ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدرال اتریش مشتمل بر یک مقدمه و هجده ماده و یک ضمیمه به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدرال اتریش
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدرال اتریش نظر به تمایل متقابل به انعقاد موافقتنامه‌ای به منظور تأسیس و بکار انداختن سرویسهای هوایی برنامه‌ای بین سرزمینهای ایران و اتریش و ماوراء این سرزمینها نسبت به مواد زیر موافقت نمودند:
ماده ۱ – تعاریف
به جز در مواردی که فحوای عبارت معنی دیگری را ایجاب نماید – از لحاظ این موافقتنامه:
الف – عبارت “کنوانسیون” به کنوانسیون بین‌المللی هواپیمایی کشوری که در هفتم دسامبر ۱۹۴۴ در شیکاگو برای امضاء مفتوح گردید اطلاق می‌شود و شامل هر الحاقیه‌ای که به موجب ماده ۹۰ آن کنوانسیون و هر اصلاحیه به الحاقیه‌های کنوانسیون که به موجب مواد ۹۰ و ۹۴ آن به تصویب رسیده و‌برای هر دو طرف لازم‌الاجرا گردیده است، می‌باشد.
ب – عبارت “مقامات هواپیمایی” در مورد جمهوری اسلامی ایران اطلاق می‌شود به
“سازمان هواپیمایی کشوری” و هر شخص یا مقامی که مجاز به‌انجام وظایف فعلی آن
سازمان و یا وظایف مشابه آن باشد و در مورد دولت فدرال اتریش به “وزیر فدرال
اقتصاد عمومی و حمل و نقل” یا هر مقام دیگری که قانوناً مجاز به انجام وظایف فعلی آن “مقام” باشد.
ج – عبارت “شرکت هواپیمایی تعیین شده” اطلاق می‌شود به یک شرکت هواپیمایی که به موجب ماده ۳ موافقتنامه حاضر تعیین شده و اجازه فعالیت یافته باشد.
د – عبارت “ظرفیت” در مورد یک هواپیما اطلاق می‌شود به میزان بارگیری مؤثر هواپیما در یک مسیر یا قسمتی از مسیر و عبارت “ظرفیت” در مورد “سرویس موافقت شده” اطلاق می‌شود به ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی ضرب در دفعات پرواز چنین هواپیمایی طی زمان معین و در تمام یا قسمتی از مسیر.
ه – عبارت “سرزمین” در مورد یک دولت اطلاق می‌شود به مناطق خاکی و آبهای سرزمینی مجاور آن که تحت حاکمیت و سلطه آن دولت اطلاق می‌شود.
و – عبارت “سرویس هوایی” – “سرویس هوایی بین‌المللی” ، “شرکت هواپیمایی” و
“توقف به منظورهای غیر ترافیک” به ترتیب دارای همان معانی است که در ماده ۹۶
کنوانسیون شیکاگو به این عبارت داده شده است.
تفاهم حاصل است که عناوین مواد این موافقتنامه، معانی هیچ یک از مقررات آنرا به نحوی از انحاء محدود نمی‌کند یا توسعه نمی‌دهد.
ماده ۲ – حقوق ترافیک
1 – هر یک از طرفین متعاهد، حقوق تصریح شده در موافقتنامه حاضر را به منظور تأسیس
سرویسهای هواپیمایی بین‌المللی منظم به وسیله شرکت‌هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد
دیگر به شرح ذیل به طرف متعاهد دیگر اعطاء می‌نماید.
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر.
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیر بازرگانی.
ج – توقف در سرزمین مذکور در نقاطی که برای آن مسیر در جدول مسیر (پیوست به
موافقتنامه حاضر) به منظور پیاده و سوار کردن مسافر و بار و پست در ترافیک
بین‌المللی مشخص گردیده است.
2 – هیچ یک از مفاد موافقتنامه حاضر به نحوی تلقی نخواهد شد که در نتیجه شرکت
هواپیمایی یکی از طرفین متعاهد محق باشد در سرزمین طرف متعاهد دیگر در قبال مزد یا
کرایه، مسافر و بار و پست به مقصد نقطه دیگری در سرزمین طرف متعاهد دیگر حمل کند.
3 – در مناطق جنگی یا تحت اشغال نظامی یا در مناطقی که این عملیات در جریان است،
انجام این قبیل سرویسها منوط به تصویب مقامات صالح خواهد بود.
ماده ۳ – تعیین و اجازه
1 – هر یک از طرفین متعاهد حق دارد یک شرکت هواپیمایی را برای انجام سرویسهای مورد
توافق، در مسیرهای مشخصه تعیین و مراتب را کتباً به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید.
2 – پس از دریافت اعلامیه تعیین، مقامات صالح طرف متعاهد دیگر، با رعایت مفاد
بندهای (۳) و (۴) ماده حاضر، به شرکت هواپیمایی تعیین شده بدون تأخیر اجازات
مربوطه را اعطاء خواهد نمود.
3 – مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکتی که توسط طرف متعاهد دیگر
تعیین شده بخواهند که مقامات مزبور را قانع سازد که شرایط مقرر در قوانین و
مقرراتی را که معمولاً برای انجام سرویسهای هواپیمایی بین‌المللی – توسط مقامات
مزبور بر اساس مقررات کنوانسیون اعمال می‌گردد، حائز می‌باشد.
4 – هر یک از طرفین متعاهد حق دارد در هر مورد که قانع نشده باشد که مالکیت عمده و
کنترل مؤثر شرکت هواپیمایی مربوطه در دست طرف متعاهد‌یا اتباع طرف متعاهدی است که
شرکت مزبور را تعیین نموده، از اعطای اجازه بهره‌برداری موضوع بند (۲) ماده حاضر امتناع ورزد و یا هر شرطی را که برای اعمال حقوق مشخصه در ماده ۲ موافقتنامه حاضر توسط آن شرکت هواپیمایی تعیین شده، لازم بداند، تحمیل نماید.
ماده ۴ – تعلیق و لغو
1 – هر یک از طرفین متعاهد حق دارد در موارد مشروحه ذیل، اجازه بهره‌برداری صادره
را لغو یا استفاده از حقوق مشخصه در ماده ۲ موافقتنامه حاضر را، در مورد شرکتی که
توسط طرف متعاهد دیگر تعیین گردیده معلق نماید یا هر شرطی را که ممکن است برای
استفاده از این حقوق لازم باشد، تحمیل‌نماید.
الف – در هر موردی که قانع نشده باشد مالکیت عمده و کنترل مؤثر آن شرکت هواپیمایی
در دست طرف متعاهد یا اتباع طرف متعاهدی است که‌شرکت مذکور را تعیین نموده یا
ب – در موردی که شرکت هواپیمایی مذکور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی را که این
حقوق را اعطاء نموده است، رعایت نکند.
ج – در موردی که شرکت هواپیمایی مذکور به هر نحوی از انحاء، عملیات بهره‌برداری را
بر خلاف مقررات موافقتنامه حاضر انجام دهد.
2 – جز در مواردی که لغو، تعلیق یا تحمیل شرایط مذکور در بند (۹) ماده حاضر به
صورت فوری برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات لازم‌باشد، اعمال این حق
فقط پس از مشاوره با طرف متعاهد دیگر انجام خواهد شد.
ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات
1 – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد ناظر به ورود و خروج هواپیمایی که به امر
هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارند یا ناظر به عملیات هوانوردی چنین هواپیماهایی
حین پرواز بر فراز یا در داخل سرزمین طرف متعاهد مذکور می‌باشند نسبت به هواپیمای
شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد‌دیگر، مجری خواهند بود.
2 – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد که در سرزمین خود ناظر به ورود و خروج و اقامت
مسافرین و کارکنان و بار یا پست هواپیما، از قبیل تشریفات ورود و خروج و مهاجرت
است و همچنین مقررات گمرکی و بهداشتی، در مورد مسافرین و کارکنان و بار و پست حمل
شده توسط هواپیمای شرکت‌هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر، در زمانی که در
سرزمین مذکور باشد، اعمال خواهد شد.
3 – هر یک از طرفین متعاهد نسخه‌هایی از قوانین و مقررات مربوطه مندرج در این ماده را بنا بر تقاضا در اختیار طرف متعاهد دیگر خواهد گذاشت.
4 – شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد حق داشتن نمایندگی خود را در سرزمین
طرف متعاهد دیگر دارا می‌باشد. در صورت تعیین نماینده کل یا نماینده کل فروش، این
نماینده باید شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر باشد، مگر آنکه بین دو
شرکت هواپیمایی تعیین شده به نحو‌دیگری توافق شده باشد.
ماده ۶ – معافیت از حقوق گمرکی و سایر عوارض
1 – هواپیماهای شرکت تعیین شده یک طرف متعاهد که در سرویسهای بین‌المللی پرواز
می‌نماید و همچنین مواد سوخت و روغن موتور و سایر مواد مصرفی فنی و وسایل یدکی و
لوازم مورد نیاز جاری و خوار و بار که در هواپیماهای شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد
مجاز به استفاده از مسیرها و‌سرویسها موضوع موافقتنامه حاضر به هنگام ورود و خروج
از سرزمین طرف متعاهد دیگر، بر اساس عمل متقابل از پرداخت حقوق گمرکی و‌هزینه‌های
بازرسی و سایر حقوق و مالیاتهای ملی معاف خواهد بود، حتی اگر مواد مذکور زمانی به
مصرف برسد که این هواپیماها بر فراز آن سرزمین در‌پرواز باشند.
2 – سوخت و روغن موتور و مواد مصرفی فنی و وسایل یدکی و لوازم مورد نیاز جاری و
خوار و بار وارد شده به سرزمین یک طرف توسط طرف متعاهد دیگر یا اتباع او که صرفاً
به منظور استفاده در هواپیمای طرف متعاهد اخیرالذکر می‌باشد، بر اساس عمل متقابل
از پرداخت حقوق گمرکی و‌هزینه‌های بازرسی و سایر حقوق و مالیاتهای ملی معاف خواهند بود.
3 – سوخت و روغن موتور و مواد مصرفی فنی و وسایل یدکی و لوازم مورد نیاز جاری و
خوار و بار که در سرزمین یک طرف متعاهد بار هواپیمای شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد
می‌شود و در سرویسهای بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بر اساس عمل متقابل
از پرداخت حقوق گمرکی و عوارض و مالیات و هزینه‌های بازرسی و سایر حقوق و
مالیاتهای ملی معاف خواهد بود.
4 – لوازم جاری هوانوردی و همچنین مواد و لوازم نگاهداری شده در هواپیمای شرکت
هواپیمایی تعیین شده هر یک از طرفین متعاهد، تنها با موافقت مقامات گمرکی در
سرزمین طرف متعاهد دیگر قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان این مواد را تا زمانی
که طبق مقررات گمرکی مجدداً صادر شود‌و یا ترتیب دیگری در مورد آن داده شود، تحت
نظارت مقامات نامبرده قرار داد.
5 – اسناد رسمی حاوی آرم رسمی شرکت هواپیمایی مانند برچسب چمدان، بلیط هواپیما،
بارنامه، کارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمان‌بندی که‌به داخل سرزمین هر یک از
طرفین متعاهد برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر وارد
شده باشد، از کلیه حقوق و یا مالیاتهای گمرکی بر اساس معامله متقابل معاف خواهد بود.
ماده ۷ – تسهیلات و عوارض فرودگاه
هر یک از طرفین متعاهد می‌توانند برای استفاده از فرودگاهها و سایر تسهیلات تحت
کنترل خود عوارض عادلانه و مناسبی را وضع نموده یا اجازه وضع آن را بدهد. معهذا هر
یک از طرفین متعاهد موافقت دارد که این عوارض از آنچه هواپیماهای ملی آن طرف
متعاهد که در سرویسهای مشابه‌بین‌المللی تردد می‌نمایند و برای استفاده از این
فرودگاهها و تسهیلات می‌پردازند، تجاوز نکند.
ماده ۸ – مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز
1 – شرکتهای هواپیمایی تعیین شده به وسیله طرفین متعاهد از رفتار عادلانه و متساوی
برخوردار خواهند شد تا بتوانند برای انجام سرویسهای توافق‌شده در مسیرهای مشخص از
فرصت‌های متساوی بهره‌مند باشند.
2 – در انجام سرویسهای مورد توافق، شرکت هواپیمایی تعیین شده هر یک از طرفین
متعاهد منافع شرکت هواپیمایی طرف متعاهد دیگر را منظور نظر خواهند داشت تا من‌غیر
حق در سرویسهای طرف دیگر در تمامی یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
3 – هدف اصلی، سرویسهای مورد توافق که توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف
متعاهد انجام می‌شود، تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار‌مناسب است، برای رفع
نیازمندیهای حمل مسافر و بار و پست جاری و آنچه برای آینده مناسب قابل پیش‌بینی
باشد، بین سرزمین طرف متعاهد تعیین‌کننده شرکت هواپیمایی و سرزمین طرف متعاهد دیگر.
4 – با رعایت اصول مشروحه در بندهای ۱ و ۲ و ۳ و ۵ این ماده، شرکت هواپیمایی تعیین
شده یک طرف متعاهد، همچنین می‌تواند ظرفیتی را برای ترافیک بین سرزمینهای کشورهای
ثالث مندرج در جدول مسیرها ضمیمه موافقتنامه حاضر و سرزمین طرف متعاهد دیگر، تأمین نماید.
5 – ظرفیتی که عرضه می‌شود از جمله تعداد سرویسها و نوع هواپیمای مورد استفاده
شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد در سرویسهای‌مورد توافق پس از حصول
توافق بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده مورد موافقت مقامات هواپیمایی قرار خواهد
گرفت. شرکتهای هواپیمایی تعیین‌شده چنین توصیه‌ای را پس از شور بین خود و رعایت
اصول بندهای ۱ و ۲ و ۳ این ماده به عمل خواهند آورد.
6 – در صورت عدم توافق بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد، مسائل
مشروحه در بند ۵ فوق از طریق توافق بین مقامات هواپیمایی طرفین متعاهد حل و فصل
خواهد گردید. تا زمانی که این توافق حاصل نگردیده ظرفیت عرضه شده توسط شرکتهای
هواپیمایی تعیین شده و برنامه‌های‌تعیین شده برای یک دوره طبق مفاد این ماده، برای
دوره‌های مشابه بدون تغییر باقی خواهد ماند.
7 – شرکت هواپیمایی تعیین شد هر یک از طرفین متعاهد، حداقل سی روز قبل از شروع
سرویس در مسیرهای مشخصه، برنامه‌های پرواز را به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر
برای تصویب تسلیم خواهد نمود و در مورد تغییرات بعدی نیز از همین قرار عمل خواهد
شد. این محدودیت زمانی را‌می‌توان در موارد خاصی با تصویب مقامات نامبرده کاهش داد.
ماده ۹ – شناسایی گواهینامه‌ها و پروانه‌ها
گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هایی که توسط یک طرف
متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی‌باشد، توسط طرف متعاهد
دیگر برای بهره‌برداری مسیرها و سرویسهای موضوع موافقتنامه حاضر معتبر شناخته خواه
شد، مشروط بر آنکه شرایط‌صدور یا معتبر ساختن این گواهینامه‌ها و پروانه‌ها، مساوی
یا بیش از حداقل استانداردهای فعلی یا آتی باشد که به موجب کنوانسیون وضع شده
یا‌خواهد شد. در هر حال هر یک از طرفین متعاهد این حق را برای خود محفوظ می‌دارد
که در مورد پرواز از فراز سرزمین خود، از شناسایی گواهینامه‌صلاحیت و پروانه‌هایی
که بنام اتباع او، توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده باشد، خودداری نماید.
ماده ۱۰ – تعرفه‌های حمل و نقل هوایی
1 – نرخهای مورد اجراء توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد در
سرویسهای مورد توافق، در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به‌کلیه عوامل مربوطه از
جمله هزینه بهره‌برداری و سود معقول و خصوصیات سرویس و نرخهای شرکتهای هواپیمایی
دیگر که در تمام یا قسمتی از همان‌مسیرها سرویسهای برنامه‌ای انجام می‌دهند، وضع می‌گردد.
2 – نرخهای موضوع بند یک این ماده، بر اساس قواعد ذیل تعیین می‌گردند:
الف – هر گاه شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد عضو یک اتحادیه
بین‌المللی شرکتهای هواپیمایی با دستگاه تعیین‌کننده نرخ باشند و یک قطعنامه نرخ
ناظر بر سرویسهای مورد توافق که از قبل وجود داشته باشد نرخ‌ها بر اساس این
قطعنامه بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین‌متعاهد توافق خواهد شد.
ب – هر گاه قطعنامه‌ای درباره نرخ ناظر بر سرویسهای توافق شده وجود نداشته باشد و
یک یا هیچ یک از شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد، عضو اتحادیه شرکتهای
هواپیمایی موضوع بند (الف) فوق نباشند، شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد
در مورد نرخهایی که برای‌سرویسهای توافق شده اعمال می‌گردد، بین خود توافق خواهند نمود.
ج – نرخهایی که بدین ترتیب مورد توافق قرار می‌گیرد، لااقل سی روز از تاریخ
پیشنهادی اجرا برای تصویب به مقامات هواپیمایی تعیین شده طرفین‌متعاهد تسلیم خواهد
گردید. این محدودیت زمانی به شرط موافقت مقامات مذکور، قابل کاهش است.
د – در صورتی که شرکتهای هواپیمایی طرفین متعاهد نتوانند درباره نرخهای قابل اجرا
به توافق برسند و یا در صورتی که یک طرف متعاهد شرکت‌هواپیمایی خود را به منظور
انجام سرویسهای مورد توافق تعیین ننموده باشد و یا چنانچه در فاصله ۱۵ روز اول از
دوره سی روزه موضوع بند ج ماده‌حاضر،مقامات هواپیمایی یک عدم رضایت خود را از هر
یک از نرخهای توافق شده بین شرکتهای هواپیمایی طرفین متعاهد موضوع بندهای الف و
ب‌ماده حاضر، به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر اعلام دارد، مقامات هواپیمایی
طرفین متعاهد اهتمام خواهند نمود، در مورد نرخهای مناسب به‌توافق برسند، ولی در
هر حال هیچ نرخی قبل از تصویب مقامات هواپیمایی طرفین متعاهد به موقع به اجراء در نخواهد آمد.
3 – نرخهای تعیین شده به موجب ماده حاضر تا زمانی که نرخهای جدید به موجب مفاد
این ماده جانشین آنها نشده باشد، به قوت خود باقی خواهد ماند.
ماده ۱۱ – تسلیم آمار
مقامات هواپیمایی هر یک از طرفین متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به ترافیک حمل شده
در سرویسهای مورد توافق، توسط شرکت هواپیمایی تعیین‌شده خود را به سوی سرزمین طرف
متعاهد دیگر یا از آن سرزمین را به قسمی که معمولاً توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده
برای مقامات هواپیمایی‌ملی خود تهیه می‌گردد، بنا بر تقاضا در اختیار طرف متعاهد دیگر قرار خواهند داد.
کلیه اطلاعات اضافی مورد درخواست مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد از طرف متعاهد دیگر در صورت تقاضا مورد شور و توافق بین طرفین متعاهد قرار خواهد گرفت.
ماده ۱۲ – انتقال وجوه
1 – انتقال وجوه دریافتی توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد به موجب
مقررات ارزی مورد عمل، در دو کشور، انجام خواهد شد.طرفین کلیه مساعی خود را جهت
تسهیل انتقال چنین وجوهی مبذول خواهند داشت.
2 – چنانچه موافقتنامه پرداختی بین طرفین متعاهد وجود داشته باشد پرداختها به موجب مقررات آن موافقتنامه صورت خواهد گرفت.
ماده ۱۳ – مشاوره و اصلاحات
1 – هر یک از طرفین متعاهد یا مقامات هواپیمایی آن می‌تواند در هر زمان از طرف متعاهد دیگر یا مقامات هواپیمایی او تقاضای مشاوره نماید.
2 – مشاورات مورد تقاضای یک طرف متعاهد یا مقامات هواپیمایی او در فاصله شصت (۶۰)
روز از تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
3 – نوع اصلاح در موافقتنامه حاضر، پس از آنکه طرفین متعاهد انجام تشریفات قانونی
مربوط به انعقاد و لازم‌الاجرا شدن موافقتنامه‌های بین‌المللی را‌به یکدیگر اطلاع
داده باشند، لازم‌الاجرا خواهد شد.
4 – علیرغم مفاد بند ۳ اصلاحات وارده بر جدول مسیر ضمیمه موافقتنامه حاضر، مستقیماً
بین مقامات هواپیمایی طرفین متعاهد مورد توافق قرار خواهد گرفت و شصت (۶۰) روز پس
از تاریخ مبادله یادداشتهای دیپلماتیک، لازم‌الاجرا خواهد گردید.
ماده ۱۴ – حل اختلافات
1 – هر گاه در مورد تفسیر یا اجرای موافقتنامه حاضر بین طرفین متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفین متعاهد در مرحله اول اهتمام خواهند نمود تا‌اختلاف را از طریق مذاکرات حل و فصل نمایند.
2 – هر گاه طرفین متعاهد نتوانند اختلاف را از طریق مذاکرات حل و فصل نمایند می‌توانند توافق نمایند موضوع را جهت تهیه گزارش مشورتی به هر شخص یا هیأتی ارجاع نمایند.
3 – چنانچه طرفین متعاهد نتوانند به موجب بندهای ۱ و ۲ فوق در مورد حل اختلاف به
نتیجه برسند، اختلاف به یک محکمه داوری سه نفره ارجاع خواهد شد که هر یک از طرفین
متعاهد یک داور را معین خواهد کرد و دو داور تعیین شده درباره داور سوم توافق
خواهند نمود. هر یک از طرفین‌متعاهد ظرف شصت (۶۰) روز پس از وصول تقاضای ارجاع
اختلاف به محکمه داوری از طریق دیپلماتیک، به تعیین داور خود مبادرت خواهد نمود
و‌داور سوم نیز ظرف شصت (۶۰) روز بعد از آن تعیین خواهد شد. چنانچه هر یک از طرفین
متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را تعیین نکند، بنا به‌تقاضای هر یک از طرفین متعاهد
رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری بر حسب مورد داور یا داورها را
تعیین خواهد نمود.چنانچه رئیس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری از اتباع
هر یک از طرفین متعاهد باشد از نایب رئیس ارشد شورا که در چنین وضع تابعیتی
نباشد،درخواست خواهد شد که حسب مورد داور یا داورها را تعیین نماید. در هر حال
داور سوم از اتباع یک دولت ثالث خواهد بود و به عنوان رئیس محکمه داوری عمل خواهد نمود.
4 – محکمه داوری آیین‌نامه کار خود را تعیین و درباره نحوه تقسیم مخارج اتخاذ تصمیم خواهد نمود.
5 – طرفین متعاهد تعهد می‌نمایند تصمیمات متخذه به موجب ماده حاضر را رعایت کنند.
ماده ۱۵ – فسخ
هر یک از طرفین متعاهد می‌تواند در هر موقع قصد خود را مبنی بر فسخ موافقتنامه
حاضر کتباً از مجرای دیپلماتیک به طرف دیگر اعلام کند. این اعلام‌همان زمان به
اطلاع سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری خواهد رسید. در این صورت موافقتنامه
دوازده ماه پس از دریافت اعلام فسخ توسط طرف‌متعاهد دیگر فسخ خواهد شد. مگر آنکه
اعلام فسخ قبل از انقضای این مدت با تراضی طرفین پس گرفته شود. در صورت عدم اعلام
وصول از طرف‌متعاهد دیگر، اعلام فسخ چهارده (۱۴) روز پس از وصول آن به سازمان
بین‌المللی هواپیمایی کشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۱۶ – مطابقت با کنوانسیون‌های چندجانبه
چنانچه کنوانسیون یا موافقتنامه چندجانبه‌ای در مورد هر دو طرف متعاهد
لازم‌الاجرا گردد، موافقتنامه حاضر به نحوی اصلاح خواهد شد تا با مقررات چنین
کنوانسیون یا موافقتنامه‌ای تطبیق نماید.
ماده ۱۷ – ثبت
این موافقتنامه و کلیه اصلاحات وارده بر آن در سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۱۸ – لازم‌الاجرا شدن
این موافقتنامه، شصت (۶۰) روز پس از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یک از طرفین متعاهد
به طرف دیگر دایر بر این که اقدامات لازمه را طبق قوانین و مقررات اساسی خود
درباره لازم‌الاجرا شدن موافقتنامه حاضر به عمل آورده است، به موقع اجرا گذارده خواهد شد.
بنا به مراتب، نمایندگان امضاء‌کننده زیر که از طرف دولت متبوعه خود مجاز می‌باشند موافقتنامه حاضر را که در یک مقدمه و یک ضمیمه تنظیم گردیده امضاء نمودند.
این موافقتنامه در دو نسخه در تاریخ ۹ تیر ماه ۱۳۶۶ در وین به زبانهای فارسی،
آلمانی و انگلیسی که هر سه متن دارای اعتبار یکسان می‌باشد تنظیم گردید. در صورت
ناهماهنگی در تفسیر متن انگلیسی مناط اعتبار خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران – از طرف دولت فدرال اتریش
جدول ضمیمه مسیر موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدرال اتریش
۱ – شرکت هواپیمایی تعیین شده از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران مجاز است سرویسهای هوایی در هر دو جهت در مسیرهای زیر برقرار نماید:
نقاط واقع در ایران از طریق آتن، استانبول، لارناکا، بیروت به وین و ماوراء آن به فرانکفورت، مونیخ، هامبورگ، رم، زوریخ، ژنو، پاریس، بارسلون، آمستردام، بروکسل، لندن، نیویورک یا شیکاگو یا لوس‌آنجلس، مونترال یا تورنتو.
۲ – شرکت هواپیمایی تعیین شده از طرف دولت فدرال اتریش مجاز است سرویسهای هوایی در هر دو جهت در مسیرهای زیر برقرار نماید.
نقاط واقع در اتریش از طریق آتن، بلگراد، استانبول، لارناکا، بیروت، دمشق به تهران و ماوراء آن به دهلی نو، بمبئی یا کلکته، بانکوک، هنگ‌کنگ، مانیل، کوالالامپور یا سنگاپور، جاکارتا، سیدنی یا توکیو و سئول.
۳ – نقاط واقع در هر یک از مسیرهای فوق را می‌توان به اختیار مقامات هواپیمایی مربوطه در هر پرواز یا کلیه پروازها حذف نمود.
۴ – مقامات هواپیمایی طرفین متعاهد با در نظر گرفتن توافق حاصله بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طبق ماده ۸ موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدرال اتریش در مورد بهره‌برداری از حقوق ترافیک بین نقاط مندرج در بندهای ۱ و ۲ فوق توافق خواهند نمود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده به انضمام متن موافقتنامه مشتمل بر یک مقدمه و هجده ماده و یک ضمیمه در جلسه علنی روز یکشنبه ششم خردادماه یک هزار و سیصد و شصت و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۶۹.۳.۱۶ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی کروبی