ماده واحده – موافقت‌نامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری تاجیکستان مشتمل بر یک مقدمه و سیزده (۱۳) ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقت‌نامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری تاجیکستان
مقدمه:
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری تاجیکستان که پس از این در این موافقت‌نامه “طرفهای متعاهد” نامیده می‌شود با تمایل به تسهیل و تشویق حمل و نقل بین‌المللی مسافر و کالا از طریق جاده بین دو کشور و همچنین به صورت ترانزیت از سرزمین آن‌ها در موارد زیر توافق نمودند:
مقررات مقدماتی
ماده ۱ – تعاریف:
از نظر این موافقت‌نامه:
1 – اصطلاح “متصدی حمل و نقل” عبارت است از یک شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و تبعه ایران یا تاجیکستان که برابر قوانین و مقررات ملی کشور خود مجاز به حمل و نقل بین‌المللی مسافر و کالا در جاده‌ها می‌باشد.
2 – اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است از هر وسیله نقلیه جاده‌ای دارای نیروی محرکه مکانیکی که:
الف – برای حمل بیش از ۹ نفر با در نظر گرفتن راننده (وسیله نقلیه مسافربری) و
یا برای حمل و نقل کالا ( وسیله نقلیه باربری) ساخته شده.
ب – در سرزمین یکی از طرفهای متعاهد به ثبت رسیده باشد.
در مورد وسیله نقلیه باربری، اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است از یک وسیله نقلیه واحد و یا ترکیبی از یک وسیله نقلیه و یدک یا نیمه یدک.
ماده ۲ – حوزه اجرا
مقررات این موافقت‌نامه به متصدیان حمل و نقل این حق را می‌دهد که با استفاده از
وسایل نقلیه به حمل و نقل مسافر یا کالا از طریق جاده بین سرزمین‌های طرفهای
متعاهد یا به صورت ترانزیت از قلمرو آن، یا از . به کشورهای دیگر مبادرت ورزند.
ماده ۳ – حمل و نقل مسافر
عملیات حمل و نقل مسافر به وسیله متصدی حمل و نقل یکی از طرفهای متعاهد در سرزمین
طرف متعاهد دیگر منوط به اجازه نامه‌ای خواهد بود که باید برابر قوانین و مقررات طرف اخیرالذکر تحصیل شود.
ماده ۴ – حمل و نقل کالا
متصدی حمل و نقل یک طرف متعاهد مجاز است که به شرح زیر وسیله نقلیه خالی یا با
بار را به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر به منظور حمل و نقل کالا وارد نماید:
از طرفهای متعاهد و هر نقطه مورد توافق حمل و نقل کالا وارد نماید:
الف – بین هر نقطه مورد توافق در سرزمین یکی از طرفهای متعاهد و هر نقطه مورد توافق در سرزمین طرف متعاهد دیگر.
ب – به صورت ترانزیت از طریق سرزمین طرف متعاهد دیگر.
ج – از . به کشورهای دیگر.
مقررات عمومی
ماده ۵ – وزن و ابعاد وسایل نقلیه
1 – هر یک از طرفهای متعاهد در مورد وزن و ابعاد وسایل نقلیه جاده‌ای، می‌پذیرد
که وسایل نقلیه‌ای که در سرزمین طرف متعاهد دیگر به ثبت رسیده است را در تحت شرایط
محدودتری نسبت به وسایل نقلیه ثبت شده در سرزمین خود قرار ندهد.
2 – چنانچه وزن یا ابعاد وسیله نقلیه از حداکثر حدود مجاز در قلمرو هر یک از
طرفهای متعاهد تجاوز کند، لازم است برای وسیله نقلیه اجازه نامه مخصوصی از مقامات
صلاحیت‌دار طرف متعاهد مربوط تحصیل شود.
هنگامی که این اجازه‌نامه مقرر می‌دارد وسیله نقلیه باید در یک مسیر معین مورد
استفاده قرار گیرد انجام حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده ۶ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی
مقررات این موافقت‌نامه به متصدیان حمل و نقل طرفهای متعاهد این حق را نمی‌دهد
که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر مسافر یا کالا را از نقطه‌ای به نقطه دیگر واقع در همان سرزمین حمل و نقل نمایند.
ماده ۷ – مالیات‌ها و عوارض
1 – وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو هر یک از طرفهای متعاهد که برای حمل و نقل مسافر
یا کالا مورد استفاده قرار می‌گیرند بر اساس این موافقت‌نامه از مالیات‌ها و عوارض
که در سرزمین طرف متعاهد دیگر بر مالکیت و استفاده از وسایل نقلیه موتوری و همچنین
انجام عملیات حمل و نقل تعلق‌می‌گیرد، معاف خواهند بود.
2 – معافیت مورد اشاره در بند (۱) در صورتی داده خواهد شد که وسیله نقلیه هر یک از
طرفهای متعاهد بر مبنای ورود موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد شده باشد.
ماده ۸ – تشریفات گمرکی
1 – ورود موقت وسایل نقلیه به سرزمین طرف متعاهد دیگر مشمول قوانین و مقررات ملی طرف متعاهد یاد شده خواهد بود.
2 – مواد سوختی موجود در مخزن‌های سوخت استاندارد وسیله نقلیه یکی از طرفهای
متعاهد که به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود از پرداخت مالیات و
عوارض ورودی معاف بوده و مشمول ممنوعیت و محدودیت‌های وارداتی نخواهد بود مشروط بر
آن که این مخزن‌ها در‌ابتداء توسط کارخانه سازنده وسیله نقلیه بر روی آن نصب شده باشد.
3 – قطعات یدکی وارد شده به منظور تعمیر یک وسیله نقلیه معین که از پیش به صورت
ورود موقت وارد شده است به طور موقت مشمول پرداخت مالیات و عوارض ورودی و همچنین ممنوعیت و محدودیت وارداتی نمی‌باشد.
طرفهای متعاهد ممکن است لازم بدانند که برای این گونه قطعات پروانه ورود موقت صادر شود.
قطعات یدکی تعویض شده می‌تواند برابر قوانین و مقررات ملی طرف متعاهدی که این
قطعات به سرزمین آن وارد شده ترخیص قطعی شود، یا عودت داده شود یا با نظارت مقامات
گمرکی ذیربط از حیز انتفاع ساقط شود ( منظور از ساقط شدن از حیز انتفاع،اعراض
می‌باشد) و یا به طور مجانی در اختیار‌مقامات گمرکی طرف اخیرالذکر قرار گیرد.
4 – کارکنان وسایل نقلیه مجاز خواهند بود که لوازم شخصی مستعمل و آچار و ابزاری را
که عرفاً در وسیله نقلیه حمل شده و در طول سفر مورد نیاز‌می‌باشد، به طور موقت به خود حمل کند.
ماده ۹ – اجرای قوانین ملی
متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یک طرف متعاهد در کلیه مواردی که در
این موافقت‌نامه یا موافقت نامه‌های بین‌المللی دیگر که هر دو کشور در آن عضویت
دارند مورد پیش‌بینی قرار نگرفته است، موظفند قوانین و مقررات ملی طرف متعاهد دیگر را در هنگام رانندگی در سرزمین طرف اخیرالذکر رعایت کنند.
ماده ۱۰ – تخلفات
1 – مقامات صلاحیت‌دار طرفهای متعاهد نظارت خواهند کرد که متصدیان حمل و نقل مقررات موافقت‌نامه حاضر را رعایت کنند.
2 – مقامات طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آن به ثبت رسیده است، موظفند بنا به
درخواست مقامات صلاحیت‌دار طرف متعاهد دیگر در مورد متصدیان حمل و نقل و رانندگان
وسایل نقلیه‌ای که در سرزمین طرف متعاهد اخیرالذکر از مقررات این موافقت‌نامه و از
قوانین و مقررات مربوط به عبور‌و مرور و حمل و نقل که در آن سرزمین لازم‌الاجرا است تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند:
الف – اخطار
ب – سلب اجازه حمل و نقل، به طور موقت، جزیی یا کلی.
3 – مقامات صلاحیت‌دار طرف متعاهدی که چنین تدابیری را برابر بند ۲ این ماده اتخاذ
نموده‌اند، مقامات صلاحیت‌دار طرف متعاهد دیگر را از اقدامات انجام شده آگاه خواهند کرد.
4 – این ماده بدون لطمه به هرگونه اقدامات قانونی جاری توسط دادگاه‌های مقامات اجرایی طرف متعاهدی که تخلف در سرزمین آن صورت گرفته است، اجرا خواهد شد.
ماده ۱۱ – مقامات صلاحیت‌دار
مقامات صلاحیت‌داری که جهت اجرای این موافقت‌نامه تعیین شده‌اند به شرح زیر می‌باشند:
– در مورد دولت جمهوری اسلامی ایران:
وزارت راه و ترابری
– در مورد دولت جمهوری تاجیکستان:
وزارت حمل و نقل
ماده ۱۲ – کمیسیون مشترک
1 – یک کمیسیون مشترک مرکب از نمایندگان مقامات صلاحیت‌دار طرفهای متعاهد به منظور نظارت بر اجرای موافقت‌نامه حاضر تشکیل خواهد‌شد.
شرح وظایف این کمیسیون به شرح زیر است:
الف – نظارت بر اجرای صحیح مفاد این موافقت‌نامه:
ب – بررسی و ارائه پیشنهادات برای حل مشکلات احتمالی.
ج – رسیدگی به سایر موارد مربوط به همکاری‌های حمل و نقل جاده‌ای مورد علاقه دو طرف.
د – ارائه پیشنهاد اصلاح هر یک از مواد این موافقت‌نامه برای تصویب به مقامات صلاحیت‌دار طرفهای متعاهد.
2 – کمیسیون مشترک عنداللزوم بر اساس درخواست هر یک از طرفهای متعاهد و به صورت متناوب در جمهوری اسلامی ایران و تاجیکستان تشکیل جلسه خواهد داد و تصمیمات آن از سوی دو طرف لازم‌الاجرا خواهد بود.
ماده ۱۳ – لازم‌الاجرا شدن و مدت اعتبار
1 – این موافقت‌نامه سی روز بعد از آنکه طرفهای متعاهد به صورت کتبی یکدیگر را از
طریق مجاری دیپلماتیک آگاه نمودند که برابر مقررات قانون اساسی خود درباره
لازم‌الاجرا شدن این موافقت نامه عمل نموده‌اند، به موقع اجرا گذارده خواهد شد.
2 – این موافقت‌نامه برای یک دوره سه ساله منعقد می‌شود و پس از این دوره معتبر خواهد ماند مگر آن که یکی از طرفهای متعاهد در هر هنگام با یک پیش‌آگهی کتبی شش ماهه فسخ آن را به طرف دیگر اعلام دارد.
این موافقت‌نامه به تاریخ ۱۳۷۳.۶.۱۵ برابر ۱۹۹۴.۹.۶ در یک مقدمه و سیزده ماده در دو نسخه اصلی به زبان‌های فارسی، روسی و انگلیسی در تهران به امضاء رسید. هر سه متن دارای اعتبار یکسان می‌باشد و در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی معتبر خواهد بود.
از طرف – از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران – دولت جمهوری تاجیکستان
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و موافقت‌نامه ضمیمه شامل مقدمه و سیزده ماده در جلسه روز سه شنبه یازدهم مهرماه یک هزار و سیصد و هفتاد و چهار مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۴.۷.۱۹ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری