ماده واحده – در مواردی که کرایه و سایر هزینه‌های حمل و نقل به صورت اعتباری باشد، شرکت سهامی راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران مکلف است ضمن قرارداد شرط کند که در صورت عدم پرداخت صورتحساب در موعد مقرر (یک ماه) طرف قرارداد ملزم به پرداخت جریمه نقدی (به شرح جدول ذیل) به حساب راه‌آهن باشد.
ردیف – زمان پرداخت کرایه – میزان کرایه لازم
۱- از یک ماه تا سه ماه ۱۵ درصد کرایه مبنا به نسبت زمان + کرایه مبنا
۲- از سه ماه تا شش ماه ۲۰ درصد کرایه مبنا به نسبت زمان + کرایه مبنا
۳- از شش ماه تا نه ماه ۲۵ درصد کرایه مبنا به نسبت زمان + کرایه مبنا
۴- از نه ماه تا دوازده ماه ۳۰ درصد کرایه مبنا به نسبت زمان + کرایه مبنا
تبصره ۱- در صورت اعمال هریک از ردیفهای فوق زمان از ابتدای زمان حمل و صدور صورتحساب از جانب راه‌آهن تا زمان پرداخت کرایه محاسبه خواهد شد.
تبصره ۲- در صورت پرداخت کرایه بعد از یک سال همواره کرایه براساس ۳۰ درصد افزایش سالیانه محاسبه خواهد شد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و دو تبصره در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ یازدهم خردادماه یکهزار و سیصد و هفتاد و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۲۱/۳/۱۳۷۶ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی اکبر ناطق نوری