که در نوزدهم دی ماه و دوازدهم بهمن ماه ۱۳۰۸ به صحه ملوکانه و تصویب مجلس شورای ملی رسیده است.
ماده واحده – مجلس شورای ملی عهدنامه مودت را که مشتمل بر ۵ ماده و در تاریخ دوم شهریور ماه ۱۳۰۸ بین دولتین ایران و حجاز و نجد و ملحقات آن امضا شده تصویب و اجازه مبادله نسخ صحه شده آن را به دولت میدهد.
این قانون که مشتمل بر یک ماده و متن عهدنامه ضمیمه است در جلسه نوزدهم دی ماه یک هزار و سیصد و هشت شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – دادگر
عهدنامه مودت بین مملکت ایران و مملکت حجاز و نجد و ملحقات آن
اعلیحضرت همایون شاهنشاه ایران از یک طرف
اعلیحضرت پادشاه حجاز و نجد و ملحقات آن از طرف دیگر
نظر به اینکه بتاسیس روابط ودادیه بین مملکتین و تشیید مبانی آن مایل میباشند و معتقدند که ایجاد مناسبات مذکوره موجب پیشرفت و باعث رفاه و آسایش ملتین است به انعقاد عهدنامه مودت تصمیم نموده و برای این مقصود اختیارداران خود را معین نمودند.
اعلیحضرت همایون شاهنشاه ایران
جناب اشرف حاج مهدیقلیخان هدایت رئیس‌الوزراء
اعلیحضرت پادشاه حجاز و نجد و ملحقات آن
شیخ عبدالله الفضل و شیخ محمد عبدالرواف
اختیارداران فوق پس از ارائه اعتبارنامه های خود که مطابق قاعده بود در موارد ذیل موافقت حاصل نمودند:
ماده اول – بین مملکت شاهنشاهی ایران و مملکت حجاز و نجد و ملحقات آن و بین اتباع دولتین صلح خلل‌ناپذیر و دوستی صمیمانه دائمی برقرار خواهد بود و طرفین معظمین متعاهدین تمام مساعی خود را در ادامه و استحکام روابط مزبور مبذول خواهند داشت.
ماده دوم – نظر به اینکه طرفین معظمین متعاهدین مایل هستند و حق دارند که وزرای مختار و قنسول های خود را به ممالک یکدیگر اعزام نمایند لهذا موافقت نمودند که با نمایندگان هر یک از طرفین متعاهدین در مملکت طرف متعاهد دیگر به شرط معامله متقابله بر طبق قواعد و مرسوم حقوق عمومی بین‌المللی رفتار نمایند.
ماده سوم – هر یک از طرفین معظمین متعاهدین متعهد میشوند که اتباع طرف متعاهد دیگر را در مملکت خود از جمیع حقوق و مزایائی که اتباع دولت کامله‌الوداد از آن بهره‌مند می‌گردند برخوردار سازند. حکومت اعلیحضرت پادشاه حجاز و نجد و ملحقات آن متعهد میگردد که نسبت به حجاج ایرانی از هر حیث مثل سایر حجاجی که به بیت‌الله‌الحرام میروند معامله و رفتار نموده و اجازه ندهند که نسبت به حجاج ایرانی در اداء مناسک حج و فرایض دینی آنها هیچ گونه مشکلاتی ایجاد شود و نیز تعهد مینمایند که وسائل امنیت و آسایش و اطمینان آن ها را فراهم نمایند.
ماده چهارم – طرفین معظمین متعاهدین مایل هستند که در موقع مناسب به تکمیل مذاکرات و عقد قراردادهای سیاسی و تجاری و اقتصادی و غیره اقدام نمایند.
ماده پنجم – این عهدنامه در چهار نسخه به عربی و فارسی به امضا رسیده و متن فارسی و عربی هر دو دارای رسمیت و اعتبار واحد خواهد بود.
طهران بتاریخ ۲ شهریور ۱۳۰۸ – مطابق ۱۸ ربیع‌الاول ۱۳۴۸
محل امضاء مهدیقلی
محل امضاء عبدالله الفضل
محل امضاء محمد عبدالرواف
اجازه مبادله عهدنامه مودت منعقده بین دولتین ایران و حجاز و نجد و ملحقات به شرح فوق در جلسه ۱۹ دی ماه ۱۳۰۸ شمسی داده شده است.
رییس مجلس شورای ملی – دادگر