1367.02.28 – .5570ت167 – 1367.03.17 – 302
هیأت وزیران در جلسه 1367.2.28 بنا به پیشنهاد سازمان حسابرسی و تأییدیه شماره
.138د مورخ 1367.1.17 سازمان امور اداری و استخدامی‌کشور و در اجرای قسمت اخیر
تبصره 4 قانون تشکیل سازمان حسابرسی مصوب 1362.10.5 مجلس شورای اسلامی و تبصره 1
ماده 12 اساسنامه‌سازمان مزبور مصوب 1366.6.17 مجلس شورای اسلامی، آیین‌نامه
استخدامی سازمان حسابرسی را به شرح پیوست تصویب نمودند.
فصل اول – کلیات و تعاریف
ماده 1 – منظور از سازمان در این آیین‌نامه سازمان حسابرسی است که به موجب قانون
تشکیل مصوب 1362.10.5 ایجاد و اساسنامه آن در تاریخ1366.6.17 به تصویب مجلس شورای
اسلامی رسیده است.
ماده 2 – استخدام عبارت است از پذیرفتن شخص به خدمت سازمان برای انجام وظایفی که
به موجب قانون به عهده دارد و بر دو نوع است: ثابت و‌موقت.
الف – استخدام ثابت عبارت است از پذیرفتن شخص به خدمت سازمان برای تصدی مشاغل
مستمر به موجب حکم رسمی بالاترین مقام اجرایی‌سازمان طبق تشکیلات مصوب برای مدت
نامحدود.
ب – استخدام موقت عبارت است از پذیرفتن شخص به خدمت سازمان طبق قرارداد به طور
موقت برای انجام کار مشخص در مدت معین.
ماده 3 – انتصاب مستخدمین موقت به مشاغل مستمر ممنوع است.
تبصره 1 – در صورتی که به علت شرایط بازار کار و عوامل دیگر نتوان برای تصدی برخی
از مشاغل تخصصی مستمر سازمان افراد را به طور ثابت‌استخدام کرد و از مستخدمین ثابت
سازمان نیز نتوان برای این منظور استفاده کرد، می‌توان افراد را به طور موقت برای
تصدی اینگونه مشاغل استخدام‌نمود و با آنان مانند مستخدم موقت رفتار کرد.
تبصره 2 – حقوق و مزایا و شرایط استخدام و ترتیب و موارد استفاده از خدمت
مستخدمین موقت طبق ضوابطی است که با رعایت قوانین و مقررات‌عمومی کشو به تصویب
هیأت عامل می‌رسد.
ماده 4 – شغل مستمر عبارت است از مجموعه وظایف و مسئولیتهای مرتبط و مستمر و
مشخصی که از طرف سازمان به عنوان کار واحد برای ارجاع به‌یک مستخدم ثابت در نظر
گرفته شده باشد، اعم از آن که دارای شاغل و یا بدون شاغل باشد.
ماده 5 – استخدام افراد برای تصدی مشاغل کارگری تابع قانون کار خواهد بود و کسانی
که طبق تبصره 5 ماده واحده قانون تشکیل سازمان به تبع واحد‌متبوع خود که در سازمان
ادغام می‌شود به این سازمان منتقل شده یا می‌شوند در صورتی که مشاغل آنها کارگری
شناخته شود کماکان تابع قانون کار‌خواهند بود. مشاغل کارگری مشاغلی هستند که از
طرف سازمان امور اداری و استخدامی کشور به عنوان مشاغل کارگری اعلام می‌گردد و هر
نوع‌پرداخت به این دسته افراد مطابق قانون کار انجم خواهد شد.
ماده 6 – سازمان موظف است تشکیلات و وظایف سطوح سازمان و مشاغل مستمر خود را ظرف
مدت شش ماه از تاریخ تصویب این آیین‌نامه تهیه و‌پس از موافقت سازمان امور اداری و
استخدامی کشور به تصویب مجمع عمومی برساند.
ماده 7 – منظور از دستگاه دولتی در این آیین‌نامه کلیه وزارتخانه، سازمانها،
مؤسسات، شرکتهای دولتی و بانکها می‌باشد.
ماده 8 – انتقال مستخدمین ثابت سازمان به دستگاه‌های دولتی و نهادهای انقلاب
اسلامی و همچنین انتقال مستخدمین رسمی یا ثابت مؤسسات‌مذکور به سازمان با رعایت
قوانین و مقررات مربوط مجاز خواهد بود.
ماده 9 – مأموریت مستخدمین ثابت سازمان به دستگاه‌های دولتی و نهادهای انقلاب
اسلامی و همچنین قبول مأمور از مؤسسات مذکور با رعایت‌قوانین و مقررات مربوط مجاز
می‌باشد.
ماده 10 – انتقال کادر متخصص و پرسنل مورد نیاز سازمان از واحدهای حسابرسی
وزارتخانه‌ها یا مؤسسات و شرکتهای دولتی یا وابسته به دولت‌مذکور در صدر ماده
واحده قانون تشکیل سازمان، و همچنین پرسنل واحدهای حسابرسی مذکور در بند "ا"
تبصره "2" آن به تشخیص سازمان انجام‌خواهد گرفت و در صورت بروز اختلاف نظر بین
سازمان و دستگاه مربوط، تصمیم نهایی بوسیله هیأت وزیران اتخاذ خواهد شد.
تبصره – اعتبار حقوق و مزایای اینگونه مستخدمین با رعایت قوانین و مقررات مربوط
در بودجه سازمان منظور می‌شود.
ماده 11 – اعضاء هیأت عامل و هیأت عالی نظارت که به طور موظف و تمام وقت در
سازمان انجام وظیفه می‌نمایند در هر مورد که مقرراتی برای تعیین‌تکلیف آنان وجود
نداشته باشد در دوره تصدی این مشاغل مشمول مقررات این آیین‌نامه خواهند بود و هر
گاه مستخدمین ثابت سازمان بدین مقامات‌منصوب شوند مدت خدمت آنان در سمتهای مذکور
از هر لحاظ جزو سوابق خدمت در سازمان محسوب می‌شود و حقوق و مزایا آنان طبق
مقررات‌مربوط پرداخت خواهد شد.
تبصره – اعضای هیأتهای مدیره یا عامل یا شوراهای مدیریت که سازمان متبوع آنها طبق
تبصره 5 قانون تشکیل سازمان حسابرسی منحل و در سازمان‌ادغام شده‌اند چنانچه تا
تاریخ ادغام سازمان متبوع در این مشاغل اشتغال داشته‌اند در صورت درخواست خود آنها
در عداد مستخدمین ثابت سازمان‌قرار می‌گیرند و مشمول مقررات این آیین‌نامه خواهند
شد.
ماده 12 – برای نظارت بر حسن اجرای مقررات این آیین‌نامه سازمان می‌تواند اقدام
به تشکیل کمیته امور استخدامی بنماید. ترکیب و وظائف کمیته‌مزبور توسط هیأت عامل
تعیین می‌گردد.
