ماده واحده – کلیه پرداختهایی که بر اساس دستورالعمل شماره ۴۳۲۹۶ مورخ ۱۳۵۹.۹.۵ نخست‌وزیری توسط وزارتخانه‌ها، مؤسسات و سازمانها و شرکتهای دولتی و شهرداریها به کارکنان کارگاه‌های مشمول قانون کار به صورت علی‌الحساب انجام گرفته است به عنوان مزد یا حقوق و مزایای مستمر کارکنان مزبور در ایام تعطیل کارگاه منظور شده و قابل احتساب به هزینه قطعی می‌باشد.
تبصره ۱ – در صورت ازکارافتادگی، فوت یا بازنشسته شدن کارگران در زمان تعطیلی کارگاه، مستمری آنان بر مبنای تمام مزد یا حقوق قبل از تعطیلی، طبق قانون تأمین اجتماعی محاسبه و برقرار خواهد شد.
تبصره ۲ – کارفرمایان موضوع این ماده واحده موظفند حق بیمه سهم بیمه شده را نسبت به مبالغ پرداختی بر اساس دستورالعمل فوق کسر و پس از افزودن سهم خود به نسبت تمام مزد یا حقوق بیمه شده قبل از تعطیلی کارگاه بر آن، به سازمان تأمین اجتماعی تأدیه نمایند.
تبصره ۳ – دستگاه‌های فوق‌الذکر مکلفند ظرف مدت سه ماه از تاریخ تصویب این قانون نسبت به تعیین تکلیف قطعی کلیه کارکنان مورد بحث بر‌اساس مقررات مربوط (اعم از اشتغال، بازنشستگی یا ازکارافتادگی) اقدام نمایند و پس از انقضاء مهلت مذکور پرداخت علی‌الحساب به آنها مجاز نخواهد بود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و سه تبصره در جلسه روز سه شنبه دوازدهم آبان ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و یک مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۱.۸.۱۷ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری