تعیین ملاک و مبنای محاسبه جهت وصول عوارض نوسازی شهرها [سال ۱۳۶۴] موضوع ماده ۴ قانون نوسازی و عمران شهری

تاریخ انتشار: ۱۳۶۴/۰۵/۲۸

شماره: 37494 – 1364/05/28

هیئت وزیران در جلسه مورخ 2 /5 /1364 بنا به پیشنهاد شماره 9749 /30470 /34 /3 /1 مورخ 13 /12 /63 وزارت کشور و موافقت ‌نامه‌ های شماره 20 /2148 /26668 وزارت امور اقتصادی و دارائی و شماره 8039 /1 وزارت مسکن و شهرسازی و به استناد ماده ۴ قانون نوسازی و عمران شهری مصوب‌ سال 1347 تصویب نمودند.


1 – بهای اراضی موضوع ماده 4 قانون نوسازی و عمران شهری به مأخذ ارزش معاملاتی سال 1363 که توسط کمیسیون مقرر در تبصره 2 ماده 23 قانون‌ مالیاتهای مستقیم مصوب 1345 و اصلاحیه‌های بعدی آن تعیین گردیده است برای سال 1364 بعنوان سال پایه با تخفیف 50٪ مشروط به اینکه قیمت ‌حاصل از تخفیف کمتر از بهای مصوب سال 1362 موضوع تصویبنامه شماره 12512 مورخ 31 /1 /1362 هیأت وزیران و نیز بیشتر از 50٪ بهای فوق نباشد و ‌بهای سال 1365 لغایت سال 1368 هر سال به ترتیب با افزایش 10٪ نسبت به سال قبل ملاک عمل و مبنای محاسبه جهت وصول عوارض نوسازی کلیه ‌شهرهای مشمول ماده 2 قانون نوسازی و عمرانی شهری قرار گیرد. ضمناً شهرهائی که در آینده مشمول ماده 2 قانون نوسازی و عمران شهری خواهند شد در ‌سال شمول تا پایان سال 1368 مشمول مقررات فوق خواهند بود.

تبصره 1‌- اراضی که در شهرها برای آن ارزش معاملاتی تعیین نگردیده است و یا املاک پشت جبهه‌ای که در اثر طرح‌های جدید شهرداری، بر معبر جدیدالاحداث واقع‌ میشوند، و در ارزش معاملاتی قیمتی برای آن معبر پیش‌بینی نشده است بهای آن مطابق بالاترین ارزش معابر هم عرض موجود در منطقه و در صورت عدم ‌وجود معبر هم عرض در منطقه مربوط، با بالاترین ارزش معابر هم عرض مناطق همجوار محاسبه گردد.

تبصره 2‌- در شهرهائی که ارزش معاملاتی سال 1363 تعیین نگردیده است آخرین مصوبه قبل از سال مذکور ملاک عمل قرار گیرد.

2 – ضوابط بهای ساختمانها و مستحدثات بشرح چهار برگ جداول و توضیحات پیوست که ممهور به مهر وزارت کشور میباشد برای کلیه شهرهای مشمول‌ ماده 2 قانون نوسازی و عمران شهری از اول سال 1364 بمدت پنج سال ملاک عمل جهت وصول عوارض نوسازی قرار گیرد.

نخست‌وزیر
‌میرحسین موسوی