[به موجب بند ۱۲۸ پیوست ماده واحده قانون فهرست قوانین و احکام نامعتبر در حوزه حمل و نقل، اعلام نسخ شده است.]
ماده واحده – بند الف و تبصره‌های ۱و ۲ و ۳ قانون راجع به تأسیس شرکت‌های حمل و نقل مصوب ۱۳۶۱.۱۲.۹ به شرح ذیل اصلاح و بند ج حذف و تبصره ۴ به آن اضافه می‌شود:
الف – شرکت‌های سهامی حمل و نقل جمهوری اسلامی ایران، به منظور اعمال نظارت و رفع تنگناهای مربوط به حمل و نقل کالاهای اساسی و مواد فاسدشدنی و انجام عملیات حمل و نقل کانتینری و ترکیبی.
تبصره ۱ – شرکت بند الف حداکثر تا ظرفیت ۸۰۰ دستگاه کامیون و شرکت بند ب حداکثر تا ظرفیت ۵۰۰ دستگاه کامیون قابل توسعه می‌باشند.
تبصره ۲ – اساسنامه‌های شرکت‌های فوق‌الذکر و اصلاحات بعدی آن‌ها در حدود این قانون و مصوبات شوری عالی اداری به پیشنهاد وزارت راه و‌ترابری به تصویب هیأت
وزیران خواهد رسید.
تبصره ۳ – مجمع عمومی شرکت‌های فوق‌الذکر، هیأت عامل سازمان حمل و نقل و پایانه‌های کشور بوده و ریاست مجمع با ریاست سازمان مذکور است.
تبصره ۴ – شرکت‌های فوق‌الذکر مکلفند مابه‌التفاوت حاصل از فروش دارائی‌های مازاد و ارزش دفتری آن‌ها را به عنوان تعهدات دولت و جزء سرمایه شرکت منظور نمایند.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و چهار تبصره در جلسه روز یکشنبه بیست و چهارم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد هفتاد و چهار مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۴.۳.۳ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری