ماده واحده
به دولت اجازه داده می‌شود در زمان مناسب به کنوانسیون منع گسترش، تولید، انباشت و بکارگیری سلاحهای شیمیایی و انهدام آنها مصوب سال ۱۹۹۳ میلادی برابر با ۱۳۷۲ هجری شمسی به‌شرح پیوست ملحق شود و اسناد مربوط را تسلیم نماید.
تبصره – وزارت امور خارجه موظف است در تمامی مذاکرات و در چهارچوب سازمان کنوانسیون، اجرای بدون تبعیض و کامل کنوانسیون را به ویژه در زمینه بازرسی و انتقال تکنولوژی و مواد شیمیایی برای مصارف صلح‌آمیز پیگیری نماید.
در صورت عدم تحقق شرایط فوق، به پیشنهاد هیات وزیران و تصویب شورای عالی امنیت ملی، مراحل خروج از کنوانسیون به موقع اجرا گذاشته شود.
کنوانسیون منع گسترش، تولید، انباشت و بکارگیری سلاحهای شیمیایی و انهدام آنها
مقدمه
دولتهای عضو این کنوانسیون،
باعزم راسخ به اقدام جهت نیل به پیشرفتی مؤثر در راستای خلع سلاح‌عمومی و کامل از جمله ممنوعیت و انهدام تمام انواع سلاحهای کشتار جمعی، تحت نظارت دقیق و مؤثر بین‌المللی،
با علاقمندی به مساعدت در تحقق اهداف و اصول منشور سازمان ملل‌متحد،
با یادآوری اینکه مجمع عمومی سازمان ملل‌متحد کرارا” تمامی اقدامات مخالف اصول و اهداف “پروتکل ممنوعیت استفاده از گازهای خفه‌کننده، سمی یا سایر گازها در جنگ و روشهای جنگ میکربی” امضاء شده در هفدهم ژوئن 1925 در ژنو (پروتکل 1925 ژنو) برابر با بیست و هشتم خرداد سال 1304 هجری شمسی را محکوم کرده است،
با قبول اینکه این کنوانسیون اصول و اهداف و تعهدات مندرج در پروتکل 1925 ژنو برابر 1304 هجری شمسی و کنوانسیون ممنوعیت توسعه تولید و انباشت سلاحهای باکتریولوژیک (میکربی) و سمی و نابودی آنها” امضا شده در لندن، مسکو و واشنگتن در دهم آوریل 1972 برابر با بیست و دوم فروردین 1361 هجری شمسی را مجددا” تأیید می‌کند،
با در نظر داشتن اهداف مندرج در ماده (9) “کنوانسیون ممنوعیت توسعه، تولید و انباشت باکتریولوژیک (میکربی) و سمی و نابودی آنها”،
با عزم راسخ برای بشریت، جهت حذف کامل احتمال بکارگیری سلاحهای شیمیایی از طریق اجرای مقررات این کنوانسیون، در نتیجه تکمیل تعهدات مفروض در پروتکل 1925 ژنو برابر 1304 هجری شمسی،
با قبول ممنوعیت مندرج در توافقنامه‌ها و اصول حقوق بین‌الملل مربوط، در استفاده از علف‌کشها به‌عنوان یک روش جنگی،
با درنظر گرفتن اینکه دستاوردهای علم شیمی بایستی منحصرا” برای منافع بشریت بکار گرفته شود،
با علاقمندی به تقویت تجارت آزاد مواد شیمیایی علاوه بر همکاری بین‌المللی و تبادل اطلاعات علمی و فنی در زمینه فعالیتهای شیمیایی برای اهداف ممنوع نشده در این کنوانسیون برای ارتقای توسعه اقتصادی و تکنولوژیکی کلیه دولتهای عضو،
بااعتقاد به اینکه ممنوعیت کامل و مؤثر توسعه، تولید، اکتساب، انباشت، نگهداری، انتقال و استفاده از سلاحهای شیمیایی و انهدام آنها بیانگر یک مرحله لازم برای رسیدن به این اهداف مشترک می‌باشد،
به‌شرح زیر توافق کرده‌اند که:
ماده 1 – تعهدات عمومی
1 – هردولت عضو این کنوانسیون متعهد می‌شود که هرگز تحت هیچ شرایطی دست به اقدامات زیر نزند:
الف – توسعه، تولید، اکتساب به‌هر طریق، انباشت یا نگهداری سلاحهای شیمیایی، یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم سلاحهای شیمیایی به دیگران،
ب – استفاده از سلاحهای شیمیایی،
پ – زمینه‌سازی جهت هرنوع آمادگیهای نظامی برای کاربرد سلاحهای شیمیایی،
ت – کمک‌رسانی، تشویق یا ترغیب دیگران، به هر صورت ممکن برای درگیرشدن در فعالیتهایی که به موجب این کنوانسیون برای دولتهای عضو ممنوع شده است.
2 – هر دولت عضو متعهد می‌شود که سلاحهای شیمیایی تحت تملک یا دراختیار خود، یا آنچه درهر مکانی که در قلمرو تحت صلاحیت یا کنترل وی قرار دارد را طبق مقررات این کنوانسیون نابود سازد.
3 – هر دولت عضو متعهد می‌شود که کلیه سلاحهای شیمیایی رها کرده در سرزمین دولت عضو دیگر را طبق مقررات این کنوانسیون نابود سازد.
4 – هر دولت عضو متعهد می‌شود که کلیه تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی در مالکیت یا دراختیار خود، یا آنچه در هر مکانی در قلمرو تحت صلاحیت یا کنترل وی قرار دارد را، طبق مقررات این کنوانسیون نابود سازد.
5 – هر دولت عضو متعهد می‌شود که از مواد ضد اغتشاش به‌عنوان یک روش جنگی استفاده ننماید.
ماده 2 – تعاریف و معیارها
ازنظر این کنوانسیون:
1 – “سلاحهای شیمیایی” جمعا” یا به تنهایی عبارتند از:
الف – مواد شیمیایی سمی و پیش‌سازهای آنها، به‌استثناء مواردی که برای اهداف
ممنوع نشده به‌موجب این کنوانسیون درنظر گرفته شده مادامی‌که‌انواع و مقادیر آنها
با چنین اهدافی مطابقت داشته باشند،
ب – مهمات و ادوات که اختصاصا” جهت کشتار یا دیگر صدمات ازطریق خواص سمی مواد
شیمیایی سمی که در قسمت (الف) مشخص گردیده‌طراحی گردیده‌اند درنتیجه کاربرد این
مهمات و ادوات رها می‌شوند،
پ – هرنوع تجهیزاتی که اختصاصا” برای استفاده مستقیم درارتباط با کاربرد مهمات و
ادوات مشخص شده در قسمت (ب) طراحی گردیده‌اند،
2 – “مواد شیمیایی سمی” عبارتند از:
هرنوع ماده شیمیایی که از طریق کنش شیمیایی در روند زندگی بتواند موجب مرگ،
ناتوانی موقت یا آسیب دایم انسانها یا حیوانات گردد. این امر شامل‌تمام مواد
شیمیایی مزبور است، بدون درنظر گرفتن منشأ و روش تولید آنها و بدون در نظر گرفتن
اینکه آیا در تأسیسات، در مهمات یا در جای دیگری‌تولید می‌گردند.
(به‌منظور اجرای این کنوانسیون، مواد شیمیایی سمی که مشمول اقدامات تأیید
گردیده‌اند در لیستهای ضمیمه مواد شیمیایی درج گردیده‌اند).
3 – “پیش‌ساز” عبارتست از:
هرنوع معرف شیمیایی که درهر مرحله از تولید ماده شیمیایی سمی به هر روشی به‌کار
برود. این شامل هرگونه جزء کلیدی یک سیستم دوگانه یا‌چندجزیی شیمیایی می‌شود.
(به‌منظور اجرای این کنوانسیون، پیش‌سازهایی که مشمول اقدامات تأیید گردیده‌اند
در لیستهای ضمیمه مواد شیمیایی درج گردیده‌اند).
4 – “جزء کلیدی سیستمهای دویا چند جزیی شیمیایی” که از این به‌بعد “جزء کلیدی”
نامیده می‌شود عبارتند از:
پیش‌سازی که دارای مهمترین نقش در تعیین خواص سمی محصول نهایی بوده و به‌سرعت با
سایر مواد شیمیایی در سیستمهای دویا چندجزیی واکنش‌انجام می‌دهد.
5 – “سلاحهای شیمیایی قدیمی” عبارتند از:
الف – سلاحهای شیمیایی که قبل از سال 1925 برابر با سال 1304 ه.ش تولید شدند، یا
ب – سلاحهای شیمیایی تولیدشده بین سالهای 1925 و 1946 برابربا سالهای 1304 و 1325
ه.ش که به‌حدی فاسد شده باشند که دیگر نتوانند به‌عنوان‌سلاح شیمیایی مورد استفاده
قرار گیرند،
6 – “سلاحهای شیمیایی رهاشده” عبارتند از:
سلاحهای شیمیایی، ازجمله سلاحهای شیمیایی قدیمی، که توسط دولتی بعد از اول ژانویه
1925 برابر با دهم دیماه سال 1304 ه.ش در سرزمین‌دولت دیگری بدون رضایت دولت اخیر بجا مانده است.
7 – “ماده ضد اغتشاش” عبارتست از:
هرماده شیمیایی که در لیستها درج نگردیده و بتواند به‌سرعت در انسانها التهاب حسی یا تأثیر اثرات ناتوان‌کننده جسمی ایجاد کند که با قطع استفاده از آن در مدت زمان کوتاهی این اثرات ناپدید شوند.
8 – “تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی”:
الف – یعنی هر تجهیزات به‌علاوه ساختمان محل استقرار چنین تجهیزاتی که در هرزمان
بعد از اول ژانویه 1946 برابر با یازدهم دی ماه سال 1326هجری شمسی در موارد زیر
طراحی، ساخته، یا مورد استفاده قرار گرفته‌اند:
اول – به‌عنوان بخشی از مرحله تولید مواد شیمیایی (مرحله نهایی تکنولوژیکی)،
تجهیزات درحال کار هستند، چرخه مواد شامل موارد زیر است:
(1) هرماده شیمیایی مندرج در لیست (1) پیوست مواد شیمیایی، یا
(2) هرماده شیمیایی دیگری که برای مقاصد غیرممنوعه کنوانسیون در محدوده سرزمینی با
قلمرو تحت صلاحیت یا کنترل یک دولت عضو مصرف بیش از یک تن درسال را نداشته، اما می‌تواند به‌منظور سلاح شیمیایی مورد استفاده قرار گیرد، یا
دوم – برای پرسازی سلاحهای شیمیایی، ازجمله شامل پرکردن مواد شیمیایی جدول (1) که
داخل مهمات، ابزار آلات و یا کانتینرهای ذخیره انبوه،پرسازی مواد شیمیایی به‌داخل
کانتینرهایی که تشکیل قسمتی از مهمات یا ابزارآلات دوگانه را داده یا پرسازی مواد
شیمیایی به‌داخل مهمات جنس‌شیمیایی که تشکیل قسمتی از مهمات یا ابزارآلات ساده را
می‌دهد و پرسازی کانتینرها و مهمات جنس شیمیایی به‌داخل مهمات و ابزارآلات مربوطه،
ب – تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی به‌معنی زیر نمی‌باشد:
اول – هر تأسیساتی که دارای ظرفیت تولیدی مواد شیمیایی مشخص شده در جزء اول قسمت
(الف) به‌میزان کمتر از یک تن باشد،
دوم – هر تأسیساتی که درآن مواد شیمیایی مشخص شده در جزء اول قسمت (الف) به‌طور
اجتناب‌ناپذیر به‌عنوان محصول جانبی فعالیتهای مربوط به‌اهداف ممنوع نشده در این
کنوانسیون تولید شده یا می‌شوند، به‌گونه‌ای که آن مواد بیش از 3% کل محصول نباشد،
این چنین تأسیساتی طبق ضمیمه‌اجرا و تأیید (که از این به بعد ضمیمه “تأیید”
نامیده می‌شود) تابع اظهارنامه و بازرسی می‌شود، یا
سوم – تأسیسات منفرد و کوچک برای تولید مواد شیمیایی مندرج در جدول (1) برای مقاصد مجاز دراین کنوانسیون موضوع بخش (6) پیوست‌بازرسی و تحقیق.
9 – “مقاصد غیرممنوعه در کنوانسیون” عبارتند از:
(الف) مقاصد صنعتی، کشاورزی، تحقیقاتی، طبی، دارویی یا سایر مقاصد صلح‌آمیز،
(ب) مقاصد حفاظتی، مشخصا” مقاصدی که مستقیما” به‌حفاظت درمقابل مواد شیمیایی سمی و
حفاظت در مقابل سلاحهای شیمیایی مربوط می‌گردد،
(پ) مقاصد نظامی که ارتباطی به‌استفاده از سلاحهای شیمیایی ندارند و براستفاده از
خواص سمی مواد شیمیایی به‌عنوان یک‌روش جنگی متکی‌نیستند،
(ت) اعمال قانون ازجمله مقاصد ضد اغتشاش داخلی.
10 – “ظرفیت تولید” عبارتست از:
استعداد کمی سالیانه برای ساخت یک ماده شیمیایی مشخص برمبنای روند تکنولوژیکی که
واقعا” مورد استفاده قرار گرفته یا، اگر روند هنوز عملیاتی‌نشده، برای استفاده
درتأسیسات طراحی گردیده. این استعداد ضرورتا” باید مساوی با ظرفیت اسمی باشد، یا
اگر هنوز ظرفیت اسمی قابل حصول‌نیست، برابر ظرفیت طراحی شده باشد، ظرفیت اسمی
نتیجه تولید در بهترین شرایط با بالاترین مقدار برای تأسیسات تولیدی که با یک یا
چند تولید‌آزمایشی نشان داده می‌شود، می‌باشد. ظرفیت طراحی شده عبارتست از ظرفیتی
که به‌صورت نظری برای تولید محاسبه شده است.
11 – “سازمان” عبارتست از سازمان ممنوعیت سلاحهای شیمیایی که طبق ماده (8) این کنوانسیون تشکیل می‌شود.
12 – ازنظر ماده (6) :
(الف) “تولید” یک ماده شیمیایی عبارتست از شکل‌گیری آن ازطریق واکنش شیمیایی،
(ب) “فرآوری” یک ماده شیمیایی عبارتست از یک فرآیند فیزیکی، مثل تهیه، استخراج و
تلخیص، به‌گونه‌ای که ماده شیمیایی به ماده شیمیایی دیگری‌تبدیل نشود،
(پ) “مصرف” یک ماده شیمیایی عبارتست از تبدیل آن به ماده شیمیایی دیگر ازطریق یک واکنش شیمیایی.
ماده 3 – اظهارنامه‌ها
1 – هردولت عضو بایستی درمدت کمتر از (30) روز پس از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون برای آن عضو اظهارنامه‌های زیر را به سازمان کنوانسیون تسلیم نماید:
(الف) درمورد سلاحهای شیمیایی :
اول – اظهار کند که آیا سلاح شیمیایی در تملک یا دراختیار دارد و یا هر نوع سلاح
شیمیایی در هر مکانی در قلمرو تحت صلاحیت یا کنترل او قراردارد،
دوم – محل دقیق، مقادیر کلی و جزییات ذخایر سلاحهای شیمیایی که دراختیار و یا در
مالکیت دارد، یا درهرمکانی درقلمرو تحت صلاحیت یا کنترل‌او هستند، طبق بندهای (1)
الی (3) قسمت (الف)بخش (4) ضمیمه تأیید، به‌استثناء آن‌دسته از سلاحهای شیمیایی
مربوط به جز (سوم) را مشخص‌کند،
سوم – هرسلاح شیمیایی که در سرزمین خود در مالکیت یا دراختیار دولت دیگری است یا
در هرمکانی درقلمرو تحت صلاحیت یا کنترل دولت‌دیگری باشد را طبق بند (4) قسمت
(الف )بخش (4) ضمیمه تأیید گزارش کند،
چهارم – اظهار کند که آیا هرگونه سلاح شیمیایی از اول ژانویه 1946 برابر یازدهم
اسفند ماه سال 1325 هجری شمسی انتقال یا دریافت مستقیم یا‌غیرمستقیم کرده و نقل و
انتقالات چنین سلاحهایی را برطبق بند (5) قسمت (الف )بخش (4) ضمیمه تأیید مشخص نماید،
پنجم – طرح کلی انهدام سلاحهای شیمیایی که درمالکیت یا دراختیار دارد یا در
هرمکانی در قلمرو تحت صلاحیت یا کنترل او واقع شده است را‌برطبق بند (6) قسمت
(الف )بخش (4) ضمیمه تأیید تهیه کند،
(ب) درمورد سلاحهای شیمیایی قدیمی و سلاحهای شیمیایی رهاشده :
اول – اظهار کند که آیا سلاحهای شیمیایی قدیمی در سرزمین خود دارد و کلیه اطلاعات
موجود طبق بند (3) قسمت (الف)بخش (4) ضمیمه تأیید را‌تهیه نماید،
دوم – اظهار کند که آیا سلاحهای شیمیایی رهاشده در سرزمین خود دارد و اطلاعات
موجود طبق بند (8) قسمت (الف )بخش (4) ضمیمه تأیید را تهیه‌نماید،
سوم – اظهارکند که آیا سلاح شیمیایی رهاشده در سرزمین سایر دولتها را در تملک
دارد و کلیه اطلاعات موجود طبق بند (10) قسمت (الف )بخش (4)ضمیمه تأیید را تهیه نماید،
(پ) درمورد تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی :
اول – اظهارکند تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی که از اول ژانویه 1946 برابر
یازدهم اسفند ماه سال 1325 هجری شمسی در مالکیت یا در اختیار یا‌واقع در هرمکانی
در قلمرو تحت صلاحیت یا کنترل خود داشته یا دارد،
دوم – تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی که از اول ژانویه 1946 برابر یازدهم
اسفندماه سال 1325 هجری شمسی در مالکیت یا در اختیار یا درهرمکانی درقلمرو تحت
صلاحیت یا کنترل واقع بوده و یا هست طبق بند (1) بخش (5) ضمیمه تأیید به‌استثناء
تأسیساتی که به جزء سوم مربوط‌می‌گردد را مشخص کند،
سوم – هر تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی در سرزمین خود که در مالکیت یا دراختیار
دولت دیگری بوده و یا هست و یا درهر مکانی در قلمرو‌تحت صلاحیت یا کنترل دولت
دیگری که از اول ژانویه 1946 برابر با یازدهم اسفندماه سال 1325 هجری شمسی قرار
گیرد و یا دارد را، برطبق بند (2)بخش (5) ضمیمه تأیید گزارش کند،
چهارم – انتقال یا دریافت مستقیم و یا غیرمستقیم هر تجهیزاتی برای تولید سلاحهای
شیمیایی از اول ژانویه 1946 برابر با یازدهم اسفندماه سال 1325هجری شمسی رااظهار
کرده و انتقال و یا دریافت این تجهیزات را طبق بندهای (3) الی (5) بخش (5) ضمیمه
تأیید مشخص کند،
پنجم – طرح کلی انهدام تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی تحت مالکیت یا دراختیار یا
واقع درهرمکانی که درقلمرو تحت صلاحیت یا کنترل آن قراردارد را طبق بند (6) بخش
(5) ضمیمه تأیید تهیه کند،
ششم – اقداماتی که قراراست برای تعطیل تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی تحت مالکیت
یا دراختیار یا واقع درهرمکانی درقلمرو تحت صلاحیت یا‌کنترل او اتخاذ شود را طبق
قسمت (خ) بند (1) بخش (5) ضمیمه تأیید مشخص کند،
هفتم – طرح کلی تبدیل موقت تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی که در مالکیت یا
دراختیار یا واقع درهرمکانی درقلمرو تحت صلاحیت یا کنترل او‌می‌باشد به تأسیسات
انهدام سلاحهای شیمیایی را طبق بند (7) بخش (5) ضمیمه تأیید تهیه کند،
(ت) درمورد سایر تأسیسات :
محل دقیق، ماهیت و حدود کلی فعالیتهای هر تأسیسات یا مؤسسه‌ای که در مالکیت یا
دراختیار یا واقع در هرمکانی درقلمرو تحت صلاحیت یا کنترل‌او از اول ژانویه 1946
برابر با یازدهم اسفندماه سال 1325 هجری شمسی بوده و عمدتا” برای توسعه سلاحهای
شیمیایی طراحی، ساخته یا مورد‌استفاده قرار گرفته است را تعیین نماید. اینگونه
اظهارنامه ازجمله شامل آزمایشگاهها و محلهای آزمایش و ارزیابی نیز می‌شود،
(ث) درمورد عوامل کنترل اغتشاش : نام ماده شیمیایی، فرمول ساختاری و شماره ثبت
خدمات خلاصه تحقیقات شیمیایی هرماده شیمیایی درصورت‌وجود که جهت مقاصد اغتشاش
دراختیار دارد مشخص نماید. این اظهارنامه بایستی درکمتر از (30) روز پس از هر
تغییر به‌تاریخ روز تنظیم شود.
2 – مقررات مربوطه این ماده و مقررات مندرج در بخش (4) ضمیمه تأیید برحسب نظر دولت
عضو درمورد سلاحهای شیمیایی که قبل از اول ژانویه1977 برابر با یازدهم اسفندماه
1356 هجری شمسی در زیر خاک دفن شده‌اند و همچنان مدفون مانده یا قبل از اول ژانویه
1985 برابر با یازدهم‌اسفندماه سال 1365 هجری شمسی در دریا انداخته شده‌اند به‌کار برده نمی‌شود.
ماده 4 – سلاحهای شیمیایی
1 – مقررات این ماده و مشروح روشهای اجرای آن درمورد کلیه سلاحهای شیمیایی که یک
دولت عضو در مالکیت یا دراختیار یا واقع در هرمکانی‌درقلمرو تحت صلاحیت یا کنترل
خود دارد اعمال می‌گردد، به‌استثناء سلاحهای شیمیایی قدیمی و سلاحهای شیمیایی
رهاشده که برای آنها قسمت (ب) بند (5) پیوست تأیید بکار برده می‌شود.
2 – مشروح روشهای اجرای این ماده در پیوست تأیید بیان گردیده است.
3 – کلیه محلهایی که در آن سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند (1)، انبار یا منهدم
می‌شوند مشمول تأیید منظم ازطریق بازرسی در محل و نظارت‌و مراقبت با دستگاههای
موجود در محل طبق قسمت (ب )بخش (4) پیوست تأیید، خواهند بود.
4 – هردولت عضو، بلافاصله بعد از ارسال اظهارنامه طبق قسمت (الف) بند (1) ماده
(3)، دستیابی به سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند (1) را‌به‌منظور انجام تأیید
منظم اظهارنامه‌ها ازطریق بازرسی درمحل فراهم خواهد کرد. پس از آن، هیچ دولت عضو
نبایستی هیچ‌کدام از این سلاحهای‌شیمیایی را، مگر به محل تأسیسات انهدام سلاحهای
شیمیایی جابجا کند. به‌منظور انجام تأیید منظم در محل دولت عضو بایستی دستیابی به این سلاحهای شیمیایی رافراهم نماید.
5 – هر دولت عضو، دستیابی به تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی و مناطق ذخیره‌سازی
آنها را که در مالکیت یا دراختیار یا واقع در هر محلی از قلمرو تحت صلاحیت یا کنترل
خود دارد را به‌منظور تأیید منظم ازطریق انجام بازرسی درمحل و نظارت و مراقبت با
ابزارآلات در محل فراهم می‌نماید.
6 – هردولت عضو، باید کلیه سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند (1) را مطابق با پیوست
تأیید و براساس نسبت و ترتیب توافق، توافق شده (که ازاین به‌بعد به آن “ترتیب
انهدام” گفته می‌شود) منهدم سازد. چنین انهدامی بایستی در کمتر از دوسال از تاریخ
لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون در مورد آندولت شروع و در مدت (10) سال از تاریخ
لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون خاتمه یابد. ممانعتی برای دولت عضو برای انهدام
سریعتر چنین سلاحهای‌شیمیایی وجود ندارد.
7 – هر دولت عضو باید :
(الف) طرح‌های تفصیلی انهدام سلاحهای شیمیایی که در بند (1) مشخص شده را حداکثر
ظرف مدت (60) روز قبل از شروع دوره سالانه انهدام طبق‌بند (29) قسمت (ب) بخش (4)
پیوست تأیید ارایه نماید، این طرح‌های تفصیلی کلیه ذخایری که در دوره انهدام سال
بعد منهدم خواهند شد را باید در‌بربگیرد،
(ب) سالانه ا ظهارنامه‌هایی درارتباط با اجرای طرح‌های خود برای انهدام سلاحهای
شیمیایی مشخص شده در بند (1) در مدت کمتر از (60) روز بعد ازخاتمه هردوره انهدام
سالانه ارایه نماید، و
(پ) حداکثر ظرف مدت (30) روز بعد از اتمام مرحله انهدام گواهی نماید که کلیه سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند (1) از میان رفته است.
8 – درصورتی‌که دولتی بعد از گذشت دوره ده‌ساله انهدام اشاره‌شده در بند (6) به
این کنوانسیون بپیوندد و یا آنرا تصویب کند، سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند (1)
را باید هرچه زودتر منهدم سازد. ترتیب انهدام و روشهای دقیق تأیید برای چنین دولت عضوی توسط شورای اجرایی مشخص خواهد شد.
9 – هر سلاح شیمیایی مکشوفه توسط دولت عضو و بعد از ارسال اظهارنامه‌های اولیه
سلاحهای شیمیایی براساس قسمت (ب) بخش (4) پیوست‌تأیید باید حفاظت، گزارش و مگردد.
10 – هر دولت عضو باید در طول مدت حمل و نقل، نمونه‌برداری، ذخیره‌سازی و انهدام
سلاحهای شیمیایی، بیشترین اولویت را برای حصول اطمینان‌از ایمنی مردم و حفاظت از
محیط زیست قایل شود. هر دولت عضو، باید حمل و نقل، نمونه‌گیری، ذخیره‌سازی و
انهدام سلاحهای شیمیایی را مطابق با‌استانداردهای ملی ایمنی زیست‌محیطی انجام دهد.
11 – هردولت عضوی که در قلمرو خود سلاحهای شیمیایی داشته باشد که در مالکیت یا
دراختیار دولت عضو دیگری باشد یا درقلمرو یا هر مکانی که‌تحت صلاحیت یا کنترل دولت
عضو دیگر باشد قرار داشته باشد، باید حداکثر تلاش را به‌منظور حصول اطمینان ازخروج
این قبیل سلاحهای شیمیایی‌از سرزمین خود حداکثر ظرف مدت یکسال پس از لازم‌الاجرا
شدن کنوانسیون درمورد آن دولت انجام دهد، درصورتی‌که سلاحهای یادشده درظرف‌یک‌سال
خارج نشوند، دولت عضو می‌تواند تقاضای ارایه کمک در انهدام این سلاحهای شیمیایی را
از سازمان کنوانسیون و سایر دولتهای عضو نماید.
12 – هردولت عضو متعهد می‌شود که با سایر دولتهای عضو که درخواست اطلاعات و کمک
دارند براساس عمل متقابل یا ازطریق دبیرخانه فنی درمورد روشها و تکنولوژیهای
مربوط به انهدام مؤثر و ایمن سلاحهای شیمیایی همکاری کند.
13 – دراجرای فعالیتهای تأیید برطبق این ماده و قسمت (الف) بخش (4) پیوست تأیید،
سازمان باید اقداماتی را برای اجتناب از تکرار غیرضروری‌توافقات دویا چند جانبه
درخصوص تأیید ذخایرسلاحهای شیمیایی و انهدام آنها میان دولتهای عضو در نظر بگیرد.
برای این مقصود، شورای اجرایی تصمیم خواهد گرفت که تأیید را به اقداماتی که مکمل
اقداماتی است که به‌موجب موافقتنامه دو یا چند جانبه برعهده‌گرفته شده محدود سازد،
اگر ملاحظه کند که:
(الف) مقررات تأیید چنین توافقی با مقررات تأیید این ماده و قسمت (الف) بخش (4)
پیوست تأیید سازگار باشد،
(ب) اجرای چنین توافقاتی ضمانت کافی برای تطابق با مقررات مربوطه کنوانسیون را
فراهم نماید، و
(پ) طرفین توافقات دو یا چند جانبه، سازمان کنوانسیون را کاملا” درجریان فعالیتهای
تأیید بگذراند،
14 – درصورتی که شورای اجرایی طبق بند (13) تصمیمی اتخاذ نماید، سازمان کنوانسیون
حق نظارت براجرای توافقات دو یا چندجانبه را خواهد‌داشت.
15 – هیچ موردی از بندهای (13) و (14) برتعهدات دولت عضو نسبت به تهیه
اظهارنامه‌ها برطبق ماده (3)، این ماده و قسمت (الف )بخش (4)پیوست تأیید نباید
تأثیر بگذرد.
16 – هر دولت عضو، هزینه‌های انهدام سلاحهای شیمیایی را که متعهد به انهدام آنهاست
بایستی به‌عهده بگیرد، همچنین هزینه‌های تأیید ذخیره‌سازی‌و انهدام این قبیل
سلاحهای شیمیایی را باید به‌عهده بگیرد، مگراینکه شورای اجرایی به‌گونه دیگری
تصمیم بگیرد. درصورتی‌که شورای اجرایی برای‌محدود ساختن اقدامات تأیید سازمان، طبق
بند (13) تصمیم بگیرد، هزینه‌های تأیید و نظارت تکمیلی سازمان، طبق معیار ارزیابی
سازمان ملل متحد‌به‌نحوی که در بند (7) ماده (3) مشخص شده باشد پرداخت گردد.
17 – مقررات مندرج در این ماده و مقررات مربوطه بخش (4) در پیوست تأیید برحسب نظر
دولت عضو در مورد سلاحهای شیمیایی دفن شده درخاک‌خود قبل از اول ژانویه 1977 برابر
با یازدهم اسفندماه سال 1365 هجری شمسی که همچنان مدفون مانده‌اند یا سلاحهای
شیمیایی که از قبل از اول‌ژانویه 1985 برابر با یازدهم اسفندماه سال 1365 هجری
شمسی در دریا انداخته شده‌اند به‌کار برده نمی‌شود.
ماده 5 – تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی
1 – مقررات این ماده و مشروح روشهای آن برای اجرا درمورد هریک یا کلیه تأسیسات
تولید سلاحهای شیمیایی اعمال خواهد گردید که در مالکیت یا‌دراختیار دولت عضو یا
واقع در هرمکانی از قلمرو تحت صلاحیت یا کنترل او می‌باشد.
2 – آیین کار تفصیلی در مورد اجرای این ماده در پیوست تأیید بیان گردیده است،
3 – کلیه تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی تصریح شده در بند (1) باید مشمول تأیید
دوره‌ای ازطریق بازرسی درمحل و نظارت با ابزارآلات نصب‌شده درمحل طبق بخش (5)
پیوست تأیید باشند.
4 – هردولت عضو، کلیه فعالیتهای تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی که در بند (1) مشخص
شده به‌استثناء فعالیت مورد نیاز برای تعطیل تأسیسات را‌فورا” متوقف می‌نماید.
5 – هیچ دولت عضو نباید تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی جدید ایجاد کرده یا تأسیسات
موجود را به‌منظور تولید سلاحهای شیمیایی یا هرنوع‌فعالیت ممنوعه دیگر دراین
کنوانسیون، تغییر و تبدیل دهد.
6 – هردولت عضو بلافاصله پس از ارسال اظهارنامه‌ها طبق قسمت (پ) بند (1) ماده(3)،
باید امکان دستیابی به تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی‌مشخص شده در بند (1)،
به‌منظور تأیید منظم اظهارنامه‌ها را ازطریق بازرسی درمحل فراهم سازد.
7 – هردولت عضو باید:
(الف) حداکثر ظرف مدت (90) روز از زمان لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون درمورد آن،
کلیه تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند(1) برطبق بند (5) پیوست تأیید
را تعطیل و درآن مورد یادداشت کتبی بدهد و،
(ب) پس از تعطیل کردن، امکان دستیابی به تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی مشخص شده
در بند (1) به‌منظور تأیید منظم ازطریق بازرسی درمحل ونظارت و مراقبت ابزارآلات
درمحل به‌منظور حصول اطمینان از تعطیل تأسیسات و متعاقب آن انهدام تأسیسات را
فراهم نماید.
8 – هردولت عضو باید کلیه تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند (1) و
تأسیسات و تجهیزات مربوط به آن را طبق پیوست تأیید و‌مطابق با نسبت و ترتیب انهدام
مورد توافق منهدم سازد (ازاین به‌بعد “ترتیب انهدام” نامیده می‌شود). چنین
انهدامی در ظرف مدت یکسال از تاریخ‌لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون درمورد آن دولت
باید شروع و حداکثر در ظرف ده سال بعد از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون خاتمه پذیرد.
ممانعتی برای‌دولت عضو برای انهدام سریعتر چنین تأسیساتی وجود ندارد.
9 – هر دولت عضو باید:
(الف) طرح‌های تفصیلی برای انهدام تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند
(1) را حداکثر ظرف مدت (180) روز قبل از شروع انهدام‌و تأسیساتی ارایه نماید،
(ب) به‌طور سالیانه اظهارنامه‌های مربوط به اجرای طرح‌های خود برای انهدام کلیه
تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند (1) را‌حداکثر ظرف مدت (90) روز
بعد از هر دوره سالانه انهدام ارایه نماید،و
(پ) پایان انهدام کلیه تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند (1) را
حداکثر ظرف (30) روز پس از خاتمه مراحل آن گواهی نماید.
10 – چنانچه دولتی بعد از دوره ده‌ساله انهدام که در بند (8) این کنوانسیون ذکر
شده آن را تصویب یا به آن بپیوندد، باید تأسیسات تولید سلاحهای‌شیمیایی مشخص شده
در بند (1) را هرچه زودتر منهدم کند. ترتیب انهدام و روش دقیق تأیید برای آن دولت
عضو، توسط شورای اجرایی تعیین خواهد‌شد.
11 – هردولت عضو، باید درطول انهدام تأسیسات سلاحهای شیمیایی بیشترین اولویت را
برای حصول اطمینان از ایمنی مردم و حفاظت از محیط‌زیست قایل شود، هر دولت عضو باید
تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی را طبق استانداردهای ملی ایمنی زیست‌محیطی خود
منهدم سازد.
12 – تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند (1) را می‌توان به‌طور موقت و
برطبق بندهای (18) الی (25) بخش (5) پیوست تأیید به‌تأسیسات انهدام سلاحهای
شیمیایی تبدیل کرد. چنین تأسیسات تبدیل شده هرچه زودتر و به‌محض خاتمه استفاده
برای انهدام سلاحهای شیمیایی باید‌منهدم گردند و به‌هرحال نباید این امر بیش از
(10) سال از تاریخ لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون به‌طول بیانجامد.
13 – دولت عضو می‌تواند در موارد استثنایی نیاز اضطراری، مجوز استفاده از تأسیسات
تولید سلاحهای شیمیایی مشخص شده در بند (1) را برای‌مقاصد مجاز دراین کنوانسیون،
درخواست کند. به توصیه شورای اجرایی، کنفرانس دولتهای عضو در مورد تصویب یا عدم
تصویب درخواست، تصمیم‌خواهد گرفت و شرایطی که براساس قسمت (ت) بخش (5) پیوست
تأیید، تصویب محتمل خواهد شد را تعیین خواهد کرد.
14 – تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی باید به‌طریقی تبدیل شوند که امکان تبدیل مجدد
آن به تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی بیشتر از امکان‌تبدیل آن به هر تأسیسات دیگر
مورد استفاده در صنعت، کشاورزی، تحقیقات، پزشکی، دارویی یا سایر مقاصد صلح‌آمیزی
که مواد شیمیایی مندرج درجدول (1) سروکار ندارد، باشد.
15 – کلیه تأسیسات تبدیل شده باید مشمول تأیید منظم ازطریق بازرسی درمحل و نظارت و
مراقبت با ابزارآلات موجود درمحل برطبق قسمت (ت)بخش (5) پیوست تأیید باشد.
16 – به‌منظور اجرای فعالیتهای تأیید برطبق این ماده و بخش (5) پیوست تأیید،
سازمان باید اقداماتی را برای اجتناب از تکرار غیرضروری توافقات‌دوجانبه و
چندجانبه بین دولتهای عضو در مورد تأیید تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی و انهدام
آنها در نظر بگیرد.
برای این منظور شورای اجرایی باید تصمیم بگیرد که تأیید را محدود به اقداماتی که
مکمل اقداماتی است به موجب توافقتنامه دوجانبه و چندجانبه‌به‌عهده گرفته شده
نماید، مشروط برآنکه مسایل زیر را در نظر بگیرد:
(الف) مقررات تأیید چنین توافقی با مقررات تأیید این ماده و بخش (5) پیوست تأیید
منطبق باشد،
(ب) اجرای توافقات ضمانت کافی برای انطباق با مقررات مربوطه این کنوانسیون را
فراهم نماید،و
(پ) طرفین توافقات دوجانبه و چندجانبه، سازمان را از فعالیتهای تأیید خود، کاملا”
آگاه نمایند.
17 – درصورتی که شورای اجرایی برطبق بند (16) تصمیمی اتخاذ نماید، سازمان حق نظارت
و مراقبت بر اجرای توافق دو یا چندجانبه را خواهد‌داشت.
18 – هیچ مطلبی در بندهای (16) و (17) نباید برتعهدات دولت عضو در مورد تنظیم
اظهارنامه‌ها برطبق ماده (3) و بخش (5) پیوست تأیید تأثیر‌بگذارد.
19 – هردولت عضو، باید هزینه‌های انهدام تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی خود را که
متعهد به انهدام آنهاست به‌عهده بگیرد. همچنین باید‌هزینه‌های تأیید مندرج در این
ماده را به‌عهده گرفته، مگر آنکه شورای اجرایی تصمیم دیگری بگیرد. چنانچه شورای
اجرایی تصمیم به محدود ساختن‌اقدامات تأیید سازمان طبق بند (16) بگیرد، هزینه‌های
تأیید و نظارت تکمیلی توسط سازمان، باید طبق معیار ارزیابی سازمان ملل‌متحد
همانگونه که دربند (7) ماده (8) مشخص شده پرداخت گردد.
ماده 6 – فعالیتهایی که توسط این کنوانسیون منع نشده‌اند
1 – هردولت عضو براساس مقررات این کنوانسیون دارای حق توسعه، تولید درغیراین صورت،
اکتساب، نگهداری، انتقال و استفاده از مواد شیمیایی‌سمی و منحصرا” و پیش‌سازهای
آنها برای مقاصد منع نشده دراین کنوانسیون می‌باشد.
2 – هردولت عضو، برای حصول اطمینان از توسعه، تولید درغیر این‌صورت، اکتساب،
نگهداری، انتقال یا مورد استفاده قرار گرفتن مواد شیمیایی سمی‌برای مقاصد ممنوع
نشده دراین کنوانسیون در سرزمین خود یا هر مکان دیگری از قلمرو تحت صلاحیت یا
کنترل خود باید اقدامات ضروری انجام دهد.برای این منظور و جهت تأیید فعالیتها در
انطباق با تعهدات کنوانسیون، هر دولت عضو مواد شیمیایی سمی و پیش‌سازهای آنها را
که در جداول (1، 2 و3) پیوست مواد شیمیایی درج گردیده‌اند، تأسیسات مربوط به چنین
مواد شیمیایی و سایر تأسیسات مشخص شده در پیوست تأیید در سرزمین خود یا‌واقع در
هرمکانی از قلمرو تحت صلاحیت یا کنترل خود را تابع اقدامات تأیید پیش‌بینی شده در
پیوست تأیید قرار خواهد داد.
3 – هردولت عضو باید مواد شیمیایی مندرج در جدول (1) را (که از این پس، “مواد
شیمیایی جدول (1)” نامیده می‌شود) تابع ممنوعیتهای تولید،اکتساب، انباشت، انتقال
و استفاده براساس آنچه در بخش(6)پیوست تأیید مشخص شده قرار دهد، دولت عضو باید
مواد شیمیایی جدول (1) و‌تأسیساتی که در بخش (6)پیوست تأیید مشخص شده‌اند را تابع
تأیید منظم ازطریق بازرسی در محل و نظارت و مراقبت با ابزارآلات نصب شده درمحل
مطابق با بخش مربوطه ازهمان پیوست تأیید قرار دهد.
4 – هردولت عضو باید مواد شیمیایی مندرج در جدول (2) – که ازاین پس، “مواد
شیمیایی جدول (2)” نامیده می‌شود – و تأسیساتی که در بخش (7)پیوست تأیید مشخص شده
را مطابق بخش مربوطه پیوست تأیید تابع نظارت و مراقبت بر اطلاعات وتأیید در محل
قرار دهد.
5 – هر دولت عضو باید، مواد شیمیایی مندرج در جداول (3) – که از این پس “مواد
شیمیایی جدول (3)” نامیده می‌شود – و تأسیساتی که در بخش(8) پیوست‌تأیید مشخص شده
را مطابق با همان بخش از پیوست تأیید تابع نظارت و مراقبت بر اطلاعات وتأیید در
محل قرار دهد.
6 – هر دولت عضو، باید تأسیسات مشخص شده در بخش (9) پیوست تأیید را براساس همان
بخش از پیوست تأیید تابع نظارت و مراقبت براطلاعات‌و بازرسی نهایی درمحل قرار دهد،
مگر اینکه کنفرانس دولتهای عضو براساس بند (22) بخش (9) پیوست تأیید تصمیم دیگری
اتخاذ کند.
7 – هردولت عضو باید حداکثر ظرف (30) روز پس از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون درمورد
آن دولت، اظهارنامه‌های اولیه مربوط به مواد شیمیایی و‌تأسیسات مربوطه را طبق
پیوست تأیید تنظیم کند.
8 – هردولت عضو باید اظهارنامه‌های سالیانه را درمورد مواد شیمیایی و تأسیسات
مربوطه مطابق با پیوست‌تأیید تنظیم کند.
9 – به‌منظور بازرسی و تأیید درمحل، هر دولت عضو باید به بازرسان اجازه دسترسی به
تأسیسات را به‌گونه‌ای که در پیوست بازرسی و تأیید ذکر شده‌بدهد.
10 – انجام فعالیتهای بازرسی و تأیید، دبیرخانه فنی باید از مداخله بیجادر
فعالیتهای شیمیایی دولت عضو که برای اهداف ممنوع نشده طبق این‌کنوانسیون انجام
می‌گیرد و به‌ویژه در متابعت از مقررات بیان‌شده در پیوست حفاظت از اطلاعات
محرمانه (که از این پس “پیوست امور محرمانه” نامیده‌می‌شود) اجتناب ورزد.
11 – مقررات این ماده باید به‌گونه‌ای اجرا گردد که برای توسعه اقتصادی یا
تکنولوژیکی دولتهای عضو، همکاری بین‌المللی در زمینه فعالیتهای‌شیمیایی برای اهداف
منع‌نشده دراین کنوانسیون ازجمله مبادله بین‌المللی اطلاعات علمی و فنی و مواد
شیمیایی و تجهیزات مورد نیاز تولید، فرآوری‌یا استفاده از مواد شیمیایی برای اهداف
منع نشده در کنوانسیون مانعی ایجاد ننماید.
ماده 7 – اقدامات اجرایی ملی
تعهدات کلی
1 – هردولت عضو باید طبق مراحل قانون اساسی خود اقدامات ضروری را برای اجرای
تعهدات مربوطه دراین کنوانسیون انجام دهد، مشخصا” باید:
(الف) اشخاص حقیقی و حقوقی را در هرجایی از سرزمین خود یا در هرمکانی از قلمرو
تحت صلاحیت یا کنترل که براساس حقوق بین‌الملل شناسایی‌گردیده از ارتکاب اعمال
ممنوع شده برای دولت عضو به‌موجب این کنوانسیون منع نماید، ازجمله مجازات قانونی
درارتباط با انجام این فعالیتها را‌وضع کند،
(ب) درهیچ مکان تحت کنترل خود، اجازه هیچ‌گونه فعالیت ممنوعه برای دولت عضو دراین
کنوانسیون را ندهد، و
(پ) مجازات قانونی وضع شده به‌موجب قسمت (الف) به هرنوع فعالیت ممنوعه برای دولت
عضو دراین کنوانسیون درهرجایی‌که اشخاص حقیقی‌مطابق حقوق بین‌الملل دارای تابعیت
قانونی آن دولت هستند، گسترش دهد.
2- هردولت عضو باید با سایر دولتهای عضو همکاری نموده و برای تسهیل دراجرای تعهدات
در بند (1) کمک قانونی مناسب را تأمین نماید.
3 – هردولت عضو، باید درطول اجرای تعهدات خود دراین کنوانسیون، بالاترین اولویت را
برای حصول اطمینان از ایمنی مردم و حفاظت از محیط‌زیست قایل شده و با دیگر دولتهای
عضو دراین زمینه به‌طور مناسب همکاری نماید.
روابط بین دولت عضو و سازمان
4 – به‌منظور انجام تعهدات مربوطه به این کنوانسیون، هر دولت عضو باید یک “مرجع
ملی” را به‌عنوان مرکز تماس ملی جهت ارتباط مؤثر با سازمان وسایر دولتهای عضو
تعیین و یا تأسیس نماید. هر دولت عضو، باید سازمان را از “مرجع ملی” خود به‌هنگام
لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون درمورد آن دولت‌مطلع نماید.
5 – هردولت عضو، باید سازمان را از اقدامات قانونی و اداری انجام شده برای اجرای
این کنوانسیون، آگاه سازد.
6 – هردولت عضو باید اطلاعات و سوابقی را که درارتباط با اجرای این کنوانسیون
محرمانه دریافت نموده محرمانه تلقی و روش جابجایی خاصی رابرای این اطلاعات فراهم
آورد. برخورد دولت عضو با این اطلاعات و سوابق باید منحصرا” درارتباط با حقوق و
تعهداتش طبق این کنوانسیون وبراساس مقررات مندرج در پیوست امور محرمانه باشد.
7 – هردولت عضو متعهد می‌شود که با سازمان درانجام کلیه امور مربوط همکاری نموده و
به‌ویژه به‌دبیرخانه فنی کمک ارایه نماید.
ماده 8 – سازمان
الف – مقررات کلی
1 – دولتهای عضو این کنوانسیون بدین‌وسیله سازمان منع سلاحهای شیمیایی را به‌منظور
نیل به هدف و مقصود این کنوانسیون برای حصول اطمینان از‌اجرای مقررات آن ازجمله
مقررات تأیید بین‌المللی پایبندی به آن و به‌منظور فراهم آوردن مجمعی برای مشاوره
و همکاری میان دولتهای عضو تأسیس‌می‌کنند.
2 – کلیه دولتهای عضو این کنوانسیون، اعضای سازمان مذکور خواهند بود. هیچ دولت
عضوی از عضویت دراین سازمان نباید محروم شود.
3 – مقر و مرکز سازمان در شهر لاهه در دولت پادشاهی هلند خواهد بود.
4 – ارگانهای سازمان بدین‌قرار تأسیس می‌شوند: کنفرانس دولتهای عضو، شورای اجرایی
و دبیرخانه فنی.
5 – سازمان باید فعالیتهای تأیید خود را که دراین کنوانسیون مقرر گردیده با کمترین
مداخله ممکن در اجرای به‌موقع و مؤثر اهدافش اداره نماید. این‌سازمان باید فقط
اطلاعات و سوابق ضروری برای انجام مسؤولیتهای خود طبق این کنوانسیون را درخواست
نماید. سازمان باید هرگونه اقدامات‌احتیاطی جهت حفاظت از اطلاعات طبقه‌بندی شده در
مورد تأسیسات و فعالیتهای نظامی و غیرنظامی که از آنها به‌هنگام اجرای این
کنوانسیون مطلع‌می‌شود را انجام دهد و به‌ویژه مقررات مندرج در پیوست امور محرمانه
را رعایت نماید.
6 – دراجرای فعالیتهای تأیید، سازمان باید اقداماتی را برای استفاده از پیشرفتهای
علمی و تکنولوژی در نظربگیرد.
7 – هزینه‌های فعالیتهای سازمان باید براساس مقیاس ارزیابی سازمان ملل که به‌منظور
درنظر گرفتن تفاوت در عضویت بین سازمان ملل و عضویت‌دراین سازمان تنظیم شده و
براساس مقررات مواد (4) و (5) توسط دولتهای عضو پرداخت شود. کمکهای مالی دولتهای
عضو به کمیسیون مقدماتی باید‌با روشی مناسب ازپرداختهای آنها به بودجه عادی کسر
شود. بودجه سازمان باید از دو بخش مجزا تشکیل شود، یکی مربوط به هزینه‌های اداری و
سایر‌مخارج و دیگری مربوط به هزینه‌های تأیید.
8 – یک دولت عضو سازمان که در مورد “پرداخت سهمیه” خود به سازمان بدهکار باشد
درصورتی‌که مبلغ بدهی با مبلغ سهمیه دوسال کامل قبل از آن‌مساوی و یا بیشتر از آن
باشد در سازمان حق رای نخواهد داشت. معذالک کنفرانس دولتهای عضو می‌تواند اجازه
رای به آن عضو را بدهد به‌شرطی که‌کنفرانس تشخیص دهد که عدم پرداخت سهمیه به‌دلیل
وجود شرایطی خارج از کنترل آن دولت بوده است.
ب – کنفرانس دولتهای عضو
ترکیب، آیین‌کار و تصمیم‌گیری
9 – کنفرانس دولتهای عضو (که از این پس به‌عنوان “کنفرانس” نامیده می‌شود) از
کلیه اعضای این سازمان تشکیل خواهد شد. هر دولت عضو دارای‌یک نماینده در کنفرانس
خواهد بود، که می‌تواند با جانشینان و مشاورانش همراه باشد.
10 – اولین اجلاس کنفرانس دولتهای عضو حداکثر ظرف مدت (30) روز از تاریخ
لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون به‌وسیله امین کنوانسیون برگزار خواهد‌شد.
11 – اجلاسهای عادی کنفرانس به‌طور سالانه تشکیل خواهد شد، مگر اینکه به‌گونه
دیگری تصمیم‌گیری شود.
12 – اجلاسهای ویژه کنفرانس به‌صورت ذیل تشکیل خواهد شد:
(الف) هنگامی‌که توسط کنفرانس تصمیم‌گیری شود،
(ب) هنگامی‌که توسط شورای اجرایی درخواست گردد،
(پ) هنگامی‌که توسط عضوی درخواست و توسط یک‌سوم اعضاء مورد حمایت قرار گیرد،
(ت) مطابق بند (22) به‌منظور انجام بازنگری عملکرد این کنوانسیون متعهد به بررسی
عملیات کنوانسیون می‌باشد.
به‌استثناء مورد اشاره شده در زیر بند (ت) اجلاس ویژه بعد از دریافت درخواست توسط
مدیرکل دبیرخانه فنی حداکثر ظرف مدت (30) روز تشکیل‌می‌شود، مگراینکه به‌گونه
دیگری در درخواست قید شده باشد.
13 – کنفرانس همچنین به‌صورت کنفرانس اصلاحیه طبق بند (2) ماده (15) تشکیل خواهد
شد.
14 – اجلاسهای کنفرانس در مقر سازمان تشکیل می‌گردد، مگراینکه کنفرانس به‌گونه
دیگری تصمیم بگیرد.
15 – کنفرانس باید آیین کار خود را تصویب نماید. درآغاز هر اجلاس عادی، کنفرانس
باید رییس اجلاس و دیگر اعضاء هیأت رییسه را که ممکن است‌به‌وجود آنها نیاز باشد
انتخاب نماید. این افراد تاانتخاب رییس جدید و سایر اعضاء هیأت رییسه در اجلاس
عادی آتی، عهده‌دار مسؤولیت خواهند بود.
16 – حدنصاب برای تشکیل اجلاسهای کنفرانس اکثریت اعضاء سازمان خواهد بود.
17 – هر عضو سازمان یک رای در کنفرانس خواهد داشت.
18 – کنفرانس درمورد مسایل آیین‌کار با اکثریت نسبی اعضای حاضر و رای‌دهنده تصمیم
خواهد گرفت. تصمیمات راجع به موضوعات اساسی تا حد‌ممکن باید به اتفاق آراء اتخاذ
شود. هنگامی‌که موضوعی به‌مرحله تصمیم‌گیری برسد چنانچه اتفاق‌آراء قابل حصول
نباشد ریاست کنفرانس رای‌گیری را‌به‌مدت (24) ساعت به تعویق می‌اندازد و درطول این
مدت هرگونه تلاشی را برای تسهیل کسب اتفاق‌آراء مبذول و مراتب را قبل ازپایان این
مدت به‌کنفرانس گزارش خواهد کرد. چنانچه بعد از پایان (24) ساعت اتفاق‌آراء میسر
نگردد، کنفرانس باید با اکثریت دوسوم آراء اعضای حاضر و رای‌دهنده‌تصمیم‌گیری
نماید، مگراینکه به‌گونه دیگری دراین کنوانسیون مشخص شده باشد. هنگامی‌که مسایل
تشخیص اساسی بودن موضوع است، آن مسأله‌به‌عنوان موضوع اساسی تلقی می‌شود مگراینکه
کنفرانس با اکثریت لازم در مورد تصمیم‌گیری راجع به موضوعات اساسی تصمیم دیگری
بگیرد.
وظایف و اختیارات
19 – کنفرانس رکن اصلی سازمان خواهد بود. کنفرانس باید هر مسأله، موضوع و قضیه‌ای
را که مربوط به این کنوانسیون باشد، ازجمله آنهایی را که‌مربوط به وظایف و
اختیارات شورای اجرایی و دبیرخانه فنی است مورد بررسی قرار دهد. کنفرانس می‌تواند
در مورد مسایل، موضوعات و قضایای‌مربوط به این کنوانسیون که توسط دولتهای عضو مطرح
و یا توسط شورای اجرایی به سمع آن می‌رسد توصیه نموده و تصمیماتی اتخاذ کند.
20 – کنفرانس باید براجرای این کنوانسیون نظارت نموده و به‌منظور ارتقاء هدف و
مقصد آن اقدام نماید. کنفرانس باید پایبندی به این کنوانسیون را‌مورد بررسی قرار
دهد. کنفرانس همچنین بر فعالیتهای شورای اجرایی و دبیرخانه فنی نظارت نموده و
می‌تواند دستورالعملهایی برای هریک از آنها‌مطابق با مفاد این کنوانسیون درمورد
اجرای وظایفشان صادر نماید.
