوانسیون و ضمایم آن را که بخش جدائی ناپذیر از این کنوانسیون را تشکیل می‌دهند، اجراء نمایند.
ماده ۲ – تعریف:
از نظر این کنوانسیون، مگر اینکه به گونه دیگری تصریح شده باشد:
۱ – “کانتینر” یعنی رکنی از تجهیزات حمل و نقل که دارای ویژگیهای زیر باشد:
الف – ثابت و پایدار و در نتیجه به اندازه کافی محکم که مناسب کاربرد مداوم باشد؛
ب – دارای طراحی ویژه برای تسهیل حمل و نقل کالا از طریق یک نوع یا انواع حمل و
نقل بدون بارگیری مجدد میان راهی باشد؛
پ – دارا بودن طراحی که با پیش‌بینی بستهائی در گوشه‌ها باعث محفوظ و محکم نگاه
داشتن و. یا حمل و نقل آسان می‌گردد؛
ت – دارای اندازه‌ای که فضای محصور به وسیله (۴) گوشه پایینی بیرونی به یکی از دو
ترتیب زیر باشد:
۱ – دست کم (۱۴) متر مربع (۱۵۰ فوت مربع)؛ یا
۲ – دست کم (۷) متر مربع (۷۵ فوت مربع) چنانچه بستهای گوشه‌ای بالائی بر روی آن
نصب شده باشند.
اصطلاح کانتینر شامل هیچ یک از وسائل نقلیه یا بسته بندی نمی‌گردد، با این وجود
زمانی که کانتینرها روی شاسی حمل شوند آنها را شامل می‌شود.
۲ – “بستهای گوشه‌ای” یعنی آرایش و ترتیبی از روزنه‌ها و سطوح در بالا و . یا
پایین کانتینر جهت حمل و نقل، روی هم چینی و. یا محکم و محفوظ‌نگاه داشتن آن.
۳ – “دستگاه اجرائی” یعنی دولت یک عضو که تحت اختیار و صلاحیت آن، کانتینرها
تأیید می‌گردند.
۴ – “تأیید شده” یعنی تأیید شده به وسیله دستگاه اجرائی.
۵ – “تأیید” یعنی تصمیم دستگاه اجرائی مبنی بر اینکه نوع طرح یا کانتینر در
چارچوب شرایط این کنوانسیون ایمن و بی‌خطر باشد.
۶ – “حمل و نقل بین‌المللی” یعنی حمل و نقل میان نقاط مبدأ و مقصد که در قلمرو دو
کشور که این کنوانسیون در مورد دست کم یکی از آنها اعمال‌می‌شود، قرار گرفته است.
این کنوانسیون همچنین زمانی که بخشی از عملیات حمل و نقل میان دو کشوری انجام شود
که در قلمرو یکی از آنها این کنوانسیون اعمال می‌شود،اجراء می‌گردد.
۷ – “محموله” یعنی هر گونه کالا، اجناس، مال‌التجاره و اقلامی از هر نوع که در
کانتینرها حمل می‌شوند.
۸ – “کانتینر جدید” به معنای کانتینری است که ساخت آن در تاریخ لازم‌الاجراء شدن
این کنوانسیون یا پس از آن آغاز شده باشد.
۹ – “کانتینر موجود” به معنای کانتینری است که کانتینر جدید نباشد.
۱۰ – “مالک” عبارت است از مالک به گونه مقرر در حقوق داخلی عضو یا مستأجر یا
امین، چنانچه توافق میان طرفها مقرر نماید که مالک به اعمال‌مسؤولیت خویش برای
نگهداری و بازدید و بازرسی کانتینر توسط چنین مستأجر یا امینی بپردازد.
۱۱ – “نوع کانتینر” به معنای نوع طرح تأییدی از سوی دستگاه اجرائی می‌باشد.
۱۲ – “کانتینر از مجموعه با نوع طرح” به معنای هر گونه کانتینر ساخته شده بر طبق
نوع طرح تأیید شده می‌باشد.
۱۳ – “نمونه اولیه” به معنای کانتینری است که نماینده کانتینرهائی است که در
مجموعه نوع طرح ساخته شده یا قرار است ساخته شوند.
۱۴ – “حداکثر میزان یا وزن ناخالص مفید و مؤثر یا R عبارت است از حداکثر وزن مجاز
کانتینر همراه با محموله آن.
۱۵ – “وزن خود کانتینر” به معنای وزن کانتینر خالی همراه با تجهیزات فرعی ثابت
شده بر روی آن می‌باشد.
۱۶ – “حداکثر بار مجاز یا P” عبارت است از تفاوت میان حداکثر میزان یا وزن ناخالص
مفید و مؤثر و وزن خود کانتینر.
ماده ۳ – کاربرد :
۱ – این کنوانسیون در مورد کانتینرهای جدید و موجود مورد استفاده در حمل و نقل
بین‌المللی به استثنای کانتینرهائی که برای حمل و نقل هوائی به‌گونه خاصی طراحی
شده‌اند، اعمال می‌شود.
۲ – هر کانتینر جدید باید طبق مفاد مربوط به آزمایش نوع یا آزمایش خاص و مستقل به
گونه‌ای که در ضمیمه (۱) درج گردیده ، تأیید شود.
۳ – هر کانتینر موجود باید طبق مفاد مربوط به تأیید کانتینرهای موجود که در ضمیمه
(۱) بیان شده است ، ظرف پنج سال پس از تاریخ لازم‌الاجرا شدن‌این کنوانسیون تأیید
شود.
ماده ۴ – آزمایش، بازرسی، تأیید و نگهداری
۱ – برای اجرای مفاد ضمیمه (۱) هر دستگاه اجرائی باید رویه مؤثری را برای آزمایش،
بازرسی و تأیید کانتینرها طبق معیارهای موجود در این‌کنوانسیون ایجاد نماید. با
این توضیح که دستگاه اجرائی می‌تواند انجام چنین آزمایش ، بازرسی و تأیید را به
سازمانهائی که به طور مقتضی از سوی آن‌مجاز شده‌اند، واگذار نماید.
۲ – دستگاه اجرائی که آزمایش، بازرسی و تأیید را به یک سازمان می‌سپارد باید دبیر
کل سازمان مشورتی دریایی یا بین‌المللی (که از این پس به آن”سازمان” اطلاق
می‌شود) را برای اطلاع دادن به اعضاء آگاه نماید.
۳ – درخواست تأیید ممکن است به دستگاه اجرائی هر عضوی داده شود.
۴ – هر کانتینری باید طبق مفاد ضمیمه (۱) در وضعیتی ایمن نگهداشته شود.
۵ – چنانچه یک کانتینر تأیید شده واقعاً مطابق با الزامات ضمایم (۱) و (۲) نباشد
دستگاه اجرائی ذیربط باید اقدامات ضروری را برای تطبیق کانتینر با‌چنین الزاماتی
اتخاذ نموده یا تأیید را پس بگیرد.
ماده ۵ – پذیرش تأیید
۱ – تأیید اعطا شده به موجب اختیار یک عضو تحت شرایط این کنوانسیون باید توسط
اعضای دیگر برای تمام اهداف موضوع این کنوانسیون پذیرفته‌شود. اعضای دیگر باید این
تأیید را همانند تأیید صادر شده از جانب خود معتبر و نافذ بدانند.
۲ – یک عضو نباید هیچگونه الزامات ایمنی ساختاری یا آزمایشهای دیگری را در مورد
کانتینرهای مشمول این کنوانسیون وضع نماید، با این توضیح که‌هیچ یک از مفاد این
کنوانسیون مانع کاربرد مفاد مقررات یا قانون داخلی یا موافقتنامه‌های بین‌المللی
نمی‌گردد که برای کانتینرهایی که به طور خاص‌جهت حمل و نقل کالاهای خطرناک طراحی
شده‌اند، یا برای ویژگیهای منحصر به فرد کانتینرهای حامل مایعات فله یا برای
کانتینرهایی که به صورت‌هوائی حمل می‌شوند الزامات ایمنی ساختاری یا آزمایشهای
اضافی را تجویز می‌کند.
اصطلاح “کالاهای خطرناک” همان معنائی را خواهد داشت که موافقتنامه‌های
بین‌المللی برای آن تعیین کرده‌اند.
ماده ۶ – کنترل
۱ – هر کانتینری که به موجب ماده (۳) به تأیید رسیده است مشمول کنترل در قلمرو
اعضا به وسیله مأموران آنها که به طور مقتضی مجاز شده‌اند،خواهد شد. این کنترل
باید محدود به تشخیص این امر گردد که کانتینر دارای پلاک تأیید ایمنی معتبر به
گونه‌ای است که به وسیله این کنوانسیون مقرر‌شده، مگر اینکه ادله واضحی بر این
باور موجود باشد که وضعیت کانتینر به گونه‌ای است که تهدید آشکاری برای ایمنی به
حساب می‌آید. در چنین‌موردی، مأمور مجری کنترل باید فقط تا جائی که ممکن است ضرورت
داشته باشد برای اطمینان از اینکه کانتینر پیش از ادامه سرویس دهی به وضعیت‌ایمن
برگشته به انجام کنترل بپردازد.
۲ – در صورت ناامن جلوه کردن کانتینر به علت نقصی که ممکن است در هنگام تأیید
کانتینر در آن وجود داشته، دستگاه اجرائی مسؤول تأیید باید‌توسط عضوی که نقص را
پیدا کرده است، آگاه گردد.
ماده ۷ – امضاء تنفیذ، پذیرش، تصویب و الحاق
۱ – این کنوانسیون تا تاریخ ۱۵ ژانویه ۱۹۷۳ میلادی (۱۳۵۱.۱۰.۲۵) هجری شمسی) برای
امضاء در دفتر سازمان ملل متحد در ژنو و پس از آن از‌تاریخ ۱ فوریه ۱۹۷۳ تا ۳۱
دسامبر ۱۹۷۳ میلادی (از ۱۳۵۱.۱۰.۱۲ تا ۱۳۵۲.۱۰.۱۰ هجری شمسی) در مقر سازمان در
لندن توسط تمامی کشورهای‌عضو سازمان ملل متحد یا اعضای هر یک از آژانسهای تخصصی یا
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی یا اعضای اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری و‌توسط
هر کشور دیگری که از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد دعوت شده است تا عضو این
کنوانسیون شود، باز خواهد ماند.
۲ – این کنوانسیون منوط به تنفیذ، پذیرش یا تصویب به وسیله کشورهای امضاء کننده آن
است.
۳ – این کنوانسیون برای الحاق هر کشور موضوع بند (۱) باز خواهد ماند.
۴ – اسناد تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق باید به دبیر کل سازمان (که از این پس
“دبیر کل” به آن اطلاق می‌شود) سپرده شوند.
ماده ۸ – لازم‌الاجراء شدن
۱ – این کنوانسیون دوازده ماه پس از تاریخ سپردن دهمین سند تنفیذ، پذیرش، تصویب یا
الحاق لازم‌الاجراء خواهد شد.
۲ – این کنوانسیون در مورد هر کشوری که پس از سپردن دهمین سند تنفیذ، پذیرش، تصویب
یا الحاق، این کنوانسیون را تنفیذ، پذیرش یا تصویب‌می‌کند یا به آن ملحق می‌شود
(۱۲) ماه پس از تاریخ سپردن سند تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق آن کشور،
لازم‌الاجراء خواهد شد.
۳ – هر کشوری که پس از لازم‌الاجراء شدن یک اصلاحیه، بدون بیان قصد متفاوتی توسط
آن کشور عضو این کنوانسیون می‌شود:
الف – به عنوان عضو کنوانسیون اصلاح شده تلقی خواهد شد.
ب – در ارتباط با هر عضو کنوانسیون که متعهد به اصلاحیه نمی‌باشد به عنوان عضو
کنوانسیون اصلاح نشده تلقی خواهد شد.
ماده ۹ – رویه اصلاح هر بخش یا بخشهای این کنوانسیون
۱ – این کنوانسیون می‌تواند با پیشنهاد یک عضو از طریق هر یک از رویه‌های مشخص شده
در این ماده اصلاح شود.
۲ – اصلاح پس از رسیدگی در سازمان:
الف – به محض درخواست یک عضو هر گونه اصلاحیه پیشنهادی آن عضو در مورد این
کنوانسیون در سازمان رسیدگی خواهد شد. چنانچه اصلاحیه‌مزبور به تصویب اکثریت دو
سوم حاضران و رأی دهندگان در کمیته ایمنی دریانوردی سازمان، که از تمامی اعضاء
برای حضور و رأی دادن در آن دعوت‌خواهد شد، برسد، دست کم (۶) ماه پیش از رسیدگی به
آن در مجمع سازمان و کلیه اعضاء به اطلاع تمامی اعضای سازمان خواهد رسید، هر عضوی
که‌سازمان نباشد حق حضور و رأی را در هنگام بررسی اصلاحیه توسط مجمع خواهد داشت.
ب – در صورت تصویب اصلاحیه به وسیله اکثریت دو سوم حاضران و رأی دهندگان در مجمع و
در صورتی که این اکثریت شامل اکثریت دو سوم‌اعضای حاضر و رأی دهنده باشد، اصلاحیه
توسط دبیر کل برای پذیرش تمامی اعضاء به آنها اطلاع داده خواهد شد.
پ – چنین اصلاحیه‌ای (۱۲) ماه پس از تاریخ پذیرفته شدن آن توسط دو سوم اعضاء
لازم‌الاجراء خواهد گردید. این اصلاحیه در رابطه با تمامی اعضاء‌لازم‌الاجراء
خواهد بود مگر آنهائی که پیش از لازم‌الاجراء شدن اصلاحیه، اعلامیه‌ای را مبنی بر
نپذیرفتن اصلاحیه ارائه دهند.
۳ – اصلاح به وسیله اجلاس:
به محض درخواست یک عضو که دست کم یک سوم اعضاء با آن موافقت کرده باشند اجلاسی با دعوت از کشورهای موضوع ماده (۷) توسط دبیر کل‌تشکیل خواهد گردید.
ماده ۱۰ – رویه ویژه برای اصلاح ضمیمه‌ها
۱ – هر گونه اصلاح ضمیمه‌ها که توسط عضوی پیشنهاد می‌شود در سازمان به درخواست آن
عضو رسیدگی خواهد شد.
۲ – چنانچه این اصلاحات به تصویب اکثریت دو سوم حاضران و رأی دهندگان در کمیته
ایمنی دریانوردی سازمان – که از تمامی اعضاء برای حضور و‌یارگیری در آن دعوت خواهد
شد – برسد و اگر این اکثریت شامل اکثریت دو سوم اعضای حاضر و رأی دهنده باشد، چنین
اصلاحیه‌ای به وسیله دبیر‌کل به تمامی اعضاء جهت پذیرش آنها اطلاع داده خواهد شد.
۳ – چنین اصلاحیه‌ای در تاریخ تعیین شده از سوی کمیته ایمنی دریانوردی در زمان
تصویب آن، لازم‌الاجراء خواهد شد مگر اینکه تا تاریخ مقدم تر‌تعیین شده توسط کمیته
در همان زمان، یک پنجم اعضاء یا پنج عضو، هر کدام که تعداد کمتری داشته باشد، دبیر
کل را از مخالفت خویش با اصلاحیه‌آگاه نمایند. تعیین تاریخهای موضوع این بند توسط
کمیته ایمنی دریانوردی به وسیله اکثریت دو سوم حاضران و رأی دهندگان که شامل
اکثریت دو سوم‌اعضای حاضر و رأی دهنده می‌باشد، صورت خواهد گرفت.
۴ – هر اصلاحیه در زمان لازم‌الاجراء شدن در مورد تمامی اعضائی که با اصلاحیه
مخالفت نکرده‌اند، جایگزین مفاد قبلی که اصلاحیه به آنها اشاره‌می‌کند شده و مفاد
مزبور را لغو خواهد کرد. مخالفت یک عضو برای دیگر اعضاء جهت پذیرش کانتینرهائی که
این کنوانسیون در مورد آنها اعمال‌می‌شود، الزام‌آور نخواهد بود.
۵ – دبیر کل تمامی اعضاء و اعضای سازمان را از هر درخواست و مکاتبه به موجب این
ماده و تاریخ لازم‌الاجراء شدن هر اصلاحیه‌ای آگاه خواهد کرد.
۶ – در صورتی که اصلاحیه پیشنهادی ضمیمه‌ها در کمیته ایمنی دریانوردی مورد بررسی
قرار گرفته ولی تصویب نشده باشد هر عضو می‌تواند‌درخواست برگزاری اجلاسی را نماید
که کشورهای موضوع ماده (۷) به آن دعوت خواهند شد. اجلاس مزبور به محض دریافت
اطلاعیه توافق دست کم‌یک سوم اعضای دیگر توسط دبیر کل برای رسیدگی به اصلاحات
ضمیمه‌ها تشکیل خواهد شد.
ماده ۱۱ – انصراف
۱ – هر عضو می‌تواند با سپردن سندی به دبیر کل از این کنوانسیون اعلام انصراف
نماید. انصراف یک سال پس از تاریخ سپردن سند به دبیر کل نافذ‌خواهد شد.
۲ – عضوی که مخالفت خود را با اصلاحیه ضمیمه‌ها اطلاع داده است، می‌تواند از این
کنوانسیون انصراف نماید و انصراف مزبور در تاریخ لازم‌الاجراء‌شدن چنین اصلاحیه‌ای
نافذ خواهد شد.
ماده ۱۲ – فسخ
چنانچه تعداد اعضاء برای هر دوره زمانی (۱۲) ماه پی درپی کمتر از پنج عضو باشد،
این کنوانسیون فسخ خواهد شد.
ماده ۱۳ – حل و فصل اختلافات
۱ – هر گونه اختلاف میان دو عضو یا بیشتر در ارتباط با تفسیر یا اجرای این
کنوانسیون که به وسیله مذاکره یا از راههای دیگر حل اختلاف رفع شدنی‌نباشد، به
درخواست یکی از آنها به دیوان داوری که به شرح زیر تشکیل می‌شود ارجاع خواهد شد.
هر طرف دعوا، داوری را انتخاب خواهد کرد و این‌دو داور، داور سومی را انتخاب
خواهند کرد که رئیس دیوان خواهد بود. چنانچه سه ماه پس از دریافت درخواست، یکی از
طرفها داور را انتخاب نکند‌یا اگر داوران در انتخاب رئیس کوتاهی کنند، هر یک از
طرفها می‌توانند از دبیر کل تقاضای انتصاب داور یا رئیس دیوان داوری را بنمایند.
۲ – حکم دیوان داوری که به موجب مفاد بند (۱) صادر شده است، برای طرفهای دعوا لازم
الرعایه خواهد بود.
۳ – دیوان داوری قواعد دادرسی خود را تعیین خواهد نمود.
۴ – تصمیمات دیوان داوری هم نسبت به رویه‌ها و محل گردهمایی خود و هم نسبت به هر
گونه اختلاف مطرح نزد آن با رأی اکثریت گرفته خواهد شد.
۵ – هر گونه اختلافی که ممکن است میان طرفهای دعوا در زمینه تفسیر و اجرای حکم
ایجاد شود، می‌تواند توسط هر یک از طرفها برای قضاوت به‌دیوان داوری که حکم را
صادر نموده است، ارجاع شود.
ماده ۱۴ – حق شرط
۱ – حق شرط نسبت به این کنوانسیون مجاز است مگر در مورد مقررات مواد (۱) تا (۶)،
(۱۳)، این ماده و ضمیمه‌ها مشروط بر اینکه این حق شرطها‌به صورت کتبی اعلام شده
باشد و اگر پیش از سپردن سند تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق اعلام شده در آن سند
تأیید شده باشد. دبیر کل چنین حق‌شرطهائی را به اطلاع تمامی کشورهای موضوع ماده
(۷) خواهد رساند.
۲ – هر حق شرط در نظر گرفته شده طبق بند (۱):
الف – مفاد این کنوانسیون را که حق شرط به آن مربوط می‌شود در حد حق شرط برای
عضوی که حق شرط را در نظر گرفته اصلاح و تعدیل می‌کند.
ب – آن مفاد را در همان حد برای اعضای دیگر در ارتباطات آنها با عضوی که حق شرط را
وارد نموده است، اصلاح و تعدیل می‌کند.
۳ – هر عضوی که حق شرطی را به موجب بند (۱) تدوین نموده است می‌تواند در هر زمان
با دادن اطلاعیه‌ای به دبیر کل از آن انصراف نماید.
ماده ۱۵ – علاوه بر اطلاعیه‌ها و مکاتبات پیش‌بینی شده در مواد (۹)، (۱۰) و (۱۴)،
دبیر کل تمامی کشورهای موضوع ماده (۷) را از موارد زیر نیز آگاه‌خواهد نمود:
الف – امضاها، تنفیذها، پذیرشها، تصویبها و الحاقها به موجب ماده (۷)؛
ب – تاریخهای لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون طبق ماده (۸)؛
پ – تاریخ لازم‌الاجراء شدن اصلاحات این کنوانسیون طبق مواد (۹) و (۱۰)؛
ت – انصرافها به موجب ماده (۱۱)؛ و
ث – فسخ این کنوانسیون به موجب ماده (۱۲).
ماده ۱۶ – متون معتبر
نسخه اصلی این کنوانسیون که متن آن به زبانهای چینی، انگلیسی، فرانسوی، روسی و
اسپانیائی همگی موثق و معتبرند، به دبیر کل سپرده خواهد شد تا نسخه‌های گواهی شده
برابر با اصل را به تمامی کشورهای موضوع ماده (۷) ارسال نماید.
در گواهی مراتب فوق، نمایندگان تام‌الاختیار امضاء کننده زیر که از جانب دولتهای
متبوع خود به نحو مقتضی بدین منظور مجاز شده‌اند این کنوانسیون‌را امضاء کرده‌اند.
تنظیم شده در ژنو، به تاریخ دوم سپتامبر یکهزار و نهصد و هفتاد و دو میلادی (۱۳۵۱.۶.۱۱ هجری شمسی).
ضمیمه ۱
مقررات آزمایش، بازرسی، تأیید و نگهداری کانتینرها
فصل ۱ – مقررات مشترک برای تمامی نظامهای تأیید
ماده ۱ – پلاک تأیید ایمنی
۱ –
الف – پلاک تأیید ایمنی طبق ویژگیهای مقرر در پیوست این ضمیمه باید به طور دائمی
به هر کانتینر تأیید شده در محل کاملاً در معرض دید، مجاور هر‌گونه پلاک تأیید
دیگری که برای مقاصد رسمی و اداری صادر گردیده است، در جائی که به راحتی آسیب
نبیند، الصاق شود.
ب – روی هر کانتینر، تمامی علامت‌گذاریهای مربوط به حداکثر وزن ناخالص باید طبق
اطلاعات مربوط به حداکثر وزن ناخالص بر روی پلاک تأیید‌ایمنی باشد.
پ – مالک کانتینرها باید پلاک تأیید ایمنی روز کانتینر را بردارد اگر:
۱ – کانتینر به گونه‌ای تغییر داده شده باشد که تأیید اولیه و اطلاعات مندرج بر
روی پلاک تأیید ایمنی را باطل نماید؛ یا
۲ – کانتینر از سرویس و ارائه خدمات خارج شده و طبق کنوانسیون نگهداری نشده باشد؛
یا
۳ – تأیید به وسیله دستگاه اجرائی پس گرفته شده باشد؛
۲ –
الف – پلاک باید اطلاعات زیر را دست کم به زبان انگلیسی یا فرانسوی در بر داشته باشد:
“تأیید ایمنی CSC”
کشور صادر کننده تأیید و مرجع تأیید،
تاریخ (ماه و سال) ساخت،
شماره شناسائی سازنده کانتینر یا در مورد کانتینرهای موجودی که این شماره در مورد
آنها ناشناخته است، شماره اختصاص یافته از سوی دستگاه‌اجرائی،
حداکثر وزن ناخالص مفید و مؤثر (کیلوگرم و پاوند)،
وزن مجاز روی هم چینی برای g۱.۸ (کیلوگرم و پاوند)،
مقدار بار مربوط به آزمایش فشار عرضی (کیلوگرم و پاوند).
ب – در روی پلاک باید یک جای خالی برای درج مقادیر (عوامل) استحکام دیواره
انتهائی و . یا جانبی طبق بند (۳) این ماده و ضمیمه (۲)، آزمایشهای(۶) و (۷) درنظر
گرفته شود. همچنین یک جای خالی در روز پلاک برای درج تاریخهای (ماه و سال) بازدید
و بازرسی اول و بعدی مربوط به نگهداری‌باید درنظر گرفته شود.
۳ – در صورتی که دستگاه اجرائی، کانتینری را مطابق با الزامات این کنوانسیون در
مورد ایمنی بداند و اگر برای چنین کانتینری، مقادیر (عوامل)استحکام دیواره
انتهائی و.یا جانبی، بیشتر یا کمتر از مقادیر قید شده در ضمیمه (۲) در نظر گرفته
شده باشد، این مقادیر باید بر روی پلاک تأیید ایمنی‌نشان داده شوند.
۴ – وجود پلاک تأیید ایمنی، ضرورت نمایش برچسبها یا اطلاعات دیگری را که ممکن است
سایر مقرراتی که احتمالاً نافذ هستند مقرر کرده باشند از‌میان نمی‌برد.
ماده ۲ – نگهداری و بازدید و بازرسی
۱ – مالک کانتینر مسؤول نگهداری آن در وضعیت ایمن می‌باشد.
۲ –
الف – مالک کانتینر تأیید شده باید طبق رویه تجویز یا تأیید شده توسط عضو ذیربط،
در فواصل زمانی مناسب با شرایط کاری، کانتینر را بازدید و‌بازرسی نماید یا اقدام
به این کار کند.
ب – تاریخی (ماه و سال) که قبل از آن باید کانتینر جدید تحت اولین بازدید و
بازرسی قرار بگیرد باید روی پلاک تأیید ایمنی ثبت شود.
پ – تاریخی (ماه و سال) که قبل از آن کانتینر باید بازدید و بازرسی مجدد گردد
باید به وضوح روی کانتینر در روی پلاک تأیید ایمنی یا حتی‌الامکان‌نزدیک به آن ثبت
شود و به گونه‌ای قابل قبول برای آن عضوی که رویه خاص بازدید و بازرسی را مقرر یا
تأیید نموده است، باشد.
ت – فاصله زمانی میان تاریخ ساخت تا تاریخ اولین بازدید و بازرسی نباید بیش از پنج
سال باشد. بازدید و بازرسی بعدی کانتینرهای جدید و بازدید و‌بازرسی دوباره
کانتینرهای موجود نباید در فواصل زمانی بیش از (۳۰) ماده باشد. تمامی بازدیدها و
بازرسیها باید معین نمایند که آیا کانتینر نقصی که‌باعث به مخاطره افکندن جان
اشخاص شود، داراست یا خیر.
۳ –
الف – به عنوان شق دیگری از بند دو، عضو ذیربط می‌تواند برنامه بازدید و بازرسی
دائمی را در صورتی که طبق ادله ارائه شده از سوی مالک، قانع شود‌که چنین برنامه‌ای
استاندارد ایمنی پایین‌تری را نسبت به استاندارد تعیین شده در بند (۲) بالا فراهم
نمی‌کند، تأیید کند.
ب – برای نشان دادن اینکه کانتینر تحت برنامه تأیید شده بازدید و بازرسی دائمی عمل
می‌کند، علامتی با حروف ACEP و مشخصه عضو اعطاء‌کننده تأیید برنامه باید روی
کانتینر در روی پلاک تأیید ایمنی یا حتی‌الامکان نزدیک به آن نشان داده شود.
پ – تمامی بازدیدها و بازرسیهای انجام شده به موجب این برنامه باید معین کنند که
آیا کانتینر دارای نقایصی است که می‌تواند جان اشخاص را به خطر‌بیاندازد یا خیر،
بازدیدها و بازرسیها باید در ارتباط با تعمیر اساسی، نوسازی یا تبدیل کانتینرها از
وضعیت خارج از سرویس به وضعیت سرویس انجام‌شوند و به هیچ وجه کمتر از هر (۳۰) ماه
یکبار نباشند.
۴ – از نظر این ماده، عضو ذیربط، عضوی است که مالک در قلمرو آن اقامت دائمی یا
دفتر اصلی دارد. با این حال، در صورتی که مالک اقامت دائمی یا‌دفتر اصلی در کشوری
داشته باشد که دولت آن هنوز ترتیباتی را برای مقرر یا تأیید نمودن برنامه بازدید و
بازرسی ایجاد نکرده است و تا زمان ایجاد‌ترتیبات، مالک می‌تواند رویه مقرر یا
تأیید شده به وسیله دستگاه اجرائی عضوی را که آماده عمل کردن به عنوان عضو ذیربط
می‌باشد، به کار بگیرد.مالک باید شرایط استفاده از چنین رویه‌هائی را که به وسیله
دستگاه اجرائی مورد نظر مقرر شده، رعایت نماید.
فصل ۲ – مقررات تأیید کانتینرهای جدید از نظر نوع طرح
ماده ۳ – تأیید کانتینرهای جدید
تمامی کانتینرهای جدید جهت واجد شرایط شدن برای گرفتن تأیید از نظر ایمنی به موجب
این کنوانسیون، باید الزامات مقرر در ضمیمه (۲) را رعایت‌کنند.
ماده ۴ – تأیید نوع طرح
در مورد کانتینرهائی که درخواست تأیید برای آنها ارائه شده است، دستگاه اجرائی به
بازدید و بازرسی طرحها پرداخته و شاهد آزمایش نمونه اولیه‌کانتینر خواهد بود تا
اطمینان حاصل نماید که کانتینرها مطابق با الزامات مقرر در ضمیمه (۲) می‌باشند.
دستگاه اجرائی پس از متقاعد شدن باید متقاضی‌را به طور کتبی آگاه نماید که کانتینر
الزامات این کنوانسیون را رعایت می‌نماید و این اطلاعیه به سازنده حق الصاق پلاک
تأیید ایمنی را بر روی هر‌کانتینری از مجموعه نوع طرح می‌دهد.
ماده ۵ – مفادی برای تأیید از نظر نوع طرح
۱ – چنانچه قرار باشد کانتینرها طبق مجموعه نوع طرح ساخته شوند، درخواست ارائه شده
به دستگاه اجرائی برای تأیید از نظر نوع طرح باید منضم به‌طراحیها، خصوصیت طراحی
نوع کانتینری که باید تأیید شود و اطلاعات دیگری از این دست باشد که ممکن است مورد
نیاز دستگاه اجرائی باشد.
۲ – متقاضی باید نمادهای شناسائی را که سازنده در مورد نوع کانتینری که درخواست
تأیید مربوط به آن می‌شود، اختصاص خواهد داد بیان نماید.
۳ – درخواست باید همچنین همراه با تضمینی از سوی سازنده مبنی بر موارد زیر باشد که
وی:
الف – چنین کانتینرهائی را با نوع طرح مربوط در صورت درخواست دستگاه اجرائی برای
بازدید و بازرسی به دستگاه اجرائی تحویل خواهد داد؛
ب – دستگاه اجرائی را از هر گونه تغییر در طرح یا خصوصیت آن آگاه نموده و منتظر
تأیید آن پیش از الصاق پلاک تأیید ایمنی به کانتینر خواهد ماند؛
پ – پلاک تأیید ایمنی را به هر کانتینری از همان مجموعه نوع طرح الصاق خواهد نمود
و نه کانتینرهای دیگر؛
ت – سوابق کانتینرهای ساخته شده طبق نوع طرح تأیید شده را نگاه خواهد داشت. این
سوابق باید دست کم حاوی شماره‌های شناسائی سازنده،تاریخهای تحویل، نامها و
نشانیهای مشتریان تحویل گیرنده کانتینرها باشد.
۴ – دستگاه اجرائی می‌تواند کانتینرهای ساخته شده به عنوان نمونه‌های اصلاحی نوع
تأیید شده طرح را در صورتی که متقاعد شود که این اصلاحات و‌تغییرات بر اعتبار و
ارزش آزمایشهای انجام گرفته در جریان تأیید نوع طرح تأثیری نمی‌گذارد، تأیید
نماید.
۵ – دستگاه اجرائی اختیار الصاق پلاکهای تأیید ایمنی را بر پایه تأیید نوع طرح به
سازنده نخواهد داد مگر اینکه متقاعد شود سازنده مشخصه‌های‌داخلی تولید – کنترل را
ایجاد نموده است تا اطمینان حاصل شود که کانتینرهای تولیدی با نمونه اولیه تأیید
شده مطابقت خواهند داشت.
ماده ۶ – بازدید و بازرسی حین تولید
به منظور اطمینان از اینکه کانتینرهای همان مجموعه نوع طرح طبق طرح تأیید شده
ساخته می‌شوند، دستگاه اجرائی باید هر تعداد کانتینری را که لازم‌می‌بیند در هر
مرحله از تولید مجموعه نوع طرح مورد بازدید و بازرسی یا آزمایش قرار دهد.
ماده ۷ – اطلاع به دستگاه اجرائی
سازنده باید دستگاه اجرائی را پیش از آغاز تولید هر مجموعه جدید کانتینرهائی که
قرار است طبق یک نوع طرح تأیید شده ساخته شوند، آگاه نماید.
فصل ۳ – مقررات تأیید کانتینرهای جدید از طریق تأیید تک به تک
ماده ۸ – تأیید کانتینرها به صورت تک به تک
دستگاه اجرائی می‌تواند در صورتی که پس از بازدید و بازرسی و مشاهده آزمایشها،
متقاعد گردید که کانتینر الزامات این کنوانسیون را رعایت می‌کند،تأیید کانتینرها
را به صورت تک به تک اعطاء نماید. دستگاه اجرائی پس از متقاعد شدن باید متقاضی را
کتباً” از تأیید آگاه نموده و این اطلاعیه حق‌الصاق پلاک تأیید ایمنی را بر روی
چنین کانتینری به وی می‌دهد.
فصل ۴ – مقررات تأیید کانتینرهای موجود و
کانتینرهای جدید تأیید نشده در زمان ساخت
ماده ۹ – تأیید کانتینرهای موجود
۱- چنانچه در ظرف پنج سال پس از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون، مالک
کانتینر موجود اطلاعات زیر را به دستگاه اجرایی ارائه دهد:
الف – تاریخ و محل ساخت؛
ب – شماره شناسایی سازنده کانتینر در صورت دسترسی به آن؛
پ – توان و قابلیت حداکثر وزن ناخالص مؤثر و مفید؛
ت –
۱- مدرکی دال بر اینکه کانتینری از این نوع به طور بی‌خطر برای دوره‌ای دست کم به
مدت دو سال در حمل و نقل دریایی و . یا زمینی فعال بوده است،یا
۲- مدرکی دال بر رضایت دستگاه اجرائی از اینکه کانتینر از نوع طرحی ساخته شده است
که قبلاً آزمایش شده و مطابق با شرایط مقرر در ضمیمه (۲)تشخیص داده شده به استثنای
آن دسته از شرایط فنی که مربوط به آزمایشهای استحکام دیواره انتهایی و جانبی
می‌باشند، یا
۳- مدرکی دال بر اینکه کانتینر طبق استانداردهایی ساخته شده که به نظر دستگاه
اجرائی همانند شرایط فنی مقرر در ضمیمه (۲) هستند، بجز آن دسته‌از شرایط فنی که
مربوط به آزمایشهای استحکام دیواره انتهایی و جانبی می‌باشند؛
ث – وزن مجاز روی هم چینی برایg ۱.۸ (کیلوگرم و پاوند)؛ و
ج – اطلاعات دیگری از این دست که برای پلاک تأیید ایمنی مورد لزوم است.
در این صورت دستگاه اجرائی، پس از تحقیق و بررسی، باید مالک را کتباً از اعطای
تأیید آگاه نماید و در صورت انجام این کار این اطلاعیه حق الصاق‌پلاک تأیید ایمنی
را به مالک پس از انجام بازدید و بازرسی بر روی کانتینر مربوط طبق ماده (۲)
می‌دهد. بازدید و بازرسی کانتینر مربوط و الصاق پلاک‌تأیید ایمنی باید حداکثر تا
اول ژانویه ۱۹۸۵ میلادی (۱۳۶۴.۱۰.۱۱ هجری شمسی) انجام شوند.
۲- کانتینرهای موجودی را که واجد شرایط تأیید به موجب بند (۱) این ماده نیستند
می‌توان برای تأیید به موجب مفاد فصل (۲) یا فصل (۳) این‌ضمیمه معرفی نمود. برای
چنین کانتینرهایی الزامات ضمیمه (۲) که مربوط به آزمایشهای استحکام دیواره انتهایی
و جانبی است اعمال نمی‌شود.دستگاه اجرائی می‌تواند در صورتی که متقاعد شود که
کانتینرهای مورد بحث مورد استفاده بوده‌اند، از چنین الزاماتی در ارتباط با ارائه
طراحیها و‌آزمایش، بجز آزمایشهای استحکام بلند کردن و کف کانتینر در صورت اقتضا
صرفنظر نماید.
ماده ۱۰ – تأیید کانتینرهای جدید تأیید نشده در زمان ساخت
چنانچه در تاریخ ششم سپتامبر ۱۹۸۲ میلادی (۱۳۶۱.۶.۱۵ هجری شمسی) یا قبل از آن،
مالک کانتینر جدیدی که در زمان ساخت تأیید نشده است‌اطلاعات زیر را به دستگاه
اجرائی ارائه نماید:
الف – تاریخ و محل ساخت؛
ب – شماره شناسائی سازنده کانتینر، در صورت دسترسی به آن؛
پ – توان و قابلیت حداکثر وزن ناخالص مفید و مؤثر؛
ت – مدرکی دال بر رضایت دستگاه اجرائی از اینکه کانتینر طبق نوع طرحی که آزمایش
شده و مطابق با شرایط فنی مقرر در ضمیمه(۲) تشخیص داده‌شده، ساخته شده است؛
ث – وزن مجاز روی هم چینی برای g ۱.۸ (کیلوگرم و پاوند)؛ و
ج – اطلاعات دیگری از این دست که برای پلاک تأیید ایمنی مورد لزوم است.
دستگاه اجرائی می‌تواند پس از تحقیق و بررسی، علی‌رغم مفاد فصل (۲) کانتینر را
تأیید نماید. در صورت اعطای تأیید، مراتب باید کتباً به مالک اطلاع‌داده شود و این
اطلاعیه حق الصاق پلاک تأیید ایمنی را پس از انجام بازدید و بازرسی کانتینر مربوط
طبق ماده (۲) به مالک می‌دهد. بازدید و بازرسی‌کانتینر مربوط و الصاق پلاک تأیید
ایمنی باید حداکثر تا اول ژانویه ۱۹۸۵ میلادی (۱۳۶۴.۱۰.۱۱ هجری شمسی) انجام شوند.
فصل ۵ – مقررات تأیید کانتینرهای اصلاح شده
ماده ۱۱ – تأیید کانتینرهای تغییر داده و اصلاح شده
مالک کانتینر تأیید شده که به گونه‌ای در آن تغییر ایجاد گردیده که منجر به
تغییرات ساختاری شده است باید دستگاه اجرائی یا سازمان تأیید شده‌ای که به‌طور
مقتضی از طرف آن مجاز شده را از این تغییرات آگاه نماید. دستگاه اجرائی یا سازمان
مجاز می‌تواند خواستار آزمایش دوباره کانتینر تغییر داده، در‌صورت اقتضاء پیش از تأیید و تصدیق مجدد، شود.
پیوست
پلاک تأیید ایمنی، مطابق با نمونه ارائه شده در زیر، باید به شکل مستطیلی ثابت و
دائمی ضد زنگ ، ضد آتش در اندازه دست کم ۱۰۰ میلی متر x۲۰۰میلی متر باشد. کلمات
CSC SAFETY APPROVAL با حداقل بلندی حروف به اندازه ۸ میلی متر و کلمات و
شماره‌های دیگر با حداقل‌بلندی ۵ میلی متر باید در سطح پلاک مهر شده ، برجسته حک
شوند یا به طریقی دیگر به صورت دائمی و خوانا نشان داده شوند.
CSC SAFETY APPROVAL
۱…..[GB-L/۷۴۹/۲/۷/۷۵]……………………………..
۲…..Date Manufactured ………………………
۳…..Indentification no …………………………..
۴…..Maximum Gross Weight ………….Kg……………Ib
۵…..Allowable Stacking Weight ………………………..for ۱.
۸g……..Ib
۶…..Racking test load Value ………….Kg……………Ib
۷…..
۸…..
۹…..
۲۰۰ mm
۱ – کشور محل تأیید و مرجع تأیید همان طوری که در مثال در سطر اول آمده است (کشور محل تأیید باید از طریق علامت مشخصه برای استفاده در نشان دادن کشور محل ثبت وسائط نقلیه موتوری در حمل و نقل جاده‌ای بین‌المللی نشان داده شود).
۲ – تاریخ (ماه و سال) ساخت.
۳ – شماره شناسائی سازنده کانتینر یا در مورد کانتینرهای موجودی که این شماره در
مورد آنها ناشناخته است، شماره اختصاص یافته از سوی دستگاه‌اجرائی.
۴ – حداکثر وزن مفید و مؤثر ناخالص (کیلوگرم و پاوند).
۵ – وزن مجاز روی هم چینی برای g۱.۸ (کیلوگرم و پاوند).
۶ – مقدار بار مورد استفاده در آزمایش فشار عرضی (کیلوگرم و پاوند).
۷ – استحکام دیواره انتهائی روی پلاک نشان داده شود فقط وقتی که دیواره‌های
انتهائی برای تحمل باری به اندازه ۰.۴ برابر کمتر یا بیشتر از حداکثر بار‌مجاز،
یعنی P۰.۴ طراحی شده باشد باید روی پلاک نشان داده شود.
۸ – استحکام دیواره جانبی فقط وقتی که دیواره‌های جانبی برای تحمل باری به اندازه
P۰.۶ طراحی شده باشند باید روی پلاک نشان داده شود.
۹ – تاریخ اولین بازدید و بازرسی نگهداری (ماه و سال) برای کانتینرهای جدید و
تاریخهای بازدید و بازرسی بعدی نگهداری (ماه و سال) چنانچه پلاک‌برای این منظور استفاده شود.
ضمیمه ۲
آزمایشها و الزامات ایمنی ساختاری
مقدمه
در تنظیم الزامات این ضمیمه روشن است که در تمامی مراحل کارکرد کانتینرها،
نیروهای حاصل از حرکت، جای گیری، روی هم چینی و وزن کانتینر پر‌و نیروهای بیرونی
بیشتر از استحکام طرح کانتینر نمی‌گردند. به ویژه، فرضیات زیر در نظر گرفته
شده‌اند:
الف – کانتینر به گونه‌ای نگهداری خواهد شد که در معرض نیروهائی بیش از نیروهای
پیش‌بینی شده در طراحی قرار نمی‌گیرد.
ب – محموله کانتینر طبق رویه‌های توصیه شده تجارت به گونه‌ای چیده می‌شود که نیروهائی بیش از نیروهای پیش‌بینی شده در طراحی بر کانتینر وارد نمی‌کند.
ساخت
۱ – کانتینر ساخته شده از هر گونه ماده مناسبی که آزمایشهای زیر را به طور مطلوب و
بدون هیچگونه تغییر شکل یا از شکل خارج شدن دائمی و در‌نتیجه نامناسب گشتن برای
استفاده به منظوری که طراحی شده است، بتوان با آن انجام داد، باید بی‌خطر و سالم
درنظر گرفت.
۲ – ابعاد، چگونگی وضعیت و مقاومت بستهای گوشه‌ای در ارتباط با سیستمهای بالا
برنده و حفاظتی که در آنها کاربرد دارند باید نظارت و بررسی‌گردند.
بارگیریهای آزمایشی و رویه‌های آزمایش
بارگیریهای آزمایشی و رویه‌های آزمایش زیر در صورتی که با طرح کانتینر تناسب
داشته باشد باید در مورد تمامی کانتینرهای تحت آزمایش اعمال‌گردند.
۱ – بلند کردن
کانتینری که دارای بار داخلی تجویز شده است، باید به گونه‌ای بالا برده شود که
هیچگونه نیروهای شتاب قابل توجهی بر آن وارد نشود. پس از بالا بردن،کانتینر باید
برای پنج دقیقه معلق مانده و سپس به زمین گذاشته شود.
الف – بلند کردن از محل بستهای گوشه‌ای
………………………………………………………………
بارگیریهای آزمایشی و نیروهای وارده رویه‌های آزمایش
………………………………………………………………
بارگیری داخلی: (۱) بلند کردن از بستهای گوشه بالا:
بار به گونه‌ای توزیع می‌شود که وزن کانتینر برای بلندکردن کانتینرهای با طول و
بار آزمایشی باهم برابر R۲ باشد. در مورد اسمی بزرگتر از ۳.۰۰۰ میلیمتر(۱۰)
کانتینر مخزن‌دار،اگر وزن آزمایشی بار داخلی وت‌نیروهای بلند کننده باید به صورت
اضافه وزن خود کانتینر کمتر از R۲ باشد، عمودی بر هر (۴) بست بالایی وارد باید یک
بار تکمیلی که در طول مخزن پخش شوند.
شده است به کانتینر وارد شود. برای بلند کردن کانتینرهایی باطول اسمی۳.۰۰۰
میلیمتر (۱۰فوت) نیروهای وارده خارجی: یا کمتر، نیروهای بلندکننده باید بر
مانند بلند کردن وزن ترکیبی R۲ به گونه‌ای چهار بست گوشه بالا اعمال شوند، که
تجویز شد ه است(تحت عنوان رویه‌های به گونه‌ای که زاویه میان هر وسیله آزمایش).
بالا برنده و نیروی عمودی ۳۰ درجه باشد.
(۲) بلند کردن از بستهای گوشه‌های پائینی:
برای بلند کردن کانتینرها، نیروهای بلند کننده باید به‌گونه‌ای باشد که وسایل
بالا برنده فقط بر بستهای گوشه‌های پایینیها تأثیر داشته باشد. نیروهای
بلندکننده باید در زوایایی با افق زیر وارد گردند:
(۳۰)درجه برای کانتینرهایی با طول اسمی ۱۲.۰۰۰ میلیمتر (۴۰فوت) یا بیشتر، (۳۷)
درجه برای کانتینرهایی با طول اسمی ۹.۰۰۰ میلیمتر (۳۰ فوت) و تا ۱۲.۰۰۰ میلیمتر
(۴۰ فوت)(اسمی) اما نه خود ۱۲.۰۰۰ میلیمتر.
(۴۵) درجه برای کانتینرهایی با طول اسمی۶. میلیمتر(۲۰فوت) و تا ۹.۰۰۰ میلیمتر
(۳۰ فوت) اما نه خود ۹.۰۰۰ میلیمتر، (۶۰) درجه برای کانتینرهایی با طول اسمی
کمتر از ۶.۰۰۰ میلیمتر (۲۰ فوت).
۱- بلند کردن
(ب) بلند کردن به وسیله روشهای دیگر
بارگیریهای آزمایشی و نیروهای وارده رویه‌های آزمایش
بارگیری داخلی: (۱) بلند کردن از محل روزنه‌های بار به گونه‌ای توزیع می‌شود که
وزن کانتینر دیواره‌های جانبی کانتینری که و بار آزمایشی باهم برابر R۱.۲۵
باشند.در مورد شاخکهای بالابر جهت بلند کردن کانتینر مخزن‌دار، وقتی وزن آزمایشی
بار داخلی کانتینر داخل آنها می‌رود:
به اضافه وزن خود کانتینر کمتر از R۱.۲۵ باشد کانتینر باید روی میله‌هایی در
همان یک بار تکمیلی که در طول مخزن پخش شده صفحه افقی قرار داده شود، در داخل هر
است باید به کانتینر وارد شود. روزنه یک میله قرارداده می‌شود که برای بلند کردن
کانتینر پر استفاده می‌شود.
نیروهای وارده خارجی: میله‌ها باید پهنایی برابر با شاخکهایی مانند بلند کردن
وزن ترکیبی R۱.۲۵ داشته باشند که قرار است در جابه جایی به گونه‌ای که تجویز شده
است (تحت‌عنوان کانتینر استفاده شوند و تا ۷۵% طول رویه‌های آزمایش). روزنه
داخل آن گردند.
(۲)بلند کردن از محل بازوهای قلابدار:
کانتینر باید روی بالشتکهایی در همان صفحه افقی قرار گیرد که هر بالشتک زیر یک
بازوی قلابدار می‌باشد. این بالشتکها، باید هم اندازه فضای بلند کردن به وسیله
بازوهای قلابداری باشد که از آنها استفاده می‌شود.
(۳) دیگر روشها:
چنانچه کانتینرها برای حمل در وضعیت پر با هر روش دیگری که در قسمت (الف) یا
بندهای (۱) و (۲) قسمت (ب) ذکر نشده است طراحی شده باشند باید همراه با بارگیری
داخلی و نیروهای خارجی وارده که نمونه شرایط شتاب مناسب برابر آن روش هستند نیز آزمایش شوند.
۲- روی هم چینی
۱- به دلیل شرایط حمل و نقل بین‌المللی در صورتی که حداکثر نیروهای عمودی شتاب به
نحو قابل ملاحظه‌ای متفاوت از g۱.۸ باشند و‌زمانی که کانتینر به طور مطمئن و مؤثری
محدود به چنین شرایطی باشد، جرم روی هم چینی ممکن است به نسبت مناسبی از نیروهای
شتاب تغییر‌کند.
۲- در تکمیل موفقیت آمیز این آزمایش، می‌توان کانتینر را از نظر وزن مجاز روی هم
چینی ساکت فوقانی که باید روی پلاک تأیید ایمنی در‌مقابل عنوان وزن مجاز روی هم
چینی برای g۱.۸ (کیلوگرم و پاوند) نشان داده شود، اندازه‌گیری نمود.
بارگیریهای آزمایشی و نیروهای وارده رویه‌های آزمایش
بارگیری داخلی: کانتینری که دارای بارگیری داخلی بار به گونه‌ای توزیع می‌شود
که وزن کانتینر تجویز شده‌است باید روی چهار
و بار آزمایشی با هم برابر با g۱.۸ گردد. بالشتک مسطح قرار گیرد که آنها نیز به
کانتینرهای مخزن‌دار را می‌توان در وضعیت نوبه خود بر روی یک سطح افقی
کاملاً خالی آزمایش نمود. محکم که هر یک زیر یک بست پائینی گوشه یا سازه مشابه
در گوشه می‌باشند،نگاهداری می‌شوند.بالشتکها باید زیر بستها متمرکز گردیده و
تقریباً همان ابعاد در طرح را مانند بستها داشته باشند.
نیروهای وارده خارجی: هر نیروی وارده خارجی باید از مانند اینکه ریک از چهاربست
گوشهه طریق یک بست گوشه‌ای مشابه در
بالا را در معرض یک نیروی عمودی رو به پائین آزمایش یا بالشتکی با همان ابعاد در
برابر با ۱.۸x۰.۲۵x وزن مجاز روی هم چینی طرح بر هرکدام از بستهای گوشه وارد
ساکن فوقانی قرار داد. شود. بست گوشه یا بالشتک آزمایش باید نسبت به بست گوشه
بالایی کانتینر برابر ۲۵ میلیمتر (۱ اینچ) در عرض و ۳۸ میلیمتر (۱.۵ اینچ)در
طول باشد.
۳- بارهای متمرکز
بارگیریهای آزمایشی و نیروهای وارده رویه‌های آزمایش
(الف) روی سقف
بارگیری داخلی:
هیچ
نیروهای وارده خارجی:
بار متمرکز برابر با کیلوگرم(۶۶۰پاوند) نیروهای وارده خارجی بطور
که به طور یکنواخت در محدوده‌ای به مساحت عمودی به سمت پایین سطح بیرونی ۳۰۰
میلی متر x ۶۰۰ میلی متر (۱۲ اینچ x۲۴ ضعیف‌ترین قسمت سقف کانتینر وارد اینچ) پخش
شده است. می‌آیند.
(ب) روی کف
بارگیری داخلی:
دو بار متمرکز هریک به وزن ۲۷۳۰ آزمایش باید با قرار دادن کانتینر کیلوگرم (۶۰۰۰
پاوند) که هریک روی کف روی چهارپایه تراز زیر چهارگوشه کانتینر در منطقه تماسی به
مساحت ۱۴۲ سانتی زیرین آن صورت گیرد به شیوه‌ای که متر مربع (۲۲ اینچ مربع) وارد
می‌شوند. ساختار اصلی آن برای کج شدن آزاد باشد.
اسباب و وسایل آزمایش با وزن ۵۴۶۰ کیلوگرم (۱۲۰۰۰ پاوند) یعنی نیروهای وارده
خارجی: (۲۷۳۰) کیلوگرم (۶۰۰۰ پاوند) هیچ در هریک از دو سطح با دارابودن مجموع
سطح تماس ۲۸۴ سانتیمتر مربع (۴۴ اینچ مربع)، هنگام بارگیری، یعنی ۱۴۲ سانتیمتر
مربع (۲۲ اینچ مربع) در هر سطح با پهنای سطح ۱۸۰ میلیمتر (۷ اینچ) با فاصله ۷۶۰
میلیمتر(۳۰ اینچ) از یکدیگر، مرکز به مرکز، باید در تمامی سطح کف کانتینر حرکت داده شوند.
۴- فشار عرضی
بارگیریهای آزمایشی و نیروهای وارده رویه‌های آزمایش
بارگیری داخلی: کانتینر در وضعیت خالی،باید روی هیچ چهار عدد پایه تراز به
صورت یکی در زیر هر گوشه زیرین قرارداده شود و در نیروهای وارده خارجی: مقابل
تکانهای عمودی و افقی به وسیله وارد آوردن فشار به ساختارهای انتهایی اسباب و
آلات لنگر حفظ گردد. اسباب پهلوها و قسمتهای جانبی کانتینر،نیروها مزبور باید به
گونه‌ای قرار گیرند که فشار باید برابر با نیروهایی باشد که کانتینر برای آنها
تنها در گوشه‌های زیر و به طور طراحی شده است. مورب در مقابل آن قسمتهایی که این
نیروها بر آنها وارد می‌گردد درنظر گرفته شود.
نیروهای وارده خارجی جداگانه یا همزمان با هریک از بستهای گوشه‌ای بالا، روی یک
سمت کانتینر در خطوطی به موازات هر دو ساختار زیرین و سطوح قسمتهای انتهایی
کانتینر اعمال می‌گردند نیروها باید ابتدا به سوی و سپس به سمت خارج از بستهای
گوشه‌ای بالا وارد آیند. در مورد کانتینرهایی که هریک از قسمتهای انتهایی آن حول
خط مرکزی عمودی خود دارای قرینه است، تنها یک قسمت مورد آزمایش قرار می‌گیرد
لیکن دو سمت کانتینرهایی با قسمتهای انتهایی فاقد قرینه باید مورد آزمایش قرار گیرند.
۵- تحمل فشار طولی (آزمایش سکون)
هنگام طراحی و ساخت کانتینرها باید به خاطر داشت که کانتینرها ممکن است هنگام حمل
به طرق زمینی شتابهای g۲ را که به طور افقی در‌جهت طولی وارد می‌شوند، متحمل گردند.
بارگیریهای آزمایشی و نیروهای وارده رویه‌های آزمایش
بارگیری داخلی: کانتینری که دارای بارگیری داخلی بار توزیع شده به طور یکنواخت
به گونه‌ای تجویز شده است باید به طور طولی با که وزن ترکیبی کانتینر و بار
آزمایش برابر با محکم کردن دو بست گوشه‌ای زیرین حداکثر میزان یا وزن مفید ناخالص
یاR گردد. یا ساختارهای گوشه‌ای معادل در یک در خصوص کانتینرهای مخزن‌دار هنگامی
که انتها به نقاط مناسبی از لنگر مورد فشار وزن بار داخلی به اضافه وزن خود
کانتینر قرار گیرد. نیروهای وارده خارجی ابتدا کمتر از حداکثر میزان یا وزن مفید
ناخالص باید به سوی و سپس به خارج از نقاط یا R باشد ، بار تکمیلی باید به
کانتینر وارد لنگر وارد شوند. کلیه قسمتهای جانبی گردد. کانتینر باید مورد آزمایش قرار گیرند.
نیروهای وارده خارجی:
مانند اینکه هریک از پهلوهای کانتینر را در معرض نیروهای کشش و تراکم طولی مقدار R قرار دهند، یعنی نیروی ترکیبی R۲ یکجا روی ساختار زیرین کانتینر.
۶- دیواره‌های انتهایی
دیواره‌های انتهایی باید قدرت تحمل باری که حداقل ۰.۴ برابر حداکثر بار مجاز
می‌باشد را داشته باشد. با این حال در صورتی که دیواره‌های‌انتهایی با هدف تحمل
باری کمتر یا بیشتر از ۰.۴ برابر حداکثر بار مجاز طراحی شده باشند این عامل مقاومت
باید طبق ماده (۱) ضمیمه (۱) روی پلاک تأیید ایمنی درج گردد.
بارگیریهای آزمایشی و نیروهای وارده رویه‌های آزمایش
بارگیری داخلی:
مانند اینکه بخش داخلی یک دیواره انتهایی بارگیری داخلی تجویز شده باید به را در
معرض p۰.۴ بار توزیع شده به صورت شرح زیر اعمال گردد:
یکنواخت یا بارگیری از این قبیل که امکان هر دو انتهای کانتینر باید مورد
دارد کانتینر برای آن طراحی شده باشد قرار آزمایش قرار گیرند مگر هنگامی که
می‌دهد. قسمت انتهایی یکسان باشند که در این صورت تنها یکی از آنها باید آزمایش
نیروهای وارده خارجی: شود.واره‌های انتهایی کانت هیچ قسمتهای جانبی باز یا
درهای جانبی هستند را می‌توان به طور جداگانه یا همزمان مورد آزمایش قرارداد.
دیواره‌های انتهایی کانتینرها که دارای قسمتهای جانبی باز یا درهای جانبی هستند
باید جداگانه مورد آزمایش قرار گیرند.
هنگامی که قسمتهای انتهایی جداگانه تحت آزمایش قرار می‌گیرند واکنشها در برابر
نیروهای وارده به دیوار انتهایی باید به ساختار زیرین کانتینر محدود گردند.
۷- دیواره‌های جانبی
دیواره‌های جانبی باید قدرت تحمل باری که حداقل ۰.۶ برابر حداکثر بار مجاز
می‌باشد را داشته باشد. با این حال در صورتی که دیواره‌های‌جانبی با هدف تحمل وزنی
کمتر یا بیشتر از ۰.۶ برابر حداکثر بار مجاز طراحی شده باشند این عامل مقاومت باید
طبق ماده (۱) ضمیمه (۱) روی پلاک‌تأیید ایمنی درج گردد.
بارگیریهای آزمایشی و نیروهای وارده رویه‌های آزمایش
بارگیری داخلی:
مانند اینکه بخش درونی دیواره جانبی را بارگیری داخلی تجویز شده باید به در معرض
p۰.۶ بار توزیع شده به صورت شرح زیر اعمال گردد:
یکنواخت یا نیروی دیگری از این قبیل که هر دو پهلوی کانتینر باید مورد امکان
دارد کانتینر برای آن طراحی شده باشد آزمایش قرار گیرد مگر هنگامی که قرار
می‌دهد. پهلوها یکسان باشد که درا ین صورت تنها یک پهلو باید آزمایش شود.
نیروهای وارده خارجی: دیواره‌های جانبی باید جداگانه هیچ آزمایش شوند و واکنشها
نسبت به نیروی بارگیری داخلی باید به بستهای گوشه‌ای یا ساختارهای گوشه‌ای
معادل محدود گردند. کانتینرهایی با قسمتهای فوقانی باز باید در وضعیتی آزمایش
گردند که با هدف کاربرد آنها در آن وضعیت طراحی شده‌اند، به عنوان مثال با قرار داشتن بخشهای فوقانی متحرک در جای خود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و شانزده ماده و دو ضمیمه آن در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ یکم آبان ماه یکهزار و سیصد و هفتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۹.۸.۱۱ به تایید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی کروبی