فصل دوم – ورود به خدمت و انتصابات
ماده 13 – داوطلبان استخدام برای ورود به خدمت باید دارای شرایط زیر باشند:
الف – داشتن حداقل 18 سال تمام و نداشتن بیش از 40 سال تمام سن.
ب – تابعیت جمهوری اسلامی ایران.
ج – اعتقاد به مبانی نظام جمهوری اسلامی واصل ولایت فقهی.
د – تدین و عاملیت به احکام اسلام و یا پیروی از یکی از ادیان رسمی کشور.
ه – نداشتن سابقه محکومیت مؤثر که موجب محرومیت از حق استخدام دولتی باشد.
و – انجام خدمت زیر پرچم، دوره ضرورت یا داشتن معافیت قانون.
ز – عدم محکومیت به فسای عقیده و عدم اشتهار به فساد اخلاق و تجاهر به فسق و
معتاد نبودن به استعمال مواد مخدر و مبتلا نبودن به امراض‌مسریه.
ح – حداقل داشتن گواهینامه پایان تحصیلات ابتدایی.
ط – داشتن شرایط تحصیلی و تجربی لازم و توانایی و شایستگی انجام وظائف شغلی که رای
آن استخدام می‌شوند.
ی – داشتن سایر شرایط مورد نیاز برای تصدی مشاغل مربوط که توسط سازمان تعیین
می‌شود.
ک – داشتن شرایطی که طبق طرح موازین اخلاقی و انضباطی موضوع بند ح ماده 7 و بند 7
ماده 19 اساسنامه سازمان که بر اساس بند 12 ماده 11 آن به‌تصویب مجمع عمومی می‌رسد
در مورد متصدیان مشاغل مربوط.
ل – داشتن صحت مزاج.
ماده 14 استخدام کشانی که سابقه خدمت در دستگاه‌های دولتی و یا نهادهای انقلاب
اسلامی را دارند یا استخدام مجدد افراد در این سازمان چنانچه‌سن آنها پس از کسر
سابقه خدمت مورد قبول سازمان تا حداکثر 40 سال تمام برسد با رعایت سایر شرایط مقرر
در این آیین‌نامه مجاز است ولی در هر‌حال استخدام ثابت کسانی که بیش از 55 سال
تمام دارند مجاز نیست.
ماده 15 – اعاده به خدمت بازنشستگان دستگاه‌های دولتی با رعایت قوانین و مقررات
عمومی کشور و حداکثر سن مندرج در ماده فوق مجاز است.
ماده 16 – استخدام داوطلبان ورود به خدمت سازمان پس از انجام مراحل گزینش تحت نر
هیأت مرکزی گزینش ذیربط و همچنین آزمونهای ورودی‌خواهد بود.
ماده 17 – افرادی که در آزمون ورودی و مراحل گزینش قبول می‌شوند قبل از پذیرفته
شدن به خدمت ثابت کی دوره آزمایشی را طی خواهند کرد که‌حداقل شش ماه و حداکثر از
دو سال تجاوز نخواهد کرد.
ماده 18 – کسانی که در طی یا در پایان دوره آزمایشی به پیشنهاد مدیریت مربوط و
تأیید گزینش، صالح برای ابقاء در خدمت سازمان شناخته می‌شوند به‌موجب حکم رسمی به
استخدام ثابت سازمان پذیرفته می‌شوند.
تبصره – ایام خدمت آزمایشی مستخدمی که به استخدام ثابت پذیرفته می‌شود از هر لحاظ
جزو سابقه خدمت او محسوب خواهد شد.
ماده 19 – مستخدم آزمایشی در طول دوره آزمایشی در حکم مستخدم ثابت محسوب و حقوق،
فوق‌العاده تخصص و سایر مزایای او طبق مقررات این‌آیین‌نامه برابر سایر مستخدمین
ثابت به طور موقت تعیین خواهد شد.
ماده 20 – به خدمت کسانی که در طی یا در پایان دوره آزمایشی، صالح برای ادامه
خدمت در سازمان تشخیص داده نشوند بدون هیچگونه تعهد‌استخدامی خاتمه داده خواهد شد.
تبصره – به مستخدمین موضوع ماده فوق صرفاً حقوق و فوق‌العاده تخصص و سایر مزایای
ایام مرخصی استحقاقی استفاده نشده قابل پرداخت خواهد‌بود.
ماده 21 – سازمان می‌تواند مستخدمین ثابت مستعفی خود و سایر دستگاه‌های دولتی و
یا نهادهای انقلاب اسلامی را از گذراندن دوره آزمایشی معاف‌دارد.
ماده 22 – انتصابات و ترفیعات مستخدمین ثابت باید بر اساس لیاقت و شایستگی و
کاردانی و استعداد و رشد فکری و تجارب آنان در مشاغل قبلی با‌رعایت شرایط احراز
شغل صورت گیرد.
فصل سوم – آموزش و تجهیز نیروی انسانی
ماده 23 – در اجرای بند "و" از ماده 7 اساسنامه، سازمان مکلف است به منظور تأمین
امکانات کافی جهت استفاده شاغلین خود از فنون و تجارب‌پیشرفته، تسهیلات آموزشی
لازم را که مآلاً موجب ارتقاء سطح دانش حرفه‌ای کارکنان خواهد گردید به شرح زیر جهت
بهره‌مندی کارکنان فراهم آورد.
الف – ایجاد مؤسسه آموزشی.
ب – تدوین و اجرای برنامه‌های مستمر آموزشی.
ج – تبادل تجارب و همکاریهای آموزشی با سایر دستگاه‌ها.
تبصره – مؤسسه آموزشی مذکور در این ماده در سطح تحصیلات عالیه طبق مقررات شورای
عالی انقلاب فرهنگی اداره خواهد شد و در زمینه‌آموزشهای عمومی و تخصصی با موافقت
سازمان امور اداری و استخدامی، اقدام به تشکیل دوره‌های لازم خواهد گردید.
ماده 24 – سازمان نسبت به اجرای برنامه آموزشی زیر اقدام خواهد نمود.
1 – آموزش مداوم و مستمر کادر فنی سازمان در رده‌های مختلف شغلی به منظور ارتقاء
سطح دانش حرفه‌ای شاغلین و همچنین فراهم آوردن امکانات‌لازم، باری آگاهی آنان از
تحقیقات، پدیده‌های، رویدادهای نوین و اهتمام در جهت اعتلای دانش تخصصی و تحقیق و
تتبع در روشهای علمی و عملی‌در سطح بین‌المللی.
2 – آموزشهای مقطعی کادر اداری و مالی سازمان در زمینه‌های مورد لزوم به منظور
ارتقاء سطح آگاهی از پدیده‌های و تکنیکهای مختلف مرتبط و نحوه‌کاربرد آنها در عمل
جهت استفاده مناسب از عوامل تجربی و علمی در ارتباط با وظائف ستادی برای تسهیل در
تحقق وظائف اصلی سازمان.
3 – آموزشهای عقیدتی و سیاسی جهت کلیه مستخدمین به منظور ارتقاء بینش توحیدی و
اعتقادی و داران آگاهی‌های سیاسی و اجتماعی.
ماده 25 – به منظور تبادل تجارب و همکاریهای آموزشی با سایر دستگاه‌ها، سازمان
اقدامات زیر را معمول خواهد داشت:
1 – تأمین اقدامات لازم جهت تشکیل سمینارها، سمپوزیومها و کنگره‌ها در زمینه‌های
مرتبط با حرفه و از جمله تدوین و تعمیم اصول و موازین‌حسابداری و حسابرسی و فراهم
آوردن موجبات شرکت شاغلین سازمان در چنین اجتماعات حرفه‌ای به طرق مناسب.
2 – اعطای بورسهای آموزشی، تبادل اطلاعات فنی و حرفه‌ای در داخل کشور به کارکنان
شاغل سازمان برای انجام تحقیقات و مطالعات لازم به منظور‌کسب آخرین اطلاعات در
زمینه‌های حسابداری، حسابرسی، بر اساس پیشنهاد کمیته آموزشی و تصویب هیأت عامل و
اعطای بورسهای خارج از کشور‌با هماهنگی سازمان امور اداری و استخدامی کشور به
منظور فوق.
ماده 26 – گذراندن دوره‌های آموزشی و موفقیت در آنها از عوامل انتصاب و ارتقاء
خواهد بود.
ماده 27 – دستورالعمل اجرایی این فصل پس از تأیید هیأت عامل به تصویب مجمع عمومی
خواهد رسید.
فصل چهارم – ارزشیابی
ماده 28 – سازمان مکلف است در فواصل معینی که حداقل کمتر از یک بار در سال نباشد
استعداد، لیاقت، کاردانی، تعهد و عملکرد مستخدمین خود را‌از نظر بازدهی، تخصص،
تجربه و آگاهی‌های سیاسی و اجتماعی مورد ارزشیابی قرارداد، و میزان کیفی و کمی
خدمات ارائه شده آنان را در طول دوره‌ارزشیابی به منظور ارشاد، استفاده در
انتصابات، ترفیعات، دوره‌های آموزشی، بورس و تعیین درصد استفاده از جدول حقوق مشخص
نماید.
تبصره 1 – ارزشیابی در دوره‌های زمانی متناوب توسط مسئول بلافصل مستخدم انجام و
به تأیید مدیر بالاتر خواهد رسید تا پس از بررسی و تأیید‌سازمان، نتیجه در کارنامه
خدمتی مستخدمی درج شود.
تبصره 2 – ارتقاء شغل و گروه مستخدمین ثابت علاوه بر رعایت شرایط فوق در صورت
لزوم از طریق امتحان به عمل می‌آید.
ماده 29 – عوامل، معیارها، نحوه ارزشیابی مستخدمین و همچنین تعیین درصدهای حقوق،
مطابق آیین‌نامه‌ای است که توسط سازمان با همکاری‌سازمان امور اداری و استخدامی
کشور تهیه و به تصویب هیأت عامل خواهد رسید.
فصل پنجم – حقوق و مزایا
ماده 30 – سازمان موظف سا بر اساس اهمیت وظائف، مسئولیتهای و رده حرفه‌ای ضمن
رعایت سادگی و به کارگیری معلومات، تجربه و سایر شرایط‌مؤثر کلیه مشاغل مستمر خود
را طبقه‌بندی و ارزیابی نموده و به گروه‌های جدول متوسط حقوق موضوع ماده 22 این
آیین‌نامه تخصیص دهد.
تبصره 1 – طرح طبقه‌بندی مشاغل که شامل دستورالعمل ارزیابی مشاغل و همچنین
دستورالعمل اجرایی طرح و شرح وظایف و شرایط احراز مشاغل‌و فهرست تخصیص مشاغل
گروه‌ها می‌باشد توسط سازمان تهیه و پس از تأیید سازمان امور اداری و استخدامی
کشور به تصویب هیأت عامل خواهد‌رسید. هر نوع اصلاحات در طرح طبقه‌بندی مشاغل پس از
انجام مراحل مقرر در این تبصره قابل اجرا است.
ماده 31 – حقوق مستخدمین سازمان عبارت از وجهی است که در ازاء خدمت مستخدمین با
توجه به حداقل معیشت، تخصص، وظائف و‌مسئولیتهای، کارآیی و عملکرد ارائه شده مبتنی
بر نتایج حاصله از ارزشیابی آنان تعیین و پرداخت می‌گردد.
ماده 32 – جدول متوسط حقوق مستخدمین توسط سازمان تهیه و به تصویب مجمع عمومی
سازمان و شورای حقوق و دستمزد خواهد رسید.
تبصره 1 – ضریب جدول متوسط حقوق این ماده یکصد ریال تعیین می‌شود افزایش آن با
توجه به شاخص هزینه‌های زندگی به تصویب شورای حقوق‌و دستمزد خواهد رسید.
تبصره 2 – در صورتی که کیفیت و کمیت عملکرد مستخدمین سازمان بر اساس نتایج
ارزشیابی به عمل آمده نشانگر کارآیی رد در سطوح بالاتر از سطح‌متوسط باشد حقوق
مستخدم تا بیست و پنج درصد گروه استحقاقی قابل افزایش است و چنانچه نتایج حاصله از
ارزشیابی مستخدم مبین عملکرد وی‌پایین‌تر از سطح متوسط باشد حقوق مستخدم تا بیست
درصد کاهش می‌یابد در هر حال حقوق مستخدم با توجه به درصدهای مقرر تعیین و
پرداخت‌خواهد شد.
ماده 33 – افرادی که به استخدام ثابت سازمان در می‌آیند در پایه یک گروه مربوط به
شغلی که برای آن استخدام شده‌اند قرار می‌گیرند و در صورتی که‌دارای سابقه خدمت در
دستگاه‌های دولتی یا نهادهای انقلاب اسلامی و خدمت زیر پرچم (دوره ضرورت و
احتیاط) باشند به ازاء هر سال سابقه‌خدمت تمام وقت یک پایه در شغل مورد تصدی به
آنها اعطاء می‌شود.
ماده 34 – در صورت رضایت بخش بودن خدمت مستخدمین بر اساس امتیازات مکتسبه از
فرمهای ارزشیابی به ازاء هر سال خدمت یک پایه ترفیع به‌آنان اعطاء می‌شود.
تبصره 1 – نحوه اعطای ترفیع مطابق دستورالعملی است که به تصویب هیأت عامل می‌رسد.
تبصره 2 – به مستخدمینی که خدمات برجسته انجام داده باشند می‌توان به جای کی
پایه، دو پایه اعطاء نمود. اعطای ترفیع تشویقی به مستخدمین‌سازمان با توجه به
نتایج حاصله از ارزشیابی مطابق دستورالعملی است که به تصویب هیأت عامل می‌رسد.
ماده 35 – تغییر شغل و تنزل گروه مستخدم بر اساس نتایج حاصله از ارزشیابی و یا در
صورت ضرورت میسر است. در این صورت مستخدم در پایه‌ای‌از گروه جدید قرار می‌گیرد که
در گروه بلی دارا بوده است ولی تفاوت حقوق گروه قبلی با گروه جدید به وی پرداخت
خواهد شد. هر گونه افزایش حقوق‌از مابه‌التفاوت مذکور کسر می‌گردد. هر گاه مستخدم
موضوع این ماده با تنزل گروه خود موافق نباشد می‌تواند ظرف ده روز مراتب اعتراض
خود را به‌سازمان اعلام نماید.
ماده 36 – به منظور جذب نیروی انسانی متخصص بهترین و مجرب‌ترین حسابرسان کشور جهت
اجرای وظایف قانونی مربوط، اجازه داده می‌شود به‌متصدیان مشاغل رشته‌های شغلی
تخصصی و حسابرسی بر اساس ضوابطی که به پیشنهاد هیأت عامل به تأیید مجمع عمومی
سازمان و تصویب‌شورای حقوق و دستمزد می‌رسد تا میزان 50% حقوق گروه و یا به مربوط
مبلغی تحت عنوان فوق‌العاده تخصص پرداخت گردد. فوق‌العاده تخصص‌فقط در مدت تصدی
شغل و با رعایت مقررات مربوط پرداخت می‌گردد.
ماده 37 – سازمان می‌تواند به مستخدمین خود علاوه بر حقوق و فوق‌العاده تخصص،
فوق‌العاده‌های بدی آب و هوا، محرومیت از تسهیلات زندگی،محل خدمت، کسر صندوق،
تضمین، سختی شرایط محیط کار و نوبت‌کاری و کشیک همچنین هزینه‌های سفر و نقل مکان
بر اساس مقررات مورد عمل‌مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدامی کشور حسب مورد
بپردازد.
ماده 38 – سازمان می‌تواند به مستخدمین خود فوق‌العاده‌هایی تحت عنوان کارانه،
روزانه و هزینه‌ای تحت عنوان ایاب و ذهاب حسب مورد پرداخت‌نماید.
تبصره 1 – میزان و نحوه پرداخت فوق‌العاده کارآنه مطابق دستورالعملی است که به
پیشنهاد سازمان و تأیید مجمع عمومی به تصویب شورای حقوق و‌دستمزد می‌رسد.
تبصره 2 – ضوابط و نحوه پرداخت فوق‌العاده روزانه و هزینه ایاب و ذهاب مطابق
دستورالعملی است که به تصویب هیأت عامل سازمان می‌رسد.
ماده 39 – در صورتی که مستخدم علاوه بر ساعات اداری انجام وظیفه کند فوق‌العاده
اضافه‌کار که میزان آن معادل (150).(1) حقوق و فوق‌العاده‌تخصصی ماهانه ضربدر
ساعات کار اضافی است به او پرداخت می‌شود انجام اضافه کار بایستی با اجازه قبلی
مقامات مجاز سازمان باشد. میانگین‌سالیانه اضافه کار ساعتی قابل پرداخت در هر ماه
از 120 ساعت تجاوز نخواهد کرد.
ماده 40 – سازمان می‌توان در صورت وجود اعتبار به هر یک از مستخدمین شاغل خود
حداکثر معادل یک ماه حقوق و فوق‌العاده تخصص در پایان هر‌سال به عنوان عیدی به
تناسب مدتی که در آن سال خدمت کرده‌اند، پرداخت کند.
ماده 41 – سازمان می‌تواند مستخدمینی را که خدمت برجسته انجام دهند و یا لیاقت
فوق‌العاده‌ای ابراز نمایند، طبق موارد زیر مورد تقدیر قرار دهد.
الف – پرداخت حداکثر یک ماه حقوق و فوق‌العاده تخصص ماهانه در طول سال به عنوان
پاداش.
ب – تأمین هزینه مسافرت به اماکن مقدسه و زیارتگاه‌های مسلمین و اعطای مرخصی
تشویقی علاوه بر مرخصی استحقاقی با استفاده از حقوق و‌فوق‌العاده تخصص حداکثر به
مدت یک ماه در سال.
ج – اعطای جوایز نقدی در مورد اجرای موفقیت‌آمیز برنامه‌های حسابرسی یا بازرسی
قانونی که از نظر مالی منجر به صرف‌جویی یا افزایش درآمد یا‌کشف منابع مای به نفع
دولت می‌شود و همچنین تهیه طرح‌های دیگری که در اجرای وظایف قانونی سازمان بوده و
خلاقیت و ابتکار در آنها به کار رفته‌باشد متناسب با ارزش آنها، تا میزان حداکثر
دو ماه حقوق و فوق‌العاده تخصص.
د – سایر اقدامات تشویقی به پیشنهاد هیأت عامل و تصویب مجمع عمومی سازمان.
تبصره – ضوابط اجرای این ماده مطابق دستورالعملی است که به تصویب هیأت عامل
سازمان می‌رسد.
ماده 42 – سازمان می‌تواند در پایان خدمت مستخدمین ثابت که بازنشسته می‌شوند و یا
به نحو مطلوب رابطه استخدامی آنها قطع می‌گردد در صورت‌رایت با تصویب هیأت عامل تا
میزان یک ماه آخرین حقوق و فوق‌العاده تخصص به عنوان پاداش پرداخت نماید.
ماده 43 – سازمان می‌تواند کمکهای غیر نقدی، کمک هزینه مسکن و سایر مزایایی که
طبق قوانین و مقررات عمومی کشور قابل پرداخت است، به‌مستخدمین خود پرداخت نماید.
فصل ششم – در تأمین رفاه و آسایش و حفظ سلامت مستخدمین
بخش اول – مرخصی استحقاقی:
————————-
ماده 44 – مستخدمین سازمان سالی 24 روز بدیون احتساب ایام تعطیلات رسمی حق
استفاده از مرخصی با استفاده از حقوق و فوق‌العاده‌های‌تخصص، بدی آب و هوا،
محرومیت از تسهیلات زندگی، محل خدمت، کسر صندوق، تضمین، سختی شرایط محیط کار، نوبت
کاری و کشیک را‌دارند.
تبصره – مرخصی استحقاقی از نخستین ماه استخدام مستخدم و نسبت به مدت خدمت به او
تعلق می‌گیرد.
ماده 45 – افرادی که به سازمان منتقل می‌شوند می‌توانند از مرخصی استحقاقی ذخیره
شده قبلی خود طبق مقررات این آیین‌نامه استفاده نمایند.
ماده 46 – مرخصی کمتر از یک روز کار جزو مرخصی استحقاقی منظور می‌شود و حداکثر
مدت مرخصی موضوع این ماده از دوازده روز در یک سال‌تقویمی تجاوز نخواهد کرد. نحوه
استفاده از این مرخصی مطابق دستورالعملی خواهد بود که به تصویب هیأت عامل سازمان
می‌رسد.
ماده 47 – استفاده از مرخصی استحقاقی موکول به تقاضای کتبی مستخدم و موافقت
مسئولین مربوط و رعایت ضوابط سازمان می‌باشد.
تبصره – مستخدمین موظفند نیمی از مرخصی سالیانه خود را طبق برنامه تنظیمی از طرف
سازمان استفاده نمایند.
ماده 48 – هر گاه مسئولین مربوط بنا بر مصالح اداری با تقاضای کتبی مرخصی مستخدم
از حیث مدت یا موقع استفاده موافقت کنند اعطای آن را با‌توافق مستخدم به وقت دیگری
موکول می‌کنند.
تبصره 1 – چنانچه در شرایط استثنایی استفاده از مرخصی به علت نیاز مبرم به مستخدم
(به تشخیص هیأت عامل) با رعایت مراتب فوق امکان‌پذیر‌نباشد، مرخصی استفاده نشده
به نسبت هر 24 روز معادل یک ماه حقوق و فوق‌العاده‌های مقرر در ماده 44 حسب
درخواست مستخدم بازخرید خواهد‌شد و در غیر این صورت این مرخصی ذخیره خواهد شد.
تبصره 2 – چنانچه مستخدمی که تحصیل مرخصی نموده است بنا به ضرورت از طرف مسئول
مربوط دعوت به کار گردد در این صورت نیز نسبت به‌مرخصی استفاده نشده طبق تبصره فوق
عمل می‌شود.
ماده 49 – مستخدم نمی‌تواند به اختیار در هر سال بیش از 12 روز مرخصی استحقاقی
سالانه خود را ذخیره نماید و هر گاه از بقیه مرخصی مذکور به‌اختیار استفاده نکند ،
مدت زائد بر 12 روز ذخیره نخواهد شد مگر آن که درخواست مرخصی مستخدم مورد موافقت
سازمان قرار نگرفته باشد.
ماده 50 – مستخدمی که در حال مرخصی استحقاقی است می‌تواند تقاضا کند مرخصی او
تمدید شود، در این صورت تاریخ شروع مرخصی اخیر‌بلافاصله بعد از انقضای مرخصی قبلی
خواهد بود.
تبصره – در صورتی که موافقت مسئول مربوطه در مورد تمدید مرخصی به مستخدم ابلاغ
نشده باشد مستخدم مکلف است در پایان مدت مرخصی در‌محل خدمت خود حاضر شود.
ماده 51 – حفظ شغل مستمر مستخدمی که در حال استفاده از مرخصی استحقاقی است.
الزامی می‌باشد. در این مدت مسئول مربوطه وظایف او را به‌مستخدم یا مستخدمین دیگر
موقتاً محول می‌کند.
ماده 52 – به استخدامی که در حال استفاده از مرخصی استحقاقی بیمار شود مطابق
مقررات بخش دوم این فصل رفتار خواهد شد و مرخصی‌استحقاقی استفاده نشده وی ذخیره
می‌گردد.
ماده 53 – موافقت با تقاضای مرخصی استحقاقی استفاده نشده مستخدمی که تقاضای
بازنشستگی می‌نماید، الزامی است.
ماده 54 – حداکثر مدتی که مستخدم در یک سال تقویمی می‌تواند از مرخصی استحقاقی
همان سال و مرخصی استحقاقی ذخیره شده استفاده نماید،جمعاً از 60 روز تقویمی تجاوز
نخواهد کرد. چنین مستخدمی هر گاه بخواهد از باقیمانده مرخصی ذخیره شده خود نیز
استفاده نماید، باید حداقل یک‌سال تمام خدمت کند.
تبصره – محدودیت مندرج در این ماده شامل مستخدمینی که تقاضای بازنشستگی می‌نماید،
نمی‌گردد ولی حفظ شغل مستمر مازاد بر 60 روز‌مرخصی تقویمی این قبیل مستخدمین ضروری
نمی‌باشد.
ماده 55 – به ایام مرخصی استعلاجی بیش از چهار ماه و به دوران مرخصی بدون حقوق،
آمادگی به خدمت، تعلیق، برکناری از خدمت، انفصال موقت‌و خدمت زیر پرچم مرخصی
استحقاقی تعلق نمی‌گیرد.
ماده 56 – در صورتی که مستخدم فوت شود و مرخصی استحقاقی ذخیره شده داشته باشد،
حقوق و فوق‌العاده‌های مقرر در ماد 44 ایام مرخصی‌ذخیره شده او به وراث قانونی وی
پرداخت خواهد شد.
بخش دوم – مرخصی استعلاجی:
————————
ماده 57 – در صورت ابتلاء به بیماریهایی که مانع از خدمت مستخدم باشد، از حداکثر
چهار ماه مرخصی استعلاجی با استفاده از حقوق و‌فوق‌العاده‌های مذکور در ماه 44 در
طول یک سال خدمت استفاده خواهد کرد.
تبصره – فوق‌العاده روزانه مستخدمی که در خارج از مرکز در حالت مأموریت بیمار
شود، در مدت مرخصی استعلاجی به تشخیص سازمان قابل‌پرداخت می‌باشد.
ماده 58 – مستخدمین شرکت که از نظر بازنشستگی مشمول مقررات قانون تأمین اجتماعی
هستند از نظر مرخصی استعلاجی تابع مقررات مذکور‌خواهند بود ولی سازمان حقوق و
فوق‌العاده‌های آنان را در مدت بیماریهایی که کمتر از چهار روز باشد و همچنین
مابه‌التفاوتی را که از صندوق تأمین‌اجتماعی دریافت نمی‌کنند به آنان پرداخت خواهد
کرد. اعمال حکم این ماده حداکثر سه بار در طول یک سال تقویمی مجاز است.
ماده 59 – گواهی پزشک معالج مستخدم برای اظهار نظر نزد پزشک معتمد سازمان ارسال
می‌گردد. هر گاه گواهی پزشکی معالج از لحاظ عدم توانایی‌مستخدم به انجام دادن خدمت
یا مدت معذوریت مورد قبول پزشکی معتمد قرار نگیرد، موضوع به کمیسیون پزشکی احاله و
نظر کمیسیون پزشکی‌قطعی است.
ماده 60 – ایام مرخصی استعلاجی در مورد حوادث ناشی از کار با تأیید کمیسیون پزشکی
از محدودیت زمانی مقرر در ماده 57 مستثنی است.
ماده 61 – در صورتی که مستخدم به بیماریهای صعب‌العلاج مبتلا شود تا مدت یک سال
حقوق گروه و پایه او پرداخت خواهد شد.
تبصره – تشخیص ابتلاء مستخدم به بیماریهای صعب‌العلاج و تعیین مدت معذوریت او به
عهده کمیسیون پزشکی متشکل از سه پزشکی معتمد است‌که یا اکثریت آراء اتخاذ خواهد
شد.
ماده 62 – به بانوان باردار برای زایمان هر فرزند تا دو فرزند، سه ماه معذوریت با
استفاده از حقوق و فوق‌العاده‌های مذکور در ماده 44 داده می‌شود.تشخیص تاریخ این
معذوریت به عهده پزشک معالج آنان می‌باشد. ایام این معذوریت جزء مرخصی استعلاجی
محسوب خواهد شد و در مورد زایمان‌سوم به بعد مدت معذوریت حسب مورد به تشخیص پزشک
معالج خواهد بود که در هر صورت از سه ماه تجاوز نخواهد کرد.
ماده 63 – گواهی‌های پزشکی که در مورد بیماری مستخدم در خارج از کشور صادر شده
باید از حیث صدور به تصدیق سفارتخانه یا کنسولگری‌جمهوری اسلامی ایران در محل
برسد. در مورد مستخدمین شاغل، یا مأمور در خارج از کشور تصدیق سفارتخانه یا
کنسولگری ایران در محل از حیث‌صحت صدور کافی خواهد بود و در سایر موارد هر گاه
مفاد چنین گواهی‌نامه‌ای مورد تأیید پزشک معتمد قرار نگیرد، موضوع در کمیسیون
پزشکی برای‌اظهار نظر قطعی مطرح خواهد شد.
ماده 64 – حفظ شغل مستمر مستخدمی که از مرخصی استعلاجی بیش از چهار ماه استفاده
می‌نماید الزامی نیست.
بخش سوم – مرخصی بدون حقوق:
————————–
ماده 65 – مستخدم می‌تواند با موافقت سازمان حداکثر تا 2 سال در طول خدمت از
مرخصی بدون حقوق استفاده نماید.
تبصره – حداکثر این مرخصی برای ادامه تحصیلات عالی در رشته مربوط به شغل مستخدم
سه سال علاوه بر مرخصی مذکور در این ماده است.
ماده 66 – حفظ شغل مستمر مستخدم در ایام مرخصی بدون حقوق بیش از یک ماه متوالی
الزامی نیست. در صورتی که پس از پایان دوران مرخصی‌مذکور، شغل مستمر متناسب برای
ارجاع به او موجود نباشد، آماده به خدمت خواهد شد.
ماده 67 – مدت مرخصی بدون حقوق جزء سابقه خدمت مستخدم محسوب نمی‌شود.
تبصره – ایام مرخصی بدون حقوق مستخدم برای ادامه تحصیلات عالی و تخصصی در رشته
مورد نیاز سازمان مشروط بر آن که منجر به اخذ مدرک‌تحصیلی شود از لحاظ بازنشستگی
یا پرداخت کسور بازنشستگی مربوط اعم از سهم مستخدم و سهم سازمان جزء سابقه خدمت
مستخدم محسوب‌می‌شود.
ماده 68 – استفاده از مرخصی بدون حقوق موقوف به استخدام دوره آزمایشی است و صرفاً
در مواردی است که مستخدم استحقاق مرخصی نداشته و‌احتیاجش به استفاده از مرخصی مسلم
شود.
ماده 69 – موافقت با مرخصی بدون حقوق مستخدمی که از چهار ماه مرخصی استعلاجی
سالانه استفاده نموده و به سبب ادامه بیماری و یا بیماریهای‌دیگر قادر به خدمت
نباشد بیماری وی صعب‌العلاج تشخیص داده نشود، پس از تأیید کمیسیون پزشکی الزامی
خواهد بود.
ماده 70 – عدم حضور مستخدم در محل کار که مدت آن از سه روز تجاوز ننماید و مستند
به عللی که ذیلاً درج می‌شود باشد موجه شناخته خواهد شد.
1 – بیماری شدید.
2 – صدمات ناشی از حوادث که به او یا پدر، یا ماد، همسر و یا فرزندانش وارد آمده
باشد.
3 – بیماری شدید پدر، مادر، همسر و یا فرزندان.
4 – فوت همسر یا اقربای نسبی و سببی تا طبقه اول.
5 – دارا شدن فرزند.
6 – ازدواج.
7 – احضار مستخدم توسط مراجع قضایی برای ادای شهادت و انجام تحقیقات.
تبصره – مستخدم در شرایط فوق مکلف به اطلاع مورد در اولین فرصت ممکن به سازمان
خواهد بود و تشخیص صحت و سقم جهات ادعایی‌مستخدم به عهده مسئول واحد او است. در
صورتی که صحت ادعا تصدیق شود، غیبت مستخدم بر حسب علت، جزء مرخصی استحقاقی
یا‌استعلاجی محسوب و حکم لازم در این مورد صادر خواهد شد.
بخش چهارم – سایر موارد:
———————–
ماده 71 – سازمان مکلف است در تأمین شرایط بهداشتی، رفاهی، ایمنی و ایجاد محیط
مناسب کار برای مستخدمین خود، اقدامات لازم را به عمل‌آورد. آیین‌نامه موضوع این
ماده توسط هیأت عامل تهیه و به تصویب مجمع عمومی می‌رسد.
ماده 72 – سازمان مکلف است مستخدمین خود را در باربر حوادث و فوت و حوادث ناشی از
امور جنگی بیمه نماید. ضوابط این ماده با رعایت‌مقررات عمومی کشور توسط سازمان
تهیه و پس از تصویب هیأت عامل به تأیید مجمع عمومی خواهد رسید.
ماده 73 – سازمان می‌توان به شرکتهای تعاونی و صندوق قرض‌الحسنه کارکنان خود طبق
ضوابطی که به پیشنهاد هیأت عامل به تصویب مجمع عمومی‌می‌رسد در حدود بودجه مصوب
کمکهای لازم را بنماید.
ماده 74 – سازمان می‌تواند به منظور رفاه و تأمین آتیه مستخدمین و خانواده آنان
هر ماه 3% از حقوق و فوق‌العاده تخصص مستخدم کسر و پس از‌افزودن معادل آن بابت سهم
سازمان، مجموع آن را در صندوقی به نام صندوق پس‌انداز کارکنان واریز نماید.
تبصره – ضوابط ایجاد صندوق و ترتیب نگهداری و به کارگیری و یا بازپرداخت وجوه
پس‌انداز طبق آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به پیشنهاد هیأت عامل به‌تصویب مجمع عمومی
سازمان می‌رسد.
ماده 75 – در موقع بازنشستگی، ازکارافتادگی، فوت و یا انتقال مستخدم به سایر
دستگاه‌های دولتی یا نهادهای انقلاب اسلامی، مجموع سهم پس‌انداز‌مستخدم به علاوه
سهم سازمان و سود آن (در صورت اکتساب) یکجا به او یا وراث قانونی وی پرداخت
می‌شود.
تبصره 1 – در مواقع استعفاء، بازخرید از خدمت، انفصال دائم و یا اخراج فقط موجودی
سهم مستخدم به علاوه سود اکتسابی به وی پرداخت خواهد‌شد.
تبصره 2 – مستخدم مستعفی از خدمت، در صورت استخدام مجدد می‌تواند وجوه دریافتی از
صندوق پس‌انداز از بابت سهم خود و سود متعلقه را‌یکجا به صندوق مزبور واریز نماید.
ماده 76 – سازمان موظف است به مستخدمینی که ازدواج دائم می‌نمایند و از سازمان
تأمین اجتماعی از این بابت وجهی دریافت نمی‌دارند، برای بک‌بار در طول خدمت، هزینه
ازدواج پرداخت نماید.
ماده 77 – سازمان موظف است به خانواده مستخدمین متوفی به منظور جبران هزینه‌های
انجام مراسم تدفین و ترحیم و سایر هزینه‌های مربوطه وجهی‌تحت عنوان هزینه کفن و
دفن پرداخت نماید.
ماده 78 – هزینه‌های مذکور در مواد 76 و 77، حداکثر تا مبلغ مقرر در قوانین
سازمان تأمین اجتماعی قابل پرداخت است.
فصل هفتم – حقوق و تکالیف مستخدمین
ماده 79 – مستخدم می‌تواند با رعایت شرایط زیر و یک ماه اعلام قبلی از خدمت
سازمان استعفاء کند.
الف – مستخدمی که تعهد خدمت در سازمان دارد پس از پایان مدت تعهد.
ب – مستخدمی که طبق برنامه‌ها تنظیم شده سازمان، عهده‌دار انجام وظیفه در امر
حسابرسی سازمانهای دیگر یا اجرای برنامه‌های آموزشی یا اموری‌باشد که مربوط به
اجرای سایر وظایف قانونی سازمان است پس از پایان برنامه مربوط به شرط تکمیل و
ارائه کارهای ارجاعی به مسئولین امر.
ج – در موارد دیگری که ضرورتهای اداری ایجاب کند و استعفای مستخدم موجب توقف یا
رکود وظائف مربوط به شغل او بشود، ممکن است موافقت‌با استعفای مستخدم حداکثر به
مدت شش ماه به تشخیص سازمان معوق گذارده شود.
تبصره – استعفای مستخدم رافع تعهدات او در برابر سازمان نخواهد بود. استعفا از
تاریخ تحقق می‌یابد تحقق می‌یابد که سازمان با آن موافقت و حکم‌پایان خدمت در مورد
مستخدم صادر شود.
ماده 80 – مستخدم نمی‌تواند جز به ترتیب مقرر در ماده 79 از خدمت سازمان استعفاء
کند و سازمان نیز موظف است با استعفای مستخدم با رعایت‌شرایط مذکور موافقت نماید.
ماده 81 – حقوق و فوق‌العاده‌های ایام مرخصی استحقاقی ذخیره شده مستخدم مستعفی و
همچنین کسور بازنشستگی پرداختی مستخدم مستعفی‌مشمول مقررات بازنشستگی قانون
استخدام کشوری، قابل پرداخت می‌باشد.
تبصره – کارکنان مؤسسات مشمول قانون کار که طبق قانون تشکیل سازمان حسابرسی به
این سازمان منتقل شده‌اند، در صورتی که طبق مقررات‌مؤسسات متبوع قبلی خود در زمان
استعفا از مزایای پاداش پایان خدمت استفاده می‌کرده‌اند، پس از اجرای این
آیین‌نامه، در صورت استعفا و قبول آن‌توسط سازمان و یا بازنشستگی بر اساس ضوابطی
که به پیشنهاد هیأت عامل به تصویب مجمع عمومی سازمان خواهد رسید از مزایای مربوطه
( تا‌حداکثر میزان ذخائر پایان خدمت مندرج در دفاتر قانونی مؤسسات قبلی) بهره‌مند
خواهند شد.
ماده 82 – در صورتی که مستخدم تقاضا کند و سازمان به وجود او احتیاج نداشته باشد
خدمت او بر اساس مقررات عمومی کشور بازخرید خواهد شد.
ماده 83 – مستخدم می‌تواند در مورد تضییع حقوق استخدامی خود قبل از مراجعه به
مراجع ذیصلاح، شکایت خود را به مسئولین مربوط سازمان‌تقدیم کند. سازمان مکلف است
به منظور ایجاد محیط حسن تفاهم و بهبود روابط بین مدیریت و کارکنان، ترتیبات و
شرایط لازم را برای رفع موجبات‌این گونه شکایات در حدود قوانین و مقررات مربوط
فراهم نماید.
ماده 84 – مستخدم مکلف است در حدود قوانین و مقررات دستور رؤسای خود را در امور
مربوط به وظائف شغلی مورد تصدی اطاعت کند. در‌صورتی که مستخدم دستور مافوق را
برخلاف قوانین و مقررات یا موازین حرفه‌ای یا مصالح سازمان تشخیص دهد، مراتب را با
ذکر دلیل به وی و مقام‌بالاتر از او گزارش کند، هر گاه مافوق اجرای دستور را کتباً
خواستار شود مکلف است آن را اطاعت نماید. در این صورت مسئولیت ناشی از اجرای
امر‌به عهده آمر خواهد بود.
ماده 85 – هر نوع عملی که موجب اخلال یا کم کاری یا بی‌نظمی و یا وقفه در کار
سازمان بشود یا بر خلاف اخلاق حسنه یا شئون شغلی و اداری‌سازمان باشد، تخلف محسوب
و با متخلف مطابق قانون رسیدگی به تخلفات اداری رفتار خواهد شد.
ماده 86 – مستخدم نمی‌تواند در سایر دستگاه‌های دولتی و خصوصی و همچنین نهادهای
انقلاب اسلامی هر گونه شغلی را بدون موافقت سازمان‌عهده‌دار شود. هر گونه تخلف از
این بابت موجب تعقیب اداری و موضوع به هیأتهای رسیدگی به تخلفات اداری ارجاع خواهد
شد.
تبصره – انواع مشاغلی که کار در آنها امکان‌پذیر است با نظر هیأت عامل تعیین
می‌شود.
ماده 87 – مستخدم نمی‌تواند به ازاء خدماتی که در اجرای وظایف محوله قانونی
سازمان در مؤسسات و سازمانها و شرکتهای دیگر انجام می‌دهد،وجهی دریافت کند و یا
این که هدیه‌ای اعم از نقدی و یا جنسی بپذیرد.
تبصره 1 – انجام هر گونه معامله با واحدهای مورد رسیدگی سازمان برای کلیه
مستخدمین بدون اجازه کتبی مقامات ذیصلاح سازمان ممنوع است.
تبصره 2 – هر گونه اعمال خلاف و مغایر این ماده و تبصره آن تخلف محسوب و با متخلف
برابر مقررات رفتار خواهد شد.
ماده 88 – در مواردی که مستخدم انجام وظایف حسابرسی یا بازرسی قانون شرکتها و
سازمانهای مشمول قانون تشکیل و اساسنامه سازمان را بر عهده‌دارد، مکلف است علاوه
بر رعایت موازین حرفه‌ای، مقررات قانون تجارت و سایر مقررات مربوط را رعایت کند
ولی اعلام موارد تخلف و جرائم به‌مقامات مربوط باید از طریق سازمان انجام گیرد
تخلف از اجرای این ماده حسب مورد موجب تعقیب اداری و کیفری در مراجع قانونی است.
