هیئت وزیران در جلسه مورخ ۲ /۵ /۱۳۶۴ بنا به پیشنهاد شماره ۹۷۴۹ /۳۰۴۷۰ /۳۴ /۳ /۱ مورخ ۱۳ /۱۲ /۶۳ وزارت کشور و موافقت نامه های شماره ۲۰ /۲۱۴۸ /۲۶۶۶۸ وزارت امور اقتصادی و دارائی و شماره ۸۰۳۹ /۱ وزارت مسکن و شهرسازی و به استناد ماده ۴ قانون نوسازی و عمران شهری مصوب سال ۱۳۴۷ تصویب نمودند.
۱ – بهای اراضی موضوع ماده ۴ قانون نوسازی و عمران شهری به مأخذ ارزش معاملاتی سال ۱۳۶۳ که توسط کمیسیون مقرر در تبصره ۲ ماده ۲۳ قانون مالیاتهای مستقیم مصوب ۱۳۴۵ و اصلاحیه‌های بعدی آن تعیین گردیده است برای سال ۱۳۶۴ بعنوان سال پایه با تخفیف ۵۰٪ مشروط به اینکه قیمت حاصل از تخفیف کمتر از بهای مصوب سال ۱۳۶۲ موضوع تصویبنامه شماره ۱۲۵۱۲ مورخ ۳۱ /۱ /۱۳۶۲ هیأت وزیران و نیز بیشتر از ۵۰٪ بهای فوق نباشد و بهای سال ۱۳۶۵ لغایت سال ۱۳۶۸ هر سال به ترتیب با افزایش ۱۰٪ نسبت به سال قبل ملاک عمل و مبنای محاسبه جهت وصول عوارض نوسازی کلیه شهرهای مشمول ماده ۲ قانون نوسازی و عمرانی شهری قرار گیرد. ضمناً شهرهائی که در آینده مشمول ماده ۲ قانون نوسازی و عمران شهری خواهند شد در سال شمول تا پایان سال ۱۳۶۸ مشمول مقررات فوق خواهند بود.
تبصره ۱- اراضی که در شهرها برای آن ارزش معاملاتی تعیین نگردیده است و یا املاک پشت جبهه‌ای که در اثر طرح‌های جدید شهرداری، بر معبر جدیدالاحداث واقع میشوند، و در ارزش معاملاتی قیمتی برای آن معبر پیش‌بینی نشده است بهای آن مطابق بالاترین ارزش معابر هم عرض موجود در منطقه و در صورت عدم وجود معبر هم عرض در منطقه مربوط، با بالاترین ارزش معابر هم عرض مناطق همجوار محاسبه گردد.
تبصره ۲- در شهرهائی که ارزش معاملاتی سال ۱۳۶۳ تعیین نگردیده است آخرین مصوبه قبل از سال مذکور ملاک عمل قرار گیرد.
۲ – ضوابط بهای ساختمانها و مستحدثات بشرح چهار برگ جداول و توضیحات پیوست که ممهور به مهر وزارت کشور میباشد برای کلیه شهرهای مشمول ماده ۲ قانون نوسازی و عمران شهری از اول سال ۱۳۶۴ بمدت پنج سال ملاک عمل جهت وصول عوارض نوسازی قرار گیرد.
نخست‌وزیر
میرحسین موسوی