[به موجب ماده ۴ آیین‌نامه نامگذاری شهرها، خیابانها، اماکن و مؤسسات عمومی، نسخ ضمنی شده است.]
(مصوب جلسه ۳۷۴ مورخ ۷۵.۲.۲۵ شورای عالی انقلاب فرهنگی )
شهرهای جمهوری اسلامی ایران ظاهراً و باطناً باید هریک نمایانگر تاریخ و جغرافیای تمدن اسلامی باشند. لذا مسؤولان نامگذاری باید از نام شخصیتهای بزرگ فرهنگی و ادبی و علمی در تاریخ تمدن اسلامی و همچنین از نام شهرها و اماکن مشهور در این تمدن استفاده کنند. این شخصیتها و شهرها و اماکن باید در درجه اول راجع به تاریخ و جغرافیای ایران و در درجه دوم راجع به تاریخ و جغرافیای سایر کشورهای اسلامی باشد. توصیه‌های شورای عالی اجمالاً عبارت است از:
۱- در هنگام نامگذاری تناسب اسم و مسمی رعایت شود.
۲- از نامها و اسامی مناسبی که باعث انبساط خاطر و تلطیف اخلاقی و عاطفی مردم می‌گردد استفاده شود.
۳- از نام شخصیتهای سیاسی و مردمی هم (غیر از علما و دانشمندان) در مواردی می‌توان استفاده کرد.
۴- به منظور ایجاد پیوندهای سیاسی و فرهنگی با کشورهای دیگر می‌توان در نامگذاری اماکن با نظر وزارت امور خارجه از نام شخصیتهای سیاسی و مردمی خارجی یا اسامی اماکن خارجی استفاده کرد.
۵- مغازه‌ها و شرکتها و مراکز کار و پیشه خصوصی باید از گذاشتن اسامی خارجی جداً خودداری کنند، مگر در مواردی که این اسامی به منظور ایجاد پیوندهای فرهنگی و علمی و سیاسی انتخاب شده باشد.
۶- در مورد تغییر نامهای بی مسمی و نامتناسب موجود نیز لازم است شورای فرهنگ عمومی برنامه‌هایی را تدارک ببیند.
۷- آیین‌نامه نامگذاری شامل این اماکن و مراکز و مؤسسات می‌شود:
استانها، مراکز استان، بندرها و جزیره‌ها و شهرستانها و بخشها، بزرگراهها، خیابانها، بازارهاو کوچه‌های بزرگ، مدارس و مهد کودکها، مؤسسات تحقیقاتی و مجامع علمی و فرهنگی، تالارهای عمومی، بیمارستانها و مراکز بهداشتی و درمانی، سینماها و مراکز تفریحی و باغها (پارکها) و میدان‌ها و پایانه‌ها و فرودگاهها و ایستگاههای راه آهن و پالایشگاهها، کارخانه‌های بزرگ بانکها و مراکز ورزشی و باشگاهها.
۸- نظارت بر اجرای سیاستها، ضوابط و قواعد شورای عالی انقلاب فرهنگی درباره نامگذاریها به عهده شورای فرهنگ عمومی است.
این شورا همه ساله گزارش بررسی و نظارت و عملکرد خود را به شورای عالی ارائهمی‌دهد.