۴۳۱۴۲ت۹۴ک – ۱۳۶۹.۰۶.۰۱
اکثریت وزراء عضو کمیسیون امور زیربنایی و صنعت هیأت دولت در جلسه مورخ ۱۳۶۹.۳.۲۸ با توجه به اختیارات تفویضی هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۶۹.۳.۲۳، بنا به پیشنهاد وزارت مسکن و شهرسازی و به استناد ماده (۸) قانون تغییر نام وزارت آبادانی و مسکن به وزارت مسکن و شهرسازی و تعیین وظائف آن مصوب ۱۳۵۳ تصویب نمودند:
آیین‌نامه مربوط به استفاده از اراضی و احداث بنا و تأسیسات در خرج از محدوده قانونی و حریم شهرها موضوع تصویب‌نامه شماره ۴۹۴۰ مورخ ۱۳۵۶.۲.۲۲ در موارد زیر اصلاح می‌گردد.
۱ – متن زیر به عنوان تبصره (۴) به ماده (۴) آیین‌نامه اضافه می‌گردد.
تبصره ۴ – حریم مذکور در بند (۱) این ماده نسبت به راه‌ها، به عنوان نوار حفاظتی که احداث هر گونه ساختمان و تأسیسات در آن ممنوع می‌باشد عبارتست از: تا عمق (۱۵۰) متر از منتهی‌الیه حریم قانونی راه در طرفین ورودی کلیه راه‌های بین شهری به طول (۵) تا (۲۰) کیلومتر از انتهای محدوده استحفاظی هر شهر، مناطق خاصی که در بقیه طول راه ممکن است در معرض ساخت و ساز قرار گیرند به تشخیص کمیسیون موضوع ماده (۱۳) این آیین‌نامه و تا عمق (۱۵۰) متر در طرفین تمام طول جاده‌های کمربندی که خارج از محدوده استحفاظی شهرها واقع می‌گردند. و رعایت مقررات مربوط به حریم قانونی راه‌ها در تمام موارد الزامی است.
تعیین طول مناسب نوار حفاظتی هر یک از راه‌های بین شهری بر حسب اهمیت و قابلیت توسعه شهر و همچنین تعیین حدود نوار حفاظتی در بقیه طول راه‌ها که مشمول ممنوعیت احداث هر گونه ساختمان و تأسیسات قرار می‌گیرند، بر عهده کمیسیون موضوع ماده (۱۳) این آیین‌نامه می‌باشد. در مواردی که ساختمانها و تأسیساتی طبق ضوابط مقر در این آیین‌نامه و پس از اخذ پروانه در خارج از حدود نوار حفاظتی مزبور یا در منتهی‌الیه حریم قانونی در بقیه طول راه‌ها ساخته‌می‌شوند، لازم است نقشه چگونگی دسترسی آنها به خطوط مواصلاتی به تأیید وزارت راه و ترابری برسد.
ایجاد خطوط و پایه‌های انتقال نیروی برق و شبکه‌های مخابراتی، پلها و تونلهای واقع در مسیر راه‌ها، لوله‌های انتقال نفت و گاز و کانالها و شبکه‌های آبیاری، خطوط و لوله‌های آبرسانی، سیل‌بندها و سیل‌گیرها بعد از حریم راه‌ها از شمول این آیین‌نامه مستثنی و تابع قوانین و مقررات مربوط، می‌باشد.
۲ – ماده (۶) آیین‌نامه به شرح زیر اصلاح می‌گردد.
ماده ۶ – صدور پروانه ساختمان و اعمال نظارتهای لازم برای اینکه ساختمان طبق مشخصات و شرایط و ضوابط مندرج در پروانه، بنا گردد و ضوابط مقرر در ماده (۴) این آیین‌نامه در مورد آنها رعایت شود، در خارج از محدوده قانونی و حریم شهرها به عهده مرجعی خواهد بود که در هر ناحیه توسط استانداری تعیین می‌گردد.
مناطقی که صدور پروانه ساختمان و اعمال نظارت در آنها الزامی است به شرح زیر می‌باشند:
الف) مناطق مجاور شهرهای بزرگ یا حد فاصل شهرهای نزدیک به هم که امکان توسعه و اتصال آنها به یکدیگر وجود دارد و همچنین اراضی مجاور و نزدیک به راه‌های مواصلاتی کشور که حدود آنها توسط کمیسیون موضوع ماده (۱۳) این آیین‌نامه تعیین و قبلاً از طریق انتشار آگهی در روزنامه‌های کثیرالانتشار محلی و‌مرکز، اعلام می‌گردد.
ب) مناطق حساسی که در طول راه‌ها بعد از منتهی‌الیه نوار حفاظتی یا حریم قانونی راه ممکن است مورد ساخت و ساز قرار گیرند و به تشخیص کمیسیون موضوع ماده (۱۳) این آیین‌نامه احداث بعضی از ساختمانهای مجاز در آنها مشمول صدور پروانه و نظارت ساختمانی می‌گردد.
ج) مناطقی که بنا به مقتضیات محل به پیشنهاد استاندار و تصویب کمیسیون موضوع ماده (۱۳) این آیین‌نامه با اعلام قبلی و انتشار آگهی در روزنامه‌های کثیرالانتشار محلی و مرکز احداث تمام یا بعضی از انواع ساختمانها در آنها مشمول دریافت پروانه می‌گردد.
د) رعایت ضوابط مقرر در بندهای (۱) تا (۳) ماده (۴) این آیین‌نامه در مورد کلیه مناطق الزامی است.
۳ – عبارات زیر به عنوان بندهای (۶) و (۷) به ماده (۱۳) آیین‌نامه اضافه می‌گردند.
6 – مدیر کل راه و ترابری استان.
7 – مسئول سازمان جهاد سازندگی استان.
این تصویب‌نامه در تاریخ ۱۳۶۹.۵.۳۰ به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده است.
حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور