ماده واحده – به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می‌شود به پروتکل ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۷ هجری شمسی) مربوط به کنوانسیون بین‌المللی ایمنی جان اشخاص در دریا مصوب ۱۹۷۴ میلادی برابر ۱۳۵۳ هجری شمسی مشتمل بر (۸) ماده و یک پیوست و یک ضمیمه به شرح‌پیوست، ملحق شده اسناد مربوطه را تسلیم نماید.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
پروتکل ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۷ هجری شمسی) مربوط به کنوانسیون بین‌المللی ایمنی جان اشخاص در دریا مصوب ۱۹۷۴ میلادی (۱۳۵۳ هجری‌شمسی)
اعضای این پروتکل،
که عضو کنوانسیون بین‌المللی ایمنی جان اشخاص در دریا مصوب اول نوامبر ۱۹۷۴ میلادی (۱۳۵۳.۸.۱۰ هجری شمسی) در لندن می‌باشند،
با تصدیق اینکه کنوانسیون فوق‌الذکر سهم بسزایی را می‌تواند در ارتقاء ایمنی کشتیها و اموال در دریا و جان اشخاص داخل کشتی ایفا نماید،
همچنین با تصدیق لزوم بهبود بیشتر ایمنی کشتیها، بویژه کشتیهای نفتکش،
با عنایت به امکان دستیابی بهتر به این هدف بوسیله انعقاد پروتکلی در ارتباط با کنوانسیون بین‌المللی ایمنی جان اشخاص در دریا مصوب ۱۹۷۴ میلادی (۱۳۵۳ هجری شمسی)،
به شرح زیر موافقت نمودند:
ماده ۱ – تعهدات کلی
اعضای این پروتکل تعهد می‌کنند که مفاد این پروتکل و ضمیمه آن که جزء لاینفک این پروتکل است را به موقع به اجرا بگذارند. هر اشاره‌ای به این پروتکل در عین حال اشاره به ضمیمه آن نیز خواهد بود.
ماده ۲ – دامنه شمول
۱ – مفاد مواد (۲) و (۳) (به غیر از بند «الف»)، (۴) و (۶) (بندهای «ب»، «ج» و
«د»)، (۷) و (۸) کنوانسیون بین‌المللی ایمنی جان اشخاص در دریا‌مصوب ۱۹۷۴ میلادی
(۱۳۵۳ هجری شمسی) (که منبعد کنوانسیون خوانده می‌شود) در این پروتکل گنجانده
می‌شوند، مشروط بر اینکه هر اشاره‌ای‌به مواد مزبور کنوانسیون و دولتهای متعاهد به
ترتیب اشاره به این پروتکل و اعضای این پروتکل محسوب گردد.
۲ – هر کشتی که مشمول این پروتکل شود، مفاد کنوانسیون را باید به همراه اصلاحات و
اضافاتی که در این پروتکل بیان شده است، رعایت نماید.
۳ – اعضای این پروتکل درخصوص کشتیهای دولتهای غیر عضو کنوانسیون و این پروتکل باید
الزامات کنوانسیون و این پروتکل را تا جائی که لازم‌است اطمینان حاصل شود که
هیچگونه رفتار نامطلوبتری در مورد کشتیهای مزبور صورت نمی‌گیرد بکار بندند.
ماده ۳ – تبادل اطلاعات
اعضای این پروتکل تعهد می‌کنند فهرستی از بازرسهای معرفی شده یا سازمانهای به
رسمیت شناخته شده‌ای که به نیابت از طرف آنها مجاز به فعالیت در‌زمینه اداره امور
ایمنی جان اشخاص در دریا می‌باشند را جهت ارسال به اعضاء به منظور اطلاع مامورین
آنها، به دبیر کل سازمان مشورتی بین‌الدولی‌دریانوردی (که از این پس سازمان
نامیده می‌شود) ارسال و نزد وی تودیع نمایند.
دستگاه اجرایی باید سازمان را از مسوولیتها و شرایط خاص اختیار تفویض شده به
بازرسهای معرفی شده یا سازمانهای به رسمیت شناخته شده مطلع‌نماید.
ماده ۴ – امضاء ، تنفیذ، پذیرش ، تصویب و الحاق
۱ – این پروتکل در مقر سازمان از تاریخ اول ژوئن ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۷.۳.۱۱ هجری
شمسی) تا اول مارس ۱۹۷۹ میلادی (۱۳۵۷.۱۲.۱۰ هجری‌شمسی) جهت امضاء و پس از آن برای
الحاق مفتوح خواهد بود. کشورها با رعایت مفاد بند (۳) این ماده، می‌توانند به
روشهای زیر به عضویت این‌پروتکل درآیند:
الف – امضای بدون شرط تنفیذ ، پذیرش یا تصویب ، یا
ب – امضای منوط به تنفیذ، پذیرش یا تصویب و متعاقب آن تنفیذ ، پذیرش یا تصویب، یا
پ – الحاق.
۲ – تنفیذ ، پذیرش ، تصویب یا الحاق یا تسلیم سندی بدین منظور به دبیر کل سازمان
صورت خواهد پذیرفت.
۳ – این پروتکل تنها توسط کشورهایی می‌تواند بدون قید و شرط تنفیذ ، پذیرش ، تصویب
یا الحاق ، امضاء شود که کنوانسیون را بدون قید شرط تنفیذ، پذیرش ، تصویب یا الحاق
امضاء کرده‌اند.
ماده ۵ – لازم‌الاجرا شدن
۱ – این پروتکل شش ماه پس از تاریخی که حداقل پانزده کشور که مجموع ناوگان تجاری
آنها حداقل پنجاه درصد ظرفیت ناخالص کشتیرانی تجاری‌جهانی را تشکیل دهد، مطابق
ماده (۴) این پروتکل به عضویت آن در آمده باشند لازم‌الاجرا خواهد شد. درهر حال
این پروتکل قبل از اینکه کنوانسیون‌لازم‌الاجرا گردد به اجرا در نخواهد آمد.
۲ – هرگونه سند تنفیذ ، پذیرش ، تصویب یا الحاق که پس از تاریخ لازم‌الاجرا شدن
این پروتکل تسلیم شده باشد سه ماه پس از تاریخ تسلیم سند، نافذ‌خواهد شد.
۳ – هر گونه سند تنفیذ ، پذیرش ، تصویب یا الحاق تسلیم شده بعد از تاریخی که در آن
اصلاحیه این پروتکل به موجب ماده (۸) کنوانسیون پذیرفته‌شده تلقی می‌گردد، در مورد
این پروتکل به گونه‌ای که اصلاح شده ، اعمال خواهد شد.
ماده ۶ – انصراف
۱ – این پروتکل می‌تواند توسط هر عضوی در هر زمان پس از سپری شدن پنج سال از
تاریخی که این پروتکل در مورد آن عضو لازم‌الاجرا می‌شود،فسخ گردد.
۲ – انصراف ، با تسلیم سند انصراف به دبیرکل سازمان صورت خواهد پذیرفت.
۳ – انصراف یکسال یا زمان طولانی‌تری که ممکن است در سند انصراف تصریح شده باشد،
پس از دریافت آن توسط دبیر کل سازمان نافذ خواهد شد.
۴ – انصراف از کنوانسیون از طرف یک عضو، انصراف آن عضو از این پروتکل نیز تلقی
خواهد شد.
ماده ۷ – امین اسناد
۱ – این پروتکل به دبیر کل سازمان که (از این پس امین اسناد خوانده می‌شود) تسلیم
خواهد شد.
۲ – امین اسناد باید:
الف – موارد زیر را به کلیه کشورهایی که این پروتکل را امضاء نموده یا به آن ملحق
شده‌اند اطلاع دهد:
(۱) هر امضاء جدید یا تسلیم سند تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق همراه با تاریخ آن،
(۲) تاریخ لازم‌الاجرا شدن این پروتکل،
۳ – تسلیم هر گونه سند انصراف از این پروتکل همراه با تاریخ دریافت آن و تاریخی که
در آن، انصراف نافذ می‌شود.
ب – نسخ برابر با اصل این پروتکل را به کلیه کشورهایی که این پروتکل را امضاء
نموده یا به آن ملحق شده‌اند ارسال نماید.
