[به موجب قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، مصوب ۱۳۸۲ و انقضای مدت آزمایشی، نسخ ضمنی شده است.]
فصل اول – کلیات
ماده ۱ – در این قانون عبارات اختصاری زیر جایگزین عناوین کامل آن می‌گردد.
الف – “فرماندهی کل قوا” به جای “فرماندهی کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران”.
ب – “نیروهای مسلح” به جای “نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران”.
ج – “ستاد کل” به جای “ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران”.
د – “نیروی انتظامی” به جای “نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران”.
ه – “ارتش” به جای “ارتش جمهوری اسلامی ایران”
و – “سپاه” به جای “سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران”.
ز – “سازمان عقیدتی سیاسی” به جای “سازمان عقیدتی سیاسی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران”.
ح – “سازمان حفاظت اطلاعات” به جای “سازمان حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران”.
ط – “سازمان تأمین خدمات درمانی” به جای “سازمان تأمین خدمات درمانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران”.
ماده ۲ – نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران عبارتند از:
ارتش، سپاه و نیروی انتظامی
ماده ۳ – پرسنل مشمول این قانون عبارتند از:
پرسنل نیروی انتظامی، پرسنل سازمان‌های عقیدتی سیاسی و حفاظت اطلاعات و پرسنل موضوع تبصره ماده ۱ قانون نیروی انتظامی مصوب ۱۳۶۹.۴.۲۷ مجلس شورای اسلامی.
فصل دوم – شرایط عمومی استخدام و طبقه‌بندی
بخش اول – تعاریف
ماده ۴ – استخدام در نیروی انتظامی عبارت است از پذیرفته شدن شخص برای انجام خدمت موظف در یکی از مشاغل پیش‌بینی شده در این قانون.
ماده ۵ – رسته عبارت است از مجموعه رشته‌های شغلی که از نظر تخصص یا نوع کار یا نوع آموزش وابستگی و ارتباط نزدیک داشته باشند.
ماده ۶ – رشته شغلی عبارت است از مجموعه مشاغلی که به لحاظ نزدیکی و سنخیت از نظر اطلاعات و دانستنی‌های علمی و عملی دارای محتوای مشترک باشند.
ماده ۷ – شغل عبارت است از مجموع وظایف و مسئولیت‌ها و اختیارات مرتبط و مستمر که به عنوان کار واحد شناخته شده باشد.
ماده ۸ – مشاغل نیروی انتظامی از نظر پرسنلی که در آن مشاغل منصوب می‌گردند به سه گروه تقسیم می‌شوند.
1 – شغل انتظامی.
عبارت است از مجموعه وظایف و اختیارات مشخصی که در جداول سازمان برای پرسنل انتظامی پیش‌بینی شده است.
2 – شغل کارمندی.
عبارت است از مجموعه وظایف و اختیارات مشخصی که در جداول سازمان برای کارمندان
پیش‌بینی شده است.
3 – شغل مشترک.
عبارت است از مجموعه وظایف و اختیارات مشخصی که در جداول سازمان با این عنوان
تعیین شده و منحصر به پرسنل انتظامی یا کارمندان نبوده و‌قابل تخصیص به هر دو
می‌باشد.
تبصره ۱ – مشاغل فرماندهی و سایر مشاغل که به دانش انتظامی نیاز داشته و یا در
ارتباط مستقیم با امور انتظامی باشند از مشاغل انتظامی‌می‌باشد.
تبصره ۲ – غیر از مشاغل موضوع تبصره ۱، مدیریت سایر رده‌ها از مشاغل مشترک
می‌باشند.
تبصره ۳ – در مشاغل مشترک شرایط احراز شغل باید به نحوی تعیین گردد که
شایسته‌ترین پرسنل اعم از انتظامی و کارمند منصوب گردند.
ماده ۹ – پرسنل نیروی انتظامی کسانی هستند که برابر شرایط و مقررات مندرج در این
قانون و یا قانون خدمت وظیفه عمومی به خدمت پذیرفته‌می‌شوند و عبارتند از:
الف – کادر ثابت.
ب – پیمانی.
ج – وظیفه.
ماده ۱۰ – کادر ثابت به پرسنلی اطلاق می‌گردد که برای انجام خدمت مستمر در نیروی انتظامی استخدام می‌شوند و عبارتند از:
1 – پرسنل انتظامی.
2 – کارمندان.
3 – محصلین.
ماده ۱۱ – پرسنل انتظامی کسانی هستند که پس از طی آموزش لازم به یکی از درجات
پیش‌بینی شده در این قانون نائل و از لباس و علائم انتظامی‌استفاده نمایند.
ماده ۱۲ – کارمندان پرسنلی هستند که بر اساس مدارج تحصیلی و یا مهارت تجربی و
تخصصی استخدام و بدون استفاده از درجات، علائم و لباس‌انتظامی به یکی از رتبه‌های
پیش‌بینی شده در این قانون نائل می‌شوند.
ماده ۱۳ – محصلین پرسنلی هستند که به منظور خدمت در کادر ثابت استخدام و قبل از
انتصاب در یکی از مشاغل مندرج در این قانون در یکی از‌مؤسسات آموزشی به هزینه
نیروی انتظامی مشغول تحصیل می‌باشند.
ماده ۱۴ – پرسنل پیمانی به کسانی اطلاق می‌گردد که خدمت پیمانی را به عنوان پرسنل
انتظامی یا کارمندی برابر مقررات مندرج در این قانون انجام‌می‌دهند.
ماده ۱۵ – پرسنل وظیفه کسانی هستند که مطابق قانون خدمت وظیفه عمومی در یکی از
دوره‌های ضرورت، احتیاط یا ذخیره مشغول خدمت‌می‌باشند.
ماده ۱۶ – پرسنل خرید خدمت به کسانی اطلاق می‌گردد که طبق مقررات مربوط خدمت
مشخصی را برابر قرارداد معینی انجام می‌دهند.
بخش دوم – شرایط عمومی استخدام
ماده ۱۷ – شرایط عمومی استخدام در کادر ثابت و پیمانی به شرح زیر می‌باشد:
الف – اعتقاد و التزام عملی به مبانی و احکام اسلام و رعایت اخلاق اسلامی.
ب – ایمان به انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ایران و التزام به ولایت مطلقه
فقیه و آمادگی فداکاری در راه تحقق اهداف آنها.
ج – تابعیت جمهوری اسلامی ایران.
د – عدم سابقه عضویت یا وابستگی به احزاب و گروه‌های سیاسی غیر قانونی و الحادی.
ه – – عدم عضویت یا وابستگی به اجزای و گروه‌های سیاسی.
و – عدم محکومیت به محرومیت از خدمات دولتی.
ز – نداشتن سؤپیشینه و برخورداری از حسن شهرت.
ح – عدم اعتیاد به مواد مخدر.
ط – عدم همکاری مؤثر با رژیم طاغوت و یا مباشرت در تثبیت آن.
ی – داشتن شرایط تحصیلی و یا تخصصی لازم برای خدمت مورد نظر.
ک – داشتن حداقل ۱۷ و حداکثر ۴۰ سال سن.
ل – داشتن سلامت روانی و جسمی متناسب با خدمت مورد نظر.
تبصره ۱ – ادامه خدمت یا اعاده به خدمت پرسنل منوط به داشتن صلاحیت‌های فوق به استثنای بندهای “ی، ک” می‌باشد.
تبصره ۲ – اقلیت‌های دینی شناخته شده در قانون اساسی که تا تاریخ تصویب این قانون استخدام شده‌اند از نظر ادامه خدمت از بند الف مستثنی‌می‌باشند.
تبصره ۳ – هیأت مرکزی گزینش مرکب از وزیر کشور یا معاون وی، فرمانده نیروی
انتظامی یا جانشین وی، رئیس سازمان عقیدتی سیاسی یا جانشین وی، فرمانده حفاظت
اطلاعات یا جانشین وی و معاون پرسنلی نیروی انتظامی به عنوان دبیر هیأت تشکیل
می‌گردد و در چهارچوب مفاد این‌قانون وظیفه تعیین سیاست‌های گزینش پرسنل و تدوین دستورالعمل‌های مورد نیاز و نظارت بر کار هسته‌های گزینش در نیروی انتظامی را به عهده دارد. هسته‌های گزینش در نیروی انتظامی توسط هیأت مرکزی نیروی انتظامی برای گزینش پرسنل تشکیل می‌گردد.
ماده ۱۸ – استخدام پرسنل انتظامی برای خدمت در کادر ثابت منحصراً بر اساس یکی از مقاطع تحصیلی پایان دوره‌های راهنمائی، متوسطه، کاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکترا و بالاتر انجام می‌گیرد.
ماده ۱۹ – کارمندان به دو صورت ذیل استخدام می‌شوند:
الف – بر اساس مدارک تحصیلی در یکی از مقاطع پایان دوره متوسطه، کاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکترا و بالاتر.
ب – بر اساس تخصص و مهارت عملی با حداقل مدرک پایان دوره نهضت سوادآموزی و حداکثر پایان دوره متوسطه.
ماده ۲۰ – [اصلاحی ۱۳۷۷/۹/۱]
نیروی انتظامی می‌تواند زنان را با حفظ موازین اسلامی در مشاغل مورد نیاز به صورت پرسنل انتظامی یا کارمند استخدام نماید.
تبصره – [اصلاحی ۱۳۷۷/۹/۱]
نیروی انتظامی می‌تواند از خدمات پرسنل زن در مواردی از قبیل آزمون‌های راهنمائی و رانندگی، بازرسی زنان، صدور گذرنامه برای زنان، مبارزه با مفاسد اجتماعی در خصوص جرائم زنان، اداره زندان‌های زنان استفاده نماید و اولویت در این گونه مشاغل با پرسنل انتظامی زن می‌باشد.
ماده ۲۱ – نیروی انتظامی می‌تواند به منظور تأمین نیاز سازمانی خود داوطلبانی را که حداقل دارای مدرک تحصیلی پایان دوره راهنمائی می‌باشند با اخذ تعهد پنج سال خدمت انتظامی و یا شش سال خدمت کارمندی به صورت پیمانی استخدام نماید. تمدید مدت و تجدید قرارداد مجاز نمی‌باشد.
تبصره ۱ – استخدام کارمند پیمانی بر اساس تخصص و مهارت عملی، از لحاظ مدرک تحصیلی مشمول بند ب ماده ۱۹ خواهد بود.
تبصره ۲ – خدمت پرسنل پیمانی به منزله انجام خدمت دوره ضرورت تلقی می‌گردد و در صورتی که قبل از خاتمه تعهد به هر علت از خدمت مستعفی یا برکنار گردند برابر قانون خدمت وظیفه عمومی با آنان رفتار خواهد شد.
تبصره ۳ – نیروی انتظامی می‌تواند پرسنلی را که در حال انجام خدمت دوره ضرورت می‌باشند به صورت پیمانی استخدام نماید.
ماده ۲۲ – به منظور جلوگیری از تورم پرسنلی در نیروی انتظامی باید جداول سازمانی مشاغل به نحوی تنظیم گردد که حتی‌الامکان و بر حسب ضرورت از پرسنل پیمانی و وظیفه استفاده شود.
ماده ۲۳ – به منظور تأمین نیروی انسانی، نیروی انتظامی موظف است حتی‌الامکان نیروهای سپاه و بسیج را با آموزش لازم به نیروی انتظامی منتقل نماید.
ماده ۲۴ – نیروی انتظامی می‌تواند در صورت نیاز، از پرسنل وظیفه در حین خدمت دوره
ضرورت و احتیاط و همچنین از پرسنل پیمانی در طول مدت قرارداد با دارا بودن شرایط
لازم برای کادر ثابت استخدام نماید و این قبیل داوطلبان در شرایط مساوی از اولویت برخوردارند.
آموزش، درجه یا رتبه و ترفیعات آنان تابع مقررات مندرج در این قانون خواهد بود.
ماده ۲۵ – سابقه خدمت وظیفه و پیمانی کادر ثابت از نظر پایه حقوقی و سنوات بازنشستگی قابل احتساب می‌باشد.
ماده ۲۶ – خرید خدمت اشخاص بنا به ضرورت و برای مدت محدود به موجب آیین‌نامه‌ای خواهد بود که توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور و ستاد کل تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
ماده ۲۷ – نیروی انتظامی می‌تواند به منظور تأمین استاد و تکمیل اعضاء هیأت علمی
مؤسسات آموزش عالی خود، پرسنل مورد نیاز را بر اساس مقررات استخدامی هیأت علمی
دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی استخدام و به مشاغل آموزشی منصوب نماید.
تبصره – استخدام مربی برای آموزشهای پائین‌تر از سطوح دانشگاهی و همچنین پرداخت
حق تدریس به اساتید و مربیان در کلیه سطوح تابع‌آیین‌نامه‌ای خواهد بود که توسط
نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
ماده ۲۸ – استخدام بدون وجود محل سازمانی و همچنین استخدام یا تغییر وضع پرسنل جز به یکی از صور مذکور در این قانون مطلقاً ممنوع‌است.
بخش سوم – طبقه‌بندی
ماده ۲۹ – مشاغل نیروی انتظامی به تناسب احتیاج به رسته‌های مختلف تقسیم می‌گردد.
انواع رسته‌ها و همچنین علائم رسته‌ای، علائم درجات و شکل لباس پرسنل انتظامی به
موجب دستورالعمل‌هائی خواهد بود که به وسیله نیروی انتظامی تهیه و پس از بررسی در
ستاد کل به تصویب فرماندهی‌کل قوا خواهد رسید.
ماده ۳۰ – به کارگیری پرسنل در مشاغل غیر مرتبط با رسته آنان ممنوع است، تغییر
رسته در موارد خاص برابر دستورالعمل رسته‌ها موضوع ماده ۲۹ خواهد بود.
ماده ۳۱ – نیروی انتظامی موظف است مشاغل مختص کارمندان موضوع بند (ب) ماده ۱۹ این
قانون را از نظر پیچیدگی به سه گروه (۱)، (۲) و (۳)و میزان مهارت در انجام مشاغل
هر یک از سه گروه را به سه رده ۱، ۲ و ۳ طبقه‌بندی نماید.
کمیسیون ارزیابی مهارت فنی در بدو استخدام تخصص و مهارت فنی این قبیل کارمندان را
مورد ارزیابی قرار داده، رده آنان را تعیین می‌نماید.
ماده ۳۲ – نیروی انتظامی مکلف است حداکثر ظرف مدت یک سال در چهارچوب این قانون
کلیه مشاغل مربوطه را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل‌قرار داده و شرح وظایف و شرایط
احراز هر شغل را با هماهنگی وزارت کشور تهیه و پس از بررسی در ستاد کل و تصویب
فرماندهی کل قوا در‌انتصابات و ترفیعات ملاک عمل قرار دهد.
فصل سوم – آموزش و ترفیعات
بخش اول – آموزش
ماده ۳۳ – مراکز و دوره‌های طولی آموزشی پرسنل کادر ثابت
نیروی انتظامی به شرح ذیل می‌باشد:
الف – مراکز آموزش:
1 – مراکز آموزش عمومی برای پرسنل وظیفه.
2 – آموزشگاه انتظامی.
3 – دانشکده علوم پایه انتظامی.
4 – دانشکده علوم و فنون انتظامی.
5 – دانشکده فرماندهی و ستاد.
ب – دوره‌های آموزشی:
1 – دوره آموزشگاه انتظامی.
2 – دوره تخصصی.
3 – دوره سرپرستی.
4 – دوره کاردانی دانشکده علوم پایه انتظامی.
5 – دوره کارشناسی دانشکده علوم پایه انتظامی.
6 – دوره مقدماتی رسته‌ای.
7 – دوره عالی رسته‌ای.
8 – دوره آموزش انتظامی.
9 – دوره آموزش کارمندی.
10 – دوره فرماندهی و ستاد.
11 – دوره علوم استراتژیک.
ماده ۳۴ – نیروی انتظامی می‌تواند در صورت نیاز علاوه بر آموزشهای مذکور در ماده ۳۳ این قانون دوره‌های عرضی آموزشی را برای پرسنل‌تشکیل دهد.
ماده ۳۵ – دوره آموزشگاه انتظامی:
این دوره به منظور آموزش نظامی، انتظامی، رسته‌ای و تخصصی اولیه به کسانی که با
مدرک پایان دوره راهنمائی از طریق مسابقه ورودی استخدام می‌شوند در آموزشگاه
انتظامی تشکیل می‌گردد و مدت آن حداقل یک سال خواهد بود.
نیروی انتظامی متناسب با نیاز خود نسبت به تشکیل آموزشگاه‌ها در مناطق مختلف اقدام خواهد نمود.
اساسنامه مربوطه و مواد آموزشی آن باید به نحوی تدوین گردد که فارغ‌التحصیلان آن
به خوبی از عهده مشاغل گروهبان‌دومی، گروهبان‌یکمی و استوار‌دومی برآیند.
آموزشهای نظامی، انتظامی، رسته‌ای و تخصصی اولیه این دوره ممکن است به صورت مجزا در مراکز آموزشی مختلف اجرا شود.
ماده ۳۶ – دوره تخصصی:
دوره‌های تخصصی برای تکمیل رسته و تخصص پرسنل در طول درجه استوار دومی به مدت
حداقل شش ماه در آموزشگاه‌های انتظامی تشکیل‌می‌گردد. نیروی انتظامی مکلف است نسبت
به تشکیل این دوره‌ها طوری اقدام نماید که کلیه پرسنل بتوانند به موقع این دوره را طی نمایند.
اساسنامه و برنامه‌های آموزشی باید طوری تنظیم گردد که فارغ‌التحصیلان آن بتوانند
از عهده مشاغل درجات استواریکمی تا ستوان‌یکمی برآیند. نیل این پرسنل به درجه
استواریکمی منوط به موفقیت در طی این دوره می‌باشد.
ماده ۳۷ – دوره سرپرستی:
دوره سرپرستی برای کلیه پرسنلی که دارای مدرک پایان دوره راهنمائی می‌باشند و به
درجه ستوان سومی نائل گردیده‌اند بر حسب نیاز در مناطق‌مختلف و به مدت حداقل سه
ماه تشکیل می‌گردد. نیل این پرسنل به درجه ستواندومی منوط به موفقیت در طی این دوره می‌باشد.
ماده ۳۸ – نیروی انتظامی می‌تواند بنا بر ضرورت، بخشی از دروس عمومی دوره‌های تخصصی و سرپرستی را به صورت آموزش حین خدمت‌انجام دهد.
ماده ۳۹ – دانشکده علوم‌پایه انتظامی:
نیروی انتظامی متناسب با نیاز خود اقدام به تشکیل دانشکده‌های علوم پایه انتظامی
می‌نماید. آموزش در این دانشکده‌ها در دو دوره به شرح زیر‌می‌باشد:
دوره کاردانی – این دوره حداقل شامل سه ترم تحصیلی می‌باشد و برای آموزش به کسانی
که با مدرک پایان دوره متوسطه از طریق مسابقه ورودی استخدام می‌شوند تشکیل می‌گردد.
دوره کارشناسی – این دوره حداقل شامل هفت ترم تحصیلی برای آموزش به کسانی که با
مدرک پایان دوره متوسطه از طریق مسابقه ورودی استخدام‌می‌شوند تشکیل می‌گردد.
تبصره ۱ – نیروی انتظامی می‌تواند عنداللزوم آموزشهای رسته‌ای را در قالب گرایش در برنامه آموزش دوره کارشناسی طراحی نماید.
تبصره ۲ – فارغ‌التحصیلان دوره کاردانی دانشکده علوم پایه انتظامی در طول درجه
ستوان سومی در صورت ضرورت و فوریت دارندگان مدرک کاردانی مورد نیاز از دانشگاه‌ها
و مؤسسات عالی غیر نظامی و غیر انتظامی می‌توانند با داشتن حداکثر ۲۴ سال سن در
مسابقه ورودی دوره کارشناسی‌شرکت نمایند، و در صورت موفقیت کلیه واحدهای درسی طی
شده فارغ‌التحصیلان دوره کاردانی دانشکده علوم پایه انتظامی و آن تعداد از
واحدهای‌درسی دارندگان مدرک کاردانی از دانشگاه‌ها و مؤسسات عالی غیر نظامی و غیر
انتظامی که در راستای آموزشهای دوره کارشناسی دانشکده علوم پایه‌انتظامی می‌باشد،
محاسبه و لحاظ خواهد شد.
تبصره ۳ – پرسنلی که بر اساس مدرک پایین‌تر از دیپلم استخدام شده و مدرک پایان
دوره متوسطه ارائه می‌نمایند در درجات گروهبان‌یکمی و‌استوار دومی و نیز کارمندانی
که دارای مدرک پایان دوره متوسطه بوده و حداکثر ۲۵ سال سن داشته باشند می‌توانند
در مسابقه ورودی دوره کاردانی‌شرکت نمایند. نیروی انتظامی می‌تواند حداکثر تا ۲۰
درصد از تعداد مورد نیاز را به پرسنل شاغل خود اختصاص دهد.
تبصره ۴ – اساسنامه مربوط و مواد آموزشی باید طوری تنظیم گردد که با طی دوره‌های
آموزشی بعدی، فارغ‌التحصیلان دوره کاردانی از عهده‌مشاغل ستوان سومی تا سرهنگی
برآمده و فارغ‌التحصیلان دوره کارشناسی آمادگی انجام وظیفه در مشاغل کلیه درجات از
ستوان دومی به بالا را داشته‌باشند.
تبصره ۵ – نیروی انتظامی می‌تواند آموزشهای مورد نیاز هوائی و دریائی خود را به شرح زیر انجام دهد:
الف – به صورت تخصصی، دوره کاردانی دانشکده علوم پایه انتظامی.
ب – به عنوان یکی از گرایش‌های دوره کارشناسی دانشکده علوم پایه انتظامی.
تبصره ۶ – پذیرفته‌شدگان در دوره کارشناسی بدون استفاده از درجه انتظامی به تحصیل ادامه خواهند داد.
تبصره ۷ – نیروی انتظامی می‌تواند با رعایت انطباق محتوای برنامه‌های تفصیلی
آموزشی با وظایف محوله و ماده ۴۸ این قانون و با رعایت‌ضوابط و مقررات وزارتین
فرهنگ و آموزش عالی و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در تأسیس دانشکده‌ها و تصویب
رشته‌ها و رعایت مصوبات‌شورای عالی برنامه‌ریزی به فارغ‌التحصیلان دوره کاردانی
دانشکده، مدرک کاردانی و به فارغ‌التحصیلان دوره کارشناسی مدرک کارشناسی اعطاء نماید.
ماده ۴۰ – دوره مقدماتی رسته‌ای.
دوره مقدماتی رسته‌ای بر حسب نیاز، به منظور آموزش مقدماتی برای رسته‌های مورد
احتیاج به فارغ‌التحصیلان دوره کاردانی و قبل از اعزام به یگان‌ها‌به مدت حداقل ۶
ماه در دانشکده علوم و فنون انتظامی تشکیل می‌گردد.
ماده ۴۱ – دوره عالی رسته‌ای:
دوره عالی رسته‌ای در درجه ستوان‌یکمی و سروانی به مدت حداقل شش ماه برای
فارغ‌التحصیلان دوره کارشناسی دانشکده علوم پایه انتظامی، دوره‌مقدماتی رسته‌ای و
پرسنلی که در سطح فارغ‌التحصیلان این دوره شناخته شوند و از آموزش قبلی آنان حداقل
چهار سال گذشته باشد متناسب با‌رسته‌های آنان در دانشکده علوم و فنون انتظامی تشکیل می‌گردد.
نیل به درجه سرگردی برای این قبیل پرسنل منوط به طی این دوره می‌باشد.
ماده ۴۲ – دوره آموزش انتظامی:
دوره‌های آموزش انتظامی برای کسانی که از بین فارغ‌التحصیلان مؤسسات آموزش عالی و
دانشگاه‌ها با مدرک تحصیلی کاردانی و بالاتر به منظور‌خدمت در رسته‌های مورد نیاز
به عنوان پرسنل انتظامی در کادر ثابت استخدام می‌شوند، در دانشکده علوم پایه
انتظامی به مدت حداقل سه ماه قبل از‌نیل به درجه تشکیل می‌گردد.
تبصره ۱ – هزینه‌های تحصیلات بالاتر از دیپلم این پرسنل بر اساس آیین‌نامه‌ای که
توسط وزارت کشور با هماهنگی ستاد کل تهیه و به تصویب‌هیأت وزیران می‌رسد محاسبه و
به آنان پرداخت می‌گردد.
تبصره ۲ – نیل به درجه سرگردی برای فارغ‌التحصیلان این دوره با مدرک کارشناسی و بالاتر موکول به طی آموزشهای عمومی دوره عالی رسته‌ای‌خواهد بود.
ماده ۴۳ – دوره آموزش کارمندی:
کلیه کارمندان اعم از کادر ثابت و پیمانی در بدو خدمت باید دوره‌های آموزشی ذیل را طی نمایند:
الف – دوره انتظامی: شامل آموزش مقدماتی نظامی و انتظامی، آشنائی با قوانین و
مقررات و آیین‌نامه‌ها و وضعیت خدمتی نیروی انتظامی است.مدت این دوره برای پرسنلی
که خدمت دوره ضرورت را طی نموده‌اند حداقل یک ماه و برای کسانی که خدمت ضرورت را
طی ننموده‌اند حداقل سه‌ماه در مراکز آموزش عمومی می‌باشد.
ب – آموزش تخصصی: صرفاً برای کارمندان موضوع بند الف ماده ۱۹ این قانون که دارای
مدرک پایان دوره متوسطه باشند بنابر نوع رسته مربوطه حداکثر به مدت شش ماه ارائه می‌گردد.
تبصره – نیروی انتظامی مکلف است به منظور آموزش کارمندان زن در تخصص‌های مورد
نیاز، مراکز آموزشی مناسب ایجاد و برنامه‌های آموزشی‌متناسب برای آنان تدوین و
اجراء نماید.
ماده ۴۴ – دوره فرماندهی و ستاد:
این دوره برای آموزش به فارغ‌التحصیلان دوره کارشناسی دانشکده علوم پایه انتظامی
که دوره عالی رسته‌ای را طی کرده‌اند و یا در سطح فارغ‌التحصیلان‌این دوره شناخته
شده‌اند و دارندگان مدارک کارشناسی غیر نظامی و غیر انتظامی و بالاتر مورد نیاز،
که حداقل ۳ سال از دوره آموزش قبلی آنان گذشته‌است در درجات سرگردی و سرهنگ دومی و
همچنین کارمندان دارای مدارک کارشناسی و بالاتر مورد نیاز نیروی انتظامی در
رتبه‌های خدمتی ۱۴ و۱۵ در دانشکده فرماندهی و ستاد تشکیل می‌شود و مدت آن حداقل ۹
ماه خواهد بود. پرسنل واجد شرایط، ۳ بار حق شرکت در ارزیابی و مسابقه‌ورودی این
دانشکده را دارند.
اساسنامه مربوط و مواد آموزشی بایستی طوری تنظیم گردد که فارغ‌التحصیلان آن
توانائی طراحی، فرماندهی و مدیریت رده‌های بالای نیروی انتظامی را داشته باشند.
فارغ‌التحصیلان دانشکده فرماندهی و ستاد از یک سال ارشدیت برخوردارند می‌گردند.
تبصره ۱ – نیروی انتظامی می‌تواند با رعایت انطباق محتوای برنامه‌های تفصیلی
آموزشی با وظایف محوله و ماده ۴۸ این قانون با رعایت ضوابط آموزش عالی کشور به
فارغ‌التحصیلان دانشکده فرماندهی و ستاد، مدرک کارشناسی ارشد اعطاء نماید.
تبصره ۲ – نیروی انتظامی نمی‌تواند به جهت نیاز سازمانی از شرکت واجدین شرایط در دوره مذکور ممانعت به عمل آورد.
ماده ۴۵ – دوره علوم استراتژیک:
این دوره برای آموزش فارغ‌التحصیلان دانشکده فرماندهی و ستاد و دارندگان مدارک
کارشناسی ارشد و دکترای مورد نیاز نیروی انتظامی در درجات‌سرهنگی و سرتیپ دومی و
کارمندان در رتبه‌های خدمتی ۱۶ و ۱۷ به مدت حداقل یک سال برگزار می‌گردد.
داوطلبان واجد شرایط سه بار حق شرکت در ارزیابی و مسابقه ورودی این دوره را
دارند.
ماده ۴۶ – به مجموعه دانشکده‌ها و مؤسسات آموزش عالی نیروی انتظامی، دانشگاه علوم انتظامی اطلاق می‌گردد.
ماده ۴۷ – نیروی انتظامی باید با اجرای طرح‌های پژوهشی، تحقیقاتی و تألیفاتی و
بررسی و بهره‌گیری از آخرین پیشرفت‌های علمی و تجربی و‌اتخاذ تدابیر لازم
آموزشهای خود را به گونه‌ای برنامه‌ریزی و اجراء نماید که ضمن تأمین نیازهای
تخصصی نیرو و ارتقاء روز افزون دانش عمومی و‌مهارتهای حرفه‌ای پرسنل زمینه‌های
مناسب برای شکل‌گیر اخلاق و رفتارهای فردی، اجتماعی و سازمانی آنان را منطبق با
اهداف مقدس جمهوری اسلامی ایران فراهم آورد.
ماده ۴۸ – اساسنامه هر یک از مراکز و دوره‌های آموزشی نیروی انتظامی با توجه به
حداقل زمان تعیین شده در این قانون و محتوای آموزشی مورد نیاز‌بوسیله نیروی
انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تدوین و پس از بررسی در ستاد کل به تصویب فرماندهی
کل قوا می‌رسد.
ماده ۴۹ – پرسنلی که به هر یک از مراکز و دوره‌های آموزشی پیش‌بینی شده در این
قانون اعزام می‌شوند باید امکان و فرصت ادامه خدمت و‌بازدهی متناسب با مدت و کیفیت
و اهمیت دوره آموزشی را حداقل به مدت دو برابر زمان تحصیل داشته باشند. این مدت در
اساسنامه‌های آموزشی‌معین می‌گردد.
ماده ۵۰ – پرسنل پیمانی که به صورت انتظامی خدمت خواهند کرد و همچنین پرسنل وظیفه
در بدو خدمت، دوره‌های آموزشی مقدماتی نظامی -انتظامی و تخصصی مربوطه را در مراکز
آموزشی عمومی طی خواهند نمود.
ماده ۵۱ – نیروی انتظامی موظف است با همکاری نهضت سوادآموزی برای پرسنل وظیفه
امکانات سوادآموزی را فراهم نماید.
تبصره – اجرای این ماده طبق دستورالعملی خواهد بود که نیروی انتظامی با هماهنگی
نهضت سوادآموزی و وزارت کشور تهیه و پس از بررسی در‌ستاد کل به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.
ماده ۵۲ – نیروی انتظامی مجاز به تخصیص سهمیه آموزشی برای سایر نیروهای مسلح و
اخذ سهمیه در دوره‌های آموزشی آنان می‌باشد.
ماده ۵۳ – نیروی انتظامی می‌تواند به منظور مبادله علوم و تجربیات تخصصی در امور
انتظامی و در قالب سیاست‌های کلی کشور با هماهنگی‌وزارت کشور نسبت به اعزام پرسنل
خود به کشورهای خارجی و قبول افراد نیروهای انتظامی کشورهای دیگر جهت طی دوره‌های
آموزشی مبادرت‌نماید.
تبصره – اجرای مفاد این ماده برابر دستورالعملی خواهد بود که توسط نیروی انتظامی
تهیه و پس از بررسی در ستاد کل به تصویب فرمانده کل قوا‌خواهد رسید.
ماده ۵۴ – نیروی انتظامی می‌تواند بخشی از نیازهای تخصصی خود را با هماهنگی
وزارتین فرهنگ و آموزش عالی و بهداشت، درمان و آموزش‌پزشکی از طریق اخذ سهمیه و یا
استخدام دانشجو از دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی خارج از نیروی انتظامی تأمین نماید.
نحوه استفاده از سهمیه و یا‌استخدام دانشجو برابر دستورالعملی خواهد بود که با
هماهنگی وزارت کشور توسط نیروی انتظامی تهیه و پس از بررسی در ستاد کل به
تصویب‌فرماندهی کل قوا خواهد رسید.
ماده ۵۵ – نیروی انتظامی موظف است همه ساله نیازمندی‌های تخصصی و تحصیلی خود را اعلام تا پرسنل بتوانند در صورت تمایل در رشته‌های مزبور تحصیل نمایند.
تبصره ۱ – نیروی انتظامی موظف است هزینه تحصیلی پرسنلی را که به درخواست نیروی
انتظامی در رشته‌های مورد نیاز در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی تحصیل می‌کنند
پرداخت نماید.
تبصره ۲ – اجرای این ماده طبق دستورالعملی خواهد بود که نیروی انتظامی تهیه می‌نماید.
ماده ۵۶ – نیروی انتظامی موظف است در کلیه دوره‌های آموزشی و طول خدمت، برنامه‌های لازم تربیت بدنی و آمادگی جسمی پرسنل را پیش‌بینی و اجراء نماید.
بخش دوم – ترفیعات
ماده ۵۷ – ترفیع عبارت است از نیل به درجه یا رتبه بالاتر برابر مقررات این قانون.
تبصره – ترفیعات و روش اجرای آن به موجب آیین‌نامه‌ای خواهد بود که بوسیله نیروی
انتظامی با هماهنگی وزارت کشور و ستاد کل تهیه و به‌تصویب فرماندهی کل قوا می‌رسد.
ماده ۵۸ – عناوین و ترتیب درجات پرسنل انتظامی به شرح زیر می‌باشد:
1 – سرباز
2 – سرباز دوم
3 – سرباز یکم
4 – سرجوخه
5 – گروهبان سوم
6 – گروهبان دوم
7 – گروهبان یکم
8 – استوار دوم
9 – استوار یکم
10 – ستوان سوم
11 – ستوان دوم
12 – ستوان یکم
13 – سروان
14 – سرگرد
15 – سرهنگ دوم
16 – سرهنگ
17 – سرتیپ دوم
18 – سرتیپ
19 – سرلشکر
20 – سپهبد
21 – ارتشبد
ماده ۵۹ – فارغ‌التحصیلان آموزشگاه انتظامی به درجه گروهبان دومی نائل و حداقل
مدت توقف آنان در تمامی درجات تا درجه ستوان سومی چهارسال و از آن به بعد ۵ سال خواهد بود.
تبصره ۱ – پرسنلی که مدرک تحصیلی پایان دوره متوسطه داشته باشند پس از ارائه مدرک
مزبور مدت توقف در درجات ستوان سومی به بعد برای‌آنان حداقل چهار سال خواهد بود.
تبصره ۲ – پرسنل انتظامی مشمول این ماده در صورتی که موفق به اخذ مدرک تحصیلی
بالاتر گردند به ازاء هر سال تحصیلی تا مدرک دیپلم (پایان‌دوره دبیرستان) از ۶
ماه ارشدیت برخوردار خواهند شد.
ماده ۶۰ – فارغ‌التحصیلان دوره کاردانی دانشکده علوم پایه انتظامی به درجه ستوان
سومی نائل می‌شوند و حداقل مدت توقف آنها در تمامی‌درجات بعدی چهار سال خواهد بود
که در نهایت به درجه سرهنگی خواهند رسید.
تبصره – در موارد استثنائی به پیشنهاد فرمانده نیروی انتظامی و در صورت تصویب
فرماندهی کل قوا، درجه سرتیپ دومی پس از طی حداقل‌مدت توقف در درجه سرهنگی به صورت
درجه تشویقی به این پرسنل اعطاء می‌گردد.
ماده ۶۱ – فارغ‌التحصیلان دوره کارشناسی دانشکده علوم پایه انتظامی به درجه ستوان
دومی نائل و حداقل مدت توقف آنها در تمامی درجات تا‌درجه سرتیپ دومی چهار سال خواهد بود.
تبصره – کسانی که به درجه سرتیپ دومی نائل شده‌اند و دانشکده فرماندهی و ستاد را
طی نموده یا مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد و بالاتر مورد‌نیاز و قابل قبول نیروی
انتظامی را دارند، ارتقاء به درجات سرتیپی، سرلشگری، سپهبدی و ارتشبدی آنان بر حسب
نیاز به پیشنهاد فرمانده نیرویانتظامی با هماهنگی وزیر کشور منوط به تصویب
فرماندهی کل قوا خواهد بود.
ماده ۶۲ – چنانچه در اساسنامه طول هر یک از دوره‌های آموزش بدو خدمت بر اساس نیاز
نیروی انتظامی بیش از حداقل زمان مقرر در این قانون تعیین شود، پرسنل تحت آموزش پس
از گذشت حداقل زمان به درجه مربوطه نائل و از حقوق و دیگر امتیازات درجه برخوردار
می‌گردند. استفاده از‌درجه موکول به اتمام دوره آموزشی می‌باشد.
ماده ۶۳ – وضعیت ترفیعات پرسنل انتظامی فارغ‌التحصیلان مدارس و مؤسسات آموزش عالی
و دانشگاه‌ها پس از استخدام و طی دوره آموزش انتظامی، حسب مورد به قرار زیر خواهد بود:
الف – دارندگان مدرک کاردانی به درجه ستوان سومی نائل می‌شوند و ترفیعات بعدی
آنان تابع مقررات ماده ۶۰ این قانون خواهد بود.
ب – دارندگان مدرک کارشناسی به درجه ستوان دومی نائل می‌شوند و ترفیعات بعدی آنان تابع مقررات ماده ۶۱ این قانون خواهد بود.
ج – دارندگان مدارک بالاتر در ازاء هر سال تحصیل بالاتر از کارشناسی یا معادل آن
از دو سال ارشدیت نسبت به دارندگان مدرک کارشناسی و در‌ازاء هر چهار سال ارشدیت از
یک درجه بالاتر برخوردار می‌گردد.
ترفیعات بعدی آنان تابع مقررات ماده ۶۱ این قانون خواهد بود.
تبصره – سالهای قابل احتساب موضوع بند فوق برابر حداقل زمان تعیین شده توسط
وزارتین فرهنگ و آموزش عالی و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در هر یک از مقاطع تحصیلی می‌باشد.
ماده ۶۴ – با پرسنلی که در طول خدمت موفق به اخذ و ارائه مدارک تحصیلی کاردانی و
بالاتر مورد نیاز و قابل قبول نیروی انتظامی شوند به ترتیب زیر رفتار می‌شود:
الف – چنانچه در زمان ارائه مدرک تحصیلی درجه آنان پائین‌تر از درجات ورودی مدارک
ارائه شده باشد به درجات ورودی مدرک جدید نائل صرفاً ترفیعات بعدی آنان بر اساس
مدرک تحصیلی و با رعایت ماده ۶۳ این قانون خواهد بود.
ب – چنانچه در زمان ارائه مدرک تحصیلی درجه آنان بالاتر از درجات ورودی مدرک ارائه
شده باشد، صرفاً ترفیعات بعدی آنان بر اساس مدرک تحصیلی جدید تابع مقررات مواد ۶۰ و
61 این قانون خواهد بود.
ماده ۶۵ – پرسنل پیمانی پس از طی دوره آموزشی لازم به درجات یا رتبه‌های زیر نائل می‌گردند:
الف – دارندگان مدرک پایان دوره ابتدائی به درجه گروهبان سومی یا رتبه ۲.
ب – دارندگان مدرک پایان دوره راهنمائی به درجه گروهبان دومی یا رتبه ۵.
ج – دارندگان مدرک پایان دوره متوسطه به درجه گروهبان‌یکمی یا رتبه ۷.
د – دارندگان مدرک کاردانی به درجه ستوان سومی یا رتبه ۱۰.
ه – – دارندگان مدرک کارشناسی به درجه ستوان دومی یا رتبه ۱۱.
و – دارندگان مدارک بالاتر در ازاء هر سال تحصیلی بالاتر از کارشناسی از دو سال
ارشدیت نسبت به دارندگان مدرک کارشناسی و در ازاء هر چهارسال ارشدیت از یک درجه
یا رتبه بالاتر برخوردار می‌گردند.
رعایت مفاد تبصره بند ج ماده ۶۳ در مورد این گونه پرسنل الزامی خواهد بود.
تبصره ۱ – رتبه کارمندان پیمانی موضوع تبصره ۱ – ماده ۲۱ معادل رتبه‌های مذکور در ماده ۶۹ این قانون می‌باشد و ارشدیت مدرک تحصیلی مذکور در تبصره ۱ ماده مذکور در محاسبه رتبه خدمتی و حقوقی این قبیل پرسنل رعایت نخواهد شد.
تبصره ۲ – هرگاه کارمند پیمانی به استخدام رسمی درآید ارشدیت مدرک تحصیلی موضوع تبصره یک ماده ۶۹ این قانون محاسبه و به وی اعطاء‌می‌گردد.
تبصره ۳ – حداقل مدت توقف پرسنل پیمانی در درجه یا رتبه مذکور در این ماده چهار
سال بوده و نیل به درجه یا رتبه بالاتر تابع ضوابط ترفیعات پرسنل کادر ثابت خواهد بود.
تبصره ۴ – پرسنل پیمانی که برابر مقررات این قانون در کادر ثابت استخدام می‌شوند
چنانچه آموزشهای مورد نیاز کادر ثابت را طی نکرده باشند می‌بایست آن را طی نموده
و چنانچه درجه آنان پس از آموزشهای مزبور برابر درجات پیمانی آنان باشد، مدت خدمت
پیمانی در آن درجه جزء سابقه ترفیع منظور خواهد شد.
ماده ۶۶ – پرسنل وظیفه بر اساس نیاز نیروی انتظامی و وجود محل سازمانی پس از طی دوره آموزشی لازم به درجات زیر نائل می‌آیند:
الف – پرسنل وظیفه‌ای که فاقد مدرک پایان دوره متوسطه باشند به یکی از درجات
سربازی و گروهبان سومی.
ب – دارندگان مدرک پایان دوره متوسطه به درجات گروهبان دومی و گروهبان‌یکمی.
ج – دارندگان مدرک کاردانی به درجات استواریکمی و ستوان سومی.
د – دارندگان مدرک کارشناسی به درجه ستوان دومی.
ه – – دارندگان مدرک کارشناسی ارشد و بالاتر به درجه ستوان‌یکمی.
تبصره – پرسنل وظیفه در صورت نداشتن صلاحیت‌های لازم جهت نیل به درجات مصرحه فوق
و یا عدم نیاز سازمان به درجات مناسب پائین‌تر تا‌درجه سربازی نائل خواهند شد.
ماده ۶۷ – اولین رتبه خدمتی و وضعیت ترفیعاتی کارمندان موضوع ماده ۱۹ این قانون
پس از استخدام و طی دوره آموزش مربوطه، حسب مورد به‌قرار ذیل است:
الف – کارمندانی که با مدرک تحصیلی پائین‌تر از پایان دوره ابتدائی استخدام
شده‌اند به رتبه خدمتی یک و با مدرک تحصیلی پایان دوره ابتدائی(قدیم و جدید) به
رتبه خدمتی ۳ و با مدرک تحصیلی پایان دوره راهنمائی (دوره اول متوسطه) به رتبه
خدمتی ۵ نائل می‌شوند و حداقل مدت توقف‌آنان در تمامی رتبه‌ها تا رتبه خدمتی ۱۰،
چهارسال و از آن به بعد ۵ سال خواهد بود.
ب – کارمندانی که با مدرک تحصیلی پایان دوره متوسطه استخدام می‌شوند به رتبه خدمتی
9 نائل و حداقل مدت توقف آنان در تمامی رتبه‌های‌بعدی چهار سال بوده و نهایتاً به
رتبه خدمتی ۱۵ خواهند رسید.
ج – رتبه خدمتی کارمندان فارغ‌التحصیل مؤسسات آموزش عالی و دانشگاه‌ها به قرار زیر خواهد بود:
1 – دارندگان مدرک کاردانی به رتبه خدمتی ۱۰ نائل، حداقل مدت توقف آنان در تمامی
رتبه‌های بعدی چهار سال و نهایتاً به رتبه خدمتی ۱۶خواهند رسید.
2 – دارندگان مدرک کارشناسی به رتبه خدمتی ۱۱ نائل حداقل مدت توقف آنان در تمامی
رتبه‌های بعدی تا رتبه ۱۷ چهار سال خواهد بود.
3 – دارندگان مدرک بالاتر، در ازاء هر سال تحصیلی بالاتر از کارشناسی یا معادل آن،
از دو سال ارشدیت نسبت به دارندگان مدرک کاردانی و‌کارشناسی و در ازاء هر چهار سال
ارشدیت، از یک رتبه بالاتر برخوردار می‌گردند. حداقل مدت توقف این کارمندان در
تمامی رتبه‌های بعدی تا رتبه ۱۷چهار سال خواهد بود.
تبصره ۱ – رتبه خدمتی نهائی کارمندان با مدرک پایان دوره ابتدائی و پائین‌تر ۱۰ و
رتبه خدمتی نهائی کارمندان با مدرک پایان دوره راهنمائی ۱۲می‌باشد.
تبصره ۲ – مدت توقف پرسنلی که مدرک تحصیلی پایان دوره متوسطه ارائه نمایند از
تاریخ ارائه مدرک، در تمامی رتبه‌ها چهار سال و نهایتاً به رتبه‌خدمتی ۱۵ نائل خواهند شد.
تبصره ۳ – مشمولین موضوع بند ب این ماده پس از طی حداقل مدت توقف در درجه نهائی،
چنانچه وابستگی و کارآئی لازم جهت نیل به رتبه‌خدمتی بالاتر را داشته باشند، در
ازاء هر چهار سال یک واحد به رتبه حقوقی آنان اضافه می‌شود.
تبصره ۴ – نیل به رتبه خدمتی ۱۴ برای پرسنل موضوع بندهای ب و ج این ماده، موکول
به طی آموزشهای عمومی دوره عالی رسته‌ای خواهد بود.
تبصره ۵ – سالهای قابل احتساب موضوع بند ج این ماده، برابر حداقل زمان تعیین شده
توسط وزارتخانه‌های فرهنگ و آموزش عالی و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در هر یک از
مقاطع تحصیلی می‌باشد.
تبصره ۶ – اعطای رتبه‌های خدمتی ۱۸، ۱۹، ۲۰ به کارمندانی که به رتبه خدمتی ۱۷
نائل شده و دانشکده فرماندهی و ستاد را طی نموده یا مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد و
بالاتر مورد نیاز و قابل قبول نیروی انتظامی را داشته باشند، حسب نیاز، موکول به
پیشنهاد فرمانده نیروی انتظامی با‌هماهنگی وزیر کشور و تصویب فرماندهی کل قوا خواهد بود.
ماده ۶۸ – با کارمندانی که در طول خدمت موفق به اخذ و ارائه مدرک تحصیلی کاردانی
و بالاتر مورد نیاز و قابل قبول نیروی انتظامی شوند، به شرح‌زیر رفتار می‌شود:
الف – چنانچه در زمان ارائه مدرک تحصیلی، رتبه خدمتی آنان پائین‌تر از رتبه‌های
خدمتی ورودی مدارک ارائه شده باشد، به رتبه‌های ورودی‌مدرک جدید نائل و صرفاً
ترفیعات بعدی آنان بر اساس مدرک تحصیلی جدید برابر بند ج ماده ۶۷ خواهد بود.
ب – چنانچه در زمان ارائه مدرک تحصیلی جدید رتبه خدمتی آنان بالاتر از رتبه خدمتی
ورودی مدارک ارائه شده باشد، صرفاً ترفیعات بعدی آنان‌بر اساس مدرک تحصیلی جدید
تابع مقررات بند “ج” ماده ۶۷ خواهد بود.
ماده ۶۹ – اولین رتبه کارمندان موضوع بند ب ماده ۱۹ این قانون که با مهارتی در
یکی از رده‌های یک تا سه برای مشاغلی استخدام می‌شوند که از‌نظر پیچیدگی و سختی در
یکی از گروه‌های یک تا سه قرار دارند بشرح زیر می‌باشد:
الف – رده ۱ گروه ۱ رتبه (۱).
ب – رده ۱ گروه ۲ و رده ۲ گروه ۱ رتبه (۳).
ج – رده ۱ گروه ۳ و رده ۲ گروه ۲ و رده ۳ گروه ۱ رتبه (۵).
د – رده ۲ گروه ۳ و رده ۳ گروه ۲ رتبه (۶).
ه – – رده ۳ گروه ۳ رتبه (۸).
تبصره ۱ – کارمندان موضوع بند الف این ماده در صورت داشتن مدرک پایان دوره
ابتدایی از یک سال ارشدیت و کلیه کارمندان موضوع این ماده در‌صورت داشتن مدرک
پایان دوره راهنمائی از ۴ سال ارشدیت و به شرط داشتن مدرک پایان دوره متوسطه از ۶
سال ارشدیت برخوردار می‌گردند. و در‌صورتی که در طول خدمت موفق به اخذ و ارائه این
مدارک گردند و از مدت خدمت آنان حداقل پنج سال باقی مانده باشد از تاریخ ارائه
مدرک تحصیلی‌از ارشدیت مربوط برخوردار می‌گردند.
تبصره ۲ – چنانچه اولین رتبه کارمندان مذکور بر اساس مدرک تحصیلی از اولین رتبه
با احتساب ارتقاء ناشی از مدرک تحصیلی موضوع تبصره یک‌این ماده بالاتر باشد پرسنل
بدون برخورداری از ارشدیت‌های مزبور از اولین رتبه مدرک تحصیلی برخوردار می‌گردند.
تبصره ۳ – اولین رتبه خدمتی کارمندان موضوع این ماده در تخصص‌های هنری چنانچه
ارزش تخصص هنری آنان توسط سازمان امور اداری و‌استخدامی کشور و سایر مراجع ذی‌صلاح
معادل مدارک تحصیلی شناخته شوند و اولین رتبه آن مدرک بالاتر از اولین رتبه مربوط
بدون احتساب‌ارشدیت مدرک موضوع تبصره ۱ این ماده باشد رتبه آن مدرک خواهد بود.
حداکثر ارتقاء رتبه خدمتی این پرسنل برابر حداکثر ارتقاء رتبه خدمتی‌وضعیت قبل از
ارائه مدرک هنری بوده و پس از نیل به آن صرفاً از ارتقاء حقوقی مذکور در ماده ۱۳۴
این قانون برخوردار خواهند شد.
تبصره ۴ – کارمندان موضوع این ماده در صورتی که در طول خدمت موفق شوند در شغلی که
در گروه بالاتری قرار دارد به تأیید کمیسیون ماده ۳۱- این قانون با یکی از رده‌های
سه‌گانه مهارت انجام وظیفه نمایند، در صورت نیاز سازمان به گروه شغلی مزبور انتقال
یافته و چنانچه رتبه ورودی رده‌مهارت و گروه شغلی جدید، بالاتر از رتبه آنان در
زمان انتصاب در شغل جدید باشد از زمان انتصاب رتبه آنان به رتبه ورودی مزبور تغییر
یافته و از‌مزایای مقرره مربوط به آن در طول خدمت استفاده خواهند نمود.
تبصره ۵ – ارائه مدرک هنری مذکور در تبصره ۳ این ماده در طول خدمت به منزله
موفقیت در انجام وظیفه بالاتر مذکور در تبصره ۴ این ماده خواهد‌بود.
ماده ۷۰ – تعداد رتبه‌ها برای کارمندان موضوع مواد ۶۷ و ۶۹ این قانون ۲۰ رتبه می‌باشد.
ماده ۷۱ – کارمندانی که دوره‌های آموزشی را در بدو استخدام در نیروی انتظامی طی
نمایند، چنانچه دوره آموزشی منجر به اخذ مدرک تحصیلی در مقطع بالاتر از مدرک
تحصیلی اساس استخدام نشده باشد، به ازاء هر سال آموزش از دو سال ارشدیت و هر ۲ سال
آموزش از یک رتبه بالاتر برخوردار می‌گردند.
ماده ۷۲ – ترفیع پرسنل با رعایت مقررات این قانون منوط به تصویب مقامات زیر خواهد بود.
الف – پرسنل انتظامی تا درجه ستوان‌یکمی (ستوان دومی داخل) و کلیه کارمندان،
فرمانده نیروی انتظامی.
ب – پرسنل انتظامی از درجه ستوان‌یکمی و بالاتر فرماندهی کل قوا.
ماده ۷۳ – وضعیت پرسنل در کلیه مراحل خدمت از نظر مکتبی به وسیله سازمان عقیدتی
سیاسی، از نظر امنیتی به وسیله سازمان حفاظت‌اطلاعات و از نظر کارآئی به وسیله
نیروی انتظامی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد تا نتیجه آنها در ترفیعات و انتصابات
ملاک عمل واقع شود.
تبصره ۱ – نیروی انتظامی در زمینه ارزیابی کارائی، سازمان عقیدتی سیاسی در زمینه
صلاحیت مکتبی و سازمان حفاظت اطلاعات در زمینه صلاحیت امنیتی، آیین‌نامه اجرائی
مأموریت محوله در این ماده را با هماهنگی وزارت کشور تهیه و پس از بررسی در ستاد
کل به تصویب فرماندهی کل‌قوا می‌رسانند.
تبصره ۲ – ارزیابی کارآئی مذکور در ماده فوق در مورد پرسنل نیروی انتظامی صرفاً
توسط مسئولین نیروی انتظامی و در مورد پرسنل سازمان‌عقیدتی سیاسی صرفاً توسط
مسئولین آن سازمان و در مورد پرسنل سازمان حفاظت اطلاعات صرفاً توسط مسئولین آن
سازمان انجام می‌پذیرد.
ماده ۷۴ – برای ترفیع، پرسنل علاوه بر حائز بودن کلیه شرایط مقرر در این قانون و
ضوابط مربوط بایستی قبلا” یا همزمان با ترفیع در شغل سازمانی بالاتر منصوب شده باشند.
تبصره ۱ – نیروی انتظامی مکلف است حتی‌الامکان پیش‌بینی‌های لازم را در زمینه‌های
استخدام، آموزش و گردش مشاغل سازمانی به نحوی انجام دهد که پرسنل به علت نداشتن
محل سازمانی از نیل به ترفیع محروم نگردند.
تبصره ۲ – در ترفیعات می‌بایست حفظ تعادل سازمان نیروی انتظامی و هماهنگی در روش اعطای ترفیعات مراعات گردد.
تبصره ۳ – وضعیت ترفیعاتی پرسنل منتسب و همچنین پرسنل مأمور به مناطق جنگی و
عملیاتی مطابق دستورالعملی می‌باشد که توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور
تهیه و به تصویب فرماندهی کل قوا خواهد رسید.
تبصره ۴ – ایجاد یا بالا بردن محل سازمانی به منظور ترفیع پرسنل ممنوع است.
ماده ۷۵ – نیروی انتظامی مکلف است حداکثر ظرف یک سال پس از تصویب این قانون،
محل‌های سازمانی نیروی انتظامی را مورد بررسی قرار‌داده و ضرورت انتظامی یا
کارمندی یا مشترک بودن شغل را تعیین و درجات و رتبه‌های مناسب برای هر محل سازمانی
را در نظر گرفته و با هماهنگی‌وزارت کشور و پس از بررسی در ستاد کل، به تصویب
فرماندهی کل قوا برساند.
ماده ۷۶ – تعداد و ترکیب نیروی انسانی و همچنین نسبت درجه‌ها و رتبه‌های پرسنل
نیروی انتظامی بر مبنای خط مشی، استراتژی و نیازها برابر‌جداول سازمان و تجهیزاتی
است که توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه و پس از بررسی در ستاد کل
به تصویب فرماندهی کل قوا‌خواهد رسید، مشخص می‌گردد.
ماده ۷۷ – کلیه پرسنل برای نیل به درجه یا رتبه بالاتر باید مدت توقف مقرر در
درجه یا رتبه مربوط را برابر ضوابط و مقررات این قانون طی نمایند و‌جز در مورد
پرسنل منتسب، حداقل نصف آن در آخرین درجه یا رتبه در شغل سازمانی باشند.
ماده ۷۸ – اعطای ارشدیت به پرسنلی که از خود رشادت، فداکاری، ابتکار و خلاقیت
فوق‌العاده و ارزنده نشان می‌دهند تابع شرایط ترفیعات مندرج‌در این قانون نبوده و
با پیشنهاد فرماندهان یا مسئولان مربوط و تصویب مقامات مذکور در ماده ۷۲ این قانون خواهد بود.
ماده ۷۹ – در موارد استثنائی به منظور تأمین نیازمندی‌های سازمان و حفظ تعادل در
سلسله مراتب در مشاغل حساس ممکن است پرسنل انتظامی و کارمندان با پیشنهاد فرمانده
نیروی انتظامی تصویب فرماندهی کل قوا حداکثر تا ۲ درجه یا ۲ رتبه موقت ترفیع یابند.
تبصره ۱ – پرسنلی که به درجه یا رتبه موقت نائل می‌شوند در تمام مدتی که حق
استفاده از درجه یا رتبه مزبور را دارند، حقوق همان درجه یا رتبه را دریافت خواهند داشت.
تبصره ۲ – ترفیع این قبیل پرسنل از لحاظ درجه یا رتبه ثابت تابع مقررات این قانون
بوده و نیل به درجه یا رتبه ثابت بالاتر پس از طی حداقل مدت‌توقف امکان‌پذیر است.
تبصره ۳ – در صورت رفع نیاز سازمانی یا مشاهده عدم کارآئی و شایستگی درجه یا رتبه موقت سلب می‌گردد.
تبصره ۴ – در صورتی که مشمولین این ماده در حین استفاده از درجه یا رتبه موقت
بازنشسته یا معلول و یا فوت شوند، عنوان و مزایای درجه یا‌رتبه موقت از آنان سلب و
مأخذ احتساب حقوق بازنشستگی یا وظیفه مستمری بر مبنای حقوق درجه یا رتبه ثابت
خواهد بود مگر در مورد پرسنل شهید و جانباز که درجه یا رتبه موقت آنان مبنای
احتساب حقوق مستمری و وظیفه خواهد بود.
ماده ۸۰ – وضع ترفیع پرسنلی که تحت تعقیب قانونی قرار گیرند به شرح زیر خواهد بود:
الف – در صورتی که در مراجع قضائی تحت پیگرد قانونی قرار گیرند و با قرار صادره
از مراجع ذی‌صلاح بازداشت شوند از تاریخ بازداشت ترفیع‌معلق می‌گردد مشروط بر این
که تاریخ بازداشت قبل از تاریخ استحقاق ترفیع باشد.
ب – در صورتی که پرونده منتهی به صدور رأی قطعی برائت یا قرارهای منع پیگرد یا
موقوفی تعقیب و یا تعلیق تعقیب گردد، ترفیع پرسنل از تاریخ استحقاق از این لحاظ بلامانع است.
ج – در صورت محکومیت، مدتی که بر اثر اجرای کیفر عملا” از خدمت منفک شده‌اند به حداقل مدت توقف در درجه یا رتبه اضافه خواهد شد.
د – محکومیت‌ها به میزانی که مشمول عفو، آزادی مشروط، تعلیق مجازات، تأخیر اجرای حکم و حبس با خدمت قرار گرفته‌اند اثری در ترفیع ندارند.
فصل چهارم – وضعیت پرسنل از لحاظ خدمت
ماده ۸۱ – وضعیت پرسنل مشمول این قانون، از لحاظ خدمت، حسب مورد، به شرح زیر خواهد بود:
الف – خدمت آزمایشی
ب – خدمت آموزشی
ج – حاضر به خدمت
د – خدمت تحت امر
ه – – مأمور
و – مأمور به خدمت
ز – مرخصی
ح – غایب
ط – فراری
ی – بازداشت
ک – منتظر خدمت
ل – بدون کار
م – منفصل از خدمت
ن – منتسب
ماده ۸۲ – “خدمت آزمایشی” وضع خدمتی کارمندانی است که برابر مقررات مربوط به
خدمت پذیرفته شده و به منظور ارزیابی شایستگی‌های لازم به مدت ۶ ماه تا دو سال
مرحله آزمایشی را می‌گذرانند.
تبصره – در صورت ابراز لیاقت و شایستگی در مدت خدمت آزمایشی و ادامه خدمت به صورت رسمی، این مدت از هر لحاظ جزء سابقه خدمت محسوب می‌گردد.
ماده ۸۳ – “خدمت آموزشی” وضع خدمتی پرسنلی است که بدون داشتن شغل سازمانی در یکی از مؤسسات یا مراکز آموزشی به هزینه نیروی انتظامی آموزش می‌بینند.
تبصره – جز در مورد آموزشهای بدو استخدام چنانچه دوره آموزش کمتر از ۶ ماه باشد پرسنل با حفط محل سازمانی به صورت مأمور دوره را طی‌خواهند نمود.
ماده ۸۴ – “حاضر به خدمت” وضع پرسنلی است که برابر مقررات مربوط در یکی از مشاغل سازمانی منصوب و عملا” در آن شغل انجام وظیفه می‌نمایند.
ماده ۸۵ – “خدمت تحت امر” وضع خدمتی پرسنلی است که توسط نیروی انتظامی جذب،
آموزش، سازماندهی و تجهیز شده و از لحاظ انجام وظایفی خاص زیر نظر وزارتخانه‌ها،
سازمان‌ها، نهادها و مؤسسات دولتی و وابسته به دولت قرار می‌گیرند.
تبصره ۱ – دستگاه‌های مذکور در ماده فوق موظفند همه ساله اعتبارات متناسب با
درخواست‌هایشان را در اختیار نیروی انتظامی قرار دهند.
تبصره ۲ – آیین‌نامه اجرائی این ماده توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور
تهیه و پس از بررسی در ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا‌می‌رسد.
ماده ۸۶ – “مأمور” وضعیت پرسنلی است که برای مدت کمتر از یک سال در یکی از مشاغل
سازمان غیر از شغل سازمانی خود و یا در شغلی که در سازمان محلی برای آن پیش‌بینی
نشده است گمارده شود.
تبصره – در مورد مشاغلی که در جداول سازمان محلی برای آن پیش‌بینی نشده است نیرویانتظامی موظف است حداکثر ظرف مدت یک سال تکلیف آن را از لحاظ حذف شغل و یا درج آن در جداول سازمان مشخص نماید.
ماده ۸۷ – “مأمور به خدمت” وضعیت پرسنلی است که حداکثر به مدت دو سال به یکی از
وزارتخانه‌ها یا نهادها یا سازمان‌های دولتی یا وابسته به‌دولت مأمور می‌گردند.
تبصره ۱ – مأمور به خدمت شدن در سایر نیروهای مسلح مشمول محدودیت زمانی مندرج در
ماده فوق نمی‌باشد.
تبصره ۲ – مأمور به خدمت شدن پرسنل منوط به تصویب مقامات مذکور در ماده ۷۲ این
قانون و درج مراتب در فرمان همگانی می‌باشد.
ماده ۸۸ – “مرخصی” وضع پرسنلی است که به مدت معین و به طور مجاز، به یکی از صور
زیر در محل خدمتی حضور نداشته باشند:
الف – مرخصی استحقاقی – پرسنل اعم از کادر ثابت، وظیفه و پیمانی حق استفاده از یک
ماه مرخصی سالانه را با استفاده از حقوق و مزایای‌مربوط دارا می‌باشند، مدت مرخصی
در مناطق بد آب و هوا ۴۵ روز خواهد بود.
تبصره – مرخصی استحقاقی پرسنل در طول دوره‌های آموزشی طبق مقررات مندرج در
اساسنامه مراکز آموزشی نیروی انتظامی خواهد بود.
ب – مرخصی استعلاجی – پرسنلی که به علت بیماری قادر به خدمت نمی‌باشند می‌توانند
با تجویز مراجع درمانی ذیربط حداکثر تا ۴ ماه در سال‌با حقوق و مزایا از این مرخصی
استفاده نمایند.
تبصره – پرسنل زن از نظر مرخصی دوران بارداری مشمول قانون استخدام کشوری می‌باشند.
ج – مرخصی اضطراری – پرسنلی که استحقاق مرخصی سالیانه را نداشته لیکن اضطراراً نیاز
به مرخصی دارند می‌توانند حداکثر به مدت ۱۵ روز از مرخصی استحقاقی سال بعد استفاده
نمایند.
د – مرخصی بدون حقوق – پرسنل در شرایط خاص و ضروری می‌توانند حداکثر جمعاً سه سال
در طول خدمت از مرخصی بدون حقوق استفاده‌نمایند. این مدت از لحاظ حقوق و ترفیعات و
بازنشستگی جزو سنوات خدمتی محسوب نمی‌گردد.
ه – مرخصی تشویقی – به مقتضای ابراز لیاقت و شایستگی می‌توان حداکثر تا ۳۰ روز در
طول سال به پرسنل مرخصی تشویقی با حقوق و مزایا‌داد.
و – مرخصی حج – پرسنل در طول خدمت می‌توانند برای یک بار جهت انجام حج تمتع از ۳۵
روز مرخصی با حقوق و مزایا استفاده نمایند.
تبصره ۱ – نحوه استفاده از مرخصی‌های مذکور، تعیین مناطق بد آب و هوا موضوع بند
الف این ماده و حدود و اختیارات فرماندهان و رؤسا در‌دادن مرخصی‌ها به موجب
آیین‌نامه‌ای است که به وسیله نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور و سازمان امور
اداری و استخدامی تهیه و پس از‌بررسی در ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا خواهد رسید.
تبصره ۲ – در شرایط جنگی و بسیج همگانی و در مواقعی که ضرورت ایجاب می‌نماید،
اعطاء مرخصی و مدت آن تابع شرایط مندرج در این ماده‌نبوده و در آیین‌نامه‌ای که
بوسیله نیروی انتظامی تهیه و پس از بررسی در ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا
می‌رسد، مشخص خواهد شد.
ماده ۸۹ – “غایب” وضع پرسنلی است که بدون رعایت مقررات در محل خدمت حاضر نشوند.
ماده ۹۰ – “فراری” وضع پرسنلی است که مدت غیبت آنان در زمان صلح از ۱۵ روز و در
زمان جنگ از ۵ روز تجاوز نماید، حقوق و مزایای این‌قبیل پرسنل از تاریخ غیبت قطع
می‌گردد و پرسنل فراری پس از معرفی یا دستگیری بلافاصله شروع به خدمت نموده و به
اتهام فرار آنان برابر مقررات کیفری مربوط رسیدگی می‌شود.
وضعیت خدمتی پرسنل کادر ثابت که مرتکب فرار از خدمت شده‌اند به شرح زیر خواهد بود:
الف – در صورت صدور رأی برائت یا قرار موقوفی تعقیب یا قرار منع پیگرد و یا قرار
تعلیق تعقیب، ایام غیبت و فرار به انتساب تبدیل خواهد شد.
ب – در صورت محکومیت به مجازاتی که مستلزم اخراج از خدمت نباشد، ایام غیبت و فرار
جزء خدمت محسوب نمی‌گردد.
ج – در صورت محکومیت به مجازاتی که مستلزم اخراج از خدمت باشد از تاریخ قطعیت رأی
اخراج خواهند شد.
تبصره ۱ – هرگاه مدت فرار پرسنل کادر ثابت بالغ بر ۶ ماه گردد از زمان آغاز غیبت
اخراج می‌گردند و پس از آن برابر مقررات کیفری مربوط محاکمه‌شده و فقط در صورت
صدور رأی برائت و یا منع پیگرد حکم اخراج کان لم یکن خواهد شد. در صورتی که محاکمه
غیابی انجام گردد پرسنل می‌توانند‌پس از حضور به حکم صادره اعتراض نموده و در صورت
صدور رأی برائت یا قرار منع پیگرد در رسیدگی مجدد حکم اخراج آنان نیز کان‌لم
یکن‌می‌گردد. مدت غیبت یا فرار پرسنل مذکور پس از بازگشت به خدمت در شمول بند الف
قرار می‌گیرد.
تبصره ۲ – چنانچه رسیدگی به پرونده پرسنل موضوع تبصره فوق منتهی به قرارهای
موقوفی تعقیب یا تعلیق تعقیب گردد حکم اخراج لغو و به‌خدمت اعاده می‌گردند و مدت
غیبت و فرار جزء ایام خدمت محسوب نخواهد شد.
ماده ۹۱ – “بازداشت” وضع پرسنلی است که به موجب قرارهای صادره از مراجع ذی صلاح
قضائی تا صدور حکم قطعی در توقیف به سر برده و یا‌برابر مقررات انضباطی در
بازداشتگاه یا محل خدمتی تحت نظر باشد.
ماده ۹۲ – “منتظر خدمت” وضع پرسنلی است که برابر مقررات مربوط به علت ارتکاب
تخلفات انضباطی به طور موقت از کار برکنار شده باشند.مدت انتظار خدمت، جزء ایام
خدمت برای ترفیع منظور نشده و تنها از نظر بازنشستگی منظور خواهد شد. کسور
بازنشستگی این مدت بر اساس‌آخرین حقوق آنان قبل از انتظار خدمت به صندوق بازنشستگی
واریز خواهد شد.
ماده ۹۳ – “بدون کار” وضع پرسنلی است که به یکی از علل زیر موقتاً از کار برکنار گردند:
الف – به موجب قرارهای صادره از مراجع ذی‌صلاح قضائی بازداشت و یا تعلیق از شغل
شوند.
ب – برابر احکام صادره از دادگاه‌های صالح زندانی شوند.
ج – به علت عدم پرداخت محکوم به یا بدهی منجر به صدور اجرائیه، زندانی شوند.
د – به علت ارتکاب تخلفات انضباطی بدون کار شوند.
ه – در صورتی که محکوم به اقامت اجباری یا ممنوع از اقامت در محل معین شوند.
تبصره ۱ – نیروی انتظامی می‌تواند پرسنل مشمول بند “ه” را بجای بدون کاری در آن
محل حاضر به خدمت نماید.
تبصره ۲ – مدت بدون کاری جزء ایام خدمت برای ترفیع منظور نشده و تنها از نظر
بازنشستگی محسوب می‌گردد.
کسور بازنشستگی این مدت بر اساس آخرین حقوق آنان قبل از بدون کاری به صندوق
بازنشستگی واریز خواهد شد.
تبصره ۳ – محکومیت‌ها به میزانی که مشمول عفو، آزادی مشروط، تعلیق اجرای مجازات،
تأخیر اجرای حکم یا حبس با خدمت قرار گیرند باعث‌بدون کاری نخواهد شد.
ماده ۹۴ – “منفصل از خدمت” وضع پرسنلی است که طبق احکام قطعی صادره از مراجع
قضائی ذی‌صلاح به طور دائم یا موقت از خدمت منفک‌می‌گردند. با پرسنل مذکور به شرح
زیر رفتار می‌شود:
الف – انفصال دائم در حکم اخراج می‌باشد.
ب – انفصال موقت تا یک سال مشمول ماده ۷ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب
1371.۳.۳ مجلس شورای اسلامی خواهد بود.
ج – انفصال موقت بیش از یک سال در کمیسیون ماده ۹۹ مطرح و از لحاظ ادامه خدمت و یا
بازنشستگی و یا بازخریدی و یا اخراج برابر مقررات‌اتخاذ تصمیم می‌گردد.
ماده ۹۵ – “منتسب” وضعیت پرسنلی است که در یکی از حالت‌های زیر از یگان خدمتی
خود منفک گردیده و در اختیار معاونت پرسنلی نیرویانتظامی قرار می‌گیرند. مدت
انتساب جزء خدمت برای ترفیع منظور می‌گردد به استنثاء پرسنل مفقودالاثر که موکول
به تعیین تکلیف آنان است.
الف – پرسنلی که به واسطه حذف یا انحلال محل سازمانی موقتاً بدون شغل می‌شوند که
در این صورت نیروی انتظامی موظف است حداکثر‌ظرف سه ماه وضعیت شغلی این قبیل پرسنل
را روشن نماید.
ب – پرسنلی که به دست دشمنان خارجی اسیر گردیده یا توسط ضد انقلاب یا اشرار یا
سارقین مسلح و یا قاچاقچیان به گروگان گرفته شده باشند‌برای تمام مدت اسارت یا در
گروگان بودن و حداکثر تا شش ماه پس از آزادی، نیروی انتظامی موظف است ظرف مدت
مزبور وضعیت این قبیل پرسنل‌را روشن نماید.
ج – پرسنل مفقودالاثری که در نبرد با دشمنان خارجی یا رویارویی با ضد انقلاب یا
اشرار یا سارقین مسلح و یا قاچاقچیان ناپدید شده و وضع آنان‌نامعلوم است، تا تعیین
وضعیت.
د – پرسنلی که به لحاظ بیماری بیش از ۴ ماه از خدمت منفک و تحت معالجه باشند،
حداکثر تا یک سال.
ه – مدت بدون کاری پرسنل موضوع بند الف ماده ۹۳ این قانون در صورت صدور رأی برائت،
قرار موقوفی تعقیب یا قرار منع پیگرد.
تبصره – پرسنل مأمور و مأمور به خدمت بیش از ۶ ماه و همچنین پرسنلی که در طول
خدمت به دوره‌های آموزشی بیش از شش ماه اعزام می‌گردند در حکم منتسب خواهند بود.
فصل پنجم
امور انضباطی تشویقات، تنبیهات و نحوه رسیدگی به شکایات
ماده ۹۶ – پرسنل نیروی انتظامی از نظر انضباطی تابع آیین‌نامه انضباطی نیروهای مسلح (مصوب فرماندهی کل قوا) می‌باشند.
ماده ۹۷ – پرسنل به مقتضای ابراز لیاقت و شایستگی به شرح زیر تشویق می‌شوند:
الف – تشویق شفاهی.
ب – تشویق کتبی.
ج – تشویق در دستور قسمتی.
د – تشویق در دستور نیروی انتظامی یا سازمان.
ه – – تشویق در فرمان همگانی.
و – مرخصی تشویقی حداکثر به مدت ۳۰ روز.
ز – پاداش و جوائز.
ح – سفر حج یا عتبات عالیات با هزینه نیروی انتظامی.
ط – اعطای ارشدیت، به میزان کمتر از حداقل مدت توقف قانونی در درجه یا رتبه مربوطه.
ی – اعطای درجه تشویقی به میزان یک درجه یا رتبه با احتساب مدت قدمت در درجه یا رتبه قبل.
ک – اعطای نشان.
تبصره ۱ – فرماندهان و مسئولین در صورت اقتضاء می‌توانند در حدود اختیارات قانونی خود تنبیه در حال اجرا را به عنوان تشویق مورد عفو قرار‌دهند.
تبصره ۲ – مقامات مذکور در ماده ۷۲ این قانون همه ساله می‌توانند به نسبت حداکثر
یک درصد آمار پرسنل جمعی که حداقل ۲۵ سال تمام سابقه‌خدمت داشته باشند به پرسنل
زبده و شایسته برای یک بار به میزان حداکثر یک رتبه حقوقی تشویقی اعطاء نمایند.
رتبه مزبور صرفاً در محاسبه حقوق‌طول خدمت مؤثر بوده و پس از خاتمه خدمت حذف
می‌گردد. دستورالعمل اجرایی این تبصره توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور
تهیه‌پس از بررسی در ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا خواهد رسید.
ماده ۹۸ – تنبیهاتی که بعلت تخلفات پرسنل اعمال می‌شود به شرح زیر است:
الف – توبیخ شفاهی.
ب – توبیخ کتبی.
ج – توبیخ در دستور قسمتی.
د – توبیخ در دستور نیروی انتظامی یا سازمان.
ه – توبیخ در فرمان همگانی.
و – خدمت شبانه‌روزی در قسمت حداکثر به مدت ۳۰ روز.
ز – بازداشت غیر قابل تمدید در بازداشتگاه حداکثر به مدت ۳۰ روز.
ح – کسر حقوق حداکثر به میزان یک پنجم، حداکثر به مدت چهار ماه.
ط – انتظار خدمت حداکثر به مدت ۶ ماه.
ی – بدون کاری حداکثر تا ۳ ماه.
ک – محرومیت از ترفیع به مدت محدود و حداکثر دو سال در زمان صلح و چهار سال در زمان جنگ.
ل – تنزیل موقت یک درجه یا رتبه حداکثر به مدت دو سال.
م – تنزیل دائم یک درجه یا رتبه.
ن – معافیت از خدمت.
س – اخراج از خدمت.
تبصره – در صورتی که تنزیل درجه یا رتبه برای مدت محدود اعمال می‌شود پس از
انقضای مدت مذکور پرسنل مورد تنبیه با درجه یا رتبه قبل از‌تنبیه با همان قدمت به
خدمت ادامه داده و ترفیعات بعدی آنان بر اساس درجه یا رتبه مزبور خواهد بود و در
صورتی که تنزیل درجه یا رتبه به طور دائم‌اعمال شود پرسنل مورد تنبیه با احتساب
قدمت خدمت در درجه یا رتبه قبل از تنبیه پس از طی حداقل مدت توقف به درجه یا رتبه
بالاتر نائل شده و ترفیعات بعدی آنان طبق مقررات این قانون خواهد بود.
ماده ۹۹ – رسیدگی به تخلفات پرسنل که فرمانده ناحیه انتظامی یا رؤسا و مسئولین
رده‌های همطراز و بالاتر برای آنان پیشنهاد محرومیت از ترفیع،تنزل درجه یا رتبه،
معافیت از خدمت و یا اخراج می‌دهند در هیأت‌هایی مرکب از اعضاء مشروحه زیر به عمل
می‌آید:
الف – معاون پرسنلی نیروی انتظامی و یا جانشین وی.
ب – رئیس بازرسی نیروی انتظامی.
ج – معاون سازمان عقیدتی سیاسی.
د – معاون سازمان حفاظت اطلاعات.
ه – نماینده سازمان قضایی نیروهای مسلح.
تبصره ۱ – هیأت‌های رسیدگی می‌توانند از اشخاصی که ضروری تشخیص می‌دهند به منظور
اظهار نظر دعوت نمایند لیکن حق رأی منحصر به‌اعضاء اصلی هیأت است.
تبصره ۲ – دعوت از شخص متخلف جهت استماع دفاعیات در جلسه رسیدگی الزامی است لکن
در صورتی که دوبار بدون عذر موجه در جلسه‌هیأت حضور نیابد این حق از وی سلب
می‌گردد و همچنین یک هفته قبل موضوع تخلف باید به وی ابلاغ شود.
تبصره ۳ – حداقل یک هفته قبل از تشکیل جلسه رسیدگی، موضوع تخلف و دلائل مربوطه و
خلاصه پرونده و سوابق پرسنل متخلف به تمامی‌اعضاء هیأت اعلام می‌گردد.
تبصره ۴ – درجه یا رتبه خدمتی نمایندگان هیأت‌های رسیدگی بایستی حداقل یک درجه یا
رتبه از درجه یا رتبه خدمتی پرسنل متخلف بالاتر باشد در صورت عدم وجود و همچنین در
مورد نمایندگان سازمان‌های عقیدتی و سیاسی و حفاظت اطلاعات درجه یا رتبه محل
سازمانی ملاک عمل خواهد بود.
تبصره ۵ – تصمیمات هیأت با اکثریت آراء اعضاء معتبر خواهد بود و جز در موارد
معافیت یا اخراج از خدمت پس از درج در دستور نیروی انتظامی قطعی و قابل اجرا
می‌باشد، در این موارد نیز در صورتی که ظرف مدت یک ماه پس از ابلاغ تصمیمات به شخص
ذینفع، مورد اعتراض وی قرار نگیرد پس از درج در دستور نیروی انتظامی قابل اجرا است
و در صورت تسلیم اعتراضیه، موضوع در هیأت مذکور در ماده ۱۰۰ این قانون مورد رسیدگی
قرار‌گرفته و رأی هیأت مزبور پس از درج در دستور نیروی انتظامی قابل اجراء خواهد بود.
ذینفع نسبت به آراء قابل اجراء هر یک از دو هیأت می‌تواند ظرف یک ماه پس از ابلاغ
به مراجع صالحه تظلم نماید.
تبصره ۶ – رسیدگی به تخلفات انضباطی و آموزشی محصلین بدو خدمت به عهده شورای
آموزشی مرکز آموزش مربوطه بوده و تصمیمات متخذه‌با تصویب فرمانده نیروی انتظامی
قابل اجرا خواهد بود.
تبصره ۷ – کارمندانی که در طول و یا در پایان خدمت آزمایشی عدم صلاحیت یا شایستگی
یا کارآئی آنان محرز شود به پیشنهاد فرمانده ناحیه انتظامی یا رؤسا و مسئولین
همطراز و بالاتر و یا سازمان‌های عقیدتی سیاسی و یا حفاظت اطلاعات و تصویب فرمانده
نیروی انتظامی از کار برکنار می‌شوند.
ماده ۱۰۰ – هیأت تجدید نظر از اعضاء زیر تشکیل می‌گردد:
الف – وزیر کشور یا معاون ذیربط.
ب – فرمانده نیروی انتظامی یا جانشین وی
ج – رئیس سازمان عقیدتی سیاسی یا جانشین وی
د – فرمانده سازمان حفاظت اطلاعات یا جانشین وی
ه – رئیس سازمان قضائی نیروهای مسلح یا جانشین وی.
تبصره – پرسنل معترض به تصمیمات هیأت رسیدگی مذکور در ماده ۹۹ می‌بایست ظرف مدت
یک ماه از تاریخ ابلاغ تصمیمات هیأت، اعتراض‌کتبی خود را به دبیرخانه هیأت تجدید
نظر تسلیم و یا با پست سفارشی ارسال نمایند و تصمیمات این هیأت با رأی اکثریت
اعضاء معتبر خواهد بود.
ماده ۱۰۱ – به شکایات پرسنل از رده‌های بالاتر در امور خدمتی به ترتیب سلسله
مراتب تا فرمانده ناحیه انتظامی یا رؤسا و مسئولین رده‌های‌همطراز یا بالاتر
رسیدگی می‌شود در صورت باقی بودن شاکی به شکایت خود مراتب در هیأت موضوع ماده ۱۰۰
مطرح خواهد شد. رأی هیأت مذکور‌قطعی است.
تبصره ۱ – شکایات پرسنل از فرماندهان نیروی انتظامی ناحیه و رؤسا و مسئولین
همطراز و بالاتر بوسیله فرمانده نیرو رسیدگی و در صورتی که‌شاکی به شکایت خود باقی
باشد موضوع در هیأت موضوع ماده ۱۰۰ مطرح خواهد شد.
تبصره ۲ – چگونگی تشکیل و نحوه رسیدگی هیأت‌های رسیدگی و هیأت تجدید نظر و همچنین
میزان اختیارات هیأت‌های مذکور در مورد‌رسیدگی به شکایات به موجب آیین‌نامه‌ای
خواهد بود که به وسیله نیروی انتظامی با هماهنگی وزیر کشور تهیه و پس از بررسی در
ستاد کل به تصویب‌فرماندهی کل قوا خواهد رسید.
فصل ششم – پایان خدمت
ماده ۱۰۲ – خدمت پرسنل در نیروی انتظامی به یکی از صور زیر پایان می‌یابد:
الف – شهادت
ب – جانباز شدن
ج – بازنشستگی
د – بازخریدی
ه – – انتقال
و – معلولیت
ز – فوت
ح – استعفاء
ط – معافیت از خدمت
ی – اخراج
ماده ۱۰۳ – پرسنل در موارد زیر شهید محسوب می‌شوند:
الف – کشته شدن یا فوت در میدان نبرد به سبب مأموریت
ب – [اصلاحی ۱۳۷۶/۷/۲۹]
کشته شدن یا فوت در هرگونه مأموریت رزمی و یا جنگی یا ویژه و در طول رفت و برگشت به سبب مأموریت.
ج – کشته شدن یا فوت در اسارت دشمن یا ضد انقلاب یا اشرار یا سارقین مسلح یا قاچاقچیان و یا سایر تبهکاران تحت تعقیب.
د – کشته شدن در حین تعقیب و مراقبت دشمن یا ضد انقلاب یا اشرار یا تبهکاران یا قاچاقچیان و یا سارقین مسلح.
ه – کشته شدن در هرگونه حملات زمینی، هوائی و دریائی دشمن.
و – کشته شدن یا فوت در مسیر رفت و برگشت از منطقه عملیات تا محل مرخصی.
ز – کشته شدن توسط اشرار، سارقین مسلح، قاچاقچیان و سایر تبهکاران تحت تعقیب به سبب مأموریت.
ح – کشته شدن توسط ضد انقلاب و یا به سبب عملیات خرابکاری عوامل دشمن.
ط – کشته شدن در حین آموزشهای رزمی و عملیات مانوری که در چارچوب مقررات سازمان اجراء می‌گردد.
ی – کشته شدن حین بررسی و آزمایش اسلحه و مهمات و خنثی‌سازی مواد منفجره و محترقه به سبب مأموریت.
ک – کشته شدن به سبب خدمت از طریق سؤقصد اعم از این که در ایام خدمت یا غیر خدمت باشد.
ل – فوت در اثر تشدید جراحات و صدمات حاصله از موارد مندرج در بندهای بالا، مشروط
براین که جراحات یا صدمات مذکور طبق تشخیص‌کمیسیون پزشکی علت فوت باشد.
تبصره – منظور از مأموریت‌های مندرج در این ماده کلیه وظائفی است که تحت همین عنوان به پرسنل اعم از انفرادی یا دسته‌جمعی از طرف یگان مربوط واگذار می‌شود.
ماده ۱۰۴ – پرسنلی که یک یا چند عضو خود یا بخشی از آن را بری همیشه از دست دهند
یا بیش از یک سال از خدمت منفک و تحت معالجه قرار‌گیرند و یا بعلت فقدان سلامتی
تمام یا بخشی از توان کاری خود را از دست بدهند و تا یکسال کارائی خود را به دست
نیاورند چنانچه در یکی از موارد‌مذکور در ماده فوق این وضعیت برای آنان بوجود آمده
باشد جانباز و در سایر موارد معلول شناخته می‌شوند.
جانبازان و معلولین از نظر وضعیت خدمتی مشمول یکی از بندهای زیر خواهند بود.
الف – پرسنلی که خسارت وارده بر عضو یا اعضاء آنان و یا میزان کارایی از دست رفته
ایشان جزئی بوده و امکان ادامه خدمت بدون مشقت برای‌آنان وجود داشته باشد به خدمت ادامه می‌دهند.
ب – پرسنلی که خسارت وارده بر عضو یا اعضاء آنان و یا میزان کارآئی از دست رفته
ایشان در حدی است که ادامه خدمت برای آنان توأم با مشقت‌می‌باشد لکن شخصاً مایل به
ادامه خدمت باشند به خدمت ادامه می‌دهند و در صورت عدم تمایل حسب مورد به عنوان
جانباز یا معلول بازنشسته می‌گردند.
ج – پرسنلی که خسارت وارده بر عضو یا اعضاء آنان و یا میزان کارائی از دست رفته
ایشان در حدی باشد که امکان ادامه خدمت را از آنان سلب‌نماید و پرسنلی که بیش از
یک سال منفک از خدمت و تحت معالجه باشند حسب مورد به عنوان جانباز یا معلول بازنشسته می‌گردند.
تبصره ۱ – تشخیص تطبیق وضعیت پرسنل با این ماده و بندهای آن از نظر پزشکی بر عهده کمیسیون عالی پزشکی برابر دستورالعمل مربوطه می‌باشد.
تبصره ۲ – پرسنلی که بر اساس این ماده بازنشسته می‌گردند چنانچه حداکثر تا پنج
سال پس از بازنشستگی سلامت خود را به نحوی باز یابند که به تشخیص کمیسیون عالی
پزشکی امکان ارجاع شغل به آنان وجود داشته باشد در صورتی که واحد صلاحیت اعاده به
خدمت باشند با تمایل شخصی و‌با تصویب مقامات مذکور در ماده ۷۲ این قانون با درجه یا رتبه قبل از بازنشستگی به خدمت اعاده می‌گردند.
ماده ۱۰۵ – جانبازان بالای ده درصد در صورت ادامه خدمت به تناسب آسیب وارده از یک ماه تا چهار سال ارشدیت برخوردار می‌گردند.
تبصره ۱ – طبقه‌بندی صدمات وارده بر جانبازان و میزان ارشدیت استحقاقی طبق
آیین‌نامه‌ای خواهد بود که توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه و پس از
بررسی در ستاد کل به تصویب فرماندهی کل قوا می‌رسد.
تبصره ۲ – تشخیص جانباز بودن پرسنل از نظر تطبیق وضعیت آنان (با موارد مذکور در
ماده ۱۰۳ این قانون) و همچنین، تعیین میزان ارشدیت استحقاقی هر یک از جانبازان بر
عهده کمیسیون مذکور در ماده ۱۱۷ این قانون می‌باشد.
تبصره ۳ – مزایای شغلی جانبازان بند ب ماده فوق که به خدمت ادامه می‌دهند صرف نظر از مشاغلی که به آنان محول می‌گردد حداقل معادل مزایای شغل آنان در زمان جانباز شدن خواهد بود.
ماده ۱۰۶ – پرسنل مشمول این قانون با داشتن ۳۰ سال خدمت یا ۶۰ سال سن بازنشسته می‌شوند.
تبصره ۱ – در مواقع استثنائی و نیاز نیروی انتظامی به تشخیص و پیشنهاد فرمانده
نیروی انتظامی و تمایل پرسنل، در صورت تصویب هیأت مذکور در ماده ۱۰۰ این قانون
بازنشستگی به مدت محدود حداکثر به مدت ۳ سال به تعویق خواهد افتاد. این مدت حداکثر
برای یک بار بنا به تصویب هیأت‌مذکور تمدید خواهد شد.
تبصره ۲ – پرسنلی که دارای حداقل ۲۵ سال سابقه خدمت باشند می‌توانند شخصاً تقاضای
بازنشستگی نمایند، قبول یا رد تقاضای آنان موکول به‌نظر نیروی انتظامی می‌باشد و
صرف تقاضای بازنشستگی رافع مسئولیت‌های محوله نخواهد بود این مدت برای زنان ۲۰ سال می‌باشد.
تبصره ۳ – پرسنل شاغل در مشاغلی که به موجب قوانین خاص شرایط ویژه‌ای از نظر
سنوات بازنشستگی برای آنها پیش‌بینی شده است از قبیل مشاغل سخت و زیان‌آور و کار
با اشعه و نظایر آن مشمول مقررات مربوطه خواهند بود.
تبصره ۴ – در صورتی که پرسنل در طول اجرای تنبیه تنزیل موقت درجه یا رتبه بازنشسته شوند به استثنای مشمولین تبصره ۲ این ماده با درجه یا رتبه قبل از تنبیه بازنشسته خواهند شد.
تبصره ۵ – تصویب بازنشستگی با رعایت مقررات این قانون به عهده مقامات مذکور در ماده ۷۲ این قانون خواهد بود.
ماده ۱۰۷ – نیروی انتظامی در موارد استثنائی می‌تواند در صورت نیاز، پرسنل
بازنشسته‌ای را که صلاحیت اعاده به خدمت داشته باشند و بیش از ۵ سال از تاریخ
بازنشستگی آنان نگذشته باشد با تمایل شخصی آنان و تصویب هیأت مذکور در ماده ۱۰۰
این قانون با درجه یا رتبه و قدمت خدمت قبل‌از بازنشستگی برای مدت محدود (حداکثر ۳ سال) به خدمت اعاده نماید.
تبصره ۱ – هیأت فوق می‌تواند مدت یاد شده را برای یک بار دیگر به مدت حداکثر سه سال تمدید نماید.
تبصره ۲ – تقاضای بازنشستگی مجدد قبل از انقضای مدت فوق ممنوع است، لیکن سازمان می‌تواند قبل از انقضای مدت مزبور آنان را مجدداً بازنشسته نماید.
تبصره ۳ – پرسنلی که به خدمت اعاده می‌گردند از تاریخ اعاده، حقوق بازنشستگی آنان
قطع شده و از حقوق درجه یا رتبه خود و مزایای شغل‌مربوط استفاده می‌نمایند و از
نظر کلیه امور استخدامی مانند سایر شاغلین با آنان رفتار و مدت خدمت جدید این قبیل
پرسنل بر سنوات قبلی اضافه و‌موجب تجدید نظر در حقوق بازنشستگی آنان خواهد بود.
ماده ۱۰۸ – نیروی انتظامی می‌تواند از پرسنل بازنشسته مشمول این قانون و سایر
بازنشستگان دولت با حفظ وضعیت و حقوق بازنشستگی به‌طریق خرید خدمت استفاده نماید.
تبصره – آیین‌نامه اجرائی این ماده توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور و
سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و پس از بررسی‌در ستاد کل به تصویب
فرماندهی کل قوا خواهد رسید.
ماده ۱۰۹ – پرسنل انتظامی بازنشسته حق استفاده از لباس مخصوصی انتظامی را ندارند
مگر در موارد خاصی که استفاده از آن از طرف نیرویانتظامی اعلام گردد.
ماده ۱۱۰ – پرسنل پس از انجام خدمت به میزان حداقل ۲ برابر مدت آخرین دوره آموزشی
بعد از اتمام آن دوره مشروط بر این که حداقل پنج سال‌بیش از مجموع سنواتی که به
هزینه نیروی انتظامی تحصیل کرده‌اند سابقه خدمت داشته باشند، می‌توانند تقاضای
بازخریدی نمایند.
تصویب این تقاضا به عهده مقامات مذکور در ماده ۷۲ این قانون خواهد بود.
تبصره – در زمان جنگ و مواقع بحرانی و شرایطی که احتمال وقوع جنگ وجود دارد تصویب بازخریدی در اختیار فرمانده کل قوا می‌باشد.
ماده ۱۱۱ – به پرسنلی که سوابق خدمتی آنان بازخرید می‌شود به ازاء هر سال خدمت
قابل احتساب از نظر بازنشستگی مبلغی معادل یک و نیم‌برابر آخرین حقوق و مزایا
پرداخت خواهد شد.
تبصره – پرسنلی که به تنزیل دائم یا موقت درجه یا رتبه تنبیه می‌شوند در صورت
بازخریدی با درجه یا رتبه موجود بازخرید خواهند شد.
ماده ۱۱۲ – نیروی انتظامی می‌تواند در صورت نیاز، پرسنل بازخرید شده‌ای را که
صلاحیت اعاده به خدمت داشته باشند و از زمان برکناری آنها‌بیش از پنج سال نگذشته
باشد با تقاضای شخصی و تصویب مقامات مذکور در ماده ۷۲ این قانون فقط برای یک بار
با درجه یا رتبه و سابقه خدمت‌قبلی به خدمت اعاده نماید. این قبیل پرسنل بایستی
وجوهی را که بابت بازخرید از سوابق خدمتی مربوطه دریافت داشته‌اند مسترد نمایند.
ماده ۱۱۳ – در صورت درخواست یکی از وزارتخانه‌ها، مؤسسات دولتی یا وابسته به دولت
یا نهادهای انقلاب اسلامی پرسنل با تمایل شخصی و‌موافقت نیروی انتظامی با تصویب
مقامات مذکور در ماده ۷۲ این قانون منتقل می‌گردند.
تبصره ۱ – در زمان جنگ و شرایط بحرانی و مواقعی که احتمال وقوع جنگ وجود دارد
انتقال پرسنل با تصویب فرمانده کل قوا امکان‌پذیر است و‌در شرایط مزبور در صورت
امر فرماندهی کل قوا، پرسنل منتقل شده به سازمان‌های دیگر به نیروی انتظامی اعاده
می‌گردند. سابقه خدمت در مدت‌انتقال جزء سنوات خدمتی و ترفیعات محسوب می‌گردد.
تبصره ۲ – نیروی انتظامی در صورت نیاز می‌تواند پرسنلی را که منتقل شده‌اند در
صورت تمایل شخصی و داشتن کارائی لازم و صلاحیت اعاده به‌خدمت با همان درجه یا رتبه
قبل از انتقال و احتساب سابقه خدمت مدت انتقال از نظر پایه حقوق و بازنشستگی با
تصویب مقامات مذکور در ماده ۷۲این قانون اعاده نماید.
تبصره ۳ – نیروی انتظامی مکلف است کسور بازنشستگی و بیمه پرسنل (عم از سهم دولت
و پرسنل) را پس از انتقال به سازمان یا وزارتخانه ذیربط واریز و در صورت اعاده به
نیروی انتظامی مسترد نماید.
ماده ۱۱۴ – پرسنلی که به یکی از بیماری‌هائی که قانون، شرایط ویژه‌ای برای
مستخدمین مبتلا به آنها پیش‌بینی نموده است (از قبیل سل و سرطان)مبتلا شوند، از
تسهیلات آن قوانین برخوردار خواهند شد.
ماده ۱۱۵ – موارد فوت در حین انجام وظیفه یا به سبب آن به شرح زیر است:
الف – فوت در محل خدمت و همچنین در حال رفت و برگشت یا خارج از محل خدمتی در
ارتباط با امور خدمتی.
ب – فوت در طول مأموریت غیر از موارد مذکور در ماده ۱۰۳ این قانون از لحظه ابلاغ
تا خاتمه مأموریت در ارتباط با مأموریت.
ج – چنانچه پرسنل در ساعات خدمت یا به سبب امور خدمتی یا در طول مأموریت بیمار شده
و یا در اثر حوادث و سوانح مصدوم و مجروح گردیده و بعداً فوت شوند.
د – فوت در اثر بیماریهای ناشی از موقعیت یا شرایط خاص خدمتی.
ه – فوت در رفت و برگشت از مرخصی.
تبصره – پرسنلی که در موارد موضوع این ماده معلول شوند معلول خدمتی محسوب می‌شوند.
ماده ۱۱۶ – فوت یا معلولیت در غیر از موارد مذکور در ماده ۱۱۵ فوت یا معلولیت عادی محسوب می‌گردد.
ماده ۱۱۷ – برای تشخیص شهادت، جانبازی، فوت در حین انجام وظیفه یا به سبب آن، فوت
عادی و همچنین تشخیص موارد مختلف معلولیت کمیسیونی با عضویت اعضاء زیر تشکیل می‌گردد:
الف – نماینده معاونت پرسنلی نیروی انتظامی
ب – نماینده بازرسی نیروی انتظامی
ج – نماینده امور قوانین پرسنلی نیروی انتظامی
د – فرمانده یگان ذیربط یا نماینده وی
ه – – نماینده بهداری نیروی انتظامی (پزشک)
و – نماینده سازمان عقیدتی و سیاسی
ز – نماینده سازمان حفاظت اطلاعات
ماده ۱۱۸ – چنانچه نظریه کمیسیون مندرج در ماده فوق ظرف مدت یک ماه از تاریخ
ابلاغ مورد اعتراض جانباز یا معلول یا یکی از وراث شهداء یا‌متوفی قرار گیرد صدور
رأی نهایی بر عهده کمیسیون تجدید نظر که از مقامات زیر تشکیل می‌گردد خواهد بود:
الف – معاون امنیتی – انتظامی وزارت کشور
ب – معاون پرسنلی نیروی انتظامی یا جانشین وی
ج – رئیس بهداری نیروی انتظامی یا جانشین وی
د – مسئول اداره قوانین پرسنلی نیروی انتظامی یا جانشین وی
ه – مسئول سازمان عقیدتی سیاسی یا جانشین وی
و – مسئول سازمان حفاظت اطلاعات یا جانشین وی
تبصره – در مواردی که پرونده مربوط به پرسنل جمعی ستاد کل یا وزارت دفاع باشد حسب مورد نماینده مربوطه در کمیسیون با حق رأی شرکت‌خواهد نمود.
ماده ۱۱۹ – آیین‌نامه اجرائی مواد ۱۰۳، ۱۱۵، ۱۱۷ و ۱۱۸ این قانون توسط نیروی انتظامی و وزارت کشور با هماهنگی ستاد کل تهیه و به تصویب‌فرماندهی کل قوا می‌رسد.
ماده ۱۲۰ – استعفاء پرسنل در صورت تقاضای شخصی و تصویب مقامات مذکور در ماده ۷۲ این قانون حسب مورد تابع یکی از بندهای زیر می‌باشد:
الف – محصلین در مدت طی دوره آموزشی بدو خدمت در نیروی انتظامی یا به هزینه آن یا
بلافاصله پس از پایان آموزش با پرداخت دو برابر‌هزینه‌های تحصیلی مستعفی می‌گردند.
ب – پرسنلی که علاوه بر سنوات آموزشی، مدتی خدمت نموده‌اند به میزان یک دوم مدت
مزبور از پرداخت هزینه موضوع بند الف معاف خواهند‌شد.
در مورد آخرین دوره آموزشی، سنوات خدمتی پس از آن ملاک محاسبه خواهد بود.
ج – پرسنلی که نیروی انتظامی برای تحصیل آنان هزینه‌ای پرداخت نکرده است پس از
خدمت به میزان مدت حداقلی که برای تقاضای استعفاء در‌قرارداد استخدامی تعیین
گردیده مستعفی می‌گردند.
تبصره – در محاسبه مبلغی که برای تحصیل پرسنل صرف شده است کمک هزینه تحصیلی، حقوق
و مزایای پرداختی به آنان در مدت تحصیل،هزینه‌های جاری تحصیلی در مراکز آموزشی،
وجوهی که بابت شهریه به مؤسسه‌های آموزشی پرداخت شده است، فوق‌العاده مأموریت
آموزشی در‌داخل یا خارج از کشور و هزینه نوشت‌افزار و تهیه مدارک تحصیلی، خوراک و
پوشاک منظور می‌گردد.
ماده ۱۲۱ – تصویب استعفاء در زمان جنگ و شرایط بحرانی و مواقعی که احتمال وقوع جنگ وجود دارد در اختیار فرماندهی کل قوا می‌باشد.
ماده ۱۲۲ – پرسنل مستعفی در صورت نیاز نیروی انتظامی با تقاضای شخصی و داشتن
شرایط و صلاحیت اعاده به خدمت در صورتی که از تاریخ برکناری آنان تا تاریخ تسلیم
تقاضا بیش از ۵ سال نگذشته باشد با تصویب مقامات ماده ۷۲ این قانون با حفظ درجه یا
رتبه و قدمت خدمت قبل از‌استعفاء ممکن است برای یک بار به خدمت اعاده شوند. این
پرسنل باید وجوهی را که در زمان استعفاء دریافت داشته‌اند مسترد نمایند و
متقابلا” وجوهی را که پرداخت نموده‌اند بازگردانده می‌شود.
ماده ۱۲۳ – پرسنلی که تا چهار سال پس از حداقل مدت توقف در درجه یا رتبه صلاحیت
نیل به ترفیع را به دست نیاورند و همچنین پرسنلی که‌فاقد توانائی لازم برای انجام
وظایف متناسب با درجه یا رتبه و تخصص مربوط باشند و نیز پرسنلی که ادامه خدمت
آنها به مصلحت نیروی انتظامی‌نبوده و در حد اخراج نباشند با تشخیص هیأت‌های
رسیدگی موضوع ماده ۹۹ و رعایت تبصره ۵ ماده مزبور از خدمت معاف گردیده و با درج در
فرمان‌همگانی با آنان به ترتیب زیر رفتار می‌شود:
چنانچه حداقل بیست سال سابقه خدمت داشته باشند در ردیف بازنشستگان منظور خواهند
شد و در غیر این صورت سوابق خدمتی آنان بر اساس مقررات این قانون بازخرید می‌گردد.
ماده ۱۲۴ – نیروی انتظامی می‌تواند در موارد حذف و یا تعدیل سازمان، پرسنل مربوط
را مشروط بر این که در سایر نیروهای مسلح شغل مناسبی برای آنان وجود نداشته باشد
با داشتن ۱۵ سال سابقه خدمت بازنشسته و کمتر از ۱۵ سال را بازخرید نماید.
به مدت خدمت مشمولین این ماده فقط از نظر احتساب وجوه بازخریدی و حقوق بازنشستگی
5 سال اضافه می‌گردد لیکن در هر صورت سنوات مؤثر‌در حقوق بازنشستگی آنها از ۳۰
سال بیشتر نخواهد بود.
تبصره ۱ – کسور مربوط به سنوات اضافه شده از محل اعتبارات نیروی انتظامی تأمین می‌گردد.
تبصره ۲ – تصویب بازنشستگی و بازخریدی موضوع این ماده به عهده مقامات مذکور در ماده ۷۲ این قانون خواهد بود.
تبصره ۳ – حذف یا تعدیل سازمان پس از بررسی در وزارت کشور و ستاد کل با تصویب فرماندهی کل قوا خواهد بود.
ماده ۱۲۵ – پرسنل در موارد زیر اخراج می‌گردند:
الف – با حکم یا به تبع حکم دادگاه صالح.
ب – با رأی هیأت‌های رسیدگی موضوع مواد ۹۹ و ۱۰۰ این قانون.
تبصره ۱ – چنانچه اخراج محصلین و پرسنلی که مدت تعهد خدمت آنان (خدمت دو برابر
مدت آموزش) به پایان نرسیده است، ناشی از عمل‌ارادی آنان باشد ملزم به پرداخت
هزینه‌های تحصیلی مصروفه هستند.
تبصره ۲ – تشخیص ارادی یا غیر ارادی بودن عمل ارتکابی در مورد محصلین به عهده
شورای آموزش و در مورد کارمندان در مدت آزمایشی به‌عهده فرمانده و یا رئیس مستقیم
و در مورد سایر پرسنل به عهده کمیسیون ماده ۹۹ این قانون می‌باشد.
فصل هفتم – دریافتی ماهانه پرسنل
ماده ۱۲۶ – وجوه دریافتی ماهانه پرسنل، کادر ثابت و پیمانی عبارتست از مجموع حقوق
و مزایای مستمر به علاوه مزایای شغل منهای کسورات.
ماده ۱۲۷ – حقوق ماهانه پرسنل از مجموع عوامل ذیل تشکیل می‌گردد:
الف – حداقل حقوق مبلغ معینی است که به عنوان کمترین میزان حقوق دریافتی در سطح
پرسنل مشمول این قانون پرداخت می‌گردد.
ب – حق کارائی – مبلغی است برابر با حاصل ضرب رتبه حقوقی به توان دو در واحد حق کارائی.
تبصره – اولین رتبه حقوقی پرسنل اعداد مشخصی است که به موجب ماده ۱۳۰ این قانون
برای هر یک از مقاطع تحصیلی تعیین شده است و رتبه‌حقوقی پرسنل برابر است با مجموع
اولین رتبه حقوقی و تعداد درجات یا رتبه‌های دریافتی پس از اولین درجه یا رتبه.
ج – حقوق پایه – مبلغی است معادل ۳ یا ۴ یا ۵ درصد مجموع حداقل حقوق و حق کارائی و
حق پایه سالهای قبل که بر اساس ارزشیابی پرسنل‌پس از هر یک سال خدمت به پرسنل
تعلق می‌گیرد و به حقوق آنان اضافه می‌شود.
ماده ۱۲۸ – میزان عوامل مذکور در ماده فوق به شرح زیر تعیین می‌گردد:
الف – حداقل حقوق ۴۸۰ واحد
ب – واحد حق کارائی ۲ و برای پرسنل دارای مدرک تحصیلی لیسانس یا معادل آن و بالاتر عدد ۲.۵.
ج – پرسنل نیروی انتظامی در قبال هر سال خدمت قابل قبول خود تا پایان سال ۱۳۶۹ از
حقوق پایه میزان ۳% مجموع حداقل حقوق و حق کارائی‌مربوط به آخرین درجه یا رتبه
برخوردار می‌گردند.
تبصره ۱ – ضریب ریالی واحدهای تعیین شده در این ماده همواره معادل ضریب ریالی حقوق مشمولین قانون ارتش می‌باشد.
تبصره ۲ – تعیین همطرازی مقامات نیروی انتظامی با مقامات مندرج در تبصره ۲ ماده ۱
قانون نظام هماهنگ پرداخت و برخورداری آنان از‌امتیازات متعلقه به استناد ماده
مذکور بر اساس دستورالعملی خواهد بود که نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه
و از طریق ستاد کل نیروهای‌مسلح به تصویب فرماندهی کل قوا می‌رسد.
تبصره ۳ – مقامات مذکور در تبصره ۲ پس از پایان دوران تصدی به ترتیب در بالاترین
گروه‌های جدول مربوط تخصیص می‌یابند و حقوق هر یک‌از آنان بر اساس عدد مبنای گروه
مربوطه تعیین و افزایش سنواتی نیز بر اساس آن محاسبه خواهد شد.
تبصره ۴ – مقامات مذکور در صورت اشتغال در هر یک از دستگاه‌های دولتی و نهادهای
انقلاب اسلامی و مؤسسات و شرکت‌هائی که شمول حکم بر آنها مستلزم ذکر نام است از
افزایش سنواتی بر اساس عدد مبنای گروه مربوطه برخوردار خواهند شد.
ماده ۱۲۹ – با توجه به سختی و کیفیت خاص خدمت در نیروی انتظامی و به منظور حفظ
قدرت جذب نیروی انسانی حداقل و حداکثر حقوق‌مشمولین این قانون از حداقل و حداکثر
حقوق مشمولین قانون استخدام کشوری ۲۰% اضافه خواهد بود و در کلیه مواردی که نظام
پرداخت یا اعداد‌حقوقی مشمولین قانون ارتش تغییر نماید عوامل مندرج در این قانون
به همان نسبت و به طور همزمان تغییر خواهد نمود در صورت اصلاح گروه یا‌گروه‌های
ورودی مشمولین قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت توسط هیأت دولت واحد حق
کارائی موضوع بند ب ماده ۱۲۸ با رعایت مفاد‌این ماده توسط هیأت دولت برای همان
مقطع یا مقاطع مشابه نیروی انتظامی افزایش می‌یابد.
ماده ۱۳۰ – اولین رتبه حقوقی پرسنل با توجه به مدارک تحصیلی قابل قبول و مورد
نیاز نیروی انتظامی به شرح زیر تعیین می‌گردد:
الف – پائین‌تر از پایان دوره ابتدایی “۱”
ب – پایان دوره ابتدائی (جدید و قدیم) “۳”
ج – پایان دوره راهنمائی یا سیکل اول متوسطه سابق “۶”
د – پایان دوره متوسطه “۹”
ه – پایان دوره‌های کاردانی و آموزشگاه‌های افسری و همافری سابق و دوره اول
دانشکده‌های علوم نظامی و انتظامی و سایر دوره‌های آموزشی‌همطراز “۱۱”
و – پایان دوره‌های کارشناسی و دانشکده‌های افسری و خلبانی سابق و دوره دوم
دانشکده علوم نظامی و انتظامی و سایر دوره‌های آموزشی همطراز “۱۳”
ز – پایان دوره‌های کارشناسی ارشد و همچنین دکترای رشته‌های درمانی بجز پزشکی عمومی “۱۵”
ح – دکترای پزشکی عمومی و دکترای سایر رشته‌های علوم “۱۶”
تبصره ۱ – اولین رتبه حقوقی دارندگان مدرک تحصیلی چهارم و پنجم متوسطه نظام سابق
که مدرکشان اساس استخدام بوده به ترتیب “۷و۸″تعیین می‌گردد.
تبصره ۲ – به اولین رتبه حقوقی دارندگان مدرک تحصیلی دکترا در کلیه رشته‌ها که
دوره‌های تخصصی و یا فوق تخصصی قابل قبول و مورد نیاز نیروی انتظامی را طی نموده
باشند حسب مورد ۳ و ۴ واحد اضافه می‌گردد.
تبصره ۳ – در مواردی که طول دوره‌های مذکور در تبصره ۲ و بندهای (ز – ح – ه -)
به موجب مدارک مورد تأیید یکی از وزارتین فرهنگ و‌آموزش عالی، بهداشت، درمان و
آموزش پزشکی بیش از سنوات مورد محاسبه در بندهای مزبور باشد به ازاء هر سال تحصیل
بالاتر یک واحد به اولین رتبه حقوقی آنان افزوده می‌گردد.
تبصره ۴ – اولین رتبه حقوقی پرسنلی که قبل از تصویب قانون ارتش مصوب ۱۳۶۶.۷.۷ در
اثر رشادت و به فرمان فرماندهی کل قوا یا در اجرای‌حضور در جبهه بر طبق ماده ۳۳
قانون سابق ارتش از طریق درجه موقت ستوان سومی به درجات بالاتر نایل گردیده‌اند و
مدرک تحصیلی آنان پائین‌تر از‌فوق دیپلم (کاردانی) باشد ۱۱ تعیین می‌گردد.
تبصره ۵ – مدارک تحصیلی که حسب مورد به موجب ارزیابی وزارتخانه‌های آموزش و
پرورش، فرهنگ و آموزش عالی، بهداشت، درمان و‌آموزش عالی، بهداشت، درمان و آموزش
پزشکی معادل یکی از مقاطع مذکور در این ماده شناخته شوند دارای ارزش برابر خواهد بود.
تبصره ۶ – پرسنلی که به علت داشتن مدرک هنری یا ورزشی و یا تخصصی به موجب مقررات
استخدامی سابق نیروهای مسلح و یا مقررات‌سازمان امور اداری و استخدامی کشور از نظر
استخدامی معادل هر یک از مقاطع تحصیلی فوق‌الذکر طبقه‌بندی شده یا بشوند در محاسبه
حقوق آنان‌اولین رتبه حقوقی همان مدرک تحصیلی ملاک عمل خواهد بود.
تبصره ۷ – مدارک تحصیلی پایان دوره متوسطه و مقاطع پائین‌تر استخدامی همین قانون
در هر وضعیت خدمتی مورد نیاز و قابل قبول تلقی گردیده و چنانچه اولین رتبه حقوقی
این مدارک از اولین رتبه حقوقی قبلی بیشتر باشد، در مورد مدرک پایان دوره متوسطه
بر اساس این ماده و در سایر موارد‌رتبه حقوقی بالاتر ملاک محاسبه قرار خواهد گرفت.
ماده ۱۳۱ – اولین رتبه حقوقی کارمندان موضوع بند ب ماده ۱۹ این قانون برابر است با رتبه خدمتی موضوع ماده ۶۹ همین قانون.
ماده ۱۳۲ – به محصلینی که قبل از نیل به درجه یا رتبه در بدو استخدام دوره‌های
آموزشی را طی می‌نمایند ماهانه مبلغی به میزان یک دوم حقوق‌حاصله از عوامل مذکور
در مواد ۱۲۷ و ۱۲۸ و بر اساس رتبه حقوقی مدرک تحصیلی اساس استخدام و سنوات قابل
قبول آموزشی آنان تعیین و‌پرداخت می‌گردد.
تبصره – به محصلینی که در رشته‌های پروازی، دریانوردی، تکاوری و هوابرد آموزش
می‌بینند طبق ضوابط مذکور در آیین‌نامه اجرائی ماده ۱۴۵ این قانون حسب مورد مبالغی
تا ۵۰ درصد مزایای شغلی که در آن کارآموزی می‌نمایند به عنوان مزایای ویژه آموزشی
در طول مدت آموزش عملی پرداخت خواهد شد.
ماده ۱۳۳ – با پرسنل مشروحه زیر چنانچه با دارا بودن شایستگی و کارائی لازم امکان
اعطاء درجه یا رتبه بالاتر به آنان وجود نداشته باشد با رعایت‌حداکثر تعداد ارتقاء
مندرج در ماده ۱۳۶ این قانون در ازای هر چهار سال یک واحد حق ارتقاء به حقوق آنان اضافه می‌شود.
الف – آن گروه از پرسنل انتظامی که قبل از تصویب این قانون استخدام شده‌اند و
بعلت نداشتن مدرک تحصیلی دوم متوسطه سابق و یا پایان دوره‌راهنمائی، درجه نهائی
آنان ستوان سوم می‌باشد برای سنوات خدمتی مازاد بر چهار سال در درجه ستوان سومی.
ب – پرسنل استخدام شده قبل از تصویب این قانون که به علت داشتن مدرک تحصیلی قابل
قبول و مورد نیاز بالاتر و یا آموزشهای بدو استخدام بیشتر، با درجه یا رتبه
بالاتر از پرسنل مشابه خود آغاز به خدمت نموده‌اند در ارتباط با سنوات خدمتی مازاد
بر چهار سال پس از نیل به درجه یا رتبه نهائی مربوط.
ج – پرسنلی که پس از سی سال خدمت در اجرای امریه فرماندهی کل قوا و یا تبصره یک
ماده ۱۰۶ و یا ماده ۱۰۷این قانون حداقل به مدت یک سال مشغول خدمت بوده و یا
می‌باشند برای سنوات خدمتی مازاد بر چهار سال در آخرین درجه یا رتبه.
د – پرسنل مذکور در بند ج ماده ۶۳ این قانون پس از ۴ سال توقف در درجه سرتیپ دومی.
ه – پرسنل تطبیق شده با دستورالعمل تعیین جایگاه خدمتی پاسداران کمیته انقلاب
اسلامی مصوب مقام معظم رهبری پس از رسیدن به درجات و رتبه‌های نهائی.
تبصره ۱ – آن گروه از پرسنل انتظامی تطبیق شده با قانون ارتش به استثناء پرسنل
مذکور در این ماده در صورتی که با داشتن شایستگی و کارائی لازم و داشتن چهار سال
قدمت خدمت در درجه ستوان‌یکمی امکان اعطاء درجه سروانی به آنان وجود نداشته باشد،
در خاتمه بیست و نهمین سال خدمت از ارتقاء حقوقی نیل به درجه مزبور برخوردار می‌گردند.
تبصره ۲ – فارغ‌التحصیلان آموزشگاه‌های افسری و همافری سابق و دوره کاردانی و
دوره اول دانشکده علوم نظامی و انتظامی به استثنای پرسنل مذکور در این ماده و
پرسنلی که در طول خدمت تغییر وضعیت یا تغییر مدرک تحصیلی داده‌اند، در صورتی که با
داشتن شایستگی و کارائی لازم و‌نداشتن عقب‌افتادگی‌های ناشی از تنبیهات مؤثر در
ترفیع امکان اعطاء هفتمین ارتقاء حقوقی به آنان وجود نداشته باشد در خاتمه بیست و
نهمین سال‌خدمت از ارتقاء حقوقی هفتم برخوردار می‌گردند.
تبصره ۳ – کلیه پرسنل مشمول این ماده و تبصره‌های فوق در صورتی که به هر علت به
ارتقاء درجه یا رتبه بعدی نائل گردند از همان تاریخ به همان میزان بجای ارتقاء
حقوقی فوق از ارتقاء حقوقی مربوط به درجه یا رتبه جدید برخوردار خواهند شد.
ماده ۱۳۴ – چنانچه فارغ‌التحصیلان آموزشگاه انتظامی و دوره کاردانی دانشکده علوم
پایه انتظامی و پرسنل موضوع بندهای الف و ب ماده ۶۳ این‌قانون به علت دریافت
ارشدیت پس از طی حداقل مدت توقف در درجات نهائی مذکور در مواد ۵۹، ۶۰ و ۶۱ این
قانون حداکثر ۲۸ سال سابقه خدمت‌داشته و شایستگی و کارائی لازم جهت نیل به درجه
بالاتر را نیز دارا باشند ولی امکان اعطاء درجه به آنان وجود نداشته باشد به ازاء
هر چهار سال یک واحد به رتبه حقوقی آنان اضافه می‌شود. در صورتی که باقیمانده خدمت
پرسنل کمتر از حداقل مدت توقف در درجات نهائی و حداقل ۲ سال باشد معادل یک دوم
مابه‌التفاوت حق کارائی رتبه حقوقی بالاتر با رتبه حقوقی آنان، به حقوق ایشان افزوده می‌گردد.
ماده ۱۳۵ – در محاسبه حقوق پرسنلی که به درجات سرتیپی و بالاتر نائل می‌گردند در ازاء هر درجه دو واحد به رتبه حقوقی آنان افزوده می‌گردد.
ماده ۱۳۶ – به استثنای پرسنلی که به درجات سرتیپی و بالاتر نائل شده و یا می‌شوند
و پرسنلی که پس از تاریخ ۱۳۶۶.۷.۷ به درجات یا رتبه‌های تشویقی و یا موقت و یا
ارتقاء حقوقی تشویق نائل گردیده و یا می‌گردند حداکثر از هفت ارتقاء حقوقی بهره‌مند می‌شوند.
تبصره – تعداد ارتقاء آن گروه از پرسنل نیروی انتظامی که بر اساس سنوات خدمتی
تطبیق گردیده‌اند و یا تغییر وضعیت داشته‌اند به تفکیک بر‌اساس تبصره‌های ۱ و ۲
ماده ۶ قانون حقوق و مزایای مستمر مشمولین قانون ارتش تعیین می‌شود.
ماده ۱۳۷ – پرسنلی که مدرک تحصیلی قابل قبول و مورد نیاز بالاتر از مدرک پذیرفته
شده قبلی خود ارائه نمایند. تعداد ارتقاء آنان برای تعیین حق کارائی و حق ارتقاء
به شرح زیر محاسبه می‌گردد.
الف – ارتقاهای جدید عددی برابر حاصل ضرب جمع جبری ارتقاهای قبلی در کسری، معادل
اولین رتبه حقوقی مدرک قبلی بر اولین رتبه حقوقی مدرک جدید خواهد بود.
ب – چنانچه مدرک تحصیلی در فاصله دو درجه یا رتبه ارائه شود جمع جبری ارتقاهای
قبلی به کسری معادل مدت خدمت قابل قبول پرسنل در‌آخرین درجه یا رتبه با مدرک قدیم
به ماه بر حداقل مدت توقف لازم برای نیل به درجه یا رتبه بعدی به ماه اضافه شده و
در صورتی که ارائه مدرک جدید‌منجر به تغییر درجه یا رتبه نگردد از تاریخ ارتقاء
بعدی به میزان همان کسر از مجموع ارتقاهای جدید کسر می‌گردد.
تبصره ۱ – مجموع جبری ارتقاء تا دو رقم اعشار و کسر مذکور در بند ب این ماده
حداکثر تا ۹۸ درصد قابل محاسبه بوده و حقوق ماهانه حاصل‌بدون در نظر گرفتن ارقام
اعشاری قابل پرداخت می‌باشد.
تبصره ۲ – پرسنلی که قبل از اجرای فصل تطبیق قانون ارتش مدارک تحصیلی بالاتر قابل
قبول و مورد نیاز نیروی انتظامی ارائه نموده‌اند در صورتی‌که بر اثر ارائه مدارک
تحصیلی مشمول ماده ۱۸۸ قانون ارتش نشده باشند نیز با توجه به درجه یا رتبه و قدمت
و ارتقاء تطبیقی زمان ارائه مدارک‌تحصیلی مشمول این ماده می‌باشند.
ماده ۱۳۸ – پرسنلی که با اجرای این قانون حقوق آنان در مقایسه با مجموع حقوق و
فوق‌العاده شغل مستمر قبل از اجرای این قانون قبل از اعمال‌کسورات مربوطه کاهش
یابد مابه‌التفاوت مبلغ مزبور را تا رفع کاهش به عنوان مابه‌التفاوت تطبیق
فوق‌العاده شغل مستمر قبلی دریافت می‌نمایند این‌تفاوت با هرگونه افزایش بعدی حقوق
به همان میزان کاهش خواهد یافت.
ماده ۱۳۹ – در محاسبه حقوق پایه پرسنل، سنوات آموزشی بدو استخدام و همچنین سنوات
خدمتی مازاد بر سی سال منظور خواهد شد. لیکن‌خدمت مذکور در ماده ۱۶۳ این قانون
حداکثر سی سال محاسبه می‌گردد.
تبصره – در مورد پرسنلی که خدمت آنان از سی سال تجاوز می‌نماید بابت سالهای
مازاد بر سی، فقط از افزایش حقوق آنان در طول خدمت مذکور حق بازنشستگی کسر خواهد
شد.
ماده ۱۴۰ – مزایای مستمر پرسنل مبالغی است که به تناسب تعداد عائله تحت تکفل آنان
به عنوان کمک هزینه مسکن و کمک هزینه عائله‌مندی پرداخت می‌گردد.
ماده ۱۴۱ – کمک هزینه عائله‌مندی عائله تحت تکفل پرسنل شاغل، بازنشسته، جانباز و
معلول مشمول این قانون طبق ماده ۹ قانون نظام هماهنگ پرداخت مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ مجلس
شورای اسلامی تعیین و پرداخت خواهد شد.
تبصره ۱ – عائله تحت تکفل پرسنل مجرد مشمول این قانون از مزایای بند ۱ ماده ۹
قانون نظام هماهنگ پرداخت بهره‌مند خواهند شد.
تبصره ۲ – پرسنل نسوان مشمول این قانون که دارای همسر ازکارافتاده باشند که تحت
تکفل آنان هستند، از کمک هزینه عائله‌مندی موضوع ماده ۹قانون نظام هماهنگ پرداخت
مصوب ۱۳۷۰.۶.۱۳ مجلس شورای اسلامی برخوردار می‌گردند.
تبصره ۳ – کسانی که از خانه‌های سازمانی استفاده نمایند از کمک هزینه عائله‌مندی
برخوردار نخواهند شد.
تبصره ۴ – پرسنلی که از خانه‌های سازمانی یگان‌های مرزی و نقاط صعب‌المعیشه
استفاده می‌نمایند مشمول مفاد تبصره ۳ این ماده نمی‌باشد.
تبصره ۵ – فهرست یگان‌های مرزی و نقاط صعب‌المعیشه توسط نیروی انتظامی تهیه و از
طریق وزارت کشور به تصویب فرماندهی کل قوا خواهد‌رسید.
ماده ۱۴۲ – میزان کمک هزینه مسکن پرسنلی که از خانه‌های سازمانی استفاده نمی‌کنند
و میزان اجاره بهای خانه‌های سازمانی باید به نحوی تعیین‌گردد که با توجه به اجاره
بهای مسکن در سطح جامعه، به پرسنل استفاده‌کننده از خانه‌های سازمانی و سایرین به
میزان واحدی در امر مسکن کمک‌شود.
ماده ۱۴۳ – میزان کمک هزینه مسکن پرسنل شاغل که از خانه‌های سازمانی استفاده
نمی‌نمایند. با توجه به عائله تحت تکفل آنان مبلغی معادل‌حاصلضرب یک سیصدم حداقل
حقوق مندرج در ماده ۱۲۸ این قانون در متراژ زیربنای مسکن متناسب با عائله به شرح
زیر تعیین و محاسبه می‌گردد:
ردیف تعداد عائله تحت تکفل متراژ زیربنای مسکن
متناسب با عائله
———————————————-
1 – مجرد ۵۰ متر مربع
2 – یک نفر ۷۰ متر مربع
3 – دو نفر ۹۰ متر مربع
4 – سه نفر ۱۰۰ متر مربع
5 – چهارنفر ۱۳۰ متر مربع
6 – پنج نفر و بیشتر ۱۵۰ متر مربع
ماده ۱۴۴ – حقوق پرسنل وظیفه و دوران خدمت ضرورت برابر است با حاصل ضرب ضریب
ریالی مذکور در تبصره ۱ ماده ۱۲۸ این قانون در‌اعداد حقوقی درجه مربوط به شرح جدول زیر:
ردیف درجه عدد حقوقی
——————————–
1 – سرباز ۶۵
2 – سرباز دوم ۶۷
3 – سرباز یکم ۷۰
4 – سرجوخه ۷۵
5 – گروهبان سوم ۹۰
6 – گروهبان دوم ۲۰۰
7 – گروهبان یکم ۲۱۰
8 – استوار یکم ۲۳۰
9 – ستوان سوم ۲۵۰
10 – ستوان دوم ۳۰۰
11 – ستوان یکم ۳۹۰
12 – ستوان یکم پزشک ۴۵۰
تبصره ۱ – حقوق پرسنل وظیفه در طول دوره آموزش قبل از نیل به درجه با اعداد حقوقی
زیر محاسبه می‌گردد:
الف – پرسنل وظیفه ردیف‌های ۱ تا ۴ عدد حقوقی ۶۵
ب – پرسنل وظیفه ردیف‌های ۵ و ۸ عدد حقوقی ۷۰
ج – پرسنل وظیفه ردیف‌های ۹ و ۱۰ عدد حقوقی ۷۵
د – پرسنل وظیفه ردیف‌های ۱۱ و ۱۲ عدد حقوقی ۹۰
تبصره ۲ – میزان حقوق وظیفه پرسنل مذکور و مستمری‌بگیران آنان بر اساس آخرین مدرک تحصیلی در مقاطع و مواد مربوط در فصل هشتم این قانون محاسبه می‌گردد.
بخش دوم – مزایای شغل
ماده ۱۴۵ – به پرسنل نیروی انتظامی ماهانه مبلغی با در نظر گرفتن نوع و شرایط شغل
از قبیل کیفیت، سختی خطرات، میزان مسئولیت، فرسودگی ناشی از شغل، میزان ارتباط با
مردم و مهارت لازم در مشاغل تخصصی به عنوان مزایای شغل پرداخت می‌گردد.
مزایای شغل فقط به شغل تعلق گرفته و هیچگونه ربطی به درجه یا رتبه ندارد و پرسنلی
حق استفاده از آن را دارند که عملا” در شغل واگذار شده انجام‌وظیفه نمایند.
تبصره ۱ – میزان فوق‌العاده شغل پرسنل شاغل در نیروی انتظامی نباید از (۵۰%)
پنجاه درصد مجموع حداقل حقوق و حق کارائی شاغل کمتر و از(۱۵۰%) صد و پنجاه درصد آن
بیشتر باشد و فوق‌العاده شغل پرسنل شاغل در مشاغل فرماندهی، مدیریت و سرپرستی و
همچنین فوق‌العاده شغل‌پرسنل متصدی مشاغل تحقیقی و تخصصی و یا آموزشی هر کدام تا
(۲۵%) بیست و پنج درصد مجموع حداقل حقوق و حق کارائی پرسنل قابل افزایش است.
تبصره ۲ – حقوق و فوق‌العاده شغل دارندگان مدارک تحصیلی دکتری و فوق‌لیسانس و
مدارک همطراز از لحاظ استخدامی که در مراکز یا واحدهای آموزشی، مطالعاتی و
تحقیقاتی اشتغال به کار دارند نباید از (۸۰%) هشتاد درصد مجموع حقوق و فوق‌العاده
شغل کارکنان مشابه مشمول قانون اعضاء‌هیأت علمی دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی کمتر باشد.
ماده ۱۴۶ – نیروی انتظامی حداکثر ظرف سه ماه آیین‌نامه اجرائی مزایای شغل نیروی انتظامی را تهیه و توسط وزارت کشور با هماهنگی ستاد کل به‌تصویب هیأت وزیران می‌رساند.
تبصره – پرداخت مزایا بر اساس این قانون تا زمان تصویب و ابلاغ آیین‌نامه مذکور بر مبنای مقررات قبلی خواهد بود.
بخش سوم – کسورات
ماده ۱۴۷ – وجوه زیر ماهانه از دریافتی پرسنل کسر می‌گردد:
الف – [اصلاحی ۱۳۷۶/۸/۱۴]
حق بازنشستگی به میزان ده درصد (۱۰%) مجموع حقوق ماهانه، مزایای شغل و فوق‌العاده جذب موضوع ماده (۶) قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت.
تبصره – [الحاقی ۱۳۷۶/۸/۱۴]
در احتساب حقوق بازنشستگی ، وظیفه و مستمری پرسنل نیروهای مسلح موضوع تبصره (۵) ماده (۲) قانون نظام هماهنگ حقوق بازنشستگی و وظیفه مصوب ۱۳۷۳ حقوق، تفاوت تطبیق حقوق ، مزایای شغل و سایر فوق‌العاده‌هایی که از بابت آنها کسور بازنشستگی دریافت می‌شود مورد محاسبه قرار می‌گیرد.
ب – حق بیمه پرسنل به میزان یک درصد از حقوق ماهانه.
ج – حق بیمه درمانی پرسنل به میزان (۲.۵) برابر ضریب ریالی حقوق به ازای هر نفر که
از خدمات درمانی، برخوردار می‌گردد.
د – سهم ماهانه پس‌انداز پرسنل در صورت تمایل به شرح ذیل:
1 – در دهه اول خدمت، ماهانه ۱۰۰۰ ریال
2 – در دهه دوم خدمت، ماهانه ۱۵۰۰ ریال
3 – از دهه دوم به بعد،ماهانه ۲۰۰۰ ریال
ماده ۱۴۸ – وجوه زیر بر حسب مورد از دریافتی ماهانه پرسنل کسر می‌گردد:
الف – حقوق اولین ماه خدمت
ب – هرگونه افزایشی که در طول خدمت در حقوق پرسنل اعمال می‌گردد در ماه اول افزایش.
ماده ۱۴۹ – وجوه بند الف ماده ۱۴۷ این قانون به اضافه معادل آن که از بودجه نیروی
انتظامی تأمین می‌گردد به طور ماهیانه و همچنین وجوه ماده ۱۴۸ این قانون حسب مورد
به حساب صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی واریز می‌گردد.
ماده ۱۵۰ – هزینه خدمات درمانی پرسنل و عائله تحت تکفل آنان به شرح زیر به سازمان
تأمین خدمات درمانی پرداخت می‌گردد:
الف – وجوه بند ج ماده ۱۴۷.
ب – معادل ۲ درصد حقوق ماهانه از بودجه نیروی انتظامی.
ج – معادل یک دوم وجوه بند الف این ماده از محل صندوق بیمه حوادث در مورد مشترکین این صندوق.
ماده ۱۵۱ – درآمد صندوق‌های پس‌انداز ثابت پرسنل کادر ثابت مشمول این قانون به شرح زیر تعیین می‌گردد:
الف – وجوه بند د ماده ۱۴۷.
ب – معادل وجوه مذکور در بند الف این ماده از بودجه نیروی انتظامی.
ماده ۱۵۲ – درآمد صندوق بیمه حوادث کادر ثابت مشمول این قانون به شرح زیر تعیین می‌گردد:
الف – وجوه بند ب ماده ۱۴۷.
ب – به میزان دو درصد حقوق ماهانه پرسنل از بودجه نیروی انتظامی.
بخش چهارم – دریافتی ماهانه پرسنل در موارد خاص
ماده ۱۵۳ – دریافتی ماهانه پرسنل اسیر، گروگان، مفقودالاثر، منتسب و مأمور به
خدمت بر مبنای حقوق و مزایای مستمر پرسنل حاضر به خدمت‌همطراز آنان و مزایای آخرین
شغل آنان محاسبه می‌گردد.
ماده ۱۵۴ – میزان دریافتی پرسنل مأمور در داخل نیروی انتظامی بر مبنای حقوق درجه
یا رتبه مربوط و مزایای شغل جدید آنان محاسبه می‌گردد.
ماده ۱۵۵ – پرسنل بازنشسته‌ای که به موجب ماده ۱۰۷ این قانون به خدمت اعاده
می‌گردند از تاریخ اعاده به خدمت حقوق بازنشستگی آنان قطع‌شده و از حقوق درجه یا
رتبه خود و مزایای مستمر مربوطه و مزایای شغلی که در آن انجام وظیفه خواهند کرد
استفاده می‌نمایند و از نظر کلیه امور‌پرسنلی مانند سایر شاغلین خواهند بود.
ماده ۱۵۶ – میزان دریافتی ماهانه پرسنل منتظر خدمت بر مبنای دو سوم و پرسنل بدون کار یک دوم حقوق درجه یا رتبه آنان محاسبه و تعیین‌می‌گردد.
بخش پنجم – سایر پرداخت‌ها
ماده ۱۵۷ – پاداش، هزینه سفر، فوق‌العاده مأموریت در داخل و خارج کشور و
فوق‌العاده‌های انتقال، محل خدمت، بدی آب و هوا و محرومیت از‌تسهیلات زندگی به
میزان مشمولین قانون استخدام کشوری به پرسنل پرداخت می‌گردد.
تبصره ۱ – آیین‌نامه پرداخت فوق‌العاده اشتغال خارج از مرکز و بدی آب و هوا و
محرومیت از تسهیلات زندگی هماهنگ با آیین‌نامه مربوط در‌مورد مشمولین قانون ارتش
باید به نحوی تهیه گردد که مبالغ پرداختی بابت موارد مذکور جز در صورت تجدید نظر
در مورد مشمولین قانون استخدام‌کشوری معادل کارکنان همطراز پرسنل در قانون استخدام
کشوری باشد.
تبصره ۲ – وزارت کشور با هماهنگی ستاد کل آیین‌نامه فوق‌العاده اشتغال خارج از
مرکز و بدی آب و هوا و محرومیت از تسهیلات زندگی را به‌گونه‌ای که فوق‌العاده
شاغلین پاسگاه‌ها و پاسگاه‌های کوهستانی و مرزی سردسیر و گرمسیر از فوق‌العاده
شاغلین مراکز شهرستان‌ها و بخش‌ها و‌شهرهای مذکور بیشتر باشد تهیه و به تصویب هیأت
وزیران خواهد رساند.
ماده ۱۵۸ – جز در زمینه نگهبانی و مواردی که پرسنل از فوق‌العاده مأموریت استفاده
می‌نمایند، در مواردی که به تشخیص بالاترین مقام نیرویانتظامی ادامه کار پرسنل در
غیر ساعات خدمت ضرورت پیدا کند با در نظر گرفتن افزایش بازده کار به تناسب افزایش
ساعات خدمت به پرسنل مربوطه‌اضافه کار پرداخت می‌گردد. میزان اضافه کار طبق
آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به وسیله نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور تهیه و
به تصویب هیأت‌وزیران خواهد بود.
تبصره – نیروی انتظامی نیز مشمول ماده ۶ قانون نظام هماهنگ پرداخت می‌باشد.
ماده ۱۵۹ – به پرسنل مجردی که متأهل می‌شوند مبلغی برابر حاصلضرب ضریب ریالی در عدد دو هزار (۲۰۰۰) تحت عنوان هزینه ازدواج برای یکبار، در طول خدمت پرداخت می‌گردد.
ماده ۱۶۰ – در صورتی که ضرورت و مقتضیات خدمتی ادامه خدمت روزانه پرسنل را ایجاب نماید، خوراک و سایر هزینه‌های ضروری آنان به هزینه نیروی انتظامی تأمین می‌گردد.
ماده ۱۶۱ – لباس آن عده از پرسنل که الزاماً بایستی از لباس متحدالشکل استفاده
نمایند و یا مشاغل آنان ایجاب می‌نماید که لباس خاصی بپوشند به هزینه نیروی انتظامی تهیه خواهد شد.
فصل هشتم – حقوق بازنشستگی – وظیفه مستمری
ماده ۱۶۲ – “حقوق بازنشستگی”، “حقوق وظیفه” و “حقوق مستمری” عبارتست از وجوهی
که حسب مورد به بازنشستگان، جانبازان، معلولین و عائله تحت تکفل پرسنل برابر
مقررات مربوط از صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی به طور ماهانه پرداخت می‌گردد.
تبصره ۱ – حقوق و مزایای پرسنل شهید و جانباز از کار افتاده و مفقودالاثر بر اساس
قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز از کار افتاده و مفقودالاثر جنگ تحمیلی
مصوب ۱۳۷۲.۶.۳۰ مجلس شورای اسلامی پرداخت خواهد شد.
تبصره ۲ – حقوق پرسنل مفقودالاثر در غیر از موارد مذکور در قانون حالت اشتغال
مستخدمین شهید، جانباز از کار افتاده مفقودالاثر جنگ تحمیلی بر اساس ماده ۱۵۳ این
قانون پرداخت می‌گردد.
ماده ۱۶۳ – به پرسنل بازنشسته ماهانه مبلغی معادل افزایش حقوق آنان در طول خدمت به اضافه حاصلضرب سنوات خدمت در یک سی‌ام حقوق بدو خدمت آنان به عنوان حقوق بازنشستگی پرداخت می‌گردد.
تبصره ۱ – حقوق بازنشستگی، وظیفه و مستمری کسانی که قبل از تاریخ ۱۳۶۶.۷.۷ خدمت آنان پایان پذیرفته بر اساس مقررات قانون ارتش و مشمولین قانون حقوق و مزایای ارتش تعیین می‌گردد.
تبصره ۲ – چنانچه رتبه حقوقی پرسنل بازنشسته در طول خدمت در اثر ارائه مدرک تحصیلی بالاتر ارتقاء یافته باشد حقوق بدو خدمت پرسنل به تناسب سنواتی که با هر مدرک تحصیلی خدمت کرده‌اند محاسبه خواهد شد.
تبصره ۳ – از تاریخ ۱۳۷۱.۱.۱ حداکثر حقوق بازنشستگی و وظیفه ازکارافتادگی و وظیفه وراث (جمع پرداختی به وراث) معادل ۱۱۰% حداکثر عدد مبنا و حداقل آن معادل ۱۲۵% حداقل عدد مبنای جدول موضوع ماده ۱ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت تعیین می‌گردد.
تبصره ۴ – حداکثر حقوق بازنشستگی و وظیفه موضوع این ماده شامل مستخدمینی است که از تاریخ ۱۳۷۱.۱.۱ به بعد بازنشسته، ازکارافتاده و یا فوت می‌شوند.
تبصره ۵ – از تاریخ ۱۳۷۱.۱.۱ به حقوق بازنشستگی و وظیفه ازکارافتادگی و مستمری
وراث قانونی مستخدمین متوفی که تا قبل از تاریخ مزبور بازنشسته و یا وظیفه‌بگیر یا
مستمری‌بگیر شده‌اند به میزان (۲۰%) حقوق قبلی آنان (اسفند ۱۳۷۰) اضافه می‌گردد.
تبصره ۶ – اولین رتبه حقوقی پرسنل بازنشسته که قبل از تصویب قانون ارتش مصوب
1366.۷.۷ مجلس شورای اسلامی به درجات ستوان‌سومی و بالاتر نائل گردیده‌اند و مدرک
تحصیلی آنان پائین‌تر از فوق‌دیپلم (کاردانی) باشد (۱۱) یازده تعیین می‌گردد و
مابه‌التفاوت آن از تاریخ۱۳۷۱.۱.۱ قابل محاسبه می‌شود.
ماده ۱۶۴ – دریافت حقوق بازنشستگی یا وظیفه و سهمیه مستمری توأماً ممنوع بوده و در این حالت فقط مبلغ بیشتر پرداخت خواهد شد.
ماده ۱۶۵ – فرزندانی که یکی از والدین آنها فوت شود حق دریافت سهمیه مستمری از
حقوق وی را خواهند داشت اگر چه پدر یا مادر آنها که در‌حال حیات است به هر عنوان
حقوق یا حقوق بازنشستگی یا وظیفه از دولت دریافت دارد.
ماده ۱۶۶ – حقوق شهداء، جانبازان ازکارافتاده و مفقودالاثر انقلاب اسلامی و جنگ
تحمیلی بر اساس قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز از کارافتاده و
مفقودالاثر انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی مصوب ۱۳۷۲.۶.۳۰ مجلس شورای اسلامی تعیین و
افزایش حقوق پایه با ضریب ۵% تا رسیدن به شرایط عمومی بازنشستگی (سی سال خدمت)
محاسبه و پس از خاتمه سی سال مطابق قوانین و مقررات مربوط حقوق مستمری تعیین و‌به
عائله تحت تکفل آنان پرداخت می‌گردد.
ماده ۱۶۷ – میزان حقوق وظیفه، جانبازان موضوع بندهای “ب” و “ج” ماده ۱۰۴ این
قانون چنانچه در شمول قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز از کار افتاده و
مفقودالاثر انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی قرار نگیرند به شرح زیر تعیین می‌گردد:
الف – در مورد کادر ثابت و پیمانی حقوقی معادل مجموع حقوق یک درجه یا رتبه بالاتر و آخرین مزایا.
ب – در مورد محصلین، حقوقی معادل حقوق درجه یا رتبه‌ای که بعد از پایان دوره آموزشی به آن نائل می‌شدند با قدمتی معادل سابقه تحصیل.
ج – در مورد پرسنل وظیفه حقوقی معادل حقوق پرسنل کادر ثابت یک درجه بالاتر.
تبصره – حقوق مستمری‌بگیران جانبازان پس از فوت عبارتست از آخرین حقوق وظیفه آنان.
ماده ۱۶۸ – میزان حقوق وظیفه و حقوق مستمری‌بگیران پرسنلی که بنا به تشخیص
کمیسیون مندرج در ماده ۱۱۷ در هر یک از موارد پیش‌بینی‌شده در ماده ۱۱۵ این قانون
در حین انجام وظیفه یا به سبب آن معلول یا فوت شوند به شرح زیر تعیین می‌گردد:
الف – در مورد کادر ثابت و پیمانی آخرین حقوق و مزایا.
ب – در مورد محصلین نه دهم حقوق درجه یا رتبه‌ای که بعد از پایان دوره آموزشی به
آن نائل می‌شدند با قدمتی معادل سابقه تحصیل.
ج – در مورد پرسنل وظیفه حقوقی معادل حقوق پرسنل همطراز کادر ثابت.
تبصره – حقوق مستمری‌بگیران معلولین این ماده در صورتی که بنا به تشخیص کمیسیون
مندرج در ماده ۱۱۷ این قانون فوت ناشی از معلولیت‌باشد معادل آخرین حقوق وظیفه و
در صورتی که ناشی از معلولیت نباشد نه دهم آخرین حقوق وظیفه خواهد بود.
ماده ۱۶۹ – میزان حقوق وظیفه و حقوق مستمری‌بگیران پرسنلی که به تشخیص کمیسیون
مندرج در ماده ۱۱۷ این قانون به طور عادی معلول یا‌فوت می‌شوند به شرح زیر تعیین می‌گردد:
الف – در مورد کادر ثابت و پیمانی حقوق معادل آخرین حقوق دریافتی.
ب – در مورد محصلین چهارپنجم حقوق درجه یا رتبه‌ای که بعد از پایان دوره آموزشی به
آن نائل می‌شدند با قدمتی معادل سابقه تحصیل.
ج – در مورد پرسنل وظیفه نه دهم حقوق پرسنل همطراز کادر ثابت.
تبصره – حقوق مستمری‌بگیران معلولین موضوع این ماده معادل آخرین حقوق وظیفه آنان خواهد بود.
ماده ۱۷۰ – پرسنل بازنشسته در صورتی که جانباز از کار افتاده و یا شهید و یا
مفقودالاثر شوند حسب مورد برابر مواد ۱۶۲ و ۱۶۷ این قانون رفتار خواهد شد و در
صورت فوت چهار پنجم آخرین حقوق بازنشستگی استحقاقی به عنوان حقوق مستمری به
مستمری‌بگیران آنان پرداخت خواهد‌گردید.
ماده ۱۷۱ – پرسنل وظیفه دوره احتیاط و ذخیره که قبل از خدمت از کارمندان دولت
بوده‌اند در صورت شهادت، جانباز شدن، فوت و یا معلولیت حقوق مستمری و وظیفه آنان
برابر مقررات این قانون بر مبنای آخرین حقوق دریافتی از سازمان مربوط و از بودجه
همان سازمان پرداخت خواهد شد و‌چنانچه حقوق آنان در سازمان مربوطه کمتر از حقوق
پرسنل کادر ثابت همطراز آنان باشد حقوق مستمری و وظیفه آنان بر مبنای حقوق پرسنل
کادر‌ثابت همطراز محاسبه شده و مابه‌التفاوت آن از اعتباری که بدین جهت همه ساله
در بودجه نیروی انتظامی منظور می‌شود، پرداخت خواهد شد.
ماده ۱۷۲ – هرگاه سابقه خدمت جانبازان موضوع ماده ۱۶۷ و معلولینی که از حقوق
وظیفه استفاده می‌نمایند کمتر از ۲۰ سال باشد حقوق وظیفه مقرره را از بودجه نیروی
انتظامی دریافت نموده و سالانه از مبلغی معادل افزایش حقوق پایه مربوط استفاده
خواهند کرد و کسور بازنشستگی به‌صندوق مربوط واریز و پس از رسیدن به ۲۰ سال خدمت،
از مبلغی معادل آخرین حقوق دریافتی از صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی
برخوردار خواهند شد.
ماده ۱۷۳ – در صورتی که حقوق مستمری‌بگیران بیش از حقوق بازنشستگی باشد تا میزان
حقوق بازنشستگی بر مبنای سنوات خدمت از صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی و مازاد آن
از محل اعتباراتی که بدین منظور همه ساله در بودجه نیروی انتظامی منظور می‌گردد
پرداخت خواهد شد. دولت‌مکلف است کمبود بودجه صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی را از
نظر جبران پرداخت حقوق وظیفه جانبازان و مستمری‌بگیران که احکام خاصی در‌مورد آنان
پیش‌بینی شده است همه ساله در لایحه بودجه کل کشور منظور نماید.
ماده ۱۷۴ – پرسنلی که با داشتن حداقل ۲۰ سال قدمت خدمت اخراج می‌شوند به عائله
تحت تکفل آنان وجوهی معادل سه پنجم حقوق مندرج در ماده ۱۶۳ این قانون پرداخت می‌گردد.
تبصره – کسانی که به موجب احکام مراجع قضائی که صلاحیت تعیین حقوق بازنشستگی،
مستمری و یا وظیفه را دارا باشند برای آنان مبالغ مشخصی تحت عناوین مذکور مقرر
گردیده و در مواردی که به موجب احکام بعدی مبالغ جدیدی برای آنان مقرر گردد از
مبالغ جدید برخوردار خواهند‌شد.
به هر حال مبالغ فوق از میزان استحقاقی مندرج در این ماده تجاوز نخواهد کرد.
ماده ۱۷۵ – مستمری‌بگیران مشمول این قانون عبارتند از:
الف – همسر دائم، جز در صورتی که شوهر اختیار کرده یا شاغل باشد و شوهر در صورتی
که همسرش مخارج وی را تأمین می‌نموده است.
ب – اولاد ذکور غیر شاغل تا سن ۲۰ سال تمام و در صورتی که مشغول تحصیل باشند تا
خاتمه تحصیل حداکثر ۲۵ سال تمام.
ج – اولاد اناث جز در صورتی که شوهر داشته یا شاغل باشند.
د – پدر و مادری که در کفالت متوفی بوده‌اند.
ه – – برادر محجور یا بیمار که در کفالت متوفی بوده و قادر به اداره امور خود نباشد.
و – برادر صغیری که در کفالت متوفی بوده تا سن ۲۰ سال تمام، و در صورت تحصیل تا سن ۲۵ سال تمام، مشروط بر این که شاغل نباشد.
ز – خواهری که در کفالت متوفی بوده جز در صورتی که شوهر داشته یا شاغل باشد.
ح – نوه‌هائی که تحت کفالت متوفی بوده‌اند، پسر تا سن ۲۰ سال و در صورت تحصیل تا
سن ۲۵ سال تمام و دختر جز در صورتی که شوهر داشته یا شاغل باشد.
تبصره ۱ – هر یک از مستمری‌بگیران چنانچه به بیماری غیر قابل علاج و یا نقص عضو
مبتلا گردند به طوری که برابر تشخیص کمیسیون عالی پزشکی برای همیشه قادر به تأمین
معاش خود نباشند مستمری آنان مادام‌العمر پرداخت خواهد شد.
تبصره ۲ – پرداخت مستمری به مستمری‌بگیران در طول خدمت دوره ضرورت نیز صرف نظر از شرط سنی ادامه خواهد یافت.
ماده ۱۷۶ – حقوق مستمری‌بگیران به طور مساوی تقسیم خواهد شد و ملاک تشخیص و تعیین
اشخاصی که برابر ماده ۱۷۵ این قانون تحت‌الکفاله می‌باشند تعرفه خدمتی یا اظهار
نامه سالانه‌ای است که پرسنل در زمان اشتغال، بازنشستگی، جانبازی یا معلولیت تنظیم
می‌کنند برای رسیدگی به‌اعتراض کسانی که خود را محق به دریافت مستمری می‌دانند و
در تعرفه‌های خدمتی پرسنل جزو افراد تحت تکفل قید نشده‌اند در صورتی که شهادت یا
فوت در طول خدمت اتفاق افتاده باشد هیأت رسیدگی مرکب از اعضای زیر تشکیل می‌شود:
الف – معاون ذیربط وزارت کشور.
ب – معاون پرسنلی نیروی انتظامی و یا جانشین وی.
ج – مسئولن امور قوانین پرسنلی نیروی انتظامی یا جانشین وی.
د – مسئول بازرسی نیروی انتظامی یا جانشین وی.
تبصره – در صورتی که شهادت یا فوت در زمان بازنشستگی، جانبازی یا معلولیت اتفاق
افتاده باشد هیأت رسیدگی با حضور مسئول امور بازنشستگی و بیمه نیروی انتظامی یا
معاون وی تشکیل می‌گردد.
ماده ۱۷۷ – چنانچه هر یک از مستمری‌بگیران فوت شود و یا شرایط دریافت حقوق مستمری
را از دست بدهد سهم وی به سهم سایر مستمری‌بگیران افزوده خواهد شد.
ماده ۱۷۸ – جانبازان و خانواده‌های شهدا علاوه بر دریافت حقوق وظیفه و مستمری از
نظر کلیه خدمات رفاهی و مزایای دیگر مانند سایر جانبازان و شهداء در سطح کشور، به
ترتیب تحت پوشش بنیاد جانبازان و مستضعفان و بنیاد شهید قرار می‌گیرند.
ماده ۱۷۹ – [اصلاحی ۱۳۸۳/۳/۵]
به وراث کلیه پرسنل اعم از شاغل، بازنشسته و وظیفه، جانباز، معلول که شهید یا‌فوت می‌شوند معادل مبلغ پیش‌بینی شده در قانون پرداخت پاداش پایان خدمت و بخشی از هزینه‌های ضروری به کارکنان دولت – مصوب ۱۳۷۵/۲/۲۶ با اصلاحات بعدی- هزینه کفن و دفن پرداخت می‌شود.
ماده ۱۸۰ – به پرسنلی که خدمت آنان پایان می‌پذیرد و به مستمری‌بگیران پرسنلی که
شهید یا فوت می‌شوند به میزان مدتی که از سال ۱۳۵۸ به بعد در طول خدمت از مرخصی
استحقاقی استفاده نکرده باشند حداکثر معادل ۴ ماه و در صورتی که سازمان با مرخصی
آنان موافقت نکرده باشد معادل تمام مدت مرخصی استفاده نشد بر اساس آخرین حقوق و
مزایا از محل اعتبارات نیروی انتظامی پرداخت می‌گردد.
تبصره – به کسانی که بازخرید، مستعفی و یا اخراج می‌گردند علاوه بر وجوه مذکور،
کسور بیمه و بازنشستگی که از حقوق آنان کسر شده است از محل صندوق بازنشستگی و بیمه
نیز پرداخت خواهد شد.
ماده ۱۸۱ – هرگاه حقوق ماهانه پرسنل شاغل اضافه یا کسر گردد به همان نسبت که در
قانون آورده می‌شود حقوق بازنشستگان، وظیفه‌بگیران و مستمری‌بگیران اضافه یا کسر
خواهد شد و مبلغ اضافی از محل بودجه نیروی انتظامی تأمین می‌گردد.
ماده ۱۸۲ – کسانی که از حقوق بازنشستگی و یا حقوق وظیفه برخوردارند در صورت ترک تابعیت با عائله تحت تکفل آنان برابر مستمری‌بگیران فوت عادی رفتار می‌گردد.
تبصره – ترک تابعیت مستمری‌بگیران موجب قطع حقوق آنان حسب مورد به نفع صندوق بازنشستگی یا صندوق دولت یا سایر مستمری‌بگیران خواهد شد.
ماده ۱۸۳ – [اصلاحی ۱۳۷۶/۱۱/۲۶]
در صورتی که میزان صدمات وارده به جانبازان و معلولین حین انجام وظیفه یا به سبب آن در حدی باشد که به تأیید کمیسیون عالی پزشکی نیروی انتظامی در انجام کارهای روزانه زندگی محتاج کمک و معاضدت عملی دیگران باشند، در صورتی که در آسایشگاه جانبازان نگهداری نشوند بر حسب مورد و متناسب با میزان ازکارافتادگی از حقوق نگهداری که حداقل آن (۵۰۰) برابر و حداکثر آن (۱۰۰۰) برابر ضریب ریالی است استفاده خواهند کرد.
تبصره ۱ – [الحاقی ۱۳۷۶/۱۱/۲۶]
هزینه درمان جانبازان مبتلا به بیماریهای سرطان و تالاسمی مشمول قوانین نیروهای مسلح به میزان هزار (۱۰۰۰) برابر ضریب ریالی تعیین می‌شود.
تبصره ۲ – [الحاقی ۱۳۷۶/۱۱/۲۶]
سایر بیماریهای مشمول تبصره (۱)، همچنین اصلاحات بعدی ضرایب فوق‌الذکر به هیأت وزیران واگذار می‌شود.
تبصره ۳- [اصلاحی ۱۳۷۶/۱۱/۲۶]
حق نگهداری این قبیل جانبازان در صورت اشتغال قطع خواهد شد.
فصل نهم – امور خدماتی پرسنل
ماده ۱۸۴ – نیروی انتظامی مکلف است در حدود امکانات و اعتباراتی که به موجب بند
یکم اصل ۴۳ قانون اساسی به منظور تأمین نیازهای اساسی و رفاهی پرسنل شاغل و
بازنشسته و همچنین استفاده‌کنندگان از حقوق وظیفه مستمری اختصاص می‌یابد امکان
برخورداری عادلانه و بدون تبعیض آنها را ایجاد نماید.
ماده ۱۸۵ – نیروی انتظامی مکلف است بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های خود را از نظر
امکانات درمانی به نحوی تجهیز نماید که پاسخگوی‌نیازمندی‌های پرسنل باشد.
تبصره ۱ – در مناطقی که امکانات منحصر به یگان انتظامی مستقر در آنها است عائله
تحت تکفل پرسنل می‌توانند از امکانات مزبور استفاده‌نمایند.
هزینه خدمات ارائه شده برابر مقررات خدمات درمانی نیروهای مسلح به یگان‌های مزبور
پرداخت می‌گردد.
تبصره ۲ – در مواردی که امکانات بیمارستان‌های نیروی انتظامی بیش از نیازهای
درمانی پرسنل باشد بیمارستان‌های مزبور مجازند در غیر موارد‌اورژانس با رعایت تقدم
پرسنل کادر و وظیفه شاغل به کلیه اشخاص خدمات درمانی ارائه نمایند و هزینه خدمات
ارائه شده برابر مقررات به‌بیمارستان‌های مربوط پرداخت می‌گردد.
تبصره ۳ – یگان‌ها و بیمارستان‌های مذکور در تبصره‌های فوق موظفند وجوه دریافتی
فوق را به حساب خزانه واریز و در پایان هر ماه معادل وجوه‌واریز شده را حداکثر در
حدود اعتبارات مصوب در قانون بودجه هر سال از خزانه دریافت و صرف تأمین
نیازمندی‌ها و توسعه امکانات فضای درمانی‌خود نمایند.
ماده ۱۸۶ – جانبازان، معلولین، بازنشستگان، مستمری‌بگیران و عائله تحت تکفل پرسنل
شاغل و بازنشسته، وظیفه‌بگیر و مستمری‌بگیران زیر‌پوشش سازمان تأمین خدمات درمانی خواهند بود.
تبصره – پرسنل کادر ثابت می‌توانند از امکانات سازمان تأمین خدمات درمانی نیز استفاده نمایند.
ماده ۱۸۷ – نیروی انتظامی مکلف است حتی‌المقدور نسبت به تأمین خانه‌های سازمانی
برای استفاده پرسنل اقدام نماید. استفاده از خانه‌های‌سازمانی بر اساس
آیین‌نامه‌ای است که توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور با تأیید ستاد کل تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
ماده ۱۸۸ – کلیه پرسنل در قبال حوادثی که منجر به شهادت، فوت، بیماری، نقص عضو یا
ازکارافتادگی شود بیمه بوده و در مقابل سوانح مشابه‌متساوی‌الحقوق خواهند بود.
تبصره ۱ – مقررات مربوط به اجرای این ماده تابع قانون بیمه پرسنل خواهد بود.
تبصره ۲ – اعتبارات مربوط به این ماده از محل صندوق بیمه نیروی انتظامی تأمین می‌گردد.
ماده ۱۸۹ – نیروی انتظامی موظف است صندوق پس‌انداز ثابت را به منظور اعطای وام در
حین خدمت و تأدیه وجوه پس‌انداز حاصله از سهم‌پرسنل کادر ثابت و سهم دولت پس از
اتمام خدمت تشکیل دهد.
آیین‌نامه نحوه استفاده از خدمات این صندوق توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت
کشور و تأیید ستاد کل تهیه و به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.
ماده ۱۹۰ – نیروی انتظامی موظف است خدمات فرهنگی و تفریحی لازم را به خانواده
ایثارگران و پرسنل نیروی انتظامی و عائله تحت تکفل آنان ارائه نماید.
فصل دهم – مواد تکمیلی
ماده ۱۹۱ – غیر از مواردی که در این قانون برای تهیه آیین‌نامه‌های اجرائی مرجع خاصی مشخص شده است نیروی انتظامی می‌تواند در موارد دیگری که ضروری تشخیص می‌دهد نیز دستورالعمل‌ها و روش‌های اجرائی مربوط را تهیه و پس از تأیید وزیر کشور به موقع اجراء بگذارد.
ماده ۱۹۲ – پرسنل تطبیق شده با قانون ارتش مصوب ۱۳۶۶.۷.۷ مجلس شورای اسلامی از
نظر تطبیق درجه یا رتبه و رتبه حقوقی تابع فصل‌تطبیق قانون مذکور و قانون حقوق و
مزایای مستمر پرسنل مشمول قانون ارتش مصوب ۱۳۶۸.۱۰.۲۷ مجلس شورای اسلامی و اصلاحات
آتی آن‌خواهند بود.
تبصره – پرسنلی که قبل از تاریخ ۱۳۶۶.۷.۷ از خدمت منفک شده‌اند و اعاده به خدمت
آنها لازم تشخیص داده شود از حیث تطبیق در شمول این ماده می‌باشند.
ماده ۱۹۳ – پرسنل تطبیق شده با دستورالعمل تعیین جایگاه خدمتی پاسداران کمیته
انقلاب اسلامی که به تصویب فرماندهی کل قوا رسیده است از حیث تطبیق درجه یا رتبه
مشمول دستورالعمل مذکور و اصلاحات احتمالی آتی آن خواهند بود.
تبصره – پاسداران کمیته انقلاب اسلامی سابق که قبل از تاریخ ۱۳۶۹.۱۱.۲۹ از خدمت
منفک شده و اعاده به خدمت آنها لازم تشخیص داده‌شود از حیث تطبیق در شمول این
ماده می‌باشند.
ماده ۱۹۴ – سنوات خدمتی پرسنل کمیته انقلاب اسلامی برابر دستورالعمل تعیین جایگاه
خدمتی پاسداران کمیته انقلاب اسلامی که به تصویب فرماندهی کل قوا رسیده است حسب
مورد از تاریخ تأسیس این نهاد ۱۳۵۷.۱۱.۲۳، جزو سنوات خدمت رسمی محسوب گردیده و
دولت موظف‌است پس از تصویب این قانون کسورات بازنشستگی پرسنل مذکور را تا تاریخ
1370.۱.۱۲ اعم از سهم دولت و پرسنل به صندوق بازنشستگی نیرویانتظامی پرداخت
نماید.
ماده ۱۹۵ – تطبیق پرسنل موضوع تبصره ماده ۱ قانون نیروی انتظامی مصوب ۱۳۶۹.۴.۲۷
با این قانون برابر آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به پیشنهاد نیروی انتظامی توسط
وزارت کشور و به هماهنگی سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و پس از بررسی در
ستاد کل به تصویب فرماندهی کل‌قوا خواهد رسید.
ماده ۱۹۶ – پرسنلی که سابقه خدمت در وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی یا وابسته به
دولت و یا نهادهای انقلاب اسلامی داشته و سوابق خدمتی آنان به نیروی انتظامی منتقل
شده، سابقه خدمتی مذکور جزو سنوات خدمتی محسوب خواهد شد.
تبصره – در صورتی که سابقه خدمت قبلی در ارتباط با شغل آنان در نیروی انتظامی
باشد جزو سنوات ترفیعاتی محسوب می‌گردد، تشخیص ارتباط سابقه خدمت قبلی با شغل
پرسنل برابر دستورالعملی خواهد بود که توسط نیروی انتظامی با هماهنگی وزارت کشور
تهیه و به تصویب‌فرماندهی کل قوا خواهد رسید.
ماده ۱۹۷ – پرسنل روزمزد و کارکنان قراردادی که قبل از ۱۳۶۶.۷.۷ به کارگرفته
شده‌اند و پس از انقضای مدت قرارداد به علت نیاز سازمان به خدمت خود ادامه
داده‌اند در صورت تمایل شخصی و نیاز سازمان بایستی برابر مقررات این قانون با
احتساب کلیه سنوات خدمتی بر حسب مورد با‌یکی از وضعیت‌های مربوط به کارمندان بر
اساس دستورالعمل ماده ۱۹۵ این قانون تطبیق گردند و در غیر این صورت به خدمت آنان
خاتمه داده‌می‌شود.
تبصره – حق بیمه پرداخت شده به سازمان تأمین اجتماعی (سهم بیمه شده و کارفرما) به صندوق بازنشستگی نیروی انتظامی بایستی واریز گردد.
ماده ۱۹۸ – داوطلبان غیر نظامی که در اجرای ماده واحده مصوب ۱۳۶۰.۱۰.۱۴ مجلس شورای اسلامی تا تاریخ ۱۳۶۶.۷.۷ به کار گرفته شده‌اند و به علت نیاز سازمان به
خدمت خود ادامه داده‌اند در صورت تمایل و نیاز سازمان بایستی برابر مقررات این
قانون با احتساب کلیه سنوات خدمتی و پرداخت کلیه کسورات بر حسب مورد با یکی از
وضعیت‌های مربوط به پرسنل انتظامی بر اساس دستورالعمل ماده ۱۹۵ این قانون تطبیق
یابند و در غیر‌این صورت بر اساس ماده ۱۱۱ این قانون بازخرید خواهند شد.
ماده ۱۹۹ – نیروی انتظامی موظف است پرسنل مورد نیاز سازمان‌های عقیدتی سیاسی و حفاظت اطلاعات را در چهارچوب جداول سازمان مربوط که به تصویب فرماندهی کل قوا می‌رسد تأمین نماید.
ماده ۲۰۰ – رؤسای سازمان‌های عقیدتی سیاسی و حفاظت اطلاعات در زمینه‌های امور پرسنلی پرسنل سازمان خود از اختیاراتی معادل فرمانده نیروی انتظامی برخوردار می‌باشند.
تبصره – پذیرش استعفاء، بازخریدی و بازنشستگی و همچنین انتقال و مأمور به خدمت نمودن پرسنل به خارج از مجموعه نیروی انتظامی از شمول این ماده خارج می‌باشد.
ماده ۲۰۱ – اختیارات فرماندهی کل قوا محدود به موارد مصرحه در این قانون نمی‌باشد، همچنین در کلیه مواردی که در این قانون صدور دستور یا تصویب امری از سوی فرماندهی کل قوا در پی ارائه پیشنهاد از سوی مقامات یا مراجع دیگر ذکر شده است، اخذ تصمیم فرماندهی کل قوا منحصر به پیشنهادهای مزبور نخواهد بود.
قانون فوق مشتمل بر دویست و یک ماده و یکصد و هفتاد و هفت تبصره طبق اصل هشتاد و پنج قانون اساسی در جلسه روز سه شنبه ۱۳۷۴.۴.۲۷ کمیسیون شوراها و امور داخلی کشور تصویب و در جلسه روز یکشنبه نوزدهم شهریورماه یک هزار و سیصد و هفتاد و چهار مجلس شورای اسلامی با پنج سال مدت اجرای آزمایشی آن موافقت شده بود، در تاریخ ۱۳۷۴.۶.۲۶ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری
[قانون تمدید مدت آزمایشی قانون مقررات استخدامی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی مصوب ۱۳۷۴]