21 – کنفرانس باید:
(الف) دراجلاس عادی خود گزارش، برنامه وبودجه سازمان که توسط شورای اجرایی ارایه
می‌شود را علاوه بر سایر گزارشات مورد بررسی و تصویب‌قرار دهد،
(ب) درمورد میزان سهمیه‌های مالی که توسط دولتهای عضو برطبق بند (7) باید پرداخت
شود تصمیم بگیرد،
(پ) اعضای شورای اجرایی را انتخاب کند،
(ت) مدیرکل دبیرخانه فنی را (ازاین پس به‌عنوان “مدیرکل” نامیده می‌شود) منصوب
نماید،
(ث) آیین‌کار شورای اجرایی را که توسط شورا ارایه گردیده تصویب نماید،
(ج) ارگانهای فرعی را که جهت انجام وظایف خود برطبق این کنوانسیون ضروری تشخیص
می‌دهد تأسیس نماید،
(چ) موجبات تقویت همکاریهای بین‌المللی را برای مقاصد صلح‌آمیز در زمینه فعالیتهای
شیمیایی فراهم نماید،
(ح) پیشرفتهای علمی در زمینه‌های علوم و فن‌آوری که می‌توانند در عملکرد این
کنوانسیون مؤثر واقع شوند را بررسی کرده و دراین چهارچوب مدیرکل‌را در مورد تشکیل
هیأت مشورتی علمی راهنمایی کند، تا او بتواند در اجرای وظایفش، مشورتهای تخصصی و
فنی مرتبط با این کنوانسیون را به‌کنفرانس، شو رای اجرایی یا دولتهای عضو ا رایه
دهد. هیأت مشورتی علمی از کارشناسان مستقل، براساس شروط وظایفی که توسط کنفرانس
تصویب‌شده است، منصوب خواهند شد.
(ج) دراولین اجلاس خود هر پیش‌نویس توافقات، شرایط و رهنمودهایی که توسط کمیسیون
مقدماتی ارایه شده را بررسی و تصویب نمایند،
(د) دراولین اجلاس خود صندوق کمکهای اختیاری را برطبق ماده (10) تأسیس نماید،
(ذ) اقدامات لازم برای اطمینان از رعایت کنوانسیون و اصلاح و رفع شرایطی که با
مقررات این کنوانسیون تداخل دارد را براساس ماده (12) انجام دهد.
22 – کنفرانس باید کمتر از یک سال پس ازپایان پنجمین و دهمین سال از لازم‌الاجرا
شدن این کنوانسیون و در اوقات دیگری در خلال این مدت‌درصورتی که تصمیم بدان بگیرد،
اجلاسهای ویژه‌ای برای بازنگری عملکرد این کنوانسیون تشکیل دهد. چنین بازنگریهایی
هرگونه توسعه تکنولوژیک‌و علمی مربوطه را بررسی خواهد کرد. در فواصل پنج‌سال از آن
زمان، اجلاسهای دیگر کنفرانس با همان هدف برگزار می‌شود مگر آنکه تصمیم
دیگری‌اتخاذ گردد.
پ – شورای اجرایی
ترکیب، آیین‌کار و تصمیم‌گیری
23 – شورای اجرایی از (41) عضو تشکیل خواهد شد. هردولت عضو حق دارد براساس اصل
چرخش، به عضویت درشورای اجرایی درآید. اعضای‌شورای اجرایی برای مدت دوسال توسط
کنفرانس انتخاب خواهند شد. به‌منظور حصول اطمینان از اجرای مؤثر این کنوانسیون
همچنین توجهی ویژه‌به تقسیمات منصفانه جغرافیایی، اهمیت صنایع شیمیایی و نیز مصالح
سیاسی و امنیتی معطوف شده ترکیب شورای اجرایی به‌صورت زیر خواهد بود:
(الف) نُه دولت عضو ازآفریقا به‌وسیله دولتهای عضو واقع در همین منطقه تعیین
می‌شوند. به‌عنوان مبنایی برای این انتخاب، توافق شده که از میان این‌دولت عضو،
به‌عنوان یک رویه، سه‌عضو از میان دولتهایی باشند که مهمترین صنایع شیمیایی ملی در
منطقه را براساس آمارهای منتشر و گزارش شده‌بین‌المللی دارا هستند. علاوه برآن
گروه منطقه‌ای باید سایر ملاحظات منطقه‌ای را نیز در تعیین این سه عضو درنظر
بگیرد،
(ب) نُه دولت عضو از آسیا به‌وسیله دولتهای عضو واقع در همین منطقه تعیین می‌شوند.
به‌عنوان مبنایی برای این انتخاب توافق شده که، از میان این(نه) دولت عضو،
به‌عنوان رویه چهار عضو از میان دولتهایی باشند که مهمترین صنایع شیمیایی ملی در
منطقه را براساس آمارهای منتشر و گزارش شده‌بین‌المللی دارا هستند. علاوه بر آن
گروه منطقه‌ای باید سایر ملاحظات منطقه‌ای را نیز در تعیین این چهارعضو در نظر
بگیرد،
(پ) پنج دولت عضو ازاروپای شرقی به‌وسیله دولتهای عضو واقع در همین منطقه تعیین
می‌شود. به‌عنوان مبنایی برای این انتخاب توافق شده که‌ازمیان این پنج دولت عضو
به‌عنوان رویه یک عضو از میان دولتهایی باشند که مهمترین صنایع شیمیایی ملی در
منطقه را براساس آمارهای منتشر و‌گزارش شده بین‌المللی دارا هستند. علاوه برآن
گروه منطقه‌ای باید سایر ملاحظات منطقه‌ای را نیز در تعیین این یک عضو در نظر
بگیرد.
(ت) هفت دولت عضو از آمریکای لاتین و کارائیب به‌وسیله دولتهای عضو واقع در همین
منطقه تعیین می‌شود. به‌عنوان مبنایی برای این انتخاب توافق‌شده که از میان این
هفت دولت عضو به‌عنوان یک رویه سه‌عضو از میان دولتهایی باشند که مهمترین صنایع
شیمیایی ملی در منطقه را براساس آمارهای‌منتشر و گزارش‌شده بین‌المللی دارا هستند.
علاوه برآن گروه منطقه‌ای باید سایرملاحظات منطقه‌ای را نیز در تعیین این سه‌عضو
در نظر بگیرد.
(ث) ده دولت عضو از اروپای‌غربی به‌وسیله دولتهای عضو واقع در همین منطقه تعیین
می‌شوند. به‌عنوان مبنایی برای این انتخاب توافق شده که از‌میان این ده دولت عضو
به‌عنوان یک رویه پنج عضو از میان دولتهایی باشند که مهمترین صنایع شیمیایی ملی در
منطقه را برمبنای آمارهای منتشر و‌گزارش‌شده بین‌المللی دارا هستند. علاوه برآن
گروه منطقه‌ای باید سایر ملاحظات منطقه‌ای را نیز در تعیین این پنج عضو در نظر
بگیرد.
(ج) یک دولت عضو دیگر توسط دولتهای عضو واقع شده در مناطق آسیا، آمریکای لاتین و
کارائیب تعیین می‌شود. به‌عنوان مبنایی برای این انتخاب‌توافق شده که این دولت عضو
باید یک عضو چرخشی از این مناطق باشد.
24 – بیست عضو باید برای یکسال دراولین دوره انتخابات شورای اجرایی انتخاب شوند،
دراین‌خصوص توجه لازم به نسبتهای عددی مشروحه در بند(23) خواهد شد.
25 – کنفرانس می‌تواند طبق درخواست اکثریت اعضای شورای اجرایی بعد از اجرای کامل
مواد (4) و (5) ترکیب شورای اجرایی را با درنظر داشتن‌پیشرفتهای مرتبط با اصول
مندرج در بند (23) که ناظر به ترکیب شورای اجرایی است بررسی نماید.
26 – شورای اجرایی باید آیین‌کار خود را تهیه و جهت تصویب آن را به کنفرانس تقدیم
نماید.
27 – رییس شورای اجرایی، از بین اعضا باید انتخاب گردد.
28 – شورای اجرایی باید اجلاسهای عادی خود را تشکیل دهد. این شورا در بین اجلاسهای
عادی به هراندازه که نیاز باشد باید برای ایفای وظایف و‌اختیارات خود تشکیل اجلاس
دهد.
29 – هریک از اعضای شورای اجرایی یک رای خواهد داشت. شورای اجرایی درمورد موضوعات
اساسی با اکثریت دوسوم کلیه اعضاء خود تصمیم‌خواهد گرفت، مگراینکه به‌گونه دیگری
دراین کنوانسیون مشخص شده باشد. شورای اجرایی در مورد مسایل آیین کار با اکثریت
نسبی کلیه اعضاء‌تصمیم می‌گیرد. هنگامی‌که تشخیص مسأله‌ای به‌عنوان اساسی یا
غیراساسی مطرح باشد، آن موضوع اساسی تلقی می‌شود مگر اینکه شورای اجرایی با‌اکثریت
لازم برای تصمیم‌گیری درمورد موضوعات اساسی تصمیم دیگری بگیرد.
وظایف و اختیارات
30 – شورای اجرایی، رکن اجرایی سازمان خواهد بود. این شورا درمقابل کنفرانس مسؤول
است. شورای اجرایی، وظایف و اختیارات تفویض شده‌توسط این کنوانسیون و همچنین
وظایفی را که ازطریق کنفرانس بدان محول می‌گردد اجرا می‌نماید این شورا باید برای
انجام این امور، مطابق با‌پیشنهادات، تصمیمات و دستورالعملهای کنفرانس اقدام و از
اجرای صحیح و مداوم آنها اطمینان حاصل نماید.
31 – شورای اجرایی باید اجرای مؤثر و پایبندی به این کنوانسیون را ارتقا دهد،
همچنین بر فعالیتهای دبیرخانه فنی نظارت کند و با مراجع ملی دولتهای‌عضو همکاری
کرده و همکاریها و رایزنیهای بین دولتهای عضو را بنابه درخواست آنها تسهیل نماید.
32 – شورای اجرایی باید :
(الف) پیش‌نویس برنامه وبودجه سازمان را مورد بررسی قرارداده و به کنفرانس تقدیم
نماید،
(ب) پیش‌نویس گزارش سازمان را در مورد اجرای این کنوانسیون، گزارش مربوط به
فعالیتهای خود و گزارشات خاصی را در صورتی‌که ضروری بداند و‌یا اینکه کنفرانس
درخواست کند مورد بررسی قرارداده و به کنفرانس تقدیم نماید،
(پ) ترتیب اجلاسهای کنفرانس ازجمله تهیه پیش‌نویس دستورجلسه را بدهد.
33 – شورای اجرایی می‌تواند درخواست برگزاری یک نشست ویژه کنفرانس را بنماید.
34 – شورای اجرایی باید :
(الف) موافقتنامه‌ها یا ترتیبات با دولتها و سازمانهای بین‌المللی را منوط به
تأیید قبلی کنفرانس ازجانب سازمان منعقد نماید،
(ب) با دولتهای عضو ازجانب سازمان درارتباط با ماده (10) موافقتنامه منعقد کرده و
بر امور صندوق داوطلبانه مورد اشاره در ماده (10) نظارت نماید،
(پ) توافقات یا ترتیبات مربوط به اجرای فعالیتهای تأیید را که توسط دبیرخانه فنی
با دولتهای عضو مذاکره گردیده، تأیید نماید.
35 – شورای اجرایی باید هر قضیه و مسأله‌ای که در صلاحیت دارد و براین کنوانسیون و
اجرای آن تأثیر می‌گذارد، ازجمله نگرانیهای مربوط به پایبندی‌و موارد عدم پایبندی
را بررسی و به‌طریق مقتضی دولتهای عضو را مطلع و مسأله را به استحضار کنفرانس
برساند.
36 – درملاحظه تردیدها و یا نگرانیهای مربوط به پایبندی و یا موارد عدم پایبندی به
کنوانسیون ازقبیل سوء‌استفاده از حقوق قانونی فراهم شده دراین‌کنوانسیون، شورای
اجرایی باید با دولتهای عضو ذی‌نفع مشورت کند و به‌طریق مقتضی از دولت عضو باید
بخواهد که اقدامات لازم را برای اصلاح‌وضعیت درظرف مدت زمان مشخص شده‌ای انجام
دهد. درصورتی‌که شورای اجرایی اقدامات بیشتری را ضروری تشخیص دهد، باید علاوه
برسایر‌موارد یک یا چند مورد زیر را انجام دهد:
(الف) کلیه دولتهای عضو را از موضوع مورد بحث مطلع سازد،
(ب) موضوع مورد بحث را به‌استحضار کنفرانس برساند،
(پ) بادرنظر گرفتن اقدامات لازم برای اصلاح وضعیت و حصول اطمینان ازپایبندی
دولتهای ذی‌نفع، توصیه‌هایی را به کنفرانس تقدیم دارد.
شورای اجرایی باید در شرایط سخت و اضطراری، موضوع مورد بحث شامل اطلاعات و نتایج
مربوطه را مستقیما” به‌استحضار مجمع‌عمومی سازمان‌ملل و شورای امنیت سازمان ملل
برساندو همزمان کلیه دولتهای عضو را نیز از این اقدام مطلع نماید.
ت – دبیرخانه فنی
37 – دبیرخانه فنی باید به کنفرانس و شورای اجرایی درمورد انجام وظایف محوله کمک
نماید. دبیرخانه فنی باید اقدامات تأیید پیش‌بینی شده دراین‌کنوانسیون را اجرا
نماید. این دبیرخانه باید سایر وظایف محول شده دراین کنوانسیون و همچنین وظایفی که
ازطرف کنفرانس و شورای اجرایی به آن‌تفویض گردیده را اجرا نماید.
38 – دبیرخانه فنی باید:
(الف) پیش‌نویس برنامه وبودجه سازمان را تهیه و به شورای اجرایی تقدیم نماید،
(ب) پیش‌نویس گزارش سازمان درمورد اجرای این کنوانسیون و سایر گزارشهایی که
کنفرانس یا شورای اجرایی ممکن است درخواست کند را تهیه و به‌شورای اجرایی تقدیم
نماید،
(پ) پشتیبانی اداری و فنی لازم را برای کنفرانس، شورای اجرایی و ارگانهای فرعی
دیگر را فراهم نماید،
(ت) ازسوی سازمان با دولتهای عضو در مورد موضوعات مربوط به اجرای این کنوانسیون
مکاتبه نماید،
(ث) کمکها و ارزیابی فنی، برای دولتهای عضو در مورد اجرای مقررات این کنوانسیون
ازجمله ارزیابی مواد شیمیایی جداول خارج از جداول را فراهم‌نماید.
39 – دبیرخانه فنی باید:
(الف) درمورد توافقات و ترتیبات مربوط به اجرای فعالیتهای تأیید با دولتهای عضو،
درصورت تصویب شورای اجرایی مذاکره نماید،
(ب) حداکثر ظرف مدت (180) روز پس از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون، درمورد تأسیس و
نگهداری انبارهای دایمی کمکهای اضطراری و انسانی طبق‌قسمت (ب) و (پ) بند(7) ماده
(10) با دولتهای عضو هماهنگی نماید. دبیرخانه فنی می‌تواند اقلام نگهداری شده را
از نظر قابلیت استفاده بازرسی‌کند. فهرست اقلامی که قراراست ذخیره شود باید
به‌وسیله کنفرانس براساس قسمت (ج) بند (2) بالا بررسی و تصویب شود،
(پ) صندوق کمکهای داوطلبانه اشاره شده درماده (10) را اداره نموده، اظهارنامه‌های
تنظیمی توسط دولتهای عضو را گردآوری و درصورت‌درخواست، توافقات دوجانبه منعقده بین
دولتهای عضو یا این دولت عضو و سازمان برای مقاصد مندرج در ماده (10) را ثبت
نماید.
40 – دبیرخانه فنی باید شورای اجرایی را در مورد هرگونه مشکلی که در مورد اجرای
وظایفش بروز می‌کند، ازجمله شک و تردیدها، ابهامات و عدم‌اطمینان از پایبندی به
کنوانسیون که دراثر انجام فعالیتهای تأیید متوجه آنها شده است و قادر به حل و فصل
و تبیین آنها ازطریق مشاوره با دولت عضو‌ذی‌نفع نبوده، مطلع نماید.
41 – دبیرخانه فنی باید دارای یک مدیرکل به‌عنوان رییس و مسؤول امور اداری،
بازرسان، پرسنل علمی و فنی و سایر پرسنل مورد نیاز باشد.
42 – حوزه بازرسی باید یکی از واحدهای دبیرخانه فنی بوده و تحت نظارت مدیرکل انجام
وظیفه نماید.
43 – مدیرکل باید بنابه پیشنهاد شورای اجرایی برای یک دوره 4 ساله توسط کنفرانس
منصوب گردد که فقط قابل تمدید برای یک دوره دیگر می‌باشد.
44 – مدیرکل باید در مورد انتصاب کارکنان سازمان و نحوه انجام وظایف دبیرخانه فنی،
درمقابل کنفرانس و شورای اجرایی مسؤول باشد. جهت‌وصول اطمینان از حفظ بالاترین سطح
استاندارد در استخدام کارکنان و تعیین شرایط خدمت آنها ملاحظه فوق‌العاده‌ای باید
به سطح استاندارد کارایی،صلاحیت و صداقت آنان معطوف گردد. فقط افراد دارای تابعیت
دولتهای عضو باید به‌عنوان مدیر کل، بازرسان وسایر اعضای حرفه‌ای و دفتری‌به‌خدمت
اشتغال ورزند. به اهمیت استخدام کارکنان تا سرحد امکان براساس وسعت جغرافیایی باید
توجه لازم مبذول گردد. استخدام باید براساس‌رعایت حداقل نیاز جهت انجام وظایف
دبیرخانه فنی صورت گیرد.
45 – مدیرکل باید مسؤولیت سازمان و انجام وظیفه هیأت مشورتی علمی موضوع قسمت (ح)
بند (21) را داشته باشد. مدیرکل باید پس از رایزنی با‌دولتهای عضو، هیأت مشورتی
علمی را که هریک براساس توانایی خود کار می‌کنند منصوب نماید. اعضای هیأت باید
باتوجه به تخصص کارشناسی‌آنان در زمینه‌های علمی خاص که مربوط به اجرای این
کنوانسیون می‌باشد منصوب گردند. مدیرکل ممکن است همچنین درصورت مقتضی در مشورت‌با
اعضای هیأت علمی، گروههای کاری موقت از متخصصان علمی را برای ارایه توصیه در مسایل
علمی تأسیس کند. باتوجه به نکات فوق، دولتهای‌عضو می‌توانند لیست کارشناسان مربوطه
را به مدیرکل تقدیم نمایند.
46 – مدیرکل، بازرسان و سایر اعضای دبیرخانه درانجام وظایف خود نباید در پی دریافت
دستور یا کسب تکلیف از هیچ دولت یا منبعی خارج از‌سازمان باشند. آنها باید از هر
عملی که ممکن است بر موقعیت آنان به‌عنوان کارمندان بین‌المللی مسؤول در برابر
کنفرانس و شورای اجرایی تأثیر گذارد‌خودداری نمایند.
47 – هر دولت عضو باید به ویژگی مسؤولیت بین‌المللی منحصر به‌فرد مدیرکل، بازرسان
و سایر اعضای دبیرخانه احترام گذارده و از هرگونه اعمال نفوذ‌در ایفای مسؤولیتهای
آنان خودداری نماید.
ث – مصونیتها و مزایا
48 – سازمان در قلمرو یا هرمکانی تحت صلاحیت یا کنترل دولت عضو باشد باید از اهلیت
حقوقی و مصونیتها و مزایای لازم برای انجام وظایف‌محوله بهره‌مند باشد.
49 – هیأتهای نمایندگی دولتهای عضو به‌همراه جانشینان و مشاوران آنها، نمایندگان
انتصابی در شورای اجرایی، جانشینان و مشاوران مربوطه، مدیرکل‌و کارمندان سازمان
باید از مصونیتها و مزایای لازم برای انجام مستقل وظایف خود درارتباط با سازمان
بهره‌مند باشند.
50 – اهلیت حقوقی، مصونیتها و مزایای مطروحه دراین ماده باید در موافقتنامه‌های
بین سازمان و دولتهای عضو و همچنین در موافقتنامه بین سازمان‌و دولتی که مقر
سازمان درآنجا واقع شده تصریح گردد. این موافقتنامه‌ها طبق قسمت (ج) باید توسط
کنفرانس بررسی و تصویب شود.
51 – علیرغم بندهای (48) و (49)، امتیازات و مصونیتهایی که مدیرکل و کارمندان
دبیرخانه فنی در طول اجرای فعالیتهای تأیید می‌توانند از آنها‌برخوردار شوند
آنهایی خواهد بود که دربخش (ب) از بخش (2) پیوست تأیید بدانها اشاره شده است.
ماده 9 – رایزنیها، همکاری و حقیقت‌یابی
1 – دولتهای عضو کنوانسیون باید به‌طور مستقیم میان خود، یا ازطریق سازمان و سایر
رویه‌های بین‌المللی مناسب ازجمله رویه‌های موجود درچهارچوب سازمان ملل‌متحد و
مطابق با منشور آن، درمورد هر موضوعی که مربوط به هدف و مقصد، یا اجرای مقررات این
کنوانسیون باشد رایزنی و‌همکاری نمایند.
2 – بدون خدشه‌دار کردن حق هیچ دولت عضوی درمورد درخواست بازرسی اعتراضی، دولتهای
عضو در هر زمان ممکن، باید ابتدا کلیه تلاشها را‌جهت روشن‌کردن و حل مسایلی که
می‌تواند در پایبندی به کنوانسیون ایجاد شک و شبهه کند و یا به نگرانیها درمورد
مسایلی که مبهم تلقی می‌شود‌دامن زند، ازطریق مبادله اطلاعات و رایزنی بین خود
مبذول دارند. دولت عضوی که درخواست روشن شدن مطلبی را از دولت عضو دیگر در
مورد‌موضوعی که در باور او ایجاد شک و نگرانی می‌کند دریافت می‌دارد، باید در اسرع
وقت و حد اکثر ظرف مدت (10) روز اطلاعات کافی در مورد سؤال‌یا موضوع مورد شک و
نگرانی را همراه با توضیح چگونگی حل مسأله توسط اطلاعات ارایه‌شده فراهم آورد.
هیچ‌چیزی دراین کنوانسیون نباید برحق‌دو یا چند دولت عضو در مورد ترتیب انجام
بازرسی براساس رضایت طرفین یا سایر رویه‌های دیگرفی‌مابین آنها برای روشن‌شدن و حل
هر موضوعی‌که ممکن است در پایبندی به کنوانسیون ایجاد شک نماید یا نگرانی را در
مورد موضوع مرتبطی که ممکن است مبهم تلقی شود را افزایش دهد تأثیر‌بگذارد. چنین
ترتیباتی برحقوق و تعهدات هیچ دولتی نسبت به سایر مواد کنوانسیون تأثیر نباید
بگذارد.
رویه درخواست توضیح
3 – هردولت عضو حق دارد از شورای اجرایی برای روشن شدن وضعیتی که ممکن است مبهم
تلقی شده یا باعث افزایش نگرانی در مورد احتمال عدم‌پایبندی دولت عضو دیگری به این
کنوانسیون باشد، درخواست کمک نماید. شورای اجرایی باید اطلاعات مناسب و مربوط به
چنین نگرانی را که‌دراختیار دارد فراهم نماید.
4 – دولت عضو حق دارد که از شورای اجرایی بخواهد تا از دولت عضو دیگری در کلیه
مواردی که می‌تواند مبهم تلقی شود و یا نگرانی درمورد عدم‌پایبندی احتمالی این
دولت به کنوانسیون را افزایش دهد درخواست روشن‌شدن موضوع را نماید. درچنین حالتی
اقدامات زیر باید صورت پذیرد:
(الف) شورای اجرایی باید درخواست توضیح از دولت ذی‌ربط را ازطریق مدیرکل حداکثر
ظرف مدت (24) ساعت از زمان دریافت به آن دولت ارسال‌نماید،
(ب) دولت عضو مورد درخواست باید دراسرع وقت ممکن و به هرصورت حداکثر در ظرف مدت
(10) روز از تاریخ دریافت درخواست، توضیحات را‌دراختیار شورای اجرایی قرار دهد،
(پ) شورای اجرایی باید به توضیحات توجه نماید و آنرا حداکثر ظرف مدت (24) ساعت پس
از دریافت برای دولت تقاضاکننده ارسال دارد،
(ت) درصورتی‌که دولت عضو درخواست‌کننده توضیحات را ناکافی تشخیص دهد حق دارد از
شورای اجرایی بخواهد تا شورا توضیحات بیشتری از‌دولت مورد تقاضا کسب کند،
(ث) به‌منظورکسب توضیحات بیشتر که به‌استناد بند (ت) درخواست گردیده، شورای اجرایی
می‌تواند از مدیرکل درخواست تشکیل یک گروه‌کارشناسی از دبیرخانه فنی را بنماید یا
درصورت عدم وجود کارشناس مناسب در دبیرخانه فنی، ازجایی دیگر بخواهد که اطلاعات و
سوابق موجود‌مربوط به موقعیتی که ایجاد نگرانی کرده است را بررسی کند. گروه
کارشناسان در مورد یافته‌های خود بایستی یک گزارش مستند به شورای اجرایی‌تقدیم
نماید،
(ج) چنانچه دولت عضو درخواست‌کننده توضیحات دریافتی را به‌استناد بندهای فرعی
قسمتهای (ت) و (ث) رضایت بخش تشخیص ندهد، حق‌درخواست تشکیل اجلاس ویژه شورای
اجرایی را دارد. دراین اجلاس دولتهای درگیر که درآن شورا عضو نیستند موظف به شرکت
هستند. درچنین‌نشست ویژه‌ای، شورای اجرایی باید موضوع را بررسی و می‌تواند
هراقدامی را که برای حل و فصل وضعیت مناسب بداند توصیه نماید.
5 – یک دولت عضو همچنین حق دارد از شورای اجرایی درخواست نماید تا درباره هر
وضعیتی که مبهم تشخیص داده شده یا موجبات نگرانی از عدم‌پایبندی احتمالی آن دولت
به این کنوانسیون را فراهم آورده روشن نماید. شورای اجرایی باید با فراهم‌ساختن
این کمک پاسخ مقتضی را ارایه نماید.
6 – شورای اجرایی، باید دولتهای عضو را در مورد هر نوع درخواست برای توضیحات لازمه
دراین ماده مطلع نماید.
7 – اگر شک و یا نگرانی دولت عضو در مورد احتمال عدم پایبندی در مدت (60) روز پس
از تقدیم درخواست توضیحات به شورای اجرایی برطرف‌نشود یا براین باور باشد که
تردیدهای او مستلزم بررسی سریع است، علیرغم حق این دولت در تقاضای بازرسی اعتراضی،
آن دولت می‌تواند‌درخواست یک نشست ویژه کنفرانس را به‌استناد قسمت (پ) بند (12)
ماده (8) بنماید. درچنین نشست ویژه‌ای کنفرانس باید موضوع را مورد بررسی‌قرارداده
و می‌تواند اقدامات مناسب برای حل و فصل آن وضعیت را توصیه نماید.
رویه‌های بازرسی اعتراضی
8 – هردولت عضوی حق درخواست بازرسی اعتراضی درمحل از هر تأسیسات یا محلی واقع در
سرزمین یا هرمکانی از قلمرو تحت صلاحیت یا‌کنترل هر دولت عضو دیگری را صرفا”
به‌منظور روشن‌شدن و حل هرنوع مشکل مربوط به عدم پایبندی احتمالی به مقررات این
کنوانسیون را دارد و‌می‌تواند اجرای این بازرسی را در هر محلی و بدون تأخیر توسط
تیم‌بازرسی تعیین شده به‌وسیله مدیرکل و طبق پیوست تأیید خواستار شود.
9 – هر دولت عضو متعهد است که درخواست بازرسی را در چارچوب این کنوانسیون رعایت
کند و در درخواست بازرسی خود کلیه اطلاعات مربوط‌که برآن اساس نگرانی احتمالی
ازعدم پایبندی به این کنوانسیون ایجاد شده را طبق پیوست تأیید فراهم سازد. هر دولت
عضو باید از درخواستهای‌بازرسی بی‌اساس خودداری کند تا از سوء استفاده جلوگیری
به‌عمل آید. بازرسی اعتراضی صرفا” به‌منظور تعیین حقایق مربوط به عدم پایبندی
احتمالی‌به کنوانسیون اجراء خواهد شد.
10 – به‌منظور تأیید پایبندی به مقررات این کنوانسیون، هر دولت عضو باید به
دبیرخانه فنی اجازه دهد که بازرسی اعتراضی درمحل را طبق بند (8)انجام دهد.
11 – پیرو درخواست بازرسی اعتراضی از یک تأسیسات یا محل و مطابق با رویه‌های
پیش‌بینی شده در پیوست تأیید، دولت عضو بازرسی شونده:
(الف) حق و وظیفه دارد هرگونه تلاش منطقی برای نمایش “پایبندی به کنوانسیون” را
اعمال کند و به این منظور تیم بازرسی را قادر به اجرای مأموریت‌خود نماید،
(ب) وظیفه فراهم‌آوردن امکان دستیابی به محل مورد درخواست را منحصرا” به‌منظور
پیدا کردن حقایق مربوط به نگرانیهای راجع به عدم پایبندی‌احتمالی به‌عهده دارد، و
(پ) دارای حق انجام اقدامات لازم برای حفاظت از تأسیسات حساس و جلوگیری از افشاء
اطلاعات و سوابق محرمانه و غیرمرتبط با کنوانسیون‌می‌باشد.
12 – درمورد ناظر موارد ذیل باید مد نظر باشد:
(الف) دولت درخواست‌کننده مشروط به توافق دولت بازرسی شونده می‌تواند نماینده‌ای
که ممکن است از اتباع دولت درخواست‌کننده یا دولت عضو‌ثالث باشد را جهت نظارت در
انجام بازرسی اعتراضی اعزام دارد.
(ب) در آن صورت دولت بازرسی شونده امکان دستیابی ناظر را مطابق با پیوست تأیید
تأمین خواهد کرد،
(پ) دولت عضو بازرسی شونده به‌عنوان یک قاعده باید ناظر پیشنهادی را بپذیرد،
درصورت امتناع دولت بازرسی شونده، این امر باید در گزارش نهایی‌قید گردد.
13 – دولت درخواست‌کننده باید درخواست بازرسی اعتراضی درمحل را به شورای اجرایی و
همزمان به مدیرکل برای به جریان انداختن فوری امر‌تقدیم نماید.
14 – مدیر کل فورا” باید اطمینان حاصل کند که درخواست بازرسی با شرایط مشخص شده در
بند (4) بخش (10) پیوست تأیید منطبق است و درصورت ضرورت، به دولت عضو
درخواست‌کننده درمورد تکمیل درخواست برطبق آن کمک نماید. هنگامی که درخواست بازرسی
با شرایط منطبق‌باشد، دراین‌صورت مقدمات بازرسی اعتراضی شروع خواهد شد.
15 – مدیر کل باید درخواست بازرسی را (12) ساعت قبل از ورود برنامه‌ریزی شده تیم
بازرسی به نقطه ورودی به دولت بازرسی شونده ارسال دارد.
16 – بعد از دریافت درخواست بازرسی، شورای اجرایی باید از اقدامات انجام‌شده
درباره تقاضای بازرسی توسط مدیرکل مطلع شده و درطول روند‌بازرسی مورد را تحت نظر
خود داشته باشد. به‌هر صورت مشاوره شورا، نباید موجب تأخیر در روند بازرسی گردد.
17 – اگر شورای اجرایی تشخیص دهد بازرسی ادعای واهی، سوء استفاده یا به‌طور واضح
خارج از دامنه شمول بند (8) کنوانسیون می‌باشد می‌تواند‌حداکثر ظرف مدت (12) ساعت
بعد از دریافت درخواست بازرسی با سه چهارم اکثریت آراء کلیه اعضاء تصمیمی علیه
اجرای بازرسی اعتراضی اتخاذ‌نماید. دولت درخواست کننده و بازرسی شونده نباید
درچنین تصمیم‌گیری شرکت نمایند. اگر شورای اجرایی برعلیه بازرسی اعتراضی تصمیم
بگیرد،اقدامات مقدماتی متوقف خواهد شد، اقدام دیگری در مورد درخواست صورت نخواهد
گرفت و دولتهای ذی‌نفع از این تصمیم مطلع خواهند شد.
18 – مدیرکل باید حکم بازرسی را برای اجرای بازرسی اعتراضی صادر نماید. حکم بازرسی
همان درخواست بازرسی بوده که در بندهای (8) و (9)نحوه اجرای عملیاتی آن نوشته شده
و باید با درخواست بازرسی مطابقت داشته باشد.
19 – بازرسی اعتراضی، باید برطبق بخش (10) یا درصورت استفاده مورد ادعا مطابق با
بخش (11) پیوست تأیید اجراء شود. تیم بازرسی باید براساس‌اصل کمترین دخالت ممکن،
سازگار با اجرای به‌موقع و مؤثر مأموریت تیم هدایت گردد.
20 – دولت عضو بازرسی شونده درطول اجرای بازرسی اعتراضی با تیم بازرسی همکاری
نموده وظایف آنرا تسهیل می‌نماید. چنانچه دولت بازرسی‌شونده طبق بخش (پ) بخش (10)
پیوست تأیید پیشنهاد ترتیباتی برای نشان‌دادن پایبندی به این کنوانسیون را به‌جای
دسترسی همه‌جانبه و کامل ارایه‌نماید، آن دولت باید کلیه کوششهای معقول ازطریق
مشاوره با تیم بازرسی برای دستیابی به توافقی درمورد نحوه احراز و اثبات حقایق با
هدف‌نشان‌دادن پایبندی را بکار بندد.
21 – گزارش نهایی باید شامل یافته‌های حقیقی به اضافه ارزیابی تیم بازرسی ازمیزان
و ماهیت دسترسی و همکاری ارایه شده برای اجرای رضایتبخش‌بازرسی اعتراضی باشد. مدیر
کل باید گزارش نهایی تیم‌بازرسی را بلادرنگ به دولت درخواست‌کننده، دولت بازرسی
شونده، شورای اجرایی و کلیه‌دولتهای عضو کنوانسیون ارسال نماید. مدیرکل همچنین
باید ارزیابی دولت درخواست‌کننده و بازرسی‌شونده و نیز دیدگاههای دیگر دولتهای عضو
که‌ممکن‌است برای آن هدف به مدیرکل منتقل شده باشد را بلادرنگ به شورای اجرایی و
سپس به دیگر دولتهای عضو ارسال نماید.
22 – شورای اجرایی باید طبق وظایف و اختیارات خود، گزارش نهایی تیم بازرسی را
به‌محض دریافت بررسی نموده و به‌موارد نگرانیهای ذیل پاسخ‌دهد:
(الف) آیا عدم پایبندی به کنوانسیون به‌وقوع پیوسته است،
(ب) آیا درخواست درحیطه شمول این کنوانسیون بوده است، و
(پ) آیا ازحق درخواست بازرسی اعتراضی سوء‌استفاده شده است.
23 – چنانچه شورای اجرایی به‌این نتیجه برسد که باتوجه به وظایف و اختیارات خود
اقدامات دیگری با عنایت به بند (22) لازم است. باید اقدامات‌مناسب را برای بهبود
وضعیت و حصول اطمینان از”پایبندی به کنوانسیون” ازجمله توصیه‌های مشخص به کنفرانس
انجام دهد. درصورت سوء‌استفاده،شورای اجرایی بررسی خواهد کرد که آیا دولت
درخواست‌کننده باید چه میزان از بارمالی بازرسی اعتراضی را عهده‌دار گردد.
24 – دولت درخواست‌کننده و دولت بازرسی شونده دارای حق شرکت در روند بررسی مجدد
می‌باشند. شورای اجرایی باید دولتهای عضو و اجلاس‌آتی کنفرانس را از نتایج این
روند آگاه سازد.
25 – چنانچه شورای اجرایی توصیه‌های مشخص به کنفرانس داشته باشد، کنفرانس اقدام
لازم را طبق ماده (12) مورد ملاحظه قرار خواهد داد.
ماده 10 – کمک و حفاظت در برابر سلاحهای شیمیایی
1 – ازنظر این ماده، “کمک” عبارتست از هماهنگی و رساندن حفاظت در برابر سلاحهای
شیمیایی به دولتهای عضو ازجمله موارد زیر: تجهیزات ردیابی‌و سیستمهای اعلام خطر،
تجهیزات حفاظتی، تجهیزات رفع آلودگی و مواد رفع آلودگی، پادزهرهای طبی و معالجات و
ارایه رهنمود در مورد هریک ازاین اقدامات حفاظتی.
2 – برای مقاصدی که دراین کنوانسیون ممنوع نگردیده است هیچ موردی از این کنوانسیون
نباید مانع حق دولت عضو برای تحقیق در توسعه، تولید،کسب، انتقال یا استفاده از
وسایل حفاظت در برابر سلاحهای شیمیایی تعبیر شود.
3 – هردولت عضو حق مشارکت درمبادله کامل تجهیزات و مواد، اطلاعات علمی و فنی مربوط
به وسایل حفاظت دربرابر سلاحهای شیمیایی را داشته‌متعهد می‌شود تبادل آنها را
تسهیل نماید.
4 – به‌منظور افزایش آشکارسازی در برنامه‌های ملی مربوط به مقاصد حفاظتی، عضو باید
سالیانه اطلاعات مربوط به برنامه‌های خود را طبق رویه‌هایی‌که براساس قسمت (خ) بند
(21) ماده (8) به‌وسیله کنفرانس بررسی و تصویب خواهد شد به دبیرخانه فنی ارسال
نماید.
5 – دبیرخانه فنی باید حداکثر ظرف مدت (180) روز از تاریخ لازم‌الاجرا شدن
کنوانسیون یک بانک اطلاعات حاوی اطلاعات سهل‌الوصول درمورد‌وسایل مختلف حفاظت
دربرابر سلاحهای شیمیایی و نیز اطلاعاتی که ممکن‌است ازسوی دولتهای عضو تهیه شود
را برای استفاده دولتهای‌درخواست‌شده تأسیس و نگهداری نماید. همچنین دبیرخانه فنی
باید بااستفاده از منابع در دسترس خود و طبق درخواست یک دولت عضو،مشاوره‌های
کارشناسی و کمک در شناخت چگونگی اجرای برنامه‌های توسعه و بهبود قابلیتهای حفاظتی
دربرابر سلاحهای شیمیایی را دراختیار آندولت قرار دهد.
6 – هیچ موردی از این کنوانسیون نباید به‌عنوان مانع حق دولتهای عضو برای درخواست
و فراهم آوردن کمکهای دوجانبه و انعقاد موافقتنامه‌های مجزا‌با سایردولتهای عضو در
مورد تهیه کمکهای اضطراری تعبیر گردد.
7 – هر دولت عضو متعهد می‌شود که ازطریق سازمان کمک نماید و بدین‌منظور یک یا چند
مورد از اقدامات زیر را انتخاب نماید:
(الف) درکمک به صندوق اعانه داوطلبانه که در نخستین اجلاس کنفرانس تأسیس می‌شود
مشارکت نماید،
(ب) درصورت امکان حداکثر ظرف مدت (180) روز بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون
در موردآن دولت درصورت تقاضا با سازمان درمورد تهیه و‌فراهم‌آوردن کمک
موافقتنامه‌ای منعقد نماید،
(پ) حداکثر در ظرف مدت (180) روز بعد از تاریخ لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون درمورد
آن دولت نوع کمکی را که در پاسخ به تقاضای سازمان ممکن‌است فراهم نماید، اعلام
کند. اگر چنانچه دولت عضوی متعاقبا” قادر به فراهم کردن کمک مورد نظر در اظهارنامه
خود نباشد، برطبق این بند همچنان‌متعهد به فراهم‌کردن کمک می‌باشد.
8 – هر دولت عضو دارای حق درخواست براساس روشهایی که در بندهای (9)، (10) و (11)،
بیان خواهد شد جهت دریافت کمک و حفاظت برعلیه‌استفاده یا تهدید به‌استفاده از
سلاحهای شیمیایی می‌باشد درصورتی‌که آن دولت براین عقیده باشد که:
(الف) سلاحهای شیمیایی برعلیه او استفاده شده است،
(ب) از عوامل کنترل اغتشاش برعلیه او به‌عنوان روش جنگی استفاده شده است، یا
(پ) با اقدامات یا فعالیتهای منع شده برای دولتهای عضو براساس ماده (1) مورد تهدید
هر دولتی قرار گرفته باشد.
9 – درخواست مبتنی براطلاعات مربوطه باید به مدیرکل تسلیم شود و او باید آنرا
فورا” به شورای اجرایی و کلیه دولتهای عضو ارسال دارد. مدیرکل‌باید درخواست را
بلادرنگ ظرف مدت حداکثر (12) ساعت پس از دریافت آن، برای دولتهای عضوی ارسال نماید
که براساس قسمتهای (ب) و (پ)بند (7) داوطلب ارسال کمکهای اضطراری درصورت کاربرد
سلاحهای شیمیایی و یا استفاده از عوامل کنترل شیمیایی و یا استفاده از عوامل
کنترل‌اغتشاش به‌عنوان یک روش جنگی شده یا درصورت تهدید جدی به کاربرد سلاحهای
شیمیایی و یا تهدید جدی به کاربرد عوامل کنترل اغتشاش‌به‌عنوان یک روش جنگی علیه
دولت عضو مربوطه داوطلب ارسال کمکهای انسان‌دوستانه گردیده‌اند، مدیرکل حداکثر ظرف
مدت (24) ساعت بعد ازدریافت درخواست، باید تحقیقی را برای فراهم‌آوردن اساس
اقدامات بعدی آغاز نماید. تحقیقات او ظرف مدت (72) ساعت باید کامل گردد و
گزارش‌مربوطه را به شورای اجرایی ارسال دارد. درصورت احتیاج به زمان بیشتر برای
تکمیل تحقیقات، یک گزارش موقت در همین چهارچوب زمانی تقدیم‌می‌گردد. زمان اضافی
مورد لزوم برای تحقیقات نباید از (72) ساعت تجاوز نماید. به‌هرحال ممکن‌است زمان
تحقیق در دوره‌های مشابه تمدید
شود.گزارشها در پایان هر دوره اضافی به شورای اجرایی تقدیم می‌شود. تحقیق باید
متناسب و منطبق با درخواست و اطلاعات همراه درخواست، حقایق‌مربوط به درخواست و
همچنین نوع و دامنه کمکهای تکمیلی و حفاظتهای مورد نیاز را مشخص کند.
10 – شورای اجرایی حداکثر ظرف مدت (24) ساعت بعد از دریافت گزارش تحقیق، جهت بررسی
وضعیت تشکیل جلسه داده و ظرف مدت (24)ساعت بعد با اکثریت نسبی درمورد ارایه
رهنمود به دبیرخانه فنی برای ارسال کمک تکمیلی تصمیم‌گیری کند.دبیرخانه فنی باید
فورا” گزارش تحقیق و‌تصمیم اتخاذ شده به‌وسیله شورای اجرایی را به کلیه دولتهای
عضو و سازمان بین‌المللی مرتبط ارسال دارد. درصورت چنین تصمیم‌گیری توسط
شورای‌اجرایی، مدیرکل باید فورا” کمک را فراهم نماید. برای این منظور، مدیرکل
می‌تواند با دولت عضو درخواست‌کننده، سایر دولتهای عضو و سازمانهای‌بین‌المللی
مرتبط همکاری کند ، دولتهای عضو باید کلیه تلاشهای ممکن را برای فراهم آوردن کمک
مبذول دارند.
11 – چنانچه اطلاعات موجود از تحقیق جاری یا سایر منابع قابل اعتماد دلیل کافی
مبنی بر وجود قربانیان استفاده ازسلاحهای شیمیایی بوده و اقدام‌فوری را اجتناب
ناپذیر بداند، مدیرکل باید کلیه دولتهای عضو را آگاه ساخته و با بکار بردن منابعی
که کنفرانس برای چنین احتمالاتی دراختیار گذاشته‌اقدامات اضطراری کمک‌رسانی را
انجام دهد. مدیرکل باید از اقدامات انجام شده طبق این بند، شورای اجرایی را مطلع
سازد.
ماده 11 – توسعه اقتصادی و تکنولوژیکی
1 – مقررات این کنوانسیون باید به گونه‌ای اجرا شود که به توسعه اقتصادی یا
تکنولوژیکی دولتهای عضو و همکاریهای بین‌المللی در زمینه فعالیتهای‌شیمیایی برای
مقاصد ممنوع نشده دراین کنوانسیون ازجمله مبادله بین‌المللی اطلاعات علمی و فنی و
مواد شیمیایی و تجهیزات برای تولید، فرآوری بااستفاده از مواد شیمیایی برای مقاصد
ممنوع نشده دراین کنوانسیون مانعی ایجاد ننماید.
2 – بنابر مقررات این کنوانسیون و بدون خدشه‌دار کردن اصول و روشهای قابل اعمال
حقوق بین‌الملل، دولتهای عضو:
(الف) باید حق داشته باشند که به‌طور فردی یا دسته جمعی تحقیق، توسعه، تولید،
دستیابی، نگهداری، انتقال و استفاده از مواد شیمیایی را انجام دهد،
(ب) باید حق مشارکت در بالاترین سطح مبادله مواد شیمیایی، تجهیزات و اطلاعات علمی
و فنی مرتبط با توسعه و کاربرد شیمی جهت مقاصدی که‌دراین کنوانسیون منع نشده را
داشته و تسهیل آن را تعهد کنند.
(پ) نباید هیچ‌گونه محدودیتی از قبیل محدودیتهای موجود در موافقتنامه‌های
بین‌المللی مغایر با الزامات تعهدشده در کنوانسیون، که موجب‌محدودیت یا متوقف شدن
تجارت، توسعه و ارتقاء دانش علمی و تکنولوژیکی در زمینه شیمی برای مقاصد صنعتی،
کشاورزی، تحقیقاتی، پزشکی،دارویی و یا دیگر مقاصد صلح‌آمیز می‌شود بین خود قایل
شوند،
(ت) نباید از این کنوانسیون به‌عنوان زمینه‌ساز کاربرد اقداماتی غیر از آنچه دراین
کنوانسیون پیش‌بینی یا اجازه داده شده، استفاده کنند، همچنین نباید از‌سایر
موافقتنامه‌های بین‌المللی برای تعقیب هدفی که مغایر با این کنوانسیون است استفاده
نمایند،
(ث) باید متعهد شوند مقررات ملی موجود خود در زمینه تجارت مواد شیمیایی به‌منظور
انطباق آنها با اهداف و مقاصد این کنوانسیون را بررسی نمایند.
ماده 12 – اقدامات تغییر وضعیت و حصول اطمینان از پایبندی به کنوانسیون، از جمله
تحریمات
1 – براساس آنچه در بندهای (2)، (3) و (4) ذکر گردیده، کنفرانس باید اقدامات لازم
برای حصول اطمینان از پایبندی به این کنوانسیون و تغییر و بهبود‌هر وضعیتی که بر
خلاف مقررات این کنوانسیون است را به‌عمل آورد. کنفرانس باید در بررسی اقداماتی که
به‌موجب این بند به‌عمل می‌آورد کلیه‌اطلاعات و توصیه‌های راجع به موضوعاتی که
توسط شورای اجرایی تقدیم شده را مورد توجه قرار دهد.
2 – در مواردی که از دولت عضوی توسط شورای اجرایی خواسته شده که اقداماتی را جهت
تغییر وضعیتی که در ارتباط با پایبندی آن دولت (به این‌پیمان) مسأله‌ساز شده
انجام دهد و در مواردی که دولت عضو موفق به اجرای درخواست در زمان مقرر نشود
کنفرانس می‌تواند براساس توصیه شورای‌اجرایی به اقداماتی از قبیل تحدید و تعلیق
حقوق و امتیازات دولت عضو طبق این کنوانسیون تا انجام اقدام لازم توسط آن دولت جهت
انطباق با‌تعهداتش دراین کنوانسیون انجام دهد.
3 – در مواردی که ممکن است صدمه جدی ناشی از فعالیتهای منع شده طبق کنوانسیون
به‌ویژه در مورد ماده (1) به هدف و مقصد این کنوانسیون واردشود، کنفرانس می‌تواند
اقداماتی دسته‌جمعی را مطابق حقوق بین‌الملل به دولتهای عضو توصیه نماید.
4 – کنفرانس باید، در موارد بسیار دشوار مراتب را به‌همراه اطلاعات و نتایج مربوطه
به استحضار مجمع‌عمومی سازمان ملل و شورای امنیت سازمان‌ملل برساند.
ماده 13 – روابط با سایر موافقتنامه‌های بین‌المللی
هیچ‌موردی از این کنوانسیون نباید به هیچ طریقی به‌عنوان عامل محدودکننده یا کاهش
دهنده تعهدات هر دولتی به موجب پروتکل ممنوعیت استفاده‌از گازهای خفه‌کننده، سمی
یا سایر گازها و روشهای جنگ میکربی که در تاریخ (17) ژوئن 1925 برابر با (28)
خردادماه سال 1304 هجری شمسی در‌ژنو به امضاء رسیده و کنوانسیون ممنوعیت توسعه،
تولید و ذخیره‌سازی سلاحهای باکتریولوژی (میکربی) و سمی و انهدام آنها که در
تاریخ (10) آوریل1972 برابر با (22) فروردین‌ماه سال 1351 هجری شمسی در لندن، مسکو
و واشنگتن به‌امضا رسیده تفسیر گردد.
ماده 14- حل اختلافات
1 – اختلافاتی که ممکن است درمورد کاربرد یا تفسیر این کنوانسیون پیش‌آید باید
مطابق با مقررات مربوطه دراین کنوانسیون و طبق مقررات منشور‌سازمان ملل‌متحد حل
شود.
2 – هنگامی‌که بین دو یا چند دولت عضو یا بین یک یا چند دولت عضو و سازمان، درمورد
تعبیر و یا کاربرد این کنوانسیون اختلافی بوجود آید،طرفهای ذی‌نفع باید از نظر حل
سریع اختلاف ازطریق مذاکره یا سایر طرق صلح‌آمیز انتخابی خود، شامل توسل به ارکان
مناسب این کنوانسیون و با‌رضایت متقابل ارجاع مسأله به دیوان بین‌المللی دادگستری
طبق اساسنامه دیوان با یکدیگر مشاوره کنند. دولتهای عضو درگیر باید از اقدامات
انجام‌شده، شورای اجرایی را مطلع سازند.
3 – شورای اجرایی می‌تواند به حل اختلاف از هرطریق که مناسب تشخیص دهد ازجمله
پیشنهاد جمیله خود، دعوت از دولتهای درگیر در مسأله جهت‌آغاز روند حل اختلاف
به‌طریق مورد علاقه آن دولتها و توصیه محدوده زمانی برای هر روش توافق شده کمک
نماید.
4 – کنفرانس باید مسایل مربوط به اختلافات مطرح شده به‌وسیله دولتهای عضو یا آنچه
را که شورای اجرایی در این‌مورد به استحضارش رسانده‌بررسی نماید. کنفرانس درصورت
لزوم باید ارگانی با وظایفی مرتبط با حل این اختلافات مطابق با قسمت (ج) بند (21)
ماده (8) ایجاد کرده یا مسأله رابه ارکان موجود واگذار نماید.
5 – کنفرانس و شورای اجرایی به‌شرط تفویض اختیار ازسوی مجمع‌عمومی سازمان ملل‌متحد
هریک به‌طور مجزا مختارند در مورد کلیه مسایل‌حقوقی که در حوزه فعالیتهای سازمان
قرار می‌گیرد از دیوان بین‌المللی دادگستری تقاضای رای مشورتی نمایند. براساس قسمت
(الف) بند (34) ماده(8) و برای نیل به‌این مقصود موافقتنامه‌ای بین سازمان
ملل‌متحد و سازمان (کنوانسیون) باید منعقد شود.
6 – این ماده به ماده (9) یا مقررات مربوط به اقدامات بهبود وضعیت و حصول اطمینان
از پایبندی به کنوانسیون ازجمله تحریمها خدشه‌ای وارد‌نمی‌سازد.
ماده 15 – اصلاحیه‌ها
1 – هر دولت عضو می‌تواند اصلاحیه‌هایی را به این کنوانسیون پیشنهاد نماید. هر
دولت عضو همچنین می‌تواند، در مورد پیوستهای این کنوانسیون‌به‌نحوی که در بند (4)
مشخص شده پیشنهاد تغییراتی را بدهد. پیشنهادات براساس رویه‌های مندرج در بندهای
(2) و (3) خواهد بود. پیشنهادات‌اصلاحیه‌ها تغییرات همچنان که در بند (4) مشخص شده
مشروط به رویه‌های مندرج در بند (5) خواهد بود.
2 – متن اصلاحیه پیشنهادی باید به مدیرکل برای انتشار درمیان دولتهای عضو و امین
کنوانسیون ارایه گردد. اصلاحیه پیشنهادی فقط توسط یک”کنفرانس اصلاحیه” مورد بررسی
قرار خواهد گرفت. چنین کنفرانس اصلاحیه‌ای درصورتی تشکیل می‌شود که یک سوم دولتهای
عضو یا بیشتر حداکثرظرف مدت (30) روز پس از انتشار اصلاحیه حمایت خود را از بررسی
بیشتر پیشنهاد رسما” به اطلاع مدیرکل برسانند. کنفرانس اصلاحیه، فورا” پس ازیک
اجلاس عادی کنفرانس تشکیل خواهد شد، مگر اینکه دولتهای درخواست‌کننده، اجلاس
زودتری را درخواست کرده باشند، تحت هیچ شرایطی،یک کنفرانس اصلاحیه نباید ظرف مدت
کمتر از (60) روز بعد از تاریخ انتشار اصلاحیه پیشنهاد شده تشکیل شود.
3 – اصلاحیه‌ها ظرف مدت (30) روز بعد از ارایه اسناد تصویب یا قبول آن توسط کلیه
دولتهای عضو براساس قسمت (ب) زیر لازم‌الاجرا خواهند شد:
(الف) هنگامی‌که اصلاحیه‌ها با اکثریت آراء مثبت و بدون هیچ رای منفی دولت عضوی
توسط کنفرانس اصلاحیه تصویب شود، و
(ب) مورد تنفیذ یا پذیرش تمام آن دولتهای عضوی قرار گیرند که در کنفرانس اصلاحیه
به‌آنها رای مثبت داده‌اند.
4 – به‌منظور حصول اطمینان از اعتبار و مؤثربودن این کنوانسیون، چنانچه تغییرات
پیشنهادی تنها به مسایلی با ماهیت اداری و فنی مربوط شوند،مقررات مندرج در
پیوستها براساس بند (5) قابل تغییر خواهند بود. کلیه تغییرات مربوط به پیوست مواد
شیمیایی باید طبق بند (5) انجام گیرد. بخش(الف) و (ب) پیوست “امور محرمانه”، بخش
(10) پیوست تأیید و تعاریف بخش (1) پیوست تأیید که منحصرا” مربوط به بازرسیهای
اعتراضی است‌تابع تغییرات طبق بند (5) نخواهد بود.
5 – تغییرات پیشنهادی مربوط به بند (4) باید طبق روشهای ذیل انجام گیرد:
(الف) متن تغییرات پیشنهادی توام با اطلاعات ضروری باید به مدیرکل ارسال شود.
اطلاعات اضافی برای ارزیابی پیشنهاد می‌تواند توسط هر دولت‌عضو و مدیرکل تهیه
گردد. مدیرکل باید بلادرنگ پیشنهادات و اطلاعات مزبور را به کلیه دولتهای عضو،
شورای اجرایی و امین کنوانسیون ارسال نماید،
(ب) حداکثر ظرف مدت (60) روز بعد از دریافت، مدیرکل باید پیشنهاد را برای تعیین
کلیه نتایج احتمالی آن برای مقررات این کنوانسیون و اجرای آن‌ارزیابی نموده و این
اطلاعات را با کلیه دولتهای عضو و شورای اجرایی ارسال نماید،
(پ) شورای اجرایی باید پیشنهاد را برحسب کلیه اطلاعات در دسترس خود ازجمله انطباق
یا عدم انطباق پیشنهاد با شرایط مندرج در بند (4) بررسی‌نماید. شورای اجرایی باید
حداکثر ظرف مدت (90) روز بعد از دریافت پیشنهاد، توصیه‌های خود را همراه با
توضیحات مقتضی جهت بررسی به‌کلیه‌دولتهای عضو رسما” اعلام نماید. دولتهای عضو باید
ظرف مدت (10) روز اعلام وصول نماید،
(ت) چنانچه شورای اجرایی به کلیه دولتهای عضو پذیرش پیشنهاد را توصیه نماید، اگر
هیچ دولتی بعد از (90) روز پس از دریافت توصیه شورای‌اجرایی به آن معترض نباشد
پیشنهاد تصویب شده تلقی می‌گردد. اگر شورای اجرایی توصیه کند که پیشنهاد رد شود
چنانچه بعد از مدت (90) روز پس‌از دریافت هیچ دولتی معترض رد پیشنهاد نباشد
پیشنهاد رد شده تلقی می‌گردد،
(ث) اگر توصیه شورای اجرایی با شرایط مورد لزوم در بند (ت) تطبیق نکند، تصمیم
درمورد پیشنهاد، شامل اینکه این پیشنهاد مطابق با شرایط بند (4)بوده یا خیر
دراجلاس آتی کنفرانس به‌عنوان یک موضوع اساسی تلقی خواهد شد:
(ج) مدیرکل باید کلیه دولتهای عضو و امین کنوانسیون را ازهرگونه تصمیم براساس این
بند رسما” مطلع نماید،
(چ) تغییرات مصوب براساس این رویه بعد از گذشت مدت (180) روز پس از تاریخ اعلام
رسمی تصویب آنها توسط مدیرکل برای کلیه دولتهای عضو‌لازم‌الاجرا خواهد شد، مگر
اینکه مدت زمان دیگری توسط شورای اجرایی توصیه یا توسط کنفرانس تصمیم‌گیری شده
باشد.
ماده 16 – مدت اعتبار و خروج
1 – مدت اعتبار این کنوانسیون نامحدود خواهد بود.
2 – هر دولت عضو در اعمال حاکمیت ملی خود چنانچه تشخیص دهد که حوادث فوق‌العاده‌ای
مرتبط با موضوع این کنوانسیون مصالح عالیه کشورش‌را به‌مخاطره افکنده است حق
کناره‌گیری از این کنوانسیون را دارد. آن دولت باید این کناره‌گیری را با اخطار
قبلی 90 روزه به کلیه دولتهای عضو، شورای‌اجرایی، امین کنوانسیون و شورای امنیت
سازمان ملل متحد اعلام نماید. چنین اخطاری باید حاوی بیان و شرح حوادث
فوق‌العاده‌ای که به‌نظر دولت‌مورد بحث مصالح عالیه‌اش را به‌مخاطره انداخته است
باشد.
3 – کناره‌گیری دولت عضو از این کنوانسیون نباید روی وظایف دولتها جهت تداوم انجام
تعهدات مربوط به هریک از قواعد مربوطه حقوق بین‌الملل‌قوانین بین‌المللی مرتبط
به‌ویژه پروتکل 1925 ژنو و برابر سال 1304 هجری شمسی تأثیر بگذارد.
ماده 17 – وضعیت پیوستها
پیوستها جزء تفکیک‌ناپذیر این کنوانسیون را تشکیل می‌دهند. هرنوع اشاره به
کنوانسیون شامل پیوستها نیز می‌شود.
ماده 18 – امضاء
این کنوانسیون تاقبل از لازم‌الاجرا شدن جهت امضاء کلیه دولتها مفتوح خواهد ماند.
ماده 19 – تصویب
این کنوانسیون باید براساس روشهای پیش‌بینی شده درقانون اساسی دولتهای امضاکننده
به تصویب برسد.
ماده 20 – الحاق
هردولتی که قبل از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون آنرا امضاء نکند، بعد از آن در
هر زمان می‌تواند به آن ملحق شود.
ماده 21 – لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون
1 – این کنوانسیون ظرف مدت (180) روز بعد از تاریخ تسلیم شصت و پنجمین سند تصویب
لازم‌الاجرا می‌گردد، ولی تحت هیچ شرایطی زودتر از‌دوسال از زمان افتتاح آن برای
امضاء لازم‌الاجرا نمی‌گردد.
2 – برای دولتهایی که اسناد تصویب یاالحاق آنها بعد از لازم‌الاجرا شدن این
کنوانسیون تودیع خواهد شد، کنوانسیون برای آنها روز سی‌ام بعد از تاریخ‌تودیع سند
تصویب یا الحاق لازم‌الاجرا خواهد شد.
ماده 22 – حق‌شرط
مواد این کنوانسیون تابع حق‌شرط نخواهد بود. پیوستهای این کنوانسیون تابع حق تحفظ
مغایر با هدف و مقصود آن نخواهد بود.
ماده 23 – امین کنوانسیون
بدین‌وسیله دبیرکل سازمان ملل‌متحد، به‌عنوان امین کنوانسیون تعیین می‌گردد و
باید علاوه برسایر موارد:
(الف) بلادرنگ کلیه دولتهای امضاء‌کننده و ملحق شونده را، ازتاریخ هرامضاء، تاریخ
تسلیم هر سند تصویب، یا الحاق و تاریخ لازم‌الاجرا شدن‌کنوانسیون و یا دریافت سایر
اطلاعیه‌های کتبی آگاه سازد،
(ب) نسخ گواهی شده از این کنوانسیون را به‌نحو مقتضی به کلیه دول امضاء‌کننده یا
دولتهای ملحق شونده ارسال نماید،و
(پ) این کنوانسیون را مطابق ماده (102) منشور سازمان ملل‌متحد به ثبت برساند.
ماده 24 – متن‌های معتبر
متن‌های این کنوانسیون به‌زبانهای عربی، چینی، انگلیسی، فرانسوی، روسی و
اسپانیولی که به‌طور یکسان معتبر می‌باشند نزد دبیرکل سازمان ملل‌متحد‌به‌عنوان
امانت تودیع خواهند شد.
بنابه مراتب بالا، امضاء‌کنندگان ذیل که کاملا” برای این منظور مجاز شناخته
شده‌اند، این کنوانسیون را امضاء نموده‌اند.
در پاریس در روز سیزدهم ژانویه هزار و نهصد و نود و سه برابر با بیست و سوم
دیماه سال یکهزار و سیصد و هفتاد و دو هجری شمسی تنظیم گردید.
الف – راهنمای جداول مواد شیمیایی
راهنمای جدول یک
1 – معیارهای زیر به‌منظور قراردادن یک‌ماده شیمیایی سمی یا پیش‌ساز درجدول یک
باید درنظر گرفته شوند:
(الف) ماده‌ای که به‌صورت سلاح شیمیایی تعریف شده درماده (2)، توسعه، تولید،
انباشت یا استفاده شده باشد،
(ب) ماده‌ای که به‌نحوی درصورت حصول یک یا چند شرط از شروط زیر باعث بروز
مخاطره‌ای بزرگ در هدف و مقصود این کنوانسیون به علت توان‌باعث بروز مخاطره‌ای
بزرگ درهدف و مقصود این کنوانسیون به علت توان بالای خود جهت استفاده در
فعالیتهایی که به‌موجب این کنوانسیون ممنوع‌شده، می‌شود:
(اول) ماده‌ای که دارای ساختار شیمیایی مرتبط و نزدیک با سایر مواد شیمیایی سمی
فهرست شده درجدول یک بوده و خواص قابل قیاس را داشته یا‌می‌تواند داشته باشد،
(دوم) ماده‌ای که دارای خاصیت سمی کشنده یا فلج‌کننده و نیز سایر خواصی باشد که
استفاده ازآن را به‌عنوان سلاح شیمیایی امکان‌پذیر سازد،
(سوم) ماده‌ای که بتوان آنرا به‌عنوان پیش‌ساز درمرحله تک تکنولوژیکی نهایی تولید
یک ماده شیمیایی سمی فهرست شده در جدول یک، بدون توجه‌به اینکه آیا این مرحله در
تأسیسات، در مهمات یا جای دیگری انجام شده، منظور نمود.
(پ) ماده‌ای که برای مقاصدی که به‌موجب این کنوانسیون ممنوع نشده استفاده اندک
داشته یا بلااستفاده باشد.
راهنمای جدول دو
2 – معیارهای زیر به‌منظور قراردادن ماده شیمیایی که در جدول یک فهرست نشده یا
پیش‌ساز یک ماده شیمیایی لیست یک یا یک ماده شیمیایی‌فهرست شده در جدول دو، بخش
(الف) که بایستی در لیست دو قرار گیرد باید در نظر گرفته شود:
(الف) ماده‌ای که به‌جهت خاصیت سمی کشنده یا فلج‌کننده و نیز سایر خواصی که
استفاده از آن را به‌عنوان یک سلاح شیمیایی ممکن می‌سازد،مخاطره قابل توجهی را
برای هدف و مقصود این کنوانسیون بوجود آورد.
(ب) ماده‌ای که بتوان آن را به‌عنوان پیش ساز در یکی از واکنشهای شیمیایی در مرحله
نهایی تشکیل یک ماده شیمیایی فهرست شده در جدول یک یا‌لیست دو، بخش (الف) به
کاربرد،
(پ) ماده‌ای که مخاطره قابل توجهی برای هدف و مقصود این کنوانسیون به‌علت اهمیتش
درتولید یک ماده شیمیایی فهرست شده درجدول یک‌جدول دو بخش (الف) بوجود آورد،
(ت) ماده‌ای که برای مقاصدی که به‌موجب این کنوانسیون ممنوع نشده در مقادیر زیاد
به‌صورت تجاری تولید نشود.
راهنمای جدول سه
3 – معیارهای زیر برای یک ماده شیمیایی یا پیش‌ساز سمی فهرست‌نشده در سایر جداول
به‌منظور قرار گرفتن در جدول سه باید در نظر گرفته شود:
(الف) ماده‌ای که به‌عنوان یک سلاح شیمیایی تولید، انباشت یا استفاده شده باشد،
(ب) ماده‌ای که به‌نحوی به‌جهت خاصیت سمی‌کشنده یا فلج‌کننده و نیز سایر خواصی که
استفاده از آن را به‌عنوان یک سلاح شیمیایی ممکن می‌سازد،برای هدف و مقصود این
کنوانسیون مخاطره‌آمیز باشد،
(پ) ماده‌ای که برای هدف و مقصود این کنوانسیون به‌علت اهمیتش در تولید یک یا چند
ماده شیمیایی فهرست شده در جدول یک یا جدول دو، بخش(ب) مخاطره‌آمیز باشد.
(ت) ماده‌ای که بتوان آنرا در مقادیر زیاد تجاری برای مقاصدی که تحت این کنوانسیون
ممنوع نشده، تولید کرد.
ب – جداول مواد شیمیایی
جداول زیر مواد شیمیایی و پیش‌سازهای سمی آنها را فهرست می‌کنند. به‌منظور اجرای
این کنوانسیون این جداول، مواد شیمیایی را جهت انجام‌اقدامات تأیید طبق مقررات
پیوست تأیید و مشخص می‌کنند. قسمت (الف) بند (1) ماده (2) این جداول تعریف
سلاحهای شیمیایی را تشکیل‌نمی‌دهند.
(هرگاه به گروههایی از مواد شیمیایی دی‌الکیله و به‌دنبال آنها فهرستی از گروههای
الکیلی در پرانتز اشاره شود، تمام مواد شیمیایی ممکن از تمام‌ترکیبهای ممکن
گروههای الکلی فهرست شده در پرانتز به‌صورت فهرست شده در لیست مربوطه در نظر گرفته
می‌شوند مگر به‌صورت اخص مستثنی‌شده باشند. ماده شیمیایی که با ستاره (*) در جدول
(2) بخش (الف) مشخص شده، مشمول آستانه‌های ویژه برای اظهارنامه و تأیید می‌باشد،
همانطور‌که در بخش (7) ضمیمه تأیید مشخص شده است.)
مواد شیمیایی جدول (1)
الف – مواد شیمیایی سمی : (شماره ثبت CAS)
(1) o – الکیل ( CIO شامل سیکلو آلکیلی) الکیل (متیل، اتیل، پروپیل نرمال یا
ایزوپروپیل)فسفونو فلوئوریداتها مثال :
سارین : O – ایزوپروپیل متیل فسفونو فلوئوریدات (8 – 44 – 107)
سومان : O – پیناکولیل متیل فسفونو فلوئوریدات (0 – 64 – 96)
(2) O – الکیل (CIO) شامل سیکلوالکیل) N و N – دی الکیل (متیل، اتیل، پروپیل
نرمال یاایزوپروپیل فسفرآمید و سیانیداتها
مثال : تابون : O – اتیل N و N – دی متیل
فسفرآمید و سیانیدات
(3) O – آلکیل (H یا CIO) شامل سیکلوالکیل) S – 2 – دی آلکیل (متیل، اتیل، پروپیل
نرمال‌یا ایزوپروپیل) – آمینو اتیل الکیل (متیل، اتیل،پروپیل نرمال یا
ایزوپروپیل) فسفونوتیولاتها و مشقات الکیله یا نمکهای پروتونه آنها.
مثال : وی ایکس : O – اتیل S -2- دی ایزوپروپیل آمینواتیل متیل (9-60-50782)
فسفونو تیولات.
(4) خردلهای گوگردی :
2 – کلرواتیل کلرو متیل سولفید (5 – 76 – 2625)
گازخردل : بیس ( 2- کلرواتیل) سولفید (2- 60 – 6 – 505)
بیس (2 – کلرواتیل تیو) متان (6 – 13 – 63869)
خردل چندعنصره : 1،2 – بیس (2 – کلرواتیل تیو) اتان (8 – 36 – 3563)
1،3 – بیس (2 – کلرواتیل تیو) پروپان (2 – 10 – 5 – 639)
1،4 – بیس (2 کلرواتیل تیو) پنتان نرمال (8 – 94 – 142868)
بیس (2 – کلرواتیل تیو متیل) اتر (1 – 90 – 63918)
خردل اکسیژن‌دار: بیس (2 – کلرواتیل تیواتیل) اتر (8 – 89 – 63918)
(5) لوئیزیتها:
لوئیزیت یک : 2 – کلرو وینیل دی کلرو آرسین (3 – 25 – 541)
لوئیزیت دو : بیس (2 – کلرو وینیل) کلرو آرسین (8 – 69 – 40334)
(6) خردلهای نیتروژه دار:
اچ . ان . یک : بیس (2 – کلرواتیل) اتیلامین (8 – 7 – 538)
اچ . ان . دو : بیس (2 – کلرواتیل) متیلامین (2 – 75 – 51)
اچ . ان . سه : تریس (2 – کلرواتیل) آمین (1 – 77 – 555)
(7) ساکسی توکسین (8 – 89 – 35523)
(8) رایسین (3 – 86 – 9009)
ب – پیش‌سازها :
(9) الکیل (متیل، اتیل، پروپیل نرمال یا ایزوپروپیل) فسفونیل دی فلوریدها
مثال : دی . اف : متیل فسفونیل دی فلورید (3 – 99 – 676)
(10) O – آلکیل ( H یا CIO شامل سیکلوالکیل) O – 2 – دی الکیل (متیل، اتیل،
پروپیل‌نرمال یا ایزوپروپیل) آمینو اتیل الکیل (متیل، اتیل،پروپیل نرمال یا
ایزوپروپیل) -فسفونیتها و مشتقات الکیله یا نمکهای پروتونه شده آنها.
مثال :
QL : O – 2 – دی ایزوپروپیل امینواتیل متیل فسفونیت (8 – 11 – 56 – 578)
(11) کلروسارین : O – ایزوپروپیل متیل فسفونوکلریدات (7 – 76 – 1445)
(12) کلروسومان : O – پیناکولیل متیل فسفونوکلریدات (5 – 57 – 704)
مواد شیمیایی جدول (2)
الف – مواد شیمیایی سمی :
(1) آمیتون : O ، O – دی‌اتیل S -2[-) دی اتیل آمینو) تیل ]
فسفوروتیولات (5 – 53 – 78)
و مشتقات الکیله یا نمکهای پروتونه شده آنها.
(2) پی اف آی بی : 1، 1، 3، 3، 3 – پنتالفوئورو – 2 – (تری فلوئورومتیل) – 1 –
پروپن (8 – 21 -382)
(3) بی‌زد : 3 – کوینوکلید نیل بنزیلات (*) (2 – 06 – 6581)
ب – پیش‌سازها
(4) مواد شیمیایی ، به‌جز آن‌دسته مواردی‌که جزء لیست یک می‌باشند، این مواد شامل
یک‌اتم فسفر متصل به یک گروه متیل، اتیل یا پروپیل (نرمال‌یاابزو) محسوب شده
وتعداد اتمهای کربن بیشتر را شامل نمی‌شود.
مثال : متیل فسفونیل دی کلرید (1 – 97 – 676)
دی متیل متیل فسفونات (6 – 79 – 756)
معافیت :
فونوفوس : O – اتیل S – فنیل اتیل فسفونو تیولوتیونات (9 – 22 – 944)
(5) N,N – دی الکیل (متیل، اتیل، پروپیل نرمال یا ایزوپروپیل) فسفرآمید یک
دی‌هالیدها
(6) دی آکلیل (متیل، اتیل، پروپیل نرمال یا ایزوپروپیل) فسفرآمیداتها
(7) آرسنیک تری‌کلرید (1 – 34 – 7784)
(8) 2،2 – دی‌فنیل – 2 – هیدروکسی استیک اسید (7 – 93 – 76)
(9) کینوکلیدین – 3 – ال (7 – 43 – 1619)
(10) N,N – دی آلکیل (متیل، اتیل، پروپیل نرمال یاایزوپروپیل)
آمینواتیل – 2 – کلریدها و نمکهای پرتونه شده آنها.
(11) N,N – دی آلکیل (متیل، اتیل، پروپیل نرمال یا ایزوپروپیل) آمینواتان –
2 – الهاو نمکهای پروتونه شده آنها.
معافیتها: N,N – دی متیل آمینو اتانول و نمکهای پرتونه شده آنها (0 – 01 – 108)
N,N – دی متیل آمینو اتانول و نمکهای پرتونه شده آنها (8 – 37 – 100)
(12) N,N – دی‌آلکیل (متیل، اتیل، پروپیل نرمال یا ایزوپروپیل) آمینواتان
2 – الها و نمکهای پرتونه شده آنها.
(13) تیودی گلیکول : بیس (2 – هیدروکسی اتیل) سولفید (8 – 48 – 111)
(14) پیناکولیل الکل : 3 و -3 دی متیل بوتان – 2 – ال (3 – -7 – 464)
مواد شیمیایی جدول (3)
الف – مواد شیمیایی سمی :
(1) فسژن : کربونیل دی کلرید (5 – 44 – 75)
(2) سیانوژن کلرید (4 – 77 – 506)
(3) هیدروژن سیانید (8 – 90 – 74)
(4) کلروپیکرین : تری کلرو نیترومتان (2 – 06 – 76)
ب – پیش‌سازها :
(5) فسفراکسی کلرید (3 – 87 – 10025)
(6) فسفرتری کلرید (2 – 12 – 7719)
(7) فسفر پنتاکلرید (1308 – 10026)
(8) تری متیل فسفیت (9 – 45 – 121)
(9) تری اتیل فسفیت (1 – 52 – 122)
(10) دی متیل فسفیت (9 – 85 – 868)
(11) دی اتیل فسفیت (9 – 04 – 762)
(12) سولفور منوکلرید (9 – 67 – 10025)
(13) سولفور دی‌کلرید (0 – 99 – 10545)
(14) تیونیل کلرید (7 – 09 – 7719)
(15) تیل دی اتانول آمین (7 – 87 – 139)
(16) متیل دی اتانول آمین (9 ) 59 – 105)
(17) تری اتانول آمین (6 – 71 – 102)
پیوست اجرا و تأیید
(پیوست تأیید)
بخش 1 – تعاریف
1 – “تجهیزات تصویب شده” : به‌معنی دستگاه و ادواتی است که برای انجام وظایف تیم
بازرسی مورد نیاز بوده و توسط دبیرخانه فنی مطابق مقررات‌تدوین شده دبیرخانه طبق
بند (27) از بخش دوم ضمیمه بازرسی، مورد تأیید قرار گرفته‌اند. اینگونه تجهیزات
می‌توانند همچنین شامل تدارکات اداری‌یا لوازم ثبت‌کننده مورد استفاده تیم بازرسی
نیز باشند.
2 – “ساختمان” : همانگونه که در تعریف تأسیسات تولید سلاح شیمیایی درماده دوم
کنوانسیون آمده شامل ساختمانهای ویژه و ساختمانهای استاندارد‌می‌باشد.
(الف) “ساختمان ویژه” به‌معنای:
(اول) هرگونه ساختمان شامل سازه‌های زیرزمینی، حاوی تجهیزات ویژه درصنعت تولید یا
پرکردن،
(دوم) هرگونه ساختمان شامل سازه‌های زیرزمینی دارای اشکال قابل تمایزی که آن را
از ساختمانهایی که معمولا” برای فعالیتهای پرکردن یا تولید برای‌مقاصد منع نشده
دراین کنوانسیون به‌کار می‌روند، مشخص می‌کند.
(ب) “ساختمان استاندارد” به‌معنای هرگونه ساختمان شامل سازه‌های زیرزمینی ساخته
شده برای ترویج استانداردهای صنعتی تأسیساتی که هیچ‌یک از‌موادشیمیایی مشخص شده در
جزء اول قسمت (الف) بند (8) ماده (2) یا سایر مواد خورنده را تولید نمی‌کنند.
3 – “بازرسی اعتراضی” به‌معنای بازرسی است که طبق درخواست یک دولت عضو مطابق
بندهای (8) تا (25) از ماده نهم کنوانسیون ازهرگونه‌تأسیسات یا مکان واقع در
سرزمین عضوی دیگر یا قلمرو تحت صلاحیت یا کنترل آن دولت به‌عمل می‌آید.
4 – “ماده شیمیایی‌آلی مجزا” به‌معنای هرگونه ماده شیمیایی که از
خانواده ترکیبات شیمیایی شامل کلیه ترکیبات کربنی به‌غیر از اکسیدها،
سولفیدها و کربناتهای فلزی آن بوده و توسط نام شیمیایی، فرمول ساختمانی
درصورت اطلاع و شماره ثبت سیستم خلاصه تحقیقات شیمیایی
( Chemical Abstract System, CAS) درصورت تخصیص، شناسایی می‌گردد.
5 – “تجهیزات” همانگونه که در تعریف تأسیسات تولید سلاح شیمیایی درماده دوم
کنوانسیون ذکر شده شامل تجهیزات ویژه و تجهیزات استاندارد‌می‌گردد:
(الف) “تجهیزات ویژه” به‌معنای :
اول – خط اصلی تولید شامل هرنوع راکتور یا تجهیزات ترکیب، جداسازی یا تخلیص
محصول، هرگونه تجهیزاتی که مستقیما” برای انتقال حرارت درمرحله نهایی فنی همانند
راکتورها یا جداسازی محصول مورد استفاده قرار می‌گیرند و نیز هرگونه تجهیزاتی که
در تماس با مواد شیمیایی مندرج در جزء‌اول قسمت (الف) بند (8) ماده (2) کنوانسیون
بوده و یا درصورت فعالیت تأسیسات در تماس قرار گیرند،
دوم – هرگونه ماشین پرکردن سلاح شیمیایی،
سوم – هرگونه تجهیزات دیگری که اختصاصا” برای عملیات تأسیسات تولید سلاح شیمیایی
طراحی، ساخته و یا نصب شده است به‌نحوی که ازتأسیسات منطبق با استاندارد معمول
صنایع شیمیایی برای تأسیساتی که قادر به تولید مواد شیمیایی مندرج در جزء اول قسمت
(الف) بند (8) ماده (2)کنوانسیون یا مواد شیمیایی خورنده را تولید نمی‌کنند،
قابل تمایز باشد: برای مثال تجهیزاتی از جنس آلیاژ غنی از نیکل یا سایر مواد مقاوم
به خورندگی،تجهیزات ویژه کنترل پس‌آب، تصفیه پس‌آب، تصفیه هوا یا بازیابی حلال،
محوطه‌های سربسته ویژه و سپرهای حفاظتی، تجهیزات آزمایشگاهی‌غیراستاندارد مورد
استفاده در آنالیز مواد شیمیایی سمی برای مقاصد سلاح شیمیایی، پانلهای ویژه کنترل
فرآیند و قطعات یدکی تجهیزات ویژه.
(ب) “تجهیزات استاندارد” به معنای:
اول – تجهیزات تولیدی که معمولا” برای صنایع شیمیایی استفاده شده و شامل انواع
تجهیزات ویژه نمی‌گردد:
دوم – سایر تجهیزاتی که معمولا” در صنایع شیمیایی استفاده می‌شوند از قبیل
تجهیزات اطفاء حریق، تجهیزات مراقبت دفاع و حفاظت.ایمنی،امکانات پزشکی، تأسیسات
آزمایشگاهی یا تجهیزات ارتباطی.
6 – “تأسیسات” مورد نظر درماده ششم کنوانسیون به‌معنای هرگونه اماکن صنعتی است که
ذیلا” به‌عنوان مجتمع، کارخانه یا واحد تعریف می‌گردد.
(الف) “مجتمع” (استحکامات، کارخانه) به‌معنای اجتماع محلی از یک یا چند کارخانه
است که هرکدام دارای بخش اداری مجزا بوده ولی تحت یک‌بخش کنترل عملیاتی قراردارند
و شامل زیرساختهایی مشترک همانند موارد ذیل است:
اول – بخش اداری و سایر دفاتر،
دوم – کارگاههای تعمیر و نگهداری،
سوم – مرکز پزشکی،
چهارم – تأسیسات،
پنجم – آزمایشگاه تجزیه مرکزی،
ششم – آزمایشگاههای تحقیق و توسعه،
هفتم – منطقه تصفیه فاضلاب و پس‌آب، و
هشتم – انبارهای ذخیره.
(ب) “کارخانه” (تأسیسات تولید، کارگاه) به‌معنای یک منطقه نسبتا” مستقل از
ساختمانها یا سازه‌هایی که شامل یک یا چند واحد با زیرساختارهایی‌اضافی و به‌هم
وابسته ازقبیل ذیل می‌باشد:
اول – بخش اداری کوچک،
دوم – مناطق نگهداری . ذخیره مواد اولیه یا محصولات،
سوم – منطقه تصفیه . بازیابی فاضلاب. پس‌آب،
چهارم – آزمایشگاه مرکزی کنترل . تجزیه،
پنجم – سرویس کمکهای اولیه . بخش پزشکی،و
ششم – بایگانی سوابق انتقال مواد شیمیایی اعلام شده، مواد اولیه آنها یا محصولات
شیمیایی حاصل از آنها به داخل و خارج از محل درصورت اقتضاء.
(پ) “واحد” (واحد تولید، واحد فرآوری) به‌معنای مجموعه اقلام و تجهیزات ازجمله
ظروف و سلسله ظروفی که برای تولید، فرآوری یا مصرف یک‌ماده شیمیایی مورد نیاز
می‌باشد.
7 – “توافقنامه تأسیسات” به‌معنای توافقنامه یا ترتیبی است بین یک دولت عضو و
سازمان در ارتباط با تأسیساتی خاص که مطابق مواد چهارم، پنجم‌وششم این کنوانسیون
مشمول تأیید از محل می‌گردد.
8 – “دولت میزبان” به معنای دولتی است که درقلمرو آن تأسیسات یا مناطقی از یک
دولت عضو این کنوانسیون، قرار داشته و مشمول بازرسی طبق این‌کنوانسیون می‌باشد.
9 – “اسکورت داخل کشوری” به‌معنای افرادی است که توسط دولت بازرسی شونده و درصورت
اقتضاء توسط دولت میزبان تعیین شده تا درصورت‌تمایل یا تیم بازرسی درطول دوره
بازرسی داخل دولت همراهی و همکاری نمایند.
10 – “دوره بازرسی داخل کشوری” به‌معنای دوره‌ای است که از ورود تیم بازرسی به
مبداء ورودی یک دولت آغاز شده و ورود به تیم از نقطه ورود به‌آن دولت ادامه دارد.
11 – “بازرسی اولیه” به معنای اولین بازرسی از محل تأسیسات است تا اعلامیه‌های
ارایه شده مطابق مواد سوم، چهارم، پنجم و ششم این کنوانسیون و‌این ضمیمه مورد
تأیید قرار گیرد.
12 – “دولت بازرسی شونده” به‌معنای دولت عضوی است که در قلمرو یا هرمکان تحت
صلاحیت یا کنترل این دولت، بازرسی مطابق این کنوانسیون‌صورت گیرد یا دولت عضوی که
تأسیسات یا مناطق آن در قلمرو یک دولت میزبان مشمول یک بازرسی شود گر چه شامل دولت
عضو مندرج در بند(21) از بخش دوم این ضمیمه نمی‌گردد.
13 – “کمک بازرس” به‌معنای فردی است که توسط دبیرخانه فنی مطابق بخش (الف)بخش
دو پیوست بازرسی منصوب گردیده تا بازرسان را در‌بازرسی یا بازدید به‌عنوان پرسنل
پزشکی، امنیتی، اداری یا مترجم‌یاری نماید.
14 – “حکم بازرسی” به‌معنای دستورات صادرشده توسط مدیرکل سازمان به تیم بازرسی
برای انجام یک بازرس خاص می‌باشد.
15 – “آیین‌نامه اجرایی بازرسی” به‌معنای مجموعه گردآوری شده رویه‌های اضافی
اجرای بازرسیها توسط دبیرخانه فنی است.
16 – “محل مورد بازرسی” به‌معنای هرگونه تأسیسات یا مناطقی است که درآن یک بازرسی
انجام می‌پذیرد که اختصاصا” در توافقنامه تأسیسات‌مربوطه یا در درخواست بازرسی یا
حکم بازرسی به‌صورت محدوده جایگزین یا نهایی تعیین می‌گردد.
17 – “تیم بازرسی” به‌معنای گروهی از بازرسان و کمک بازرسان منصوب شده برای اجرای
یک بازرسی خاص توسط دبیرکل اجرایی سازمان می‌باشد.
18 – “بازرس” به‌معنای فردی است که برطبق رویه‌های ذکرشده در بخش (الف) بخش دوم
پیوست بازرسی توسط دبیرخانه فنی منصوب می‌گردد تا‌یک بازرسی یا بازدید را مطابق
این کنوانسیون انجام دهد.
19 – “توافقنامه نمونه” به‌معنای سندی است که مشخص‌کننده فرم کلی و محتوای یک
توافقنامه منعقده بین دولت عضو و سازمان برای انجام مراحل‌تأیید مندرج در این
پیوست می‌باشد.
20 – “ناظر” به‌معنای نماینده‌ای از دولت درخواست‌کننده بازرسی یا دولت عضو ثالث
است تا ناظر بر بازرسی اعتراضی باشد.
21 – “محدوده” درمورد بازرسی اعتراضی به‌معنای مرز خارجی محل بازرسی است که توسط
مختصات جغرافیایی یا توضیح برروی نقشه تعیین‌می‌گردد.
(الف) “محدوده مورد درخواست” به‌معنای محدوده محل بازرسی است که در تطابق با بند
(8) از بخش (10) پیوست بازرسی تعیین شده است.
(ب) “محدوده جایگزین” به‌معنای محدوده محل بازرسی است که به‌صورت جایگزین محدوده
مورد درخواست توسط دولت مورد بازرسی تعیین‌می‌گردد. این محدوده می‌باید مطابق بند
(17) بخش (10) این پیوست تعیین شود.
(پ) “محدوده نهایی” به‌معنای محدوده نهایی محل بازرسی است که طبق توافق در
مذاکرات بین تیم بازرسی و دولت مورد بازرسی مطابق بند (16) تا(21) از بخش دهم
پیوست بازرسی تعیین می‌گردد.
(ت) “محدوده اعلام شده” به‌معنای حدود خارجی تأسیساتی است که مطابق مواد (3)، (4)
، (5) و (6) این کنوانسیون اعلام می‌شود.
22 – “مدت بازرسی” ازنظر ماده (9) (پیمان) دوره زمانی از دسترسی تیم بازرسی به
محدوده بازرسی تا زمان خروج تیم از محل بازرسی به‌غیر از زمان‌صرف شده برای
اجلاسهای توجیهی قبل و بعد از فعالیتهای تأیید اطلاق می‌شود.
23 – “مدت بازرسی” ازنظر مواد (4)، (5) و (6) کنوانسیون به‌معنای دوره زمانی از
ورود تیم به محل بازرسی تا خروج آن از محل بازرسی به‌غیر از زمان‌صرف شده برای
اجلاسهای توجیهی قبل و بعد از فعالیتهای تأیید می‌باشد.
24 – “نقطه ورودی” . “نقطه خروجی” به معنای مکانی است که برای ورود تیمهای
بازرسی به‌داخل کشور جهت بازرسی برطبق این کنوانسیون یا برای‌خروج بعد از تکمیل
مأموریت تعیین شده است.
25 – “دولت درخواست‌کننده” به‌معنای دولت عضوی است که اجرای یک بازرسی اعتراضی را
مطابق با ماده (9) کنوانسیون درخواست نموده است.
26 – “تن” به‌معنای تن متریک معادل 1000 کیلوگرم.
بخش 2 – قواعد عمومی تأیید
الف – تعیین بازرسان و کمک بازرسان
1 – حداکثر ظرف مدت سی‌روز بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون، دبیرخانه فنی
باید کتبا” نام، ملیت و درجه و مقام همه بازرسان و کمک بازرسان‌پیشنهادی را برای
انتصاب به‌همراه شرحی از سوابق و تجارب حرفه‌ای‌شان به‌اطلاع تمامی دولتهای عضو
برساند.
2 – هردولت عضو باید فورا” دریافت اسامی بازرسان و کمک بازرسان پیشنهادی را به
دبیرخانه فنی اعلام نماید. هردولت عضو باید کتبا” پذیرش هریک‌از بازرسان و کمک
بازرسان پیشنهادی را ظرف مدت سی‌روز بعد از اعلام وصول اسامی به‌اطلاع دبیرخانه
فنی برساند. هریک از بازرسان و کمک‌بازرسان مندرج دراین لیست منصوب شده تلقی
می‌گردند مگراینکه یک دولت عضو ظرف مدت حداکثر سی روز بعد از اعلام وصول لیست
کتبا” عدم‌پذیرش خود را اطلاع دهد. دولت عضو می‌تواند دلیل اعتراض خود را نیز درج
نمایند.
درصورت عدم پذیرش، بازرس و کمک باارزش پیشنهادی نباید در فعالیتهای تأیید در
محدوده سرزمینی یا هرمحل تحت کنترل و یا قیمومت آن دولت‌عضو که عدم پذیرش خود را
اعلام کرده شرکت نماید یا عهده‌دار آن شود. دبیرخانه فنی باید درصورت لزوم پیشنهاد
دیگری را علاوه بر لیست اصلی‌ارایه نماید.
3 – فعالیتهای تأیید به‌موجب این کنوانسیون باید فقط توسط بازرسان و کمک بازرسان
تعیین شده اجرا گردد.
4 – نظر به مفاد بند (5)، هردولت عضو حق دارد که در هر زمان نسبت به بازرس یا کمک
بازرسی که از قبل تعیین گردیده، اعتراض نماید. دولت عضو‌کتبا” باید دبیرخانه فنی
را از اعتراض خود مطلع و می‌تواند دلیل اعتراض خود را نیز درج نماید. این اعتراض
باید حداکثر ظرف مدت سی‌روز بعد‌ازدریافت آن توسط دبیرخانه فنی مورد توجه و عمل
قرار گیرد. دبیرخانه فنی باید فورا” دولت عضو مربوطه را از حذف بازرس یا کمک بازرس
تعیین شده‌مذکور مطلع نماید.
5 – دولت عضوی که از جریان یک بازرسی مطلع گردیده، نباید در پی‌حذف هیچ‌یک از
بازرسان یا کمک بازرسان عضو تیم که برای بازرسی مذکور‌تعیین شده‌اند، برآید.
6 – تعداد بازرسان و کمک بازرسان مورد پذیرش و تعیین شده برای یک دولت عضو می‌باید
به‌حد کافی بوده تا امکان در دسترس بودن و چرخش تعداد‌مورد نیاز بازرسان و کمک
بازرسان فراهم آید.
7 – درصورتی که دبیرکل سازمان تشخیص دهد که عدم پذیرش بازرسان یا کمک بازرسان
پیشنهادی مانعی برای تعیین تعداد کافی بازرسان یا کمک‌بازرسان می‌گردد و یا اینکه
اجرای مؤثر وظایف دبیرخانه فنی به مخاطره می‌افتد باید موضوع را به شورای اجرایی
احاله نماید.
8 – هرزمانی که اصلاحی در لیست بازرسان و کمک بازرسان فوق‌الذکر نیاز باشد یا
درخواست گردد، بازرسان و کمک بازرسان جایگزین مطابق روش‌معمول برای لیست اولیه
تعیین خواهند شد.
9 – اعضای تیم بازرسی که مسؤول اجرای بازرسی از تأسیسات یک دولت عضو واقع در
محدوده سرزمینی دولت عضو دیگر می‌باشند، مطابق‌رویه‌های مندرج دراین پیوست تواما”
برای دولت مورد بازرسی و دولت میزبان تعیین خواهند شد.
ب – مصونیتها و مزایا
10 – هردولت عضو باید حداکثر ظرف مدت سی‌روز بعد از اعلام وصول لیست بازرسان و کمک
بازرسان یا تغییرات مربوطه، روادید ورود. خروج‌مکرر و یا روادید عبور و سایر مدارک
مربوطه را برای هر بازرس و کمک بازرس فراهم نموده تا وی برای انجام فعالیتهای
بازرسی قادر به ورود و اقامت‌در محدوده سرزمینی دولت عضو گردد. این مدارک حداقل
برای مدت دوسال بعد ازارایه به دبیرخانه فنی معتبر خواهند بود.
11 – بازرسان و کمک بازرسان به‌منظور انجام مؤثر وظایفشان از امتیازات و مصونیتهای
مندرج در قسمتهای (الف) تا (خ) برخوردار می‌گردند.مصونیت و امتیازات مربوط فقط
به‌منظور این کنوانسیون به بازرسان و کمک بازرسان اعضای تیم بازرسی اعطاء شده
وبرای منافع شخصی افراد‌نمی‌باشد. این امتیازات و مصونیتها برای کل مدت زمان بین
ورود تا خروج ایشان از سرزمین دولت مورد بازرسی یا دولت میزبان و پس از این دوره
با‌عنایت به عملکرد قبلی درانجام وظایف رسمی‌شان اعطاء خواهد گردید.
(الف) اعضای تیم بازرسی دارای مصونیت کارمندان سیاسی مطابق ماده (29) کنوانسیون
وین راجع به روابط سیاسی مصوب 18 آوریل 1961 میلادی‌برابر با 30 فروردین سال 1346
هجری شمسی خواهند بود.
(ب) محل زندگی و محل کار مورد استفاده تیم بازرسی که فعالیتهای بازرسی این
کنوانسیون را انجام می‌دهند، از مصونیت و حفاظت ساختمانهای‌کارمندان سیاسی مطابق
بند اول ماده (30) کنوانسیون وین راجع به روابط سیاسی برخوردار می‌باشد.
(پ) اوراق و مکاتبات، ازجمله سوابق تیم بازرسی، از مصونیت اوراق و مکاتبات
کارمندان سیاسی طبق بند دوم ماده (30) کنوانسیون وین راجع به‌روابط سیاسی وین
برخوردارند. تیم بازرسی برای ارتباط خود با دبیرخانه فنی حق استفاده از رمز را
داراست.
(ت) نمونه‌ها و تجهیزات تصویب شده همراه اعضای تیم‌بازرسی مطابق مفاد مندرج در این
کنوانسیون مصون و معاف از هرگونه حقوق گمرکی،سودبازرگانی می‌باشند. نمونه‌های
خطرساز طبق مقررات مربوطه حمل خواهند گردید.
(ث) اعضای تیم بازرسی از مصونیتهای کارمندان سیاسی مطابق با بندهای (1) و (2) ماده
(31) کنوانسیون وین راجع به روابط سیاسی برخوردارند.
(ج) اعضای تیم‌بازرسی که درحال انجام فعالیتهای مربوط به این کنوانسیون می‌باشند
مطابق ماده (34) کنوانسیون روابط سیاسی، همانند کارمندان‌سیاسی معاف از پرداخت
مالیات و عوارض باشند.
(چ) اعضای تیم‌بازرسی بدون پرداخت هرگونه حقوق گمرکی، سودبازرگانی یا هزینه‌های
مربوطه مجاز به واردکردن کالا و لوازم شخصی خود به‌سرزمین دولت مورد بازرسی یا
دولت میزبان می‌باشند. این امر به‌استثنای کالاهایی است که ورود و صدور آنها توسط
قانون ممنوع یا مشمول مقررات‌قرنطینه می‌باشد.
(ح) اعضای تیم‌بازرسی از همان امکانات تبادل ارزی برخوردارند که نمایندگان دولتهای
خارجی در مأموریتهای رسمی موقت استفاده می‌نمایند.
(خ) اعضای تیم‌بازرسی نباید در محدوده دولت مورد بازرسی یا دولت عضو میزبان در
هیچ‌گونه فعالیت اقتصادی یا تجاری به‌منظور منافع شخصی‌شرکت نمایند.
12 – اعضای تیم‌بازرسی درهنگام عبور از سرزمین دولتهای عضوی که مورد بازرسی
نمی‌باشند از مصونیتها و امتیازات کارمندان سیاسی مطابق بند اول‌ماده (40)
کنوانسیون وین راجع به روابط سیاسی برخوردارند. اوراق و مکاتبات ازجمله سوابق
نمونه‌ها و تجهیزات تصویب شده که توسط تیم حمل‌می‌شوند از مصونیتها و امتیازات
مندرج در زیربندهای (پ) و (ت) از بند (11) برخوردارند.
13 – بدون خدشه‌دارشدن مصونیت و مزایای تیم بازرسی، اعضای تیم موظف به احترام به
قوانین و مقررات دولت بازرسی شونده یا دولت میزبان‌می‌باشند و تاحدی که با حکم
بازرسی آنها تطابق داشته باشد موظفند تا درامور داخلی آن دولت دخالت ننمایند.
درصورتی که دولت مورد بازرسی یا‌دولت میزبان تشخیص دهد که سوء‌استفاده‌ای از
مصونیتها و امتیازات مندرج دراین پیوست صورت پذیرفته، اجلاسهای مشورتی بین دولت
عضو و‌دبیرکل سازمان برگزار می‌شود تا مشخص گردد سوء‌استفاده‌ای صورت گرفته یا خیر
و درصورت اثبات بروز هرگونه سوء‌استفاده از تکرار آن جلوگیری‌به‌عمل آید.
14 – مصونیت قضایی اعضای تیم بازرسی می‌تواند به‌وسیله دبیرکل سازمان مورد
چشم‌پوشی قرار گیرد درمواردی‌که دبیرکل براین عقیده باشد که این‌مصونیت مانع اجرای
عدالت خواهد شد و یا لغو آن به اجرای مقررات این کنوانسیون لطمه‌ای وارد نمی‌آورد.
هرگونه لغو مصونیت باید همیشه اعلام‌شود.
15 – ناظران از مصونیتها و امتیازات مشابه بازرسان که دراین بخش ذکر گردید به‌غیر
از قسمت (ت) بند (11) این بخش برخوردارند.
پ – ترتیبات جاری
مبادی ورودی
16 – هردولت عضو باید مبادی ورودی خود را تعیین و اطلاعات مورد نیاز مربوطه را
حداکثر سی‌روز بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای این‌دولت به دبیرخانه
فنی اعلام نماید. این مبادی ورودی باید به‌گونه‌ای باشند که تیم‌بازرسی بتواند ظرف
مدت (12) ساعت حداقل از یک مبدا ورودی به‌هرمحل بازرسی وارد شود. دبیرخانه فنی
موظف خواهد بود مکانهای مبادی ورودی را به‌اطلاع تمامی دولتهای عضو برساند.
17 – هردولت عضو می‌تواند مبادی ورودی خود را با اعلام کتبی به دبیرخانه فنی مبنی
بر قصد تعویض آن تغییر دهد. تغییرات (30) روز بعد از اینکه‌دبیرخانه فنی با دریافت
اطلاعیه کتبی مجاز به صدور اطلاعیه رسمی در این‌مورد به تمام دولتهای عضو می‌شود
خواهند شد.
18 – چنانچه دبیرخانه فنی تلقی نماید که مبادی ورودی برای اجرای به‌موقع بازرسیها
کافی نیست یا تغییرات پیشنهادی دولت عضو در مورد مبادی‌ورودی مانع اجرای به‌موقع
بازرسیها خواهد شد. دبیرخانه فنی برای رفع مشکل باید با دولت عضو وارد مشاوره شود.
19 – در مواردی که تأسیسات یا مناطق دولت مورد بازرسی واقع در سرزمین دولت میزبان
یا درمحلی است که دسترسی از مبدا ورود به تأسیسات یا‌مناطق مورد نیاز بازرسی
نیازمند عبور از سرزمین دولت عضو دیگری می‌باشد، دولت مورد بازرسی باید ازحقوق خود
استفاده نموده و حقوق و تعهدات‌مربوط به اینگونه بازرسیها را برطبق این پیوست
به‌انجام برساند. دولت میزبان باید، بازرسی از این تأسیسات یا مناطق مربوطه را
تسهیل و پشتیبانی لازم‌را از تیم بازرسی به‌عمل آورده تا تیم وظایف خود را به‌موقع
و مؤثر به‌انجام برساند. دولتهای عضوی که بازرسی از تأسیسات یا مناطق دولت
مورد‌بازرسی نیازمند عبور از محدوده سرزمینی آنها می‌باشد، باید تسهیلات لازم را
جهت این عبور فراهم نمایند.
20 – درمواردی که تأسیسات یا مناطق دولت مورد بازرسی درمحدوده سرزمینی دولتی که
عضو این کنوانسیون نمی‌باشد قراردارد، دولت مورد بازرسی‌باید تمامی اقدامات لازم
را به‌عمل آورد تا اطمینان حاصل نماید که بازرسیها از تأسیسات یا مناطق بتواند
مطابق مقررات این پیوست انجام پذیرد. دولت‌عضوی که دارای یک یا تعداد بیشتری از
تأسیسات یا مناطق در محدوده سرزمینی دولت غیر عضوی می‌باشد، باید تمامی اقدامات
ضروری را برای‌اطمینان از پذیرش بازرسان و کمک بازرسان تعیین شده سازمان توسط دولت
میزبان به‌عمل آورد. درصورتی که دولت مورد بازرسی قادربه فراهم‌آوردن‌دسترسی
نباشد، باید نشان دهد که تمام اوقات ضروری را جهت فراهم‌نمودن دسترسی انجام داده
است.
21 – درمواردی که تأسیسات یا مناطق مورد نظربازرسی درمحدوده یک دولت عضو کنوانسیون
بوده ولی درمحلی قرارگرفته که تحت کنترل یا‌صلاحیت (قیمومت) دولت غیرعضو دیگری
است، دولت عضو باید تمام اقدامات لازمی را که از دولت بازرسی شونده و دولت میزبان
درخواست‌می‌شود جهت حصول اطمینان ازاینکه بازرسیها از این تأسیسات یا مناطق بتواند
مطابق با مقررات این پیوست انجام گیرد به‌عمل آورد. درصورتی‌که‌دولت عضو نتواند
دسترسی لازم به تأسیسات یا مناطق فوق را فراهم آورد باید نشان دهد که تمامی
اقدامات لازم را برای این دسترسی به‌عمل آورده‌است. این بند در مورد تأسیسات یا
مناطقی که متعلق به دولت عضو است قابل اعمال نمی‌باشد.
ترتیبات استفاده از پروازهای خارج از برنامه
22 – برای انجام بازرسیهای مربوط به ماده نهم و سایر بازرسیهایی که استفاده از
پروازهای تجاری برنامه‌ریزی شده میسر نباشد، تیم بازرسی می‌تواند از‌هواپیمای
متعلق و یا اجاره شده توسط دبیرخانه فنی بهره‌برداری نماید، حداکثر ظرف مدت (30)
روزبعد از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای‌آن دولت هر دولت عضو باید
دبیرخانه فنی را از کد جاری مجوز دیپلماتیک درمورد پروازهای غیربرنامه‌ریزی شده
مورد استفاده تیمهای بازرسی و حمل‌تجهیزات مورد نیاز بازرسی به داخل یا خارج از
سرزمینی که محل بازرسی درآن واقع شده مطلع سازد. مسیرهای پرواز هواپیما به نقطه
تعیین شده ورود‌و بالعکس به موازات خطوط هوایی بین‌المللی که درمورد مجوز آنها بین
دولتهای عضو و دبیرخانه فنی توافق دیپلماتیک به‌عمل آمده دایر خواهد شد.
23 – هنگامی‌که از یک پرواز غیر برنامه‌ریزی شده استفاده می‌شود دبیرخانه فنی باید
برای دولت عضو بازرسی شونده ازطریق مرجع ملی یک طرح‌پروازی برای پرواز هواپیما را
از آخرین فرودگاه قبل از ورود به فضای هوایی دولتی که محل بازرسی در آن قرار گرفته
تا نقطه ورود، در ظرف مدت (68)ساعت قبل از زمان عزیمت برنامه‌ریزی شده از آن
فرودگاه را فراهم کند. چنین طرحی مطابق رویه‌های سازمان بین‌المللی هواپیمایی
کشوری (ICAO) قابل اجرا درمورد پروازهای غیرنظامی انجام و کدگذاری خواهد شد.
دبیرخانه فنی باید برای هواپیماهای متعلق به‌خود و یا اجاره شده، دربخش‌ملاحظات هر
طرح پروازکد جاری مجوز دیپلماتیک و یادداشت تعیین هویت مبنی براینکه هواپیمای
مزبور هواپیمای بازرسی است را ملحوظ نماید.
24 – حداکثر ظرف مدت سه ساعت قبل از ساعت عزیمت برنامه‌ریزی شده تیم بازرسی از
آخرین فرودگاه، قبل از ورود به فضای هوایی دولتی که‌بازرسی درآن انجام می‌شود،
دولت عضو بازرسی شونده یا دولت عضو میزبان باید اطمینان دهند که طرح پروازی تهیه
شده طبق بند (23) به‌نحوی تأیید‌شده که تیم بازرسی بتواند مطابق زمان ورود تقریبی
به نقطه ورودی برسد.
25 – دولت عضو بازرسی شونده باید پارکینگ، حفاظت امنیتی، سرویس و سوخت مورد نیاز
دبیرخانه فنی برای هواپیمای تیم بازرسی درنقطه ورودی‌را هنگامی‌که این هواپیما در
مالکیت یا در اجاره دبیرخانه فنی است تأمین نماید. این هواپیما مشمول پرداخت هزینه
فرود و مالیات خروج و موارد‌مشابه نخواهد بود. دبیرخانه فنی باید هزینه سوخت،
حفاظت امنیتی و سرویس را متحمل شود.
ترتیبات اداری
26 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید تسهیلات ضروری تیم بازرسی از قبیل وسایل ارتباطی،
خدمات ترجمه درحد ضرورت جهت انجام مصاحبه یا‌دیگروظایف، حمل و نقل، محل کار، مسکن،
غذا و مراقبتهای پزشکی را فراهم یا برنامه‌ریزی نماید. دراین مورد، سازمان بایستی
هزینه‌های تیم بازرسی‌را به دولت عضو بازرسی شونده پرداخت کند.
تجهیزات تصویب شده
27 – برحسب بند (29) هیچ‌نوع محدودیتی به‌وسیله دولت عضو بازرسی شونده برای تیم
بازرسی درمورد آوردن تجهیزاتی که طبق بند (28) تصویب‌شده و دبیرخانه فنی وجود آنها
را جهت انجام بازرسی ضروری تشخیص داده است وجود نخواهد داشت. دبیرخانه فنی باید
لیستی از تجهیزات‌تصویب شده طبق این پیوست را تهیه و درصورت لزوم آنرا مطابق آخرین
پیشرفتها تکمیل نماید. درتهیه لیست تجهیزات تصویب شده که ممکن است‌برای مقاصد
یادشده دربالا مورد نیاز باشد و مقررات ناظر بر تجهیزات مزبور و این مقررات،
دبیرخانه فنی باید اطمینان حاصل نماید که تمامی‌ملاحظات ایمنی انواع تأسیساتی که
این تجهیزات احتمالا” درآنجا مورد استفاده قرار خواهد گرفت منظور گردیده‌اند.
لیستی از تجهیزات تصویب شده‌طبق قسمت (خ) بند (21) ماده هشتم کنوانسیون باید مورد
ملاحظه و تأیید کنفرانس قرار بگیرد.
28 – تجهیزات تحت حفاظت دبیرخانه فنی بوده و توسط دبیرخانه فنی تعیین، درجه‌بندی و
تصویب می‌شوند. دبیرخانه فنی باید تاحد امکان تجهیزاتی‌را انتخاب کند که مشخصا”
برای نوع بازرسی خاص مورد نیاز باشد. تجهیزات تعیین و تصویب شده در برابر دستکاری
غیرمجاز باید طریقی خاص‌حفاظت شوند.
29 – دولت عضو بازرسی‌شونده بدون لطمه‌زدن به جداول زمانبندی در کنوانسیون محق
خواهد بود که تجهیزات مورد نظر را در حضور اعضای تیم‌بازرسی و در نقطه ورودی
بازرسی نماید به این معنا که مشخصات تجهیزاتی که به سرزمین دولت عضو بازرسی‌شونده
یا دولت میزبان وارد شده یا از آن‌خارج می‌گردند را کنترل نماید. به‌منظور تسهیل
در امر شناسایی، دبیرخانه فنی باید مدارک و وسایلی را که دال بر اعتبار تعیین و
تصویب تجهیزات‌می‌باشد ضمیمه نماید. بازرسی از تجهیزات باید به‌نحوی صورت گیرد تا
دولت عضو مورد بازرسی اطمینان حاصل کند که تجهیزات با شرح مربوط به‌تجهیزات تصویب
شده آن نوع از بازرسی مطابقت دارد. دولت بازرسی شونده می‌تواند تجهیزاتی که مطابق
شرح مربوط نبوده یا مدارک و وسایل‌فوق‌الذکر را به‌ضمیمه نداشته باشد از لیست
تجهیزات ورودی خارج سازد. رویه‌های بازرسی تجهیزات طبق قسمت (خ) بند (21) ماده
هشتم باید موردبررسی و تصویب کنفرانس قرار گیرد.
30 – در مواردی که تیم بازرسی، استفاده از تجهیزات موجود در محل را که متعلق به
دبیرخانه فنی نمی‌باشد، ضروری بداند و از دولت عضوبازرسیشونده درخواست استفاده
از چنین تجهیزاتی را برای انجام بازرسی بنماید، دولت عضو بازرسی شونده تا
آنجایی‌که مقدور باشد باید با‌درخواست تیم بازرسی موافقت کند.
ت – فعالیتهای قبل از بازرسی
اطلاعیه
31 – مدیرکل باید دولت عضو را قبل از ورود برنامه‌ریزی شده تیم بازرسی به نقطه
ورودی ظرف مدت زمانبندی توصیف شده برای اجرای بازرسی‌مطلع سازد.
32 – اطلاعیه‌های صادره توسط دبیرکل سازمان باید شامل اطلاعات ذیل باشد:
(الف) نوع بازرسی،
(ب) نقطه ورودی،
(پ) تاریخ و زمان ورود تقریبی به نقطه ورودی،
(ت) نوع وسیله مورد استفاده برای ورود به نقطه ورودی،
(ث) محلی که باید بازرسی شود،
(ج) اسامی بازرسان و کمک بازرسان،
(چ) مجوز پروازهای ویژه درصورت نیاز،
33 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید حداکثر ظرف مدت یکساعت پس ازدریافت اطلاعیه،
دبیرخانه فنی را کتبا” از وصول اطلاعیه آگاه نماید.
34 – درصورت انجام بازرسی از تأسسات یک دولت عضو که در سرزمین دولت عضو دیگری واقع
شده هر دو دولت عضو همزمان باید طبق بندهای(31) و (32) کتبا” مطلع گردند.
ورود به سرزمین دولت عضو بازرسی شونده
یا دولت میزبان و انتقال به محل بازرسی
35 – دولت عضو بازرسی‌شونده یا دولت عضو میزبان که از ورود تیم بازرسی مطلع
شده‌اند باید اقدامات ضروری را جهت ورود بلافاصله آنان به‌محدوده سرزمینی و ازطریق
برقراری یک اسکورت داخل کشوری یا سایر طرق، هرآنچه در توان دارند را انجام داده تا
از هدایت امن تیم بازرسی،تجهیزات و تدارکات آنها از نقطه ورودی به محلهای بازرسی
و بالعکس تا نقطه خروجی اطمینان حاصل شود.
36 – دولت عضو بازرسی شونده یا دولت عضو میزبان باید درصورت ضرورت، تیم بازرسی را
در رسیدن به محل بازرسی حداکثر ظرف مدت (12)ساعت بعد از رسیدن به نقطه ورودی یاری
نماید.
توجیه قبل از بازرسی
37 – به‌محض ورود به محل بازرسی و قبل از شروع بازرسی، نمایندگان تأسیسات باید تیم
بازرسی را درصورت نیاز با کمک نقشه‌ها و سایر مدارک‌مناسب، درمورد تأسیسات،
فعالیتهایی که درآن تأسیسات انجام می‌شود، اقدامات ایمنی و ترتیبات اداری و
لجستیکی مورد نیاز تیم بازرسی توجیه‌نمایند. زمان صرف شده برای این توجیه باید
درحداقل زمان مورد نیاز بوده و تحت هیچ شرایطی از سه‌ساعت تجاوز ننماید.
ث – اجرای بازرسیها
قواعد کلی
38 – اعضای تیم بازرسی باید وظایف خود را براساس مقررات این کنوانسیون و همچنین
قواعد مقرر توسط مدیرکل و توافقنامه تأسیساتی که بین‌دولتهای عضو و سازمان منعقد
می‌گردد، انجام دهند.
39 – تیم بازرسی باید دقیقا” حکم بازرسی را که توسط مدیرکل صادرشده رعایت نماید.
تیم بازرسی باید از هرگونه اقدامی که فراتر از این دستورالعمل‌باشد، پرهیز نماید.
40 – فعالیتهای تیم بازر سی باید به‌نحوی تنظیم گردند تا از انجام به‌موقع و مؤثر
وظایف ایشان و همچنین ایجاد حداقل زحمت ممکن برای دولت‌عضو بازرسی شونده یا دولت
میزبان و اختلال در فعالیتهای تأسیسات یا منطقه مورد بازرسی اطمینان حاصل شود. تیم
بازرسی باید از صدمه یا تأخیر‌غیرضروری در فعالیتهای تأسیساتی مورد بازرسی یا لطمه
به ایمنی آن خودداری نماید. بالاخص تیم بازرسی نباید هیچ تأسیساتی را به‌کار
اندازد. درصورتی‌که تیم بازرسی برای اجرای کامل حکم بازرسی لازم بداند تا عملیات
خاصی در تأسیسات صورت پذیرد. باید از نماینده تعیین شده تأسیسات‌مورد بازرسی
تقاضانموده و آنها را مجاب به انجام نماید. نماینده باید این درخواست را تا حد
امکان عملی سازد.
41 – اعضای تیم بازرسی دراجرای وظایف خود در محدوده سرزمینی دولت عضو بازرسی‌شونده
یا دولت میزبان، اگر دولت بازرسی‌شونده درخواست‌نماید باید توسط نمایندگان این
دولت همراهی گردند، اما این امر نباید موجب تأخیر یا لطمه درانجام وظایف تیم گردد.
42 – جزییات مقررات انجام بازرسیها جهت درج در آیین‌نامه بازرسی باید توسط
دبیرخانه فنی، با درنظر گرفتن دستورالعملهایی که طبق قسمت (خ) بند(21) ماده (8)
مورد بررسی و تصویب کنفرانس قرار خواهد گرفت تدوین و تکمیل شود.
ایمنی
43 – دراجرای فعالیتهای مربوطه، بازرسان و کمک بازرسان باید مقررات ایمنی تعیین
شده در محل بازرسی را ازجمله موارد مربوط به حفاظت از‌محیطهای کنترل شده داخل
تأسیسات و ایمنی پرسنل را رعایت نمایند. به‌منظور اجرای موارد فوق، رویه‌های
تفصیلی مقتضی طبق قسمت (خ) بند(21) از ماده هشتم کنوانسیون مورد توجه و تصویب
کنفرانس قرار خواهد گرفت.
ارتباطات
44 – بازرسان درطول مدت اقامت در کشور عضو بازرسی شونده دارای حق برقراری ارتباط
با مقر دبیرخانه فنی خواهند بود. برای این منظور آنها‌می‌توانند از تجهیزاتی که
طبق موازین تأیید و تصویب شده، استفاده نموده یا از دولت عضو یا دولت میزبان
درخواست نمایند که دیگر وسایل ارتباطی‌راه دور را دراختیار آنها قرار دهد. تیم
بازرسی حق استفاده از سیستمهای دوطرف ارتباط رادیویی بین اعضای بازرسی و پرسنلی که
گشت‌زنی درمحدوده را انجام می‌دهند را دارا خواهد بود.
حقوق تیم بازرسی و دولت عضو بازرسی شونده
45 – تیم بازرسی باید برطبق مواد و پیوستهای مربوطه این کنوانسیون و برابر
توافقنامه تأسیسات و رویه‌های مندرج در آیین‌نامه اجرایی بازرسان، حق‌دستیابی بدون
مانع به محل بازرسی را داشته باشد. مواردی که بایستی مورد بازرسی قرار گیرد توسط
بازرسان انتخاب خواهد شد.
46 – بازرسان حق مصاحبه باهریک از پرسنل تأسیسات را درحضور نمایندگان دولت عضو
بازرسی شونده به‌منظور روشن‌ساختن حقایق مربوطه دارند.بازرسان باید فقط اطلاعات و
سوابقی را که جهت اجرای بازرسی ضروری است درخواست‌کنند و دولت عضو بازرسی‌شونده
موظف است که براساس‌درخواست این اطلاعات را فراهم نماید. دولت عضو بازرسی‌شونده
دارای حق اعتراض به سؤالاتی از پرسنل تأسیسات است که ارتباطی با بازرس‌ندارد.
چنانچه رییس تیم بازرسی در این‌مورد معترض و مدعی ارتباط آن با کنوانسیون باشد
سؤالات باید کتبا” به دولت عضو بازرسی شونده تسلیم تا‌پاسخ داده شود. تیم بازرسی
می‌تواند هرگونه امتناع از مصاحبه یا عدم اجازه پاسخ به سؤالات و سایر توضیحات را
یادداشت و دربخشی از گزارش‌بازرسی که مربوط به همکاری دولت عضو بازرسی شونده
می‌باشد قید کند.
47 – بازرسان حق بازرسی از مدارک و سوابقی که درارتباط با انجام مأموریت محوله خود
تلقی نمایند را دارند.
48 – بازرسان حق داشتن عکسهایی که به درخواست آنها توسط نمایندگان دولت عضو بازرسی
شونده یا نماینده تأسیسات مورد بررسی گرفته شده را‌دارند. امکانات چاپ فوری عکس
باید دراختیارشان قرار گیرد. بازرس باید تعیین نماید که عکسها با آنچه درخواست شده
است مطابقت دارد، درصورت‌عدم مطابقت، عکسبرداری مجدد به‌عمل خواهد آمد. تیم بازرسی
و دولت بازرسی‌شونده هریک باید یک نسخه از هر عکس را نزد خود نگهداری‌نمایند.
49 – نمایندگان دولت عضو بازرسی‌شونده باید حق نظارت برکلیه فعالیتهای تأیید انجام
شده توسط تیم بازرسی را دارا باشند.
50 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید بنا به درخواست خود تصویر اطلاعات و سوابق
جمع‌آوری شده به‌وسیله دبیرخانه فنی درمورد تأسیسات (یک یا‌چند) را دریافت نماید.
51 – بازرسان حق دارند در مورد ابهاماتی که حین بازرسی بروز می‌کند درخواست
توضیحات نمایند. چنین درخواستهایی باید بلادرنگ به نماینده‌دولت عضو بازرسی شونده
منعکس گردد. نماینده دولت عضو بازرسی‌شونده باید حین بازرسی توضیحات لازم را که
ممکن است برای از بین بردن‌ابهامات ضروری باشد دراختیار تیم بازرسی قرار دهد. اگر
سؤالات مربوط به یک شیء یا ساختمانی واقع در داخل محل بازرسی حل نشود،
درصورت‌درخواست جهت روشن شدن ماهیت و کاربرد آن شیء یا ساختمان باید از آنها
عکسبرداری گردد. چنانچه ابهام درطول بازرسی مرتفع نگردد، بازرسان‌باید فورا”
دبیرخانه فنی را کتبا” مطلع نمایند. بازرسان باید هرگونه مسأله حل نشده و توضیحات
مربوطه را در گزارش بازرسی درج و یک نسخه از‌هریک از عکسهای گرفته شده را ضمیمه
نمایند.
جمع‌آوری، انتقال و تجزیه نمونه‌ها
52 – نمایندگان دولت عضو بازرسی‌شونده یا تأسیسات مورد بازرسی طبق درخواست تیم
بازرسی درحضور بازرسان عمل نمونه‌برداری را انجام‌می‌دهند، درصورت توافق قبلی با
نمایندگان دولت عضو بازرسی شونده یا تأسیسات مورد بازرسی، تیم بازرسی می‌تواند خود
راسا” نمونه‌برداری نماید.
53 – درصورت امکان، تجزیه نمونه‌ها درمحل انجام خواهد شد. تیم بازرسی حق تجزیه
نمونه‌ها را در محل با استفاده از تجهیزات تصویب شده‌ای راکه به‌همراه آورده را
دارد. با درخواست تیم بازرسی دولت عضو بازرسی شونده باید برطبق رویه‌های توافق شده
کمک لازم را جهت تجزیه نمونه‌ها‌درمحل فراهم آورد. به‌همین صورت تیم بازرسی
می‌تواند درخواست کند که تجزیه مناسب در محل و درحضور تیم انجام گیرد.
54 – دولت عضو بازرسی شونده حق نگهداری قسمتهایی از تمام نمونه‌های گرفته شده یا
حق نسخه‌برداری مجدد از نمونه‌ها را داشته و در هنگام‌تجزیه نمونه‌ها در محل نیز
می‌تواند حضور داشته باشد.
55 – تیم بازرسی چنانچه ضروری بداند باید نمونه‌ها را جهت تجزیه در آزمایشگاههای
خارج از محل بازرسی که توسط سازمان تعیین گردیده‌اند انتقال‌دهد.
56 – مدیرکل، مسؤولیت اولیه تأمین امنیت، حفظ و نگهداری نمونه‌هایی که جهت تجزیه
به خارج از محل انتقال داده می‌شود را به‌منظور حصول‌اطمینان از حفاظت و محرمانه
ماندن آنها دارا می‌باشد.
مدیرکل طبق روشهایی که کنفرانس براساس بند (21) ماده هشتم جهت درج در آیین‌نامه
بازرسی، بررسی و تصویب می‌نماید نسبت به موضوع اقدام‌خواهد نمود. مدیرکل موارد زیر
را باید انجام دهد:
(الف) برقرارنمودن رژیم دقیق حاکم بر جمع‌آوری، جابجایی، حمل و نقل و تجزیه
نمونه‌ها،
(ب) تأیید آزمایشگاههای تعیین شده برای انجام انواع تجزیه‌ها،
(پ) نظارت براستاندارد نمودن تجهیزات و روشها در آزمایشگاههای تعیین شده، تجهیزات
متحرک انجام عملیات تجزیه و روشها و نظارت بر‌فعالیتهای کنترل کیفیت و کلیه
استانداردهای تأیید آزمایشگاهها، تجهیزات متحرک و روشهای اجرایی، و
(ت) انتخاب آزمایشگاههااز بین آزمایشگاههای تعیین‌شده که قادربه انجام عملیات
تجزیه یا سایر اعمال مربوط به بررسیهای ویژه باشد.
57 – درصورتی‌که تجزیه درخارج از محل قرار است انجام گیرد نمونه‌ها حداقل در دو
آزمایشگاه تعیین شده مورد آزمایش قرار خواهند گرفت، دبیرخانه‌فنی باید از مراحل
سریع تجزیه اطمینان حاصل کند. میزان نمونه‌ها توسط دبیرخانه فنی مورد محاسبه و
هرنوع نمونه استفاده نگردیده قسمتهایی از آنکه استفاده نشده به دبیرخانه فنی عودت
داده می‌شود.
58 – دبیرخانه فنی باید نتایج نمونه‌های تجزیه‌شده درآزمایشگاه را درخصوص پایبندی
به این کنوانسیون گردآوری و آنها را به گزارش نهایی بازرسی‌اضافه نماید. دبیرخانه
فنی باید درگزارش خود اطلاعات مشروح در مورد تجهیزات و روش مورد استفاده
آزمایشگاههای تعیین‌شده را قید نماید.
تمدید مدت زمان بازرسی
59 – مدت زمان بازرسی می‌تواند با توافق نماینده دولت عضو بازرسی‌شونده تمدید
گردد.
مذاکره پایانی
60 – به‌محض خاتمه بازرسی، تیم بازرسی باید، با نمایندگان دولت عضو بازرسی‌شونده و
پرسنل مسؤول محل مورد بازرسی، به‌منظور بررسی‌یافته‌های مقدماتی تیم باززسی و
روشن‌نمودن هرنوع ابهام ملاقات نماید. تیم بازرسی باید یافته‌های مقدماتی خود را
به‌صورت کتبی برطبق یک فرم‌استاندارد به‌همراه لیستی از نمونه‌ها و تصویر اطلاعات
و سوابق جمع‌آوری شده و یا هر سندی که از محل خارج می‌کند را به نمایندگان دولت
عضوبازرسیشونده ارایه دهد. این سند به‌امضاء ریاست تیم بازرسی خواهد رسید.
نماینده دولت عضو بازرسی‌شونده نیز باید به‌منظور مشخص نمودن اینکه‌از مندرجات سند
مطلع گردیده، آنرا متقابلا” امضاء نماید. این اجلاس حداکثر ظرف مدت 24 ساعت بعد از
اتمام بازرسی خاتمه خواهد یافت.
ج – مراجعت
61 – به‌محض خاتمه مراحل پس از بازرسی، تیم بازرسی باید هرچه زودتر سرزمین دولت
عضو بازرسی‌شونده یا دولت میزبان را ترک نماید.
چ – گزارشات
62 – حداکثر ظرف مدت (10) روز بعد از بازرسی، بازرسان باید یک گزارش واقعی و نهایی
درمورد فعالیتهای انجام شده و یافته‌های خود را تهیه‌نمایند. این گزارش تنها باید
حاوی حقایق مربوط به پایبندی به مفاد کنوانسیون باتوجه به حکم بازرسی باشد. گزارش
باید همچنین اطلاعاتی درمورد‌نحوه همکاری دولت عضو بازرسی‌شونده با تیم بازرسی را
منعکس سازد. مشاهدات متفاوتی که توسط بازرسان صورت گرفته ضمیمه گزارش خواهد‌شد.
این گزارش به‌صورت “محرمانه” نگهداری خواهد شد.
63 – گزارش نهایی فورا” به‌دولت عضو بازرسی‌شونده تسلیم خواهد شد. نظرات کتبی که
توسط دولت عضو بازرسی‌شوند برمبنای یافته‌هایش ایراد‌می‌گردد فورا” به گزارش ضمیمه
خواهند شد. گزارش نهایی با پیوست حاوی نظر دولت عضو بازرسی‌شونده ظرف مدت (30) روز
بعد از بازرسی تسلیم‌مدیرکل خواهد شد.
64 – چنانچه گزارش دارای موارد نامعلومی باشد یا همکاری بین مرجع و بازرسان به
استانداردهای مورد نیاز برسد. مدیرکل باید برای روشن شدن‌موضوع با دولت عضو تماس
برقرار نماید.
65 – درصورتی‌که موارد مشکوک رفع نگردد یا حقایق بدست‌آمده مبین عدم رعایت تعهدات
مندرج در کنوانسیون باشد. دبیرکل باید بدون تأخیر‌شورای اجرایی را آگاه سازد.
ح – اعمال مقررات کلی
66 – مقررات این بخش درمورد کلیه بازرسیهای انجام شده طبق این کنوانسیون،
به‌استثناء مواردی که مقررات این بخش با مقررات بیان شده جهت‌انواع خاصی از
بازرسیها در بخش (3) تا (11) این پیوست متفاوت می‌باشد باید به‌مورد اجرا درآید.
درحالت اخیر مقررات این بخشها باید دارای اولویت‌باشد.
بخش 3 – مقررات کلی برای اقدامات بازرسی و تأیید
براساس مواد (4)، (5) و بند (3) ماده (6) کنوانسیون
الف – بازرسیهای اولیه و توافقنامه‌های تأسیسات
1 – هرتأسیسات اعلام شده مشمول بازرسی در محل، مطابق مواد چهار، پنج و بند سوم
ماده شش بعد از اینکه تأسیسات اظهار می‌شود باید بلادرنگ‌پذیرای بازرسی اولیه
باشد. هدف از این بازرسی تأیید اطلاعات ارایه شده و کسب هرگونه اطلاعات اضافی مورد
نیاز برای برنامه‌ریزی جهت اقدامات‌آتی تأیید تأسیسات، به‌صورت بازرسی درمحل و
نظارت و مراقبت دایمی با استفاده از دستگاههای موجود درمحل و انجام کار بر روی
توافقنامه‌های‌تأسیسات خواهد بود.
2 – دولتهای عضو باید اطمینان حاصل نمایند که تأیید اعلامیه‌ها وآغاز اقدامات منظم
تأیید در تمامی تأسیسات در چهارچوب جدول زمانی تعیین شده‌پس از تاریخ لازم‌الاجرا
شدن این کنوانسیون برای آنها توسط دبیرخانه فنی انجام خواهد شد.
3 – هر دولت عضو موظف است یک توافقنامه تأسیسات برای هر تأسیسات اعلام شده و مشمول
بازرسی در محل طبق مواد چهار، پنج و بند سوم‌ماده شش کنوانسیون با سازمان منعقد
سازد.
4 – توافقنامه‌های تأسیسات حداکثر ظرف مدت (180) روز پس از لازم‌الاجرا شدن این
کنوانسیون برای آندولت عضو یا پس از اینکه تأسیسات برای‌اولین بار اظهار می‌گردد
باید تکمیل گردند به‌استثناء تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی که مشمول بندهای (5)
تا (7) می‌شوند.
5 – در مورد تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی که عملیات خود را بیش از یکسال بعد
از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای آن دولت عضو آغاز‌می‌نماید، توافقنامه
تأسیسات باید حداقل ظرف مدت (180) روز قبل از شروع عملیات تأسسات تکمیل گردد.
6 – در مورد تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی که هنگام لازم‌الاجرا شدن این
کنوانسیون برای آن دولت عضو درحال بهره‌برداری می‌باشد، یا‌بهره‌برداری از آنها
حداکثر ظرف مدت یکسال پس از این تاریخ آغاز شود، توافقنامه تأسیسات باید حداکثر
ظرف مدت (210) روز پس از لازم‌الاجرا‌شدن این کنوانسیون برای آن دولت عضو تکمیل
شود، مگر اینکه شورای اجرایی تصمیم بگیرد که ترتیبات تأیید انتقالی تصویب شده طبق
بند (51) از‌قسمت ( الف) بخش (4) از این ضمیمه که شامل توافقنامه تأسیسات، مقررات
تأیید از طریق بازرسی درمحل، نظارت و مراقبت توسط دستگاههای‌موجود درمحل و چهارچوب
زمانی برای اجرای توافقنامه می‌باشد کافی هستند.
7 – درمورد تأسیساتی که در بند (6) به آن اشاره شده و عملیات خود را حداکثر ظرف
مدت (2) سال پس از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای آندولت عضو متوقف خواهد
کرد، شورای اجرایی می‌تواند تصمیم بگیرد که ترتیبات تأیید انتقالی تصویب شده طبق
بند (1) قسمت (الف) بخش (4) این‌ضمیمه شامل توافقنامه انتقالی تأسیسات، مقررات
تأیید ازطریق بازرسی درمحل ونظارت و مراقبت توسط دستگاههای موجود درمحل و
چهارچوب‌زمانی برای اجرای این توافقها کافی هستند.
8 – توافقنامه‌های تأسیسات، باید مبتنی بر نمونه‌هایی برای اینگونه توافقنامه‌ها
بوده و مهیاکننده ترتیبات تفصیلی حاکم بر بازرسیها در هر تأسیسات‌باشند.
توافقنامه‌های نمونه باید شامل مقرراتی جهت درنظر گرفتن توسعه‌های آتی تکنولوژیکی
بوده و به‌وسیله کنفرانس طبق قسمت (خ) بند (2) ماده(7) بررسی و تصویب شوند.
9 – دبیرخانه فنی می‌تواند در هر تأسیسات یک محفظه مهروموم شده برای عکسها،
نقشه‌ها و سایر اطلاعاتی که ممکن است طی بازرسیهای بعدی‌مورد نیاز باشند، دراختیار
داشته باشد.
ب – ترتیبات جاری
10 – برحسب مورد، دبیرخانه فنی باید این حق را داشته باشد که دستگاهها و سیستمهای
نظارت و مراقبت دایمی مجهز به مهروموم مطابق با مقررات‌مربوطه دراین کنوانسیون و
توافقنامه تأسیسات بین دولتهای عضو و سازمان را دراختیار داشته و مورد استفاده
قرار دهد.
11 – دولت عضو مورد بازرسی باید طبق رویه‌های توافق شده حق داشته باشد که هر
دستگاهی را که تیم بازرسی مورد استفاده قرارداده یا نصب می‌کند‌بازرسی نموده و
درحضور نمایندگان دولت عضو بازرسی شونده مورد آزمایش قراردهد. تیم بازرسی حق دارد
تا دستگاههایی را که توسط دولت عضو‌بازرسی شونده برای نظارت و مراقبت خود از مراحل
تکنولوژیکی انهدام سلاحهای شیمیایی نصب کرده، مورد استفاده قرار دهد. بدین
منظور،تیم‌بازرسی این حق را دارد که دستگاههایی را که جهت تأیید انهدام سلاحهای
شیمیایی قصد دارد به‌کارگیرد بازرسی نموده و درحضور تیم آنها را مورد‌آزمایش قرار
دهد.
12 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید تمهیدات و پشتیبانی‌های لازم برای استقرار
دستگاهها و سیستمهای نظارت و مراقبت دایمی را تأمین نماید.
13 – به‌منظور به اجرا گذاشتن بندهای (11) و (12) دستورالعملهای تفصیلی مناسب طبق
ماده هشت، قسمت (خ) بند (21) توسط کنفرانس موردبررسی و تصویب قرار خواهند گرفت.
14 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید درصورت بروز یا امکان بروز حادثه در تأسیساتی که
ممکن است بر روی سیستم نظارت و مراقبتی که درآنجا‌نصب می‌شوند تأثیر گذارد مراتب
را به دبیرخانه فنی اطلاع دهد. دولت عضو بازرسی شونده باید اقدامات بعدی را در
اسرع وقت با دبیرخانه فنی‌به‌منظور برقراری مجدد و بهره‌برداری از سیستم نظارت و
مراقبت و ارایه اقدامات موقت درصورت نیاز هماهنگ نماید.
15 – تیم بازرسی باید طی هر بازرسی، تأیید نماید که سیستم نظارت به‌طور صحیح کار
می‌کند و مهروموم آن دستکاری نشده است. به‌علاوه، ممکن‌است بازدیدهایی به‌منظور
سرویس‌کردن سیستم نظارت و مراقبت مورد نیاز باشد تا هرگونه نگهداری یا جایگزینی
ضروری تجهیزات، یا تنظیم پوشش‌مورد نیاز سیستم نظارت و مراقبت انجام پذیرد.
16 – اگر سیستم نظارت و مراقبت هرگونه حالت غیرعادی را نشان دهد، دبیرخانه فنی
باید بلافاصله با اتخاذ اقدامی روشن سازد این حالت ناشی از‌خرابی دستگاه یا
فعالیتهای انجام گرفته در تأسیسات می‌باشد. اگر پس از این بررسی مشکل همچنان
لاینحل باقی بماند دبیرخانه فنی باید فورا” وضعیت‌واقعی راازجمله ازطریق بازرسی
فوری ازمحل یا بازدید از تأسیسات درصورت لزوم روشن سازد. دبیرخانه فنی باید هرگونه
مشکلی از این نوع را پس از‌کشف فورا” به دولت عضو بازرسی شونده گزارش کند تا نسبت
به حل آن کمک نماید.
پ – اقدامات قبل از بازرسی
17 – دولت عضو بازرسی‌شونده به‌استثناء مواردی که در بند (18) مشخص گردیده، باید
حداقل (24) ساعت قبل از ورود برنامه‌ریزی شده تیم بازرسی‌در مبداء ورود از بازرسی
مطلع شود.
18 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید حداقل (72) ساعت قبل از زمان تقریبی ورود تیم
بازرسی به مبداء ورود از بازرسیهای اولیه مطلع شود.
بخش (الف)4 – انهدام سلاحهای شیمیایی
و تأیید آنها طبق ماده (4)
الف – اظهارنامه‌ها
سلاحهای شیمیایی
1 – اعلامیه سلاحهای شیمیایی توسط یک دولت عضو برطبق قسمت دوم بند (الف) ماده (3)
، باید موارد ذیل را شامل شود:
(الف) مقدار کل هرماده شیمیایی اعلام شده،
(ب) محل دقیق هریک از تأسیسات ذخیره‌سازی سلاحهای شیمیایی باذکر:
اول – نام،
دوم – مختصات جغرافیایی، و
سوم – نمودار محل، ازجمله نقشه محدوده و موقعیت انبارهای ذخیره‌سازی. مناطق
ذخیره‌سازی در محدوده تأسیسات.
(پ) فهرست مشروح موجودی هرکدام از تأسیسات ذخیره سلاحهای شیمیایی شامل:
اول – مواد شیمیایی که مطابق ماده (2) به‌عنوان سلاحهای شیمیایی تعریف شده،
دوم – مهمات پرنشده، مهمات جنبی، تجهیزاتی که به‌عنوان سلاحهای شیمیایی تعریف
گردیده است،
سوم – تجهیزاتی که به‌طور مستقیم برای استفاده و به‌کارگیری مهمات، مهمات جنبی یا
تجهیزات و قطعات مشخص شده در ذیل قسمت (پ) بند (2)طراحی گردیده‌اند.
چهارم – مواد شیمیایی که به‌طورخاص برای استفاده مستقیم در رابطه با بکارگیری
مهمات، مهمات جنبی و تجهیزات مشخص شده در ذیل جزء دوم‌طراحی گشته‌اند.
2 – برای اعلامیه مواد شیمیایی اشاره‌شده جزء اول قسمت (پ) بند (1) موارد ذیل باید
اعمال گردد:
(الف) مواد شیمیایی بایستی برطبق جداول مشخص شده در پیوست مواد شیمیایی اعلام
گردند،
(ب) برای ماده شیمیایی که در جداول پیوست مواد شیمیایی درج نگردیده بایستی اطلاعات
مورد نیاز ازجمله سمیت ترکیب خالص جهت ملحوظ‌نمودن آن ماده شیمیایی درجدول مناسب
آورده شود. برای یک ماده پیش‌ساز، سمیت و شناسایی واکنش اصلی نهایی محصول
(تحصیلات) بایستی‌قید شود،
(پ) مواد شیمیایی بایستی با ذکرنام ماده شیمیایی براساس اصطلاحات جاری “اتحادیه
بین‌المللی شیمیایی خالص و کاربردی InternationalUnion of Pure and Applied
Chemistry(IUPAC) Nomencuature Current ، فرمول ساختاری، شماره ثبت‌خدمات خلاصه
تحقیقات شیمیایی، اگر موجود است مشخص شوند، برای یک ماده پیش‌ساز سمیت و شناسایی
واکنش اصلی نهایی محصول(محصولات) بایستی قید شود،
(ت) درمواردی که ترکیباتی از دو یا چند ماده شیمیایی مطرح است، هرماده شیمیایی
بایستی شناخته شود و درصد هرکدام قید گردد و ماده ترکیبی‌می‌بایستی در طبقه‌بندی
سمی‌ترین مواد شیمیایی اعلام گردد. چنانچه یکی از اجزاء تشکیل‌دهنده یک سلاح
شیمیایی دوگانه مرکب از دو یا چند ماده‌شیمیایی باشد، هرماده شیمیایی بایستی معرف
و درصد هرکدام نیز قید گردد،
(ث) سلاحهای شیمیایی دوگانه بایستی در ارتباط با محصول نهایی در چهارچوب طبقه‌بندی
سلاحهای شیمیایی که در بند (16) بدان اشاره شده، قید‌گردد. اطلاعات تکمیلی زیر
برای هر نوع از مهمات و قطعات شیمیایی دوگانه بایستی قید گردد:
اول – نام ماده شیمیایی محصول نهایی سمی ،
دوم – ترکیب شیمیایی و مقدار هر جزء ترکیب،
سوم – نسبت وزن واقعی بین اجزاء،
چهارم – جزیی که جزء‌اصلی قلمداد می‌گردد،
پنجم – میزان تخمینی محصول سمی نهایی از جزء اصلی براساس محاسبه “نسبت وزن واقعی
اجزاء تشکیل‌دهنده مواد شیمیایی” به‌فرض بازدهی صد‌درصد محاسبه می‌گردد.
مقدار اعلام شده جزء اصلی مورد نظر (برحسب تن) برای یک محصول نهایی سمی خاص با
مقدار این محصول نهایی سمی (برحسب تن) که براساس‌نسبت وزن واقعی اجزاء
تشکیل‌دهنده مواد شیمیایی برفرض بازدهی صد درصد محاسبه گردیده، معادل تلقی خواهد
شد.
(ج) برای سلاحهای شیمیایی چندگانه، اظهارنامه باید همانند آنچه برای سلاحهای
شیمیایی دوگانه پیش‌بینی گردیده است، باشد،
(چ) برای هرماده شیمیایی نحوه انبارسازی مهمات، مهمات جنبی، ابزار و وسایل،
تجهیزات یا کانتینرهای بزرگ و سایر کانتینرها به‌عنوان مثال، بایستی‌اعلام شود.
برای هرنوع انبار ذخیره موارد ذیل بایستی درج شود:
اول – نوع ،
دوم – اندازه یا کالیبر،
سوم – شماره اقلام، و
چهارم – وزن اسمی ماده شیمیایی پرشده برای هرقلم.
(ح) برای هر ماده شیمیایی وزن کل موجود در تأسیسات ذخیره‌سازی بایستی اظهار گردد.
(خ) به‌علاوه، برای مواد شیمیایی که در حجم زیاد انبار گردیده‌اند درصد خلوص
درصورت تشخیص باید اظهار گردد.
3 – برای هرنوع مهمات پرنشده، مهمات جنبی، قطعات یا تجهیزات اشاره‌شده جزء دوم
قسمت (پ) بند (1) اطلاعات باید شامل موارد زیر باشد:
(الف) شماره اقلام،
(ب) حجم اسمی پرشده برای هرقلم،
(پ) ماده شیمیایی پرکردنی مورد نظر.
اظهارنامه‌های سلاحهای شیمیایی برطبق
جزء سوم قسمت (الف) بند (1) ماده(3)
4 – اعلامیه‌های سلاحهای شیمیایی برطبق جزء سوم قسمت (الف) بند (1) ماده (3)
بایستی کلیه اطلاعات تصریح شده در بند (1) الی (3) فوق را‌شامل شود. دولت عضوی که
سلاحهای شیمیایی در قلمرو آن واقع شده مسؤول اتخاذ ترتیبات مقتضی با سایر اعضا جهت
اطمینان از صدور اظهارنامه‌است. چنانچه، دولت عضوی که سلاحهای شیمیایی در قلمرو آن
قرارگرفته، قادر به انجام تعهدات خود برطبق این بند نباشد، باید دلایل مربوطه
را‌اعلام نماید.
اظهارنامه‌های نقل و انتقالات گذشته
5 – دولت عضوی که سلاحهای شیمیایی را از اول ژانویه 1946 برابر دهم دیماه سال
1325 هجری‌شمسی انتقال داده و یا دریافت نموده، طبق جزء‌چهارم قسمت (الف) بند (1)
ماده (3) چنانچه مقدار انتقال یافته یا دریافتی از یک تن درسال برای هرماده
شیمیایی به‌صورت انبوه یا به‌صورت مهمات‌تجاوز کند باید اعلامیه صادر نماید. این
اعلامیه باید برطبق فهرست موجودی تصریح شده در بند (1) و (2) تنظیم گردد. این
اعلامیه باید دولتهای‌تأمین‌کننده و دریافت‌کننده، تاریخ انتقال یا دریافت و محل
دقیق فعلی اقلام انتقال یافته را درحد امکان نیزبیان نماید. هنگامی‌که تمام
اطلاعات‌مشخص‌شده درمورد انتقالات و دریافتهای سلاحهای شیمیایی درمدت زمان اول
ژانویه 1946 تا اول ژانویه 1970 برابر با دهم دیماه سال 1325 تا‌دهم دیماه سال
1350 هجری شمسی موجود نباشد، دولت عضو باید با استفاده ازهرگونه اطلاعات موجود
اظهارنامه را تکمیل و شرحی نیز درمورد‌اینکه چرا نمی‌تواند اعلامیه کاملی صادر
نماید ارایه دهد.
ارایه طرح کلی انهدام سلاحهای شیمیایی
6 – طرح کلی انهدام سلاحهای شیمیایی که طبق جزء پنجم قسمت (الف) بند (1) ماده (3)
ارایه گردیده، باید حاوی کلیات برنامه ملی انهدام سلاحهای‌شیمیایی دولت عضو و
همچنین اطلاعات لازم در مورد تلاشهای آن دولت برای انجام تعهدات انهدام سلاحهای
شیمیایی مندرج در کنوانسیون باشد.این طرح باید موارد زیر را مشخص کند:
(الف) برنامه کلی انهدام، با ذکر انواع و مقدار تخمینی سلاحهای شیمیایی طرح‌ریزی
شده برای انهدام در طول دوره انهدام سالیانه برای هرکدم ازتأسیسات انهدام سلاحهای
شیمیایی موجود و درصورت امکان برای تأسیسات طراحی شده انهدام سلاحهای شیمیایی،
(ب) تعداد تأسیسات موجود انهدام سلاحهای شیمیایی و آنهایی که قراراست در طول دوره
انهدام راه‌اندازی شوند،
(پ) برای هریک از موارد تأسیسات موجود با طراحی شده انهدام سلاحهای شیمیایی:
اول – نام و موقعیت آن،
دوم – انواع و مقدار تخمینی سلاحهای شیمیایی و نوع آنها (به‌عنوان مثال: عامل
اعصاب، عامل تاولزا) و کمیت تخمینی ماده شیمیایی پرشدنی که‌قراراست منهدم شود:
(ت) طرحها و برنامه‌های آموزشی پرسنل برای راه‌اندازی تأسیسات انهدامی،
(ث) استانداردهای ملی ایمنی و زیست‌محیطی که تأسیسات انهدامی بایستی دارا باشند،
(ج) اطلاعات مربوط به توسعه روشهای جدید انهدام سلاحهای شیمیایی و همچنین بهسازی
شیوه‌های موجود،
(چ) برآورد هزینه‌های انهدام سلاحهای شیمیایی،و
(ح) هرمسأله دیگری که می‌تواند بر روی برنامه ملی انهدام اثر منفی داشته باشد.
ب – اقدامات ایمنی تأسیسات انبارها و آماده‌سازی آنها
7 – همزمان با تقدیم اعلامیه سلاحهای شیمیایی، دولت عضو بایستی اقداماتی که به زعم
خود مناسب می‌داند جهت ایمن‌سازی تأسیسات‌ذخیره‌سازی مبذول و از خروج هرگونه
سلاحهای شیمیایی از تأسیسات مذکور به‌استثناء جابجایی برای انهدام جلوگیری نماید.
8 – دولت عضو باید تضمین نماید که استقرار سلاحهای شیمیایی در تأسیسات ذخیره‌سازی
مربوطه به‌گونه‌ای است که اجازه دسترسی سریع برای تأیید‌را طبق بندهای (37) الی
(49) فراهم می‌نماید.
9 – درمدتی که تأسیسات ذخیره‌سازی برای انتقال و خروج هرگونه سلاحهای شیمیایی
به‌استثناء جابجایی جهت انهدام بسته می‌نماید، دولت عضو‌می‌تواند به فعالیتهای
استاندارد نگهداری تأسیسات ازجمله نگهداری استاندارد سلاحهای شیمیایی، نظارت
ایمنی، فعالیتهای تأمین فیزیکی و‌آماده‌سازی سلاحهای شیمیایی جهت انهدام، را ادامه
دهد.
10 – فعالیتهای نگهداری سلاحهای شیمیایی موارد زیر را شامل نخواهد شد:
(الف) جابجایی عامل یا بدنه مهمات،
(ب) تغییر خصوصیات اصلی مهمات، قطعات یا اجزا آن.
11 – کلیه فعالیتهای نگهداری باید تحت نظارت دبیرخانه فنی باشد.
پ – انهدام
اصول و روشهای انهدام سلاحهای شیمیایی
12 – “انهدام سلاحهای شیمیایی” : فرآیندی است که طی آن مواد شیمیایی به طریق
الزاما” غیرقابل بازگشت و به‌فرمی نامناسب برای تولید سلاحهای‌شیمیایی تبدیل و
مهمات و سایر قطعات را به این ترتیب غیرقابل استفاده می‌سازد.
13 – هردولت عضو باید نحوه انهدام سلاحهای شیمیایی خود را مشخص نماید به‌جز روشهای
ذیل که نمی‌توان از آنها استفاده نمود: دفن درآبها، تخلیه‌زمینی و سوزانیدن در
فضای باز. دولت عضو بایستی سلاحهای شیمیایی را فقط در تأسیساتی که مشخصا” به‌نحو
مناسب برای انهدام طراحی و‌تجهیزشده منهدم سازد.
14 – هردولت عضو باید اطمینان دهد که تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی وی به روشی
ساخته شده و عمل می‌کنند که می‌توان از انهدام سلاحهای‌شیمیایی مطمئن شد و مراحل
انهدام را برطبق مقررات این کنوانسیون می‌توان مورد تأیید قرارداد.
ترتیب انهدام
15 – ترتیب انهدام سلاحهای شیمیایی براساس تعهدات مشخص شده در ماده (1) و سایر
مواد ازجمله تعهدات مربوط به بازرسی منظم در محل‌می‌باشد. دراین‌خصوص منافع
دولتهای عضو در مورد امنیت خدشه‌ناپذیر درطول دوره انهدام، ایجاد اطمینان از مرحله
اولیه انهدام، کسب تجربه‌تدریجی در دوره انهدام سلاحهای شیمیایی و قابلیت استفاده
(از اینگونه سلاحها) بدون درنظر گرفتن ترکیب واقعی انبارها و روشهای
انتخاب‌شده‌جهت انهدام سلاحهای شیمیایی نیز مورد توجه قرار می‌گیرد. ترتیب انهدام
براساس اصل همسطح‌سازی پایه‌ریزی شده است.
16 – ازنظر انهدام، سلاحهای شیمیایی اعلام شده توسط هر دولت عضو به سه طبقه تقسیم
می‌شوند:
طبقه 1 – سلاحهای شیمیایی براساس مواد شیمیایی جدول (1) و قطعات و اجزاء‌آنها.
طبقه 2 – سلاحهای شیمیایی براساس کلیه مواد شیمیایی دیگر و قطعات و اجزاء آنها.
طبقه 3 – مهمات و ادوات پرنشده و تجهیزاتی که مشخصا” برای استفاده مستقیم
درارتباط با بکارگیری سلاحهای شیمیایی طراحی شده‌اند.
17 – یک دولت عضو باید:
الف – انهدام سلاحهای شیمیایی طبقه (1) را حداکثر ظرف مدت (2) سال بعد از
لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای آن دولت شروع و انهدام را‌حداکثر ظرف مدت (10)
سال بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون تکمیل نماید. هر دولت عضو باید سلاحهای
شیمیایی را طبق مهلتهای زیر منهدم‌نماید:
اول – مرحله (1) حداکثر ظرف مدت (2) سال بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون
آزمایش اولین تأسیسات انهدام مربوطه را تکمیل نماید. حداقل‌مقدار 1% از سلاحهای
شیمیایی طبقه (1) را حداکثر ظرف مدت سه‌سال بعد ازلازمالاجرا شدن این کنوانسیون
منهدم نماید،
دوم – مرحله (2) حداقل مقدار 20% سلاحهای شیمیایی طبقه (1) را حداکثر ظرف مدت (5)
سال بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون منهدم نماید،
سوم – مرحله (3) حداقل مقدار 45% از سلاحهای شیمیایی طبقه (1) را حداکثر ظرف مدت
هفت‌سال بعد ازلازمالاجرا شدن این کنوانسیون منهدم‌نماید،و
چهارم – مرحله (4) کلیه سلاحهای شیمیایی طبقه (1) را حداکثر ظرف مدت (10) سال بعد
از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون منهدم نماید،
(ب) انهدام سلاحهای شیمیایی طبقه (2) را حداکثر ظرف مدت یکسال بعد از لازم‌الاجرا
شدن این کنوانسیون برای آن دولت شروع و حداکثر ظرف‌مدت (5) سال بعد از لازم‌الاجرا
این کنوانسیون آنرا تکمیل نماید. سلاحهای شیمیایی طبقه (2) درطول مدت انهدام با
افزایش یکسال سالیانه منهدم‌گردند. عامل مقایسه برای چنین سلاحهایی، وزن مواد
شیمیایی درطبقه (2) می‌باشد،و
(پ) انهدام سلاحهای شیمیایی طبقه (3) را حداکثر ظرف مدت یکسال بعد از لازم‌الاجرا
شدن این کنوانسیون برای آن دولت شروع و حداکثر ظرف‌مدت (5) سال بعد از لازم‌الاجرا
شدن کنوانسیون تکمیل نماید. سلاحهای شیمیایی طبقه (3) درطول دوره انهدام یا افزایش
یکسال سالیانه منهدم‌خواهند گردید. عامل مقایسه جهت مهمات پرنشده و ادوات به‌صورت
حجم اسمی ماده سمی پرشدنی به مترمکعب و برای تجهیزات تعداد اقلام بیان‌شود.
18 – برای انهدام سلاحهای شیمیایی دوگانه موارد زیر به‌کار برده می‌شود:
(الف) ازنظر ترتیب انهدام، مقدار اعلام شده یک جز کلیدی (برحسب تن) که برای یک
محصول نهایی سمی خاص منظور گردیده با مقدار این محصول‌نهایی سمی (برحسب تن) که
براساس نسبت وزن واقعی اجزای تشکیل‌دهنده مواد شیمیایی و با فرض صد درصد بازدهی
محاسبه گردیده، معادل‌منظور خواهد شد.
(پ) لازمه انهدام یک مقدار معین ازیک جز کلیدی مستلزم انهدام مقدار مشابهی از جز
دیگر محاسبه شده از نسبت وزن واقعی به اجراء درنوع مربوطه‌مهمات. قطعه شیمیایی
دوگانه می‌باشد.
(پ) اگر بیش از جزء دیگر اعلام شده مورد نیاز باشد برمبنای نسبت وزن واقعی بین
اجزاء، مقدار اضافی درطول سال اولیه بعد ازشروع عملیات تخریب‌منهدم خواهد شد.
(ت) متعاقب پایان هرسال عملیاتی، یک دولت عضو می‌تواند مقداری از جزء دیگر اعلام
شده را که براساس نسبت وزن واقعی اجزاء مرتبط با نوع‌مهمات. قطعه شیمیایی دوگانه
تعیین گردیده نگهداری نماید.
19 – برای سلاحهای شیمیایی چندگانه، ترتیب انهدام مانند آنچه که برای سلاحهای
شیمیایی دوگانه درنظر گرفته شده خواهد بود.
تغییر تاریخ مهلتهای میان مدت انهدام
20 – شورای اجرایی باید طرح‌های کلی انهدام سلاحهای شیمیایی را که براساس جز پنجم
قسمت (الف) بند (1) و مطابق بند (6) ماده (3) اعلام شده‌را از جمله برای ارزیابی
مطابقت با ترتیب انهدام مندرج در بندهای (15) تا (19) مورد بررسی قرار دهد. شورای
اجرایی باید با هدف هماهنگ‌نمودن‌طرح، با هر دولت عضوی که طرحش مطابقت ندارد
مشاوره نماید.
21 – چنانچه دولت عضوی براساس شرایط استثنایی خارج از کنترل خود به‌این نتیجه برسد
که نمی‌تواند به سطح انهدام مشخص شده برای مراحل(1)، (2) و (3) ترتیب انهدام
طبقه‌بندی یک سلاحهای شیمیایی برسد، می‌تواند پیشنهاد تغییراتی را درآن سطوح بدهد.
این پیشنهاد باید شامل توضیح‌تفصیلی دلایل مربوطه بوده و نباید حداکثر بیش از 120
روز بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون ارایه شود.
22 – هر دولت عضو باید تمام اقدامات لازم جهت حصول اطمینان از انهدام سلاحهای
شیمیایی طبقه‌بندی یک مطابق با مهلتهای انهدام مندرج در‌قسمت (الف) بند (17) که
براساس بند (21) تغییر کرده است را به‌عمل آورد. معذالک چنانچه دولت عضوی به‌این
نتیجه برسد که نمی‌تواند از انهدام‌درصد (میزان) سلاحهای شیمیایی طبقه‌بندی یک
خواسته شده در مهلت میان‌مدت انهدام اطمینان حاصل نماید، می‌تواند از شو رای
اجرایی‌درخواست نماید که به کنفرانس پیشنهاد نماید که طول مدت تعهد آن دولت را جهت
رسیدن به آن مهلت تمدید نماید. این چنین درخواستی نباید کمتر‌از مدت (180) روز قبل
از مهلت میانگین انهدام ارایه و باید شامل توضیح تفصیلی دلایل درخواست و طرح‌های آن
دولت جهت حصول اطمینان ازاینکه قادر خواهد بود تعهد خود را در مهلت انهدام
میان‌مدت بعدی به انجام برساند، باشد.
23 – چنانچه تمدیدی مورد قبول واقع شود، دولت عضو همچنان متعهد انجام تمام شروط
انهدام انباشت شده مقرر برای مهلت انهدام بعدی نیز‌می‌باشد. تمدیدهای پذیرفته‌شده
مطابق این بخش به‌هیچ‌وجه نباید تعهد دولت عضو در مورد انهدام تمامی سلاحهای
شیمیایی طبقه یک را حداکثرظرف مدت (10) سال بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون
تعدیل نماید.
تمدید مهلت تکمیل انهدام
24 – چنانچه دولت عضوی معتقد باشد که قادر نخواهد بود اطمینان حاصل نماید که تمام
سلاحهای شیمیایی طبقه‌بندی یک را حداکثر ظرف مدت(10) سال پس از لازم‌الاجرا شدن
این کنوانسیون منهدم نماید، می‌تواند درخواست تمدید مهلت تکمیل انهدام این‌چنین
سلاحهای شیمیایی را‌به‌شورای اجرایی تسلیم نماید. این درخواست باید حداکثر ظرف مدت
(9) سال پس از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون انجام گیرد.
25 – درخواست باید حاوی:
(الف) طول مدت تمدید پیشنهادی،
(ب) توضیح تفصیلی دلایل درخواست تمدید،و
(پ) یک طرح تفصیلی انهدام در خلال دوره پیشنهادی تمدید و بخش باقیمانده زمان
ده‌ساله انهدام اولیه باشد.
26 – تصمیم درمورد درخواستهای تمدید مهلت انهدام توسط کنفرانس اجلاس بعدی براساس
مهلت انهدام برای دولت عضو جهت تکمیل انهدام کلیه‌سلاحهای شیمیایی آن دولت بیش از
(15) سال بعد ازلازمالاجرا شدن این کنوانسیون تمدید نخواهد شد. شورای اجرایی باید
جهت صدور مجوز‌تمدید شرایطی ازجمله اقدامات ویژه تأیید که ضروری تشخیص می‌دهد و
اقدامات خاصی که دولت عضو بایدبرای غلبه بر مشکلات برنامه انهدام‌سلاحهای شیمیایی
خود به‌عمل آورد را تعیین نماید. هزینه‌های تأیید درخلال دوره تمدید براساس بند
(16) ماده (4) تخصیص داده خواهد شد.
27 – اگر اجازه تمدید صادر شد دولت عضو باید اقدامات مناسب را جهت تطبیق خود با
مهلتهای بعدی به‌عمل آورد.
28 – دولت عضو باید برنامه‌های تفصیلی سالانه انهدام را طبق بند (29) و گزارشهای
سالانه انهدام مربوط به سلاحهای شیمیایی طبقه یک را مطابق بند(36) تا انهدام تمام
سلاحهای شیمیایی طبقه یک مرتبا” تسلیم نماید. به‌علاوه دولت عضو باید حداکثر در
خاتمه هر (90) روز از دوره تمدید گزارشی ازفعالیتهای انهدام خود را به شورای
اجرایی تسلیم نماید. شورای اجرایی باید پیشرفت تکمیل انهدام را بررسی نموده و
اقدامات لازم را برای ثبت این‌پیشرفت به‌عمل آورد. تمام اطلاعات مرتبط با
فعالیتهای انهدام درطول مهلت تمدید به‌وسیله شورای اجرایی به کلیه دولتهای عضو
براساس درخواست‌آنها ارایه خواهد شد.
طرح‌های تفصیلی سالانه انهدام
29 – طرح‌های تفصیلی سالانه انهدام حداقل ظرف مدت (60) روز قبل از آغاز هر دوره
سالانه انهدام طبق قسمت (الف) بند (7) ماده (4) به دبیرخانه‌فنی ارایه خواهد شد و
باید دارای مشخصات زیر باشد:
(الف) مقدار هر نوع خاص ازسلاح شیمیایی که قراراست در هر تأسیسات تخریب منهدم
شود، تاریخ محاسبه شده انهدام هنگامی‌که انهدام هرنوع‌خاص سلاح شیمیایی به انجام
خواهد رسید،
(ب) نمودار تفصیلی محل برای هر تأسیسات سلاحهای شیمیایی و هرنوع تغییری که در
نمودارهای قبلی ارایه گردیده است،
(پ) برنامه تفصیلی فعالیتهای سال آتی در هر تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی، مشخص
کردن زمان لازم برای طراحی، ساخت یا تغییر در ساختمان‌تأسیسات، نصب تجهیزات دستگاه
کنترل خروج و آموزش کار با آن، عملیات انهدام برای هر نوع خاص سلاح شیمیایی و
مقاطع برنامه‌ریزی شده‌غیرفعال بودن تأسیسات.
30 – دولت عضو باید برای هریک از تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی خود اطلاعات
تفصیلی تأسیسات را برای کمک به دبیرخانه فنی درجهت‌تدوین روشهای مقدماتی بازرسی
برای اجرا در تأسیسات فراهم آورد.
31 – اطلاعات تفصیلی تأسیسات برای هر تأسیسات انهدام باید شامل موارد زیر باشد:
(الف) نام، آدرس و مکان،
(ب) جزییات، نقشه‌های توضیحی تأسیسات،
(پ) نقشه‌های طراحی تأسیسات، مراحل طراحیها، لوله‌کشی و نقشه ابزارآلات،
(ت) شرح جزییات فنی شامل نقشه‌های طراحی و مشخصات ویژه ابزارآلات برای تجهیزات
مورد نیاز جهت: تخلیه مواد شیمیایی از مهمات، قطعات و‌مخازنی که موقتا” مواد
شیمیایی تخلیه شده را در خود ذخیره می‌نماید، انهدام عوامل شیمیایی و انهدام
مهمات، قطعات و مخازن،
(ث) شرح جزییات فنی مراحل انهدام، شامل سرعت جریان مواد، حرارت و فشار، بازدهی
انهدام طرح‌ریزی شده،
(ج) ظرفیت طراحی برای هرنوع خاص سلاح شیمیایی،
(چ) شرح جزییات محصولات انهدام و روش نهایی دفع آنها،
(ح) شرح جزییات فنی اقداماتی که بازرسیها براساس این کنوانسیون را تسهیل می‌نماید،
(خ) شرح جزییات دقیق هر انبار نگهداری موقت در تأسیسات تخریب که برای تحویل مستقیم
سلاحهای شیمیایی به تأسیسات انهدام استفاده خواهد‌شد، شامل نقشه‌های تأسیسات و محل
و اطلاعات مربوط به حجم ذخیره برای هرنوع خاص سلاح شیمیایی که قراراست درآن
تأسیسات منهدم شود،
(د) شرح تفصیلی اقدامات ایمنی و پزشکی که در تأسیسات اجرا می‌شود،
(ذ) شرح جزییات محل زندگی و محل کاربرای بازرسان،و
(ر) اقدامات پیشنهادی برای تأیید بین‌المللی.
32 – دولت عضو باید برای هریک از تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی خود، کتابهای
راهنمای عملیات در واحد، برنامه‌های ایمنی و پزشکی،کتابهای راهنمای عملیات
آزمایشگاهی و تضمین کیفیت و کنترل و مجوزهای زیست‌محیطی که اخذ شده‌اند، را تحویل
نماید. این اسناد نباید شامل‌آنچه قبلا” تحویل شده است باشد.
33 – دولت عضو باید هرگونه تحولی که می‌تواند بر فعالیتهای بازرسی در تأسیسات
انهدام تأثیر گذارد را بلادرنگ کتبا” به دبیرخانه فنی اطلاع دهد.
34 – مهلتهای ارایه اطلاعات مشخص‌شده در بندهای (30) تا (32) توسط کنفرانس طبق
قسمت (خ) بند (21) ماده (8) مورد تأیید قرار خواهد گرفت.
35 – بعد از بررسی جزییات اطلاعات تأسیسات برای هر تأسیسات انهدام، دبیرخانه فنی
درصورت نیاز باید با دولت عضو مربوطه به‌منظور اطمینان‌ازاینکه تأسیسات انهدام
سلاحهای شیمیایی آن دولت طوری طراحی می‌شوند که انهدام سلاحهای شیمیایی به‌طور
مطمئن انجام می‌گیرد وارد مشاوره‌شود تا اجازه برنامه‌ریزی پیشرفت درمورد چگونگی
اقدامات تأیید که ممکن است اعمال شوند صادر شود و مطمئن گردد که اجرای اقدامات
تأیید با‌عملکرد مناسب تأسیسات مطابق است و عملیات تأسیسات اجازه تأیید مناسب را
می‌دهد.
گزارشهای سالانه انهدام
36 – اطلاعات مربوط به اجرای طرح‌های انهدام سلاحهای شیمیایی براساس قسمت (ب) بند
(7) ماده (4) حداکثر ظرف مدت (60) روز بعد از خاتمه‌هر دوره سالانه تخریب، تحویل
دبیرخانه فنی خواهد شد. این اطلاعات باید مقادیر واقعی سلاحهای شیمیایی که درخلال
سال قبل در هر تأسیسات‌انهدام تخریب گردیده‌اند را مشخص نماید. درصورت لزوم، دلایل
عدم دسترسی به اهداف تخریب بایستی بیان شوند.
ت – تأیید
تأیید اظهارنامه‌های سلاحهای شیمیایی ازطریق بازرسی درمحل
37 – هدف از تأیید اظهارنامه‌های سلاحهای شیمیایی ازطریق بازرسی درمحل، تأیید صحت
اظهارنامه‌های مربوطه که طبق ماده (3) تنظیم شده‌اند‌خواهدبود.
38 – بازرسین باید بعد از اینکه یک اظهارنامه ارایه گردید، بلادرنگ تأیید را به
مورد اجرا گذارند. آنها باید مواردی ازجمله مقدار و مشخصات موادشیمیایی، نوع و
تعداد مهمات، قطعات و سایر تجهیزات را تأیید نمایند.
39 – بازرسین باید، درصورت نیاز از مهروموم مورد توافق، نشانه‌گذارها یا سایر
رویه‌های کنترل انبار جهت تسهیل در صحت انبارداری سلاحهای‌شیمیایی در هر انبار
ذخیره در تأسیسات استفاده نمایند.
40 – هرقدر که انبارگردانی پیش می‌رود، بازرسین برای نشان دادن اینکه آیا از
موجودی انباربرداشتی صورت گرفته، باید نسبت به نصب مهر و مومهای‌توافق شده مزبور
به مقدار لازم اقدام نموده و از حفاظت ذخیره تأسیسات درطول انبارگردانی اطمینان
حاصل کنند. پس از اتمام انبارگردانی این‌مهرومومها برداشته خواهند شد، مگرآنکه
توافق دیگری صورت پذیرد.
تأیید منظم از تأسیسات انبارها
41 – هدف از تأیید منظم تأسیسات ذخیره، حصول اطمینان از عدم خروج بدون مجوز
سلاحهای شیمیایی از این تأسیسات خواهد بود.
42 – تأیید منظم دراسرع وقت بعد از ارایه اظهارنامه سلاحهای شیمیایی آغاز و تا
خروج تمام سلاحهای شیمیایی از تأسیسات ذخیره ادامه خواهد‌یافت. تأیید باید براساس
توافقنامه تأسیسات، بازرسی در محل و نظارت و مراقبت با دستگاههای در محل را تواما”
به انجام برساند.
43 – هنگامی‌که تمام سلاحهای شیمیایی از تأسیسات ذخیره خارج شدند، دبیرخانه فنی
باید اظهارنامه دولت عضو را براین مبنا تأیید نماید. بعد از این‌تأییدیه، دبیرخانه
فنی باید تأیید منظم از تأسیسات ذخیره را خاتمه داده و بلادرنگ تمام دستگاههای
مراقبت و نظارت نصب شده در محل توسط‌بازرسین را جمع‌آوری نماید.
بازرسیها و بازدیدها
44 – تأسیسات ذخیره خاصی که قراراست مورد بازرسی قرار گیرد توسط دبیرخانه فنی
به‌گونه‌ای انتخاب خواهد شد که مانعی برای پیش‌بینی زمان‌دقیقی که قراراست از
تأسیسات بازرسی به‌عمل آید وجود نداشته باشد. دستورالعملهای تعیین تناوب بازرسیهای
منظم درمحل به‌وسیله دبیرخانه فنی بادرنظر گرفتن توصیه‌هایی‌که توسط کنفرانس
مطابق قسمت (خ) بند (21) ماده (8) تأیید شده‌اند مشخص خواهد شد.
45 – دبیرخانه فنی باید (48) ساعت قبل از ورود برنامه‌ریزی شده تیم بازرسی به
تأسیسات برای بازرسیها یا بازدیدهای منظم از تأسیسات ذخیره،دولت عضو مورد بازرسی
را کتبا” از تصمیم بازرسی یا بازدید مطلع نماید. در مواردی‌که بازرسیها یا
بازدیدها برای حل مسایل فوری باشد. این مدت‌ممکن کوتاهتر شود. دبیرخانه فنی باید
هدف بازرسی یا بازدید را مشخص نماید.
46 – دولت عضو بازرسی شونده باید مقدمات لازم را جهت ورود بازرسان فراهم آورد و از
انتقال سریع آنها ازنقطه ورود به تأسیسات ذخیره اطمینان‌حاصل نماید. توافقنامه
تأسیسات ترتیبات اداری برای بازرسان را مشخص خواهد کرد.
47 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید به‌محض ورود تیم بازرسی به تأسیسات ذخیره سلاحهای
شیمیایی جهت انجام بازرسی، اطلاعات ذیل را در مورد‌تأسیسات دراختیار آنها بگذارد:
(الف) تعداد ساختمانهای ذخیره‌سازی و مکانهای انبار ذخیره،
(ب) برای هر ساختمان ذخیره‌سازی و مکان انبار ذخیره، نوع و شماره شناسایی یا تخصیص
نشان داده شده در نمودار محل، و
(پ) برای هر ساختمان ذخیره‌سازی و مکان انبار ذخیره در تأسیسات تعداد اقلام هرنوع
خاص سلاح شیمیایی و برای مخازنی که بخشی از مهمات‌دوگانه محسوب نمی‌شود، مقدار
واقعی ماده شیمیایی پرشده درهر مخزن.
48 – دراجرای انبارگردانی در زمان موجود بازرسان حق دارند که:
(الف) هریک از روشهای فنی (تکنیک) زیر را به‌کار گیرند،
اول – از تمام سلاحهای شیمیایی ذخیره شده در تأسیسات لیست برداری نمایند،
دوم – از تمام سلاحهای شیمیایی ذخیره‌شده در ساختمانها و مکانهای خاص در تأسیسات
به انتخاب خود لیست‌برداری نمایند،یا
سوم – از تمام سلاحهای شیمیایی از یک یا چند نوع خاص که در تأسیسات ذخیره
گردیده‌اند به انتخاب خود لیست‌برداری نمایند،و
(ب) تمام اقلام لیست‌برداری شده را با مدارک مورد توافق تطبیق نمایند.
49 – بازرسان باید مطابق با توافقنامه‌های تأسیسات:
(الف) دسترسی بدون ممانعت به تمام بخشهای تأسیسات ذخیره ازجمله هرمهمات، قطعات،
مخازن جمعی یا سایر مخازن موجود داشته باشند. هنگام‌اجرای فعالیتشان بازرسان باید
پایبند به مقررات ایمنی تأسیسات باشند. اقلامی که قراراست مورد بازرسی قرار گیرند
توسط بازرسان انتخاب خواهند‌شد،و
(ب) حق داشته باشند درطول بازرسی اول و هر بازرسی بعدی از تأسیسات ذخیره سلاحهای
شیمیایی مشخص نمایند که مهمات، قطعات و مخازن از‌کدام نمونه‌ها قرار است برداشته
شوند و به این مهمات، قطعات و مخازن یک برچسب خاصی نصب نمایند تا درصورت برداشتن
یا دستکاری مشخص‌گردد. از اقلام برچسب زده شده در تأسیسات ذخیره سلاحهای شیمیایی
یا. تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی به‌محض اینکه عملا” امکان‌نمونه‌برداری برطبق
برنامه‌های انهدام مربوطه فراهم باشد و درهرصورت حداکثر تا اتمام عملیات انهدام
نمونه‌برداری خواهند شد.
تأیید منظم (سیستماتیک) انهدام سلاحهای شیمیایی
50 – هدف از تأیید انهدام سلاحهای شیمیایی موارد ذیل خواهد بود:
(الف) تأیید مشخصات و مقدار ذخیره‌های سلاحهای شیمیایی که قراراست منهدم شوند،و
(ب) تأیید اینکه این ذخیره‌ها منهدم گردیده‌اند.
51 – عملیات انهدام سلاحهای شیمیایی درطول 390 روز اولیه پس از لازم‌الاجرا شدن
این کنوانسیون مطابق ترتیبات تأیید انتقالی اجرا خواهد شد.چنین ترتیباتی شامل یک
توافقنامه تأسیسات انتقالی، مقررات تأیید انتقالی اجرا خواهد شد. چنین ترتیباتی
شامل یک توافقنامه تأسیسات انتقالی،مقررات تأیید از طریق بازرسی درمحل و نظارت و
مراقبت با دستگاههای مستقر در محل و زمانبندی انجام این ترتیبات مورد توافق بین
سازمان و‌دولت عضو بازرسی‌شونده قرار خواهد گرفت.
این ترتیبات حداکثر ظرف مدت (60) روز پس از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای
دولت عضو با در نظر داشتن توصیه‌های دبیرخانه فنی که برمبنای‌ارزیابی اطلاعات جزیی
تأسیسات که مطابق بند (31) و بازدید از تأسیسات تهیه شده توسط شورای اجرایی تصویب
خواهد شد. شورای اجرایی باید‌در اولین نشست خود خط مشی ترتیبات تأیید انتقالی را
براساس توصیه‌هایی‌که توسط کنفرانس، مطابق قسمت (خ) بند (21) ماده (8) مورد تأیید
قرارگرفته است تعیین نماید. ترتیبات تأیید انتقالی به‌گونه‌ای طراحی خواهد شد که
بدون ایجاد هیچ‌گونه مانعی دراجرای عملیات درحال انجام تخریب،تأیید شود که درطول
کل مدت انتقال، سلاحهای شیمیایی مطابق با اهداف بند (50) مورد امحاء قرار گرفته
است.
52 – مقررات بندهای (53) تا (61) شامل عملیات انهدام آن دسته از سلاحهای شیمیایی
می‌شوند که درنظر است حداقل ظرف مدت (390) روز بعد ازلازمالاجرا شدن این
کنوانسیون تخریب آنها آغاز شود.
53 – براساس این کنوانسیون و اطلاعات تفصیلی تأسیسات تخریب و حسب مورد و درمواد
ممکن، براساس تجارب بازرسیهایی قبلی دبیرخانه فنی‌باید پیش‌نویس طرح بازرسی از
تخریب سلاحهای شیمیایی درهر تأسیسات تخریب را آماده نماید. این برنامه حداقل ظرف
مدت 270 روز قبل از شروع‌عملیات انهدام برطبق این کنوانسیون تکمیل و جهت اظهار نظر
به دولت بازرسی شونده ارایه خواهد شد. هر اختلافی بین دبیرخانه فنی و دولت
عضو‌بازرسی شونده ازطریق مشاوره حل خواهد شد. هر موضوع حل نشده به شورای اجرایی
ازنظر تسهیل دراجرای کامل این کنوانسیون جهت اقدام‌مقتضی ارجاع خواهد شد.
54 – دبیرخانه فنی باید حداقل 240 روز قبل از اینکه هریک از تأسیسات امحاء سلاحهای
شیمیایی دولت عضو بازرسی شونده فعالیتهای انهدام را طبق‌این کنوانسیون آغاز کنند،
بازدید اولیه‌ای را جهت آشنایی خود با آن تأسیسات و ارزیابی کفایت طرح بازرسی، از
آن تأسیسات به‌عمل آورد.
55 – درمورد تأسیسات موجودی که عملیات انهدام سلاحهای شیمیایی قبلا” درآنها آغاز
گردیده است، دولت عضو بازرسی شونده ملزم به رفع آلودگی‌تأسیسات قبل از اجرای
بازدید اولیه دبیرخانه فنی نخواهد بود. مدت این بازدید نباید از (5) روز تجاوز
کرده و تعداد پرسنل بازدید کننده نباید از (15)نفر بیشتر باشد.
56 – طرح‌های تفصیلی توافق شده برای تأیید به‌همراه توصیه مربوطه توسط دبیرخانه
فنی، برای بررسی به شورای اجرایی ارسال خواهد شد. شورای‌اجرایی باید این طرحها را
با نظر تصویب سازگار با اهداف تأیید و تعهدات این کنوانسیون بررسی نماید. به‌علاوه
شورای اجرایی بایستی تأیید نماید که‌طرح‌های تخریب عملی، کار او با اهداف تأیید
مطابق هستند. این بررسی حداقل ظرف مدت (180) روز قبل از آغاز دوره انهدام تکمیل
خواهد شد.
57 – هریک از اعضاء شورای اجرایی می‌تواند با دبیرخانه فنی درخصوص هر مسأله مربوط
به کفایت طرح تأیید مشورت نماید. چنانچه اعتراضی‌توسط هیچ‌یک از اعضای شورای
اجرایی وجود نداشت، طرح به‌مورد اجرا گذارده خواهد شد.
58 – چنانچه مشکلاتی وجود داشته باشد، شورای اجرایی باید جهت حل آنها با دولت عضو
وارد مذاکره شود.
59 – توافقنامه‌های تفصیلی تأسیسات برای انهدام سلاحهای شیمیایی با درنظر گرفتن
مشخصات خاص تأسیسات امحاء و نحوه عملیات آنها باید موارد‌ذیل را مشخص نماید:
(الف) رویه‌های تفصیلی بازرسی درمحل، و
(ب) مقررات تأیید از طریق نظارت و مراقبت مستمر با ابزار در محل و حضور بازرسان.
60 – به بازرسان مجوز دسترسی به هر تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی حداقل ظرف مدت
(60) روز قبل از آغاز تخریب مطابق با این کنوانسیون‌در تأسیسات داده خواهد شد.
چنین اجازه‌ای جهت نظارت برنصب تجهیزات بازرسی، بازرسی این تجهیزات و آزمایش
عملیات آنها و همچنین به هدف‌آخرین بررسی مهندسی از تجهیزات داده خواهد شد. در
کمترین مدت مورد نیاز حداکثر ظرف مدت (60) روز برای نصب و آزمایش تجهیزات
بازرسی‌متوقف خواهد شد. براساس نتیجه حاصله از آزمایش و بررسی دولت عضو و دبیرخانه
فنی می‌توانند در مورد تغییرات در توافقنامه تفصیلی آن‌تأسیسات با یکدیگر موافقت
نمایند.
61 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید حمل هر محموله سلاحهای شیمیایی از تأسیسات انبار
ذخیره سلاحهای شیمیایی را به تأسیسات انهدام، حداکثرظرف مدت (4) ساعت قبل به رهبر
تیم بازرسی در تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی اطلاع دهد. این اطلاعیه باید نام
تأسیسات انبار ذخیره، زمان‌تخمینی خروج و ورود محموله، انواع خاص و مقدار سلاحهای
شیمیایی حمل شده جابجایی یا عدم جابجایی اقلام برچسب‌دار و نحوه حمل را‌مشخص
نماید. این اطلاعیه می‌تواند شامل بیشتر از یک محموله باشد. رهبر تیم بازرسی کتبا”
و بلادرنگ در جریان هرگونه تغییرات دراین اطلاعات‌قرار خواهد گرفت.
محل انبار سلاحهای شیمیایی در تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی
62 – بازرسان باید ورود سلاحهای شیمیایی را به تأسیسات انهدام و نگهداری این
سلاحهای شیمیایی را تأیید نمایند. بازرسان باید محتویات هر‌محموله را با استفاده
از رویه‌های توافق‌شده مطابق با مقررات ایمنی تأسیسات قبل از امحاء سلاحهای
شیمیایی تأیید نمایند. آنها باید درصورت لزوم از‌مهر و مومهایی توافق شده،
نشانه‌گذارها یا سایر رویه‌های کنترل انبار جهت تسهیل درامر انبارگردانی دقیق
سلاحهای شیمیایی قبل از انهدام استفاده‌نمایند.
63 – در اولین فرصت و مادامی‌که سلاحهای شیمیایی در تأسیسات انبار ذخیره سلاحهای
شیمیایی واقع در تأسیسات امحاء سلاحهای شیمیایی‌نگهداری می‌شوند این تأسیسات ذخیره
تحت تأیید منظم مطابق با توافقنامه‌های تأسیسات مربوطه خواهد بود.
64 – درپایان هر مرحله (فاز) فعال تخریب، بازرسان باید ازسلاحهای شیمیایی که
ازتأسیسات ذخیره خارج شده یا نابود شده‌اند لیستی تهیه نماید. آنها بااستفاده از
رویه‌های کنترل انبار که در بند (62) بدانها اشاره گردید صحت این انبارگردانی از
سلاحهای شیمیایی را تأیید نمایند.
اقدامات تأیید منظم (سیستماتیک) درمحل تأسیسات انهدام سلاحهای‌شیمیایی
65 – درطول کل مرحله فعال انهدام، باید به بازرسین اجازه داده شود تا فعالیتهای
خود را در تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی و تأسیسات ذخیره‌سلاحهای شیمیایی واقع
در این تأسیسات اجرا نمایند.
66 – برای اطمینان از عدم بازگشت سلاحهای و تکمیل مراحل (پروسه) انهدام در هر
تأسیسات امحاء سلاحهای شیمیایی بازرسین باید حق داشته‌باشند که با حضور و نظارت و
مراقبت خود با ابزار در محل به‌شرح زیر تأیید را به‌انجام برسانند:
(الف) ورود سلاحهای شیمیایی به تأسیسات،
(ب) محل نگهداری موقت سلاحهای شیمیایی و نوع خاص و مقدار سلاحهای شیمیایی که درآن
منطقه انبار شده است،
(پ) نوع خاص و مقدار سلاحهای شیمیایی درحال انهدام،
(ت)مراحل (پروسه) انهدام،
(ث) محصول نهایی انهدام،
(ج) اوراق کردن قطعات فلزی،و
(چ) یکپارچگی مراحل انهدام و تأسیسات به‌عنوان یک مجموعه.
67 – بازرسان باید حق داشته باشند که برای نمونه‌برداری مهمات، قطعات یا مخازن
موجود در محلهای نگهداری موقت در تأسیسات امحاء سلاحهای‌شیمیایی را برچسب‌گذاری
نمایند.
68 – تا حدی که نیازهای بازرسی برآورده شود، اطلاعات مربوط عملیات جاری تأسیسات با
تأیید اطلاعات و آمار مربوط برای اهداف بازرسی مورد‌استفاده قرار خواهد گرفت.
69 – بعد از تکمیل هر دوره تخریب، دبیرخانه فنی باید اعلامیه دولت عضو مبنی بر
تکمیل انهدام مقدار تعیین شده از سلاحهای شیمیایی را تأیید‌نماید.
70 – طبق توافقنامه‌های تأسیسات، بازرسان باید:
(الف) به تمام قسمتهای تأسیسات تخریب سلاحهای شیمیایی و تأسیسات انبار ذخیره
سلاحهای شیمیایی که در این تأسیسات قرار دارند و شامل هرمهمات، مخازن جمعی یا
دیگر مخازن موجود دسترسی بدون ممانعت داشته باشند. اقلام مورد بازرسی توسط بازرسان
مطابق با برنامه تأیید توافق شده‌توسط دولت عضو مورد تأیید شده توسط شورای اجرایی
انتخاب خواهند شد،
(ب) تجزیه و تحلیل منظم (سیستماتیک) نمونه‌ها در محل درخلال مراحل انهدام را
نظارت و مراقبت نمایند،و
(پ) نمونه‌هایی که برحسب درخواست خود از هریک از قطعات، مخازن جمعی و سایر مخازن
در تأسیسات انهدام یا تأسیسات انبار ذخیره شده را‌درصورت نیاز دریافت دارند.
بخش (ب) 4 – سلاحهای شیمیایی قدیمی و سلاحهای شیمیایی رها شده
الف – کلیات
1 – سلاحهای شیمیایی قدیمی مطابق آنچه که در بخش (ب) آمده است منهدم خواهند شد.
2 – سلاحهای شیمیایی رهاشده ازجمله آن دسته از سلاحهایی است که با تعریف مندرج در
قسمت (ب) بند (5) ماده (2) مطابقت دارند همانگونه که‌دربخش (پ) آمده است مورد
انهدام قرار خواهند گرفت.
ب – رژیم سلاحهای شیمیایی قدیمی
3 – دولت عضوی که طبق تعریف قسمت (الف) بند (5) ماده (2) درمحدوده سرزمینی خود
دارای سلاحهای شیمیایی قدیمی است باید حداکثر ظرف‌مدت (30) روز پس از لازم‌الاجرا
شدن این کنوانسیون برای آن دولت تا حد امکان تمام اطلاعات مربوط موجود شامل مکان،
نوع، مقدار و وضعیت‌کنونی این دسته ازسلاحها را به دبیرخانه فنی ارایه نماید.
درمورد سلاحهای شیمیایی قدیم آنطور که در قسمت (ب) بند (5) ماده (2) تعریف شده،
دولت عضو باید مطابق جزء اول قسمت (ب) بند (1) ماده(3) اعلامیه‌ای تا حد امکان
شامل اطلاعات مشخص شده در بند یک تا سه‌قسمت (الف) بخش (4) این ضمیمه را به
دبیرخانه فنی ارایه نماید.
4 – دولت عضوی که پس ازلازمالاجرا شدن این کنوانسیون برای آن دولت سلاحهای
شیمیایی قدیمی کشف نماید، اطلاعات مشخص شده در بند (3)را باید حداکثر ظرف مدت
(180) روز پس از کشف این سلاحهای قدیمی به دبیرخانه فنی ارایه نماید.
5 – دبیرخانه فنی باید به‌منظور تأیید اطلاعات ارایه شده مطابق بندهای (3) و (4) و
به‌ویژه جهت تعیین اینکه آیا این سلاحهای شیمیایی مطابق با‌تعریف مشخص شده در بند
(5) ماده (2) درمورد سلاحهای شیمیایی قدیمی می‌باشد یک بازرسی اولیه و به هر تعداد
لازم بازرسیهای بعدی را به‌عمل‌آورد. دستورالعمل تشخص قابلیت کاربرد سلاحهای
شیمیایی تولید شده بین سالهای 1925 و 1946 برابر سالهای 1305 و 1325 هجری شمسی
مطابق‌قسمت (خ) بند(2) ماده (8) توسط کنفرانس تأیید خواهد شد.
6 – دولت عضو باید سلاحهای شیمیایی قدیمی که توسط دبیرخانه فنی تأیید شده است و در
تعریف قسمت ( الف) بند (5) ماده (2) می‌گنجد را زباله‌سمی تلقی نماید. دولت عضو
باید از اقدامات‌انجام شده برای انهدام یا در غیراین صورت دفع (دور ریختن) اینگونه
سلاحهای شیمیایی قدیمی به‌عنوان‌زباله رسمی مطابق با قوانین ملی خود دبیرخانه فنی
را مطلع سازد.
7 – برحسب بندهای (3) تا (5) دولت عضو باید سلاحهای شیمیایی قدیمی که توسط
دبیرخانه فنی تطبیق آنها با تعریف قسمت (ب) بند (5) ماده (2)تأیید گردیده است را
براساس ماده (4) و بخش (الف) 4 این پیوست نابود سازد. به‌علاوه برمبنای درخواست
دولت عضو، شورای اجرایی می‌تواند‌مقررات مربوط به ترتیب انهدام این سلاحهای
شیمیایی و محدودیت زمانی تعیین‌شده را درصورتی‌که تصمیم بگیرد که انجام این کار
هدف و مقصود‌این کنوانسیون را در معرض خطر قرار نمی‌دهد تغییر دهد. این درخواست
باید حاوی پیشنهادات مشخص برای تغییر این مقررات و توضیحات تفصیلی‌دلایل تغییر
پیشنهادی باشد.
پ – رژیم سلاحهای شیمیایی رها شده
8 – دولت عضوی که در محدوده سرزمینی آن سلاحهای شیمیایی رهاشده وجود داشته باشد
(ازاین پس “دولت عضو سرزمینی” خوانده می‌شود) باید‌حداکثر ظرف مدت (30) روز پس
از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای آن دولت تمام اطلاعات مرتبط موجود در رابطه
با سلاحهای شیمیایی‌رهاشده را به دبیرخانه فنی ارایه نماید. این اطلاعات درحد
امکان باید شامل مکان، نوع، مقدار و وضعیت کنونی سلاحهای شیمیایی رهاشده و
همچنین‌اطلاعات راجع به چگونگی رهاشدن این سلاحها باشد.
9 – دولت عضوی که پس از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای آن دولت سلاحهای
شیمیایی رهاشده کشف نماید تمام اطلاعات مربوط موجود‌درمورد سلاحهای شیمیایی
رهاشده، کشف شده را باید حداکثر ظرف مدت (180) روز پس از کشف به دبیرخانه فنی
ارایه نماید. این اطلاعات تا حد‌امکان باید شامل مکان، نوع، مقدار و وضعیت کنونی
این سلاحهای شیمیایی رهاشده و همچنین اطلاعات مربوط به چگونگی رهاشدن آنهاباشد.
10 – دولت عضوی که در محدوده سرزمینی دولت عضو دیگری (که از این پس دولت عضو
رهاکننده نامیده می‌شود) دارای سلاحهای شیمیایی‌رهاشده باشد، باید حداکثر ظرف مدت
(30) روز پس از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای آن دولت تمام اطلاعات مربوط
موجود در سلاحهای‌شیمیایی رهاشده را به دبیرخانه فنی ارایه نماید. این اطلاعات تا
حد امکان باید شامل مکان، نوع، مقدار و وضعیت کنونی این سلاحهای شیمیایی‌رهاشده و
وضعیت سلاحهای شیمیایی رهاشده باشد.
11 – دبیرخانه فنی جهت تأیید اطلاعات ارایه شده مربوطه و طبق بندهای (8) تا (10)
باید یک بازرسی اولیه و درصورت ضرورت بازرسیهای بعدی را‌اجراء و لزوم انجام تأیید
منظم (سیستماتیک) برطبق بندهای (41) تا (43) قسمت (الف) بخش (4) این پیوست را
تعیین نماید. دبیرخانه فنی درصورت‌ضرورت باید درمورد منشأ سلاحهای شیمیایی رهاشده
تحقیق‌نموده و مدارک مربوط به چگونگی رهاشدن را تهیه و دولت رهاکننده را شناسایی
نماید.
12 – گزارش دبیرخانه فنی باید به شورای اجرایی، دولت عضو سرزمینی و دولت عضو
رهاکننده یا به دولت عضوی که از سوی دولت عضو سرزمینی‌دارنده سلاحهای شیمیایی
رهاشده اعلام شده یا توسط دبیرخانه فنی به‌عنوان دارنده سلاحهای شیمیایی رهاشده
شناسایی گردیده تسلیم شود. چنانچه‌یکی از دولتهای عضوی که مستقیما” درگیر این
امراست از این گزارش رضایت نداشته باشد باید این حق را داشته باشد که موضوع را
مطابق مقررات این‌کنوانسیون حل نماید یا موضوع را ازنظر رفع اختلاف بدون فوت وقت
به شورای اجرایی احاله نماید.
13 – طبق بند (3) ماده یک دولت عضو سرزمینی باید حق داشته باشد که از دولت عضوی که
به‌عنوان عضو رهاکننده مشخص گردیده براساس بندهای(8) تا (12)، درخواست نماید جهت
انهدام سلاحهای شیمیایی رهاشده در همکاری با دولت عضو سرزمینی، با آن دولت وارد
مشاوره گردد. این دولت‌عضو باید فورا” درخواست خود را به اطلاع دبیرخانه فنی
برساند.
14 – مشورتهای بین دولت عضو سرزمینی و دولت عضو رهاکننده از نظر تهیه طرح مورد
توافق طرفین جهت انهدام باید حداکثر ظرف مدت (30) روزبعد از اینکه دبیرخانه فنی
از درخواست اشاره شده دربند (13) مطلع می‌گردد آغاز شود. طرح توافق‌شده طرفین جهت
انهدام باید حداکثر ظرف مدت180 روز بعد از اینکه دبیرخانه فنی از درخواست
مورداشاره در بند (13) مطلع گردید به دبیرخانه فنی فرستاده شود. براساس درخواست
دولت عضو‌سرزمینی و دولت عضو رهاکننده شورای اجرایی می‌تواند ضرب‌الاجل ارسال طرح
انهدام مورد توافق را تمدید نماید.
15 – به‌منظور انهدام سلاحهای شیمیایی رهاشده دولت عضو رهاکننده باید تمام امکانات
لازم مالی، فنی، نیروی متخصص و دیگر منابع را تأمین نماید.دولت عضو سرزمینی باید
همکاری مناسب را به‌عمل آورد.
16 – چناچه دولت عضو رهاکننده قابل شناسایی نبوده و یا عضو (پیمان) نباشد، دولت
عضو سرزمینی به‌منظور حصول اطمینان از انهدام سلاحهای‌شمیایی رهاشده می‌تواند از
سازمان و یا دیگر دولتهای عضو جهت انهدام این سلاحهای شیمیایی رهاشده درخواست
مساعدت نماید.
17 – برحسب بندهای (8) تا (16)، مقررات ماده (4) و بخش (الف) 4 ازاین پیوست باید
در مورد انهدام سلاحهای شیمیایی رهاشده هم اعمال شود.در مورد سلاحهای شیمیایی
رهاشده‌ای که در تعریف سلاحهای شیمیایی قدیمی قسمت (ب) بند (5) ماده (2) می‌گنجد،
شورای اجرایی براساس‌درخواست دولت عضو سرزمینی منفردا” یا همراه دولت رهاکننده
می‌تواند اجرای مقررات تخریب را درصورتی‌که تعیین نماید چنین امری خطری برای‌اهداف
و مقاصد کنوانسیون نخواهد داشت تغییر و یا در موارد استثنایی آنها را به‌حالت
تعلیق درآورد. درمورد سلاحهای شیمیایی رهاشده‌ای که در‌تعریف سلاحهای شیمیایی
مندرج در قسمت (ب) بند (5) ماده (2) نمی‌گنجد، شورای اجرایی براساس درخواست دولت
عضو سرزمینی منفردا” با‌به‌همراه دولت عضو رهاکننده می‌تواند درشرایط استثنایی
مقررات زمانبندی و ترتیب انهدام را درصورتی‌که تشخیص دهد این امر خطری برای اهداف
و‌مقاصد کنوانسیون نخواهد داشت تغییر دهد. هرگونه درخواست همانطور که دراین بند
بدان اشاره گردید باید حاوی پیشنهاد خاصی برای تغییر در‌مقررات و توضیح تفصیلی
دلایل تغییرات پیشنهادی باشد.
18 – دولتهای عضو می‌توانند موافقتنامه‌ها یا توافقهایی را در رابطه با انهدام
سلاحهای شیمیایی رهاشده بین خود منعقد نمایند. شورای اجرایی‌می‌تواند تصمیم بگیرد
که براساس درخواست دولت عضو سرزمینی منفردا” یا به‌همراه دولت عضو رهاکننده بعضی
از مقررات انتخاب‌شده دراین‌موافقتنامه‌ها یا توافقها بر مقررات این بخش دارای
ارجحیت باشند، در صورتی‌که شورای اجرایی تعیین کند که این موافقتنامه‌ها و
توافقهای تخریب‌سلاحهای شیمیایی رهاشده را طبق بند (17) تضمین می‌نماید.
بخش 5 – انهدام تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی
و تأیید آنها مطابق ماده (5)
الف – اظهارنامه‌ها
اظهارنامه‌های تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی
1 – اظهارنامه تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی توسط یک دولت عضو طبق جزء دوم قسمت
(پ) بند (1) ماده (3) برای هر تأسیسات باید شامل‌موارد زیر باشد:
(الف) نام تأسیسات، اسامی مالکین و اسامی شرکتها یا مؤسساتی که تأسیسات را از اول
ژانویه 1946 برابر دهم دیماه سال 1325 راه‌اندازی نموده‌اند،
(ب) محل دقیق تأسیسات، شامل آدرس، مکان مجتمع، مکان تأسیسات در داخل مجتمع یا مشخص
کردن ساختمان و شماره‌سازه آن، درصورت‌وجود،
(پ) بیانیه‌ای دال براینکه آن تأسیسات، تأسیسات تولیدی مواد شیمیایی هستند که
به‌عنوان سلاحهای شیمیایی تعریف شده‌اند یا اینکه تأسیساتی برای‌پرکردن سلاحهای
شیمیایی می‌باشند و یا اینکه برای هر دو منظور هستند،
(ت) تاریخ تکمیل بنای ساختمان ودوره‌هایی که هرگونه تغییراتی درآن تأسیسات ایجاد
شده ازجمله نصب تجهیزات جدید یا اصلاح شده که به‌طور‌عمده ویژگیهای فرآیند تولید
رادرآن تأسیسات دگرگون کرده باشد،
(ث) اطلاعات راجع به مواد شیمیایی تعریف شده به‌عنوان سلاحهای شیمیایی که درآن
تأسیسات تولید گردیده، مهمات آن، قطعات مهمات و ظروفی(کانتینر) که در آن تأسیسات
پرشده‌اند و تاریخ شروع و توقف چنین تولید یا پرسازی:
اول – برای مواد شیمیایی تعریف شده به‌عنوان سلاحهای شیمیایی که درآن تأسیسات
تولید گردیده‌اند، چنین اطلاعاتی باید برحسب انواع خاص موادشیمیایی تولیدشده،
مبین نام ماده شیمیایی مطابق با اسامی موجود در لیستهای “اتحادیه بین‌المللی شیمی
محض و کاربردی”، فرمول ساخت و شماره‌ثبت ماده شیمیایی خدمات خلاصه تحقیقات شیمیایی
درصورتی‌که تعیین شده و براساس اعلام وزن آن ماده به تن.
دوم – برای مهمات، قطعات و ظروفی که در تأسیسات پرشده، چنین اطلاعاتی باید برحسب
نوع خاص سلاحهای شیمیایی پرشده و وزن ماده شیمیایی‌آن در هرواحد اعلام شوند.
(ج) ظرفیت تولید تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی:
اول – برای یک تأسیسات، جایی‌که سلاحهای شیمیایی تولید می‌شده، ظرفیت تولید
بایستی برحسب مقدار توان بالقوه سالیانه تولید برای یک ماده‌خاص براساس فرآیند
تکنولوژیکی واقعی به‌کار رفته، یا در مواردی‌که فرآیندها به‌طور واقعی مورد
استفاده نبوده (ولی) برای استفاده درآن تأسیسات‌طراحی شده، اعلام گردد.
دوم – برای یک تأسیسات، جایی‌که سلاحهای شیمیایی پر می‌شده، ظرفیت تولید بایستی
برحسب مقدار ماده شیمیایی که سالانه درآن تأسیسات‌می‌تواند برای پرکردن هرنوع خاص
سلاحهای شیمیایی مورد استفاده قرار گیرد بیان گردد.
(چ) برای تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی که امحاء نگردیده‌اند، شرحی از تأسیسات
شامل موارد زیر:
اول – نقشه محل (دیاگرام سایت)،
دوم – نمودار فرآیندهای جاری تأسیسات،
سوم – لیست ساختمانها، تجهیزات ویژه و هرنوع قطعات یدکی این تجهیزات در تأسیسات.
(ح) وضعیت فعلی کارخانه شامل:
اول – تاریخ آخرین تولید سلاحهای شیمیایی درآن تأسیسات،
دوم – چنانچه آن تأسیسات منهدم شده است، تاریخ و نحوه انهدام آن،
سوم – چنانچه آن تأسیسات پیش از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون برای فعالیتی غیرمرتبط
با سلاحهای شیمیایی مورد استفاده قرار گرفته یا بدین‌منظور‌تغییر یافته و
دراین‌صورت اطلاعات مربوط به تغییرات ایجاد شده تاریخ شروع فعالیتهای مربوط به
تولید سلاحهای غیرشیمیایی و ماهیت چنین فعالیتی‌که درصورت امکان مبین نوع محصول
باشد،
(خ) مشخص کردن اقدامات انجام شده توسط دولت عضو برای بستن (تعطیل کردن) و شرحی از
اقدامات انجام شده و آنچه دولت عضو در آتیه قراراست در راستای غیرفعال کردن
تأسیسات انجام دهد،
(د) شرحی از نمونه معمول فعالیتهای ایمنی و امنیتی انجام شده در تأسیسات غیرفعال،
(ذ) بیانیه‌ای دراین‌مورد که آیا تأسیسات، تبدیل به تأسیسات امحاء سلاحهای
شیمیایی خواهد شد، دراین‌صورت، تاریخ این تبدیل.
اظهارنامه‌های تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی
طبق جزء سوم قسمت (پ) بند (1) ماده (3)
2 – اظهارنامه تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی برطبق جزء سوم قسمت (پ) بند (1) ماده
(3) باید شامل کلیه اطلاعات مشخص شده در بند یک‌فوق باشد. دولت عضوی که تأسیسات در
قلمرو آن قرارداشته یا قرارداده شده است مسؤولیت دارد که با سایر دولتها ترتیبات
لازم را جهت حصول‌اطمینان از صدور اعلامیه‌ها اتخاذ نماید. اگر دولت عضوی که
تأسیسات درقلمرو آن قرارداشته یا قرارداده شده است قادر به انجام این تعهد نباشد،
بایستی دلایل لازم را ارایه نماید.
اظهارنامه نقل و انتقالات گذشته
3 – یک دولت عضو که تجهیزات تولید سلاحهای شیمیایی را از اول ژانویه 1946 برابر
دهم دی ماه سال 1325 هجری‌شمسی منتقل یا دریافت نموده‌است بایستی این نقل و
انتقالات را برطبق جزء چهارم قسمت (پ) بند (1) ماده (3) و بند (5) ذیل اعلام
نماید. درصورتی‌که کلیه اطلاعات مشخص‌شده درمورد نقل و انتقال اینگونه تجهیزات بین
اول ژانویه 1946 تا اول ژانویه 1970 برابر با دهم دی ماه سالهای 1325 تا 1350 هجری
شمسی‌موجود نباشد، دولت عضو بایستی هرگونه اطلاعات موجود در این رابطه را اعلام و
علت عدم ارایه اعلامیه کامل را توضیح دهد.
4 – تجهیزات تولید سلاحهای شیمیایی اشاره شده دربند (3) به موارد زیر اطلاق
می‌گردد:
(الف) تجهیزات تخصصی،
(ب) تجهیزاتی که منحصرا” برای تولید قسمتهای غیرشیمیایی برای مهمات شیمیایی طراحی
یا استفاده شده است.
(پ) اظهارنامه مربوط به نقل و انتقال تجهیزات تولید سلاحهای شیمیایی بایستی به‌شرح
ذیل مشخص گردند:
5 – اظهارنامه‌های نقل و انتقال تجهیزات تولید سلاح شیمیایی موارد زیر را مشخص
خواهد نمود:
(الف) دریافت کننده. انتقال دهنده تجهیزات تولید سلاحهای شیمیایی،
(ب) اوراق شناسایی تجهیزات،
(پ) تاریخ نقل و انتقال،
(ت) تخریب یا عدم تخریب تجهیزات اگر مشخص است،و
(ث) محل استقرار فعلی، اگر مشخص است.
ارایه طرح‌های کلی انهدام
6 – برای هر تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی، دولت عضو باید اطلاعات زیر را ارایه
نماید:
(الف) جدول زمانبندی پیش‌بینی شده برای اقداماتی‌که قراراست انجام شود،
(ب) روشهای تخریب.
7 – برای هر تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی که دولت عضو درنظر دارد به‌طور موقت
آنرا تبدیل به تأسیسات تخریب سلاحهای شیمیایی نماید،اطلاعات زیر باید توسط آن
دولت ارایه گردد:
(الف) جدول زمانبندی پیش‌بینی شده جهت تبدیل تأسیسات تولید به تأسیسات تخریب
سلاحهای شیمیایی،
(ب) جدول زمانبندی پیش‌بینی شده جهت بهره‌برداری از آن تأسیسات به‌عنوان تأسیسات
امحاء سلاحهای شیمیایی،
(پ) توصیف تأسیسات جدید،
(ت) روش تخریب تجهیزات خاص،
(ث) جدول زمانبندی برای تخریب تأسیسات تبدیل شده بعد از بهره‌برداری جهت تخریب
سلاحهای شیمیایی، و
(ج) روشهای تخریب تأسیسات تبدیل شده.
ارایه طرحها و گزارشات سالانه انهدام
8 – دولت عضو بایستی حداقل ظرف مدت (90) روز قبل از شروع “سال امحاء” یک طرح
سالیانه برای تخریب سلاحهای شیمیایی ارایه نماید. این‌طرح سالانه باید موارد زیر
را مشخص نماید:
(الف) ظرفیتی که قرار است مورد تخریب قرار گیرد،
(ب) نام و مکان تأسیساتی که امحاء درآنجا واقع خواهد شد،
(پ) لیست ساختمانها و تجهیزاتی که در هر تأسیسات نابود خواهند شد،و
(ت) روشهای طراحی شده تخریب.
9 – دولت عضو باید گزارش سالانه تخریب را حداکثر ظرف مدت (90) روز بعد از پایان
سال تخریب قبلی ارایه نماید و این گزارش سالانه موارد زیر را‌بایستی مشخص نماید:
(الف) ظرفیت امحاء شده،
(ب) نام و مکان هر تأسیساتی که امحاء درآن صورت پذیرفته است،
(پ) لیست ساختمانها و تجهیزات امحاء شده در هر تأسیسات،
(ت) روشهای امحاء.
10 – برای یک تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی اعلام شده طبق جزء سوم قسمت (پ) بند
(1) ماده (3) دولت عضوی که تأسیسات در قلمرو آن‌قرار داشته یا قرارداده شده است
مسؤول است که با اتخاذ ترتیبات مناسب اطمینان حاصل نماید که اعلامیه‌ها طبق بند
(6) تا (9) فوق صادر می‌شوند.چنانچه دولت عضوی که تأسیسات در قلمرو آن قرارداشته
یا قرار داده شده است قادر به انجام این تعهد نباشد، بایستی دلایل لازم را ارایه
نماید.
ب – انهدام
اصول کلی انهدام تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی
11 – هردولت عضو باید برطبق اصول مندرج در ماده (7) و این بخش درمورد روشهای
انهدام تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی تصمیم‌گیری نماید.
اصول و روشهای تعطیل تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی
12 – هدف از تعطیل (بستن) تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی، غیرفعال ساختن آن است.
13 – اقدامات توافق شده برای تعطیل بایستی توسط دولت عضو و با درنظر گرفتن خصوصیات
ویژه هر تأسیسات انجام شود. این اقدامات باید ازجمله‌شامل موارد زیر باشد:
(الف) منع تصرف استفاده ازساختمانهای تخصصی و ساختمانهای استاندارد تأسیسات جز
برای فعالیتهای موافقت شده،
(ب) قطع ارتباط تجهیزاتی (دستگاههایی) که مستقیما” با تولید سلاحهای شیمیایی
مربوطند شامل ازجمله تجهیزات کنترل فرآیندها و تسهیلات،
(پ) از کارانداختن دستگاههای حفاظت‌کننده و تجهیزاتی که منحصرا” برای ایمنی عملیات
تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی به‌کار می‌رود،
(ت) نصب درپوشهای کورکننده و سایر قطعاتی که از ورود و یا خروج مواد شیمیایی از هر
تجهیزات ویژه مربوط به فرآیند ترکیب، جداسازی یا تخلیص‌مواد شیمیایی که تحت عنوان
سلاحهای شیمیایی تعریف می‌شوند، هر تانک ذخیره‌کننده و هر ماشینی که برای پرکردن
سلاحهای شیمیایی به‌کار‌می‌رود، سیستم حرارتی، سیستم برودتی و منبع تولید برق و یا
هر منبع دیگربرق‌رسانی به این تجهیزات، تانکهای ذخیره‌سازی یا ماشینهای
دیگر‌جلوگیری می‌کنند، و
(ث) قطع ریل، جاده و سایر راههای موجود جهت حمل و نقل سنگین به تأسیسات تولید
سلاحهای شیمیایی به‌استثناء راههای مورد نیاز برای انجام‌فعالیتهای موافقت شده،
14 – مادامی که تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی تعطیل است، دولت عضو می‌تواند
فعالیتهای مربوط به‌ایمنی و حفاظت فیزیکی درتأسیسات را‌ادامه دهد.
نگهداری فنی تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی قبل از انهدام آنها
15 – دولت عضو می‌تواند فعالیتهای استاندارد نگهداری شامل بازرسی بصری، نگهداری
به‌منظور پیشگیری و تعمیرات جاری را در تأسیسات تولید‌سلاحهای شیمیایی فقط
به‌دلایل ایمنی که انجام دهد.
16 – کلیه فعالیتهای طراحی شده نگهداری باید در طرح‌های کلی و جزیی انهدام مشخص
گردند. فعالیتهای مربوط به نگهداری شامل موارد زیر‌نمی‌شوند:
(الف) جایگزینی هریک از تجهیزات (دستگاههای) فرآوری،
(ب) تغییر ویژگیهای تجهیزات فرآوری شیمیایی،
(پ) تولید مواد شیمیایی ازهر نوع.
17 – تمام فعالیتهای نگهداری باید تحت مراقبت و نظارت دبیرخانه فنی قرار گیرند.
اصول و روشهای تبدیل موقت تأسیسات تولید سلاحهای
شیمیایی به تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی
18 – اقدامات مربوط به تبدیل موقت تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی به تأسیسات امحاء
سلاحهای شیمیایی باید این اطمینان را ایجاد نماید که‌رژیم تبدیل موقتی تأسیسات
حداقل به دقت و شدت رژیم مربوط به تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی تبدیل نشده باشد.
19 – تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی تبدیل شده به تأسیسات امحاء سلاحهای شیمیایی،
قبل از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون باید درلیست‌طبقه‌بندی تأسیسات تولید
سلاحهای شیمیایی اعلام گردند.
این تأسیسات باید درمعرض بازدید مقدماتی بازرسان قرارگیرند تا صحت اطلاعات مربوط
به این تأسیسات را مورد تأیید قرار دهند. تأییدیه‌ای مبنی بر‌تبدیل این تأسیسات
به‌نحوی انجام گرفته است که دیگر به‌عنوان تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی عمل
نخواهد کرد نیز مورد نیاز است و این‌امربایستی درچهارچوب اقداماتی قرار گیرد که
برای تأسیساتی که قراراست درمدت حداکثر (90) روز بعد از لازم‌الاجرا شدن این
کنوانسیون غیرعملیاتی‌گردند، پیش‌بینی شده است.
20 – دولت عضوی که قصد تبدیل تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی را داشته باشد باید
حداکثر ظرف مدت (30) روز بعد از لازم‌الاجرا شدن این‌کنوانسیون درمورد آن دولت یا
حداکثر ظرف مدت (30) روزبعد از تصمیم‌گیری درمورد تبدیل موقت، یک طرح کلی تبدیل
تأسیسات سپس طرح‌های‌سالانه رابه دبیرخانه فنی ارایه نماید.
21 – چنانچه دولت عضوی نیاز داشته باشد تا یک تأسیسات (کارخانه) تولید سلاحهای
شیمیایی دیگری را که بعد از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون‌درمورد آن دولت تعطیل کرده
بود تبدیل به تأسیسات تخریب سلاحهای شیمیایی بنماید، باید مراتب را حداقل (150)
روز قبل از انجام تبدیل به‌دبیرخانه اطلاع دهد. دبیرخانه فنی درارتباط با آن دولت
باید اطمینان حاصل کند که اقداماتی ضروری صورت گرفته و موجب شده تا آن تأسیسات بعد
از‌تبدیل به‌عنوان تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی عمل نکنند.
22 – تأسیساتی که به تأسیسات تخریب سلاحهای شیمیایی تبدیل شده دیگر نباید مناسب
ازسرگیری تولید سلاحهای شیمیایی در مقایسه با تأسیسات‌تولید سلاحهای شیمیایی تعطیل
شده و درحال نگهداری باشند.
23 – تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی تبدیل شده باید حداکثر ظرف مدت (10) سال بعد
ازلازمالاجرا شدن کنوانسیون منهدم گردند.
24 – هراقدامی که برای تبدیل یک تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی خاص انجام شود باید
منحصر به ویژگیها و مشخصات انحصاری آن تأسیسات‌باشد.
25 – مجموعه اقدامات انجام شده به‌منظور تبدیل تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی به
تأسیسات تخریب سلاحهای شیمیایی، نباید کمتر از اقدامات‌پیش‌بینی شده‌ای باشد که
جهت ازکارانداختن سایر تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی حداکثر انجام گرفته و باید
ظرف مدت (90) روز بعد ازلازمالاجرا شدن این کنوانسیون برای دولت عضو قراراست
انجام گردد.
اصول و روشهای مرتبط با انهدام تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی
26 – دولت عضو باید تجهیزات و ساختمانهایی که مشمول تعریف تأسیسات تولید سلاحهای
شیمیایی می‌باشند را به قرار ذیل از بین ببرد:
(الف) تمامی تجهیزات ویژه و تجهیزات استاندارد باید عینا” نابود شوند،
(ب) تمامی ساختمانهای ویژه و ساختمانهای استاندارد باید عینا” نابود شوند.
27 – دولت عضو باید تأسیسات تولید مهمات شیمیایی پرنشده و تجهیزات به‌کارگیری
سلاحهای شیمیایی را به قرارذیل نابود نماید:
(الف) تأسیساتی که منحصرا” برای تولید اجزاء غیرشیمیایی مهمات شیمیایی یا
تجهیزاتی که به‌طور خاصی برای استفاده مستقیم درارتباط با به‌کارگیری‌سلاحهای
شیمیایی طراحی شده‌اند، باید اعلام و نابود شوند. فرآیند امحاء و تأیید آن براساس
مقررات ماده (5) و این بخش از همین پیوست که بر امحاء‌تأسیسات تولید سلاحهای
شیمیایی حاکم است باید انجام شود،
(ب) تمام تجهیزاتی که منحصرا” برای تولید اجزاء غیرشیمیایی مهمات شیمیایی طراحی یا
مورد استفاده قرار گرفته‌اند باید عینا” نابود شوند. چنین‌تجهیزاتی که شامل
قالبهای طراحی شده ویژه دارای ویژگیهایی با پایه فلزی می‌باشند ممکن است به یک محل
مخصوص برای نابودسازی برده شوند،
(پ) تمام ساختمانها و تجهیزات استاندارد که برای اینگونه فعالیتهای تولیدی استفاده
شده‌اند باید نابود یا جهت مصارفی که دراین کنوانسیون منع نشده‌است درصورت نیاز با
تأیید ازطریق مشاوره و بازرسی همانگونه که درماده (9) درج گردیده است تبدیل شوند.
(ت) فعالیتهایی که براساس اهداف کنوانسیون منع نشده‌اند می‌توانند همزمان با
پیشرفت امحاء یا تبدیل ادامه یابند.
ترتیب انهدام
28 – ترتیب نابودسازی تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی مبتنی است بر تعهدات مشخص شده
درماده (1) و سایر مواد این کنوانسیون، ازجمله‌وظایف مربوط به تأیید منظم درمحل در
خلال دوره ترتیب انهدام، منافع دولتهای عضو برای خدشه‌دارشدن امنیت آنها در مدت
دوره انهدام، ایجاد‌اعتماد در مرحله اولیه نابودسازی، کسب تجربه تدریجی در دوره
نابودسازی تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی و عملی بودن آن بدون توجه به‌خصوصیات
واقعی تأسیسات و روشهای متخذه امحاء مورد توجه قرار می‌گیرد. ترتیب امحاء براساس
اصل یکنواختی می‌باشد.
29 – دولت عضو باید، برای هردوره نابودسازی، مشخص کند که کدام تأسیسات تولید
سلاحهای شیمیایی قراراست نابود شوند و انهدام را به‌گونه‌ای‌انجام دهد که درخاتمه
هردوره نابودسازی بیش ازآنچه که در بندهای (30) و (31) مشخص شده است باقی نماند.
برای دولت عضو در نابودسازی‌تأسیسات تولیدیش با سرعتی بیشتر منعی وجود ندارد.
30 – مقررات ذیل برای تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی که مواد شیمیایی جدول (1) را
تولید می‌کنند اعمال خواهد شد:
(الف) دولت عضو باید نابودسازی چنین تأسیساتی را حداکثر ظرف مدت یکسال پس از
لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون درمورد آن دولت شروع کند و‌تکمیل این امرنباید بیش
از ده سال پس از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون به‌طول بیانجامد. برای دولتی که در
زمان لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون عضو آن‌است، کل این مدت باید به سه دوره مجزای
نابودسازی یعنی سالهای (5 -2)، سالهای (8 – 6) و سالهای (10 – 9) تقسیم گردد. برای
دولتهایی‌که پس‌از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون عضو آن می‌شوند دوره‌های نابودسازی
باید باتوجه به بندهای (28 – 29) مطابقت داده شوند.
(ب) ظرفیت تولید باید به‌عنوان عامل مقایسه برای چنین تأسیساتی مورد استفاده قرار
گیرد. ظرفیت تولید باید باتوجه به قوانین مشخص شده برای‌سلاحهای شیمیایی دوگانه
براساس عامل تن بیان شود.
(پ) سطوح ظرفیت تولیدی توافق شده مناسب برای آخر سال هشتم پس از لازم‌الاجرا شدن
این کنوانسیون باید ایجاد شود. مازاد ظرفیت تولیدی که از‌سطح مربوطه تجاوز کند
باید به‌صورت اجزاء مساوی در اولین دو دوره امحاء از بین برود،
(ت) درخواست برای تخریب میزان معین از ظرفیت باید شامل درخواست برای تخریب هر
تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی دیگری که تأسیسات‌جدول (1) را تأمین می‌کند یا مواد
شیمیایی تولیدشده جدول یک درآن محل برای پرکردن مهمات یا افزار مورد استفاده قرار
می‌دهد، باشد،
(ث) تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی که برای تخریب سلاحهای شیمیایی به‌طور موقتی
تبدیل شده‌اند کماکان مشمول تعهد تخریب ظرفیت طبق‌مقررات این بند مشخص شده خواهند
بود.
31 – دولت عضو باید تخریب تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی را که مشمول بند (30)
نمی‌شود، حداکثر ظرف مدت یکسال پس ازلازم‌الاجرا‌شدن این کنوانسیون برای آن دولت
آغاز نماید و آن را حداکثر ظرف مدت پنج‌سال پس از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون
تکمیل نماید.
طرح‌های تفصیلی انهدام
32 – حداقل ظرف مدت (180) روز قبل از شروع امحاء تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی
دولت عضو باید طرح‌های تفصیلی تخریب تأسیسات‌شامل اقدامات پیشنهادی تأیید تخریب طبق
قسمت (ج) بند (33) از جمله موارد ذیل را به دبیرخانه فنی ارایه نماید:
(الف) زمان حضور بازرسان در تأسیساتی که باید نابود شوند،و
(ب) روشهای مربوط به تأیید اقداماتی که باید برای هریک از اقلام اعلام شده در
انبار اعمال‌گردد.
33 – طرح‌های تفصیلی تخریب هریک از تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی باید شامل موارد
زیرباشد:
(الف) جدول تفصیلی زمانبندی مراحل تخریب،
(ب) ترتیب تأسیسات،
(پ) نمودار جریان مراحل،
(ت) ریز صورت موجودی تجهیزات، ساختمانها و سایر اقلامی که باید نابود شوند،
(ث) اقداماتی که باید در مورد هرقلم از موجودی اعمال شود،
(ج) اقدامات پیشنهادی برای تأیید،
(چ) اقدامات امنیتی. حفاظتی که در خلال نابودی امکانات باید رعایت شود،و
(ح) شرایط کار و اقامتی که بایستی برای بازرسین فراهم گردد.
34 – چنانچه دولت عضوی قصد دارد که موقتا” تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی را به
تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی تبدیل کند، باید دبیرخانه‌فنی را حداقل (150) روز
قبل از انجام هرگونه فعالیت تبدیل مطلع کند. این اطلاعیه باید:
(الف) نام، آدرس و موقعیت آن تأسیسات را مشخص کند،
(ب) نمودار محل شامل کلیه بناها و ناحیه‌هایی که از انهدام سلاحهای شیمیایی متأثر
خواهند شد را فراهم نموده و همچنین تمام بناهای تأسیسات‌تولید سلاحهای شیمیایی که
موقتا” تبدیل خواهند شد را مشخص کند،
(پ) انواع سلاح شیمیایی و نوع و مقدار ماده شیمیایی داخل آن را که باید نابود شود
مشخص کند،
(ت) روش انهدام را مشخص کند،
(ث) نمودار جریان مراحل شامل آن بخشهایی از فرآیند تولید و تجهیزات ویژه‌ای که
برای انهدام سلاحهای شیمیایی تبدیل خواهند شد را فراهم نماید،
(ج) مهرومومها و تجهیزات بازرسی که بالقوه به‌واسطه تبدیل تأثیر می‌پذیرد را
درصورت امکان مشخص نماید، و
(چ) برنامه‌ای که زمان تخصیص یافته به طراحی، تبدیل موقت تأسیسات، نصب تجهیزات،
جمع‌آوری تجهیزات، عملیات انهدام و زمان اختتام را معین‌می‌کند تهیه نماید.
35 – در ارتباط با انهدام تأسیساتی که موقتا” برای انهدام سلاحهای شیمیایی تبدیل
شده‌اند، اطلاعات باید طبق بندهای (32) و (33) تهیه شود.
بازنگری طرح‌های تفصیلی
36 – برطبق طرح تفصیلی انهدام و اقدامات پیشنهادی جهت تأیید که توسط دولت عضو
ارایه شده وبراساس تجربه حاصل از بازرسیهای قبلی،دبیرخانه فنی باید طرحی برای
تأیید انهدام آن تأسیسات ازطریق مشاوره نزدیک با دولت عضو آماده نماید. هرگونه
اختلاف بین دبیرخانه فنی و دولت‌عضو درباره اقدامات مناسب باید ازطریق مشاوره حل
گردد. هرمسأله حل‌نشده جهت اقدام مناسب، ازنظرتسهیل اجرای کامل این کنوانسیون باید
به‌شورای اجرایی احاله شود.
37 – جهت اطمینان از اجرای مقررات ماده (5) و مقررات این بخش، طرح‌های ترکیبی برای
انهدام و تأیید باید بین شورای اجرایی و دولت عضو مورد‌توافق قرارگیرد. این توافق
باید حداقل ظرف مدت (60) روز قبل از زمان پیش‌بینی شده شروع انهدام، تکمیل گردد.
38 – هرعضوی از شورای اجرایی می‌تواند با دبیرخانه فنی در کلیه موارد مربوط به
کفایت طرح ترکیبی انهدام تأیید مشورت نماید. اگر هیچ عضوی از‌شورای اجرایی اعتراضی
نداشت، آن طرح باید به‌مورد اجرا گذارده شود.
39 – درصورت وجود هرگونه مشکلات، شورای اجرایی باید با دولت عضو برای حل آنها وارد
مشاوره شود، اگر مشکلی حل نشده باقی بماند به‌کنفرانس احاله خواهد شد. حل اختلافات
درباره روشهای انهدام نباید اجرای سایر قسمتهای قابل قبول طرح انهدام را به تأخیر
بیاندازد.
40 – چنانچه درمورد جوانب تأیید با شورای اجرایی به توافق نرسند، یا اگر طرح توصیف
شده تأیید را نتوان به مورد اجرا گذاشت، تأیید از انهدام باید ازطریق نظارت مستمر
به‌وسیله وسایل درمحل و حضور فیزیکی بازرسان ادامه یابد.
41 – انهدام و تأیید باید بر اساس طرح توافق‌شده ادامه یابد. تأیید نباید بی‌جهت
با فرایند نابودسازی تداخل یابد و باید ازطریق حضور بازرسان درمحل، جهت مشاهده
انهدام اجرا شود.
42 – اگر اقدامات لازم تأیید یا انهدام مطابق با طرح اجراء نگردد، تمام دولتهای
عضو باید از آن مطلع شوند.
پ – تأیید
تأیید اظهارنامه‌های تأسیسات تولید سلاحهای
شیمیایی از طریق بازرسی در محل
43 – دبیرخانه فنی باید یک بازرسی مقدماتی از هر تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی در
مدت زمانی بین (90) تا (120) روز پس از لازم‌الاجرا شدن‌این کنوانسیون برای آن
دولت عضو به مورد اجرا گذارد.
44 – اهداف بازرسی اولیه باید اینگونه باشند:
(الف) تأیید نمایند که تولید سلاحهای شیمیایی متوقف و اینکه تأسیسات براساس این
کنوانسیون غیرفعال شده است.
(ب) به دبیرخانه فنی اجازه دهد تا خود را با اقداماتی که برای توقف تولید سلاحهای
شیمیایی درآن تأسیسات انجام شده آشنا سازد،
(پ) به بازرسین اجازه دهد تا بطور موقت تأسیسات را مهروموم کنند،
(ت) به بازرسین اجازه دهد تا صورت موجودی ساختمانها و تجهیزات ویژه را تأیید
نمایند،
(ث) اطلاعات لازم برای طراحی فعالیتهای بازرسی درآن تأسیسات را حاصل نماید، ازجمله
استفاده از مهروموهای مشخص‌کننده هرگونه دستکاری وسایر تجهیزات توافق‌شده‌ای که
باید متعاقب موافقتنامه تفصیلی تأسیسات برای آن تأسیسات نصب شوند،و
(ج) مذاکرات مقدماتی مربوط به موافقتنامه تفصیلی درمورد آیین کار بازرسی درآن
تأسیسات را انجام دهد.
45 – بازرسین باید درصورت لزوم از مهروموهای توافق‌شده، نشانه‌گذارها یا سایر
روشهای کنترل صورت موجودی استفاده کنند تا دقت درصورت‌موجودی اقلام اعلام شده در
هر تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی را تسهیل نمایند.
46 – بازرسین باید چنین دستگاههای توافق شده راکه ممکن است برای مشخص ساختن شروع
مجدد تولید سلاحهای شیمیایی یا جابجایی هریک از‌اقلام اعلام شده ضروری باشد نصب
نمایند. آنها باید احتیاطهای لازم را رعایت کنند تا فعالیتهای تعطیل (تأسیسات)
توسط دولت عضو مورد بازرسی به‌تأخیر نیافتد. بازرسین می‌توانند برای تعمیر و
نگهداری و تأیید سلامتی دستگاهها مراجعه نمایند.
47 – اگر برمبنای بازرسی اولیه، مدیرکل معتقد باشد که اقدامات اضافی برای غیرفعال
کردن آن تأسیسات طبق این کنوانسیون ضروری است، مدیرکل‌می‌تواند حداکثر ظرف مدت
(135) روز بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای دولت عضو، تقاضا کند که آن
اقدامات به‌وسیله دولت بازرسی‌شونده حداکثر ظرف مدت (180) روز پس از لازم‌الاجرا
شدن این کنوانسیون برای آن دولت اجرا گردد. دولت بازرسی شونده می‌تواند با
صلاحدید‌خود به آن تقاضا رضایت دهد. اگر به آن تقاضا رضایت ندهد دولت عضو بازرسی
شونده و مدیرکل باید برای حل آن مسأله مشورت نمایند.
تأیید منظم از تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی و توقف فعالیتهای آنها
48 – هدف از تأیید منظم یک تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی باید حصول اطمینان ازاین
باشد که هرگونه آغاز مجدد تولید سلاحهای شیمیایی یا‌جابجایی اقلام اعلام شده در
این تأسیسات کشف خواهد شد.
49 – موافقتنامه تفصیلی برای هر تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی باید موارد ذیل را
مشخص کند:
(الف) جزییات آیین‌کار بازرسی درمحل می‌تواند شامل:
اول – آزمایشات بصری،
دوم – بازبینی و رسیدگی به مهرومومها و سایر دستگاههای توافق شده،و
سوم – نمونه‌برداری و تجزیه و تحلیل آنها،
(ب) آیین‌کاری برای استفاده از مهرومومهای نشاندهنده هرگونه دستکاری و سایر
تجهیزات مورد توافق که مانع از فعالیت مجدد و غیرآشکار آن‌تأسیسات بشود که این
آیین‌کار باید مشخص نماید:
اول – نوع، محل و ترتیبات نصب،و
دوم – تعمیر و نگهداری چنین تجهیزات و مهرومومها،و
(پ) سایر اقدامات توافق شده.
50 – مهرومومها یا سایر تجهیزات مصوب که در موافقتنامه تفصیلی درمورد اقدامات
بازرسی برای آن تأسیسات مقرر شده باید حداکثرظرف مدت(240) روز پس از لازم‌الاجرا
شدن این کنوانسیون برای هر دولت عضو نصب گردد. بازرسین باید اجازه یابند تا از هر
تأسیسات تولید سلاحهای‌شیمیایی برای نصب چنین مهرومومها یا تجهیزات بازدید نمایند.
51 – درخلال هرسال تقویمی دبیرخانه فنی باید اجازه یابد چهار بازرسی از هر تأسیسات
تولید سلاحهای شیمیایی انجام دهد.
52 – مدیرکل باید به دولت بازرسی‌شونده تصمیم خود را برای بازرسی یا بازدید از
تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی (48) ساعت قبل از ورود‌برنامه‌ریزی شده تیم بازرسی
به آن تأسیسات برای بازرسیها، یا بازدیدهای منظم اطلاع دهد. درصورتی که بازرسیها
یا بازدیدها برای حل مشکلات فوری‌باشند این مدت می‌تواند کاهش یابد. مدیرکل باید
هدف از آن بازرسی یا بازدید را مشخص کند.
53 – بازرسین باید طبق توافقنامه به تمام قسمتهای تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی
بدون مانع دسترسی داشته باشند. اقلام مندرج درصورت‌موجودی اعلام شده که مورد
بازرسی قرار می‌گیرند، باید به‌وسیله بازرسین انتخاب شوند.
54 – دستورالعملها برای تعیین تناوب بازرسیهای منظم درمحل باید توسط کنفرانس طبق
قسمت (خ) بند (21) ماده (8) بررسی و تصویب شوند.تأسیسات تولید خاصی که بازرسی
می‌شوند باید توسط دبیرخانه فنی به‌گونه‌ای انتخاب گردند که جلوی پیش‌بینی دقیق
زمانی‌که آن تأسیسات بازرسی‌خواهند شد را بگیرد.
تأیید انهدام تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی
55 – هدف تأیید منظم از انهدام تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی باید تأیید این باشد
که آن تأسیسات طبق تعهدات مقرر دراین کنوانسیون منهدم و‌هریک از اقلام مندرج در
لیست اعلام شده براساس طرح تفصیلی مورد توافق برای انهدام، نابود شده است.
56 – هنگامی‌که تمام اقلام صورت موجودی اعلام شده از بین رفته باشند دبیرخانه فنی
باید اعلامیه دولت عضو را برآن مبنا تأیید نماید، سپس از این‌تأییدیه دبیرخانه فنی
باید تأیید منظم تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی را خاتمه و بلادرنگ تمام دستگاهها
و وسایل مراقبتی نصب شده توسط‌بازرسین را جمع‌آوری نماید.
57 – پس از این تأیید، آن دولت عضو باید اعلامیه‌ای صادر نماید که آن تأسیسات
نابود شده است.
تأیید تبدیل موقت تأسیسات تولید سلاحهای
شیمیایی به تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی
58 – حداکثر ظرف مدت (90) روز بعد از دریافت اطلاعیه اولیه در مورد قصد تبدیل
موقتی تأسیسات، بازرسان باید حق بازدید از آن تأسیسات را‌داشته باشند تا با تبدیل
موقتی پیشنهاد شده آشنا گردیده و اقدامات ممکن بازرسی را که حین تبدیل، مورد نیاز
خواهد بود مطالعه نمایند.
59 – حداکثر ظرف مدت (60) روز پس از چنین بازدیدی، دبیرخانه فنی و دولت عضو
بازرسی‌شونده باید یک موافقتنامه موقت شامل اقدامات اضافی‌بازرسی برای دوره تبدیل
موقت منعقد نمایند. این موافقتنامه موقت باید آیین کار بازرسی، ازجمله استفاده از
مهرومومها، را مشخص نماید، تجهیزات‌مراقبت و نظارت و بازرسی را که اطمینان ایجاد
خواهند نمود که تولید سلاحهای شیمیایی درطول مراحل تبدیل انجام نخواهد گرفت، این
موافقتنامه‌باید از شروع فعالیت تبدیل موقت تا زمانی که آن تأسیسات به‌عنوان
تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی آغاز به‌کار نماید به‌قوت خود باقی بماند.
60 – طبق این کنوانسیون، تا انعقاد موافقتنامه موقت، دولت عضو بازرسی شونده نباید
هیچ بخشی از آن تأسیسات را جابجا یا تبدیل نموده، یا هیچ‌یک‌از مهرومومها یا سایر
تجهیزات توافق شده بازرسی را که ممکن است نصب شده باشند تغییر داده یا جابجا
نماید.
61 – هنگامی‌که آن تأسیسات به‌عنوان تأسیسات انهدام سلاحهای شیمیایی شروع به‌کار
کند آن تأسیسات باید تابع مقررات قسمت (الف) بخش (4)پیوست که درمورد تأسیسات
انهدام سلاحهای شیمیایی قابل اعمال است قرارگیرد. تمهیدات برای دوره قبل از عملیات
باید تابع توافقنامه موقت باشد.
62 – درخلال عملیات انهدام، بازرسان باید به تمام بخشهای تأسیسات تولید سلاحهای
شیمیایی که موقتا” تبدیل شده‌اند ازجمله آن بخشهایی که‌به‌طورمستقیم یا انهدام
سلاحهای شیمیایی مرتبط نمی‌باشند دسترسی داشته باشند.
63 – قبل از آغاز کار در تأسیساتی که به‌طور موقت به هدف انهدام سلاحهای شیمیایی
تبدیل خواهند شد و پس از اینکه آن تأسیسات به عنوان‌تأسیسات انهدام سلاحهای
شیمیایی فعالیتش خاتمه یابد، آن تأسیسات باید تابع مقررات این بخش که برای تأسیسات
تولید سلاحهای شیمیایی قابل‌اعمال است، باشد.
ت – تبدیل تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی
برای مقاصد منع نشده براساس این کنوانسیون
آیین‌کار درخواست تبدیل
64 – درخواست استفاده از تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی برای مقاصد منع نشده طبق
این کنوانسیون می‌تواند برای هر تأسیساتی که دولت عضو‌درحال حاضر برای چنین مقاصدی
قبل از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای آن دولت از آن استفاده یا قصد استفاده
ازآنرا برای چنین اهدافی داشته‌صورت پذیرد.
65 – هنگامی‌که این کنوانسیون برای دولت عضو لازم‌الاجرا می‌گردد، درخواست باید
حداکثر ظرف (30) روز پس از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون برای‌آن دولت عضو به مدیرکل
تسلیم شود.
درخواست غیر از داده‌هایی که برطبق جزء سوم قسمت (ح) بند (1) ارایه شده باید شامل
اطلاعات ذیل باشد:
(الف) توجیه تفصیل برای آن درخواست،
(ب) طرح کلی تبدیل تأسیسات مشخص کند که :
اول – ماهیت فعالیتی که درآن تأسیسات انجام خواهد شد،و
دوم – چنانچه فعالیت طراحی شده متضمن تولید، فرآوری یا مصرف مواد شیمیایی باشد،
نام هریک از مواد شیمیایی، نمودار مراحل جریان درآن‌تأسیسات و مقادیری که درنظر
است سالانه تولید، فرآوری یا مصرف گردد،
سوم – هرکدام از ساختمانها یا بناهایی که برای استفاده برنامه‌ریزی شده‌اند و
درصورت وجود تغییراتی که پیشنهاد گردیده است،
چهارم – هرکدام از ساختمانها یا بناهایی که تخریب شده یا پیشنهاد شده که تخریب
گردند و طرح‌های انهدام،
پنجم – تجهیزاتی که قراراست درآن تأسیسات استفاده شود،
ششم – تجهیزاتی که منتقل و منهدم شده‌اند و تجهیزاتی که جابجایی و انهدام آنها
پیشنهاد گردیده و طرح‌های انهدام آنها،
هفتم – برنامه پیشنهادی برای تبدیل، درصورت امکان،و
هشتم – ماهیت فعالیت هریک از تأسیسات فعال دیگر درآن محل.
(پ) توضیح تفصیلی چگونگی اقدامات مقرر در زیربند (ب) و سایر اقدامات پیشنهاد شده
به‌وسیله دولت عضو که عدم آمادگی توان تولید سلاحهای‌شیمیایی درآن تأسیسات را
تضمین خواهد نمود.
66 – برای یک تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی که جهت مقاصد منع نشده دراین
کنوانسیون استفاده نمی‌شود هنگامی که این کنوانسیون برای آندولت عضو لازم‌الاجرا
گردید، درخواست باید حداکثر ظرف مدت (30) روز پس از تصمیم به تبدیل به مدیرکل
ارایه شود، اما درهرصورت این امر نباید‌دیرتر از (4) سال پس ازلازمالاجرا شدن این
کنوانسیون برای آن دولت عضو انجام پذیرد. این خواست باید شامل اطلاعات ذیل باشد،
(الف) توجیه تفصیلی برای این درخواست که شامل نیازهای اقتصادی آن دولت باشد،
(ب) طرح کلی تبدیل تأسیسات که مشخص می‌کند:
اول – ماهیت فعالیت طراحی شده‌ای که در آن تأسیسات انجام خواهد شد،
دوم – چنانچه فعالیت طراحی شده متضمن تولید، فرآوری یا مصرف مواد شیمیایی باشد:
نام هریک از مواد شیمیایی، نمودار جریان در آن تأسیسات و‌مقادیری که در نظر است
سالانه تولید، فرآوری یا مصرف گردد،
سوم – کدام ساختمانها یا بناها که برای استفاده برنامه‌ریزی شده‌اند و درصورت
وجوه تغییراتی که پیشنهاد گردیده‌اند،
چهارم – کدام ساختمانها یا بناها که تخریب شده یا پیشنهاد شده که تخریب گردند و
طرح‌های تخریب،
پنجم – تجهیزاتی که برای استفاده درآن تأسیسات پیشنهاد شده است،
ششم – تجهیزاتی که در نظر است منتقل و منهدم شوند و طرح‌های تخریب آنها،
هفتم – برنامه پیشنهادی برای تبدیل، و
هشتم – ماهیت فعالیت هریک از تأسیسات فعالیت دیگر آن محل،
(پ) توضیح تفصیلی چگونگی اقدامات مقرر در قسمت (ب) و سایر اقدامات پیشنهاد شده
به‌وسیله آن دولت عضو که جلوگیری از توان ذخیره تولید‌سلاحهای شیمیایی درآن
تأسیسات را تضمین خواهد نمود.
67 – آن دولت می‌تواند در درخواست خود، هر اقدام دیگری را که برای ایجاد اطمینان
مناسب می‌داند، پیشنهاد نماید.
اقدامات منوط به تصمیم‌گیری
68 – بنابر تصمیم کنفرانس، هر دولت عضو می‌تواند برای مقاصد منع نشده طبق این
کنوانسیون به استفاده از تأسیساتی که جهت چنین مقاصدی پیش‌از لازم‌الاجرا شدن این
کنوانسیون برای آن دولت عضو، استفاده می‌گردیده است ادامه دهد، اما فقط درصورتی‌که
آن دولت عضو در تقاضایش گواهی‌نماید که ازهیچ ساختمان و تجهیزات ویژه‌ای استفاده
نمی‌شود و آن تجهیزات و ساختمانهای ویژه با استفاده از روشهای مشخص شده در بند
(13)غیرفعال باقی مانده‌اند.
69 – اگر تأسیساتی که درخواست برای آن صورت گرفته پیش ازلازمالاجرا شدن این
کنوانسیون برای آن دولت عضو براساس مقاصدی که در کنوانسیون‌منع نشده فعالیت
نمی‌نموده و یا تأییدیه مورد نیاز در بند (68) صادر نشود، آن دولت عضو باید
بلافاصله تمام فعالیتها را طبق بند (4) ماده (5) متوقف‌نماید. آن دولت عضو باید
طبق بند (13) حداکثر ظرف مدت (90) روز پس از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای
وی آن تأسیسات را تعطیل نماید.
شرایط تبدیل
70 – به‌عنوان یک شرط برای تبدیل تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی جهت اهداف منع
نشده براساس این کنوانسیون تمام تجهیزات ویژه درآن‌تأسیسات باید نابود شده و تمام
ویژگیهای خاص ساختمانها و سازه‌هایی که آنها را از ساختمانها و سازه‌هایی که
به‌طور طبیعی برای اهداف منع نشده‌براساس این کنوانسیون به‌کار برده می‌شوند و با
مواد شیمیایی جدول یک سروکار ندارند متمایز می‌گرداند، باید از بین بروند.
71 – تأسیسات تبدیل شده نباید برای موارد زیر مورد استفاده قرار گیرند:
(الف) هر فعالیتی که متضمن تولید، فرآوردی و مصرف یک ماده شیمیایی جدول یک یا یک
ماده شیمیایی جدول (2) باشد، یا
(ب) تولید هرماده شیمیایی بسیار سمی ازجمله ماده بسیار سمی ارگانوفسفر یا سایر
فعالیتهایی که نیازمند تجهیزات ویژه برای کار با مواد شیمیایی‌بسیارسمی یا بسیار
خورنده می‌باشند مگر اینکه شورای اجرایی تصمیم بگیرد که چنین تولید یا فعالیتی هیچ
خطری برای اهداف و مقاصد این‌کنوانسیون باتوجه به معیارهای سمیت و خورندگی و
درصورت امکان سایر عوامل فنی که به‌وسیله کنفرانس طبق قسمت (خ) بند (21) ماده
هشت، بررسی و تأیید خواهد شد، نداشته باشد.
72 – تبدیل تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی باید حداکثر ظرف مدت (6) سال پس از
لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون تکمیل یابد.
تصمیمات شورای اجرایی و کنفرانس
73 – حداکثر ظرف مدت (90) روز پس از دریافت درخواست به‌وسیله مدیرکل، بازرسی
مقدماتی از تأسیسات باید به‌وسیله دبیرخانه فنی انجام گیرد.هدف از این بازرسی
باید تعیین دقت اطلاعات ارایه شده در درخواست، کسب اطلاعات درمورد مشخصات فنی
تأسیسات پیشنهادی به‌منظور تبدیل و‌ارزیابی شرایطی باشد که تحت آن شرایط بتوان به
تأسیسات جهت مقاصدی که طبق این کنوانسیون منع نشده اجازه استفاده داد. مدیرکل باید
بدون‌درنگ یک گزارش به شورای اجرایی، کنفرانس و تمام دولتهای عضو ارایه نماید که
در برگیرنده توصیه‌هایش درمورد اقدامات ضروری برای تبدیل آن‌تأسیسات درجهت مقاصد
منع نشده طبق این کنوانسیون بوده و ایجاد اطمینان نماید که آن تأسیسات تبدیل شده،
فقط برای مقاصد منع نشده طبق این‌کنوانسیون مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
74 – اگر آن تأسیسات پیش از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای آن دولت عضو در
جهت مقاصد منع نشده طبق این کنوانسیون مورد استفاده قرارگرفته و درحال ادامه کار
باشد ولی اقدامات مورد نیاز جهت صدور گواهی طبق بند (68) انجام نگردیده باشد،
مدیرکل باید فورا” به‌شورای اجرایی‌اطلاع دهد، که اجرای اقداماتی ازجمله بستن آن
تأسیسات و انتقال تجهیزات ویژه و تغییر در ساختمانها و سازه‌ها را مناسب تشخیص
دهد. شورای‌اجرایی باید ضرب‌الاجلی را برای اجرای این اقدامات، قید نموده و بررسی
درخواست را تا تکمیل رضایت‌بخش این اقدامات باید به حالت تعلیق‌درآورد. آن تأسیسات
بدون درنگ پس ازخاتمه ضرب‌الاجل برای تعیین اینکه این اقدامات اجرا شده، باید مورد
بازرسی قرارگیرد. درغیر این‌صورت آندولت عضو باید ملزم باشد که به‌طور کامل تمام
فعالیتهای تأسیسات را متوقف نماید.
75 – دراسرع وقت ممکن پس از دریافت گزارش مدیرکل، براساس توصیه شورای اجرایی، با
درنظر گرفتن آن گزارش و هرگونه نظراتی که توسط‌دولتهای عضو ابراز نشده باید تصمیم
بگیرد که آیا درخواست را تصویب کند و باید شرایطی که تصویب درخواست را به آن موکول
می‌کند مشخص‌گرداند. اگر دولت عضوی به تصویب آن درخواست و شرایط مربوطه اعتراض
کند، باید میان دولتهای عضو ذی‌نفع حداکثر تا مدت (90) روز‌مشورتهایی برای دستیابی
به راه حل مورد قبول طرفین صورت گیرد. هر تصمیمی درمورد آن درخواست و شرایط مربوطه
همراه با تغییرات پیشنهادی‌آن باید به‌عنوان یک موضوع اساسی دراسرع وقت ممکن پس از
پایان زمان مشورت اتخاذ گردد.
76 – اگر آن درخواست تصویب شود، یک موافقتنامه تأسیسات باید حداکثر ظرف مدت(90)
روز پس از اتخاذ چنین تصمیمی تکمیل گردد. این‌موافقتنامه تأسیسات باید شامل شرایطی
ازجمله اقدامات تأیید که طبق آن تبدیل و استفاده از این تأسیسات باید شامل شرایطی
ازجمله اقدامات تأیید‌که طبق آن تبدیل و استفاده از این تأسیسات اجازه داده می‌شود
باشد. تبدیل نباید پیش از انعقاد موافقتنامه تأسیسات آغاز گردد.
طرح‌های تفصیلی تبدیل
77 – حداقل (180) روز پیش از زمانی‌که قرار است تبدیل تأسیسات تولید سلاحهای
شیمیایی شروع شود دولت عضو باید طرح‌های تفصیلی تبدیل آن‌تأسیسات را به دبیرخانه
فنی ارایه نماید. این طرحها شامل اقدامات پیشنهادی برای تأیید این تبدیل ازجمله
باتوجه به موارد زیر خواهد بود:
(الف) زمان حضور بازرسان در تأسیساتی که تبدیل خواهد شد،و
(ب) رویه‌های تأیید از اقداماتی که درمورد هر قلم صورت موجودی اعلام شده اعمال
خواهد شد.
78 – این طرح تفصیلی برای تبدیل هر تأسیسات تولید سلاحهای شیمیایی باید شامل موارد
زیر باشد:
(الف) جدول زمانبندی تفصیلی مراحل تبدیل،
(ب) نحوه استقرار تأسیسات قبل و بعد از تبدیل،
(پ) نمودار جریان مراحل درآن تأسیسات قبل و درصورت مقتضی بعد از تبدیل،
(ت) صورت موجودی تفصیلی تجهیزات، ساختمانها و سازه‌ها و سایر اقلامی که قراراست
منهدم شوند و سازه‌ها و ساختمانهایی که قراراست تغییراتی‌درآنها ایجاد شود،
(ث) اقداماتی که درمورد هریک از اقلام صورت موجودی قراراست اعمال شود چنانچه وجود
داشته باشد،
(ج) اقدامات پیشنهادی برای تأیید،
(چ) اقدامات امنیتی.ایمنی که درخلال تبدیل آن تأسیسات رعایت خواهند شد،و
(ح) شرایط کاری و سکونتی که برای بازرسان فراهم خواهد شد.
بازنگری طرح‌های تفصیلی
79 – براساس طرح تفصیلی برای تبدیل و اقدامات پیشنهادی که برای تأیید به‌وسیله
دولت عضو ارایه می‌گردد و برمبنای تجزیه حاصل از بازرسیهای‌قبلی دبیرخانه فنی باید
با مشاوره نزدیک با دولت عضو طراحی را برای تأیید تبدیل آن تأسیسات تهیه نماید. هر
اختلافی بین دبیرخانه فنی و دولت‌عضو درمورد اقدامات مقتضی باید از طریق مشاوره،
حل گردد. هر موضوع حل نشده ازنظر تسهیل اجرای کامل این کنوانسیون برای اقدام مقتضی
باید‌به شورای اجرایی احاله گردد.
80 – برای اطمینان از اجرای مقررات ماده (5) و این بخش طرح‌های ترکیبی تبدیل و
تأیید باید بین شورای اجرایی و آن دولت عضو، مورد توافق قرارگیرد. این توافق باید
حداقل ظرف مدت (60) روز قبل از زمانی‌که قراراست تبدیل انجام گیرد حاصل گردد.
81 – هر عضو شورای اجرایی می‌تواند با دبیرخانه فنی درمورد هر مسأله، مربوطه به
کفایت طرح ترکیبی تبدیل و بازرسی و تأیید مشورت نماید. اگر‌اعتراضی ازسوی هیچ عضو
شورای اجرایی وجود نداشته باشد آن طرح باید به مورد اجرا درآید.
82 – اگر مشکلاتی وجود داشته باشد، شورای اجرایی بایستی برای حل و فصل آنها با آن
دولت عضو وارد مشاوره گردد. اگر مشکلاتی لاینحل باقی‌بمانند، بایستی به کنفرانس
ارجاع شوند. حل هراختلافی درمورد روشهای تبدیل نبایستی اجرای دیگر بخشهای طرح
تبدیل را که مورد پذیرش است به‌تأخیر بیاندازد.
83 – اگر توافق با شورای اجرایی در مورد ابعاد تأیید حاصل نشود یا اگر طرح تصویب
شده تأیید را نتوان به اجرا گذارد، تأیید تبدیل باید ازطریق نظارت‌مستمر با
تجهیزات درمحل و حضورفیزیکی بازرسان ادامه یابد.
84 – تبدیل و تأیید باید طبق طرح توافق‌شده ادامه یابد. این تأیید نباید بدون دلیل
در مراحل تبدیل دخالت نموده و باید ازطریق حضور بازرسان انجام تا‌این تبدیل تأیید
گردد.
85 – برای مدت (10) سال پس از آنکه دبیرکل گواهی نمود که تبدیل کامل است آن دولت
عضو باید در هرزمان دسترسی بدون مانع به آن تأسیسات رابرای بازرسان فراهم نماید.
بازرسان باید حق داشته باشند تا برتمام نواحی، فعالیتها و تمام اقلام تجهیزات درآن
تأسیسات نظارت نمایند. این بازرسان‌باید حق داشته باشند تا تأیید نمایند که
فعالیتها دراین تأسیسات مطابق شرایطی هستند که توسط شورای اجرایی و کنفرانس برطبق
این بخش مقرر‌گردیده است. این بازرسان باید همچنین حق داشته باشند که مطابق قسمت
(ث) بخش (2) از این ضمیمه از هر بخش از تأسیسات نمونه برداشته‌وتجزیه نمایند تا
عدم وجود مواد شیمیایی جدول یک محصولات جانبی ثابت آنها و محصولات تفکیکی و مواد
شیمیایی جدول (2) را تأیید نمایند که‌فعالیتهای شیمیایی درآن تأسیسات مطابق سایر
شرایطی است که به‌وسیله شورای اجرایی و کنفرانس طبق این بخش مقرر گردیده است. آن
بازرسان باید‌همچنین برطبق بخش (10) بخش این ضمیمه دارای این حق باشند که به‌محل
کارخانه که آن تأسیسات درآن واقع است دسترسی هدایت شده داشته‌باشند. درخلال دوره
(10) ساله آن دولت عضو باید سالانه درمورد فعالیتها درآن تأسیسات تبدیل شده گزارش
دهد به محض
پایان دوره (10) ساله،شورای اجرایی باتوجه به توصیه‌های دبیرخانه فنی باید درمورد
ماهیت اقدامات مستمر تأیید تصمیم بگیرد.
86 – هزینه تأیید تأسیسات تبدیل شده باید براساس بند (19) ماده (5) تخصیص یابد.
بخش 6 – فعالیتهایی که مطابق ماده (6) دراین
کنوانسیون منع نشده است، رژیم مواد شیمیایی
جدول (1) و تأسیسات چنین موادی
الف – مقررات عمومی
1 – دولت عضو مجاز نیست مواد جدول (1) را خارج از محدوده سرزمینی خود تولید،
اکتساب، نگهداری و مصرف نماید و مجاز نیست این مواد را به‌خارج از محدوده سرزمینی
خود منتقل نماید مگر به دولت عضو دیگر.
2 – دولت عضو نبایستی مواد جدول (1) را تولید، اکتساب، نگهداری و منتقل یا مصرف
نماید مگر :
(الف) مواد شیمیایی برای مقاصد تحقیقاتی، پزشکی، دارویی و یا موارد حفاظتی مورد
استفاده قرار گیردو ،
(پ) نوع و مقادیر این مواد شیمیایی کاملا” محدود به موارد قابل توجیه برای چنین
مقاصدی باشد،
(پ) مجموع این مواد شیمیایی درهر مقطع زمانی برای چنین مقاصدی مساوی یا کمتر از یک
تن باشد،و
(ت) جمع مقادیری که برای اینگونه اهداف توسط دولت عضو در هرسال ازطریق تولید یا
استخراج از ذخایرسلاحهای شیمیایی و انتقال آن به‌دست‌می‌آید مساوی یا کمتر از
یک‌تن باشد.
ب – انتقالات
3 – دولت عضو مطابق بند دوم فوق می‌تواند مواد شیمیایی جدول (1) را برای مقاصد
تحقیقاتی، پزشکی، دارویی یا حفاظتی به خارج از محدوده‌سرزمینی خود ولی تنها به
دولت عضو دیگری منتقل نماید.
4 – مواد شیمیایی منتقل شده نباید به دولت ثالث انتقال پیدا نماید.
5 – حداقل (30) روز قبل از هر انتقالی به دولت عضو دیگر، هر دو دولت عضوباید
دبیرخانه فنی را از این انتقال مطلع نمایند.
6 – هر دولت عضوی باید در ارتباط با نقل و انتقالات سال گذشته خود اعلامیه سالانه
دقیقی صادر نمایند. این اعلامیه‌ها حداکثر طی مدت (90) روزبعد از پایان همان‌سال
ارایه می‌گردند و برای هرکدام از مواد شیمیایی جدول (1) که منتقل شده است باید
حاوی اطلاعات زیرباشد:
(الف) نام شیمیایی، فرمول ساختمانی، شماره ثبت خدمات خلاصه تحقیقات شیمیایی (CAS)
، درصورتی‌که اختصاص داده شده باشد.
(ب) مقادیر اکتسابی از سایر دولتها و یا منتقل شده به سایر دولتهای عضو برای
هرکدام از نقل و انتقالات باید مقدار دریافتی و هدف آن گزارش شود.
پ – تولید
اصول کلی تولید
7 – از هر دولت عضوی در حین تولید براساس بند (8) تا (12) باید بالاترین اولویت
رابرای حفظ سلامت مردم و حفاظت محیط زیست منظور نماید،هر دولت عضوی این تولیدات
را باید برطبق استانداردهای ملی ایمنی و زیست محیطی انجام دهد.
تأسیسات منفرد کوچک
8 – هر دولت عضو باید تولید مواد جدول (1) را برای مقاصد تحقیقاتی، پزشکی، دارویی
و یا موارد حفاظتی در تأسیسات منفرد کوچک که توسط‌دولت عضو تأیید شده است انجام
دهد مگر مواردی که در بندهای (10) ،(11) و (12) ذیل آمده است.
9 – تولید در تأسیسات منفرد کوچک باید در ظروف واکنشی که در خط تولید ممتد قرار
نگرفته‌اند، انجام گیرد. حجم چنین ظرف واکنشی نباید از(100) لیتر تجاوز کند و جمع
حجم تمام ظروف واکنش بیش از (5) لیتر نباید از (500) لیتر تجاوز کند.
سایر تأسیسات
10 – تولید مواد جدول (1) برای مقاصد حفاظت به‌صورتی که مجموع همه آنها بیش از(10)
کیلوگرم در سال نگردد می‌تواند خارج از تأسیسات منفرد‌کوچک انجام پذیرد. این
تأسیسات باید مورد تأیید دولت عضو قرار گیرد.
11 – تولید مواد جدول (1) بیش از (100) گرم درسال می‌تواند برای مقاصد تحقیقاتی یا
پزشکی، دارویی خارج ازتأسیسات منفرد کوچک انجام پذیرد‌ولی مجموع کل مقادیر این
مواد نباید از 10 کیلوگرم درسال برای هر تأسیسات تجاوز نماید. این تأسیسات باید
توسط دولت عضو تأیید گردد.
12 – ترکیب مواد جدول (1) برای مقاصد تحقیقاتی، پزشکی و دارویی و نه حفاظتی،
می‌تواند در آزمایشگاهها انجام پذیرد به‌شرطی که مجموع کل آن‌کمتر از (100) گرم
درسال برای هر تأسیسات باشد این تأسیسات متعهد به ارایه اعلامیه نبوده و تحت پوشش
سیستم تأیید معین شده در قسمتهای (ت)و (ث) ذیل قرار نمی‌گیرند.
ت – اعلامیه‌ها
تأسیسات منفرد کوچک
13- هر دولت عضوی که درنظر داشته باشد تأسیسات منفرد کوچک را راه‌اندازی کند باید
دبیرخانه فنی را از محل دقیق آن آگاه نماید. همچنین شرح‌فنی دقیق تأسیسات ازجمله
لیست تجهیزات و نمودارهای تفصیلی نیزباید ارایه گردد. برای تأسیسات موجود، اعلامیه
اولیه باید حداکثر (30) روز بعد‌از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون برای آن دولت ارایه
گردد. صدر اعلامیه‌های اولیه برای تأسیسات جدید باید حداقل (280) روز قبل از شروع
فعالیت صادر‌گردد.
14 – هر دولت عضو باید تغییرات برنامه‌ریزی شده در ارتباط با اعلامیه اولیه را
توسط اطلاعیه قبلی به دبیرخانه فنی ارسال نماید. این اطلاعیه‌می‌بایست حداقل (180)
روز قبل از انجام تغییرات ارایه گردد.
15 – دولت عضو تولیدکننده مواد جدول (1) در تأسیسات منفرد کوچک باید اعلامیه
تفصیلی سالانه در ارتباط با فعالیتهای انجام شده درسال گذشته را‌تنظیم نماید. این
اعلامیه باید حداکثر مدت (90) روز بعد از پایان همان سال ارایه و شامل موارد زیر
باشد:
(الف) شناسایی تأسیسات،
(ب) برای هرماده شیمیایی جدول (1)، تولید، اکتساب، مصرف و ذخیره‌شده در تأسیسات،
اطلاعات زیر ارایه می‌گردد:
اول – نام شیمیایی، فرمول ساختاری، شماره ثبت خدمات خلاصه تحقیقات شیمیایی
درصورتی‌که مشخص شده باشد،
دوم – روش به‌کار رفته و مقدار تولید شده،
سوم – نام و مقدار پیش‌سازهای مندرج در جداول (1) و (2) و (3) که برای تولید مواد
شیمیایی جدول (1) استفاده شده‌اند،
چهارم – مقدار مصرف شده در تأسیسات، هدف و یا اهداف مصرف،
پنجم – مقدار منتقل شده به سایر تأسیسات در دولت عضو که برای هر انتقال، مقدار،
گیرنده و هدف باید منعکس شود،
ششم – حداکثر مقدار ذخیره شده در هر مقطع زمانی درطول سال،و
هفتم – مقدار ذخیره شده موجود در پایان سال
(پ) اطلاعات در مورد هرگونه تغییرات در تأسیسات درطول سال درمقایسه با شرح فنی
تفصیلی ارایه شده قبلی تأسیسات شامل لیست تجهیزات و‌نمودارهای تفصیلی.
16 – هر دولت عضوی که مواد جدول (1) را در تأسیسات منفرد کوچک تولید می‌کند باید
اعلامیه سالانه تفصیلی در ارتباط با فعالیتهای جاری و تولید‌محتمل سال آتی را
تنظیم نماید.
این اعلامیه‌ها باید حداقل (90) روز قبل از شروع سال ارایه گردیده و شامل موارد
زیر باشد:
(الف) شناسایی تأسیسات،
(ب) برای هر ماده شیمیایی جدول (1) که قرار است تولید، مصرف و یا در تأسیسات
انبارشوند اطلاعات زیر ارایه گردد:
اول – نام شیمیایی، فرمول ساختاری و شماره ثبت خدمات خلاصه تحقیقات شیمیایی اگر
مشخص شده باشد،
دوم – مقدار تولید پیش‌بینی شده و هدف از تولید.
(پ) اطلاعات در ارتباط با هرگونه تغییرات محتمل در تأسیسات درطول سال با مقایسه
باشرح فنی تفصیلی قبلی ارایه شده تأسیسات شامل لیست‌تجهیزات و نمودارهای تفصیلی.
سایر تأسیسات اشاره‌شده در بندهای (10) و (11)
17 – دولتهای عضو برای هر تأسیسات خود باید نام، موقعیت و شرح فنی تفصیلی تأسیسات
یا بخش یا بخشهای مربوط آن که مورد درخواست‌دبیرخانه فنی می‌باشد را ارایه نمایند.
تأسیساتی که مواد جدول (1) را برای موارد حفاظتی تولید می‌کنند باید مشخصا”
“شناسایی” شوند. برای‌تأسیسات موجود اعلامیه اولیه حداکثر (30) روز بعد از تاریخ
لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون برای دولت عضو ارایه می‌گردد، اعلامیه اولیه برای
تأسیسات‌جدید باید حداقل (180) روز قبل از شروع فعالیت تأسیسات ارایه گردد.
18 – هر دولت عضو باید تغییرات برنامه‌ریزی شده در ارتباط با اعلامیه اولیه را طی
اعلامیه قبلی به دبیرخانه فنی ارسال نماید. اطلاعیه باید حداقل(180) روزقبل
ازانجام هر تغییری ارایه گردد.
19 – هر دولت عضو باید برای هرکدام از تأسیسات اعلامیه سالانه‌ای دقیق درمورد
فعالیتهای مربوط به سال قبل را ارایه نماید، اعلامیه باید حداکثرظرف مدت (90) روز
بعد از پایان همان سال ارایه شامل موارد زیر باشد:
(الف) شناسایی تأسیسات،
(ب) برای هر ماده شیمیایی جدول (1) اطلاعات زیر ارایه می‌گردد:
اول – نام شیمیایی، فرمول ساختاری و شماره ثبت خدمات خلاصه تحقیقات شیمیایی اگر
تعیین شده باشد،
دوم – مقدار تولید شده و در مورد تولید برای اهداف حفاظتی روش مورد استفاده قرار
گرفته،
سوم – نام و مقدار پیش سازهای لیست‌شده در جدول 1، 2 یا 3 که برای تولید مواد
شیمیایی جدول (1) مصرف شده‌اند،
چهارم – مقدار مصرف‌شده در تأسیسات و هدف از مصرف فوق،
پنجم – مقدار منتقل شده به سایر تأسیسات در داخل دولت عضو که برای هر انتقال،
مقدار، گیرنده و هدف باید منعکس شود،
ششم – حداکثر مقدار ذخیره شده در هر مقطع زمانی درطول سال،
هفتم – مقدار ذخیره شده موجود در پایان سال.
(پ) اطلاعات درمورد هرگونه تغییر در تأسیسات و یا بخشهای مرتبط در طول سال در
مقایسه با شرح دقیق فنی تأسیسات که قبلا” ارایه شده است.
20 – هر دولت عضو برای هر تأسیسات باید اعلامیه سالانه دقیقی در مورد برنامه
فعالیتها و پیش‌بینی تولید در تأسیسات را برای سال آتی تنظیم نماید.اعلامیه باید
حداقل (90) روز قبل از شروع سال ارایه و شامل موارد زیر باشد:
(الف) شناسایی تأسیسات،
(ب) برای هر ماده شیمیایی جدول (1) شامل اطلاعات زیر ارایه گردد:
اول – نام شیمیایی، فرمول ساختاری، شماره ثبت خدمات خلاصه تحقیقات شیمیایی
درصورتی‌که مشخص شده باشد،
دوم – مقدار تولید پیش‌بینی شده، مدت زمانی که پیش‌بینی می‌شود تولید انجام گیرد
و اهداف تولید،
(پ) اطلاعات در مورد تغییرات پیش‌بینی شده در تأسیسات یا در بخشهای مرتبط در طول
سال در مقایسه با شرح دقیق فنی تأسیسات که قبلا” ارایه‌شده است.
ث – تأیید
تأسیسات منفرد کوچک
21 – هدف ازفعالیتهای تأیید در تأسیسات منفرد کوچک تأیید صحت مقدار تولید اعلام
شده مواد جدول (1) خصوصا” اینکه مقادیر مجموع از یک تن‌تجاوز نکند می‌باشد.
22 – تأسیسات باید تحت تأیید منظم به‌روش بازرسی درمحل و نظارت با دستگاههای نصب
شده در محل باشد.
23 – تعداد، شدت، طول مدت، زمانبندی و روش بازرسی برای هر تأسیسات خاص باید
برمبنای مخاطره‌ای که برای اهداف این کنوانسیون به‌لحاظ‌مواد شیمیایی مربوطه،
خصوصیات تأسیسات و طبیعت فعالیتهای انجام شده در آنجا وجود دارد تعیین گردد
دستورالعمل مناسب باید توسط کنفرانس‌مطابق قسمت (خ) بند (21) ماده (8) کنوانسیون
بررسی و تأیید شود.
24 – هدف از بازرسی اولیه تأیید اطلاعات ارایه شده مرتبط با تأسیسات است و شامل
تأیید حدود (ظرفیت) ظروف واکنش اشاره شده در بند (9) این‌بخش می‌باشد.
25 – حداکثر ظرف مدت (180) روز بعد از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای
دولت عضو باید توافقنامه تأسیسات براساس توافقنامه نمونه‌بین سازمان و دولت عضو
تنظیم و درآن روشهای تفصیلی بازرسی از هر تأسیسات ذکر گردد.
26 – هر دولت عضوی که در نظر داشته باشد تأسیساتی منفرد کوچک را بعد از تاریخ
لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون درمورد آن دولت تأسیس نماید.باید توافقنامه
تأسیسات را براساس توافقنامه نمونه که شامل روشهای تفصیلی بازرسی از تأسیسات
می‌باشد را قبل از شروع فعالیت یا استفاده ازتأسیسات با سازمان منعقد نماید.
27 – توافقنامه نمونه باید مطابق قسمت (خ) بند (21) ماده (8) این کنوانسیون مورد
بررسی و تأیید کنفرانس قرار گیرد.
سایر تأسیسات اشاره شده در بندهای (10) و (11)
28 – هدف از فعالیتهای تأیید در تأسیساتی که در بندهای (10) و (11) به آن اشاره
شده است باید شامل تأیید موارد زیر باشد:
(الف) تأسیسات برای تولید سایر مواد شیمیایی جدول (1) به غیر از مواد اعلام شده
به‌کار گرفته نشده است،
(ب) مقادیر تولیدشده، فرآوری شده و یا مصرف شده مواد شیمیایی جدول (1) به درستی
اظهار شده و با نیازهای هدف اعلام شده مطابقت داشته‌باشند،
(پ) مواد شیمیایی جدول (1) برای مقاصد دیگر مصرف یا تغییر نیابند.
29 – این تأسیسات باید تحت تأیید منظم به‌روش بازرسی درمحل و نظارت به‌وسیله
دستگاههای نصب‌شده در محل قرار گیرند.
30 – تعداد، شدت، طول مدت، زمانبندی و روش بازرسی برای هر تأسیسات خاص باید
برمبنای مخاطره‌ای که برای اهداف این کنوانسیون به‌لحاظ‌مقادیر مواد شیمیایی
تولیدشده، خصوصیات تأسیسات و طبیعت فعالیتهای انجام شده درآنجا وجود دارد تعیین
گردد. دستورالعمل مناسبی باید توسط‌کنفرانس مطابق قسمت (خ) بند (1) ماده (8)
کنوانسیون بررسی و تأیید شود.
31 – حداکثر ظرف مدت (180) روز بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای دولت
عضو باید توافقنامه تأسیسات براساس توافقنامه نمونه بین‌سازمان و دولت عضو تنظیم
گردیده و درآن روشهای تفصیلی بازرسی برای هر تأسیسات ذکر گردد.
32 – هر دولت عضوی که نظر داشته باشد چنین تأسیساتی را بعد از تاریخ لازم‌الاجرا
شدن این کنوانسیون درمورد آن دولت تأسیس نماید باید توافقنامه‌تأسیسات را قبل
ازشروع فعالیت یا استفاده از این تأسیسات با سازمان منعقد نماید.
بخش 7 – فعالیتهایی که مطابق ماده (7) این کنوانسیون
منع نشده است، رژیم مواد شیمیایی جدول (2)
و تأسیسات مربوط به این مواد
الف – اظهارنامه‌ها
اظهارنامه مجموع داده‌های ملی
1 – اظهارنامه‌های اولیه و سالانه ارایه شده توسط دولتهای عضو براساس بندهای (7) و
(8) ماده (6) باید شامل مجموع داده‌های ملی برای طول سال‌تقویمی گذشته در مورد
مقادیر تولید شده، فرآوری شده، مصرف شده، واردشده و صادرشده به تفکیک هرکدام از
مواد شیمیایی جدول (2) و همچنین‌مشخصات کمی واردات و صادرات برای هر کشور مربوط
باشد.
2 – هردولت عضو باید موارد زیر را ارایه نماید:
(الف) اظهارنامه‌های اولیه طبق بند (1) فوق حداکثر ظرف مدت (30) روز بعد از
لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون برای دولت عضو و با آغاز سال‌تقویمی بعد،
(ب) اظهارنامه سالانه حداکثر ظرف مدت (90) روز بعد از پایان سال قبل،
اظهارنامه کارخانجات تولیدکننده، فرآوری‌کننده
و مصرف‌کننده مواد شیمیایی جدول (2)
3 – تمام مجتمعهایی که شامل یک یا چند کارخانه‌ای باشند که درطول هریک از سه‌سال
تقویمی قبل بیش از مقادیر زیر تولید، فرآوری و یا مصرف‌کرده و یا اینکه پیش‌بینی
می‌شود درطول سال آینده تولید فرآوری یا مصرف نمایند نیاز به صدور اظهارنامه‌های
اولیه و سالیانه دارند:
(الف) یک کیلوگرم از مواد شیمیایی مشخص شده با علامت (*) در جدول (2) بخش (الف)،
(ب) صد کیلوگرم از سایر مواد لیست‌شده در جدول (2) بخش (الف)، یا
(پ) یک تن از مواد شیمیایی لیست‌شده در جدول (2) بخش (ب).
4 – هردولت عضوی باید موارد زیر را ارایه نماید:
(الف) اظهارنامه اولیه برطبق بند (30) روز بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون
برای آن دولت و یا شروع سال تقویمی بعد،
(ب) اظهارنامه‌های سالانه درمورد فعالیتهای قبلی حداکثر ظرف مدت (90) روز بعد از
پایان سال تقویمی قبل،
(پ) اظهارنامه‌های سالانه درمورد فعالیتهای قابل پیش‌بینی حداکثر ظرف مدت (60) روز
قبل از شروع سال تقویمی بعد. هرگونه فعالیت برنامه‌ریزی‌شده اضافی بعد از تحویل
اظهارنامه سالانه حداکثر ظرف مدت (5) روز قبل از شروع آن فعالیت اعلام خواهد شد.
5 – صدور اظهارنامه‌ها براساس بند (3) فوق عموما” برای مخلوطهایی که شامل غلظتهای
کم از مواد شیمیایی جدول (2) هستند ضروری نمی‌باشد.براساس دستورالعملها تنها در
مواردی که سهولت بازیابی از مخلوط مواد شیمیایی جدول (2) و کل وزن آن برای هدف و
مقصود این کنوانسیون‌مخاطره‌آمیز باشد صدور اظهارنامه‌ها، مورد نیاز می‌باشد، این
دستورالعملها باید مطابق قسمت (خ) بند (21) ماده (8) کنوانسیون توسط کنفرانس
موردبررسی و تأیید قرار گیرند.
6 – اظهارنامه‌های هر مجتمع براساس بند (3) فوق باید شامل موارد زیر باشد:
(الف) نام کارخانجات، اسم مالک، شرکت یا مؤسسه‌ای تجاری که آن را اداره می‌کند،
(ب) محل دقیق شامل آدرس آن،
(پ) تعداد کارخانه‌های موجود در مجتمع که براساس بخش(8) این پیوست برای آنها
اظهارنامه صادرشده است.
7 – اظهارنامه مجتمع براساس بند (3) باید برای هرکارخانه که در داخل این مجتمع
قرار گرفته و مشخصات برشمرده در بند (3) را دارا است شامل‌اطلاعات زیر باشد:
(الف) نام کارخانه و نام مالک، نام شرکت یامؤسسه تجاری که آن را اداره می‌کند،
(ب) محل دقیق در داخل مجتمع شامل شماره مخصوص ساختمان یا بنا در صورتی که وجود
داشته باشد،
(پ) فعالیتهای اصلی آن،
(ت) آیا کارخانه فعالیتهای زیر را انجام می‌دهد:
اول – مواد شیمیایی اعلام شده درجدول (2) را تولید، فرآوری یا مصرف می‌کند،
دوم – اختصاص به فعالیتهای فوق دارد یا چند منظوره است،و
سوم – فعالیتهای دیگر درمورد مواد شیمیایی اعلام شده در جدول (2) شامل مشخصه‌هایی
از سایر فعالیتها ( ازآن جمله ذخیره‌سازی) را انجام می‌دهد،و
(ث) ظرفیت تولید کارخانه برای هریک از مواد اعلام شده در جدول (2).
8 – اظهارنامه کارخانجات برطبق ماده (3) نیز باید اطلاعات زیر را در مورد هرکدام
از مواد شیمیایی جدول (3) که بیش ازحد آستانه تولید می‌گردد ارایه‌نماید:
(الف) نام شیمیایی، نام معمول یا تجارتی که توسط تأسیسات به‌کار می‌رود، فرمول
ساختاری، شماره ثبت خدمات خلاصه تحقیقات شیمیایی‌درصورتی‌که تعیین شده باشد،
(ب) درمورد اظهارنامه اولیه : جمع مقادیر تولید شده، فرآوری شده، مصرف شده، وارد
شده و صادرشده توسط کارخانجات درطول هریک از سه‌سال‌تقویمی قبل،
(پ) درمورد اظهارنامه سالیانه فعالیتهای گذشته: جمع مقادیر تولیدشده، فرآوری شده،
مصرف شده، واردشده و صادرشده توسط کارخانجات درطول‌سال تقویمی قبل،
(ت) درمورد اظهارنامه سالانه برای فعالیتهای قابل پیش‌بینی : جمع مقادیر پیش‌بینی
شده تولید، فرآوری شده، مصرف شده درکارخانجات برای سال‌آتی، شامل مدت زمان
پیش‌بینی جهت تولید، فرآوری یا مصرف،
(ث) اهدافی که تولید، فرآوری یا مصرف مواد شیمیایی بدین‌منظور انجام گردیده است و
یا خواهد گردید:
اول – فرآوری و مصرف در محل با تعیین انواع محصول،
دوم – فروش یا انتقال در محدوده سرزمینی خود یا سایر محلهای تحت قیمومیت و نظارت
دولت با تعیین مشخصات سایر صنایع، تجار و یا سایر‌مقاصد، درصورت امکان انواع محصول
نهایی،
سوم – صادرات مستقیم با تعیین دولتهای درگیر،
چهارم – سایر (موارد)، شامل تعیین سایر اهداف.
اظهارنامه درمورد تولید گذشته مواد شیمیایی
جدول (2) با هدف سلاحهای شیمیایی
9 – هر دولت عضو باید حداکثر ظرف مدت (30) روز بعد از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون
برای آن دولت تمام مجتمعهایی را که شامل کارخانه‌هایی بوده‌که مواد شیمیایی جدول
(2) را در هر زمانی از تاریخ اول ژانویه 1946 برابر دهم دیماه سال 1325 به منظور
سلاحهای شیمیایی تولید می‌کرده‌اند با‌صدور اظهارنامه معرفی نمایند.
10 – اظهارنامه‌های یک مجتمع برطبق بند (9) فوق باید شامل موارد زیر باشد:
(الف) نام مجتمع، نام مالک، شرکت یا مؤسسه تجاری که آن را اداره می‌کند،
(ب) موقعیت دقیق، شامل آدرس آن،
(پ) برای هر کارخانه که در داخل آن مجتمع قرارداد و مشخصات اشاره شده دربند (9) را
دارا باشد همان اطلاعات مورد نیاز طبق قسمتهای (الف) تا(ث) بند (7) ارایه گردد،و
(ت) برای هر ماده شیمیایی جدول (2) تولیدشده جهت اهداف سلاحهای شیمیایی:
اول – نام شیمیایی، نام معمول یا تجارتی به‌کار رفته توسط آن مجتمع برای تولید
سلاحهای شیمیایی، فرمول ساختاری و شماره ثبت خدمات خلاصه‌تحقیقات شیمیایی
درصورتی‌که معین باشد،
دوم – تاریخهایی که ماده شیمیایی تولیدشده و مقدار تولید،
سوم – محلی که ماده شیمیایی به آن تحویل شده و محصول نهایی تولیدشده، درصورتی‌که
مشخص باشد.
اطلاعات قابل ارایه به دولتهای عضو
11 – لیست مجتمعهایی اعلام شده دراین بخش به‌انضمام اطلاعات ارایه شده در قسمت
(الف) بندهای (6) و (7)، قسمت (پ) بند (7)، جزء اول‌قسمت (ت) بند (7)، جز سوم
قسمت (ت) بند (7)، قسمت (الف) بند (8) و بند (10) می‌باید درصورت درخواست دولتهای
عضو توسط دبیرخانه فنی‌به‌آنها منتقل گردد.
ب – تأیید
کلیات
12 – تأیید ارایه شده دربند چهارم ماده شش کنوانسیون ازطریق بازرسی درمحل باید
برای مجتمعهای اظهارشده‌ای انجام گیرد که دارای یک یا چند‌کارخانه تولیدکننده،
فرآوری کننده و مصرف‌کننده می‌باشند و درطی یکی از سه‌سال تقویمی گذشته و یا درسال
آتی تولید، فرآوری یا مصرف‌کننده بیش‌ازمقادیر زیر باشند:
(الف) ده کیلوگرم از مواد شیمیایی مشخص شده با علامت (*) در بخش (الف) جدول(2).
(ب) یک تن از سایر مواد شیمیایی لیست‌شده در بخش (الف) جدول (2)،
(پ) ده تن از مواد شیمیایی لیست‌شده در بخش (ب) جدول (2)،
13- برنامه وبودجه سازمان که طبق قسمت (الف) بند (21) از ماده (8) کنوانسیون مورد
پذیرش کنفرانس قرار می‌گیرد باید شامل بخش مجزای برنامه‌وبودجه تأیید این بخش
باشد. دراختصاص منابع جهت تأیید طبق ماده (6) دبیرخانه فنی باید درطی سه‌سال اول
لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون‌اولویت را به بازرسی اولیه مجتمعهای اظهارشده دربخش
(الف) فوق قراردهد. اختصاص منابع بعد ازآن می‌بایستی براساس تجارب بدست‌آمده
موردبررسی قرارگیرد.
14 – دبیرخانه فنی باید بازرسی اولیه و بازرسیهای بعدی را براساس بندهای (15) تا
(22) ذیل انجام دهد.
اهداف بازرسی
15 – هدف عمده از بازرسی، تأیید فعالیتها مطابق با تعهدات این کنوانسیون و تطابق
آن با اطلاعات ارایه شده دراظهارنامه‌هااست. اهداف ویژه‌دربازرسیهای مجتمعهای
اظهارشده دربخش (الف) شامل تأیید موارد زیر می‌باشد:
(الف) عدم وجود مواد شیمیایی جدول (1) مخصوصا” تولید آن، مگر مطابق با بخش (6)
این ضمیمه باشد،
(ب) مطابقت اظهارنامه‌ها با مقادیر تولید، فرآوری و مصرف شده از مواد شیمیایی جدول
(2)،
(پ) عدم تبدیل مواد شیمیایی جدول (2) برای فعالیتهای منع شده دراین کنوانسیون.
بازرسیهای اولیه
16 – مطابق بند (12) فوق هریک از مجتمعها باید هرچه سریعتر ولی ترجیحا” حداکثر تا
سه‌سال بعد ازلازمالاجرا شدن این کنوانسیون مورد بازرسی‌اولیه قرار گیرند،
مجتمعهایی که بعد ازاین زمان اظهار شوند باید حداکثر یکسال بعد از اولین اظهار
تولید، فرآوری یا مصرف، مورد بررسی اولیه قرارگیرند. انتخاب مجتمعها جهت بازرسی
اولیه باید توسط دبیرخانه فنی به‌گونه‌ای صورت گیرد که پیش‌بینی دقیق زمان بازرسی
درآن امکان‌پذیر نباشد.
17 – درطی بازرسی اولیه پیش‌نویس توافقنامه تأسیسات باید تنظیم گردد مگر اینکه
دولت بازرسی شونده و دبیرخانه فنی تشخیص دهند که این امر‌مورد نیاز نمی‌باشد.
18 – درمورد تعداد و شدت بازرسیهای بعدی، بازرسان درطول بازرسی اولیه باید مخاطره
ناشی از مواد شیمیایی مربوطه، خصوصیات مجتمع و‌ماهیت فعالیتهای انجام شده را برای
اهداف کنوانسیون مورد ارزیابی قرار دهند و معیارهایی ازجمله موارد زیر را نیز
درنظر بگیرند:
(الف) سمیت مواد شیمیایی مندرج در جداول و محصولات نهایی تولید شده است توسط آنها
درصورتی‌که وجود داشته باشد،
(ب) آن مقدار از مواد شیمیایی که معمولا” در محل بازرسی ذخیره می‌شود،
(پ) مقدار اولیه مواد شیمیایی ذخیره‌شده برای تولید مواد شیمیایی جداول که در محل
بازرسی معمولا” ذخیره می‌شود،
(ت) ظرفیت تولید کارخانه‌های تولید مواد شیمیایی جدول (2)، و
(ث) توانایی تبدیل‌پذیری جهت شروع تولید، ذخیره‌سازی و پرکردن مواد سمی شیمیایی
درمحل مورد بازرسی.
بازرسیها
19 – بعد از انجام بازرسی اولیه، هر مجتمعی که مشمول بازرسی می‌شود باید مطابق بند
(12) مورد بازرسیهای بعدی هم قرار گیرد.
20 – درانتخاب مجتمعهای ویژه برای بازرسی و تعیین تعداد و شدت بازرسیها، دبیرخانه
فنی باید ملاحظات لازم را درایجاد مخاطره برای اهداف این‌کنوانسیون به‌لحاظ
موادشیمیایی مربوطه و خصوصیات کارخانجات و ماهیت فعالیتهای انجام شده درآن با
درنظر گرفتن توافقنامه تأسیسات مربوط و‌همچنین نتیجه بازرسیهای اولیه و بعدی منظور
نماید.
21 – دبیرخانه فنی باید یک مجتمع ویژه را جهت بازرسی به‌گونه‌ای مشخص کند که امکان
پیش‌بینی زمان دقیق بازرسی درآن میسر نباشد.
22 – براساس مقررات این بخش هیچ مجتمعی نباید بیش از(2) بازرسی درطول یکسال
تقویمی مورد بازرسی قرارگیرد . البته این امر موجب‌محدودکردن بازرسیها مطابق ماده
(9) نمی‌شود.
رویه‌های بازرسی
23 – علاوه بر دستورالعملهای توافق‌شده سایر مقررات این پیوست و پیوست امور
محرمانه و بندهای (24) تا (30) ذیل نیزاعمال می‌شوند.
24 – توافقنامه تأسیسات برای مجتمع اظهار شده باید حداکثر ظرف مدت (90) روز بعد از
پایان بازرسی اولیه بین دولت بازرسی‌شونده و سازمان منعقد‌گردد، مگراینکه دولت
بازرسی شونده و دبیرخانه فنی توافق کنند که نیازی به انعقاد توافقنامه نیست. این
توافقنامه باید برمبنای توافقنامه نمونه تنظیم‌گردد و ناظر به اجرای بازرسی از
مجتمع اظهارشده باشد. توافقنامه باید تعداد و شدت بازرسی و همچنین رویه‌های تفصیلی
بازرسی را مطابق بندهای(25) تا (29) ذیل مشخص نماید.
25 – تأکید بازرسی باید برکارخانه (کارخانه‌های) مواد شیمیایی اظهارشده جدول (2)
در مجتمع اظهارشده باشد. اگرتیم بازرسی درخواست دسترسی به‌سایربخشهای مجتمع را
نماید، این امرباید مطابق تعهدات دولت عضو جهت رفع ابهامات طبق بند (51) از بخش
دوم این ضمیمه و مطابق با توافقنامه‌تأسیسات انجام گیرد، درصورت عدم وجود
توافقنامه تأسیسات این امر مطابق قواعد دسترسی هدایتشده که در بخش (پ) قسمت دهم
این ضمیمه‌مشخص گردیده انجام می‌شود.
26 – دسترسی به سوابق باید به‌طور مقتضی فراهم آید تا از عدم تبدیل هرماده شیمیایی
اظهارشده و اینکه تولید مطابق اظهارنامه‌ها صورت گرفته است،اطمینان حاصل شود.
27 – نمونه‌برداری و تجزیه بایستی جهت کنترل عدم وجود مواد شیمیایی اعلام نشده
جداول باید انجام گیرد.
28 – محلهایی که باید مورد بازرسی قرار گیرند می‌توانند شامل موارد زیرباشند:
(الف) محلهایی که مواد شیمیایی اولیه (واکنش‌دار) تحویل یا انبار می‌شوند،
(ب) محلهایی که فرآیند آماده‌سازی بر روی مواد اولیه واکنش‌دار قبل از افزودن به
ظروف واکنش انجام می‌گیرد،
(پ) خطوط تغذیه از محلهای مقتضی اشاره شده در زیر بندهای (الف) یا (ب) به ظروف
واکنش به‌انضمام شیرها و جریان‌سنجهای مرتبط و غیره،
(ت) بخشهای خارجی ظروف واکنش و تجهیزات کمکی،
(ث) خطوط خروجی از ظروف واکنش که منتهی به مخازن ذخیره بلند مدت یا کوتاه‌مدت یا
به تجهیزاتی که فرآوری بیشتری روی مواد شیمیایی اظهارشده در جدول (2) انجام
می‌دهند،
(ج) تجهیزات کنترل وابسته به اقلام اشاره شده در زیربندهای (الف) تا (ث)،
(چ) تجهیزات و محلهای مخصوص زباله و فاضلاب، و
(ح) تجهیزات و محل دفع مواد شیمیایی که مشخصات آن معین نگردیده است.
29 – زمان بازرسی نباید بیش از (96) ساعت طول بکشد ولی می‌توان درصورت توافق بین
دولت بازرسی‌شونده و تیم بازرسی آن را تمدید نمود.
اعلامیه رسمی بازرسی
30 – دولت عضو باید توسط دبیرخانه فنی حداقل (48) ساعت قبل از ورود بازرسان به
مجتمع مورد بازرسی از این امر مطلع شود.
پ – انتقالات به دولتهای غیر عضو این کنوانسیون
31 – مواد شیمیایی جدول (2) تنها باید به دولتهای عضو منتقل و یا از آنها دریافت
شود. این تعهد سه سال بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون نافذ‌خواهد شد.
32 – درخلال این دوره موقت سه‌ساله، هر دولت عضو باید گواهی مصرف نهایی را به‌شرحی
که ذیلا” مشخص شده برای انتقالات مواد شیمیایی‌جدول (2) به دولتهای غیرعضو این
کنوانسیون ارایه نماید. برای این انتقالات هر دولت عضو باید اقدامات لازم را اتخاذ
نماید که مطمئن شود موادشیمیایی منتقل شده تنها برای اهداف منع نشده دراین
کنوانسیون مورد استفاده قرار گیرد. ازجمله دولت عضو باید از دولت دریافت کننده
بخواهد که درارتباط با مواد شیمیایی منتقل شده گواهینامه‌ای به‌شرح ذیل ارایه
نماید:
(الف) این مواد شیمیایی تنها برای اهداف مجاز دراین کنوانسیون مورد استفاده قرار
خواهند گرفت،
(ب) این مواد شیمیایی مورد انتقال مجدد قرار نخواهد گرفت،
(پ) انواع و مقادیر آنها،
(ت) مصرف (مصارف) نهایی مواد،و
(ث) نام (ها) و آدرس (های) مصرف کننده(گان) نهایی.
بخش 8 – فعالیتهایی که مطابق ماده (6) این کنوانسیون
منع نشده است، رژیم مواد شیمیایی جدول (3)
و تأسیسات مربوط به این مواد شیمیایی
الف – اظهارنامه‌ها
اظهارنامه‌های مجموعه داده‌های ملی
1 – اظهارنامه‌های اولیه و سالانه که می‌باید توسط دولتهای عضو براساس بندهای (7)
و (8) ماده (6) این کنوانسیون ارایه شوند باید شامل مجموعه‌داده‌های ملی سال
تقویمی گذشته درمورد مقادیر تولیدشده، وارد شده و صادرشده برای هرکدام از مواد
شیمیایی جدول (3) و همچنین مشخصات‌کمی واردات و صادرات برای هر کشور درگیر باشد.
2 – هردولت عضو باید موارد زیر را ارایه نماید:
(الف) اظهارنامه اولیه برطبق بند (1) حداکثر ظرف مدت (30) روز بعد از لازم‌الاجرا
شدن این کنوانسیون برای آن دولت و با شروع آن درسال تقویمی‌بعد،
(ب) اظهارنامه سالانه حداکثر ظرف مدت (90) روزبعد از پایان سال تقویمی قبل،
اظهارنامه مجتمعهای تولیدکننده مواد شیمیایی جدول (3)
3 – تمام مجتمعهایی که شامل یک یا چند کارخانه‌ای باشند که درطی سال تقویمی گذشته
بیش از (30) تن از مواد شیمیایی جدول (3) را تولید نموده و‌یا درسال تقویمی آینده
پیش‌بینی می‌شود بیش از (30) تن از مواد شیمیایی جداول (3) را تولید کنند، نیازبه
صدور اظهارنامه‌های اولیه و سالیانه دارند.
4 – هردولت عضوباید موارد زیر را ارایه نماید:
(الف) اظهارنامه اولیه برطبق بند (3) فوق حداکثر ظرف مدت (30) روز بعد از
لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون درمورد آن دولت و شروع آن درسال‌تقویمی بعد،
(ب) اظهارنامه‌های سالانه درمورد فعالیتهای قبلی حداکثر ظرف مدت (90) روز بعد از
پایان سال تقویمی قبل،
(پ) اظهارنامه‌های سالانه در مورد فعالیتهای قابل پیش‌بینی حداکثر ظرف مدت (60)
روز قبل از شروع سال تقویمی بعد، هرگونه فعالیت اضافی که بعد‌از تحویل اظهارنامه
سالانه برنامه‌ریزی شده باید حداکثر (5) روز قبل از آغاز این فعالیت باید اظهار
گردد.
5 – صدور اظهارنامه‌ها براساس بند (3) فوق عموما” برای مخلوطهایی که شامل غلظتهای
کم از مواد جدول (3) هستند ضروری نمی‌باشد. براساس‌دستورالعملها صدور اظهارنامه
تنها در مواردی که سهولت بازیابی از مخلوط مواد جدول (3) و مجموع کل وزن برای
اهداف این کنوانسیون مخاطره‌آمیز‌باشد مورد نیاز است. این دستورالعملها باید مطابق
قسمت (خ) بند (21) ماده (8) این کنوانسیون توسط کنفرانس مورد بررسی و تأیید قرار
گیرد.
6 – اظهارنامه‌های یک مجتمع براساس بند (3) فوق باید شامل موارد زیر باشد:
(الف) نام مجتمع، نام مالک، شرکت و یا مؤسسه تجاری که آن را اداره می‌کند،
(ب) موقعیت دقیق شامل آدرس آن،
(پ) تعداد کارخانه‌های موجود در مجتمع که اظهارنامه درمورد آنها طبق بخش (7) این
پیوست صادرشده است،
7 – اظهارنامه‌های یک مجتمع براساس بند (3) فوق برای هرکارخانه که در داخل مجتمع
قرارگرفته و مشخصات ذکرشده دربند (3) را دارا است باید‌شامل اطلاعات ذیل باشد:
(الف) نام کارخانه، نام مالک، نام شرکت یا مجتمع که آن را اداره می‌کند،
(ب) موقعیت دقیق درداخل مجتمع شامل شماره مخصوص ساختمان یا بنا درصورتی‌که مشخص
باشد،
(پ) فعالیتهای اصلی،
8 – اظهارنامه یک مجتمع برطبق بند (3) فوق درمورد هرکدام از مواد شیمیایی جدول (3)
که بیش ازحد آستانه، تولید می‌گردند باید حاوی اطلاعات‌زیر باشد:
(الف) نام شیمیایی، نام معمول یا تجارتی که توسط تأسیسات به‌کار می‌رود، فرمول
ساختاری، شماره ثبت خدمات خلاصه تحقیقات شیمیایی‌درصورتی‌که مشخص باشد،
(ب) مقدار تقریبی تولید ماده شیمیایی درسال تقویمی قبل یا درمورد اظهارنامه برای
فعالیتهای پیش‌بینی شده برای سال آتی درمحدوده (30) تا (200)تن، (200) تا (1000)
تن، (1000) تا (10000) تن، (10000) تا (100000) تن و از (100000) تن که بالا اعلام
گردیده‌اند،و
(پ) اهدافی که ماده شیمیایی به‌این منظور تولید شده یا خواهد شد.
اظهارنامه درمورد تولید گذشته مواد شیمیایی
جدول (3) با هدف تولید سلاحهای شیمیایی
9 – هردولت عضو باید حداکثر ظرف مدت (30) روز بعد از لازم‌الاجرا شدن این
کنوانسیون برای آن دولت، مجتمعهایی را که درآن کارخانه‌هایی بوده‌که مواد شیمیایی
جدول (3) را از تاریخ اول ژانویه 1946 برابر دهم دیماه سال 1325 هجری شمسی به بعد
به‌منظور سلاحهای شیمیایی تولید‌می‌کرده‌اند اعلام نماید.
10 – اظهارنامه‌های یک مجتمع طبق بند (9) فوق باید شامل موارد زیر باشد:
(الف) نام مجتمع، نام مالک، شرکت و یا مؤسسه تجاری که آن را اداره می‌کند،
(ب) موقعیت دقیق شامل آدرس،
(پ) برای هرکارخانه که در داخل مجتمع قرار داشته و مشخصات اشاره شده در بند (9) را
دارا باشد همان اطلاعات مورد نیاز طبق قسمتهای (الف) تا(پ)،
(ت) برای هرماده شیمیایی جدول (3) جهت سلاحهای شیمیایی تولید شده:
اول – نام شیمیایی، نام معمول یا تجارتی به‌کار رفته توسط مجتمع برای تولید
سلاحهای شیمیایی، فرمول ساختاری و شماره ثبت خدمات خلاصه‌تحقیقات شیمیایی درصورتی
که تعیین شده باشد،
دوم – تاریخ تولید ماده شیمیایی و مقدار آن،
سوم – محلی که ماده شیمیایی تحویل شده و محصول نهایی تولیدشده از آن درصورتی‌که
مشخص باشد،
اطلاعات قابل ارایه به دولتهای عضو
11 – لیست مجتمعهای اظهارشده دراین بخش به‌انضمام اطلاعات ارایه شده در قسمت
(الف) بندهای (6)، (7)، قسمت (پ) بند (7)، قسمت (الف)بند (8) و بند (10) درصورت
درخواست دولتهای عضو باید توسط دبیرخانه فنی به‌آنها منتقل گردد.
ب – تأیید
کلیات
12 – سیستم تأیید ذکر شده در بند (5) ماده (6) این کنوانسیون ازطریق بازرسی درمحل
برای مجتمعهای اظهارشده‌ای که درسال تقویمی قبل تولید‌می‌کرده یا پیش‌بینی می‌شود
که درسال تقویمی بعد در مجموع بیش از (200) تن از هریک از مواد شیمیایی جدول (3)
را بیش از حد آستانه (30) تن‌اظهارشده تولید نمایند باید اجرا گردد.
13 – برنامه و بودجه سازمان که طبق قسمت (الف) بند (21) ماده (8) این کنوانسیون
مورد تصویب کنفرانس قرار می‌گیرد باید شامل بخش مجزایی‌جهت برنامه وبودجه تأیید
این بخش با درنظر گرفتن بند (13) بخش (7) این پیوست باشد.
14 – دراین بخش دبیرخانه فنی باید به‌طور تصادفی مجتمعهایی را جهت بازرسی ازطریق
مکانیسمهای مناسب مانند بکارگیری نرم‌افزار کامپیوتری‌طراحی شده ویژه براساس
شاخصهای ارزشی زیر انتخاب نماید.
(الف) توزیع جغرافیایی عادلانه بازرسیها، و
(ب) اطلاعات قابل دسترسی دبیرخانه فنی در ارتباط با مجتمعهای اعلام شده مرتبط با
مواد شیمیایی مورد نظر، خصوصیات مجتمع و ماهیت‌فعالیتهایی که درآنجا صورت می‌گیرد.
15 – هیچ مجتمعی برطبق مقررات این بخش نباید بیش از دونوبت درسال بازرسی‌شود.
البته این امرنباید بازرسیها را طبق ماده (9) کنوانسیون محدود‌نماید.
16 – درانتخاب مجتمعها برای بازرسی طبق این بخش، دبیرخانه فنی محدودیت ذیل را
درترکیب تعداد بازرسیهایی که از یک دولت عضو درطول سال‌تقویمی براساس این بخش و
بخش نهم این پیوست انجام می‌گیرد باید مورد ملاحظه قرار دهد. تعداد جمع بازرسیها
نباید بیشتر از (3) به‌علاوه (5)درصد تعداد کل مجتمعهای اظهارشده توسط یک‌دولت
عضو براساس این بخش و بخش (9) این پیوست شده و یا کلا” از (20) بازرسی بیشتر نشود،
به‌تعداد هرکدام از این دو رقم که کمتر باشد.
اهداف بازرسیها
17 – هدف کلی ازبازرسیها در مجتمعهای اظهارشده طبق بخش (الف) تأیید تطابق
فعالیتهای انجام‌شده با اطلاعات ارایه شده دراظهارنامه‌ها می‌باشد،هدف ویژه از
بازرسیها باید تأیید عدم وجود مواد شیمیایی جدول (1) بخصوص تولید آن باشد مگراینکه
مطابق بخش (6) این پیوست صورت پذیرد.
رویه‌های بازرسی
18 – علاوه بر دستورالعملهای توافق‌شده، سایر مقررات مربوطه دراین پیوست و پیوست
امور محرمانه، بندهای (19) تا (25) ذیل نیز باید در بازرسیها‌اعمال شوند.
19 – هیچ‌گونه توافقنامه تأسیسات نباید منعقد شود مگراینکه توسط دولت مورد بازرسی
درخواست شده باشد.
20 – تمرکز بازرسیها باید بر کارخانه (کارخانه‌های) اظهارشده مواد شیمیایی جدول
(3) باشد که در داخل مجتمع اظهارشده قراردارند. اگر تیم بازرسی‌برطبق بند (51) بخش
(2) این پیوست تقاضای دسترسی به سایر بخشهای مجتمع را برای رفع ابهامات نماید،
حدود این دسترسی باید مورد توافق تیم‌بازرسی و دولت بازرسی‌شونده قرار گیرد.
21 – تیم بازرسی در شرایطی که دولت مورد بازرسی و تیم به‌این توافق برسند که
دسترسی به مدارک می‌تواند رسیدن به اهداف بازرسی را تسهیل نماید‌می‌تواند به این
اسناد و مدارک دسترسی داشته باشد.
22 – نمونه‌برداری و تجزیه درمحل می‌تواند برای کنترل عدم وجود مواد شیمیایی
اظهارشده مندرج درجداول انجام گیرد، درمواردی که ابهامات حل‌نشده باقی بمانند در
صورت توافق دولت عضو بازرسی شونده می‌توان نمونه‌ها را برای تجزیه به آزمایشگاههای
معتمد خارج از محل ارسال نمود.
23 – محلهایی که مورد بازرسی قرار می‌گیرند می‌توانند شامل موارد زیرباشند:
(الف) محلهایی که مواد شیمیایی اولیه (واکنش‌دار) تحویل یا انبار می‌شوند،
(ب) محلهایی که فرآیند آماده‌سازی بر روی مواد شیمیایی اولیه واکنش‌دار قبل از
افزودن به ظروف واکنش انجام می‌گیرد،
(پ) خطوط تغذیه به‌طور مناسب از محلهای ذکر شده در قسمتهای (الف) یا (ب) به ظروف
واکنش به‌همراه شیرها و جریان‌سنجهای مرتبط و غیره،
(ت) بخش خارجی ظروف واکنش و تجهیزات کمکی،
(ث) خطوط خروجی از ظروف واکنش که منتهی به مخازن ذخیره بلندمدت یا کوتاه‌مدت یا به
تجهیزاتی که فرآوری بیشتری روی مواد شیمیایی‌اظهارشده درجدول (3) انجام می‌دهند،
(ج) تجهیزات کنترل مربوط به هریک از اقلام مورد اشاره در زیربندهای (الف) تا (ث)،
(چ) تجهیزات و محلهای مخصوص زباله و فاضلاب،
(ح) تجهیزات و محل دفع مواد شیمیایی ضایعاتی.
24 – مدت زمان بازرسی نباید بیش از (24) ساعت به‌طول بیانجامد، ولی می‌توان درصورت
توافق بین تیم بازرسی و دولت مورد بازرسی آن را تمدید‌کرد.
اعلام رسمی بازرسی
25 – دولت عضو باید توسط دبیرخانه فنی حداقل (120) ساعت قبل از رسیدن تیم بازرسی
به مجتمع مورد بازرسی مطلع شود.
پ – انتقالات به دولتهای غیرعضو این کنوانسیون
26 – در زمان انتقال مواد شیمیایی جدول (3) به دولتهای غیرعضو این کنوانسیون،
هردولت عضو باید اقدامات لازم جهت حصول اطمینان ازاینکه‌براینکه مواد شیمیایی
منتقل شده تنها برای اهداف مجاز دراین کنوانسیون مورد استفاده قرار می‌گیرد را
به‌عمل آورد. دولت عضو علاوه برسایر موارد‌باید از دولت دریافت‌کننده بخواهد که
درارتباط با مواد شیمیایی منتقل شده گواهینامه‌ای به‌شرح ذیل ارایه نماید.
(الف) این مواد شیمیایی تنها برای اهداف مجاز دراین کنوانسیون مورد استفاده قرار
خواهد گرفت،
(ب) این مواد شیمیایی مورد انتقال مجدد قرار نخواهد گرفت،
(پ) انواع و مقادیر آنها،
(ت) مصرف (مصارف) نهایی آنها، و
(ث) نام(ها) و آدرس(های) مصرف کننده(گان) نهایی.
27 – پنج‌سال بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون، کنفرانس باید نیاز به اتخاذ
اقدامات دیگری را درارتباط با انتقال مواد شیمیایی جدول (3) به‌دولتهای غیرعضو این
کنوانسیون مورد بررسی قراردهد.
بخش 9 – فعالیتهایی که مطابق ماده (6) این کنوانسیون
منع نشده‌اند رژیم مربوط به سایر تأسیسات تولید مواد شیمیایی
الف – اظهارنامه‌ها
لیست سایر تأسیسات تولید مواد شیمیایی
1 – اظهارنامه اولیه‌ای که توسط هر دولت عضو مطابق بند هفتم از ماده (6) کنوانسیون
ارایه می‌گردد باید شامل لیستی از تمام مجتمعهایی باشد که:
(الف) درطول سال تقویمی گذشته بیش از (200) تن از مواد شیمیایی‌آلی مجزای
غیرمندرج در جداول را ازطریق ترکیب تولیدکرده باشد،یا
(ب) از یک یا چند کارخانه تشکیل شده باشند که در طول سال تقویمی گذشته بیش از (30)
تن از مواد شیمیایی آلی مجزای غیرمندرج درجداول شامل‌عناصر فسفر، گوگرد و یا
فلوئور (که از این به بعد کارخانجات PSFو مواد شیمیایی PSF خوانده خواهد شد) را
ازطریق ترکیب تولید کرده باشند.
2 – لیست سایر تأسیسات تولید مواد شیمیایی که براساس بند (1) فوق ارایه می‌گردد
نباید شامل مجتمعهایی که انحصارا” مواد منفجره و یا‌هیدروکربنها را تولید
می‌کنند، بشود.
3 – هر دولت عضو مطابق بند (1) فوق به‌عنوان بخشی از اظهارنامه اولیه لیست سایر
تأسیسات تولید مواد شیمیایی را باید حداکثر ظرف مدت (30)روز بعد از لازم‌الاجرا
شدن این کنوانسیون در مورد آن دولت ارایه نماید. هردولت عضو باید حداکثر ظرف مدت
(90) روز بعد از شروع هرسال تقویمی‌بعدی اطلاعات لازم را جهت به روزکردن لیست
ارایه نماید.
4 – لیست سایر تأسیسات تولید مواد شیمیایی که براساس بند (1) فوق ارایه می‌شود،
باید برای هر مجتمع شامل اطلاعات ذیل باشد:
(الف) نام مجتمع، نام مالک آن، شرکت و یا مؤسسه تجاری که آن را اداره می‌کند،
(ب) محل دقیق مجتمع شامل آدرس،
(پ) فعالیتهای اصلی آن، و
(ت) تعداد تقریبی کارخانه‌هایی که مواد شیمیایی مشخص شده در بند (1) را در مجتمع
تولید می‌کنند.
5 – درارتباط با مجتمعهای لیست شده طبق قسمت (الف) بند (1)، این لیست باید شامل
اطلاعاتی درمورد مجموع تقریبی تولید مواد شیمیایی آلی‌مجزای غیرمندرج در جداول طی
سال گذشته که در محدوده‌های زیر نیز باشد کمتر ازیکهزار تن، هزار تا ده هزارتن
وبیش از ده هزارتن.
6 – درارتباط با مجتمعهای لیست‌شده طبق قسمت (ب) بند (1)، این لیست باید تعداد
کارخانه‌های PSFواقع در مجتمع را مشخص کند و حاوی‌اطلاعاتی در مورد مجموع تقریبی
تولید مواد شیمیایی PSF که توسط هر کارخانه PSF درسال تقویمی گذشته تولید در
محدوده‌های ذیل‌تولیدگردیده است نیز باشند: کمتر از دویست تن، دویست تا هزارتن،
هزار تا ده هزارتن و بیش از ده هزارتن.
مساعدت توسط دبیرخانه فنی
7 – اگر دولت عضو به‌لحاظ دلایل اداری برای جمع‌آوری لیست تأسیسات تولید مواد
شیمیایی خود مطابق بند درخواست کمک را ضروری تشخیص‌دهد، می‌تواند از دبیرخانه فنی
تقاضای کمک کند. سؤالات مربوط به نحوه تکمیل لیست می‌تواند بعدا” ازطریق مشاوره
بین دولت عضو و دبیرخانه فنی‌حل و فصل گردد.
اطلاعات قابل ارایه به دولتهای عضو
8 – لیست سایر تأسیسات تولید مواد شیمیایی که مطابق بند (1) فوق ارایه گردیده و
شامل اطلاعات تهیه شده در بند (4) می‌باشد باید درصورت‌درخواست توسط دبیرخانه فنی
به دولتهای عضو منعکس گردد.
ب – تأیید
کلیات
9 – به‌استناد مقررات بخش (پ) ذیل، تأیید به‌طوری‌که در بند ششم از ماده (6)
کنوانسیون آمده است از مکانهای زیر بازرسی در محل باید صورت گیرد:
(الف) مجتمعهای لیست‌شده طبق قسمت (الف) بند (1)، و
(ب) مجتمعهای لیست‌شده طبق قسمت (ب) بند (1) که شامل یک یا چند کارخانه PSFباشند
که درطول سال تقویمی گذشته بیش از 200 تن از‌ماده شیمیایی PSF تولید کرده باشند.
10 – برنامه وبودجه سازمان طبق قسمت (الف) بند (21) ماده (8) به‌تصویب کنفرانس
می‌رسد به‌عنوان‌یک بخش مجزا باید شامل برنامه وبودجه تأیید‌دراین بخش بعد ازآغاز
این امر باشد:
11 – برطبق این بخش، دبیرخانه فنی باید به‌طور تصادفی مجتمعهایی را برای بازرسی
ازطریق مکانیسمهایی مانند استفاده از نرم‌افزار ویژه کامپیوتری‌طراحی شده براساس
شاخصهای ارزشی زیر انتخاب نماید:
(الف) توزیع عادلانه جغرافیایی بازرسیها، و
(ب) اطلاعات مجتمعهای لیست‌شده درارتباط با خصوصیات مجتمع و فعالیتهایی که درآنجا
انجام می‌گیرد و دراختیار دبیرخانه فنی قرار دارد،و
(پ) پیشنهاداتی که توسط دولتهای عضو برمبنای بند (25) ذیل ارایه می‌گردد تا مورد
توافق قرار گیرد.
12 – براساس مقررات این بخش هیچ مجتمعی نباید بیش از (2) نوبت درسال مورد بازرسی
قرار گیرد. این امر نباید بازرسیهای مطابق ماده (9) را‌محدود نماید.
13 – دریک انتخاب مجتمعها برای بازرسی طبق این بخش دبیرخانه فنی باید در ترکیب
تعداد کل بازرسیهایی که در هرسال تقویمی طبق این بخش و‌بخش هشت این پیوست از دولت
عضو انجام می‌شود محدودیت زیر را مورد ملاحظه قرار دهد: تعداد بازرسیها نباید از
(3) به‌اضافه (5) درصد کل‌مجتمع‌های اظهارشده توسط یک دولت عضو طبق این بخش و بخش
هشت این پیوست و یا مجموع (20) بازرسی درسال تجاوز نماید، به تعداد‌هرکدام از این
دو رقم که کوچکتر باشند.
اهداف بازرسی
14 – هدف کلی از بازرسیها در مجتمعهای لیست‌شده طبق بخش (الف) باید تأیید تطابق
فعالیتها با اطلاعات ارایه شده در اظهارنامه‌ها می‌باشد. هدف‌ویژه ازبازرسیها باید
تأیید عدم وجود مواد شیمیایی جدول (1) بالاخص تولید آن باشد مگر اینکه مطابق با
بخش (6) این پیوست صورت پذیرد.
رویه‌های بازرسی
15 – علاوه بر دستورالعملهای توافق شده، سایر مقررات مربوط دراین پیوست و پیوست
امور محرمانه بندهای (16) تا (20) زیر نیز باید دربازرسیها‌اعمال گردند.
16 – هیچ‌گونه توافقنامه تأسیسات نباید منعقد شود مگر اینکه توسط دولت مورد بازرسی
درخواست شده باشد.
17 – تمرکز بازرسی در مجتمع انتخاب شده برای بازرسی باید معطوف کارخانه‌هایی شود
که مواد شیمیایی مشخص شده دربند (1) را تولید می‌کنند‌بالاخص کارخانه‌های
PSFلیست‌شده مطابق قسمت (ب) بند (1) دولت بازرسی شونده حق دارد طبق قواعد دسترسی
هدایت شده مطابق آنچه‌درقسمت (پ) بخش (10) این پیوست مشخص گردیده است که به این
کارخانجات دسترسی هدایت شده داشته باشد. اگر تیم بازرسی طبق بند (51) بخش دوم این
پیوست برای روشن‌شدن ابهامات تقاضای دسترسی به سایر بخشهای مجتمع را بنماید، حدود
این دسترسی باید مورد توافق دولت عضو‌و تیم بازرسی قرار گیرد.
18 – تیم بازرسی در مواقعی می‌تواند به مدارک دسترسی پیدا کند که تیم یا دولت عضو
بازرسی‌شونده به‌این ترتیب برسند که این دسترسی در رسیدن به‌اهداف بازرسی کمک
خواهد کرد.
19 – نمونه‌برداری و تجزیه درمحل می‌تواند برای کنترل عدم وجود مواد شیمیایی
اظهارنشده در جداول انجام گیرد. در مواردی که ابهامات حل‌نشده‌باقی بمانند،
نمونه‌ها را می‌توان درصورت توافق دولت عضو بازرسی شونده درآزمایشگاههای معتمد
خارج از محل انجام داد.
20 – زمان بازرسی نباید بیش از (24) ساعت به‌طول بیانجامد، درعین حال درصورت توافق
بین تیم بازرسی و دولت عضو بازرسی‌شونده می‌توان این‌زمان را تمدید کرد.
اعلام رسمی بازرسی
21 – دولت عضو باید حداقل (120) ساعت قبل از ورود تیم بازرسی به محل مجتمع مورد
بازرسی توسط دبیرخانه فنی مطلع گردد.
پ – اجرا و بازنگری بخش (ب)
اجرا
22 – اجرای بخش (ب) درشروع سال چهارم لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون آغاز می‌شود
مگراینکه کنفرانس در سال سوم لازم‌الاجرا شدن این‌کنوانسیون در اجلاس عادی خود
تصمیم دیگری بگیرد.
23 – مدیرکل باید برای اجلاس عادی سال سوم بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون
گزارشی تهیه نماید که درآن تجارب دبیرخانه فنی درارتباط با‌اجرای مفاد بخشهای (7)،
(8) این پیوست و همچنین قسمت (الف) این بخش قید شده باشد.
24 – دراجلاس عادی سال سوم بعد ازلازمالاجرا شدن این کنوانسیون کنفرانس براساس
گزارش مدیرکل می‌تواند در تقسیم منابع مختص بازرسی ونظارت قسمت (ب) بین
کارخانه‌های PSF و سایر تأسیسات تولید مواد شیمیایی تصمیم بگیرد. درغیر این‌صورت
این تقسیم‌بندی به کارشناسان‌دبیرخانه فنی محول شده و به شاخصهای ارزشی بند (11)
افزوده خواهد شد.
25 – در نشست عادی سال سوم بعد از لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون با توصیه شورای
اجرایی، کنفرانس باید تصمیم بگیرد که برچه مبنایی (برای‌مثال منطقه‌ای) پیشنهادات
دولتهای عضو برای بازرسی ارایه گردد تا به‌عنوان شاخصهای ارزشی درفرآیند انتخاب
طبق بند (11) به‌کار آیند.
بازنگری
26 – دراولین نشست ویژه کنفرانس که مطابق بند (22) ماده (8) مقررات این بخش از
پیوست تأیید تشکیل می‌گردد، در پرتوی بازنگری جامع از کل‌نظام تأیید صنایع شیمیایی
ماده (6)، کنفرانس سپس باید توصیه‌هایی جهت توسعه اثرات نظام تأیید ارایه نماید.
بخش 10 – بازرسیهای اعتراضی مطابق ماده (9) کنوانسیون
الف – تعیین و انتخاب بازرسین و کمک بازرسین
1 – بازرسیهای اعتراضی مطابق ماده (9) باید فقط توسط بازرسین و کمک بازرسینی که
صرفا” برای این عمل تعیین شده‌اند، انجام گیرد. برای انتخاب‌بازرسین و کمک بازرسین
جهت بازرسیهای اعتراضی مطابق ماده (9) مدیرکل باید ازبین بازرسین و کمک بازرسین که
برای بازرسیهای عادی برگزیده‌شده‌اند، لیستی تهیه و پیشنهاد نماید. این لیست باید
شامل تعداد کثیری از بازرسین و کمک بازرسین دارای توانایی، تجربه و مهارت و آموزش
لازم بوده‌تا انعطاف‌پذیری در انتخاب بازرسین را با درنظر گرفتن، در دسترس بودن و
نیاز به چرخش (تعویض) میسر سازد. اهمیت انتخاب بازرسین و کمک‌بازرسین حتی‌الامکان
براساس وسعت توزیع جغرافیایی باید مورد توجه لازم قرارگیرد. درتعیین بازرسین و کمک
بازرسین از روشهای ارایه شده دربخش (2) قسمت (الف) این پیوست باید پیروی کرد.
2 – مدیرکل باید تعداد نفرات تیم بازرسی را تعیین نموده و اعضاء آن را باتوجه به
شرایط یک درخواست خاص انتخاب نماید. تعداد نفرات تیم به‌خاطر‌انجام مؤثر
دستورالعمل بازرسی بایستی در حداقل ضرورت باقی بماند. هیچ یک ازبازرسین نباید ملیت
دولت عضو بازرسی شونده و دولت عضو‌درخواست‌کننده بازرسی را داشته باشند.
ب – فعالیتهای قبل از بازرسی
3 – قبل از ارایه درخواست بازرسی برای بازرسی اعتراضی، دولت عضو باید از مدیرکل
تأییدیه‌ای دریافت نماید به‌این مفهوم که دبیرخانه فنی‌درموقعیتی قرار دارد که
می‌تواند بلافاصله به‌این درخواست عمل نماید. اگر مدیرکل نتواند بلافاصله چنین
تأییدیه‌ای را ارایه نماید باید دراولین فرصت‌به ترتیب وصول درخواستها نسبت به
ارایه تأییدیه‌ها اقدام نماید. وی همچنین باید بلافاصله دولت عضو را از زمان انجام
احتمالی عملیات بلافاصله‌مطلع نماید. اگر مدیرکل به‌این نتیجه برسد که به‌موقع
نمی‌تواند به‌درخواستها پاسخ احتمالی عملیات بلافاصله مطلع نماید. اگر مدیرکل
به‌این نتیجه‌برسد که به‌موقع نمی‌تواند به درخواستها پاسخ دهد می‌تواند از شورای
اجرایی درخواست نماید که درجهت بهبود اوضاع درآینده تصمیماتی اتخاذ‌نماید.
اطلاعیه
4 – درخواست بازرسی برای بازرسی اعتراضی که به شورای اجرایی و مدیرکل ارایه
می‌گردد حداقل باید شامل اطلاعات زیر باشد:
(الف) دولت عضو بازرسی‌شونده و درصورت ضرورت دولت میزبان،
(ب) نقطه ورود که مورد استفاده قرار می‌گیرد،
(پ) تعداد نفرات و نوع محل بازرسی،
(ت) نگرانی در ارتباط با عدم تبعیت احتمالی از این کنوانسیون شامل مشخص کردن
مقررات مربوطه این کنوانسیون که درمورد آن نگرانی ایجاد شده و‌ماهیت و کیفیت عدم
تبعیت احتمالی و همچنین تمام اطلاعات مقتضی که براساس آن این نگرانی حاصل شده است.
(ث) اسم ناظر دولت عضو درخواست‌کننده بازرس،
دولت عضو درخواست‌کننده بازرسی درصورتی که لازم بداند می‌تواند اطلاعات بیشتری
ارایه دهد.
5 – مدیرکل باید ظرف یکساعت وصول درخواست دولت عضو درخواست‌کننده بازرسی را اعلام
نماید.
6 – دولت درخواست‌کننده بازرسی باید مدیرکل را از موقعیت محل مورد بازرسی
به‌گونه‌ای مطلع نماید که مدیرکل بتواند این اطلاعات را حداقل (12)ساعت قبل از
رسیدن تیم بازرسی به نقطه ورود به دولت عضو بازرسی شونده اطلاع دهد.
7 – محل بازرسی بایستی توسط دولت درخواست‌کننده با ارایه نقشه محل مربوط به نقطه
مرجعی با مختصات جغرافیایی که درصورت امکان به‌نزدیکترین ثانیه جغرافیایی مشخص
گردیده حتی‌الامکان دقیقا” مشخص گردد. درصورت امکان دولت عضو درخواست‌کننده باید
نقشه محل با‌مشخصات عمومی محل بازرسی و نقشه‌ای که با دقت لازم تعیین‌کننده محدوده
مورد درخواست بازرسی است را ارایه نماید.
8 – محدوده مورد درخواست بایستی:
(الف) حداقل (10) متر ازساختمانها و سایر بناها به‌طرف بیرون فاصله داشته باشد.
(ب) از مرزهای حفاظتی فراتر نرود.
(پ) حداقل (10) متر به‌طرف خارج از مرزهای حفاظتی موجود که دولت عضو درخواست‌کننده
در درخواست خود آورده فراتر رود.
9 – اگر محدوده درخواستی با مشخصات بند (8) فوق مطابق نباشد تیم بازرسی مجددا” آن
را برای انطباق با مقررات ترسیم خواهند نمود.
10 – مدیرکل حداکثر ظرف مدت (12) ساعت قبل از رسیدن تیم بازرسی به نقطه ورود باید
شورای اجرایی را از موقعیت محل بازرسی به‌طوری‌که‌دربند (7) مشخص شده است، آگاه
نماید.
11 – همزمان با مطلع کردن شورای اجرایی مطابق با بند (10) مدیرکل باید درخواست
بازرسی را به دولت مورد بازرسی اطلاع دهد، این اطلاعات‌شامل موقعیت محل بازرسی
همانگونه که در بند (7) مشخص شده است می‌باشد. این اطلاعیه همچنین باید شامل
اطلاعات موجود دربند (32) بخش(2) این پیوست می‌باشد.
12 – به‌محض ورود تیم بازرسی به نقطه ورود دولت بازرسی‌شونده باید توسط تیم بازرسی
از دستورالعمل بازرسی مطلع شود.
ورود به خاک دولت مورد بازرسی یا دولت میزبان
13 – مدیرکل مطابق با بندهای (13) تا (18) ماده (9) باید بعد از وصول درخواست
بازرسی یک تیم بازرسی را دراسرع وقت اعزام نماید. این تیم‌بازرسی باید در حداقل
زمان ممکن مقررات بندهای (10) و (11) فوق به نقطه وروی که در درخواست مشخص شده است
وارد شود.
14 – اگر محدوده مورد درخواست توسط دولت مورد بازرسی‌پذیرفته شود این محدوده باید
دراسرع وقت به‌عنوان محدوده نهایی شده تعیین گردد اما‌درهیچ حالتی این مدت نباید
بیش از (24) ساعت بعد از رسیدن تیم بازرسی به نقطه ورود باشد. دولت عضو مورد
بازرسی باید تیم بازرسی را به‌محدوده نهایی شده محل بازرسی منتقل نماید. درصورتی
دولت عضو مورد بازرسی ضروری تشخیص دهد این انتقال می‌تواند تا (12) ساعت قبل
از‌انقضاء مدت زمان مشخص شده دراین بند جهت تعیین محدوده نهایی آغاز گردد. این حمل
و نقل باید درهر صورت حداکثر ظرف مدت (36) ساعت‌بعد از ورود تیم بازرسی به نقطه
ورود پایان پذیرد.
15 – برای تمام تأسیسات اظهارشده، رویه‌های مندرج در قسمتهای (الف) و (ب) ذیل
باید اعمال گردند. (از نظر این بخش، تأسیسات اظهارشده به‌تأسیساتی اطلاق می‌شود
که مطابق مواد (3)، (4) و (5) کنوانسیون اظهارگردیده‌اند. درارتباط با ماده (6)
تأسیسات اظهارشده تنها به تأسیسات‌اظهارشده مطابق بخش این پیوست و همچنین
کارخانجات اظهارشده مطابق اعلامیه‌های بند (7) و قسمت (پ) بند (10) بخش (7) و
بندهای (7) و‌قسمت (پ) بند (10) بخش (8) این پیوست، اطلاق می‌شود):
(الف) اگر محدوده مورد درخواست مطابق با محدوده اعلام شده یا داخل آن باشد،
محدوده اظهارشده باید به‌عنوان محدوده نهایی منظور گردد.به‌هرحال درصورت موافقت
دولت عضو بازرسی شونده می‌توان محدوده نهایی را جهت تطبیق با محدوده مورد درخواست
توسط دولت عضو‌درخواست‌کننده کوچکتر کرد.
(ب) دولت عضو بازرسی‌شونده باید تیم بازرسی را در اسرع وقت ممکن به محدوده نهایی
منتقل نماید، اما درهرصورت باید اطمینان حاصل کرد که‌زمان ورود آنها به محدوده بیش
از (24) ساعت بعد از ورود تیم‌بازرسی به نقطه ورود نباشد.