۳ – به محض اینکه این پروتکل لازم‌الاجرا شد، یک نسخه برابر با اصل آن توسط امین
اسناد به دبیرخانه سازمان ملل متحد جهت ثبت و انتشار طبق‌ماده (۱۰۲) منشور ملل
متحد، ارسال خواهد شد.
ماده ۸ – زبانها
این پروتکل در یک نسخه واحد به زبانهای چینی، انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیولی
تهیه گردیده که کلیه متون دارای اعتبار یکسان می‌باشند.ترجمه‌های رسمی به زبانهای
عربی ، آلمانی و ایتالیایی تهیه و به همراه نسخه اصل امضاء شده تسلیم خواهد شد.
در تایید مراتب فوق، امضاء‌کنندگان زیر که بدین منظور از طرف دولتهای متبوع مجاز
شناخته شده‌اند این پروتکل را امضاء نموده‌اند:
تنظیم شده در لندن به تاریخ هفدهم فوریه ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۶.۱۱.۲۸ هجری شمسی)
پیوست
اصلاحات و اضافات کنوانسیون بین‌المللی ایمنی جان
اشخاص در دریا مصوب ۱۹۷۴ میلادی (۱۳۵۳ هجری شمسی)
فصل اول – مقررات عمومی
قسمت (الف) کاربرد ، تعاریف و غیره
ماده ۲ – تعاریف
بند زیر به متن موجود اضافه می‌شود:
ن – «سن کشتی» به معنای مدت زمان سپری شده از سال ساخت کشتی مطابق آنچه که در
اوراق ثبت کشتی درج شده است.
قسمت (ب) بازرسیها و گواهینامه‌ها
ماده ۶ – بازبینی‌ها و بازرسیها
متن زیر جایگزین متن موجود ماده (۶) می‌شود:
الف – بازبینی و بازرسی کشتیها، تا جائی که مربوط به اجرای مفاد این مواد و اعطای
معافیت از آنها می‌باشد باید توسط ماموران دستگاه اجرایی انجام‌شود. در هرصورت
دستگاه اجرایی می‌تواند این بازبینی‌ها و بازرسیها را یا به بازرسهای معرفی شده
برای این منظور و یا به سازمانهای رسمیت شناخته‌شده واگذار کند.
ب – دستگاه اجرایی باید ترتیباتی را جهت بازرسیهای برنامه‌ریزی نشده اتخاذ نماید
که این بازرسیهای خارج از برنامه در طی مدت اعتبار گواهینامه‌انجام شود. چنین
بازرسی‌هایی باید تضمین نماید که کشتی و تجهیزات آن از هر لحاظ بطور مطلوبی برای
خدماتی که برای کشتی در نظر گرفته شده،باقی می‌مانند. این بازرسیها می‌تواند
توسط واحدهای بازرسی خود دستگاه اجرایی یا بازرسهای معرفی شده یا سازمانهای به
رسمیت شناخته شده یا‌دیگر اعضاء بنا به درخواست دستگاه اجرایی انجام شود. در صورتی
که دستگاه اجرایی، به موجب مفاد مواد (۸) و (۱۰) این فصل، بازرسی‌های‌اجباری
سالانه را مقرر کند، بازرسیهای خارج از برنامه فوق‌الذکر اجباری نخواهد بود.
ج – دستگاه اجرایی که بازرسهایی را معرفی می‌کند یا سازمانهایی را به رسمیت
می‌شناسد تا بازبینی‌ها و بازرسیها را همانطوری که در بندهای (الف) و(ب) این
ماده شرح داده شده، انجام دهند باید حداقل به هر بازرس معرفی شده یا سازمان به
رسمیت شناخته شده برای موارد زیر اختیار اعطا نماید:
۱ – درخواست تعمیرات برای یک کشتی، و
۲ – انجام بازبینی‌ها و بازرسیها، در صورتی که بوسیله مراجع ذیصلاح کشور صاحب
بندر تقاضا شود.
دستگاه اجرایی مسوولیتها و شرایط خاص اختیار تفویض شده به بازرسهای معرفی شده یا
سازمانهای به رسمیت شناخته شده را به سازمان اطلاع‌خواهد داد.
د – وقتی یک بازرس معرفی شده یا سازمان به رسمیت شناخته شده احراز کند که شرایط
کشتی یا تجهیزات آن اساسا مطابق با جزئیات گواهینامه نیست‌یا به گونه‌ای است که
کشتی بدون ایجاد خطر برای خود و اشخاص داخل آن نمی‌تواند به دریا برود، بازرس یا
سازمان مزبور باید فوری مطمئن شود که‌اقدامات اصلاحی صورت گرفته و باید درموقع
مقتضی دستگاه اجرایی را مطلع نماید. اگر چنین اقدام اصلاحی صورت نگرفته باشد
گواهینامه مربوط‌باید اخذ و دستگاه اجرایی را فوری مطلع نمود، و اگر کشتی در بندر
عضو دیگری است، مراجع ذیصلاح کشور صاحب بندر نیز باید فوری مطلع شوند.اگر مامور
دستگاه اجرایی، بازرس معرفی شده یا سازمان به رسمیت شناخته شده، مراجع ذیصلاح کشور
صاحب بندر را مطلع کرده باشد، دولت کشور‌صاحب بندر مربوط باید به مامور، بازرس یا
سازمان مزبور هر نوع کمکی را که لازم است بنماید تا تعهدات خود را مطابق این ماده
انجام دهد. در صورت‌امکان ، دولت کشور صاحب بندر باید اطمینان حاصل کند که کشتی
حرکت نخواهد کرد، مگر اینکه بتواند بندر را به قصد آبهای آزاد یاحوضچه
مناسب‌تعمیرات کشتی، بدون اینکه خطری متوجه کشتی یا اشخاص داخل آن شود ، ترک کند.
ه – دستگاه اجرایی در هر مورد به طور کامل بازرسی و بازبینی کافی و کامل را تضمین
خواهد کرد و متعهد خواهد شد که از وجود ترتیبات ضروری برای انجام این تعهد، اطمینان حاصل کند.
ماده ۷ – بازرسی کشتیهای مسافربری
جزء زیر جایگزین جزء (۳) بند (ب) موجود می‌شود:
۳ – بعد از تعمیر ناشی از بازرسیهای توصیف شده در ماده (۱۱) این فصل، یا هر موقع
که تعمیر مهم یا نوسازی کشتی انجام می‌گیرد یک بازرسی اعم از‌کلی یا جزئی حسب
شرایط صورت خواهد گرفت. این بازرسی به گونه‌ای خواهد بود که اطمینان حاصل شود که
تعمیرات ضروری یا نوسازی‌ها به طور‌موثر صورت گرفته و مواد و مهارت بکار گرفته شده
در این تعمیرات و نوسازی‌ها از هر لحاظ رضایت بخش می‌باشد و اینکه کشتی در تمام
جنبه‌ها،مفاد کنوانسیون و این پروتکل و مقررات لازم‌الاجرای بین‌المللی برای
جلوگیری از تصادم در دریا، قوانین، تصویب‌نامه‌ها، احکام و مقرراتی را که‌دستگاه
اجرایی در نتیجه آنها اعلام کرده ، رعایت می‌کند.
ماده ۸ – بازرسی وسایل نجات جان اشخاص و سایر لوازم کشتیهای باری
متن زیر جایگزین ماده (۸) متن موجود می‌شود:
الف – تجهیزات نجات جان به استثنای دستگاه رادیو تلگراف در قایق نجات موتوری یا
دستگاه رادیویی قابل حمل برای قایقهای نجات، دستگاه‌عمق‌یاب ، قطب‌نمای جایر و
(که همیشه شمال حقیقی را نشان می‌دهد)، تجهیزات اطفای حریق و سیستم گاز بی‌اثر
کشتیهای باری که فصول دوم -۱،دوم -۲ ، سوم و پنجم کنوانسیون و این پروتکل در مورد
آنها اعمال می‌شود، مشمول بازرسیهای اولیه و بعدی به صورتی که برای کشتیهای
مسافربری‌در ماده (۷) فصل اول کنوانسیون و این پروتکل توصیف شده با جایگزین کردن
(۲۴) ماه بجای (۱۲) ماه مندرج در جزء (۲) بند (الف) ماده مزبور‌خواهد بود.
نقشه‌های مقابله با حریق در کشتیهای جدید و وسیله سوار شدن راهنمای محلی به کشتی،
کتب دریایی، چراغهای دریایی، علائم روز و‌دستگاه تولید صدا که در کشتیهای فعلی و
کشتیهای جدید حمل می‌گردد، جزء موارد بازرسیها قرار داده می‌شود تا اطمینان حاصل
شود که آنها الزامات‌کنوانسیون و این پروتکل و در مورد که قابل اعمال است ، مقررات
لازم‌الاجرای بین‌المللی برای جلوگیری از تصادم در دریا را به طور کامل
رعایت‌کرده‌اند.
ب – بازرسیهای میان مدت برای کشتیهای نفتکش با عمر ده سال و بیشتر، در ظرف(۳) ماه
قبل یا بعد از تاریخ سالگرد گواهینامه ایمنی تجهیزات کشتی‌باری، صورت خواهد گرفت
تا از اینکه تجهیزات معین شده در بند (الف) این ماده مطابق با ماده (۱) این فصل
نگهداری شده‌اند و اینکه در شرایط کاری‌مطلوبی می‌باشند اطمینان حاصل گردد. چنین
بازرسیهای میان دوره‌ای در پشت گواهینامه ایمنی تجهیزات کشتی باری صادره مطابق با
بند جزء (۳) بند(الف) ماده (۱۲) فصل اول کنوانسیون درج خواهد شد.
ماده ۱۰ – بازرسیهای بدنه، ماشین‌آلات و تجهیزات کشتیهای باری
متن زیر جایگزین ماده (۱۰) موجود می‌شود:
الف – بدنه ، ماشین‌آلات و تجهیزات کشتیهای باری (به غیر از مواردی که در خصوص
آنها گواهینامه‌های تجهیزات ایمنی کشتی باری، گواهینامه‌های‌ایمنی رادیو تلگراف
کشتی باری یا گواهینامه‌های رادیو تلفنی کشتی باری صادر شده است) بلافاصله پس از
اتمام ساخت و پس از آن به شیوه‌ای که‌دستگاه اجرایی ممکن است ضروری تشخیص دهد مورد
بازرسی قرار می‌گیرند تا از اینکه شرایط کار آنها در تمام جنبه‌ها رضایتبخش باشد و
در فواصل‌زمانی زیر اطمینان حاصل شود:
۱- در فواصل زمانی تعیین شده به وسیله دستگاه اجرایی که متجاوز از (۵) سال نباشد
(بازرسیهای ادواری) ؛
۲- علاوه بر چنین بازرسیهای ادواری، یک کشتی نفتکش ده ساله و بالاتر باید در طول
مدت اعتبار گواهینامه ایمنی ساختمان کشتی‌باری حداقل‌تحت یک بازرسی میان مدت قرار
گیرد. در مواردی که فقط یک بازرسی میان مدت در مدت زمان اعتبار گواهینامه انجام
گرفته باشد، این بازرسی نباید‌در حد فاصل زمانی شش ماه قبل و بعد از نصف مدت
اعتبار گواهینامه باشد.
ب – بازرسی اولیه و ادواری باید چنان باشد که اطمینان حاصل گردد که ترتیبات، مواد،
اندازه‌های اسکلت ساختمانی، دیگهای بخار و دیگر وسایل‌ظروف فشار و متعلقات آنها و
ماشین‌آلات اصلی و کمکی از جمله سکان و سیستمهای کنترل وابسته به آن، تاسیسات
الکتریکی و تجهیزات دیگر در‌تمام جنبه‌ها برای خدماتی که کشتی برای انجام آنها
موردنظر می‌باشد، رضایت بخش هستند. چنین بازرسی‌هائی باید در مورد کشتیهای نفتکش
شامل‌بازدید کف کشتی از بیرون، اطاقهای پمپاژ، سیستمهای لوله‌کشی سوخت رسانی و
تخلیه و بارگیری ، لوله‌کشی هواکشها، شیرهای مکش فشار و‌محلهای ضد عبور شعله نیز
باشد.
ج – بازرسی میان مدت از کشتیهای نفتکش ده سال و بالاتر باید شامل بازدید از
تجهیزات سکان و سیستمهای کنترل مربوط، اطاقهای پمپاژ، سیستمهای‌لوله کشی سوخت و
کالا بر روی عرشه و در اطاقهای پمپاژ، لوله کشی، هواکشها، شیرهای مکش فشار و
محلهای ضد عبور شعله ، تاسیسات الکتریکی‌در مناطق خطرناک و کف کشتی از
بیرون،باشد. علاوه بر بازدید از تاسیسات الکتریکی با چشم غیر مسلح، مقاومت
عایق‌بندی تجهیزات الکتریکی در‌مناطق خطرناک باید مورد آزمایش قرارگیرند. اگر در
هنگام آزمایشها تردید نسبت به وضعیت لوله‌کشی بوجود آید، اقدامات اضافی مانند
آزمایشهای‌فشار و تعیین ضخامت اگر لازم باشد باید انجام گیرد. بازرسیهای میان مدت
مزبور باید در پشت گواهینامه ایمنی ساختمان کشتی باری صادره طبق جزء(۲) بند (الف)
ماده (۱۲) این فصل درج شود.
د – یک بازرسی، چه به صورت کلی یا جزئی برحسب شرایط، هرزمان که مقتضی باشد بعد از
تحقیقات توصیف شده در ماده (۱۱) این فصل یا هر‌وقت که تعمیرات عمده یا نوسازی
انجام شود صورت خواهد پذیرفت. بازرسی به صورتی انجام می‌شود که اطمینان حاصل شود
که تعمیرات یا‌نوسازی‌های ضروری، به طور موثر صورت گرفته است و اینکه مواد و مهارت
بکار گرفته شده در این تعمیرات و نوسازی از هر لحاظ رضایتبخش‌هستند و کشتی بدون
اینکه خطری متوجه ایمنی کشتی یا اشخاص داخل آن باشد آماده سفر به دریا است.
ماده ۱۱ – حفظ شرایط بعد از بازرسی
متن زیر جایگزین ماده (۱۱) متن موجود می‌شود:
الف – به منظور اطمینان حاصل کردن از اینکه کشتی از هر لحاظ آماده نگه داشته شده
که با ایمنی کامل و بدون ایجاد خطر برای خود و اشخاص داخل‌آن به دریا برود، وضع
کشتی و تجهیزات آن باید مطابق مقررات کنوانسیون و این پروتکل باید نگهداری شوند.
ب – بعد از اینکه هر بازرسی به موجب مواد (۶، ۷، ۸، ۹ یا ۱۰) فصل اول کنوانسیون و
این پروتکل کامل شد، هیچ نوع تغییری در ترتیبات ساختاری‌ماشین‌آلات، تجهیزات و
دیگر قسمتهای تحت بازرسی بدون مجوز دستگاه اجرائی نباید انجام گیرد.
ج – هرگاه که حادثه‌ای برای یک کشتی رخ دهد یا نقصی یافت شود که بر ایمنی کشتی یا
کارایی آن یا تکمیل تجهیزات نجات یا دیگر تجهیزات تاثیر‌بگذارد، فرمانده یا مالک
کشتی باید در اسرع وقت موضوع را به دستگاه اجرایی ، بازرس معرفی شده یا سازمان به
رسمیت شناخته شده مسوول صدور‌گواهینامه مربوط که مسبب شروع تحقیقاتی به منظور
تعیین اینکه بازرسی که موجب مواد (۶، ۷، ۸، ۹ یا ۱۰) فصل اول کنوانسیون و این
پروتکل‌ضروری است یا خیر گزارش کند. اگر کشتی در بندر عضو دیگری است، فرمانده یا
مالک کشتی باید مراتب را فوری به مقامات ذیصلاح کشور صاحب‌بندر نیز گزارش کند و
بازرس معرفی شده یا سازمان به رسمیت شناخته شده باید ثابت کند که چنین گزارشی صورت گرفته است.
ماده ۱۴ – مدت و اعتبار گواهینامه‌ها
متن زیر جایگزین ماده (۱۴) متن موجود می‌شود:
الف – گواهینامه‌هائی به غیر از گواهینامه ایمنی ساختمان کشتی باری، گواهینامه
ایمنی تجهیزات کشتی باری و هر نوع گواهینامه معافیت، باید برای مدتی که متجاوز از
(۱۲) ماه نباشد، صادر گردد. گواهینامه ایمنی ساختمان کشتی باری باید برای مدتی که
متجاوز از پنج سال نباشد، صادر گردد.گواهینامه ایمنی تجهیزات کشتی باری باید برای
مدتی که متجاوز از (۲۴) ماه نباشد، صادر گردد. گواهینامه‌های معافیت نباید برای
مدت طولانی تر از‌مدت گواهینامه‌هائی که گواهینامه‌های مزبور به آنها اشاره دارد، معتبر باشند.
ب – تمدید اعتبار گواهینامه ایمنی ساختمان کشتی باری بیش از مدت اعتبار پنج ساله مجاز نمی‌باشد.
ج – اگر بازرسی ظرف دو ماه قبل از پایان دوره‌ای صورت گیرد که برای آن گواهینامه
ایمنی رادیو تلگرافی کشتی باری یا گواهینامه ایمنی رادیو تلفنی کشتی باری صادره
درخصوص کشتیهای باری با ظرفیت بارگیری ناخالص ۳۰۰ تن و بیشتر اما کمتر از ظرفیت
بارگیری ناخالص ۵۰۰ تن، که به طور اولیه صادر شده، این گواهینامه می‌تواند پس
گرفته شود و گواهینامه جدیدی می‌تواند صادر شود که (۱۲) ماه بعد از پایان دوره مذکور اعتبار آن خاتمه خواهد‌یافت.
د – اگر یک کشتی در زمان خاتمه اعتبار گواهینامه‌ای به غیر از گواهینامه موضوع
بند(ب) این ماده در بندر کشوری که کشتی در آن به ثبت رسیده و یا در‌جائی که باید
مورد بازرسی قرار گیرد، نباشد، دستگاه اجرایی می‌تواند گواهینامه را تمدید کند،
اما چنین تمدیدی فقط به منظور اینکه کشتی مجاز باشد‌سفر دریایی خود را تا کشوری که
در آنجا ثبت شده یا باید مورد بازرسی قرار گیرد، کامل کند، و پس از آن فقط در
مواردی که انجام آن مناسب و معقول به‌نظر برسد، اعطا می‌شود.
ه- هیچ گواهینامه‌ای نباید به موجب مفاد بند (د) این ماده برای مدتی بیش از ۵ ماه
تمدید اعتبار شود، و کشتی که از چنین تمدیدی برخوردار شده، پس‌از رسیدن به کشوری
که در آن به ثبت رسیده یا بندری که باید در آن مورد بازرسی قرار گیرد، مجاز نخواهد
بود به موجب تمدید مزبور بندر یا کشور مزبور‌را بدون اخذ گواهینامه جدید، ترک کند.
و – گواهینامه‌ای به غیر از گواهینامه موضوع بند (ب) این ماده ، که به موجب مفاد
زیرین این ماده تمدید نشده باشد، ممکن است توسط دستگاه اجرایی‌برای مدت یک ماه از
تاریخ خاتمه اعتبار آن تمدید گردد.
ز – گواهینامه در موارد زیر فاقد اعتبار خواهد بود:
۱- اگر بازبینی‌ها و بازرسیها در طی مدتهای قید شده در بند (الف) ماده (۷) و
مواد (۸ و ۹) بند (الف) ماده (۱۰) فصل اول کنوانسیون و این پروتکل‌انجام نشده
باشد یا بر اساس بندهای (د)، (ه) یا (و) این ماده تمدید اعتبار شده باشد، یا
۲- به محض انتقال کشتی به پرچم یک دولت دیگر. گواهینامه جدید تنها هنگامی باید
صادر گردد که دولت صادرکننده گواهینامه جدید از انطباق کشتی‌با الزامات بندهای
(الف) و (ب) ماده (۱۱) این فصل کاملا رضایت داشته باشد. در حالت انتقال بین اعضاء
، دولت عضوی که کشتی قبلا مجاز به‌برافراشتن آن بوده، در صورتی که طی مدت (۳) ماه
پس از انجام انتقال از آن درخواست شود باید در اسرع وقت نسخی از گواهینامه‌های حمل
شده در‌کشتی قبل از انتقال و نسخه‌هایی از گزارشهای بازرسی مربوط را اگر موجود
باشد، به دستگاه اجرایی ارسال نماید.
ماده ۱۹ – کنترل
متن زیر جایگزین ماده (۱۹) موجود می‌شود :
الف – هر کشتی وقتی در بندر عضو دیگری قرار دارد مشمول کنترل مامورین مجاز آن
دولت تا جایی است که این کنترل در جهت تایید گواهینامه‌های‌صادره به موجب مواد
(۱۲) یا (۱۳) فصل اول کنوانسیون باشد.
ب – چنین گواهینامه‌هایی اگر معتبر باشند، باید مورد قبول واقع شوند مگر اینکه
دلایل روشنی وجود داشته باشد مبنی بر اینکه شرایط کشتی یا‌تجهیزات آن با جزئیاتی
که در هریک از گواهینامه‌ها آمده اساسا منطبق نمی‌باشد یا اینکه کشتی و تجهیزات آن
مطابق با مفاد بندهای (الف) و (ب) ماده(۱۱) این فصل نیستند.
ج – در شرایط ذکر شده در بند (ب) این ماده یا در صورتی که اعتبار گواهینامه‌ای
تمام شده باشد یا به اعتبار آن پایان داده شده باشد، ماموری که کنترل را‌انجام
می‌دهد باید اقداماتی انجام دهد که مطمئن شود کشتی حرکت نمی‌کند مگر تا زمانی که
بتواند به قصد رفتن به تعمیرگاه مجاز، بدون اینکه خطری‌متوجه کشتی و اشخاص داخلی
آن بشود، به دریا رفته یا بندر را ترک کند.
د – در حالتی که این کنترل منجر به هر نوع مداخله‌ای شود، ماموری که کنترل را
انجام می‌دهد باید بیدرنگ به صورت کتبی، کنسول یا در غیاب او،نزدیکترین نمایندگی
دیپلماتیک کشوری که کشتی مجاز به برافراشتن پرچم آن می‌باشد را از کلیه شرایطی که
موجب مداخله گردیده، مطلع نماید. علاوه‌بر آن، بازرسهای معرفی شده یا سازمانهای به
رسمیت شناخته شده مسوول صدور گواهینامه‌ها نیز باید مطلع گردند، اطلاعات مربوط به
مداخله باید به‌سازمان گزارش شود.
ه- مقام مربوط کشور صاحب بندر در صورتی که نتوانند اقدامی را به گونه‌ای که در
بندهای (ج) و (د) این ماده مشخص شده انجام دهد یا در صورتی که‌کشتی مجاز شده باشد
به بندر بعدی توقف برود باید همه اطلاعات مربوط در باره کشتی را علاوه بر اعضای
مذکور در بند (د) این ماده، به مقامات بندر‌بعدی توقف کشتی اطلاع دهد.
و – وقتی عملیات کنترل کشتی به موجب این ماده در جریان است، باید تمام تلاشهای
ممکن به منظور جلوگیری از توقیف و تاخیر بی‌جهت کشتی‌بعمل آید. اگر یک کشتی بدین
صورت بی‌جهت توقیف شد یا تأخیر کرد مجاز به دریافت خسارت برای زیان یا خسارت وارده
می‌باشد.
فصل دوم – ۱
ساختمان – تقسیم‌بندی فرعی و تعادل، تاسیسات برقی و ماشین‌آلات
قسمت الف – کلیات
ماده ۱ – کاربرد
جزء‌های زیر به متن بند (ب) موجود اضافه می‌شود.
(۳) علیرغم مفاد جزء (۲) این بند و جزء (۳) بند (الف) این ماده، از نظر بند (د)
ماده (۲۹) این فصل ، کشتی نفتکش جدید به معنای کشتی نفتکشی‌است که :
۱ – قرارداد ساخت آن بعد از تاریخ اول ژوئن ۱۹۷۹ میلادی (۱۳۵۸.۳.۱۱ هجری شمسی)
باشد، یا
۲ – در صورت نبودن قرارداد ساخت، تاریخی که در آن کیل کشتی احداث شده یا در مرحله
مشابهی از ساخت پس از تاریخ اول ژانویه ۱۹۸۰ میلادی(۱۳۵۸.۱۰.۱۱ هجری شمسی) باشد،
یا
۳ – تاریخ تحویل آن بعد از اول ژوئن ۱۹۸۲ میلادی (۱۳۶۱.۳.۱۱ هجری شمسی) باشد،یا
۴ – تحت تغییرات یا اصلاحات اساسی قرار گرفته باشد که :
الف – برای آن قراردادی بعد از اول ژوئن ۱۹۷۹ میلادی (۱۳۵۸.۳.۱۱ هجری شمسی) منعقد
شده باشد، یا
ب – در صورت نبودن قرارداد، کار ساخت بعد از تاریخ اول ژانویه ۱۹۸۰ میلادی
(۱۳۵۸.۱۰.۱۱ هجری شمسی) شروع شده باشد، یا
ج – بعد از اول ژوئن ۱۹۸۲ میلادی (۱۳۶۱.۳.۱۱ هجری شمسی) تکمیل شده باشد.
(۴) از نظر بند (د) ماده (۲۹) این فصل کشتی نفتکش موجود ، نفتکشی است که نفتکش
جدید به صورتی که در جزء (۳) این بند تعریف شده، نباشد.
(۵) از نظر جزء (۳) این بند، تبدیل یک کشتی نفتکش موجود با ظرفیت بارگیری ۲۰۰۰۰ تن متریک و بیشتر برای تامین الزامات این پروتکل یا پروتکل ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۷ هجری شمسی) مربوط به کنوانسیون بین‌المللی جلوگیری از آلودگی از کشتیها مصوب ۱۹۷۳ میلادی (۱۳۵۲ هجری شمسی)، تغییر یا اصلاح اساسی تلقی نخواهد شد.
ماده ۲ – تعاریف
بندهای زیر به متن موجود اضافه می‌شود.
ک – سیستم کنترل سکان از راه دور ، ابزاری است که با آن حرکات مورد نیاز سکان از پل فرماندهی به کنترلهای واحد مولد نیروی سکان منتقل می‌گردد.
ل – سکان اصلی عبارت است از ماشین‌آلات، واحدهای مولد نیروی سکان (در صورت وجود)،
دستگاه کمکی و آلات انتقال گشتاور نیرو به میله‌سکان (مانند نوع بازوئی یا
دندانه‌ای ربع دایره‌ای) که برای حرکات سکان جهت هدایت کشتی تحت شرایط عادی کار ضروری می‌باشد.
م – واحدهای مولد نیروی سکان:
۱ – در مورد سکان برقی ، عبارت است از الکتروموتور و دستگاههای برقی مربوط به آن.
۲ – در مورد سکان الکتروهیدرولیکی، عبارت است از الکتروموتور و دستگاههای برقی
متعلق به آن و پمپهای هیدرولیکی متصل به آن.
۳ – در مورد سکانهای هیدرولیکی دیگر عبارت است از موتور محرک و پمپهای متصل به آن.
ن – سکان کمکی، دستگاهی است که برای حرکت عملی سکان برای هدایت کشتی در حال بروز نقص در سکان اصلی استفاده می‌گردد.
قسمت ج – ماشین‌آلات و تأسیسات الکتریکی
ماده ۲۹ – سکان
بند زیر به متن موجود اضافه می‌گردد:
د – فقط کشتیهای نفتکش
(۱) موارد زیر در مورد هرکشتی نفتکش جدید با ظرفیت بارگیری ناخالص ۱۰۰۰۰ تن و
بالاتر و در مورد هر کشتی نفتکش موجود با ظرفیت ناخالص۱۰۰۰۰ تن و بالاتر، حداکثر
تا دو سال از تاریخ لازم‌الاجراء شدن این پروتکل اعمال خواهد شد.
۱- مجهز شدن به دو سیستم کنترل سکان از راه دور بطوری که هرکدام بطور جداگانه از
پل فرماندهی قابل کنترل باشند. البته این امر مستلزم مضاعف‌کردن فرمان سکان یا
اهرم آن نیست. در صورت بروز نقص در سیستم کنترل سکان از راه دوری که در حال کار
است، سیستم دیگر باید توانایی آن را‌داشته باشد که از محل واقع در پل فرماندهی
فوری بکار بیافتد. هر سیستم کنترل سکان از راه دور، اگر الکتریکی باشد باید به
وسیله مدار جداگانه خود‌که از مدار مولد نیروی سکان مستقر در اطاق سکان تغذیه
می‌کند، کار کند. در صورت بروز نقص در سیستم تامین برق سیستم کنترل سکان از راه
دور،اعلام خطری باید در پل فرماندهی داده شود. اعلام خطرهای مقرر در این جزء باید
سمعی و بصری بوده و در محلی در پل فرماندهی که به سهولت قابل‌مشاهده باشد، نصب شده باشد.
۲- کنترل سکان اصلی باید از اطاق سکان نیز امکان‌پذیر باشد.
۳- باید در اطاق سکان ابزارهائی تعبیه شود که بتوان سیستم کنترل سکان از راه دور را از مدار برق قطع کرد.
۴- بین پل فرماندهی و اطاق سکان باید یک وسیله ارتباطی مهیا گردد.
۵- زاویه‌ای که سکان دقیقا در آب بخود گرفته باید در پل فرماندهی نشان داده شود. دستگاه نشان دهنده زاویه سکان باید مستقل از سیستم کنترل سکان از راه دور باشد، و
۶- همچنین زاویه سکان باید در اطاق سکان نیز قابل مشاهده باشد.
(۲) در مورد هر کشتی نفتکش جدید با ظرفیت بارگیری ناخالص ۱۰۰۰۰ تن و بالاتر علاوه بر الزامات بند (الف) و جزء (۱) بند (د) این ماده موارد زیر‌اعمال می‌شود:
۱- سکان اصلی باید متشکل از دو یا چند واحد مولد نیرو باشد و باید توانایی بکار
انداختن سکان را همانطوری که به وسیله ردیف (۲) جزء (۲) بند(د) این ماده مقرر شده
در حالی که با یک یا چند واحد مولد نیرو کار ، می‌کند، دارا باشد. تا جایی که
منطقی و عملی است و سکان اصلی باید چنان‌باشد که بروز هر گونه نقص در سیستم
لوله‌کشی یا در یکی از واحدهای مولد نیرو، سایر قسمتهای سکان را از کار نیاندازد.
کلیه اتصالات مکانیکی که‌قسمتی از سکان هستند و اتصالات مکانیکی با هر نوع کنترل
سکان از راه دور (در صورت وجود) باید دارای ساختاری سالم و قابل اعتماد که
مورد‌رضایت دستگاه اجرائی است، باشند؛
۲- سکان اصلی باید بتواند در حالتی که کشتی در عمیق‌ترین آبخور دریانوردی خود
قراردارد، سکان را از ۳۵ درجه در یک طرف به ۳۵ درجه طرف مقابل در حالی که کشتی با
حداکثر سرعت رو به جلو حرکت می‌کند، بچرخاند. سکان باید در مدت کمتر از ۲۸ ثانیه
تحت همان شرایط از ۳۵ درجه درهر طرف به ۳۰ درجه در طرف دیگر بچرخد؛
۳- در صورتی که انجام الزامات ردیف (۲) جزء (۲) بند (د) این ماده ضروری باشد، سکان اصلی باید با برق کار کند؛
۴- واحدهای مولد نیروی سکان اصلی باید طوری باشد که وقتی برق بعد از رفع اشکال، وصل شد به طور خودکار شروع به کار کند؛
۵- در حالت وقوع هرگونه نقص در واحدهای مولد نیروی سکان، اعلام خطری باید در پل فرماندهی داده شود. هر واحد مولد نیروی سکان باید این توانایی را داشته باشد که بطور خودکار یا دستی از محلی در پل فرماندهی بکار بیافتد؛ و
۶- یک منبع دیگر مولد نیرو که حداقل برای تغذیه یک واحد مولد نیروی سکان قدرت کافی
را داشته باشد به گونه‌ای که بتواند سکان را طبق آنچه در‌زیر آمده به حرکت درآورد
و همچنین سیستم کنترل از راه دور سکان و دستگاه نشان دهنده زاویه سکان را تغذیه
کند باید ظرف مدت ۴۵ ثانیه از طریق منبع برق اضطراری یا از طریق یک منبع تولید برق
مستقل مستقر در اطاق سکان، مهیا گردد. این منبع تولید برق مستقل باید فقط برای این
منظور‌استفاده شود و باید دارای ظرفیت برق‌دهی به مدت نیم ساعت متوالی باشد. واحد
مولد نیروی سکان، وقتی از مدار برق کمکی تغذیه می‌کند باید‌حداقل توانایی چرخاندن
سکان را از ۱۵ درجه در یک طرف به ۱۵ درجه در سمت دیگر در مدت حداکثر ۶۰ ثانیه در
حالتی که کشتی در عمیق‌ترین‌آبخور دریانوردی خود با سرعتی معادل ۲ ۱ حداکثر سرعت
خود یا ۷ گره دریایی – هر کدام که بیشتر است – رو به جلو حرکت می‌کند ، داشته باشد.
فصل دوم – ۲
ساختار – حفاظت در برابر آتش – کشف حریق و اطفای حریق
قسمت الف – کلیات
ماده ۱ – کاربرد
جزء‌های زیر به بند (الف) موجود اضافه می‌شود:
الف:
(۴) علیرغم مفاد جزء‌های (۲) و (۳) این بند، از نظر جزء (۲) بند (الف) ماده (۵۵) و ماده (۶۰) این فصل، کشتی نفتکش جدید یعنی کشتی نفتکشی که:
۱- قرارداد ساخت آن بعد از تاریخ اول ژوئن ۱۹۷۹ میلادی (۱۳۵۸.۳.۱۱ هجری شمسی) منعقد شده باشد؛ یا
۲- در صورت نبودن قرارداد ساخت، تاریخی که کیل آن احداث شده یا مرحله مشابهی از
ساخت پس از تاریخ اول ژانویه ۱۹۸۰ میلادی(۱۳۵۸.۱۰.۱۱ هجری شمسی ) باشد؛
۳- تاریخ تحویل آن بعد از اول ژوئن ۱۹۸۲ میلادی (۱۳۶۱.۳.۱۱ هجری شمسی) باشد؛ یا
۴- تحت تاثیر تغییر یا اصلاح اساسی قرار گرفته باشد که:
(الف) برای آن قراردادی بعد از تاریخ اول ژوئن ۱۹۷۹ میلادی (۱۳۵۸.۳.۱۱ هجری شمسی)
منعقد شده باشد؛ یا
(ب) در صورت نبودن قرارداد ، کار ساخت آن بعد از تاریخ اول ژانویه ۱۹۸۰ میلادی
(۱۳۵۸.۱۰.۱۱ هجری شمسی) شروع شده باشد؛ یا
(ج) بعد از تاریخ اول ژوئن ۱۹۸۲ میلادی (۱۳۶۱.۳.۸ هجری شمسی) تکمیل شده باشد.
(۵) از نظر جزء (۲) بند (الف) ماده (۵۵) و ماده (۶۶) این فصل، نفتکش موجود،
نفکتشی است که کشتی نفتکش جدید به گونه‌ای که در جزء (۴) این‌بند تعریف شده،
نباشد.
(۶) از نظر جزء (۴) این بند، تبدیل یک کشتی نفتکش موجود با ظرفیت بارگیری ۲۰۰۰۰ تن
متریک و بیشتر برای تامین الزامات این پروتکل یا پروتکل۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۷ هجری
شمسی) مربوط به کنوانسیون بین‌المللی جلوگیری از آلودگی کشتیها مصوب ۱۹۷۳ میلادی
(۱۳۵۲ هجری شمسی)تغییر یا اصلاح اساسی تلقی نخواهد شد.
ماده ۳ – تعاریف
متن زیر جایگزین متن بند (ت) فعلی می‌شود:
ت – وزن خالی کشتی یعنی وزن مقدار آب جابجا شده به تن متریک توسط کشتی بدون بار،
سوخت ، روغن و آب توازن، آب شیرین، آب آشامیدنی‌درمخازن ، انبارهای مواد مصرفی ،
مسافر و خدمه و اثاثیه آنها.
بند زیر به متن موجود اضافه می‌شود:
ث – «نفت خام» یعنی نفتی که بطور طبیعی در زمین موجود است چه صاف شود که برای حمل
و نقل مناسب باشد و چه نشود و شامل موارد زیر‌می‌باشد:
۱ – نفت خامی که مقدار جزئی از آن به روش تقطیر برداشته شده است، و
۲ – نفت خامی که یک مقدار جزئی از مواد به روش تقطیر به آن اضافه شده است. قسمت (ه) – اقدامات ایمنی آتش‌نشانی برای کشتیهای نفتکش
ماده ۵۵ – کاربرد
متن زیر جایگزین متن فعلی این ماده می‌شود:
الف – جز در مواردی که بطور صریح به گونه دیگری پیش‌بینی شده باشد:
۱ – این قسمت در مورد کلیه کشتیهای نفتکش جدیدی اعمال می‌شود که به حمل نفت خام و
فرآورده‌های نفتی بانقطه اشتعال کمتر از ۶۰ درجه‌سلسیوس (۱۴۰ درجه فارنهایت) (روش
تست محبوس) به‌گونه‌ای که بوسیله دستگاه تعیین کننده نقطه اشتعال مصوب و یک فشار
بخار زاید که کمتر از‌فشار آتمسفر است تعیین گردیده و نیز دیگر فرآورده‌های مایع
که دارای خطر آتش‌سوزی مشابهی هستند، اشتغال دارند، و
۲ – علاوه بر این ، کلیه کشتیهای مشمول این قسمت باید الزامات مواد
(۵۲،۵۳،۵۴) فصل دوم – ۲ کنوانسیون را رعایت کنند، به استثنای سیستمهای ثابت اطفای
حریق گاز برای مکانهای کالا که برای کشتیهای نفتکش‌جدید و همچنین برای کشتیهای
نفتکش موجود که با ماده (۶۰) این فصل مطابقت کنند، نباید استفاده شود. دستگاه
اجرایی در بکارگیری الزامات بند(و) ماده (۵۲)،می‌تواند با سیستم کفی که قادر
باشد به داخل و خارج مخازن کف بپاشد موافقت کند. جزئیات نصب باید مطابق آنچه دستگاه اجرایی می‌خواهد باشد.
ب – در صورتی که قرار باشد کالائی به غیر از کالاهای موضوع جزء (۱) بند (الف) این
ماده که خطرات اضافی حریق به همراه دارند حمل شود،اقدامات ایمنی اضافی طبق آنچه
دستگاه اجرایی لازم بداند باید انجام گیرد.
ج – وسایل حمل ترکیبی نباید بارهای جامد را حمل کنند مگر اینکه مخازن بار از نفت خالی و گاززدایی شده باشد یا مگر اینکه در هر حالت دستگاه اجرایی با ترتیبات انجام شده موافق باشد.
ماده ۶۰ – حفاظت از مخزن بار
متن زیر جایگزین متن فعلی این ماده می‌شود:
(الف) برای کشتیهای نفتکش با ظرفیت بارگیری ۲۰۰۰۰ تن متریک و بیشتر، حفاظت از
مخازن بار و سطح عرشه آن بوسیله سیستم ثابت کف روی عرشه و یک سیستم ثابت گاز
بی‌اثر طبق الزامات مواد (۶۱) و (۶۲) فصل دوم – ۲ کنوانسیون حاصل می‌گردد،
به‌استثنای آن که به جای تاسیسات فوق‌دستگاه اجرائی بعد از بررسی ترتیبات و
تجهیزات کشتی می‌تواند با ترکیب دیگری از تاسیسات ثابت در صورتی که حفاظتی معادل
موارد فوق را طبق‌ماده (۵) فصل اول کنوانسیون تامین کند، موافقت نماید.
(ب) برای معادل تلقی شدن، سیستم پیشنهادی که به جای سیستم کف عرشه جایگزین می‌گردد باید:
۱- توانائی اطفای حریقهای دراثر ریختن مواد نفتی روی عرشه و نیز لکه نفتی که روی عرشه ریخته ولی هنوز مشتعل نشده را داشته باشد؛ و
۲- توانائی اطفای حریق در مخازن صدمه دیده را داشته باشد.
(ج) برای معادل تلقی شدن، سیستم پیشنهادی که به جای سیستم ثابت گاز بی‌اثر جایگزین می‌گردد باید:
۱- در شرایط کار معمولی توانائی جلوگیری از تجمع خطرناک مخلوط گازهای منفجره در
مخازن بار سالم در طی مدت سفر در حالی که کشتی در حالت‌توازن است و در حالت عملیات
ضروری بروی مخازن را داشته باشد؛ و
۲- چنان طراحی شده باشد که احتمال احتراق از طریق تولید الکتریسته ساکن توسط خود سیستم را به حداقل برساند.
(د) هر کشتی نفتکش موجود با ظرفیت بارگیری ۲۰۰۰۰ تن متریک و بیشتر، که به تجارت
حمل نفت خام اشتغال دارد باید به سیستم گاز بی‌اثر طبق الزامات بند (الف) این
ماده حداکثر تا تاریخ زیر مجهز شده باشد:
(۱) برای کشتی نفتکش با ظرفیت بارگیری ۷۰۰۰۰ تن متریک و بیشتر، دو سال بعد از تاریخ لازم‌الاجراء شدن این پروتکل؛ و
(۲) برای کشتی نفتکش با ظرفیت بارگیری کمتر از ۷۰۰۰۰ تن متریک، چهار سال بعد از
تاریخ لازم‌الاجراء شدن این پروتکل، به استثناء آنکه برای‌نفتکشی با ظرفیت بارگیری
کمتر از ۴۰۰۰۰ تن متریک که با دستگاه ماشین شستشوی مخزن که ظرفیت پمپاژ بیش از ۶۰
متر مکعب بر ساعت را‌داراست مجهز نشده باشد، در صورتی که با در نظر گرفتن خصوصیات
طراحی کشتی ، بکارگیری این الزامات عملی نباشد، دستگاه اجرائی می‌تواند کشتیهای نفتکش موجود را از این الزامات معاف کند.
(ه) هرکشتی نفتکش موجود با ظرفیت بارگیری ۴۰۰۰۰ تن متریک و بیشتر که به تجارت حمل
مواد نفتی به غیر از نفت خام اشتغال دارد و هر کشتی‌نفتکش مزبوری با ظرفیت بارگیری
۲۰۰۰۰ تن متریک و بیشتر که به تجارت حمل مواد نفتی به غیر از نفت خام اشتغال دارد
و به دستگاه شستشوی مخازن با ظرفیت پمپاژ بیش از ۶۰ متر مکعب بر ساعت مجهز شده
باید به یک سیستم گاز بی‌اثر طبق الزامات بند (الف) این ماده حداکثر تا تاریخ زیر مجهز شود:
(۱) برای یک کشتی نفتکش با ظرفیت بارگیری ۷۰۰۰۰ تن متریک و بیشتر، دو سال بعد از تاریخ لازم‌الاجراء شدن این پروتکل، و
(۲) برای کشتی نفتکش با ظرفیت بارگیری کمتر از ۷۰۰۰۰ تن متریک، چهار سال بعد از تاریخ لازم‌الاجراء شدن این پروتکل.
(و) هر کشتی نفتکشی که مراحل تمیز کردن مخزن را با استفاده از شستشو با نفت خام
انجام می‌دهد باید به سیستم گاز بی‌اثر طبق الزامات ماده (۶۲)فصل دوم – ۲
کنوانسیون و همچنین سیستم ثابت ماشین‌آلات شستشوی مخازن مجهز شده باشد.
(ز) کلیه کشتیهای نفتکشی که مجهز به سیستم ثابت گاز بی‌اثر می‌باشند باید به سیستم اندازه‌گیری بسته مجهز شوند.
(ح) هر کشتی نفتکش جدید با ظرفیت بارگیری ناخالص ۲۰۰۰ تن و بیشتر که مشمول بند
(الف) این ماده باید به یک سیستم کف مجهز شود که قادر‌باشد کف را به داخل و خارج
مخازن تخلیه کند. جزئیات چنین تاسیساتی باید طبق آنچه مطلوب دستگاه اجرائی است، باشد.
فصل پنجم
ایمنی دریانوردی
ماده ۱۲ – تجهیزات کمک ناوبری روی کشتی
متن زیر جایگزین متن فعلی بند (الف) می‌شود:
(الف) کلیه کشتیهائی که ظرفیت بارگیری ناخالص ۱۶۰۰ تن و بیشتر ولی کمتر از ۱۰۰۰۰
تن و بیشتر را دارند باید حداقل مجهز به یک دستگاه رادار‌باشند. کلیه کشتیهای با
ظرفیت بارگیری ناخالص ۱۰۰۰۰ تن و بیشتر باید حداقل دو دستگاه رادار داشته باشند که
هرکدام بطور مجزا از دیگری کار کند.کلیه دستگاههای رادار نصب شده طبق الزامات این
ماده باید از نوع تایید شده توسط دستگاه اجرائی و طبق استانداردهای عملیاتی که
کمتر از‌استانداردهای عملیاتی مصوب سازمان نباشد، باشند. تاسیساتی برای ترسیم اطلاعات راداری باید در پل فرماندهی چنین کشتیهائی مهیا باشد.
ماده ۱۹ – استفاده از راهنمای خودکار
بند زیر به متن موجود اضافه می‌شود:
(د) هدایت دستی باید بعد از آنکه مدت زیادی از راهنمای خودکار کشتی استفاده شد و قبل از ورود به مناطقی که ناوبری دقت بخصوصی را می‌طلبد ، مورد استفاده قرار گیرد.
مواد جدید زیر به این فصل اضافه می‌شود:
ماده ۱-۱۹ – عملکرد سکان
در مناطقی که ناوبری دقت خاصی را می‌طلبد، کشتیها باید بیش از یک واحد مولد نیروی سکان را در صورتی که واحدهای مزبور قادر به عملکرد همزمان باشند، در اختیار داشته باشند.
ماده ۲-۱۹ – سکان – آزمایش کردن و تمرینات
(الف) سکان کشتی باید ظرف مدت ۱۲ ساعت قبل از ترک بندر توسط خدمه کشتی آزمایش شده و امتحان گردد. مراحل آزمایش باید در صورت قابل‌اجرا بودن شامل عملیات زیر باشد:
۱- سکان اصلی؛
۲- سکان کمکی؛
۳- سیستمهای کنترل از راه دور سکان؛
۴- محلهای سکان گرفتن در پل فرماندهی؛
۵- مولد برق اضطراری؛
۶- دستگاه نشان‌دهنده زاویه سکان نسبت به زاویه واقعی سکان؛
۷- اعلام خطرهای مربوط به نقص برقی در سیستم کنترل از راه دور سکان؛ و
۸- اعلام خطرهای مربوط به نقص در واحدهای مولد نیروی سکان.
(ب) آزمایشها و امتحانها باید شامل موارد زیر گردد:
۱- چرخش کامل سکان طبق توانائی‌های مورد نیاز سکان؛
۲- بازدید بصری سکان و متعلقات متصل به آن؛
۳- عملکرد وسایل ارتباطی بین پل فرماندهی و اتاق سکان.
(ج)
۱- دستورالعمل‌های ساده‌ای از عملکرد سکان به‌علاوه یک نمودار ساده‌ای از نحوه انتقال سیستمهای کنترل از راه دور سکان و واحدهای مولد نیروی سکان باید بطور دائم در پل فرماندهی و اتاق سکان به نمایش گذاشته شود.
۲- کلیه افسرانی که با بکاراندازی و یا نگهداری سکان سر و کار دارند باید با نحوه عملکرد سیستمهای سکان که بر روی کشتی نصب شده و روشهای تبدیل سیستمها به یکدیگر آشنا باشند.
(د) علاوه بر آزمایشها و امتحانهای عادی مقرر شده در بندهای (الف) و (ب) این
ماده تمرینهای سکان اضطراری باید حداقل هر ۳ ماه یکبار به منظور تمرین نحوه سکان
گرفتن اضطراری انجام یابد. این تمرینات باید مشتمل بر کنترل مستقیم از اتاق سکان،
روش ارتباط با پل فرماندهی و در صورتی که‌امکان آن فراهم باشد عملکرد مولد نیروی کمکی باشد.
(ه) دستگاه اجرائی می‌تواند از الزام انجام آزمایشها و امتحانهای مقرر شده در
بندهای (الف) و (ب) این ماده برای کشتیهائی که بطور معمول اقدام به‌سفرهای کوتاه
مدت می‌کنند، صرفنظر کند. چنین کشتیهائی باید اینگونه امتحانها و آزمایشها را
حداقل هفته‌ای یکبار انجام دهند.
(و) تاریخ انجام آزمایشها و امتحانهای مقرر شده در بندهای (الف) و (ب) این ماده
و همچنین تاریخ و جزئیات تمرینهای سکان اضطراری مقرر در بند (د) این ماده باید در
دفتر ثبت وقایع به گونه‌ای که ممکن است توسط دستگاه اجرائی مقرر گردد، درج شود.
ضمیمه
فرم گواهینامه ایمنی ساختمان کشتیهای باری
فرم ضمیمه زیر به فرم موجود اضافه می‌شود:
ضمیمه گواهینامه‌های ایمنی کشتی باری
(مهر رسمی) (کشور)
صادر شده به موجب مقررات پروتکل ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۷ هجری شمسی) مربوط به کنوانسیون بین‌المللی ایمنی جان اشخاص در دریا مصوب ۱۹۷۴ میلادی
(۱۳۵۳ هجری شمسی)
نام کشتی‌شماره یا حروف مشخصه‌بندر ثبت کشتی‌ظرفیت بارگیری کشتی (تن متریک) سال ساخت
نوع کشتی:
– کشتی نفتکشی که به حمل نفت خام اشتغال دارد*
– کشتی نفتکشی که به تجارت حمل مواد نفتی به غیر از نفت خام اشتغال دارد*
– کشتی نفتکشی که به تجارت حمل نفت خام و دیگر انواع نفت اشتغال دارد*
– کشتی باری به غیر از نفتکشی که به تجارت حمل نفت اشتغال دارد*
تاریخ عقد قرارداد ساخت، تغییرات یا اصلاحات اساسی…
تاریخی که کیل گذاشته شده یا کشتی در مرحله مشابهی از ساخت بوده یا در آن تاریخ
تغییرات یا اصلاحات اساسی شروع گردیده است…
تاریخ تحویل یا تکمیل تغییرات یا اصلاحات اساسی…
————————————————
* در صورت اقتضاء حذف کنید.
این فرم باید بطور دائم به گواهینامه ایمنی ساختمان کشتی باری پیوست شده باشد.
گواهی می‌شود که :
کشتی طبق ماده (۱۰) فصل اول پروتکل ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۷ هجری شمسی) مربوط به کنوانسیون بین‌المللی نجات جان اشخاص در دریا مصوب۱۹۷۴ میلادی (۱۳۵۳ هجری شمسی) بازرسی شده، و بازرسی نشان داد که وضعیت بدنه، ماشین‌آلات، تجهیزات به گونه‌ای که ماده فوق تعریف شده از هر لحاظ مورد رضایت بوده و کشتی با الزامات پروتکل مزبور مطابقت دارد.
این گواهینامه تا تاریخ ……………….. به شرط انجام بازرسی (بازرسیهای)
ادواری در فواصل زمانی…………………… معتبر است.
صادره در تاریخ ……………..
(مکان صدور گواهینامه)
………………. …………. ۱۹ میلادی ( . . ۱۳ هجری شمسی)
(امضای مامور مجاز به صدور گواهینامه)
(در صورت اقتضاء، لاک مهر یا مهر مرجع صادر کننده)
بازرسی میان مدت
گواهی می‌شود که در بازرسی میان مدت مقرر در ماده (۱۰) فصل اول پروتکل ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۷ هجری شمسی) مربوط به کنوانسیون بین‌المللی ایمنی جان اشخاص در دریا مصوب ۱۹۷۴ میلادی (۱۳۵۳ هجری شمسی) از این کشتی به عمل آمد و کشتی مطابق با مقررات مربوط پروتکل مزبور‌تشخیص داده شد.
امضاء ……………………..
(امضاء مامور مجاز)
مکان ………………………
تاریخ ……………………..
تاریخ بازرسی میان مدت بعدی
(در صورت اقتضاء لاک مهر یا مهر مرجع)
امضاء ……………………..
(امضاء مامور مجاز)
مکان ………………………
تاریخ ……………………..
تاریخ بازرسی میان مدت بعدی
(در صورت اقتضاء لاک مهر یا مهر مرجع)
امضاء ……………………..
(امضاء مامور مجاز)
مکان ………………………
تاریخ ……………………..
تاریخ بازرسی میان مدت بعدی
(در صورت اقتضاء لاک مهر یا مهر مرجع)
امضاء ……………………..
(امضاء مامور مجاز)
مکان ………………………
تاریخ ……………………..
تاریخ بازرسی میان مدت بعدی
(در صورت اقتضاء لاک مهر یا مهر مرجع)
فرم گواهینامه ایمنی تجهیزات کشتی‌باری
فرم ضمیمه زیر به فرم موجود اضافه می‌شود:
ضمیمه گواهینامه‌های ایمنی تجهیزات کشتی باری
(مهر رسمی) (کشور)
صادر شده به موجب مقررات پروتکل ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۷ هجری شمسی) مربوط به کنوانسیون بین‌المللی ایمنی جان اشخاص در دریا مصوب ۱۹۷۴ میلادی (۱۳۵۳ هجری شمسی)
نام کشتی شماره یا حروف مشخصه بندر ثبت کشتی ظرفیت بارگیری کشتی (تن متریک) سال ساخت
انواع کشتی:
– کشتی نفتکشی که به حمل نفت خام اشتغال دارد*
– کشتی نفتکشی که به تجارت حمل مواد نفتی به غیر از نفت خام اشتغال دارد*
– کشتی نفتکشی که به تجارت حمل نفت خام . دیگر انواع نفت اشتغال دارد*
– کشتی باری به غیر از نفتکشی که به تجارت حمل نفت اشتغال دارد*
تاریخ عقد قرارداد ساخت، تغییرات یا اصلاحات اساسی …………………
تاریخی که کیل گذاشته شده یا کشتی در مرحله مشابهی از ساخت بوده یا در آن تاریخ
تغییرات یا اصلاحات اساسی شروع گردیده است ………………….
تاریخ تحویل یا تکمیل تغییرات یا اصلاحات اساسی …………………
———————————
* در صورت اقتضاء حذف کنید.
این فرم باید بطور دائم به گواهینامه ایمنی ساختمان کشتی باری پیوست شده باشد.
گواهی می‌شود که:
کشتی طبق ماده (۸) فصل اول پروتکل ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۷ هجری شمسی) مربوط به کنوانسیون بین‌المللی ایمنی جان اشخاص در دریا مصوب ۱۹۷۴ میلادی (۱۳۵۳ هجری شمسی) بازرسی شده؛ و
بازرسی نشان داد که شرایط ایمنی تجهیزات به صورتی که در ماده فوق تعریف شده از همه جهات رضایت بخش می‌باشد و کشتی با الزامات پروتکل مزبور مطابقت دارد.
این گواهینامه تا تاریخ …………………. به شرط انجام بازرسی (بازرسیهای)
ادواری در فواصل زمانی …………………. معتبر است.
صادره در تاریخ ……………
(مکان صدور گواهینامه)
………………. ………………. ۱۹ میلادی ( . . ۱۳ هجری شمسی)
(امضای مامور مجاز به صدور گواهینامه)
(در صورت اقتضاء لاک مهر یا مهر مرجع صادرکننده)
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه و هشت ماده و ضمائم آن در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ چهارم اسفندماه یکهزار و سیصد و هفتاد و هشت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۸.۱۲.۹ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
علی‌اکبر ناطق نوری – رئیس مجلس شورای اسلامی