ماده واحده – لایحه موافقت نامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت‌های جمهوری اسلامی ایران و جمهوری ارمنستان مشتمل بر یک مقدمه و ۱۳ ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقت‌نامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری ارمنستان
مقدمه:
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری ارمنستان که از این پس در این موافقت‌نامه طرفین متعاهد خوانده می‌شوند با تمایل به تسهیل و تشویق حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای مسافر و کالا بین دو کشور و به صورت ترانزیت از سرزمین‌های خود در موارد زیر توافق نمودند:
مقررات مقدماتی:
ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقت‌نامه:
1 – اصطلاح “متصدی حمل و نقل” عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و تبعه
ایران یا ارمنستان که بر طبق قوانین و مقررات ملی مربوط به کشور خود مجاز به حمل و
نقل بین‌المللی مسافر و کالا در جاده‌ها می‌باشد.
2 – اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است از هر وسیله نقلیه جاده‌ای دارای نیروی محرکه مکانیکی که :
الف – برای حمل بیش از ۹ نفر با در نظر گرفتن راننده (وسیله نقلیه مسافربری)، یا
برای حمل و نقل کالا (وسیله نقلیه باربری) ساخته شده.
ب – در سرزمین یکی از طرفین متعاهد به ثبت رسیده باشد.
در مورد وسیله نقلیه باربری،اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است از هر وسیله نقلیه
واحد یا ترکیبی از یک وسیله نقلیه و یدک یا نیمه یدک.
ماده ۲ – حوزه اجرا
مقررات این موافقت‌نامه به متصدیان حمل و نقل این حق را می‌دهد که با استفاده از
وسایل نقلیه به حمل و نقل مسافر یا کالا از طریق جاده بین سرزمین‌های طرفین متعاهد
یا به صورت ترانزیت از قلمرو آنان، یا از . به کشورهای ثالث مبادرت ورزند.
ماده ۳ – حمل و نقل مسافر:
عملیات حمل و نقل مسافر به وسیله متصدی حمل و نقل یکی از طرفین متعاهد در سرزمین
طرف متعاهد دیگر منوط به اجازه‌نامه‌ای خواهد بود که‌باید مطابق با قوانین و
مقررات طرف اخیرالذکر تحصیل شود.
ماده ۴ – حمل و نقل کالا:
متصدی حمل و نقل یک طرف متعاهد مجاز است وسیله نقلیه خالی یا با بار را به طور
موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر به منظور حمل و نقل کالا به شرح زیر وارد نماید:
الف – بین هر نقطه مورد توافق در سرزمین یکی از طرفین متعاهد و هر نقطه مورد
توافق در سرزمین طرف متعاهد دیگر، یا
ب – به صورت ترانزیت از سرزمین طرف متعاهد دیگر، یا
ج – از . به کشورهای ثالث
مقررات عمومی:
ماده ۵ – وزن و ابعاد وسایل نقلیه
1 – در مورد وزن و ابعاد وسایل نقلیه جاده‌ای، هر یک از طرفین متعاهد قبول
می‌نماید که وسایل نقلیه‌ای را که در سرزمین طرف متعاهد دیگر به ثبت‌رسیده است
مشمول شرایط محدودکننده‌تری نسبت به وسایل نقلیه ثبت شده در سرزمین خود قرار ندهد.
2 – چنانچه وزن یا ابعاد وسیله نقلیه از حداکثر حدود مجاز، در قلمرو هر یک از
طرفین متعاهد تجاوز نماید، لازم است جهت وسیله نقلیه اجازه‌نامه مخصوصی از مقامات
صلاحیت‌دار طرف متعاهد مربوط تحصیل شود.
هنگامی که این اجازه نامه مقرر می‌دارد که وسیله نقلیه باید در مسیر معین مورد
استفاده قرار گیرد، انجام حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده ۶ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی
مقررات این موافقت‌نامه به متصدیان حمل و نقل طرفین متعاهد این حق را نمی‌دهد که
در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر به حمل و نقل مسافر یا کالا از نقطه‌ای به نقطه دیگر واقع در همان سرزمین مبادرت ورزند.
ماده ۷ – مالیات‌ها و عوارض
1 – وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو هر یک از طرفین متعاهد که برای حمل و نقل مسافر
یا کالا مورد استفاده قرار می گیرند بر اساس این موافقت‌نامه از مالیات‌ها و
عوارضی که در سرزمین طرف متعاهد دیگر بر مالکیت و استفاده از وسایل نقلیه موتوری و
همچنین انجام عملیات حمل و نقل تعلق‌می‌گیرد، معاف خواهند بود.
2 – معافیت مورد اشاره در بند (۱) در صورتی اعطاء خواهد شد که وسیله نقلیه هر یک
از طرفین متعاهد بر مبنای ورود موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد شده باشد.
ماده ۸ – تشریفات گمرکی
1 – ورود موقت وسایل نقلیه به سرزمین طرف متعاهد دیگر مشمول قوانین و مقررات ملی طرف متعاهد مذکور خواهد بود.
2 – مواد سوختی موجود در مخازن سوخت استاندارد وسیله نقلیه یکی از طرفین متعاهدین
که به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود از پرداخت حقوق و عوارض
ورودی معاف بوده و مشمول ممنوعیت و محدودیت‌های وارداتی نخواهد بود، مشروط بر آن
که این مخازن بدواً‌توسط کارخانه سازنده وسیله نقلیه بر روی آن نصب شده باشد.
3 – قطعات یدکی وارد شده به منظور تعمیر یک وسیله نقلیه معین که قبلاً به صورت موقت
وارد گردیده است موقتاً از پرداخت حقوق و عوارض ورودی و همچنین ممنوعیت و محدودیت وارداتی معاف خواهند بود.
طرفین متعاهد ممکن است لازم بدانند که جهت این گونه قطعات پروانه موقت صادر شود.
قطعات یدکی تعویض شده را باید مطابق با قوانین و مقررات ملی طرف متعاهدی که این
قطعات به سرزمین آن وارد شده ترخیص قطعی نموده یا عودت داد یا تحت نظارت مقامات
گمرکی ذیربط از حیز انتفاع‌ساقط نمود (منظور از ساقط گردد، اعراض می‌باشد) و یا
به طور مجانی در اختیار مقامات گمرک طرف اخیرالذکر قرار داد.
4 – خدمه وسایل نقلیه جاده‌ای مجاز خواهند بود لوازم شخصی مستعمل و وسایل و ابزار
تعمیر را که عرفاً در وسیله نقلیه با خود دارند و در طول سفر مورد نیاز می‌باشد، به
طور موقت با خود حمل نمایند.
ماده ۹ – اجرای قوانین ملی
متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یک طرف متعاهد در کلیه مواردی که در
این موافقت‌نامه یا موافقت‌نامه‌های بین‌المللی دیگر که هر دو کشور در آن عضویت
دارند مورد پیش‌بینی قرار نگرفته است، موظفند قوانین و مقررات ملی طرف متعاهد دیگر
را در هنگام رانندگی در سرزمین طرف‌اخیرالذکر رعایت نمایند.
ماده ۱۰ – تخلفات
1 – مقامات صلاحیت دار طرفین متعاهد نظارت خواهند کرد که متصدیان حمل و نقل مقررات موافقت‌نامه حاضر را رعایت نمایند.
2 – مقامات طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آنجا به ثبت رسیده است، موظفند بنا بر
درخواست مقامات صلاحیت‌دار طرف متعاهد دیگر در مورد متصدیان حمل و نقل و رانندگان
وسیله نقلیه که در سرزمین طرف متعاهد اخیرالذکر از مقررات این موافقت‌نامه و نیز
از قوانین و مقررات لازم‌الاجرای‌مربوط به عبور و مرور و حمل و نقل در آن سرزمین تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند:
الف – اخطار
ب – سلب اجازه حمل و نقل در سرزمین طرف متعاهدی که تخلف در آن وقوع یافته است، به
طور موقت، جزیی یا کلی.
3 – مقامات صلاحیت‌دار طرف متعاهدی که چنین تدابیری را طبق بند (۲) این ماده اتخاذ
نموده‌اند، مقامات صلاحیت دار طرف متعاهد دیگر را از اقدامات معمول شده مطلع خواهند نمود.
4 – این ماده بدون لطمه به هرگونه اقدامات قانونی که توسط دادگاه‌ها یا مقامات
اجرایی طرف متعاهدی که تخلف در سرزمین آن صورت گرفته است، اجرا خواهد شد.
ماده ۱۱ – مقامات صلاحیت دار
مقامات صلاحیت دار که جهت اجرای این موافقت‌نامه تعیین شده به شرح زیر می‌باشد:
– در مورد دولت جمهوری اسلامی ایران: وزارت راه و ترابری
– در مورد دولت جمهوری ارمنستان: وزارت حمل و نقل و ارتباطات
ماده ۱۲ – کمیسیون مشترک
1 – مقامات صلاحیت‌دار طرفین متعاهد، کمیسیون مشترکی مرکب از نمایندگان خود را به منظور بررسی کلیه مسایل مربوط به اجرای این موافقت‌نامه که از طریق دیپلماتیک برطرف نشده است، تشکیل خواهند داد.
2 – کمیسیون مشترک بنا بر درخواست هر یک از طرفین متعاهد تشکیل خواهد شد.
ماده ۱۳ – لازم‌الاجرا شدن و مدت اعتبار
1 – این موافقت‌نامه سی روز بعد از آن که طرفین متعاهد کتباً یکدیگر را از طریق مجاری دیپلماتیک مطلع نمودند که طبق مقررات قانون اساسی خود درباره لازم‌الاجرا شدن این موافقت‌نامه عمل نموده‌اند به اجرا گذارده خواهد شد.
2 – این موافقت‌نامه برای یک دوره سه ساله منعقد می‌شود و پس از این دوره معتبر خواهد ماند مگر آن که یکی از طرفین متعاهد در هر هنگام با یک پیش‌آگهی کتبی شش ماهه انقضای آن را به طرف دیگر اعلام دارند.
این موافقت‌نامه به تاریخ ۱۳۷۱.۷.۱۴ (۱۹۹۲.۱۰.۶) در یک مقدمه و سیزده ماده، در دو
نسخه اصلی به زبان‌های فارسی، ارمنی و انگلیسی در ایروان به امضاء رسید. هر سه متن
دارای اعتبار یکسان می‌باشد و در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی معتبر خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران – از طرف دولت جمهوری ارمنستان
معاون حمل و نقل جاده‌ای وزارت راه وترابری – وزیر حمل و نقل و ارتباطات
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و متن موافقت‌نامه ضمیمه در جلسه روز سه شنبه بیست و نهم فروردین ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و چهار مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۴.۲.۶ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری