۱۳۰۴۳۲ت.۴۲۶ه – ۱۳۶۹.۱۰.۲۶
هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۶۹.۱۰.۱۹ بنا به پیشنهاد مشترک سازمان امور اداری و استخدامی کشور، وزارت امور اقتصادی و دارایی و سازمان برنامه و بودجه و با عنایت به اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تصویب نمود:
۱ – [اصلاحی ۱۳۶۹/۱۲/۱۵]
وزارتخانهها و مؤسسات دولتی و دستگاههای اجرایی که در طول سال ۱۳۶۹ بیش از (۵۰%) بودجه جاری آنها از محل اعتبارات بودجه عمومی دولت تأمین شده است، از جمله قوه قضایی (در مورد قضات و کارمندان خود) مجازند به کارکنان خود اعم از لشگری و کشوری که از بودجه جای یا عمرانی حقوق و مزایا دریافت مینمایند ( شامل کارمندان رسمی، پیمانی و کارگران دائمی مشمول قانون کار و افرادی که به موجب قرارداد خرید خدمت به طور تمام وقت به کاراشتغال دارند) به شرط رضایت از خدمات آنان، معادل یک ماه مجموع حقوق و تفاوت تطبیق و فوقالعاده شغل یا مزایای شغل و تفاوت حداقل دریافتی آنان رابه نسبت مدت خدمت تمام وقت در سال ۱۳۶۹ و حداکثر تا مبلغ یکصد هزار (۱۰۰.۰۰۰) ریال برای کارکنان متأهل و مبلغ هفتاد هزار (۷۰.۰۰۰) ریال برای کارکنان مجرد به عنوان پاداش (عیدی) آخر سال، در بهمنماه پرداخت نمایند.
پرداخت هر گونه وجه دیگری تحت عنوان پاداش (عیدی) آخر سال یا عناوین مشابه دیگر ممنوع میباشد.
تبصره – [الحاقی ۱۳۶۹/۱۲/۱۵]
در صورتی که زن و شوهر هر دو کارمند باشند بر حسب اینکه کدامیک حقوق بیشتر دریافت مینماید یک از آن دو تا یکصد هزار ریال و دیگری تا هفتاد هزار ریال به عنوان پاداش (عیدی) آخر سال ۱۳۶۹ دریافت مینماید و چنانچه زن یا شوهر (یکی از آن دو) کارمند باشند، حداکثر تا یکصد هزار ریال دریافت مینماید.
۲ – دستگاهها مشمول این تصویبنامه مکلفند اعتبار مورد نیاز برای پرداخت پاداش (عیدی) موضوع این تصویبنامه را از محل اعتبارات بودجه مصوب خود تأمین و پرداخت نمایند و منحصراً آن مقدار از اعتبارات مورد نیاز دستگاههایی که در مرکز با تأیید سازمان برنامه و بودجه و وزارت امور اقتصادی و دارایی و دراستانها با تأیید سازمان برنامه و بودجه استان و اداره کل امور اقتصادی و دارایی استان مربوط، از محل اعتبارات دستگاه قابل تأمین نمیباشد از محل موجودی حساب مخصوصی که در بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران با مجوز خاص به همین منظور اختصاص مییابد، توسط خزانه پرداخت خواهد شد.
۳ – استفاده کارمندان پیمانی و خرید خدمت از پاداش (عیدی) موضوع این تصویبنامه، منوط به آنست که این قبیل افراد حداقل شش ماه در سال ۱۳۶۹ در دستگاه مربوط به کار اشتغال داشته و در موقع پرداخت پاداش مذکور نیز مشغول به کار بوده و وجهی تحت عنوان عیدی و یا پاداش سال و مشابه آن دریافتننموده باشند.
۴ – در اجرای آن تصویبنامه، معادل نصف مدت خدمت نیمه وقت بانوانی که از قانون راجع به خدمت نیمه وقت بانوان استفاده مینمایند، خدمت تمام وقت محسوب خواهد شد.
۵ – پرداخت پاداش (عیدی) به کارگران دائمی مشمول قانون کار که در دستگاههای موضوع این تصویبنامه اشتغال به کار دارند منوط به آنست که اینگونه کارگران مشمول لایحه قانونی تأمین منافع کارگران…. مصوب ۱۳۵۹.۲.۲۳ شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران نباشند و از مزایای قانون مزبور برخوردار نشوند.
۶ – دستگاهها موضوع بند (۱) این تصویبنامه و همچنین سایر شرکتهای دولتی مجازند به بازنشستگان و مستمریبگیران و مؤظفین خود که از صندوقهای بازنشستگی کشوری، بازنشستگی و وظیفه مستخدمین شرکتهای دولتی، بازنشستگی شهرداریها و همچنین صندوقهای بازنشستگی ارتش، شهربانی، ژاندارمری حقوق بازنشستگی و یا وظیفه مستمری دریافت میراند. مبلغ پنجاه هزار (۵۰.۰۰۰) ریال به عنوان عیدی آخر سال پرداخت نمایند. پاداش (عیدی) موضوع این بند در مور وراث مستخدمین مجموعاً پنجاه هزار (۵۰.۰۰۰) ریال میباشد.
۷ – شهردارهای سراسر کشور مجازند پاداش (عیدی) آخر سال ۱۳۶۹ کارکنان خود را با رعایت مقررات این تصویبنامه از محل منابع داخلی خود پرداخت نمایند.
۸ – مراجع صلاحیتدار در شرکتهای دولتی و بانکها و مؤسسات انتفاعی وابسته به دولت و سایر شرکتهای دولتی و مؤسسات انتفاعی که شمول قوانین و مقررات عمومی بر آنها مستلزم ذکر نام است، مکلفند پاداش ( عیدی) پایان سال کارکنان مربوط را حداکثر در حدود مقررات این تصویبنامه تعیین و پرداخت نمایند.
۹ – [الحاقی ۱۳۶۹/۱۲/۲۲]
کلیه آزادگان و همچنین افرادی که بر اساس قانون استخدام جانبازان و اسرا و افراد خانوادههای شهدا، جانبازان ازکارافتاده، اسرا و مفقودالاثرهای انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و همچنین افرادی که حداقل (۹) ماه متوالی یا یک سال متناوب داوطلبانه در جبهه خدمت نمودهاند مصوب ۱۳۶۷، در سال ۱۳۶۹ استخدام شده یا میشوند و سابقه خدمت آنان در دستگاههای موضوع این تصویبنامه کمتر از یک سال میباشد، از تمام پاداش (عیدی) آخر سال مقرر برخوردار خواهند شد.
حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور