ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری کرواسی مشتمل بر یک مقدمه و (۲۱) ماده و یک پیوست به شرح ضمیمه تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل هوائی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری کرواسی
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری کرواسی که از این پس طرفهای متعاهد خوانده می‌شوند؛ و عضو کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین‌المللی که در تاریخ ۱۳۲۳.۹.۱۶ هجری شمسی مطابق با ۷ دسامبر ۱۹۴۴ میلادی جهت امضاء در شیکاگو مفتوح گردید، می‌باشند، با تمایل به انعقاد موافقت‌نامه‌ای به منظور تأسیس سرویسهای هوائی بین و ماورای سرزمینهای مربوط به خود، نسبت به موارد ذیل موافقت نمودند:
ماده ۱ – تعاریف:
۱ – بجز در مواردی که فحوای عبارت معنی دیگری را ایجاب نماید، از لحاظ این موافقتنامه:
الف – اصطلاح “کنوانسیون” به کنوانسیون هواپیمائی کشوری بین‌المللی که در تاریخ
۱۳۲۳.۹.۱۶ هجری شمسی مطابق با ۷ دسامبر ۱۹۴۴ میلادی در شیکاگو برای امضاء مفتوح
گردید، اطلاق می‌شود و شامل هر الحاقیه‌ای که به موجب ماده (۹۰) کنوانسیون مزبور و
هر اصلاحیه الحاقیه یا کنوانسیون که به موجب مواد (۹۰) و (۹۴) آن توسط دو طرف متعاهد تصویب شده است، می‌باشد.
ب – اصطلاح “مقامهای هواپیمائی” در مورد جمهوری اسلامی ایران به وزارت راه و
ترابری (رئیس سازمان هواپیمائی کشوری) و در مورد جمهوری کرواسی به وزارت امور
دریائی ، حمل و نقل و ارتباطات و هر شخص یا مقامی که مجاز به انجام وظایف وزارت مذکور باشد، اطلاق می‌شود.
پ – اصطلاح “شرکت هواپیمائی تعیین شده” به یک شرکت هواپیمائی که به موجب مفاد
ماده (۳) این موافقتنامه تعیین شده و اجازه فعالیت یافته‌باشد، اطلاق می‌شود.
ت – اصطلاح “سرزمین” دارای مفهوم مشخص شده در ماده (۲) کنوانسیون می‌باشد.
ث – اصطلاحات “سرویس هوائی”، “سرویس هوائی بین‌المللی ، “شرکت هواپیمائی” و
“توقف به منظورهای غیر حمل و نقل” دارای مفاهیم مشخص‌شده در ماده (۹۶) کنوانسیون می‌باشند.
ج – اصطلاح “ظرفیت” در مورد یک هواپیما به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در یک
مسیر یا قسمتی از مسیر و در مورد سرویس هوائی مشخص شده به ظرفیت هواپیما در چنین
سرویسی ضربدر دفعات پرواز هواپیمای مزبور در طی زمان معین یا قسمتی از مسیر اطلاق می‌شود.
چ – اصطلاح “نرخ” به قیمتی که باید برای حمل مسافر، بار همراه و غیر همراه (به
استثنای پست) پرداخت گردد، اطلاق می‌شود از جمله منافع اضافی عمده که در ارتباط با
چنین حملی تحصیل یا فراهم گردد، و حق‌العمل پرداختی در مورد فروش بلیتها برای حمل اشخاص یا معامله متشابه برای حمل‌بار می‌باشد.
نرخ همچنین شامل شرایطی است که ناظر بر قابلیت اجرای قیمت برای حمل یا پرداخت حق‌العمل می‌باشد.
۲ – عناوین مندرج در این موافقتنامه برای هر ماده فقط به منظور استناد و سهولت
می‌باشند و به هیچ وجه حیطه شمول یا مفهوم این موافقتنامه را تعریف ، تحدید یا تشریح نمی‌کنند.
۳ – ضمیمه این موافقتنامه جزء لاینفک موافقتنامه می‌باشد.
ماده ۲ – اعطای حقوق:
۱ – هر طرف متعاهد، حقوق مصرحه در این موافقتنامه را به منظور برقراری سرویسهای
هوائی بین‌المللی منظم در مسیرهای تعیین شده در ضمیمه‌این موافقتنامه، به طرف
متعاهد دیگر اعطاء می‌نماید. شرکت هواپیمائی تعیین شده توسط هر طرف متعاهد در حین
بهره‌برداری از سرویس توافق شده‌در مسیر مشخص شده، از حقوق ذیل برخوردار خواهد
بود:
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر،
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیر حمل و نقل، و
پ – توقف در سرزمین مذکور در نقاطی که برای آن مسیر در جدول مسیر پیوست این
موافقتنامه مشخص گردیده است به منظور سوار و پیاده کردن‌مسافر ، بار و پست در حمل
و نقل بین‌المللی.
۲ – هیچ یک از مفاد بند (۱) این ماده به نحوی تلقی نخواهد شد که شرکت هواپیمائی
تعیین شده یک طرف متعاهد مجاز باشد، در سرزمین طرف‌متعاهد دیگر، در قبال مزد یا
کرایه، مسافر، بار و پست به مقصد نقطه دیگری در سرزمین طرف متعاهد دیگر حمل کند.
۳ – استفاده از آزادی پنجم حقوق حمل و نقل مشروط به موافقت شرکتهای هواپیمائی
تعیین شده کشور اعطاء کننده و تصویب مقامهای صلاحیتدار‌طرفهای متعاهد می‌باشد.
ماده ۳ – تعیین و اجازه:
۱ – هر طرف متعاهد حق دارد یک شرکت هواپیمائی را برای انجام سرویسهای مورد توافق،
در مسیرهای مشخص شده، تعیین و مراتب را به طور کتبی‌به طرف متعاهد دیگر اعلام
نماید.
۲ – پس از دریافت اعلامیه تعیین، طرف متعاهد دیگر با رعایت مفاد بندهای (۳) و (۴)
این ماده، بدون تأخیر اجازه بهره‌برداری مربوطه را به شرکت‌هواپیمائی تعیین شده
اعطاء خواهد کرد.
۳ – مقامهای هواپیمائی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکت هواپیمائی که توسط طرف
متعاهد دیگر تعیین شده بخواهند مقامهای مزبور را قانع سازند‌شرایط مقرر در قوانین
و مقرراتی را که معمولاً و معقولاً برای انجام سرویسهای هوائی بین‌المللی به وسیله
مقامهای مزبور اعمال می‌شود ، جایز‌می‌باشد.
۴- هر طرف متعاهد در هر مورد که قانع نشده باشد که مالکیت عمده و کنترل مؤثر
مربوطه در دست شرکت هواپیمائی طرف متعاهد تعیین کننده‌شرکت هواپیمائی یا اتباع آن
است حق دارد از اعطای اجازه بهره‌برداری موضوع بند (۲) این ماده امتناع ورزد یا
شرائطی را که لازم می‌داند وضع نماید.
۵- زمانی که یک شرکت هواپیمایی بدین نحو تعیین شده و اجازه کسب نموده باشد
می‌تواند در هر زمان بهره‌برداری از سرویسهای هوائی را آغاز‌نماید، مشروط بر این
که نرخ و برنامه‌های پروازی برطبق مفاد ماده (۱۲) و (۱۳) تعیین شده باشد.
ماده ۴ – تعلیق و لغو :
۱- هرطرف متعاهد حق دارد در موارد زیر اجازه بهره‌برداری را لغو، یا استفاده از
حقوق مشخص شده در ماده (۲) این موافقتنامه توسط شرکت‌هواپیمایی تعیین شده طرف
متعاهد دیگر را معلق نماید یا هر شرطی را که ممکن است برای استفاده از این حقوق
لازم باشد، وضع کند:
الف – در هر موردی که قانع نشده باشد مالکیت عمده و کنترل مؤثر آن شرکت
هواپیمایی، در دست طرف متعاهدی که شرکت مذکور را تعیین نموده یا‌اتباع آن طرف است،
یا
ب – در موردی که شرکت هواپیمایی مذکور قوانین یا مقررات طرف متعاهدی را که این
حقوق را اعطاء نموده است رعایت نکند ، یا
پ – در موردی که شرکت هواپیمایی مذکور به هر نحوی از انحاء عملیات بهره‌برداری را
مطابق مقررات موافقتنامه حاضر انجام ندهد.
۲- جز در مواردی که لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند (۱) این ماده به صورت
فوری برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات لازم‌باشد اعمال این حق فقط پس
از مشورت مقامهای هواپیمایی طرفهای متعاهد انجام خواهد گرفت. چنین مشورت‌هایی
ظرف سی روز از وصول‌اعلامیه صورت خواهد گرفت.
ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات :
۱ – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد که ناظر به ورود یا خروج هواپیماهائی که به امر
هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارند یا ناظر به بهره‌برداری و‌هوانوردی هواپیماهای
مزبور در داخل سرزمین طرف متعاهد مذکور می‌باشد ، نسبت به هواپیماهای طرفهای
متعاهد بدون درنظر گرفتن ملیت آنها‌مجری خواهد بود، و در مورد هواپیماهای مزبور
هنگام ورود یا خروج یا در داخل سرزمین آن طرف اعمال خواهد شد.
۲ – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد که ناظر به ورود و خروج و اقامت موقت مسافران و
کارکنان ، بار و پست حمل شده در هواپیما، از قبیل مقررات‌مربوط به ورود، ترخیص ،
مهاجرت ، گذرنامه ، کنترل گمرکی و بهداشتی است توسط یا از طرف چنین مسافران،
کارکنان ، بار و پست به محض ورود یا‌خروج یا در سرزمین آن طرف رعایت خواهد شد.
۳- هر طرف متعاهد نسخه‌هائی از قوانین و مقررات مربوطه مندرج در این ماده را بنابر
تقاضا در اختیار طرف متعاهد دیگر خواهد گذاشت.
ماده ۶ – شناسائی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها :
۱ – گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هائی که به وسیله
یک طرف متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته، در طول زمان اعتبار‌آنها توسط متعاهد
دیگر معتبر شناخته خواهد شد؛ مشروط بر اینکه شرایط صدور یا اعتبار این
گواهینامه‌ها و پروانه‌ها مساوی یا بیش از حداقل‌استانداردهائی باشد که به موجب
کنوانسیون وضع شده یا خواهد شد.
۲ – در هر حال هر طرف متعاهد این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که در مورد پرواز
از فراز سرزمین خود از معتبر شناختن گواهینامه‌های صلاحیت‌و پروانه‌هائی که جهت
اتباع آن توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا اعتبار یافته خودداری
نماید.
ماده ۷ – معافیت از حقوق گمرکی ، سود بازرگانی و سایر عوارض و مالیاتها:
۱ – هواپیماهائی که توسط شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد در سرویسهای
هوائی بین‌المللی پرواز می‌نمایند، همچنین لوازم جاری ، مواد‌سوختی و روغن موتور و
خواروبار هواپیما از جمله مواد مصرفی در هواپیما، از کلیه حقوق گمرکی ، سود
بازرگانی، هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض‌یا مالیاتها به هنگام ورود در سرزمین طرف
متعاهد دیگر معاف خواهند بود ، مشروط بر آنکه لوازم و خواروبار مزبور تا زمانی که
مجدداً خارج شوند در‌هواپیما باقی بمانند یا در هواپیما درقسمتی از سفر بر فراز آن
سرزمین مورد استفاده قرار گیرند.
۲ – موارد زیر نیز از همان عوارض و مالیاتها، به استثنای هزینه‌های مربوط به خدمات
ارائه شده معاف خواهند بود:
الف – خوار و بار وارد شده در هواپیما در سرزمین هر طرف متعاهد، در حدود تعیین
شده توسط مقامهای طرف متعاهد مذکور ، برای استفاده در داخل‌هواپیماهای شرکت
هواپیمائی تعیین شده در سرویس بین‌المللی متعاهد دیگر.
ب – مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی و لوازم جاری وارد شده در سرزمین هر طرف متعاهد
برای نگهداری یا تعمیر هواپیما که در سرویسهای بین‌المللی‌شرکت هواپیمائی تعیین
شده طرف متعاهد دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
پ – سوخت و روغن موتور اختصاص داده شده برای هواپیماهای شرکت هواپیمائی تعیین شده
طرف متعاهد دیگر، که در سرویسهای بین‌المللی تردد‌می‌نمایند، حتی هنگامی که این
مواد در قسمتی از سفر بر فراز سرزمین طرف متعاهدی که مواد مزبور در آن بار هواپیما
شده ، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
۳ – مواد و لوازم موضوع بند (۲) این ماده را می‌توان تحت کنترل و نظارت گمرکی قرار
داد.
۴ – لوازم جاری هوانوردی و همچنین مواد و لوازم نگاهداری شده در هواپیماهای شرکت
هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد ، تنها با موافقت‌مقامهای گمرکی سرزمین طرف
متعاهد دیگر، در آن سرزمین قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان این مواد را تا
زمانی که طبق مقررات گمرکی‌مجدداً صادر شود یا ترتیب دیگری طبق مقررات گمرکی در
مورد آن داده شود تحت نظارت مقامهای نامبرده قرار داد.
۵ – اسناد رسمی حاوی نشان رسمی شرکت هواپیمائی مانند برچسب چمدان ، بلیت هواپیما ،
بارنامه ، کارت اجازه ورود به هواپیما و جدول‌زمان‌بندی که به داخل سرزمین هر طرف
متعاهد ، برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد شده
باشد، از کلیه‌حقوق گمرکی ، سود بازرگانی و یا مالیاتها براساس عمل متقابل معاف
خواهد بود.
ماده ۸ – هزینه‌های استفاده کننده :
۱ – هر طرف متعاهد می‌تواند برای استفاده از فرودگاهها و سایر تأسیسات تحت کنترل
خود هزینه‌های عادلانه و مناسبی را وضع نموده یا اجازه وضع‌آن را بدهد.
۲ – در هر حال هر یک از طرفهای متعاهد موافقت دارد که این هزینه‌ها نباید از
هزینه‌های وضع شده بر تمام هواپیماهای دیگر که در سرویسهای‌بین‌المللی مشابه تردد
می‌نمایند، تجاوز نماید.
۳ – در موردی که یک طرف متعاهد هزینه‌های پیش‌بینی نشده در قانون طرف متعاهد دیگر
را اعمال نماید، طرف متعاهد دیگر مجاز به اعمال همان‌هزینه‌ها می‌باشد.
ماده ۹ – حمل و نقل ترانزیت مستقیم :
مسافران ، بار همراه و بدون همراه که در ترانزیت مستقیم در سرزمین یک طرف متعاهد
بوده و از حریمی که در فرودگاه بدین منظور اختصاص یافته خارج نمی‌شوند مشمول کنترل
ساده‌ای خواهند بود. بار همراه و بدون همراه در ترانزیت مستقیم از حقوق گمرکی ، سود بازرگانی و سایر مالیاتهای مشابه دیگر معاف خواهند بود.
ماده ۱۰ – مقررات مالی :
۱ – شرکت هواپیمائی تعیین شده حق دارد اسناد حمل و نقل خود را به طور مستقیم در
سرزمین طرف متعاهد به صلاحدید خود ، از طریق نمایندگیهای خود به فروش برساند یا
صادر نماید. شرکت هواپیمائی مزبور محق خواهد بود این اسناد حمل و نقل را به فروش
رساند و هر شخص آزاد است اسناد‌حمل و نقل مزبور را به پول رایج محلی و قابل تبدیل
برطبق قوانین و مقررات داخلی خود خریداری نماید.
۲ – شرکت هواپیمائی تعیین شده حق دارد بنا به تقاضا، دریافت‌های مازاد بر مخارج را
که در ارتباط با حمل مسافر ، بار و پست به دست آمده به نرخ رسمی تبدیل به کشور خود
ارسال نماید. در صورت عدم وجود مقررات مناسب در موافقتنامه پرداخت‌ها بین طرفهای
متعاهد انتقال ذکر شده فوق به‌ارزهای قابل تبدیل و طبق قوانین و مقررات ارزی داخلی انجام خواهد شد.
ماده ۱۱ – نمایندگی :
هر طرف متعاهد به شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد دیگر حق آوردن و نگاهداری
کارکنان فنی و بازرگانی به سرزمین خود را در حدی که برای انجام سرویسهای توافق
شده لازم باشد اعطاء می‌نماید. کارکنان فوق تابع قوانین و مقررات طرف متعاهد
مزبور، برای ورود و اقامت در سرزمین آن طرف متعاهد خواهند بود.
ماده ۱۲ – مقررات ظرفیت :
۱ – شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد برای بهره‌برداری از سرویسهای توافق شده در مسیرهای مشخص شده بین سرزمینهای مربوطه خود ، از فرصت عادلانه و متساوی برخوردار خواهند بود.
۲ – در انجام سرویسهای توافق شده ، شرکت هواپیمائی تعیین شده هر طرف متعاهد،
منافع شرکت هواپیمائی طرف دیگر را منظور نظر خواهد داشت‌تا من غیرحق ، در
سرویسهای طرف دیگر در تمامی یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
۳ – سرویسهای توافق شده که توسط شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد انجام
می‌شود ارتباط نزدیک با نیازهای عمومی برای حمل و‌نقل در مسیرهای مشخص شده داشته و
هدف اصلی آنها تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار مناسب برای رفع نیازمندیهای جاری و
پیش‌بینی شده متعارف‌به منظور حمل و نقل از سرزمین طرف متعاهدی که شرکت هواپیمائی را تعیین کرده است یا بالعکس خواهد بود.
۴ – در صورتی که شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد مبادرت به انجام
سرویسهای توافق شده زیر کنند در مورد تعداد و ظرفیت‌سرویس‌های پیشنهاد شده در
مسیرهای مشخص شده توافق خواهند نمود.
تعداد و ظرفیت منوط به تصویب مقامهای هواپیمائی طرفهای متعاهد خواهد بود. چنین
ظرفیتی با توجه به تقاضای حمل و نقل هر چند وقت یک بار با‌تصویب مقامهای هواپیمائی
طرفهای متعاهد تغییر پیدا خواهد کرد.
در صورت عدم توافق بین شرکتهای هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد موارد فوق با
موافقت بین مقامهای هواپیمائی طرفهای متعاهد حل و فصل‌خواهد شد. زمانی که چنین
توافقی صورت پذیرد ، ظرفیت تأمین شده توسط شرکتهای هواپیمائی تعیین شده بدون تغییر
باقی خواهد ماند.
۵ – به منظور برآورده کردن تقاضاهای حمل و نقل پیش‌بینی نشده به صورت موقت شرکتهای
هواپیمائی تعیین شده می‌توانند علی‌رغم مقررات این ماده‌در مورد چنین افزایش موقتی
ظرفیت که برای برآوردن تقاضای حمل و نقل لازم است ، موافقت نمایند. این افزایش
ظرفیت بدون تأخیر به مقامهای‌هواپیمائی طرفهای متعاهد برای تصویب اعلام خواهد شد.
۶ – در موردی که شرکت هواپیمائی تعیین شده یک طرف متعاهد، نقاطی را در کشورهای
ثالث در مسیر مشخص شده مورد بهره‌برداری قرار دهد ،ظرفیت اضافی علاوه بر
ظرفیتهائی که برطبق بندهای (۳) و (۴) فوق تعیین شده است ، می‌تواند توسط شرکتهای
هواپیمائی با توافق مقامهای‌هواپیمائی طرفهای متعاهد مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
۷ – برنامه‌های پرواز سرویسهای توافق شده و به طور کلی شرایط بهره‌برداری از
آنها، توسط شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف متعاهد برای تصویب‌به مقامهای هواپیمائی
طرف متعاهد دیگر حداقل سی روز قبل از تاریخ مورد نظر اجراء تسلیم می‌شود. همچنین
هر اصلاحی در این برنامه‌های پرواز یا‌شرایط بهره‌برداری به مقامهای هواپیمائی
برای تصویب تسلیم می‌گردد. در موارد خاص ، محدودیت زمانی فوق می‌تواند با موافقت
مقامهای مذکور‌کاهش یابد.
ماده ۱۳ – تعیین نرخها :
۱ – نرخهای مورد اجراء توسط شرکتهای هواپیمائی یک طرف متعاهد در سرویسهای مورد
توافق در سطح معقولی خواهد بود و با توجه به کلیه‌عوامل مربوط از جمله هزینه
بهره‌برداری و سود معقول و نرخهای شرکتهای هواپیمائی دیگر که در تمام یا قسمتی از
همان مسیرها سرویسهای منظم‌انجام می‌دهند وضع می‌گردد.
۲ – نرخهای موضوع ماده (۱) این موافقتنامه و بند (۱) این ماده توسط شرکتهای
هواپیمائی تعیین شده طرفهای متعاهد پس از مشورت با شرکتهای‌هواپیمائی دیگر که
تمامی یا قسمتی از مسیر را مورد بهره‌برداری قرار می‌دهند، مورد موافقت قرار خواهد
گرفت و در صورت امکان چنین توافقی با‌استفاده از مقررات اتحادیه حمل و نقل هوائی
بین‌المللی برای محاسبه نرخها انجام می‌گردد.
۳ – نرخهائی که بدین ترتیب مورد توافق قرار می‌گیرد لااقل شصت روز قبل از تاریخ
پیشنهادی اجراء برای تصویب به مقامهای هواپیمائی طرفهای‌متعاهد تسلیم خواهد شد. در
موارد خاص ، این زمان با موافقت مقامهای مذکور قابل کاهش است.
۴ – این تصویب می‌تواند صریحاً اعلام گردد. چنانچه هیچ یک از مقامهای هواپیمائی عدم
تصویب را ظرف سی روز از تاریخ تسلیم اعلام ننمایند،برطبق بند (۳) این ماده، نرخها
تصویب شده تلقی می‌گردد. در صورتی که زمان تسلیم طبق بند (۳) کاهش یابد، مقامهای
هواپیمائی می‌توانند موافقت‌نمایند که زمان اعلام عدم تصویب باید کمتر از سی روز
باشد.
۵ – چنانچه یک نرخ نتواند برطبق بند (۲) این ماده مورد موافقت قرار گیرد، یا یک
مقام هواپیمائی اعلامیه عدم تصویب خود را برای نرخ مورد توافق‌برطبق مقررات بند
(۲) به مقام هواپیمائی دیگر اعلام نماید، مقامهای هواپیمائی طرفهای متعاهد برای
تعیین نرخ از طریق توافق دو جانبه اهتمام‌خواهند نمود.
۶ – چنانچه مقامهای هواپیمائی نتوانند در مورد نرخ ارائه شده به آنها به موجب بند
(۳) این ماده، یا در مورد تعیین هر نرخی به موجب بند (۵) این ماده‌به توافق برسند،
اختلاف به موجب مفاد ماده (۲۰) این موافقتنامه حل و فصل خواهد گردید.
۷ – نرخ تعیین شده به موجب مفاد این ماده تا زمانی که نرخ جدیدی تعیین نشده است به
قوت خود باقی خواهد ماند، مع هذا یک نرخ به موجب این‌بند به مدت بیش از دوازده ماه
پس از تاریخی که در آن به گونه دیگری منقضی می‌شود تمدید نخواهد گردید.
ماده ۱۴ – امنیت هوانوردی :
۱- طرفهای متعاهد در راستای حقوق و تعهدات خود به‌موجب حقوق بین‌الملل تأکید
می‌نمایند که تعهد آنان در قبال یکدیگر برای حفظ امنیت‌هواپیمایی کشوری در برابر
اعمال مداخله غیرقانونی جزء لاینفکی از این موافقتنامه را تشکیل می‌دهد.
طرفهای متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل، به
ویژه مطابق با مفاد کنوانسیون راجع به جرایم و برخی اعمال‌ارتکابی دیگر در هواپیما
امضاء شده در توکیو به تاریخ ۱۳۴۲.۶.۲۳ هجری شمسی مطابق با ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۳
میلادی، کنوانسیون راجع به جلوگیری‌از تصرف غیرقانونی هواپیما امضاء شده در لاهه
به تاریخ ۱۳۴۹.۹.۲۵ هجری شمسی مطابق با ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ میلادی و کنوانسیون راجع
به‌جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری امضاء شده در مونترال
به تاریخ ۱۳۵۰.۷.۱ هجری شمسی مطابق با ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱میلادی و تمام اسناد
بین‌المللی دیگر در همان زمینه که ممکن است در آینده توسط کشورهای متعاهد تنفیذ گردد ، عمل خواهند کرد.
۲- طرفهای متعاهد کلیه مساعدت‌های لازم را جهت جلوگیری از تصرف غیرقانونی
هواپیماهای کشوری و سایر اعمال غیر قانونی علیه امنیت این‌هواپیماها، مسافران و
خدمه آنها، فرودگاهها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگر علیه امنیت
هواپیمایی کشوری را بنا به تقاضا در مورد یکدیگر‌به عمل خواهند آورد.
۳- طرفهای متعاهد باید در روابط دو جانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی تعیین
شده از سوی سازمان هواپیمایی کشوری بین‌المللی که به عنوان‌ضمایم کنوانسیون
هواپیمایی کشوری بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی که این مقررات امنیتی در مورد
طرفهای متعاهد قابل اجراء است عمل‌نمایند. آنها می‌باید از گردانندگان
هواپیماهایی که محل ثبت آن هواپیماها یا محل اصلی کار و یا اقامت دایم آنها در
سرزمینشان می‌باشد و گردانندگان‌فرودگاه‌های واقع در سرزمینهای خود بخواهند که
طبق مقررات امنیت هوانوردی مزبور عمل نمایند.
۴- هرطرف متعاهد موافقت دارد که می‌توان از این گردانندگان هواپیماها درخواست نمود
تا مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (۳) این ماده را‌که طرف متعاهد دیگر
از لحاظ ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر کرده است
رعایت کنند.
۵- هرطرف متعاهد باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین او اقدامات کافی برای حفاظت
از هواپیماها و بازرسی مسافران، خدمه، لوازم همراه مسافر،اثاثیه مسافر، بار و
خوار و بار هواپیما قبل و در زمان سوار شدن مسافران یا بارگیری به نحو مؤثر معمول
می‌شود. هر طرف متعاهد همچنین باید با هر‌درخواست طرف متعاهد دیگر برای انجام
اقدامات امنیتی ویژه معقول جهت مقابله با یک تهدید خاص برخورد مثبت داشته باشد.
۶- هنگامی که حادثه یا خطر بروز حادثه تصرف غیرقانونی هواپیماهای کشوری یا دیگر
اعمال غیرقانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافران و خدمه‌آن فرودگاهها یا
تأسیسات هوانوردی رخ دهد، طرفهای متعاهد باید با تسهیل ارتباطات و دیگر اقدامات
مناسب به منظور پایان سریع و امن حادثه‌مزبور یا خطر وابسته به آن یکدیگر را یاری
نمایند.
۷- در صورتی که یک طرف متعاهد مشکلاتی در مورد مقررات امنیت هوانوردی این ماده
داشته باشد، مقامهای هواپیمایی هر طرف متعاهد می‌توانند‌تقاضای مشورت‌های فوری با
مقامهای هواپیمایی طرف متعاهد دیگر را بنمایند.
ماده ۱۵ –
اطلاعات و آمار مقامهای هواپیمایی هر طرف متعاهد ، آمار دوره‌ای یا سایر
اعلامیه‌های آماری را که می‌تواند به‌طور معقول به‌منظور بررسی ظرفیت‌تأمین شده در
سرویسهای هوایی شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد نخست، موردنیاز باشد بنا
به تقاضا در اختیار مقامهای هواپیمایی‌طرف متعاهد دیگر قرار می‌گیرد. این
اعلامیه‌ها شامل تمام اطلاعات مورد نیاز برای تعیین مقدار حمل و نقل شرکتهای
هواپیمایی مزبور در‌سرویس‌های هوایی و مبداء و مقصد چنین حمل و نقلی خواهد بود.
ماده ۱۶ – مشاوره و اصلاحات:
۱- به منظور همکاری نزدیک، مقامهای هواپیمایی طرفهای متعاهد، به‌منظور حصول
اطمینان از اجراء و رعایت رضایتمندانه مفاد این موافقتنامه و‌ضمیمه آن هرچند وقت
یک بار با یکدیگر مشورت خواهند کرد.
۲- چنانچه هریک از طرفهای متعاهد اصلاح هر یک از مفاد این موافقتنامه را لازم
بداند می‌تواند تقاضای مشاوره با طرف متعاهد دیگر را نماید،چنین مشاوره‌ای
می‌تواند بین مقامهای هواپیمایی از طریق مذاکره یا مکاتبه در فاصله شصت روز از
تاریخ تقاضا آغاز گردد.
اصلاحات مورد توافق زمانی لازم‌الاجراء می‌گردد که از طریق تبادل یادداشت‌های
سیاسی تأیید شده باشد.
۳- اصلاحات در ضمیمه می‌تواند با توافق مستقیم بین مقامهای هواپیمایی طرفهای
متعاهد انجام گردد.
ماده ۱۷ – مطابقت با کنوانسیون‌های چندجانبه:
این موافقتنامه و ضمیمه آن به نحوی اصلاح خواهد شد تا با هر کنوانسیون چند
جانبه‌ای که ممکن است در مورد طرفهای متعاهد لازم‌الرعایه باشد‌تطبیق نماید.
ماده ۱۸ – فسخ :
این موافقتنامه برای مدت نامحدود منعقد می‌شود. هر طرف متعاهد می‌تواند در هر
زمان تصمیم خود را مبنی‌بر فسخ این موافقتنامه به طور کتبی از‌طریق مجاری سیاسی
به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. در این صورت موافقتنامه دوازده ماه پس از دریافت
اعلام فسخ توسط طرف متعاهد دیگر،فسخ خواهد شد مگر آن که اعلام فسخ قبل از انقضای
این مدت با تراضی طرفین پس گرفته شود. اعلامیه فسخ همزمان به اطلاع سازمان
بین‌المللی‌هواپیمایی کشوری خواهد رسید. در صورت عدم اعلام وصول از سوی طرف متعاهد
دیگر، اعلام فسخ چهارده روز پس از وصول آن به سازمان‌بین‌المللی هواپیمایی کشوری
دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۱۹ – حل اختلافات:
۱- هرگاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و ضمیمه آن بین طرفهای متعاهد
اختلافی بروز نماید، طرفهای متعاهد در مرحله نخست اهتمام‌خواهند نمود تا اختلاف
را از طریق مذاکره حل و فصل نمایند.
۲- هرگاه طرفهای متعاهد نتوانند اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل نمایند،
می‌توانند توافق نمایند موضوع را جهت تصمیم‌گیری به هر شخص یا‌هیأتی ارجاع کنند؛
یا اختلاف بنا به تقاضای هر طرف متعاهد طبق قوانین و مقررات مربوط می‌تواند جهت
تصمیم‌گیری به یک دیوان داوری سه نفره‌تسلیم گردد که هر طرف متعاهد یک داور را
معین خواهد کرد و دو داور تعیین شده داور سوم را تعیین می‌نمایند. هریک از طرفهای
متعاهد ظرف‌شصت روز پس از تاریخ وصول اعلامیه تقاضای ارجاع اختلاف دیوان داوری از
طریق مجرای سیاسی به تعیین داور خود مبادرت خواهد نمود و داور‌سوم نیز ظرف شصت روز
بعد از آن تعیین خواهد شد. چنانچه هریک از طرفهای متعاهد ظرف مدت مقرر داور را
تعیین نکند، یا چنانچه داور سوم‌ظرف مدت مقرر تعیین نگردد، بنا به تقاضای هریک از
طرفهای متعاهد رئیس سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری بر حسب مورد داور یا
داورها را‌تعیین خواهد نمود. در این صورت داور سوم از اتباع یک دولت ثالث خواهد
بود و به عنوان رئیس دیوان داوری عمل خواهد کرد.
۳- طرفهای متعاهد تعهد می‌نمایند تصمیمات متخذه به موجب بند (۲) این ماده را
رعایت کنند.
۴- چنانچه و مادامی که هر طرف متعاهد، یا شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر طرف
متعاهد تصمیمات متخذه موضوع بند (۲) این ماده را رعایت نکنند، طرف متعاهد دیگر
می‌تواند حقوق یا امتیازات اعطا شده به موجب این موافقتنامه به طرف متعاهد متخلف را محدود، تعلیق یا لغو نماید.
۵- هر طرف متعاهد مخارج داوری را که تعیین کرده پرداخت می‌نماید؛ باقیمانده مخارج
دیوان داوری به نسبت مساوی بین طرفهای متعاهد تقسیم‌می‌گردد.
ماده ۲۰ – ثبت :
این موافقتنامه نزد سازمان هواپیمایی کشوری بین‌المللی به ثبت خواهد رسید.
ماده ۲۱ – لازم‌الاجراء شدن:
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر طرف متعاهد، به طرف متعاهد دیگر که از
طریق مجاری سیاسی انجام می‌شود دایر بر اینکه اقدامات لازم را‌طبق قانون اساسی خود
برای لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه به‌عمل آورده است، به مورد اجراء گذارده
می‌شود.
در تأیید مراتب فوق نمایندگان امضاء‌کننده زیر که از طرف دولت‌های متبوعه خود
مجاز می‌باشند این موافقتنامه را امضاء نمودند.
این موافقتنامه در تاریخ هشت خرداد یکهزار و سیصد و هفتاد و چهار هجری شمسی
برابر با بیست و نه مه یکهزار و نهصد و نود و پنج در سه نسخه‌اصلی به زبانهای
فارسی، انگلیسی و کرواسی که هر سه متن دارای اعتبار یکسان می‌باشند، در زاگرب
تنظیم گردید. در صورت بروز هر گونه اختلاف در‌تفسیر، متن انگلیسی ملاک عمل است.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران
از طرف دولت جمهوری کرواسی
پیوست
۱- مسیرهایی که سرویسهای هوایی بین‌المللی منظم در هر دو مسیر به وسیله شرکت هواپیمایی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران مورد بهره‌برداری قرار خواهد گرفت:
نقاط در جمهوری اسلامی ایران: هر نقطه
نقاط واسط : (بعداً موردتوافق قرار خواهد گرفت)
نقاط در جمهوری کرواسی: هر نقطه
نقاط ماوراء : (بعداً مورد توافق قرار خواهد گرفت)
۲- مسیرهایی که سرویسهای هوایی بین‌المللی منظم در هر دو مسیر به وسیله شرکت هواپیمایی تعیین شده جمهوری کرواسی مورد بهره‌برداری قرار خواهد گرفت:
نقاط در جمهوری کرواسی: هر نقطه
نقاط واسط: (بعداً مورد توافق قرار خواهد گرفت)
نقاط در جمهوری اسلامی ایران: تهران
نقاط ماوراء: (بعداً مورد توافق قرار خواهد گرفت)
۳- هر نقطه یا نقاطی در مسیرهای مشخص شده ممکن است در کلیه پروازها یا برخی از آنها با رعایت منافع شرکت هواپیمایی طرفهای متعاهد مورد بهره‌برداری قرار نگیرد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و بیست و یک ماده و ضمیمه آن در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ بیست و یکم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و هفتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۹.۲.۲۸ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
علی‌اکبر ناطق‌نوری – رئیس مجلس شورای اسلامی