ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری یونان مشتمل بر یک مقدمه و سیزده ماده تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری یونان
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری یونان که از این به بعد در این موافقتنامه “طرفین متعاهد” نامیده می‌شوند با تمایل به تنظیم و تشویق حمل و نقل بین‌المللی مسافر و کالا از طریق جاده بین دو کشور و همچنین به صورت ترانزیت از سرزمین آنها در موارد زیر توافق نمودند.
مقررات مقدماتی
ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقتنامه
1 – اصطلاح “متصدی حمل و نقل” عبارت است از یک شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و تبعه ایران یا یونان که بر طبق قوانین و مقررات ملی مربوط به کشور خود مجاز به حمل و نقل بین‌المللی مسافر و کالا در جاده‌ها می‌باشد.
2 – اصطلاح وسیله نقلیه عبارت است از هر وسیله نقلیه جاده‌ای دارای نیروی محرکه:
الف – برای حمل بیش از ۹ نفر با در نظر گرفتن راننده (وسیله نقلیه مسافربری) و
یا برای حمل و نقل کالا ( وسیله نقلیه باربری)، ساخته شده.
ب – در سرزمین یکی از طرفین متعاهد به ثبت رسیده باشد.
در مورد وسیله نقلیه باربری اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است از یک وسیله نقلیه واحد یا ترکیبی از وسایل نقلیه.
ماده ۲ – حوزه اجراء.
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل این اجازه را می‌دهد که با استفاده
از وسایل نقلیه به حمل و نقل مسافر یا کالا از طریق جاده بین سرزمینهای طرفین
متعاهد یا به صورت ترانزیت از قلمرو آنان مبادرت ورزند.
حمل و نقل مسافر
ماده ۳ – عملیات حمل و نقل مسافر به وسیله متصدی حمل و نقل یکی از طرفین متعاهد
در سرزمین طرف متعاهد دیگر منوط به اجازه‌نامه‌ای خواهد بود که باید مطابق با
قوانین و مقررات طرف اخیرالذکر تحصیل شود.
حمل و نقل کالا.
ماده ۴ – متصدی حمل و نقل یک طرف متعاهد مجاز است که به شرح زیر وسیله نقلیه خالی یا با بار را به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر به‌منظور حمل و نقل کالا وارد نماید:
الف – بین دو نقطه مورد توافق در سرزمین یکی از طرفین متعاهد و هر نقطه مورد
توافق در سرزمین طرف متعاهد دیگر، یا
ب – به صورت ترانزیت از سرزمین طرف متعاهد دیگر، یا
ج – هنگام شروع حرکت از طرف متعاهد دیگر به مقصد کشور ثالث یا هنگام آمدن از کشور
ثالث به سرزمین طرف متعاهد دیگر، مشروط بر آن که در طول همان سفر و طی مسیر عادی
وسیله نقلیه از کشوری که در آن به ثبت رسیده است عبور نماید.
مقررات عمومی:
ماده ۵ – وزن و ابعاد وسایل نقلیه –
هر یک از طرفین متعاهد در مورد وزن و ابعاد وسایل نقلیه جاده‌ای، قبول می‌نماید
که وسایل نقلیه‌ای که در سرزمین طرف متعاهد دیگر به ثبت رسیده است را تحت شرایط
محدودتری نسبت به وسایل نقلیه ثبت شده در سرزمین خود قرار ندهد.
2 – چنانچه وزن یا ابعاد وسیله نقلیه از حداکثر حدود مجاز در قلمرو هر یک از طرفین
متعاهد تجاوز نماید، لازم است جهت وسیله نقلیه اجازه‌نامه مخصوصی از مقامات
صلاحیتدار طرف متعاهد مربوط تحصیل گردد.
هنگامی که این اجازه‌نامه مقرر می‌دارد وسیله نقلیه باید در یک مسیر معین مورد استفاده قرار گیرد، انجام حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده ۶ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی.
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل طرفین متعاهد این حق را نمی‌دهد که
در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر مسافر یا کالا را از نقطه‌ای به نقطه دیگر واقع در
همان سرزمین حمل و نقل نمایند.
ماده ۷ – مالیاتها و عوارض
1 – وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو هر یک از طرفین متعاهد از مالیاتها و عوارضی که
در سرزمین طرف متعاهد دیگر بر مالکیت و استفاده از وسایل نقلیه موتوری همچنین
انجام عملیات حمل و نقل تعلق می‌گیرد معاف خواهد بود.
2 – معافیت مورد اشاره در بند ۱ در صورتی اعطاء خواهد شد که وسیله نقلیه هر یک از
طرفین متعاهد بر مبنای ورود موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد شده باشد.
3 – عوارض عبور (عوارض ویژه برای استفاده از پلها، تونلها، کشتیهای گذاره، و
جاده‌ها) مشمول معافیت مورد اشاره در بند ۱ نخواهد بود.
ماده ۸ – تشریفات گمرکی
1 – ورود موقت وسیله نقلیه به سرزمین طرف متعاهد دیگر مشمول قوانین و مقررات ملی طرف متعاهد مذکور خواهد بود.
2 – مواد سوختی موجود در مخازن سوخت استاندارد وسیله نقلیه یکی از طرفین متعاهد که
به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود از پرداخت حقوق و عوارض ورودی
معاف بوده مشمول ممنوعیت و محدودیت‌های وارداتی نخواهد بود، مشروط بر آن که این
مخازن بدواً توسط کارخانه سازنده وسیله نقلیه بر روی آن نصب شده باشد.
3 – قطعات یدکی وارد شده به منظور تعمیر یک وسیله نقلیه معین که قبلاً به صورت ورود
موقت وارد گردیده است به طور موقت مشمول پرداخت حقوق گمرکی، سود بازرگانی و عوارض
ورودی و همچنین ممنوعیت و محدودیت وارداتی نمی‌باشد. طرفین متعاهد ممکن است لازم
بدانند که جهت‌این گونه قطعات پروانه موقت صادر گردد. قطعات یدکی تعویض شده
می‌تواند مطابق با قوانین و مقررات ملی طرف متعاهدی که این قطعات به‌سرزمین مذکور
به آن وارد گردیده ترخیص قطعی شود، یا مجدداً صادر گردد، یا تحت نظارت مقامات گمرکی
ذیربط از حیز انتفاع ساقط گردد یا به طور مجانی در اختیار مقامات گمرکی طرف اخیرالذکر قرار گیرد.
4 – خدمه وسایل نقلیه جاده‌ای مجاز خواهند بود که لوازم شخصی مستعمل و آچار و
ابزار و آلاتی را که عرفاً در وسیله نقلیه حمل شده و در طول سفر مورد نیاز می‌باشد
به طور موقت با خود حمل نمایند.
ماده ۹ – اجرای قوانین ملی
متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یک طرف متعاهد در کلیه مواردی که در
این موافقتنامه مورد پیش‌بینی قرار نگرفته است، موظف هستند قوانین و مقررات ملی
طرف متعاهد دیگر را در هنگام رانندگی در سرزمین طرف اخیرالذکر رعایت نمایند.
ماده ۱۰ – تخلفات
1 – مقامات صلاحیتدار طرفین متعاهد نظارت خواهند کرد که متصدیان حمل و نقل مقررات موافقتنامه حاضر را رعایت نمایند.
2 – مقامات طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آن به ثبت رسیده است موظفند بنا بر
درخواست مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر، در مورد متصدیان حمل و نقل و رانندگان
وسایل نقلیه‌ای که در سرزمین طرف متعاهد اخیرالذکر از مقررات این موافقتنامه و از
قوانین و مقررات مربوط به عبور و مرور و حمل و نقل که در آن سرزمین لازم‌الاجراء
است تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند:
الف – اخطار،
ب – سلب اجازه حمل و نقل در سرزمین طرف متعاهدی که تخلف در آن جا وقوع یافته است
به طور موقت، جزیی یا کلی.
3 – مقامات صلاحیتداری طرف متعاهدی که چنین تدابیری را طبق بند ۲ این ماده اتخاذ
نموده‌اند، مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر را از اقدامات معمول مطلع خواهند نمود.
4 – این ماده بدون تعارض با هر گونه اقدام قانونی جاری توسط دادگاهها یا مقامات
اجرایی طرف متعاهدی که تخلف در سرزمین آن صورت گرفته‌است، اجرا خواهد گردید.
ماده ۱۱ – مقامات صلاحیتدار
مقامات صلاحیتداری که جهت اجرای این موافقتنامه تعیین شده‌اند به شرح زیر می‌باشند.
در مورد دولت جمهوری اسلامی ایران:
وزارت راه و ترابری
در مورد دولت جمهوری یونان:
وزارت حمل و نقل و ارتباطات
ماده ۱۲ – کمیسیون مشترک
1 – مقامات صلاحیتدار طرفین متعاهد کمیسیون مشترک مرکب از نمایندگان خود را به
منظور حل و فصل کلیه مسایل مربوط به اجرای این موافقتنامه‌تشکیل خواهند داد.
2 – کمیسیون مشترک بنا بر درخواست هر یک از طرفین متعاهد تشکیل خواهد گردید.
ماده ۱۳ – لازم‌الاجرا شدن و مدت اعتبار.
1 – این موافقتنامه شصت روز بعد از آن که طرفین متعاهد کتباً یکدیگر را از طریق
مجاری دیپلماتیک مطلع نمودند که طبق مقررات قانون اساسی خود درباره لازم‌الاجرا
شدن این موافقتنامه عمل نموده‌اند، به موقع اجراء گذارده خواهد شد.
2 – این موافقتنامه برای یک دوره سه‌ساله منعقد می‌شود و پس از این دوره معتبر
خواهد ماند مگر این که یکی از طرفین متعاهد در هر هنگام با یک پیش‌آگهی کتبی
شش‌ماهه انقضای آن را به طرف دیگر اعلام دارد.
این موافقتنامه به تاریخ ۱۳۶۹.۹.۲۲ هجری شمسی برابر با ۱۹۹۰.۱۲.۱۳ میلادی در یک
مقدمه و سیزده ماده و در سه نسخه اصلی به زبانهای فارسی، یونانی و انگلیسی در آتن
به امضاء رسید. هر سه متن دارای اعتبار یکسان می‌باشند و در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی معتبر‌خواهد بود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و موافقتنامه ضمیمه (شامل یک مقدمه و سیزده ماده) در جلسه روز یکشنبه پانزدهم شهریورماه یک هزار و سیصد و هفتاد و یک مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۱.۶.۲۲ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری