‌قانون موافقتنامه همکاریهای فرهنگی، آموزشی و علمی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت کنیا

تاریخ تصویب: ۱۳۷۱/۰۵/۱۳
تاریخ انتشار: ۱۳۷۱/۰۶/۰۲

‌ماده واحده – موافقتنامه همکاریهای فرهنگی، آموزشی و علمی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری کنیا مشتمل بر هیجده ماده که‌ در تاریخ ۱۳۶۹.۲.۱۸ (ه. ش.) برابر با ۲۸ مه ۱۹۹۱ (م) در نایروبی به امضاء رسیده است، تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.


‌بسم‌الله‌الرحمن الرحیم

توافقنامه همکاریهای فرهنگی، آموزشی و علمی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری کنیا

‌دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری کنیا، با علاقه به افزایش همکاریهای فرهنگی آموزشی و علمی بین دو کشور و با اعتقاد به این که این‌گونه مبادلات فرهنگی باعث افزایش همکاریها و درک فرهنگهای دو ملت می‌شود، در موارد ذیل به توافق رسیدند.

‌ماده ۱ – طرفین آمادگی خود را برای افزایش مبادله اطلاعات مشترک از فرهنگ کشورهای متبوع خود مساعدت یکدیگر را در دستیابی به این هدف‌ اعلام نمودند.

‌ماده ۲ – طرفین یکدیگر را در مبادله اطلاعات فرهنگی مربوط در زمینه‌های باستانشناسی، انسانشناسی و هنرهای سنتی یاری خواهند نمود.

‌ماده ۳ – دو طرف همچنین، تمایل خود را جهت همکاری به منظور مبادله کتب مربوط به فرهنگ بین کتابخانه‌های ملی طرفین در چهارچوب قوانین‌ جاری در کشور متبوع خود اعلام نمودند.

‌ماده ۴ – با توجه به تشویق همکاریها در تمام اشکال، طرفین مبادلات در زمینه‌های زیر را مورد تشویق قرار خواهند داد:
‌الف – دیدار کتابدارها از کتابخانه‌های ملی طرفین و نیز شرکت در نمایشگاه‌های کشور طرف مقابل.
ب – برگزاری نمایشگاه‌ها و نمایشهای هنری در کشور همدیگر.
ج – دیدار هنرمندان (‌صاحبان هنرهای زیبا، موسیقی‌دانها و مجسمه‌سازی) هر یک از دو کشور مقابل.
‌د – مبادله فیلمها و اسلایدها و نیز مواد آموزشی، فرهنگی.
ه – دیدار متخصصان فرهنگی هر یک از دو کشور از کشور مقابل.
‌و – دیدار مدیران کلاسهای سوادآموزی بزرگسالان و نیز مبادله مواد تدریسی آموزش بزرگسالان.

‌ماده ۵ – طرفین، مبادله هیأت‌های زنان جهت دیدار از پروژه‌هایی که توسط گروه‌های زنان در هر یک از دو کشور انجام می‌شود را مورد تشویق قرار‌ خواهند داد.

‌ماده ۶ – دو طرف همچنین علاقه خود را در زمینه مبادله سیستمهای ورزش زنان و مردان و نیز وسایل ورزشی و مربیان اعلام نمودند.

‌ماده ۷ – دو طرف همکاری بین دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی و آموزش عالی کشورهای متبوع خود را مورد تشویق قرار خواهند نمود.

‌ماده ۸ – طرفین بر اساس امکانات، بورسهایی در زمینه تحقیقات و آموزشهای علمی خود ارائه خواهند داد.

‌ماده ۹ – طرفین میزبانی گروهی از بورسیه‌های ممتاز دانشگاه‌های یکدیگر را به عهده خواهند گرفت. این سفرها که به صورت سالانه انجام خواهد‌ گرفت به مراکز علمی تحقیقاتی و آموزشی خواهد بود. این افراد توسط طرف اعزام‌کننده برگزیده خواهند شد.

‌ماده ۱۰ – دو طرف بنا به درخواست، معلمانی جهت تدریس زبان فارسی و سواحلی به ترتیب به کنیا و ایران اعزام خواهند کرد.

‌ماده ۱۱ – طرفین موافقت می‌نمایند در اسرع وقت پس از امضاء این موافقتنامه هیأت‌های آموزشی مبادله نمایند.

‌ماده ۱۲ – طرفین موافقت می‌نمایند سالانه سه محقق را جهت توسعه تحقیقاتی و علمی مبادله نمایند.

‌ماده ۱۳ – دو طرف موافقت نمودند مطالب مربوط به موزه‌ها و آرشیو را به علاوه متخصصان و موادی در این زمینه، مبادله نمایند.

‌ماده ۱۴ – دو طرف حتی‌الامکان همکاری بین سازمانهای رادیو و تلویزیون خود را مورد تشویق قرار خواهند داد.

‌ماده ۱۵ – موضوعات مالی به طور جداگانه مورد بررسی قرار خواهند گرفت ولی به طور کلی:
‌الف – طرف میهمان هزینه بلیط هوایی را خود متقبل خواهد شد.
ب – طرف میزبان هزینه‌های مربوط به اقامت و حمل و نقل محلی را متقبل می‌شود.

‌ماده ۱۶ – طرفین بدین وسیله موافقت می‌کنند هر ۲ سال یک بار نمایندگانی از سوی هر
دو دولت جهت بررسی همکاری و مساعدت هر یک از طرفین‌در طی ۲۴ ماه گذشته دیدار داشته
باشند. این گونه مبادلات شامل ارزیابی سودمندی همکاری و مساعدت‌ها و برآورد
همکاریهایی که در سالهای آتی‌خواهد شد، می‌گردد.

‌ماده ۱۷ – این موافقتنامه از تاریخ آخرین اعلان هر یک از دو طرف مبنی بر مطابقت آن با شرایط قانونی کشور متبوع خود لازم‌الاجرا است و به مدت ۵‌سال معتبر خواهد بود.

‌این موافقتنامه هر ۵ سال یک بار خود به خود تمدید می‌گردد مگر این که هر یک از طرفین ۶ ماه قبل طی یادداشتی کتبی قصد خود را مبنی بر عدم‌تمدید آن ابراز دارد.

‌ماده ۱۸ – این توافقنامه بر اساس توافق مشترک طرفین تعاهد قابل اصلاح خواهد بود. ‌اصلاحیه‌ها مطابق با قوانین اساسی هر یک از دو طرف مورد تصویب قرار خواهد گرفت.


‌قانون فوق مشتمل بر ماده و توافق‌نامه ضمیمه (‌شامل یک مقدمه و ۱۸ ماده) در جلسه روز سه شنبه سیزدهم مردادماه یک هزار و سیصد و هفتاد و یک‌ مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۱.۵.۲۱ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری