ماده ۱ – عوامل تشکیل دهنده حقوق ماهانه مشمولین قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۶.۷.۷ (موضوع مواد ۱۳۱ و ۱۳۸ قانون مزبور) به شرح زیر تعیین می‌گردد:
الف – حداقل حقوقی ۳۰۰ واحد
ب – واحد حق کارآیی ۲
ج – واحد حق ارتقاء ۱۲
د – واحد حق پایه ۱۸
تبصره ۱ – ضریب ریالی واحدهای تعیین شده در این ماده همواره معادل ضریب ریالی حقوق مشمولین قانون استخدام کشوری می‌باشد.
تبصره ۲ – در کلیه مواردی که نظام پرداخت و یا اعداد حقوقی مشمولین قانون استخدامی کشوری تغییر نماید. با توجه به ضابطه ماده ۱۳۶ قانون ارتش عوامل حقوقی مندرج در این ماده نیز به همان نسبت و به طور همزمان تغییر خواهند نمود. کلیه مقررات تغییردهنده حقوق مشمولین قانون استخدام کشوری باید حاوی تغییر عوامل مندرج در این ماده نیز باشد.
تبصره ۳ – مقامات مندرج در ماده ۷۸ قانون ارتش می‌توانند در نیرو و یا سازمان مربوطه همه‌ساله به نسبت یک درصد آمار پرسنل جمعی که‌حداقل ۲۵ سال تمام سابقه خدمت داشته باشند به متخصصین زبده و شایسته آنان برای یک بار به میزان حداکثر یک ارتقاء حقوقی تشویقی اعطاء نمایند. ارتقاء مزبور صرفاً در محاسبه حقوق طول خدمت مؤثر بوده
و پس از خاتمه خدمت حذف می‌گردد. دستورالعمل اجرای همآهنگ این تبصره‌توسط ستاد مشترک با هماهنگی نیروها و سازمانهای ذیربط تهیه و به تصویب فرماندهی کل نیروهای مسلح خواهد رسید.
ماده ۲ – به محصلینی که قبل از نیل به درجه یا رتبه در بدو استخدام دوره‌های آموزشی را طی می‌نمایند ماهانه مبلغی به میزان یک دوم حقوق حاصله از عوامل مذکور در ماده یک و بر اساس رتبه حقوقی مدرک تحصیلی اساس استخدام و سنوات قابل قبول آموزشی آنان تعیین و پرداخت‌می‌گردد.
تبصره – به محصلینی که در رشته‌های پروازی، دریانوردی، تکاوری و هوابرد آموزش می‌بینند طبق ضوابط مذکور در آیین‌نامه اجرایی ماده ۱۳۹ قانون ارتش حسب مورد مبالغی تا ۵۰ درصد مزایای شغلی که در آن کارآموزی می‌نمایند به عنوان مزایای ویژه آموزشی در طول مدت آموزش عملی پرداخت خواهد شد.
ماده ۳ – اولین رتبه حقوقی با توجه به ماده ۱۳۱ قانون ارتش برای پرسنلی که بر اساس تحصیلات پائین‌تر از پایان دوره ابتدایی استخدام شده یا می‌شوند یک و با مدارک تحصیلی مورد نیاز قابل قبول بالاتر که اساس استخدام بوده‌اند به شرح زیر تعیین می‌گردد:
الف – پایان دوره ابتدایی (جدیم و قدیم) ۳
ب – پایان دوره راهنمایی یا سیکل اول متوسطه ۶
ج – قبولی چهارم متوسط (سابق) ۷
د – قبولی پنجم متوسطه (سابق) ۸
ه – پایان دوره دبیرستان ۹
و – پایان دوره های فوق دیپلم و آموزشگاههای افسری و همافری سابق و دوره اول دانشکده علوم نظامی و یا سایر دوره‌های آموزشی همطراز ۱۱
ز – پایان دوره‌های لیسانس و دانشکده‌های افسری و خلبانی سابق و دوره
دوم دانشکده‌های علوم نظامی و یا سایر دوره‌های آموزشی همطراز ۱۳
ح – پایان دوره‌های فوق لیسانس و همچنین دکترای رشته‌های درمانی بجز پزشکی عمومی ۱۵
ط – دکترای پزشکی عمومی و دکترای سایر رشته‌های علوم ۱۶
تبصره ۱ – به اولین رتبه حقوقی دارندگان مدرک تحصیلی دکترا در کلیه رشته‌ها که دوره‌های تخصصی و یا فوق تخصصی مورد نیاز سازمان را طی‌نموده باشند حسب مورد ۳ و ۴ واحد اضافه می‌گردد.
تبصره ۲ – در مواردی که وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح طول دوره‌های تحصیلی مذکور در تبصره ۱ و بندهای “ح” و “ط” را به موجب مدارک مورد تأیید یکی از وزارتین فرهنگ و آموزش عالی و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بیش از سنوات مورد محاسبه در بندهای مزبور احراز‌نمایند بر اساس ماده ۱۳۱ قانون ارتش رتبه حقوقی مربوطه را محاسبه و تعیین خواهد نمود.
تبصره ۳ – سنوات تحصیلی بالاتر از پایان دوره دبیرستان، برای تعیین درجه یا رتبه بر اساس مواد ۶۹، ۷۰ و ۷۳ قانون ارتش برای دارندگان مدرک تحصیلی بالاتر از پایان دوره دبیرستان برابر است با تفاضل اولین رتبه حقوقی آنان و اولین رتبه حقوقی مدرک پایان دوره دبیرستان.
تبصره ۴ – مدارک تحصیلی که حسب مورد به موجب ارزیابی وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، فرهنگ و آموزش عالی، بهداشت، درمان و‌آموزش پزشکی معادل یکی از مقاطع مذکور در این ماده شناخته شوند دارای ارزش برابر خواهد بود.
تبصره ۵ – سنوات آموزشی بدو استخدام کارمندان رسمی طبقات سه‌گانه سابق همانند نظامیان در تعیین اولین رتبه حقوقی آنان محاسبه خواهد گردید، مشروط بر این که آموزش مزبور منجر به اخذ مدرک در مقاطع تحصیلی نشده باشد. سنوات مذکور نباید از مدت آموزش برابر اساسنامه‌آموزشهای مشابه نظامیان تجاوز نماید.
تبصره ۶ – در مورد پرسنلی که تغییر طبقه یا وضعیت داده‌اند (موضوع ماده ۱۸۸ قانون ارتش) ملاک احتساب اولین رتبه حقوقی آنان با رعایت مفاد این ماده، آخرین طبقه، مدرک تحصیلی و آموزش نظامی که مبنای آخرین تغییر وضعیت گردیده، می‌باشد.
تبصره ۷ – پرسنلی که به علت داشتن مدرک هنری یا ورزشی و یا تخصصی به موجب مقررات استخدامی سابق نیروهای مسلح و یا مقررات سازمان امور اداری و استخدامی کشور از نظر استخدامی معادل هر یک از مقاطع تحصیلی فوق‌الذکر طبقه‌بندی شده یا شوند در محاسبه حقوق آنان ،اولین رتبه حقوقی همان مدرک تحصیلی ملاک عمل خواهد بود.
تبصره ۸ – مدارک تحصیلی پایان دوره دبیرستان و مقاطع پائین‌تر استخدامی قانون ارتش در هر وضعیت مورد نیاز و قابل قبول سازمان تلقی گردیده و چنانچه اولین رتبه حقوقی این مدرک از اولین رتبه حقوقی قبلی بیشتر باشد، در مورد مدرک پایان دوره دبیرستان بر اساس ماده ۷ این قانون و‌در سایر رتبه حقوقی بالاتر ملاک قرار خواهد گرفت.
ماده ۴ – اولین رتبه و اولین رتبه حقوقی کارمندان فنی و کارمندان موضوع بند ب ماده ۳۱ قانون ارتش با توجه به مواد ۷۴، ۱۳۱، و ۱۸۶ قانون مذکور به شرح زیر تعیین می‌گردد:
الف – کارمندان فنی طبقه ۵ یا رده ۱ گروه ۱ ۱
ب – کارمندان فنی طبقه ۴ یا رده ۱ گروه ۲ و رده ۲ گروه ۱ ۳
ج – کارمندان فنی طبقه ۳ یا رده ۱ گروه ۳ و رده ۲ گروه ۲ و رده ۳ گروه ۱ ۵
د – کارمندان فنی طبقه ۲ یا رده ۲ گروه ۳ و رده ۳ گروه ۲ ۶
ه – کارمندان فنی طبقه ۱ یا رده ۳ گروه ۳ ۸
تبصره – چنانچه اولین رتبه مدرک تحصیلی کارمندان مذکور از اولین رتبه با احتساب ارتقاء ناشی از مدرک تحصیلی موضوع تبصره ۱ ماده ۷۴ و یا تبصره ماده ۱۸۶ قانون ارتش بالاتر باشد پرسنل بدون برخورداری از ارشدیت‌های مزبور از اولین رتبه مدرک تحصیلی برخوردار می‌گردند.
ماده ۵ – با پرسنل مشروحه زیر چنانچه با وجود دارا بودن شایستگی و کارآیی لازم
امکان اعطاء درجه یا رتبه بالاتر به آنان وجود نداشته باشد، با رعایت حداکثر تعداد
ارتقاء مندرج در ماده ۶ این قانون، به ترتیب مذکور در ماده ۱۳۳ قانون ارتش رفتار خواهد شد.
الف – آن گروه از نظامیان تطبیق شده با قانون ارتش که به علت نداشتن مدرک تحصیلی
پایان کلاس دوم متوسطه و یا پایان دوره راهنمایی، درجه نهایی آنان ستوان سومی
می‌باشد برای سنوات خدمتی مازاد بر چهار سال در درجه ستوان سومی.
ب – پرسنل استخدام شده قبل از اجرای فصل تطبیق قانون ارتش (۱۳۶۷.۷.۷) که به علت
داشتن مدرک تحصیلی مورد نیاز و قابل قبول بالاتر و‌یا آموزشهای بدو استخدام
بیشتر، با درجه یا رتبه بالاتر از پرسنل مشابه خود آغاز به خدمت نموده‌اند. در
ارتباط با سنوات خدمتی مازاد بر چهار سال‌پس از نیل به درجه یا رتبه نهایی مربوطه.
ج – پرسنلی که پس از سی سال خدمت در اجرای تبصره ۱ ماده ۱۱۰ و یا ماده ۱۱۱ قانون
ارتش حداقل به مدت یک سال مشغول خدمت بوده یا‌می‌باشند، برای سنوات خدمتی مازاد بر
چهار سال در آخرین درجه یا رتبه.
تبصره ۱ – آن گروه از نظامیان تطبیق شده با قانون ارتش به استثنای پرسنل مذکور در
این ماده در صورتی که به وجود داشتن شایستگی و کارآیی لازم و داشتن چهار سال قدمت
خدمت در درجه ستوان‌یکمی امکان اعطاء درجه سروانی به آنان وجود نداشته باشد در خاتمه بیست و نهمین سال‌خدمت از ارتقاء حقوقی به درجه مزبور برخوردار می‌گردند.
تبصره ۲ – فارغ‌التحصیلان آموزشگاههای افسری و همافری سابق و دوره اول دانشکده
علوم نظامی، به استثناء پرسنل مذکور در این ماده و پرسنلی که در طول خدمت تغییر
وضعیت یا تغییر مدرک تحصیلی داده‌اند، در صورتی که با وجود داشتن شایستگی و
کارآرایی لازم و نداشتن عقب‌افتادگیهای‌ناشی از تنبیهات مؤثر در ترفیع امکان اعطاء
هفتمین ارتقاء حقوقی به آنان وجود نداشته باشد در خاتمه بیست و نهمین سال خدمت از ارتقاء حقوقی هفتم برخوردار می‌گردند.
تبصره ۳ – کلیه پرسنل مشمول این ماده و تبصره‌های فوق در صورتی که به هر علت به
ارتقاء درجه یا رتبه بعدی نائل گردند از همان تاریخ به همان میزان به جای ارتقاء
حقوقی فوق از ارتقاء حقوقی مربوط به درجه یا رتبه جدید برخوردار خواهند شد.
ماده ۶ – به استثنای پرسنلی که به درجات سرتیپی و بالاتر نائل شده و یا می‌شوند و
پرسنلی که پس از تصویب قانون ارتش به درجات یا رتبه‌های تشویقی و یا موقت و یا
ارتقاء حقوقی تشویقی نائل گردیده و یا می‌گردند حداکثر تعداد ارتقاء از هفت ارتقاء تجاوز نخواهد نمود.
تبصره ۱ – تعداد ارتقاء تطبیقی پرسنل نظامی که در زمان اجرای تطبیق بر اساس سنوات
خدمتی تطبیق گردیده‌اند پس از کسر قدمت خدمت در‌درجه تطبیقی و سنوات مندرج در ستون
سابقه خدمت وضعیت مربوط جدول تطبیقی قانون ارتش (ردیف اول ستون دوم) از سنوات
خدمتی قابل قبول در ترفیعات هر چهار سال خدمت در وضعیت مذکور تا دو رقم اعشار
محاسبه و منظور می‌گردد.
تبصره ۲ – پرسنلی که در زمان اجرای تطبیق در شمول تبصره ماده ۱۸۸ قانون ارتش قرار
گرفته‌اند، در محاسبه حق ارتقاء آنان در تاریخ اجرای تطبیق، تعداد ارتقاء حالتی که
منجر به تعیین درجه یا رتبه آنان گردیده است، با رعایت حداکثر ارتقاء مندرج در این ماده، منظور خواهد شد.
ماده ۷ – پرسنلی که مدارک تحصیلی مورد نیاز بالاتر از مدرک پذیرفته شده قبلی خود ارائه نمایند تعداد ارتقاء آنان برای تعیین حق کارآیی و حق‌ارتقاء به شرح زیر محاسبه می‌گردد:
الف – ارتقاء‌های جدید عددی برابر حاصل ضرب جمع جبری قبلی در کسری معادل اولین رتبه حقوقی مدرک قبلی به اولین رتبه حقوقی مدرک جدید خواهد بود.
ب – چنانچه مدرک تحصیلی در فاصله دو درجه یا رتبه ارائه شود جمع جبری ارتقاء های قبلی به کسری معادل مدت خدمت قابل قبول پرسنل در آخرین درجه یا رتبه با مدرک قدم به ماه بر حداقل مدت توافق لازم برای نیل به درجه یا رتبه بعدی به ماه اضافه شده و در صورتی که ارائه مدرک قدیم به‌ماه بر حداقل مدت توقف لازم برای نیل به درجه یا رتبه بعدی به ماه اضافه شده و در صورتی که ارائه مدرک جدید منجر به درجه یا رتبه نگردد از تاریخ ارتقاء بعدی به میزان همان کسر از مجموع ارتقاء های جدید کسر می‌گردد.
تبصره ۱ – مجموع جبری ارتقاء تا دو رقم اعشار و کسر مذکور در بند ب این ماده حداکثر تا ۹۸% قابل محاسبه بوده و حقوق ماهانه حاصله بدون در نظر گرفتن ارقام اعشاری قابل پرداخت می‌باشد.
تبصره ۲ – پرسنلی که قبل از اجرای تطبیق مدارک تحصیلی بالاتر مورد نیاز و قبول سازمان ارائه نموده‌اند در صورتی که در اثر ارائه مدارک تحصیلی مزبور مشمول ماده ۱۸۸ قانون ارتش نشده باشند نیز با توجه به درجه یا رتبه و قدمت و ارتقاء تطبیقی زمان ارائه مدارک تحصیلی مشمول این‌ماده می‌باشند.
ماده ۸ – پرسنلی که با اجرای این قانون حقوق آنان در مقایسه با مجموع حقوق و فوق‌العاده شغل مستمر قبل از اجرای این قانون از اعمال کسورات مربوطه کاهش یابد تفاوت مبلغ مزبور را تا رفع کاهش به عنوان مابه‌التفاوت تطبیق فوق‌العاده شغل مستمر قبلی دریافت می‌نمایند. این تفاوت با هر‌گونه افزایش بعدی حقوق به همان میزان کاهش خواهد یافت.
تبصره – هر گونه رشد حقوقی انجام شده پس از تاریخ اجرای تطبیق (۱۳۶۷.۷.۷) قانون
ارتش با استناد به تبصره‌های ۲ مواد ۳۲ و ۳۴ آیین‌نامه استخدام کارمندان غیر نظامی
در ارتش در تعیین مجموع حقوق و فوق‌العاده شغل مستمر قبل از اجرای این قانون منظور
نمی‌گردد.
ماده ۹ – حقوق ماهانه و درجات تطبیقی پرسنلی که به موجب مقررات استخدامی قبل از
قانون ارتش با عناوین سرباز یا ناوی داوطلب، ژاندارم، پاسبان درجه ۳ و سرجوخه یا
سرناوی به صورت کادر ثابت و یا پیمانی استخدام گردیده و مشمول مقررات تبصره ۶ ماده
204 قانون ارتش نمی‌باشند، در درجات مصرحه به شرح زیر بر مبنای عوامل مذکور در ماده یک این قانون و درجه و رتبه حقوقی مربوط تعیین می‌گردد.
ردیف – عناوین قبلی – درجه تطبیقی – رتبه حقوقی
۱ سرباز یا ناوی داوطلب، ژاندارم
، پاسبان درجه ۳ سرباز یا ناوی ۱
2 سربازدوم یا ناوی‌دوم ۲
3 سربازیکم یا ناوی‌یکم داوطلب،
ژاندارم‌یکم و پاسبان درجه ۲ سربازیکم یا ناوی‌یکم ۳
4 سرجوخه یا سرناوی داوطلب، پاسبان‌یکم
سرجوخه یا سرناوی ۴
تبصره ۱ – رتبه حقوقی پرسنل ردیف ۴ جدول بالا در صورت شهادت یا جانباز شدن ۵ می‌باشد.
تبصره ۲ – مفاد این ماده فقط برای پرسنل استخدامی قبل از تصویب قانون ارتش قابل
اجراء بوده و استخدام جدید در مقاطع مذکور به صورت کادر ثابت یا پیمانی ممنوع می‌باشد.
تبصره ۳ – حداقل توقف برای نیل به درجه بعدی پرسنل ردیف‌های ۱ و ۲ شش ماه و برای
ردیف ۳ یک سال و برای نیل به درجات بعدی چهار سال خواهد بود (حداکثر لغایت درجه گروهبان‌یکمی).
تبصره ۴ – رتبه حقوقی پرسنلی که با عناوین مندرج در جدول بالا خدمت خود را شروع
نموده و به درجات گروهبان‌سومی و یا مهناوی‌سومی و یا سرپاسبان‌سومی و بالاتر
ارتقاء یافته‌اند و یا دارای مدرک تحصیلی پایان دوره ابتدایی و یا بالاتر می‌باشند مشمول مقررات این ماده نخواهد بود.
ماده ۱۰ – کارمندانی که برابر مقررات قبل از تصویب قانون ارتش و بعد از پیروزی
انقلاب اسلامی به دریافت پایه تشویق نائل گردیده‌اند به ازاء هر پایه تشویقی یک
واحد حق پایه به حقوق آنان افزوده می‌گردد.
تبصره – چنانچه پایه تشویقی کارمندان در موارد مذکور در دستورالعمل‌های صادره در
ارتباط با ارشدیت اعم از زمان صلح یا جنگ اعطاء گردیده است مدت مذکور مشابه ارشدیت نظامیان تلقی خواهد شد.
ماده ۱۱ – در محاسبه حق پایه پرسنل سنوات آموزشی بدو استخدام و همچنین سنوات
خدمتی مازاد بر سی سال منظور خواهد شد لیکن سنوات خدمت مذکور در ماده ۱۵۴ قانون ارتش حداکثر سی سال محاسبه می‌گردد.
تبصره – در مورد پرسنلی که خدمت آنان از سی سال تجاوز می‌نماید بابت سالهای مازاد بر سی، فقط از افزایش حقوق آنان در طول خدمت مذکور حق بازنشستگی کسر خواهد شد.
ماده ۱۲ – حقوق ماهانه پرسنل مشمول این قانون در سال تصویب از سرجمع اعتبارات ماده ۱ و ماده ۲ به میزان فوق‌العاده شغل مستمر قبلی بودجه‌های مصوب سازمانهای ذیربط و اعتبارات پیش‌بینی شده بدین منظور تأمین و پرداخت خواهد شد.
ماده ۱۳ – عوامل تشکیل‌دهنده حقوق و بازنشستگی، وظیفه و مستمری کسانی که قبل از تاریخ ۱۳۶۶.۷.۷ خدمت آنان پایان پذیرفته بر اساس مقررات قانون ارتش به شرح زیر تعیین می‌گردد:
الف – اولین رتبه حقوقی آنان با توجه به آخرین مدرک تحصیلی دوران خدمت در مقاطع مختلف استخدامی به شرح ذیل می‌باشد:
1 – فاقد مدرک پایان دوره ابتدایی ۱
2 – پایان دوره ابتدایی ۳
3 – پایان دوره راهنمایی و سیکل اول متوسطه ۶
4 – بالاتر از سیکل اول متوسطه و پائین‌تر از پایان دوره دبیرستان (فقط در صورتی که بر اساس استخدام باشد) ۸
5 – پایان دوره دبیرستان ۹
6 – فوق دیپلم ۱۱
7 – لیسانس ۱۳
8 – فوق لیسانس ۱۵
9 – دکترای پیوسته بجز پزشکان عمومی ۱۵
10 – دکترای پزشکی عمومی و دکترای غیر پیوسته ۱۶
11 – دکترا با مدارک تخصصی و بالاتر ۱۷
تبصره ۱ – مدارک تحصیلی بالاتر از پایان دوره دبیرستان در صورتی که مورد نیاز و قبول سازمان شناخته شده باشد، پذیرفته خواهد شد.
تبصره ۲ – کارمندان فنی و پرسنل همطراز آنان همچنین پرسنلی که فاقد مدرک تحصیلی باشد اولین رتبه حقوقی آنان به شرح ذیل می‌باشد:
1 – کارمندان فنی طبقات پنجگانه و پرسنل همطراز آنان بر ساس مفاد ماده ۴ این قانون
2 – درجه‌داران ۲
3 – افسران ( که دارای مدرک تحصیلی پائین‌تر از پایان دوره راهنمایی باشند) ۶
تبصره ۳ – نظامیان مذکور در این ماده در صورتی که آموزشهای نظامی مشروحه زیر را طی نموده باشند، اعداد زیر به اولین رتبه حقوقی مدرک تحصیلی آنان اضافه می‌گردد.
1 – افراد، درجه‌داران و افسریارانی که آموزشگاههای سرجوخگی و یا درجه‌داری و یا افسریاری و یا آموزش همطراز را طی کرده و آخرین مدرک تحصیلی آنان پائین‌تر از پایان دره دبیرستان باشد یک واحد.
2 – افسرانی که آموزشگاههای افسری و یا آموزش همطراز آنرا در مدت یک سال طی نموده‌اند و آخرین مدرک تحصیلی آنان بالاتر از پایان دوره دبیرستان نباشد یک واحد.
3 – همافران و همچنین افسرانی که آموزشگاه افسری و یا آموزش همطراز آن را دوساله طی نموده‌اند و آخرین مدرک تحصیلی آنان بالاتر از پایان دوره دبیرستان نباشد دو واحد.
4 – افسرانی که دانشکده افسری و یا آموزش همطراز آن را طی نموده‌اند و آخرین مدرک تحصیلی آنان پائین‌تر از لیسانس باشد سه واحد. برای دارندگان مدرک فوق‌دیپلم نیز اولین رتبه حقوقی مدرک تحصیلی پایان دوره دبیرستان منظور می‌گردد.
ب – سنوات خدمت قابل قبول در وضعیت‌های قبلی پرسنلی که تغییر وضعیت داشته‌اند و همچنین کارمندانی که تغییر مدرک تحصیلی داشته‌اند،به استثنای تغییر طبقات کارمندان فنی، به شرح زیر به سنوات خدمت آخرین وضعیت آنان اضافه می‌گردد:
1 – به ازاء هر سال خدمت قبلی با مدرک تحصیلی پائین‌تر از پایان دوره دبیرستان ۴ ماه
2 – به ازاء هر سال خدمت قبلی با مدرک تحصیلی پایان دوره دبیرستان و فوق دیپلم ۶ ماه
3 – به ازاء هر سال خدمت قبلی با مدرک تحصیلی لیسانس و فوق لیسانس ۸ ماه
4 – به ازاء هر سال خدمت قبلی با مدرک تحصیلی دکترا ۱۲ ماه
ج – تعداد ارتقاء پرسنل مشمول این ماده با توجه به سنوات خدمت قابل احتساب (بدون
سنوات افزایش یافته و ارفاقی) در آخرین وضعیت تا دو رقم اعشار به ازاء هر ۵ سال یک
ارتقاء و حداکثر شش ارتقاء محاسبه می‌گردد. سنوات آموزشی بدو استخدام در محاسبه تعداد ارتقاء منظور نخواهد‌گردید.
تبصره – در صورتی که رتبه حقوقی پرسنل مذکور در بند ب نسبت به وضعیت قبلی کاهش یابد رتبه حقوقی و تعداد ارتقاء با وضعیت یا مدرک تحصیلی قبلی تا حداکثر شش ارتقاء محاسبه خواهد گردید.
د – در محاسبه حق پایه پرسنل مذکور در این ماده حداکثر سنوات خدمت قابل قبول در کلیه وضعیتها تا سی سال ملاک محاسبه خواهد بود.
ه – کلیه نظامیان بالاتر از درجه سرهنگی که از تاریخ ۱۳۵۸.۱.۱۵ به بعد در خدمت
ارتش نبوده‌اند و یا پس از تاریخ مزبور در خدمت بوده لیکن احکام خاصی در مورد
میزان حقوق آنان صادر گردیده است، از نظر حقوق مندرج در این قانون به میزان مبالغ
دریافتی قبل از این قانون برخوردار‌خواهند گردید. در مواردی که در احکام بعدی
مبالغ جدیدی برای آنان مقرر گردد از مبالغ مزبور برخوردار خواهند شد.
و – نظامیان مذکور در بند ه که از تاریخ ۱۳۵۸.۱.۱۵ حداکثر تا تاریخ تصویب قانون
ارتش در خدمت بوده و احکام خاصی در مورد میزان حقوق‌آنان صادر نگردیده است بابت هر
یک از درجات سرتیپی و بالاتر یک واحد به حق ارتقاء و یک واحد به رتبه حقوقی آنان اضافه می‌گردد.
ز – حقوق پرسنل نظامی در وضعیت افرادی که فاقد مدرک تحصلی پایان دوره ابتدایی
باشند از مفاد این ماده مستثنی بوده و با توجه به آخرین درجه آنان بر اساس ماده ۹ این قانون و با رعایت بند “د” این ماده محاسبه می‌گردد.
تبصره ۱ – کسانی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران شهید و یا جانباز شناخته شده‌اند مانند پرسنل موجود، تطبیق و از حقوق و مزایای متعلقه برخوردار می‌گردند.
تبصره ۲ – پرداخت حقوق ماهیانه مستمری‌بگیران شهدا و مفقودین این ماده طبق قانون به عهده بنیاد شهید انقلاب اسلامی می‌باشد.
تبصره ۳ – حقوق مستمری‌بگیران پرسنلی که به علت قیود خدمتی فوت نموده‌اند بر اساس این ماده و مفاد ماده ۱۵۹ قانون ارتش محاسبه می‌گردد.
تبصره ۴ – در احتساب حقوق مذکور در این ماده سنوات ارفاقی که به موجب مقررات قبل از قانون ارتش اعمال گردیده به همان میزان منظور می‌گردد.
ماده ۱۴ – [اصلاحی ۱۳۸۸/۹/۱۸]
به عائله تحت تکفل آن گروه از کارکنان نیروهای مسلح که پس از سال ۱۳۶۸ با داشتن حداقل پانزده سال تمام سابقه خدمت بر اساس نظر مراجع قضائی و هیأتهای مربوط به رسیدگی به تخلفات نیروهای مسلح اخراج شده‌اند براساس نظر هیأتهای یادشده، ماهانه وجوهی معادل سه پنجم حقوق بازنشستگی آنان پرداخت می‌شود.
تبصره ۱ – پرسنلی که قبل از تصویب قانون ارتش از خدمت اخراج شده و به عائله تحت تکفل آنان وجوهی پرداخت می‌گردیده نیز از مبلغی معادل سه پنجم حقوق مندرج در ماده ۱۵۴ قانون مذکور استفاده خواهند نمود.
تبصره ۲ – به پرسنل موضوع این ماده وجوه مذکور در ماده ۱۶۹ قانون ارتش بابت مرخصی‌های استفاده نشده مازاد بر چهار ماه قبل از تصویب‌قانون ارتش پرداخت نخواهد
شد.
تبصره ۳ – کسانی که به موجب احکام قضایی که صلاحیت تعیین حقوق بازنشستگی مستمری وی یا وظیفه را دارا می‌باشند برای آنان مبالغ مشخصی تحت عناوین مذکور مقرر گردیده و در مواردی که به موجب احکام بعدی مبالغ جدیدی برای آنان مقرر گردد از مبالغ جدید برخوردار خواهند شد. بهرحال مبالغ فوق از میزان استحقاقی مندرج در این ماده تجاوز نخواهد کرد.
ماده ۱۵ – کمک‌هزینه عائله‌مندی عائله تحت تکفل پرسنل شاغل، بازنشسته، جانباز و معلول مشمول قانون ارتش به شرح زیر تعیین و پرداخت می‌گردد:
الف – بابت هر فرزند تحت تکفل ماهانه ۲۰۰۰ ریال حداکثر تا سه اولاد.
ب – بابت همسر و یا سایر افراد تحت تکفل ماهانه جمعاً ۵۰۰۰ ریال.
تبصره ۱ – کسانی که از خانه‌های سازمانی استفاده نمایند از کمک‌هزینه عائله‌مندی برخوردار نخواهند شد.
تبصره ۲ – کسانی که همسر آنان از وزارتخانه‌ها و مؤسسات و شرکتهای دولتی و بانکها و شهرداریها و مؤسساتی که شمول قانون نسبت به آنها مستلزم ذکر نام است و نهادهای انقلاب اسلامی و سایر مؤسسات وابسته به دولت که به نحوی از بودجه عمومی یا کمک دولت استفاده می‌کنند،حقوق ، دستمزد، اجرت و یا حقوق بازنشستگی یا وظیفه یا مستمری دریافت می‌نمایند و از وجوه بند ب این ماده برخوردار نخواهند شد.
تبصره ۳ – بازنشستگان با رعایت تبصره‌های فوق از ۵۰% کمک‌هزینه عائله‌مندی برخوردار می‌گردند.
تبصره ۴ – مستمری‌بگیران شهداء نیز از کمک‌هزینه عائله‌مندی موضوع این ماده استفاده نموده و وجوه متعلقه بر اساس ضوابط بنیاد شهید انقلاب اسلامی پرداخت می‌گردد.
تبصره ۵ – عائله تحت تکفل مشمولین این ماده بر اساس ضوابط مندرج در مواد ۱۶۴ و ۱۶۵ قانون ارتش تعیین می‌گردد.
ماده ۱۶ – [اصلاحی ۱۳۷۵/۱۲/۸]
میزان کمک‌هزینه مسکن پرسنل شاغل که از خانه‌های سازمانی استفاده نمی‌نمایند با توجه به عائله تحت تکلف آنان مبلغی معادل حاصل ضرب یک سیصدم حداقل حقوق مندرج در ماده ۱ این قانون در ضریب منطقه‌ای در متراژ زیربنای مسکن متناسب با عائله به شرح زیر تعیین و محاسبه می‌گردد:
ردیف تعداد عائله تحت تکفل متراژ زیربنای مسکن متناسب با عائله
۱ مجرد ۵۰ متر مربع
2 یک نفر ۷۰ متر مربع
3 دو نفر ۹۰ متر مربع
4 سه نفر ۱۰۰ متر مربع
5 چهار نفر ۱۳۰ متر مربع
6 پنج نفر و بیشتر ۱۵۰ متر مربع
تبصره – [اصلاحی ۱۳۷۵/۱۲/۸]
ضریب منطقه‌ای متناسب با شاخص گرانی مسکن در هر منطقه که حداقل آن برابر یک است، توسط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با همکاری ستاد کل نیروهای مسلح و ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران تهیه و به تصویب هیات وزیران می‌رسد.
ماده ۱۷ – [لغو ۱۳۷۳/۸/۳]
ماده ۱۸ – هزینه خدمات درمانی مشمولین بند یک ماده ۸ قانون ارتش به شرح زیر به سازمان تأمین خدمات درمانی پرداخت می‌گردد:
الف – معادل ۲.۵ برابر ضریب ریالی حقوق، به ازاء هر نفر که از خدمات درمانی برخوردار می‌گردد.
ب – معادل ۲% حقوق ماهانه از بودجه سازمانهای ذیربط.
ج – معادل یک دوم وجوه بند الف از محل صندوق بیمه حوادث در مورد مشترکین این صندوق
ماده ۱۹ – پرسنل پیمانی، مشمول قانون بیمه افراد کادر ثابت ارتش خواهند بود و سهم پرداخت به صندوق بیمه افراد کادر ثابت از بودجه سازمانهای ذیربط به ۲% حقوق ماهانه پرسنل اصلاح می‌گردد.
ماده ۲۰ – درآمده صندوقهای پس‌انداز ثابت پرسنل کادر ثابت مشمول این قانون به شرح زیر تعیین می‌گردد.
الف – از حقوق ماهانه کلیه پرسنل کادر ثابت عضو
1 – در دهه اول خدمت ماهانه یک هزار ریال
2 – در دهه دوم خدمت ماهانه یک هزار و پانصد ریال.
3 – از دهه دوم به بعد ماهانه دو هزار ریال
ب – معادل وجوه مذکور در بند الف از بودجه سازمانهای ذیربط.
ماده ۲۱ – [به موجب بند ۶ ماده ۵۲ قانون اصلاح موادی از قانون خدمت وظیفه عمومی، لغو شده است.]
ماده ۲۲ – حقوق ثابت و فوق‌العاده شغل پرسنلی که از تاریخ ۱۳۶۷.۷.۷ تا تاریخ استحقاق دریافت حقوق این قانون، با داشتن حداقل مدت توقف در درجه یا مرتبه، استحقاق ترفیع به موجب مقررات قبل از قانون ارتش را داشته‌اند از تاریخ استحقاق بدون رعایت سایر تشریفات ترفیعاتی بر مبنای واحد حقوقی درجه یا مرتبه مزبور قابل پرداخت می‌باشد.
تبصره ۱ – مقررات این ماده صرفاً در واحد حقوقی استحقاقی در مدت فوق مؤثر بوده و هیچ گونه تغییری در درجه یا رتبه خدمتی و عوامل‌حقوقی این قانون را موجب نخواهد گردید.
تبصره ۲ – تغییرات حقوق ثابت و فوق‌العاده شغل مذکور در این ماده در احتساب سایر مزایای پرسنل در طول مدت مذکور مؤثر نخواهد بود.
ماده ۲۳ – مشمولین این قانون از تاریخ ۱۳۶۸.۱.۱ فقط استحقاق دریافت حقوق و مزایای مذکور در این قانون را دارند.
ماده ۲۴ – از تاریخ تصویب این قانون پرداخت حقوق و مزایا و مستمری ارتش و نیروهای انتظامی فقط تابع این قانون خواهد بود و هر قانون دیگری قابل عمل نخواهد بود.
قانون فوق مشتمل بر ۲۴ ماده و ۵۱ تبصره در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ بیست و هفتم دی ماه یک هزار و سیصد و شصت و هشت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۶۸.۱۱.۱۱ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی کروبی