ماده واحده – موافقت‌نامه حمل و نقل هوایی بین دولت‌های جمهوری اسلامی ایران و جمهوری قزاقستان مشتمل بر یک مقدمه، (۱۸) ماده و یک ضمیمه به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقت‌نامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قزاقستان
مقدمه:
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قزاقستان با تمایل به انعقاد موافقت‌نامه به منظور تأسیس و بکار انداختن سرویسهای هوایی منظم‌بین سرزمین‌های خود و ماورای سرزمین‌های خود ذیلا” نسبت به مواد زیر موافقت نمودند:
ماده ۱ – تعاریف
به جز در مواردی که مفاد موافقت‌نامه به طرق دیگری مقرر می‌دارد، از لحاظ این موافقت‌نامه:
الف – اصطلاح کنوانسیون به کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین‌المللی که در تاریخ
1323.۹.۱۶ هجری شمسی مطابق با هفتم دسامبر ۱۹۴۴ در شیکاگو برای امضاء گشایش یافت،
اطلاق می‌شود و همچنین شامل هر الحاقیه‌ای که بر اساس ماده ۹۰ کنوانسیون مزبور و
هر اصلاحیه الحاقیه یا‌کنوانسیون که بر اساس مواد (۹۰) و (۹۴) آن تصویب شده است،
تا جایی که برای هر دو طرف متعاهد نافذ باشد خواهد بود.
ب – اصطلاح (مقام‌های هواپیمایی) در مورد جمهوری اسلامی ایران به رئیس سازمان
هواپیمایی کشوری و هر شخص یا مقامی که مجاز به انجام وظیفه فعلی آن سازمان و یا
وظایف مشابه آن باشد و در مورد دولت جمهوری قزاقستان به وزیر حمل و نقل و یا هر
شخص یا مقامی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن مقام و یا وظایف مشابه آن باشد، اطلاق می‌شود.
ج – اصطلاح (شرکت هواپیمایی تعیین شده) به یک شرکت هواپیمایی که بر اساس ماده (۳)
این موافقت‌نامه تعیین شده و اجازه فعالیت یافته باشد،اطلاق می‌شود.
د – اصطلاح (ظرفیت) در مورد یک هواپیما به میزان بارگیری موثر آن هواپیما در یک
مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح ظرفیت در رابطه با (سرویس‌مورد توافق) به ظرفیت
هواپیما در چنین سرویسی ضربدر دفعات پرواز هواپیمای مزبور در زمان معین و در تمام یا قسمتی از مسیر اطلاق می‌شود.
ه – اصطلاح (سرزمین) در مورد یک کشور به منطقه‌های خاکی و آب‌های سرزمینی مجاور
آن که تحت حاکمیت آن دولت است، اطلاق می‌شود.
و – اصطلاحات (سرویس هوایی)، (سرویس هوایی بین‌المللی)، (شرکت هواپیمایی) و
(توقف به منظورهای غیرترددی) به ترتیب دارای همان معانی‌است که در ماده (۹۶)
کنوانسیون به آنها داده شده است.
ز – اصطلاح (پیوست) به معنای مدارک قابل تغییر مربوط به شرایط عملیات شرکت‌های
هواپیمایی دو طرف متعاهد و در برگیرنده همان اعتبار است که‌مواد این موافقت‌نامه حائز آن می‌باشد.
بدیهی است که عنوان‌های تعیین شده برای مواد این موافقت‌نامه به هیچ وجه موجب تحدید و یا بسط معانی مفاد آنها نمی‌گردد.
ماده ۲ – اعطاء حقوق
1 – هر یک از دو طرف متعاهد حقوق مصرح در این موافقت‌نامه را برای انجام سرویسهای
هوایی بین‌المللی منظم به وسیله شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر را به
شرح زیر به طرف متعاهد دیگر اعطاء می‌نماید:
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر.
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیر ترددی.
ج – توقف در سرزمین مذکور در نقطه‌هایی که برای آن مسیر در جدول مسیر پیوست این
موافقت‌نامه به منظور سوار و پیاده کردن مسافر، بار و پست در تردد بین‌المللی مشخص شده است.
2 – هیچ یک از مفاد این موافقت‌نامه به نحوی تلقی نخواهد شد که در نتیجه شرکت
هواپیمایی یکی از دو طرف محق باشد در سرزمین طرف متعاهد‌دیگر در قبال مزد یا کرایه
مسافر، بار و یا پست به مقصد نقطه دیگری در سرزمین آن طرف حمل کند.
3 – در منطقه‌های جنگی یا تحت اشغال نظامی یا در منطقه‌هایی که این عملیات در
جریان است، انجام این قبیل سرویس‌ها موکول به تأیید مقام‌های صلاحیت‌دار است.
ماده ۳ – تعیین و اجازه
1 – هر یک از دو طرف متعاهد حق دارد یک شرکت هواپیمایی را برای انجام سرویسهای
مورد توافق در مسیرهای مشخص تعیین و مراتب را به طور کتبی به طرف متعاهد دیگر اعلان نماید.
2 – پس از دریافت اعلامیه تعیین، مقام‌های صلاحیت‌دار طرف متعاهد دیگر با رعایت
مفاد بندهای ۳ و ۴ این ماده اجازه مربوط را بدون تأخیر به‌شرکت هواپیمایی تعیین شده خواهند داد.
3 – مقام‌های هواپیمایی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکت هواپیمائی تعیین شده طرف
متعاهد دیگر بخواهند مقام‌های مزبور را متقاعد سازد که‌شرایط مقرر در قوانین و
مقرراتی را که به طور معمول برای انجام سرویسهای هوایی بین‌المللی برابر مفاد
کنوانسیون توسط مقام‌های مزبور اعمال‌می‌شود، دارا می‌باشد.
4 – هر یک از دو طرف متعاهد حق دارد در هر موردی که متقاعد نشده باشد که مالکیت
عمده و نظارت مؤثر شرکت هواپیمایی مربوط در دست طرف‌متعاهد یا اتباع طرف متعاهدی
است که شرکت مزبور را تعیین نموده است حق دارد از اعطاء اجازه بهره‌برداری موضوع
بند ۲ این ماده امتناع ورزد یا هر‌شرطی را که برای اعمال حقوق مشخص در ماده ۲ این
موافقت‌نامه توسط آن شرکت هواپیمایی تعیین شده لازم بداند وضع نماید.
5 – در هر زمان پس از آنکه مفاد بندهای ۱ و ۲ این ماده به مرحله عمل درآمده باشد
شرکت هواپیمایی که این گونه تعیین شده و اجازه فعالیت یافته‌است می‌تواند
بهره‌برداری از سرویسهای مورد توافق را آغاز کند مشروط بر آن که بهره‌برداری از
این سرویس‌ها مادامی که تعرفه مربوط بر اساس مفاد‌ماده ۱۰ این موافقت‌نامه در مورد
سرویسهای مزبور لازم‌الاجرا نشده انجام نپذیرد.
ماده ۴ – تعلیق و لغو
1 – هر طرف متعاهد حق دارد در موارد مشروح زیر اجازه بهره‌برداری صادر شده را لغو
یا استفاده از حقوق مشخص در ماده ۲ این موافقت‌نامه را در مورد شرکتی که توسط طرف
متعاهد دیگر تعیین شده معلق نماید یا هر شرطی را که ممکن است برای استفاده از این
حقوق لازم باشد وضع نماید:
الف – در هر موردی که متقاعد نشده باشد که مالکیت عمده و نظارت مؤثر آن شرکت
هواپیمایی در دست طرف متعاهد یا اتباع طرف متعاهدی است که شرکت مذکور را تعیین نموده باشد.
ب – در موردی که شرکت هواپیمایی مذکور قوانین و مقررات طرف متعاهدی را که این حقوق
را اعطاء نموده رعایت نکند.
ج – در موردی که شرکت هواپیمایی مذکور به گونه‌ای عملیات بهره‌برداری را خلاف مقررات این موافقت‌نامه انجام دهد.
2 – جز در مواردی که لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند (۱) این ماده به صورت
ضروری برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات لازم باشد اعمال این حق تنها پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر انجام خواهد گرفت.
ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات
1 – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد که ناظر به ورود یا خروج هواپیماهایی که به امر
هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارد یا ناظر به عملیات هوانوردی هواپیماهای مزبور حین
پرواز بر فراز یا در داخل سرزمین طرف متعاهد مذکور می‌باشند نسبت به هواپیماهای
شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر مجری خواهد بود.
2 – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد ناظر به ورود و خروج و اقامت موقت مسافران و
خدمه و بار یا پست از قبیل تشریفات ورود، خروج و‌مهاجرت و همچنین مقررات گمرکی و
بهداشتی در مورد مسافران، خدمه، بار یا پست حمل شده توسط هواپیماهای شرکت
هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر در زمانی که در سرزمین مذکور باشد اعمال خواهد شد.
3 – هر یک از دو طرف متعاهد نسخه‌هایی از قوانین و مقررات مربوط مندرج در این ماده
را بنا بر درخواست در اختیار طرف متعاهد دیگر قرار خواهد‌داد.
4 – شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد حق داشتن نمایندگی خود را در سرزمین
طرف متعاهد دیگر دارا می‌باشد. در صورت تعیین نماینده کل یا نماینده کل فروش
نماینده مزبور برابر قوانین و مقررات مربوط هر یک از طرف‌های متعاهد منصوب خواهد شد.
5 – انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد برابر
مقررات جاری در دو کشور مربوط به ارزهای خارجی صورت خواهد گرفت. دو طرف همه توان
خود را برای تسهیل در انتقال چنین درآمدهایی پس از کسر هزینه‌ها به کار خواهند گرفت.
ماده ۶ – معافیت از حقوق گمرکی و سایر عوارض
1 – هواپیمای شرکت تعیین شده یک طرف متعاهد که در سرویسهای بین‌المللی پرواز
می‌نماید و همچنین مواد سوختی، روغن موتور، سایر مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی و
لوازم مورد نیاز عادی و خواروبار موجود در هواپیماهای شرکت هواپیمایی یک طرف
متعاهد که مجاز به استفاده از‌مسیرها و سرویسهای موضوع این موافقت‌نامه می‌باشد
به هنگام ورود و خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر بر اساس عمل متقابل از
پرداخت‌حقوق گمرکی، هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های داخلی معاف خواهد
بود حتی اگر مواد مذکور زمانی به مصرف برسد که هواپیماهای یاد‌شده بر فراز آن سرزمین در پرواز باشد.
2 – سوخت، روغن موتور، مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز عادی و
خواروبار وارد شده به سرزمین یک طرف متعاهد توسط طرف متعاهد دیگر یا اتباع آن که
تنها به منظور استفاده در هواپیمای طرف متعاهد مذکور می‌باشد بر اساس عمل متقابل
از پرداخت حقوق گمرکی و هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های ملی معاف خواهد بود.
3 – سوخت، روغن موتور، مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز عادی و
خواروباری که در سرزمین یک طرف متعاهد بار هواپیماهای شرکت هواپیمایی طرف متعاهد
دیگر می‌شود و در سرویسهای بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بر اساس عمل
متقابل از پرداخت حقوق گمرکی،مالیات‌ها، هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های داخلی معاف خواهد بود.
4 – لوازم عادی هوانوردی و همچنین مواد و لوازم نگاهداری شده در هواپیمای شرکت
هواپیمایی تعیین شده هر یک از دو طرف متعاهد تنها با موافقت‌مقامات گمرکی در
سرزمین طرف متعاهد دیگر قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان این مواد را تا زمانی
که برابر مقررات گمرکی به طور مجدد‌صادر شود و یا ترتیب دیگری در مورد آن داده شود زیر نظر مقام‌های نامبرده قرار داد.
5 – مسافران، وسایل مسافر و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد، در حال عبور مستقیم
می‌باشند و از حریمی که در فرودگاه آن طرف بدین منظور‌اختصاص یافته خارج نمی‌شوند،
فقط مشمول بازرسی ساده‌ای خواهند بود. اثاثیه مسافران و باری که در حال عبور
مستقیم است از حقوق گمرکی، سود‌بازرگانی و سایر مالیات‌های مشابه معاف خواهد بود.
6 – اسناد رسمی حاوی آرم رسمی شرکت هواپیمایی مانند برچسب چمدان، بلیت هواپیما،
بارنامه، برگ اجازه ورود به هواپیما و جدول زمان‌بندی که به داخل سرزمین هر یک از
دو طرف متعاهد بری استفاده اختصاصی شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد
شده باشد از تمامی حقوق‌گمرکی یا مالیات‌ها بر اساس معامله متقابل معاف خواهد بود.
ماده ۷ – هزینه‌های فرودگاهی
هر یک از دو طرف متعاهد می‌تواند برای استفاده از فرودگاه‌ها و سایر تأسیسات زیر
نظر خود هزینه‌های عادلانه و مناسبی را وضع نموده یا اجازه وضع آن را بدهد. با
وجود این هر یک از دو طرف متعاهد موافقت دارد که این هزینه‌ها نباید از میزانی که
شرکت‌های هواپیمایی دیگر در سرویسهای مشابه بین‌المللی تردد می‌نمایند و برای
استفاده از این فرودگاه‌ها و تأسیسات می‌پردازند تجاوز کند.
ماده ۸ – مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز
1 – شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد از رفتار عادلانه و برابر
برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخصی از فرصت‌های برابر بهره‌مند باشند.
2 – در انجام سرویسهای مورد توافق شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده هر یک از دو طرف
متعاهد منافع شرکت هواپیمایی طرف دیگر را منظور نظر‌خواهد داشت تا به طور ناروا در
سرویسهای طرف دیگر در تمامی یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
3 – با در نظر گرفتن اصول مندرج در بندهای ۱ و ۲ این ماده، شرکت هواپیمائی تعیین
شده یک طرف متعاهد همچنین می‌تواند ظرفیتی را برای تأمین نیازهای تردد بین
سرزمین‌های کشورهای ثالث مندرج در جدول مسیرهای پیوست این موافقت‌نامه و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.
4 – ظرفیتی که توسط شرکت‌های هواپیمائی تعیین شده دو طرف متعاهد در سرویسهای مورد
توافق عرضه می‌شود باید به طور کامل منطبق بر‌نیازهای برآورد شده تردد هوایی در
مسیرهای مشخص باشد و تعداد پروازها و سرویسی که قرار است توسط شرکت‌های هواپیمایی
دو طرف به عمل‌بیاید و همچنین نوع هواپیمای مورد استفاده باید بر اساس رعایت اصل
برابری، مورد توافق شرکت‌های هواپیمایی دو طرف باشد.
5 – ظرفیتی که عرضه می‌شود از جمله تعداد سرویس‌ها و نوع هواپیمای مورد استفاده
شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد در‌سرویس‌های مورد توافق بر اساس
توصیه شرکت‌های هواپیمائی تعیین شده مورد موافقت مقامات هواپیمائی قرار خواهد گرفت
شرکت‌های هواپیمایی‌تعیین شده چنین توصیه‌ای را پس از شور بین خود و با رعایت اصول
مندرج در بندهای ۱و ۲ و ۳ این ماده به عمل خواهند آورد.
6 – شرکت هواپیمایی تعیین شده هر یک از دو طرف متعاهد، حداقل (۳۰) سی روز قبل از
شروع سرویس‌ها در مسیرهای مشخص، برنامه‌های پرواز را‌به مقام‌های هواپیمایی طرف
متعاهد دیگر برای تصویب تسلیم خواهد نمود. در مورد تغییرهای بعدی نیز به همین
ترتیب عمل خواهد شد. این‌محدودیت زمانی را می‌توان در موارد خاص با تصویب مقام‌های نامبرده کاهش داد.
ماده ۹ – شناسایی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها
گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هایی که توسط یک طرف
متعاهد صدر شده یا اعتبار یافته و هنوز به اعتبار خود باقی باشد توسط طرف متعاهد
دیگر برای بهره‌برداری از مسیرهای سرویسهای موضوع این موافقت‌نامه‌ها معتبر
شناخته خواهد شد، مشروط بر این که‌شرایط صدور یا معتبر ساختن این گواهینامه‌ها و
پروانه‌ها برابر یا بیش از حداقل استانداردهای فعلی یا آتی باشد که به موجب
کنوانسیون وضع شده یا‌خواهد شد. در هر حال هر یک از دو طرف متعاهد این حق را برای
خود محفوظ می‌دارد که در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسایی گواهینامه‌های
صلاحیت و پروانه‌هایی که برای اتباع آن توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا اعتبار یافته خودداری نماید.
ماده ۱۰ – تعرفه‌های حمل و نقل هوایی
1 – تعرفه‌های مورد اجرا توسط شرکت‌های هواپیمایی دو طرف متعاهد برای سرویسهای
مورد توافق در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به کلیه عوامل مربوط از جمله هزینه
بهره‌برداری و سود معقول و خصوصیات سرویس و تعرفه‌های شرکت‌های هواپیمایی دیگر که
در تمام یا قسمتی از همان مسیرها سرویسهای برنامه‌ای انجام می‌دهند وضع می‌شود:
2 – تعرفه‌های موضوع بند (۱) این ماده بر اساس قواعد زیر تعیین می‌شود:
الف – هرگاه شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد عضو یک اتحادیه
بین‌المللی شرکت‌های هواپیمایی با روش تعیین نرخ باشند و یک قطعنامه تعرفه ناظر بر
سرویسهای مورد توافق از پیش وجود داشته باشد بر اساس قطعنامه مزبور بین شرکت‌های
هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد در مورد نرخ‌ها توافق خواهند نمود.
ب – هرگاه قطعنامه‌ای درباره تعرفه ناظر بر سرویسهای مورد توافق وجود نداشته باشد
یا یک یا هیچ یک از شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد عضو اتحادیه
شرکت‌های هواپیمایی موضوع بند (الف) فوق نباشند، شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو
طرف متعاهد در مورد تعرفه‌هایی که برای سرویسهای مورد توافق اعمال خواهد شد بین خود توافق خواهند نمود.
ج – تعرفه‌هایی که بدین ترتیب مورد توافق قرار می‌گیرد لااقل سی (۳۰) روز قبل از
تاریخ پیشنهادی برای اجرا جهت تصویب به مقام‌های هواپیمایی دو طرف تسلیم خواهد شد.
این محدودیت زمانی با موافقت مقام‌های یاد شده قابل کاهش است.
د – در صورتی که شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد نتوانند درباره
تعرفه‌های قابل اجرا به توافق برسند و یا در صورتی که یک طرف متعاهد شرکت
هواپیمایی خود را به منظور انجام سرویسهای مورد توافق تعیین ننموده باشد و یا
چنانچه در فاصله پانزده (۱۵) روز از اول دوره (۳۰)روزه موضوع بند (ج) این ماده،
مقام‌های هواپیمایی یک طرف متعاهد نارضایتی خود را از هر یک از تعرفه‌های توافق
شده بین شرکت‌های هواپیمایی‌دو طرف متعاهد برابر بندهای (الف) و (ب) این ماده به
مقام‌های هواپیمایی طرف متعاهد دیگر اعلام دارد، مقام‌های هواپیمای دو طرف متعاهد
کوشش‌خواهند نمود در مورد تعرفه‌های مناسب به توافق برسند ولی هیچ تعرفه‌ای قبل از تصویب مقام‌های هواپیمایی دو طرف متعاهد به موقع اجرا در‌نخواهد آمد.
3 – تعرفه‌های تعیین شده به موجب مفاد این ماده تا زمانی که تعرفه‌های جدیدی تعیین نشده باشد، همچنان قابل اعمال خواهد بود.
ماده ۱۱ – امنیت هوانوردی
1 – دو طرف متعاهد در راستای حقوق و تعهدات خود بر اساس حقوق بین‌الملل تأکید
می‌نمایند که تعهدات آنان در قبال یکدیگر برای حفظ امنیت هواپیمایی کشوری علیه
اعمال غیر قانونی جزء جدایی ناپذیر این موافقت‌نامه می‌باشد.
دو طرف متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهدات خود بر اساس حقوق بین‌الملل، به
ویژه برابر با مفاد کنوانسیون راجع به جرایم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما
امضاء شده در توکیو به تاریخ ۱۳۴۲.۶.۲۳ هجری شمسی مطابق با ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۳،
کنوانسیون راجع به جلوگیری از‌تصرف غیر قانونی هواپیما امضاء شده در لاهه به تاریخ
1349.۹.۲۵ هجری شمسی مطابق با ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ و کنوانسیون راجع به جلوگیری
از اعمال غیر قانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ ۱۳۵۰.۷.۱ هجری شمسی مطابق با ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ عمل خواهند‌کرد.
2 – دو طرف متعاهد کلیه مساعدت‌های لازم را برای جلوگیری از تصرف غیر قانونی
هواپیماهای غیر نظامی و سایر اعمال غیر قانونی علیه امنیت هواپیماهای مزبور،
مسافران و خدمه آنها، فرودگاه‌ها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگر علیه
امنیت هواپیمایی کشوری را بنا بر درخواست در‌مورد یکدیگر به عمل خواهند آورد.
3 – دو طرف باید در روابط دو جانبه خود برابر مقررات امنیت هوانوردی تعیین شده از
سوی سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری که به عنوان‌پیوست‌های کنوانسیون هواپیمایی
کشوری و بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی که مقررات امنیتی مزبور در مورد دو
طرف قابل اجراست عمل‌نمایند آنها می‌باید از گردانندگان هواپیماهایی که در سرزمین
دو طرف ثبت شده و گردانندگانی که محل کار اصلی و یا اقامت دائم آنها در سرزمین
دو‌طرف می‌باشد و نیز گردانندگان فرودگاه‌های واقع در سرزمین‌های خود بخواهند که برابر مقررات امنیت هوانوردی یاد شده عمل نمایند.
4 – هر یک از دو طرف متعاهد موافقت دارد که می‌توان از گردانندگان مزبور درخواست
نمود که مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (۳) فوق را که طرف متعاهد دیگر
از لحاظ ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر کرده رعایت
کنند. هر یک از دو طرف متعاهد باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین او اقدامات کافی
برای حفاظت از هواپیما و بازرسی مسافران، خدمه، لوازم همراه مسافر، وسایل مسافر،
بار و خوار و‌بار هواپیما قبل و هنگام سوار شدن مسافران یا بارگیری به شکل مؤثر
انجام می‌شود، همچنین هر یک از دو طرف متعاهد باید با هر درخواست طرف‌متعاهد دیگر
برای انجام اقدامات امنیتی ویژه در حد معقول برای رویارویی با یک تهدید خاص به طور مثبت برخورد نماید.
5 – هنگامی که حادثه یا خطر بروز حادثه تصرف غیر قانونی هواپیمایی کشوری یا دیگر
اعمال غیر قانونی علیه امنیت هواپیمای مزبور، مسافران و‌خدمه آن، فرودگاه‌ها یا
تأسیسات هوانوردی رخ دهد، دو طرف متعاهد باید با تسهیل ارتباطات و دیگر اقدامات
مناسب به منظور پایان سریع و امن‌حادثه یا خطر بروز آن یکدیگر را یاری نمایند.
ماده ۱۲ – ارائه آمار
مقام‌های هواپیمایی هر یک از دو طرف متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به تردد انجام
شده در سرویسهای مورد توافق را توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده خود به سرزمین طرف
متعاهد دیگر یا از آن سرزمین به گونه‌ای که به طور معمول توسط شرکت هواپیمایی
تعیین شده برای مقام‌های هواپیمایی‌ملی خود تهیه می‌شود بنابر درخواست در اختیار
مقام‌های هواپیمایی طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد.
هر گونه اطلاعات آماری اضافی در مورد آمار تردد که مورد درخواست مقام‌های
هواپیمایی یک طرف متعاهد از مقام‌های هواپیمایی طرف متعاهد دیگر باشد، بین دو طرف متعاهد مورد شور و توافق قرار خواهد گرفت.
ماده ۱۳ – مشاوره و اصلاحات
1 – هر یک از دو طرف متعاهد یا مقام‌های هواپیمایی آن می‌توانند در هر زمان از طرف متعاهد دیگر یا مقام‌های هواپیمایی او درخواست مشاوره نمایند.
2 – مشاوره مورد درخواست یک طرف متعاهد یا مقام‌های هواپیمایی او در فاصله شصت (۶۰) روز از تاریخ دریافت درخواست آغاز خواهد شد.
3 – هر نوع اصلاحیه این موافقت‌نامه، پس از آنکه دو طرف متعاهد انجام تشریفات قانونی مربوط را به یکدیگر اطلاع دهند لازم‌الاجرا خواهد شد.
4 – علیرغم مفاد بند (۳) اصلاحات جدول مسیر پیوست این موافقت‌نامه ممکن است مستقیماً میان مقام‌های هواپیمایی دو طرف متعاهد مورد توافق قرار گیرد. این اصلاحات پس از تأیید از طریق تبادل یادداشت‌های دیپلماتیک لازم‌الاجرا خواهد شد.
ماده ۱۴ – حل اختلافات
1 – هرگاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقت‌نامه و پیوست (پیوست‌ها) آن بین دو طرف متعاهد اختلافی بروز نماید، دو طرف متعاهد در مرحله نخست کوشش خواهند نمود تا اختلاف را از راه مذاکره برطرف نمایند.
2ـ هرگاه دو طرف متعاهد نتوانند اختلاف را از طریق مذاکره برطرف نمایند، طرفین با
رعایت قوانین و مقررات مربوطه موضوع اختلاف به یک دیوان داوری سه نفره ارجاع خواهد
شد که هر یک از دو طرف متعاهد داوری را معین خواهد کرد و دو داور تعیین شده درباره
داور سوم توافق خواهند نمود.هر یک از دو طرف متعاهد ظرف شصت (۶۰) روز پس از
دریافت درخواست ارجاع اختلاف به دیوان داوری، از طریق مجرای دیپلماتیک به تعیین
داور‌خود مبادرت خواهند نمود و داور سوم نیز ظرف شصت (۶۰) روز بعد از آن تعیین خواهد شد.
چنانچه هر یک از دو طرف متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را برنگزیند، بنا به
درخواست هر یک از دو طرف متعاهد، رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری
حسب مورد داور یا داورها را برخواهد گزید در صورتی که رئیس شورای سازمان
بین‌المللی هواپیمایی کشوری از اتباع هر‌یک از دو طرف متعاهد باشد، از نایب رئیس
ارشد شورا و چنانچه نامبرده نیز از اتباع یکی از دو طرف متعاهد باشد، از عضو مقدم
شورا که تابعیت هیچ‌یک از دو طرف را نداشته باشد، درخواست خواهد شد که حسب مورد
داور یا داورها را برگزیند. در هر حال داور سوم از اتباع یک دولت ثالث خواهد‌بود و
به عنوان رئیس دیوان داوری عمل خواهد کرد.
3 – دیوان داوری آیین‌نامه کار خود را تهیه و درباره چگونگی تقسیم هزینه داوری تصمیم خواهد گرفت.
4 – دو طرف متعاهد تعهد می‌نمایند تصمیم‌های گرفته شده بر اساس این ماده را رعایت کنند.
5 – اگر یک طرف متعاهدین موافقت‌نامه، تصمیم‌های گرفته شده در بند (۴) این ماده را
رعایت نکند طرف متعاهد دیگر می‌تواند هرگونه حقوق و یا‌مزایائی را که برابر این موافقت‌نامه به طرف دیگر داده شده، محدود، معلق یا لغو سازد.
ماده ۱۵ – فسخ
هر یک از دو طرف متعاهد می‌تواند در هر زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این
موافقت‌نامه به طور کتبی به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اعلام همزمان به
اطلاع سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری خواهد رسید.
در این صورت موافقت‌نامه دوازده ماه پس از دریافت اعلام فسخ توسط طرف متعاهد دیگر
فسخ خواهد شد. مگر آن که اعلام فسخ پیش از پایان این‌مدت با رضایت دو طرف پس گرفته
شود. در صورت عدم اعلام وصول از سوی طرف متعاهد دیگر، اعلام فسخ، چهارده روز پس از وصول آن به‌سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۱۶ – مطابقت با کنوانسیون‌های چند جانبه
چنانچه یک کنوانسیون یا موافقت‌نامه چند جانبه حمل و نقل هوایی در مورد هر دو طرف
متعاهد لازم‌الاجرا شود این موافقت‌نامه و پیوست (پیوست‌های) آن به گونه‌ای اصلاح
خواهد شد که با مقررات آن کنوانسیون یا موافقت‌نامه تطبیق نماید.
ماده ۱۷ – ثبت
این موافقت‌نامه و پیوست (پیوست‌های) آن و کلیه اصلاحات آن نزد سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۱۸ – لازم‌الاجرا شدن
این موافقت نامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یک از دو طرفین متعاهد به طرف متعاهد
دیگر دایر بر این که اقدامات لازم را برابر مقررات قانون اساسی خود درباره
لازم‌الاجرا شدن این موافقت‌نامه به عمل آورده است، به مورد اجرا گذارده خواهد شد.
بنا به مراتب، نمایندگان تام‌الاختیار امضاء‌کننده زیر که از طرف دولت‌های متبوع
خود مجاز می‌باشند، این موافقت‌نامه را امضاء نمودند.
این موافقت‌نامه در تهران در تاریخ ۱۳۷۲.۲.۲۲ هجری شمسی برابر با ۱۲ مه ۱۹۹۳
میلادی در دو نسخه به زبان‌های فارسی، قزاقی، روسی و‌انگلیسی که هر چهار متن دارای
اعتبار یکسان می‌باشد، تنظیم شد که در صورت بروز هرگونه اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی ملاک خواهد بود.
از طرف – از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران – دولت جمهوری قزاقستان
ضمیمه
جدول مسیر
بخش اول:
مسیرهائی که قرار است توسط شرکت یا شرکت‌های هواپیمائی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران مورد بهره‌برداری قرار گیرد:
نقطه‌هایی در جمهوری اسلامی ایران از طریق یک نقطه واسط به آلماآتا.
تبصره – نقطه واسط، قبل از آغاز سرویس‌ها توسط ایران ایر تعیین خواهد شد.
بخش دوم:
مسیر یا مسیرهایی که قرار است توسط شرکت یا شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده جمهوری قزاقستان مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
نقطه‌هایی در جمهوری قزاقستان از طریق یک نقطه واسط به تهران.
تبصره – نقطه واسط، پیش از آغاز سرویس‌ها توسط شرکت هواپیمایی قزاق تعیین خواهد شد.
شرکت‌های هواپیمایی دو طرف می‌توانند نقطه واسط را حذف کرده و حقوق مربوط به تردد بین نقطه‌های واسط و نقطه مقصد در سرزمین طرف متعاهد دیگر را اعمال نکنند.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و موافقت‌نامه ضمیمه شامل مقدمه و هیجده ماده در جلسه روز چهارشنبه بیست و دوم شهریورماه یک هزار و سیصد و هفتاد و چهار مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۴.۷.۵ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری