ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای کالا و مسافر بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری مقدونیه مشتمل بر یک مقدمه و (۱۵) ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای کالا و مسافر بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری مقدونیه
مقدمه:
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری مقدونیه که از این پس طرفهای متعاهد نامیده می‌شوند با تمایل به تسهیل حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای مسافر و کالا بین کشورهایشان و به صورت عبوری از طریق قلمروهای خود موارد ذیل را مورد توافق قرار دادند:
مقررات مقدماتی
ماده ۱ – تعاریف:
از نظر این موافقتنامه:
۱ – اصطلاح متصدی حمل و نقل عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و تبعه هر
طرف متعاهد که مطابق با قوانین و مقررات ذی‌ربط مجاز‌به انجام حمل و نقل
بین‌المللی جاده‌ای مسافر و کالا می‌باشد.
۲ – اصطلاح وسیله نقلیه یعنی هر نوع وسیله نقلیه موتوری که :
الف – برای حمل بیش از نه نفر شامل راننده (وسیله نقلیه مسافربری)، یا برای حمل
کالا (وسیله نقلیه باربری) ساخته شده باشد.
ب – در قلمرو هر طرف متعاهد به ثبت رسیده باشد (در مورد وسیله نقلیه مفصل‌دار،
ثبت کشنده ضروری است).
اصطلاح وسیله نقلیه عبارت است از هر وسیله نقلیه واحد یا ترکیبی از یک وسیله
نقلیه به همراه نیمه یدک یا یدک.
ماده ۲ – دامنه شمول:
مفاد این موافقتنامه در مورد حمل و نقل جاده‌ای مسافر یا کالا توسط متصدیان حمل و
نقل مستقر در قلمرو یک طرف متعاهد توسط وسائل نقلیه ثبت‌شده در آن قلمرو همراه با
نقاط مبدأ و مقصد در قلمرو هر طرف متعاهد شامل عبور از طریق آن قلمرو و نیز از
کشورهای ثالث و یا بالعکس اعمال‌می‌گردد.
حمل و نقل مسافر
ماده ۳ – سرویس منظم:
۱ – اصطلاح سرویس منظم شامل حمل و نقل برنامه‌ریزی شده مسافران در مسیرهای معین
بوده که از طریق آن مسافران در نقاط توقفگاهی از پیش‌تعیین شده سوار و پیاده
می‌گردند.
۲ – سرویس منظم بین دو کشور یا به صورت عبوری از طریق قلمرو آنها توسط مقامهای
صلاحیتدار طرفهای متعاهد تصویب می‌گردد.
۳ – مقام صلاحیتدار هر طرف متعاهد برای قسمتی از سرویس که در قلمرو آن انجام
می‌شود مجوز صادر خواهد نمود.
۴ – مقامهای صلاحیتدار، شرایط اخذ مجوز یعنی اعتبار آن، تعداد سرویس، جداول زمانی
و نرخهای تعرفه‌ای قابل اجراء و نیز هرگونه جزئیات‌ضروری دیگر برای برقراری سرویس
منظم مؤثر و روان را به طور مشترک تعیین خواهند نمود.
۵ – درخواست اخذ مجوز به مقام صلاحیتدار کشور ثبت وسیله نقلیه، تسلیم می‌گردد و
منوط به تصویب یا عدم تصویب توسط همان مقام خواهد بود.
ماده ۴ – حمل و نقل اتفاقی:
۱ – حمل و نقل اتفاقی مسافران تحت شرایط ذیل منوط به اخذ مجوز نمی‌باشد مشروط بر
اینکه همان افراد توسط وسیله نقلیه معین حمل گردند:
الف – به صورت سیر و سیاحتی که در کشور ثبت وسیله نقلیه آغاز گردیده و خاتمه یابد
در حالی که مسافران جدید سوار و مسافران سیر و سیاحتی‌پیاده نگردند (سیر و سیاحتی
دربست)، یا
ب – به صورت سیر و سیاحتی که در کشور ثبت وسیله نقلیه آغاز گردیده و در قلمرو طرف
متعاهد دیگر خاتمه یابد، مشروط بر اینکه وسیله نقلیه بدون‌داشتن مسافر به کشور ثبت
بازگشت نماید، یا
پ – در سیر و سیاحت دربست به صورت عبوری از طریق قلمرو طرف متعاهد دیگر، یا
ت – در صورت جایگزین شدن وسیله نقلیه صدمه دیده با وسیله نقلیه دیگر.
۲ – به هنگام اجرای سرویسهای حمل و نقل مندرج در بند (۱) این ماده، راننده،
راه‌نامه و اسناد رانندگی را در وسیله نقلیه نگاهداری نموده و در صورت‌درخواست
مقامهای صلاحیتدار به آنان ارائه می‌نماید.
محتوا و شکل راه‌نامه توسط مقامهای صلاحیتدار طرفهای متعاهد به صورت متقابل مورد
توافق قرار خواهد گرفت.
۳ – انواع دیگر شیوه‌های حمل و نقل اتفاقی مسافر به استثنای موارد مندرج در بندهای
(۱) و (۲) این ماده منوط به اخذ مجوز خواهد بود.
تقاضای اخذ مجوز به مقام صلاحیتدار طرف متعاهدی که در آنجا متصدی حمل به ثبت
رسیده تسلیم خواهد شد. پس از آن مقام صلاحیتدار‌تقاضانامه‌ها را به همراه اظهارات
احتمالی به مقام صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر تسلیم خواهد نمود.
ماده ۵ – حمل و نقل کالا:
عملیات حمل و نقل کالا مشروحه در ذیل توسط وسائل نقلیه اعم از پر یا خالی منوط به
اخذ مجوزهائی خواهد بود که توسط مقامهای صلاحیتدار هر طرف متعاهد صادر خواهد شد:
الف – بین هر نقطه مورد توافق در قلمرو یکی از طرفهای متعاهد و هر نقطه مورد
توافق در قلمرو طرف متعاهد دیگر؛
ب – به صورت عبوری از طریق قلمرو طرف متعاهد دیگر؛
پ – از کشورهای ثالث و یا بالعکس.
کار گروه مشترک مندرج در ماده (۱۴) موافقتنامه حاضر در خصوص اعتبار و نوع مجوزها
تصمیم‌گیری خواهد نمود. مجوزها بنا به تقاضای مقامهای صلاحیتدار طرفهای متعاهد
بدون اعمال سهمیه و محدودیت به صورت سالیانه مبادله خواهد شد. این گونه مجوزها
برای استفاده یک وسیله نقلیه‌مجزا یا وسیله نقلیه ترکیبی معتبر بوده و یک مسافرت را تحت پوشش قرار خواهد داد.
ماده ۶ – حمل و نقل معاف از اخذ مجوز:
هیچ گونه مجوزی برای موارد زیر مورد نیاز نخواهد بود:
۱ – حمل کالا از یا به فرودگاه عمومی در صورت بروز خسارت یا هرگونه سانحه هوائی
دیگر، یا اگر هواپیما به سبب تغییر مسیر هوائی مجبور به فرود‌اضطراری گردیده یا در
صورت لغو پروازها؛
۲ – حمل وسیله نقلیه موتوری صدمه دیده و یدک آن؛
۳ – حمل جسد؛
۴ – حمل کالا توسط وسائل نقلیه ویژه مناسب در مورد جابه جائی و نقل مکان؛
۵ – حمل محمولات پستی؛
۶ – حمل ملزومات نمایشگاهی برای نمایشگاه و بازار مکاره؛
۷ – حمل ملزومات و دیگر تجهیزات برای اجرای نمایش، موسیقی و سایر رویدادهای
فرهنگی، اجرای سیرک، یا فیلمبرداری و اجرای برنامه‌های رادیو‌تلویزیونی؛
۸ – حمل ملزومات پزشکی و سایر مواد حمل شده امدادی در صورت بروز بلایای طبیعی و
نیز کمکهای بشردوستانه؛
۹ – حمل وسائل نقلیه خالی به منظور جایگزین نمودن وسائل نقلیه صدمه دیده و برداشت
کالا از وسیله نقلیه اخیرالذکر؛
۱۰ – حمل وسائل نقلیه امداد فنی برای وسائل نقلیه صدمه دیده (وسائل نقلیه خدماتی
و تعمیر و نگهداری) ؛
۱۱ – حمل وسائل نقلیه با ظرفیت بارگیری ۳.۵ تن یا با وزن کل حداکثر ۷.۵ تن. در مورد عملیات حمل و نقل مندرج در بند فوق، راننده کلیه اسناد ضروری را در وسیله نقلیه نگاهداری می‌نماید.
ماده ۷ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی:
مفاد این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل هر طرف متعاهد این اجازه را نخواهد داد
که به حمل کالا یا مسافر در محدوده قلمرو طرف متعاهد دیگر از یک نقطه به نقطه دیگر مبادرت ورزند.
ماده ۸ – عوارض و مالیات :
۱ – وسائل نقلیه موتوری ثبت شده در قلمرو یکی از طرفهای متعاهد که به صورت موقت
وارد قلمرو طرف متعاهد دیگر گردیده است با کسب مجوز،از پرداخت کلیه مالیاتهای
مرتبط با مالکیت، ثبت و بهره‌برداری وسیله نقلیه و نیز از پرداخت مالیات ویژه بر
خدمات حمل و نقل معاف خواهند بود.
۲ – انجام حمل و نقل براساس مفاد این موافقتنامه در کشور میزبان مشمول عوارض وضع
شده برای استفاده از شبکه جاده‌ای یا پلها خواهد شد.عوارض در خصوص متصدیان حمل و
نقل مقیم و غیرمقیم به صورت غیر تبعیض آمیز وضع خواهد شد.
ماده ۹ – تشریفات گمرکی:
۱ – ورود موقت وسائل نقلیه به داخل قلمرو طرف متعاهد دیگر از پرداخت عوارض و
مالیات وارداتی معاف بوده و مشمول ممنوعیتها و محدودیتهای‌وارداتی مطابق با قوانین
و مقررات ملی طرف متعاهد ذی‌ربط نخواهد شد.
۲ – سوخت موجود در مخازن استاندارد وسیله نقلیه یکی از طرفهای متعاهد که به صورت
موقت وارد قلمرو طرف متعاهد دیگر می‌گردد از پرداخت‌عوارض و مالیات وارداتی معاف
بوده و مشمول ممنوعیتها و محدودیتهای وارداتی نخواهد بود مشروط بر اینکه مخازن
مزبور مخازنی باشد که بدواً‌توسط سازندگان وسیله نقلیه نصب شده است.
۳ – قطعات یدکی وارد شده به منظور تعمیر وسیله نقلیه معین که قبلاً به موجب شرایط
بند (۱) این ماده وارد گردیده است موقتاً از پرداخت عوارض و‌مالیات وارداتی معاف
بوده و مشمول محدودیتها یا ممنوعیتهای وارداتی نخواهند شد.
طرفهای متعاهد ممکن است لازم بدانند این گونه قطعات بر روی مجوز ورود موقت ثبت
گردد. قطعات یدکی جایگزین شده تحت نظارت مقامهای‌گمرکی ذی‌ربط مطابق با قوانین و
مقررات ملی کشوری که در قلمرو آن قطعات فوق‌الذکر وارد شده ترخیص یا عودت داده
خواهد شد.
۴ – خدمه وسائل نقلیه جاده‌ای مجاز خواهند بود لوازم شخصی و وسائل و ابزار تعمیر
را که عرفاً در وسیله نقلیه با خود دارند و در طول سفر مورد نیاز‌می‌باشد به طور
موقت با خود حمل نمایند.
ماده ۱۰ – وزن و ابعاد:
۱ – در مورد وزن و ابعاد وسیله نقلیه جاده‌ای، هر یک از طرفهای متعاهد متعهد
می‌گردد شرایطی را که محدود کننده‌تر از شرایط وضع شده بر وسائل‌نقلیه ثبت شده در
قلمرو خود باشد در خصوص وسائل نقلیه ثبت شده در سرزمین طرف متعاهد دیگر وضع
ننماید.
۲ – اگر حداکثر وزن، وزن محوری یا ابعاد وسیله نقلیه یک طرف متعاهد از حدود مجاز
جاری در قلمرو طرف متعاهد دیگر تجاوز نماید، مجوز ویژه‌ای‌توسط مقامهای صلاحیتدار
طرف متعاهد دیگر برای وسیله نقلیه مزبور صادر خواهد شد. اگر این مجوز تردد وسیله
نقلیه را در مسیر معینی محدود‌نماید حمل و نقل تنها در مسیر مزبور اجراء خواهد شد.
ماده ۱۱ – اجرای قوانین ملی:
در کلیه مواردی که حکمی توسط این موافقتنامه یا سایر موافقتنامه‌های بین‌المللی
که هر دو کشور در آن عضویت دارند پیش‌بینی نشده است متصدیان و‌رانندگان وسائل
نقلیه یک طرف متعاهد ملزم به رعایت مفاد و مقررات قانونی طرف متعاهد دیگر
می‌باشند.
ماده ۱۲ – تخلفات:
۱ – مقامهای صلاحیتدار طرفهای متعاهد بر رعایت مفاد موافقتنامه حاضر توسط متصدیان
حمل نظارت خواهند نمود.
۲ – مقامهای صلاحیتدار طرفهای متعاهدی که وسیله نقلیه در آنجا به ثبت رسیده در
مواردی که متصدیان حمل یا رانندگان وسیله آن در قلمرو طرف‌متعاهد دیگر از مقررات
موافقتنامه حاضر و قوانینی که در آن قلمرو لازم‌الاجراء می‌باشند تخطی نمایند
اقدامهای ذیل را مبذول خواهند نمود:
الف – اخطار
ب – تعلیق مجوز حمل و نقل در قلمرو طرف متعاهدی که در آن تخلف به وقوع پیوسته به
صورت موقت یا جزئی یا کلی و طبق هماهنگی به عمل‌آمده بین مقامهای صلاحیتدار طرفهای
متعاهد.
۳ – مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد مقدم‌الذکر مقامهای صلاحیتدار طرف متعاهد
اخیرالذکر را از اقدامهای به عمل آمده به گونه‌ای که در بند (۲) این‌ماده قید
گردیده مطلع خواهند نمود.
۴ – این ماده بدون تعارض با هرگونه اقدام متناسب قانونی که ممکن است توسط دادگاهها
یا مقامهای اجرائی طرف متعاهدی اتخاذ گردد که در قلمرو آن‌تخلف به وقوع پیوسته،
اجراء خواهد شد.
ماده ۱۳ – مقامهای صلاحیتدار:
مقامهای صلاحیتدار تعیین شده برای اجرای این موافقتنامه به شرح ذیل خواهند بود:
از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران وزارت راه و ترابری.
از سوی دولت جمهوری مقدونیه وزارت حمل و نقل و ارتباطات.
ماده ۱۴ – کار گروه مشترک:
۱ – به منظور نظارت بر اجرای این موافقتنامه و تنظیم عاجل کلیه موارد حل و فصل
نشده، مقامهای صلاحیتدار طرفهای متعاهد کار گروه مشترکی را‌مرکب از نمایندگان خود
تشکیل خواهند داد. شرح وظایف کار گروه مشترک به شرح ذیل می‌باشد:
الف – مطالعه و ارائه پیشنهاد جهت حل و فصل مشکلات احتمالی که به صورت مستقیم بین
مقامهای صلاحیتدار مندرج در ماده (۱۳) این موافقتنامه حل و فصل نگردیده است.
ب – بررسی کلیه موارد ذی‌ربط دیگر که در حیطه شمول این موافقتنامه قرار گرفته و
ارائه توصیه‌هائی برای حل و فصل آنها.
پ – بررسی موارد دیگر مرتبط با حمل و نقل جاده‌ای که به صورت متقابل مورد توافق قرار گیرد.
کار گروه مشترک می‌تواند اصلاح مواد این موافقتنامه را توصیه و مراتب را به
مقامهای صلاحیتدار جهت تصویب ارائه نماید. هر دو طرف متعاهد ملزم‌به اجرای
تصمیمهای متخذه توسط کار گروه مشترک خواهند بود.
۲ – کار گروه مشترک به صورت متناوب در قلمرو هر طرف متعاهد و بنا به تقاضای مقامهای صلاحیتدار آنها تشکیل خواهد شد.
ماده ۱۵ – لازم‌الاجراء شدن و مدت اعتبار:
۱ – طرفهای متعاهد، یکدیگر را از طریق مجاری سیاسی مطلع خواهند نمود که کلیه شرایط
قوانین داخلی خود درباره لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه تحقق یافته است. این
موافقتنامه سی (۳۰) روز پس از دریافت آخرین اطلاعیه لازم‌الاجراء خواهد شد.
۲ – این موافقتنامه به مدت سه سال پس از لازم‌الاجراء شدن آن معتبر بوده و از آن پس به خودی خود تجدید خواهد شد، مگر اینکه هر یک از طرفهای متعاهد از طریق مجاری سیاسی با یک پیش آگهی شش ماهه انقضای آن را به طرف دیگر اعلام دارد.
این موافقتنامه در تهران به تاریخ ۲۹ فروردین ۱۳۷۷ هجری شمسی برابر با ۱۸ آوریل
۱۹۹۸ میلادی در یک مقدمه و (۱۵) ماده در سه نسخه اصلی به زبانهای فارسی، مقدونیایی
و انگلیسی امضاء گردید، کلیه متون از اعتبار یکسان برخوردار بوده، در صورت بروز
اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی حاکم‌خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران
از طرف دولت جمهوری مقدونیه
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و پانزده ماده در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیست و پنجم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و هفتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۹.۲.۳۱ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
علی‌اکبر ناطق نوری – رئیس مجلس شورای اسلامی