روش جایگزین تعیین محدوده نهایی
16 – درنقطه ورودی اگر دولت عضو بازرسی‌شونده نتواند محدوده مورد درخواست را
بپذیرد، باید دراسرع وقت ممکن محدوده دیگری را پیشنهاد‌کند، درهرصورت این امر
نباید بیش از (24) ساعت بعد از رسیدن تیم بازرسی به نقطه ورودی به‌طول بیانجامد،
درصورت وجود اختلاف نظر، دولت‌عضو بازرسی شونده و تیم بازرسی باید مذاکراتی را جهت
دستیابی به توافق درمورد محدوده نهایی انجام دهند.
17 – محدوده جایگزین باید حتی‌الامکان مخصوصا” به‌گونه‌ای تعیین شود که مطابق با
بند (8) فوق باشد. این محدوده باید شامل تمام محدوده مورد‌درخواست و به‌عنوان یک
قاعده دارای یک ارتباط نزدیک با محدوده اخیربا درنظر گرفتن ویژگیهای طبیعی زمین و
مرزهای مصنوعی باشد. طبیعتا” این‌محدوده درصورت وجود حفاظتهای امنیتی باید در جوار
این حفاظها باشد. دولت عضو بازرسی‌شونده باید اینگونه ارتباط بین دومحدوده را
حداقل با‌ترکیب دوعامل ذیل برقرار نماید:
(الف) محدوده جایگزینی که به‌منطقه‌ای به‌طور قابل ملاحظه‌ای بزرگتر از محدوده
مورد درخواست بسط پیدا نکند،
(ب) محدوده جایگزینی که دارای فاصله‌ای یکنواخت و کوتاه از محدوده مورد درخواست
باشد،
(پ) حداقل بخشی از محدوده مورد درخواست از محدوده جایگزین قابل رؤیت باشد.
18 – اگر محدوده جایگزین مورد قبول تیم بازرسی باشد باید به‌عنوان محدوده نهایی
شده تلقی گردیده و تیم بازرسی باید از نقطه ورود به‌این محدوده‌منتقل شود. اگر
دولت مورد بازرسی لازم بداند این انتقال را جایگزین آغازنماید. ولی درهر حال این
انتقال باید حداکثر ظرف مدت (36) ساعت بعد از‌رسیدن تیم بازرسی به نقطه ورود
به‌پایان برسد.
19 – اگر در محدوده نهایی توافقی حاصل نگردد، مذاکرات محدود باید دراسرع وقت به
نتیجه برسد، اما درهرصورت این مذاکرات نباید بیش از (24)ساعت بعد از ورود تیم
بازرسی به نقطه ورود به‌طول بیانجامد. درصورتی‌که هیچ‌نوع توافقی حاصل نشود دولت
عضو بازرسی شونده باید تیم بازرسی‌را به محلی درمحدوده جایگزین منتقل نماید. اگر
دولت عضو بازرسی شونده لازم بداند انتقال را می‌تواند (12) ساعت قبل ازمدت زمان
انقضاء‌مشخص شده دربند (16) برای پیشنهاد محدوده جایگزین آغاز نماید. درهرصورت
انتقال باید حداکثر ظرف مدت (36) ساعت بعد از ورود تیم بازرسی‌به نقطه ورود خاتمه
پیدا نماید.
20 – به‌محض ورود به محل، دولت عضو بازرسی‌شونده باید بلافاصله دسترسی تیم بازرسی
را به محدوده جایگزین فراهم آورده تا امر مذاکرات و‌توافق بر روی محدوده نهایی و
دسترسی به آن تسهیل گردد.
21 – درصورتی‌که درخلال (72) ساعت پس از ورود تیم بازرسی به محل هیچ توافقی حاصل
نگردد، محدوده جایگزین باید به‌عنوان محدوده نهایی‌تعیین گردد.
تأیید محل
22 – جهت کمک کردن به تشخیص این مسأله که محل مورد بازرسی که تیم بازرسی به آنجا
انتقال داده شده همان محل بازرسی است که توسط دولت‌عضو تقاضاکننده بازرسی مشخص
گردیده است، تیم بازرسی باید این حق را داشته باشد تا از تجهیزات تصویب شده تشخیص
موقعیت استفاده نماید و‌دستور نصب چنین وسایلی را برطبق دستورالعملهایش صادر
نماید. تیم بازرسی می‌تواند موقعیت خود را باتوجه به علایم شناخته شده در
نقشه‌ها‌مورد تأیید قرار دهد. دولت عضو بازرسی شونده باید درانجام این وظیفه تیم
بازرسی را یاری نماید.
تأمین امنیت محل، نظارت و کنترل خروج
23 – حداکثر ظرف مدت (12) ساعت پس از ورود تیم بازرسی به نقطه ورود، دولت عضو
بازرسی شونده باید شروع به جمع‌آوری اطلاعات حقیقی‌درمورد فعالیت خروجی تمام وسایط
نقلیه ازتمام مبادی خروج زمینی، هوایی و دریایی از محدوده درخواست شده نماید. دولت
عضو بازرسی‌شونده‌باید این اطلاعاترا به‌محض ورود تیم بازرسی به محدوده نهایی یا
جایگزین هرکدام که اول انجام پذیرد، دراختیار تیم بازرسی قرار دهد.
24 – این تعهد می‌تواند با جمع‌آوری اطلاعات واقعی به‌صورت گزارشات تردد، عکسها،
نوارهای ویدئو یا اطلاعات تجهیزات ثبت‌کننده مواد شیمیایی‌که توسط تیم بازرسی برای
نظارت و مراقبت اینگونه فعالیتهای خروج تأمین گردیده، صورت پذیرد. به‌عنوان یک روش
جایگزین دولت عضوبازرسیشونده می‌تواند این تعهد را با مجاز نمودن یک یا چند نفر
از اعضای تیم بازرسی طوری که بطور مستقل بتوانند گزارشهای تردد را
نگهدارند،عکسبرداری نماید، خروج وسایط نقلیه را ضبط ویدئویی نمایند از تجهیزات
ثبت‌کننده مواد شیمیایی استفاده نمایند و سایر فعالیتهایی که ممکن است‌مورد توافق
دولت عضو بازرسی‌شونده و تیم بازرسی قرار گیرد، را هدایت نمایند، به‌انجام برساند.
25 – به‌محض ورود تیم بازرسی به محدوده جایگزین یا محدوده‌نهایی هرکدام که زودتر
صورت پذیرد، محصور کردن تأسیسات که به معنای اجرای‌رویه‌هایی برای کنترل و نظارت
برخروج می‌باشد، باید آغاز گردد.
26 – این رویه‌های اجرایی باید شامل شناسایی خروج خودروها، تهیه گزارشات تردد،
عکسبرداری، ضبط نوارهای ویدئویی توسط تیم بازرسی از‌محلهای خروج و وسایل خروجی
باشد. تیم بازرسی حق دارد تا در معیت تیم اسکورت به هرمحلی دیگر در محدوده عزیمت
تااطمینان حاصل نماید‌که فعالیت خروجی دیگری وجود ندارد.
27 – رویه‌های اضافی برای فعالیتهای مراقبت و نظارت برخروج همانگونه که مورد توافق
دولت عضو بازرسی شونده و تیم بازرسی قرارگرفته است‌می‌تواند شامل مواردی از جمله
موارد زیر باشد:
(الف) استفاده از تجهیزات حساس،
(ب) دسترسی انتخابی تصادفی،
(پ) تجزیه نمونه‌ها.
28 – تمام فعالیتها جهت تأمین امنیت محل نظارت و مراقبت از خروجیها باید در محدوده
کمربندی پیرامون خارج از محدوده مورد بازرسی که ازعرض(50) متر به‌طرف خارج تجاوز
ننماید صورت پذیرد.
29 – تیم بازرسی حق دارد تابراساس دسترسی هدایت شده، تردد وسایط نقلیه‌ای را که از
محل مورد بازرسی خارج می‌شوند مورد بازرسی قراردهد.دولت عضو بازرسی‌شونده باید
تمام تلاش منطقی خود را انجام دهد تابرای تیم بازرسی اثبات نماید که هر خودروی
مورد بازرسی که تیم بازرسی به آن‌اجازه دسترسی کامل را پیدا ننموده، برای مقاصد
مربوط به نگرانیهای احتمالی عدم پایبندی مندرج در درخواست بازرسی، مورد استفاده
قرار نگرفته‌است.
30 – ورود پرسنل و خودروها و خروج پرسنل و خودروهای حاصل پرسنل از محل مورد بازرسی
قرار نمی‌گیرد.
31 – اجرای رویه‌های فوق برای تمام مدت بازرسی می‌تواند ادامه پیدا کند اما
نمی‌تواند بدون دلیل باعث تأخیر یا صدمه به اجرای عملیات عادی‌تأسیسات طرح گردد.
توجیه قبل از بازرسی و طرح بازرسی
32 – جهت تسهیل درتوسعه طرح بازرسی، دولت عضو بازرسی‌شونده قبل از اعطای دسترسی به
تیم بازرسی باید یک اجلاس توجیهی ایمنی و‌لجستیکی را برای تیم برگزار نماید.
33 – توجیه ماقبل بازرسی باید براساس بند (37) ازبخش (2) پیوست صورت پذیرد.
درجریان اجلاس توجیهی قبل از بازرسی دولت عضوبازرسیشونده می‌تواند تجهیزات، اسناد
یا مناطقی را که حساس تلقی کرده و ارتباطی با مقصود بازرسی اعتراضی ندارند را برای
تیم بازرسی مشخص نماید.به‌علاوه پرسنل مسؤول محل باید تیم بازرسی را درمورد طرح
فیزیکی و سایر خصوصیات محل توجیه نماید. به تیم بازرسی باید نقشه یا
طرح‌مقیاس‌بندی شده تمام بناها و خصوصیات بارز جغرافیایی درمحل ارایه گردد. تیم
بازرسی به‌علاوه باید درمورد دسترسی به پرسنل تأسیسات و بایگانی‌نیز توجیه شوند.
34 – پس از انجام توجیه ماقبل بازرسی، تیم بازرسی باید براساس اطلاعات موجود و
مرتبط با آن یک طرح اولیه بازرسی را تهیه نماید که فعالیتهایی راکه باید توسط تیم
بازرسی انجام پذیرد ازجمله مناطق خاصی ازمحل که خواستار دسترسی به آن است را مشخص
کند. این طرح بازرسی همچنین باید‌مشخص نماید که آیا تیم بازرسی به زیر گروههایی
تقسیم خواهد شد. این طرح بازرسی باید دراختیار نمایندگان دولت عضو بازرسی‌شونده و
محل مورد‌بازرسی قرارگیرد. اجرای این طرح باید با مقررات بخش (پ) ازجمله مقررات
مربوط به‌دسترسی و فعالیتها منطبق باشد.
فعالیتهای محدوده
35 – به‌محض ورود تیم بازرسی به محدوده نهایی یا جایگزین، هرکدام که زودتر صورت
گیرد تیم حق دارد تا بلافاصله فعالیتهای محدوده را مطابق با‌رویه‌های مندرج دراین
بخش آغاز و تا تکمیل بازرسی اعتراضی این فعالیتها را ادامه دهد.
36 – دراجرای فعالیتهای محدوده، تیم بازرسی حق دارد تا:
(الف) از تجهیزات مراقبت و نظارت مطابق با بندهای (27) و (30) بخش (2) پیوست
استفاه نماید:
(ب) از وسایل نظافت، هوا، خاک یا فاضلاب نمونه‌هایی تهیه نماید،و
(پ) هرنوع فعالیتهای اضافی که ممکن است مورد توافق دولت عضو بازرسی‌شونده و تیم
بازرسی قرار گرفته باشد را به مورد اجرا گذارد.
37 – فعالیتهای محدوده تیم بازرسی می‌تواند درمحدوده کمربندی پیرامون خارج محدوده
تا عرض پنجاه متر به‌طرف خارج محدوده انجام پذیرد.درصورت توافق دولت عضو بازرسی
شونده تیم بازرسی می‌تواند به ساختمان یا بنای این محدوده نیز دسترسی داشته باشد.
تمام مراقبت و نظارتهای‌معینه باید به‌طرف داخل محدوده این کمربند معطوف گردد.
برای تأسیسات اظهارشده براساس تشخیص دولت عضو بازرسی‌شونده، محدوده این‌کمربند
می‌تواند درجهت داخل، خارج یا هر دوسوی محدوده اظهارشده گسترش یابد.
پ – اجرای بازرسیها
قواعد عمومی
38 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید دسترسی در محدوده مورد درخواست همچنین محدوده
نهایی را اگر متفاوت باشد فراهم آورد. میزان و طبیعت‌دسترسی به یک محل خاص یا
محلهای داخل این محدوده‌ها باید بین تیم بازرسی و دولت عضو بازرسی‌شونده براساس
دسترسی هدایتشده مورد‌توافق قرار گیرد.
39 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید دراسرع وقت ممکن دسترسی به محدوده مورد درخواست
را فراهم نماید، ولی درهرصورت این دسترسی حداکثرظرف مدت (108) ساعت بعد از ورود
تیم بازرسی به نقطه ورود برای روشن‌کردن نگرانیهای ناشی از عدم پایبندی احتمالی به
این کنوانسیون همانطور‌که در درخواست بازرسی منظور گردیده است باید فراهم گردد.
40 – براساس درخواست تیم بازرسی، دولت عضو بازرسی شونده می‌تواند دسترسی هوایی
برای محل مورد بازرسی را فراهم نماید.
41 – جهت رسیدن به شرط تأمین دسترسی همانطور که در بند (38) فوق مشخص گردیده است،
دولت عضو بازرسی‌شونده باید بیشترین حد دسترسی‌را با درنظر گرفتن تمامی الزامات
قانون اساسی ممکن است این دولت به‌لحاظ حقوق مالکیت خصوصی یا حق تصرف و مالکیت
دارد را فراهم آورد.دولت عضو بازرسی شونده برای حفظ امنیت ملی خود این حق را
داراست که تحت دسترسی هدایتشده اقداماتی را که لازم است انجام دهد. مقررات‌مندرج
دراین بند نمی‌تواند توسط دولت عضو بازرسی‌شونده به‌نحوی مورد استفاده قرار گیرد
که منجر به پنهان کردن، طفره رفتن از تعهدات این دولت از‌درگیرشدن در فعالیتهای
منع شده دراین کنوانسیون گردد.
42 – درصورتی‌که دولت عضو بازرسی‌شونده دسترسی کامل به اماکن، فعالیتها یا اطلاعات
را فراهم نیاورد، ملزم است تمام تلاش منطقی خود را جهت‌فراهم آوردن روشی جایگزین
برای روشن‌کردن نگرانی ناشی از عدم پایبندی احتمالی که موجب بازرسی اعتراضی گردیده
به‌عمل آورد.
43 – به‌محض ورود به محدوده نهایی تأسیساتی که مطابق مواد (4)، (5) و (6) اظهار
شده‌اند و متعاقب توجیه ماقبل بازرسی و مباحثه درارتباط با‌طرح بازرسی که باید به
حداقل لازم محدود و در هرصورت از سه ساعت تجاوز ننماید. دسترسی اعطا شود. درمورد
تأسیسات اظهارشده مطابق قسمت(الف) بند (1) ماده (3) مذاکرات باید اجراء و دسترسی
هدایتشده حداکثر ظرف مدت (12) ساعت پس از رسیدن به محدوده نهایی آغاز گردد.
44 – دراجرای بازرسی اعتراضی مطابق درخواست بازرسی، تیم بازرسی فقط باید روشهای
ضروری را جهت فراهم‌کردن حقایق کافی برای روشن‌شدن‌نگرانیهای مربوط به عدم پایبندی
احتمالی به مقررات این کنوانسیون را بکار برده و فعالیتهای غیر مربوط اجتناب ورزد.
تیم بازرسی باید حقایق مربوط‌به عدم پایبندی احتمالی دولت بازرسی شونده به این
کنوانسیون را جمع‌آوری و ثبت نماید ولی نباید اطلاعاتی را که به وضوح با مسأله
ارتباطی ندارد‌جستجو و ثبت نماید، مگر اینکه دولت عضو بازرسی‌شونده به‌صراحت انجام
این امر را درخواست نماید. هرگونه مواد جمع‌آوری شده و متعاقب آن‌وقتی کشف گردد که
غیر مربوط می‌باشند، نباید نگهداری شوند.
45 – تیم بازرسی براساس اصل هدایت بازرسی اعتراضی با کمترین مداخله ممکن، درجهت
اجرای مؤثر و به‌موقع مأموریت خود باید راهنمایی شود.درهرجای ممکن مأموریت باید
با کمترین رویه‌های مداخله‌گرانه که‌به نظر تیم قابل قبول باشد آغاز و فقط در
صورتی که تیم ضروری تشخیص دهد با‌روشهای مداخله‌گرانه‌تر پیش‌رود.
دسترسی هدایت شده
46 – تیم بازرسی باید تغییرات پیشنهادی دربرنامه بازرسی و پیشنهاداتی را که ممکن
است توسط دولت عضو بازرسی‌شونده درهرمرحله از بازرسی‌منجمله در توجیه ماقبل بازرسی
ارایه گردد مورد توجه قراردهد تا از حفاظت تجهیزات، اطلاعات یا مناطقی که مرتبط با
سلاحهای شیمیایی نمی‌باشند،اطمینان حاصل نماید.
47 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید نقاط ورودی و خروجی درمحدوده را که برای دسترسی
مقرر گردیده استفاده شود مشخص سازد. تیم بازرسی و‌دولت عضو بازرسی‌شونده دراین
موارد باید مذاکره نمایند: گستره دسترسی به هرمحل ویژه یا اماکن واقع درمحدوده‌های
مورد درخواست و نهایی‌همانطور که در بند (48) (ذیل) آمده است، فعالیتهای ویژه
بازرسی ازجمله نمونه‌برداری توسط تیم‌بازرسی، اجرای فعالیتهای ویژه‌ای توسط دولت
عضوبازرسیشونده و تهیه اطلاعات خاص توسط دولت عضو بازرسی‌شونده.
48 – درانطباق با مواد مربوط در پیوست امور محرمانه دولت عضو بازرسی‌شونده باید حق
داشته باشد که اقداماتی را برای حفظ تأسیسات حساس و‌پیشگیری از افشاء اطلاعات
محرمانه و آمار غیرمرتبط با سلاحهای شیمیایی به‌عمل آورد. این اقدامات می‌تواند
شامل مواردی ازجمله موارد ذیل باشد:
(الف) خارج نمودن اوراق حساس ازمحل دفاتر کار،
(ب) پوشاندن مناظر، انبارها و تجهیزات حساس،
(پ) پوشاندن قطعات حساس تجهیزات، مانند سیستمهای کامپیوتری یا الکترونیکی،
(ت) قطع سیستم کامپیوتری و خاموش کردن ادوات نشاندهنده آمار،
(ث) محدودیت تجزیه نمونه‌ها به انجام آزمایش وجود یا فقدان مواد شیمیایی مندرج در
لیستهای (1)، (2) و (3) یا محصولات ضعیف شده مناسب،
(ج) استفاده از روشهای دسترسی انتخابی تصادفی زمانی‌که ازبازرسان خواسته می‌شود که
درصدی معین ساختمانهای گزینش خود را جهت بازرسی‌انتخاب کنند، این اصل می‌تواند
برای محتوی و فضای داخلی ساختمانهای حساس نیز بکار رود،
(چ) درموارد استثنایی، فقط بعضی از بازرسان می‌توانند به بخشهای خاصی از محل
بازرسی دسترسی داشته باشند.
49 – دولت عضو بازرسی‌شونده باید هرگونه تلاش مقطعی رابه‌عمل‌آورد تا برای تیم
بازرسی روشن سازد که شیء، ساختمان، سازه، کانتینر یا وسیله‌نقلیه‌ای که تیم بدان
دسترسی کامل نداشته یا براساس مفاد بند (48) مورد حفاظت قرارگرفته، برای مقاصد
مربوط به نگرانیهای ناشی از عدم تطابق‌احتمالی مندرج در درخواست بازرسی استفاده
نمی‌گردد.
50 – این امر می‌تواند براساس تشخیص دولت عضو بازرسی‌شونده به‌وسیله روشهایی
ازجمله، برداشتن قسمتی از حفاظت یا پوشش حفاظتی‌زیست‌محیطی مربوطه صورت پذیرد تا
ازطریق بازرسی بصری داخل فضای سربسته ازطریق مسیر ورودی با روشهایی دیگر انجام
پذیرد.
51 – درمورد تأسیساتی که براساس مواد (4)، (5) و (6) کنوانسیون اظهار شده‌اند،
روشهای ذیل اعمال می‌گردد:
(الف) برای تأسیساتی که دارای توافقنامه تأسیسات می‌باشند، دسترسی و فعالیتها
درمحدوده نهایی باید در داخل مرزهایی که در توافقنامه ثبت شده‌اند،بدون ممانعت
باشد،
(ب) برای تأسیسات فاقد توافقنامه تأسیسات، مذاکرات مربوط به دسترسی و فعالیتها
باید تحت حاکمیت دستورالعملهای عمومی قابل اجرای بازرسی‌که به‌موجب این کنوانسیون
وضع گردیده‌اند، صورت پذیرد،
(پ) دسترسی ماورای آنچه که در مواد (4)، (5) و (6) کنوانسیون برای بازرسیها اعطاء
می‌گردد باید براساس رویه‌های مندرج دراین بخش صورت‌پذیرد.
52 – درمورد تأسیساتی که مطابق قسمت (ت) بند (1) ماده (3) کنوانسیون اظهار
گردیده‌اند، موارد ذیل اعمال می‌گردد: درصورتی‌که دولت عضوبازرسیشونده با
استفاده ازرویه‌های موجود در بندهای (47) و (48) دسترسی کامل به مناطق یا
ساختمانهای غیرمربوط به سلاحهای شیمیایی را فراهم‌نیاورد، باید هرگونه تلاش منطقی
خود را به‌عمل آورد تا به تیم بازرسی نشان دهد که این مناطق یا ساختمانها برای
مقاصد مربوط به نگرانیهای ناشی ازعدم تطابق احتمالی مندرج در درخواست بازرسی
استفاده نمی‌گردد.
ناظر
53 – مطابق مقررات بند دوازدهم از ماده (9) کنوانسیون، درمورد شرکت یک ناظر
درجریان بازرسی اعتراضی دولت عضو درخواست‌کننده بازرسی باید‌با دبیرخانه فنی تماس
گرفته تا ورود ناظررا به‌همان نقطه ورودی تیم بازرسی درفاصله زمانی منطقی از ورود
تیم بازرسی هماهنگ نماید.
54 – ناظر باید درطول دوره بازرسی این حق را داشته باشد تا با سفارتخانه دولت عضو
درخواست‌کننده بازرسی که درمحل دولت عضو بازرسی‌شونده‌یا دولت میزبان واقع است، یا
درحالتی که سفارتخانه‌ای موجود نباشد، با خود دولت درخواست‌کننده تماس داشته باشد.
دولت عضو بازرسی‌شونده‌باید وسیله ارتباط را برای ناظر فراهم آورد.
55 – ناظر باید این حق را داشته باشد تا درمحدوده جایگزین یا نهایی محل بازرسی،
هرکدام که تیم بازرسی ابتدا به آن وارد می‌گردد، واردشود و به‌محل بازرسی همانگونه
که ازطرف عضو بازرسی‌شونده به تیم بازرسی اعطاء گردیده دسترسی داشته باشد. ناظر
باید این حق را اشته باشد تا به تیم‌بازرسی توصیه‌هایی نماید که تیم باید تا حد
مقتضی آنها را مورد ملاحظه قراردهد. تیم بازرسی درطول بازرسی باید ناظر را درجریان
اجرای بازرسی و‌یافته‌های خود قراردهد.
56 – درمدت دوره داخل دولت، دولت عضو بازرسی‌شونده باید امکانات رفاهی لازم ازقبیل
ملزومات مخابراتی، خدمات ترجمه، حمل و نقل، محل‌کار، خواب، غذا و مراقبت پزشکی را
برای ناظر فراهم یا تأمین نماید. تمامی هزینه‌های مربوط به اقامت ناظر در سرزمین
دولت عضو بازرسی‌شونده یا‌دولت میزبان باید توسط دولت درخواست‌کننده تقبل گردد.
مدت زمان بازرسی
57 – طول دوره بازرسی از (84) ساعت نباید تجاوز کند، مگر با موافقت دولت عضو
بازرسی‌شونده.
ت – فعالیتهای بعد از بازرسی
خروج
58 – به محض تکمیل مراحل اجرایی بعد از بازرسی در محل بازرسی، تیم بازرسی و ناظران
دولت عضو درخواست‌کننده باید بلافاصله به محل ورودی‌عزیمت و در حداقل زمان ممکن
قلمرو دولت عضو بازرسی شونده را ترک نمایند.
گزارشها
59 – گزارش بازرسی باید به‌صورت کلی فعالیتهای انجام شده توسط تیم بازرسی را و
یافته‌های واقعی تیم بازرسی بالاخص در ارتباط با نگرانیهای ناشی‌از عدم تطابق
احتمالی به این کنوانسیون که در درخواست بازرسی اتهامی ذکر گردیده را خلاصه کرده و
باید مستقیما” به اطلاعات مربوط به این‌کنوانسیون محدود گردد. گزارش همچنین باید
حاوی ارزیابی تیم‌بازرسی از میزان و ماهیت دسترسی و همکاری ارایه شده به بازرسان و
حدی که این امر‌تیم را موفق به انجام دستورالعمل بازرسی نموده، باشد اطلاعات
تفصیلی درارتباط با نگرانیهای ناشی از عدم تطابق احتمالی به این کنوانسیون
که‌درخواست بازرسی اعتراضی ذکر گردیده باید به‌صورت یک ضمیمه در گزارش نهایی ارایه
و در دبیرخانه فنی تحت محافظتهای مناسب برای حفظ‌اطلاعات حساس نگهداری شود.
60 – تیم بازرسی باید حداکثر ظرف مدت (72) ساعت بعد از بازگشت خود به محل کار
اولیه‌اش، گزارش ابتدایی بازرسی را با درنظر گرفتن بند (17)پیوست امور محرمانه
تقدیم مدیرکل نماید. مدیرکل باید گزارش ابتدایی را بدون درنگ تسلیم دولت عضو
درخواست‌کننده، دولت عضو بازرسی‌شونده‌و شورای اجرایی نماید.
61 – پیش‌نویس گزارش نهایی بازرسی باید حداکثر ظرف مدت (20) روز بعد از پایان
اتهامی دراختیار دولت عضو بازرسی‌شونده قرار گیرد. دولت عضو‌بازرسی شونده این حق
را داراست تا هرگونه اطلاعات و آمار غیرمربوط به سلاحهای شیمیایی که به‌نظر این
دولت به‌لحاظ ماهیت محرمانه بودن نباید‌درخارج از دبیرخانه فنی منتشر گردد،
شناسایی نماید. دبیرخانه فنی باید پیشنهادهای دولت عضو بازرسی شونده برای تغییر
پیش‌نویس گزارش نهایی را‌مورد بررسی و براساس صلاحدید خویش درهرجای ممکن آنها را
بپذیرد. سپس گزارش نهایی باید ظرف مدت حداکثر سی روز بعد از پایان بازرسی به‌منظور
توزیع و رسیدگی بیشتر مطابق بندهای (21) تا (25) ماده (9) کنوانسیون تسلیم مدیرکل
گردد.
بخش 11 – تحقیقات درموارد ادعای استفاده از سلاحهای شیمیایی
الف – کلیات
1 – بررسی ادعای کاربرد سلاحهای شیمیایی، یا ادعای استفاده از مواد ضد اغتشاش
به‌عنوان یک روش جنگی که طبق مواد (9) یا (10) آغاز شده، باید‌مطابق با این پیوست
و رویه‌های تفصیلی که توسط مدیرکل تعیین می‌شود، انجام پذیرد.
2 – مقررات اضافی ذیل، مربوط به دستورالعملهای ویژه مورد نیاز درموارد کاربرد
ادعایی سلاحهای شیمیایی است.
ب – فعالیتهای قبل ازبازرسی
درخواست برای تحقیق
3 – درخواست برای تحقیق در مورد کاربرد ادعایی سلاحهای شیمیایی که به مدیرکل
سازمان تسلیم می‌شود، درحد امکان، باید حاوی اطلاعات ذیل‌باشد:
(الف) دولت عضو که ادعای کاربرد سلاحهای شیمیایی درقلمرو سرزمین وی اتفاق افتاده
است،
(ب) نقطه ورود یا سایر راههای امن پیشنهادی برای دسترسی،
(پ) مکان و مشخصات مناطقی که ادعای کاربرد سلاح شیمیایی درآنها مطرح است،
(ت) زمان کاربرد ادعایی سلاحهای شیمیایی،
(ث) انواع سلاحهای شیمیایی که اعتقاد به استفاده ازآنها وجود دارد،
(ج) حدود کاربرد ادعایی،
(چ) مشخصات مواد شیمیایی سمی احتمالی،
(ح) آثار برانسانها، حیوانات و زندگی گیاهان،
(خ) درخواست کمک ویژه، درصورت لزوم.
4 – دولت عضوی که درخواست تحقیق را کرده می‌تواند در هر زمان هرنوع اطلاعات اضافی
را که ضروری بداند تسلیم نماید.
اطلاعیه
5 – مدیرکل باید بلادرنگ وصول درخواست دولت عضو درخواست‌کننده را اعلام و آن را به
اطلاع شورای اجرایی و تمام دولتهای عضو برساند.
6 – درصورت لزوم، مدیرکل باید دولت عضوی که تحقیق سرزمین او درخواست گردیده را
مطلع نماید. مدیرکل همچنین باید سایر دولتهای عضوی که‌ممکن است دسترسی به قلمرو
آنان درطول تحقیقات مورد درخواست واقع گردد را مطلع نماید.
تعیین گروه بازرسی
7 – مدیرکل باید لیست (اسامی) متخصصین واجد شرایطی را که زمینه ویژه تخصصشان ممکن
است در بررسی کاربرد ادعایی سلاحهای شیمیایی‌مورد نیاز باشد تهیه و این فهرست را
دایما” به روز نماید. این لیست باید به‌صورت کتبی، حداکثر ظرف مدت (30) روز بعد از
لازم‌الاجرا شدن این‌کنوانسیون و پس از هر تغییر در لیست اعلام گردد. هر متخصص
واجد شرایط در این لیست انتخاب شده تلقی می‌گردد. مگر دولت عضو حداکثر ظرف‌مدت
(30) روز پس از دریافت این لیست، عدم پذیرش خود را کتبا” اعلام کند.
8 – مدیرکل باید رییس و اعضاء گروه بازرسی را از بین بازرسان و کمک بازرسان که
قبلا” برای بازرسیهای اعتراضی انتخاب شده‌اند باتوجه به شرایط و‌ماهیت خاص یک
درخواست ویژه انتخاب نماید. به‌علاوه اعضاء تیم بازرسی را می‌توان از لیست متخصصین
واجد شرایط، هرزمانی که طبق نظر‌مدیرکل، تخصص مورد نیاز درمیان بازرسان منتخب قبلی
موجود نباشد برای اجرای صحیح یک تحقیق ویژه انتخاب نمود.
9 – هنگام توجیه تیم بازرسی، مدیرکل باید هرگونه اطلاعات اضافی که توسط دولت عضو
درخواست‌کننده یا هر منبع دیگری فراهم آمده است برای‌اطمینان از این که بازرسی به
مؤثرترین و سریعترین وجه ممکن انجام پذیرد، اضافه نماید.
اعزام تیم بازرسی
10 – بلافاصله پس از دریافت درخواست تحقیق در مورد ادعای کاربرد سلاحهای شیمیایی،
مدیرکل باید ازطریق تماس با دولتهای عضو مربوطه،درخواست ترتیبات لازم برای پذیرش
امن این گروه را کرده آن را تأیید نماید.
11 – مدیرکل، با درنظر گرفتن ایمنی تیم،باید آنها را در اولین فرصت مناسب اعزام
نماید.
12 – اگر تیم بازرسی ظرف (24) ساعت پس ازدریافت درخواست اعزام نشده باشد، مدیر کل
باید دلایل تأخیر را به‌اطلاع شورای اجرایی و دولتهای‌عضو ذی‌نفع برساند.
توجیهات
13 – تیم بازرسی محق است که به محض ورود و در هر زمانی درطول بازرسی توسط
نمایندگان دولت عضو بازرسی‌شونده توجیه شود.
14 – قبل ازآغاز بازرسی، تیم بازرسی باید طرح بازرسی راازجمله به‌عنوان تأمین
مبنای ترتیبات لجستیک و ایمنی، مهیا نماید. طرح بازرسی درمواقع‌مقتضی باید به روز
درآید.
پ – انجام بازرسیها
دسترسی
15 – تیم بازرسی باید حق دسترسی به هرکدام و تمام مناطقی که می‌توانند توسط
کاربردادعایی سلاحهای شیمیایی متأثر شده باشند را داشته باشد. تیم‌همچنین باید حق
دسترسی به بیمارستانها، اردوگاههای پناهندگان و سایر اماکنی را که برای بررسی مؤثر
کاربرد ادعایی سلاحهای شیمیایی ضروری‌بپندارد را داشته باشد.
برای چنین دسترسی، تیم بازرسی باید با دولت عضو بازرسی شونده مشورت نماید.
نمونه‌گیری
16 – تیم‌بازرسی باید حق جمع‌آوری انواع نمونه‌ها به مقداری که لازم می‌داند را
داشته باشد. اگر تیم بازرسی ضروری تشخیص دهد و اگر درخواست‌نماید. دولت عضو
بازرسی‌شونده باید درجمع‌آوری نمونه‌ها تحت نظارت بازرسان یا کمک بازرسان همکاری
نماید. دولت عضو بازرسی‌شونده همچنین‌باید جمع‌آوری نمونه‌های مناسب تطبیقی (جهت
کنترل) از مناطق مجاور مکان مورد ادعای کاربرد و سایر مناطقی که مورد درخواست گروه
بازرسی‌است را مجاز و در این‌مورد همکاری نماید.
17 – نمونه‌های حایز اهمیت دربررسی کاربرد ادعایی شامل مواد شیمیایی سمی، مهمات و
ادوات، مهمات وادوات باقیمانده، نمونه‌های زیست‌محیطی (هوا، خاک، گیاهان، آب، برق
و غیره) و نمونه‌های پزشکی حیاتی از منابع انسانی یا حیوانی (خون، ادرار، مدفوع،
بافت و غیره) می‌باشد.
18 – اگر نمونه‌های مضاعف قابل برداشت نباشد و تجزیه شیمیایی در آزمایشگاههای خارج
از محل انجام شود. هر نمونه باقیمانده، درصورت‌درخواست باید، پس ازتکمیل عمل تجزیه
به دولت عضو بازرسی‌شونده برگردانده شود.
گسترش محل بازرسی
19 – اگر حین بازرسی، تیم بازرسی گسترش دامنه تحقیقات به دولت عضو همسایه‌ای را
ضروری تشخیص دهد، مدیرکل باید دولت عضو مربوطه را‌درباره ضرورت دسترسی به سرزمین
آن مطلع کرده و درخواست ترتیبات لازم برای پذیرش امن گروه را کرده و آنرا تأیید
نماید.
تمدید دوره بازرسی
20 – اگر تیم بازرسی تشخیص دهد که دسترسی امن به محل ویژه‌ای که مرتبط با امر
تحقیقات است امکان‌پذیر نیست، باید مراتب بلافاصله به‌اطلاع‌دولت عضو
درخواست‌کننده رسانده شود. درصورت لزوم، مدت بازرسی باید تا تأمین دسترسی امن
تمدید شده و گروه بازرسی مأموریت خود را‌به‌پایان رساند.
مصاحبه‌ها
21 – تیم بازرسی حق مصاحبه و معاینه افرادی که ممکن است تحت تأثیر کاربرد ادعایی
سلاحهای شیمیایی قرار گرفته باشند را دارد. تیم همچنین حق‌مصاحبه با شهود عینی
کاربرد ادعایی سلاحهای شیمیایی، کارکنان پزشکی و سایر کسانی که مورد معالجه قرار
گرفته یا با افرادی که در تماس با‌اشخاصی بوده‌اند که احتمالا” تحت تأثیر کاربرد
ادعایی سلاحهای شیمیایی قرارگرفته‌اند را دارند. تیم بازرسی باید به سوابق پزشکی،
درصورت وجود،دسترسی داشته و مجاز باشد تا در کالبد شکافی افرادی که ممکن است تحت
تأثیر کاربرد ادعایی سلاحهای شیمیایی قرار گرفته باشند، برحسب مورد‌شرکت کند.
ت – گزارشات
روشهای اجرایی
22 – تیم بازرسی باید حداکثر ظرف مدت (24) ساعت پس از ورود به قلمرو سرزمینی دولت
عضو بازرسی‌شونده، یک گزارش وضعیتی برای مدیرکل‌ارسال نماید. تیم باید به‌علاوه طی
دوره تحقیقات درمواقع مقتضی گزارش پیشرفت کار را ارسال نماید.
23 – تیم بازرسی باید حداکثر ظرف مدت (72) ساعت پس از مراجعت به مکان کار
اولیه‌اش، یک گزارش مقدماتی به مدیرکل ارایه دهد. گزارش نهایی‌باید حداکثر ظرف مدت
(30) روز پس از بازگشت به مکان کار اولیه ایفاد گردد. مدیرکل باید بلادرنگ گزارشات
مقدماتی و نهایی را به شورای اجرایی و‌تمامی دولتهای عضو ارسال نماید.
محتوای گزارشات
24 – گزارش وضعیت باید هرگونه نیاز فوری به کمک یا هر اطلاعات مربوطه دیگر را مشخص
سازد. گزارشهای پیشرفت کار باید هرگونه نیاز بیشتر به‌کمک که طی مرحله تحقیق مورد
شناسایی واقع می‌شوند را مشخص نماید.
25 – گزارش نهایی باید یافته‌های واقعی بازرسی را مخصوصا” دررابطه با کاربرد
ادعایی اعلام شده در درخواست خلاصه کند. به‌علاوه، گزارش‌تحقیقات کاربرد ادعایی
باید شامل شرحی از فرآیند تحقیقات که مراحل مختلف آن را مشخص کند، خصوصا” درارتباط
با موارد زیر باشند:
(الف) مکانها و زمان نمونه‌گیری و نتایج تجزیه به‌عمل آمده در محل،
(ب) مدارک مؤید (ثابت‌کننده)، ازقبیل سوابق مصاحبه‌ها، نتایج معاینات پزشکی و
تحلیلهای علمی و اسناد بررسی شده توسط تیم بازرسی.
26 – اگر تیم بازرسی ازطریق مواردی ازجمله شناسایی هرگونه ناخالصی یا مواد دیگر طی
تجزیه آزمایشگاهی نمونه‌های گرفته شده، هرگونه اطلاعاتی‌درطول تحقیقاتش جمع‌آوری
کند که درشناسایی مبدا هرسلاح شیمیایی استفاده شده، کمک کند، آن اطلاعات باید
درگزارش آورده شود.
ث – دولتهای غیرعضو این کنوانسیون
27 – درمورد ادعای کاربرد سلاحهای شیمیایی که دولت غیرعضو این کنوانسیون درگیر
باشد یا درقلمرو سرزمینی که تحت کنترل دولت عضوی نیست،سازمان باید با دبیرکل
سازمان ملل متحد همکاری نزدیکی به‌عمل آورد. درصورت درخواست، سازمان باید امکانات
خود را دراختیار دبیرکل سازمان‌ملل‌متحد قراردهد.
پیوست حفاظت از اطلاعات محرمانه
«پیوست امورمحرمانه »
الف – اصول کلی اقدام برروی اطلاعات محرمانه
1 – تعهد حفاظت از اطلاعات محرمانه درارتباط با تأیید فعالیتها و تأسیسات نظامی و
غیرنظامی می‌باشد. برطبق تعهدات کلی بیان شده درماده (8)سازمان باید:
(الف) فقط حداقل اطلاعات و دانستنیهای مورد نیاز برای انجام به‌موقع و مؤثر
مسؤولیتهای مربوط به این کنوانسیون را خواستار شود،
(ب) اقدامات لازم برای حصول اطمینان ازاینکه بازرسان و سایر کارکنان عضو دبیرخانه
فنی دارای بالاترین سطح استانداردهای کارایی، صلاحیت و‌صداقت باشند را به‌عمل
آورد،
(پ) توافقات و مقررات به‌کارگیری مفاد این کنوانسیون را توسعه داده، حتی‌الامکان
به‌طور دقیق اطلاعاتی که سازمان ازطریق دولتهای عضو بدانها‌دست یابند را مشخص
نماید.
2 – مدیرکل مسؤولیت عمده حصول اطمینان از حفظ اطلاعات محرمانه را داراست. مدیرکل
باید نظام دقیق حاکم برنحوه به‌کارگیری اطلاعات محرمانه‌را توسط دبیرخانه فنی وضع
نموده و برای انجام این‌کار باید دستورالعملهای ذیل را مدنظر قرار دهد:
(الف) اطلاعات محرمانه تلقی خواهند شد اگر:
اول – توسط دولت عضو مربوطه که اطلاعات ازآن کسب شده یا بدان مربوط می‌گردد،
محرمانه اعلام شود، یا
دوم – براساس قضاوت مدیرکل، فاش کردن غیرمجاز آن مطلقا” بتواند موجب بروز خسارت
به دولت عضو ذی‌ربط یا مکانیزمهای اجرایی این‌کنوانسیون گردد.
(ب) کلیه اطلاعات و مدارک واصله توسط دبیرخانه فنی باید توسط واحد ذی‌صلاح این
دبیرخانه به‌منظور مشخص نمودن اینکه آیا مدارک مذکور‌حاوی اطلاعات محرمانه هستند
مورد ارزیابی قرار گیرند. اطلاعات مورد نیاز دولتهای عضو جهت حصول اطمینان از
تداوم پیروی سایر دولتهای عضو‌از مفاد این کنوانسیون باید به‌طور مرتب دراختیار
آنها قرارداده شود. این اطلاعات شامل موارد ذیل می‌باشند:
اول – گزارشات اولیه و سالیانه و اظهارنامه‌های تهیه شده توسط دولتهای عضو حسب
مواد (3)، (4)، (5) و (6) کنوانسیون و مطابق مقررات مندرج در‌پیوست تأیید،
دوم – گزارشات کلی درمورد نتایج و تأثیر فعالیتهای مربوط به تأیید،و
سوم – اطلاعاتی که برای تمامی دولتهای عضو برطبق مقررات این کنوانسیون فراهم
می‌گردد.
(پ) هیچ یک از اطلاعات واصله توسط سازمان درارتباط با اجرای این کنوانسیون نباید
منتشر و یا فاش گردد، به‌استثناء موارد ذیل:
اول – اطلاعات کلی درمورد اجرای این کنوانسیون که برطبق تصمیمات کنفرانس یا شورای
اجرایی می‌تواند جمع‌آوری و در بین عموم منتشر گردد،
دوم – هرگونه اطلاعات مربوط به دولت عضوی که این امر درمورد انتشارآن اعلام رضایت
نماید می‌تواند منتشر گردد،
سوم – اطلاعات دارای طبقه‌بندی محرمانه توسط سازمان تنها ازطریق رویه‌هایی بایستی
منتشر گردد که این اطمینان را حاصل نماید که انتشار این‌اطلاعات فقط برطبق نیاز
حتمی این کنوانسیون انجام می‌پذیرد این رویه‌ها بایستی توسط کنفرانس مطابق قسمت
(خ) بند (21) ماده (8) موردبررسی و‌تصویب قرار گیرند،
(ت) سطح حساسیت اطلاعات یا مدارک محرمانه برمبنای معیارهایی یکنواخت تعیین خواهد
شد تا از کنترل مقتضی و حفاظت مربوطه اطمینان‌حاصل گردد. برای این منظور یک سیستم
طبقه‌بندی ایجاد می‌گردد تا با درنظر گرفتن کارهای مربوطه‌ای که برای آماده‌شدن
این کنوانسیون صورت گرفته‌بتواند معیارهای روشن تضمین وارد کردن اطلاعات در
طبقه‌بندیهای محرمانه مربوطه و تداوم موجه ماهیت محرمانه اطلاعات را ارایه نماید.
سیستم‌طبقه‌بندی باید درعین فراهم کردن انعطاف لازم اجرایی، حقوق دولتهای عضوی که
اطلاعات محرمانه را فراهم می‌آورند رانیز حفظ نماید. سیستم‌طبقه‌بندی باید توسط
کنفرانس مطابق قسمت (خ) بند (21) ماده (8) کنوانسیون مورد بررسی و تصویب قرار
یگرد،
(ث) اطلاعات محرمانه بایستی به‌طور امن در ساختمان سازمان نگهداری شود. بعضی از
اطلاعات نظیر مدارک ممکن است در مرجع ملی دولت عضو‌نگهداری گردد. اطلاعات حساس
شامل مواردی ازجمله عکسها، طرحها و سایر مدارکی که انحصارا” ممکن است برای بازرسی
از یک تأسیسات‌مشخص مورد نیاز باشند، می‌توانند درمحلی درهمین تأسیسات به‌صورت قفل
شده نگهداری شوند،
(ج) برای اجرای مؤثر مقررات تأیید مفاد این کنوانسیون دربهترین وجه ممکن توسط
دبیرخانه فنی، اطلاعات باید به‌صورتی استفاده و نگهداری شوند‌که از شناسایی مستقیم
تأسیسات مربوطه جلوگیری گردد،
(چ) حجم اطلاعات محرمانه اخذ شده از یک تأسیسات بایستی به حداقل ممکن برای اجرای
به‌موقع و مؤثر مقررات تأیید این کنوانسیون محدود‌گردد،و
(ح) دستیابی به اطلاعات محرمانه باید مطابق طبقه‌بندی آن تنظیم شود. انتشار
اطلاعات محرمانه در داخل سازمان باید اکیدا” براساس اصل نیاز به‌دانستن صورت
پذیرد.
3 – مدیرکل بایستی سالانه نحوه اجرای نظام حاکم بر کاربرد از اطلاعات محرمانه توسط
دبیرخانه فنی رابه کنفرانس گزارش نماید.
4 – هردولت عضو باید با اطلاعات دریافتی از سازمان برطبق سطح محرمانه مشخص شده
برای آن اطلاعات رفتار نماید. برحسب درخواست، دولت‌عضو باید جزییات مربوط به
کاربرد اطلاعات فراهم شده توسط سازمان را اعلام نماید.
ب – استخدام و اداره پرسنل دردبیرخانه فنی
5 – شرایط استخدام کارمند باید به‌نحوی باشد که این اطمینان حاصل گردد که دستیابی
و کاربرد اطلاعات محرمانه هماهنگ با رویه‌های تدوین‌شده‌توسط مدیرکل و مطابق با
بخش (الف) باشد.
6 – هرپستی (شغلی) در دبیرخانه فنی، باید توسط شرح وظیفه شغلی رسمی که حدود
دستیابی به اطلاعات محرمانه را در صورت لزوم درآن شغل‌مشخص می‌نماید تعریف گردد.
7 – مدیرکل، بازرسان و سایر کارمندان سازمان حتی پس ازپایان وظایف خود نباید
اطلاعات محرمانه‌ای که در زمان اجرای وظایف رسمی‌شان ازآنها‌اطلاع یافته‌اند را
برای اشخاص غیرمجاز فاش سازند. آنها نباید اطلاعاتی را که درارتباط با فعالیتهای
مربوط به هر دولت بدست آورده‌اند به‌هیج دولت،سازمان یا شخصی خارج از دبیرخانه
فنی منتقل نمایند.
8 – دراجرای وظایف محوله، بازرسان فقط باید اطلاعات و سوابق مورد نیاز جهت انجام
مأموریت خود را درخواست نمایند. آنها نباید به‌هیچ‌وجه‌اطلاعات جمع‌آوری شده
تصادفی (اتفاقی) غیرمرتبط با امر تأیید رعایت این کنوانسیون را، ثبت نمایند.
9 – کارمندان باید توافقنامه‌های رازداری فردی با دبیرخانه فنی برای طول مدت
استخدام و یک دوره (5) ساله بعد از خاتمه آن منعقد سازند.
10 – به‌منظور اجتناب از افشاء نادرست، بازرسان و کارمندان سازمان بایستی به‌طور
مناسب توجیه شده و ملاحظات ایمنی و نوع مجازاتهای محتملی‌را که ممکن است به‌لحاظ
افشاء نادرست اطلاعات با آن مواجه شوند،
11 – حداقل (30) روز قبل از صدور مجوز دسترسی کارمند به اطلاعات محرمانه مربوط به
فعالیتهای دولتی که در سرزمین و یا هرمکان دیگری که‌درقلمرو قانونی یا تحت کنترل
یک دولت عضو قراردارد، دولت عضو ذی‌نفع باید از صدور این مجوز پیشنهادی مطلع گردد.
برای بازرسان اعلام انتصاب‌پیشنهادی به‌منزله اجرای این شرط مقرر خواهد بود.
12 – در ارزیابی عملکرد بازرسان و سایر کارمندان دبیرخانه فنی، توجه خاص به سوابق
کارمند در حفاظت از اطلاعات محرمانه معطوف می‌گردد.
پ – اقدامات حفاظت از تأسیسات حساس و جلوگیری
ازافشاء اطلاعات محرمانه در روند فعالیتهای تأیید در محل
13 – دولتهای عضو می‌توانند اقداماتی که برای حفاظت از محرمانه‌بودن ضروری بدانند
را انجام دهند به ترتیبی که انجام تعهداتشان نشاندهنده پیروی‌آنها از مواد مربوطه
و پیوست تأیید باشد. هنگام بازرسی، دولت عضو می‌تواند تجهیزات، اسناد و مناطقی که
حساس تلقی شده و مربوط به هدف‌بازرسی نمی‌شوند را برای تیم بازرسی مشخص نماید.
14 – تیمهای بازرسی بایستی توسط اصل اجرای بازرسیها درمحل با کمترین میزان مداخله
ممکن مطابق با اجرای مؤثر و به‌موقع مأموریت خود هدایت‌شوند. آنها بایستی
پیشنهاداتی را که ممکن است در هر مرحله از بازرسی توسط دولت عضو بازرسی‌شونده داده
شود مورد ملاحظه قرار دهند تا از‌حفاظت تجهیزات و اطلاعات حساس که مربوط به
تسلیحات شیمیایی نمی‌شود، اطمینان حاصل نمایند.
15 – تیمهای بازرسی باید دقیقا” پایبند مقررات عنوان شده در مواد و پیوستهای
مربوطه که حاکم براجرای بازرسی است باشند. آنها باید به رویه‌های‌درنظر گرفته شده
جهت حفاظت ازتأسیسات حساس و جلوگیری از افشاء اطلاعات محرمانه کاملا” احترام
بگذارند.
16 – درشرح ترتیبات و توافقنامه‌های تأسیسات بایستی توجه خاصی به ضرورتهای حفاظت
ازاطلاعات محرمانه معطوف گردد. توافقنامه‌های مربوط‌به رویه‌های بازرسی برای هر
تأسیسات همچنین باید شامل ترتیبات تفصیلی و مخصوص درخصوص تعیین آن مناطقی از
تأسیسات که بازرسان مجاز به‌دستیابی به آن گردیده‌اند. محل بایگانی اطلاعات
محرمانه درمحل، محدوده فعالیت بازرسی درمناطق توافق‌شده، نمونه‌برداری و تجزیه
آنها، دسترسی‌به سوابق و استفاده از ابزار و تجهیزات نظارت مستمر باشد.
17 – گزارشی که بعد از هر بازرسی تهیه می‌شود باید فقط شامل حقایق مربوط به تبعیت
از این کنوانسیون باشد. گزارش باید طبق مقررات حاکم بر‌کاربرد از اطلاعات محرمانه
که توسط سازمان وضع گردیده است مورد استفاده قرار گیرد. درصورت لزوم اطلاعات مندرج
در گزارش، قبل از ارسال به‌خارج از دبیرخانه فنی و دولت عضو بازرسی‌شونده باید در
فرمهای با حساسیت کمتر بررسی گردد.
ت – رویه‌های مربوط به موارد نقض با ادعای نقض رازداری
18 – مدیرکل باید رویه‌های لازمی را که به‌هنگام نقض یا ادعای نقض رازداری بایستی
از آن تبعیت شود با رعایت پیشنهاداتی که توسط مجمع مطابق‌قسمت (خ) بند (21) ماده
(8) کنوانسیون بررسی و تصویب می‌شوند تهیه نماید.
19 – مدیرکل باید براجرای توافقات رازداری فردی نظارت داشته باشد. مدیرکل باید
درصورت تشخیص خود مبنی بر وجود نشانه‌های کافی در نقض‌تعهدات مربوط به حفاظت از
اطلاعات محرمانه بلادرنگ تحقیقات را آغاز نماید. مدیرکل همچنین باید درصورت ادعای
یک دولت عضو درمورد نقض‌رازداری بلادرنگ تحقیقات را آغاز نماید.
20 – مدیرکل باید درمورد کارمندان عضوی که تعهدات خود را درمورد حفاظت از اطلاعات
محرمانه نقض کرده‌اند، اقدامات کیفری و انضباطی مناسب‌اعمال نماید. درموارد نقض
جدی مدیرکل می‌تواند مصونیت فرد را لغو نماید.
21 – دولتهای عضو باید تا سرحد ممکن، مدیرکل را در تحقیق پیرامون نقض یا ادعای نقض
رازداری حمایت و با وی همکاری نموده و درصورت‌اثبات نقض، اقدام مناسب اتخاذ نماید.
22 – سازمان مسوول نقض رازداری که اعضای دبیرخانه فنی مرتکب می‌شوند نمی‌باشند.
23 – درمورد نقض‌هایی که هم دولت عضو و هم سازمان درگیر باشند، یک “کمیسیون برای
رفع اختلافات مربوط به رازداری” به‌صورت یک نهاد فرعی‌کنفرانس تشکیل می‌گردد که
باید مورد را رسیدگی نماید. این کمیسیون باید توسط کنفرانس منصوب شود. قواعد حاکم
بر ترکیب و رویه‌های اجرای آن‌بایستی در اولین اجلاس کنفرانس مورد تصویب قرار گیرد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن کنوانسیون شامل مقدمه و بیست و چهار
ماده و ضمائم آن در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ پنجم مرداد‌ماه یکهزار و سیصد و
هفتاد و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 1376.5.8 به تایید شورای نگهبان
رسیده است.
علی‌اکبر ناطق نوری – رئیس مجلس شورای اسلامی