ماده 89 – انواع تخلفات اداری و نحوه تعیین مجازات آنها و رسیدگی به تخلفات اداری
مستخدمین مطابق قانون رسیدگی به تخلفات اداری خواهد بود.
تبصره – رسیدگی و اظهار نظر به مسائل انضباطی در امور حرفه‌ای مستخدمین از وظائف
کمیته انضباطی موضوع ماده 29 اساسنامه می‌باشد که در‌صورت تشخیص خلاف، پرونده جهت
رسیدگی به هیأتهای رسیدگی به تخلفات اداری ارجاع خواهد شد.
ماده 90 – مستخدمین مکلفند در ساعات کار تعیین شده از طرف سازمان در محل خدمت خود
حضور یافته و وظائف محوله را انجام هدند.دستورالعمل مربوط به حضور و غیاب و نحوه
کسر جریمه غیبت به تصویب هیأت عامل می‌رسد.
تبصره – مدت ساعات کار مستخدمین سازمان تابع مقررات عمومی کشور می‌باشد.
فصل هشتم – بازنشستگی و وظیفه
ماده 91 – امور بازنشستگی و وظیفه مستخدمین ثابت که طبق قانون تشکیل و اساسنامه
مصوب به سازمان منتقل شده یا بشوند، تابع مقررات زیر‌است:
الف – مستخدمین رسمی که تابع مقررات بازنشستگی و وظیفه قانونی استخدام کشوری
خواهند بود. این گونه مستخدمین می‌توانند در خواست نمایند‌با رعایت مقررات مربوط
تابع مقررات قانون تأمین اجتماعی گردند.
ب – کارکنان مشمول قانون تأمین اجتماعی که همچنان مشمول مقررات قانون مذکور خواهند
بود.
ج – مستخدمین ثابت مشمول مقررات استخدامی شرکتهای دولتی که در اجرای لایحه قانونی
راجع به شمول مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون‌استخدام کشور به مستخدمین شرکتهای
دولتی مشمول قانون تأمین اجتماعی مصوب 1358.9.10 از لحاظ بازنشستگی و وظیفه مشمول
قانون‌استخدام کشوری گردیده‌اند کماکان تابع مقررات بازنشستگی مذکور خواهند بود.
د – مستخدمینی که تابع مقررات بازنشستگی و وظیفه خاص بوده یا مشمول مقررات
بازنشستگی و وظیفه نبوده‌اند با رعایت مقررات مربوط تابع قانون‌تأمین اجتماعی
خواهند بود.
تبصره – کلیه سوابق خدمت مستخدمین مذکور در این ماده که طبق مقررات قانونی در
مؤسسه محل خدمت قبلی آنها قابل احتساب بوده است. از‌لحاظ بازنشستگی و وظیفه و
مقررات این آیین‌نامه جزء سنوات خدمت آنان محسوب خواهد شد.
ماده 92 – مستخدمینی که بر اساس مقررات این آیین‌نامه در سازمان استخدام می‌شوند
از نظر بازنشستگی و وظیفه مشمول مقررات قانون تأمین‌اجتماعی خواهند بود.
فصل نهم – مقررات مختلف
ماده 93 – سازمان نمی‌تواند جز در موارد مصرح در این آیین‌نامه مستخدم را از شغل
مستمر مورد تصدی بر کنار کند مگر آن که بلافاصله او را به شغل‌مستمر دیگری منصوب
نماید.
ماده 94 – در صورت انحلال سازمان، مستخدمین آماده به خدمت شده، در اختیار وزارت
امور اقتصادی و دارایی قرار می‌گیرند.
ماده 95 – در صورتی که شغل مستمر مستخدم حذف شود و شغل مستمر بلاتصدی دیگری که
شرایط احراز آن را دارد در تشکیلات سازمان موجود‌نباشد، آماده به خدمت خواهد شد.
ماده 96 – به مستخدمین سازمان که به حال آماده به خدمت در می‌آیند شش ماه اول
تمام حقوق جدول مربوط و پس از آن تا پایان دوران آمادگی به‌خدمت نصف مبلغ مزبور
پرداخت خواهد شد.
تبصره 1 – مدت آمادگی به خدمت حداکثر از یک سال تجاوز نخواهد کرد و پس از اتمام
یک سال با مستخدم آماده به خدمت بر اساس قوانین و‌مقررات عمومی کشور رفتار خواهد
شد.
تبصره 2 – دوران آمادگی به خدمت با پرداخت کسور بازنشستگی به مآخذ تمام حقوق از
نظر بازنشستگی و وظیفه جزء سابقه خدمت مستخدم‌محسوب خواهد شد.
ماده 97 – سازمان مکلف است جهت انتقال مستخدمین آماده به خدمت خود به طرق مقتضی
اقدام کند.
ماده 98 – انتصاب مستخدمی که در شغل مستمر صاحب جمعی انجام وظیفه می‌نماید به شغل
مستمر دیگر تا موقعی که حساب دوره عملیات او‌تسویه نشده است ممنوع می‌باشد.
ماده 99 – در هر مورد که در این آیین‌نامه حکمی وجود نداشته باشد، طبق مقررات
استخدامی شرکتهای دولتی عمل خواهد شد و در صورتی که در‌مقررات مذکور نیز حکم خاصی
نباشد طبق قوانین عمومی کشور رفتار خواهد شد.
ماده 100 – اصلاحات و تغییرات ضروری در این آیین‌نامه بر اساس بند 9 ماده 11
اساسنامه سازمان به وسیله مجمع عمومی پیشنهاد و با همکاری‌سازمان امور اداری و
استخدامی کشور جهت تصویب هیأت وزیران تقدیم خواهد شد.
فصل دهم – تطبیق وضع مستخدمین با مقررات این آیین‌نامه
ماده 101 – کلیه مستخدمینی که طبق قانون تشکیل و اساسنامه مصوب به این سازمان
منتقل شده‌اند از تاریخ تصویب این آیین‌نامه و آن دسته از‌مستخدمینی که در آینده
منتقل می‌شوند از تاریخ انتقال در صورت داشتن صلاحیتهای لازم مشمول مقررات این
آیین‌نامه خواهند بود و حقوق و‌فوق‌العاده تخصص آنان طبق مقررات این آیین‌نامه
پرداخت خواهد شد.
تبصره – در صورتی که صلاحیتهای مستخدمین منتقل شده به سازمان در خصوص برخی از
آنان احراز نگردید، صدور حکم تطبیق وضع در مورد‌اینگونه ایراد موکول به تأیید هسته
گزینش سازمان خواهد بود. هسته گزینش موظف است ظرف 6 ماه صلاحیت و یا عدم صلاحیت
مستخدم را اعلام‌نماید، در غیر این صورت مستخدم تطبیق وضع خواهد یافت.
ماده 102 – مستخدمینی که طبق مقررات قانون تشکیل سازمان و اساسنامه آن به این
سازمان منتقل شده یا می‌شوند به ترتیب زیر با آنان رفتار خواهد‌شد.
الف – مستخدمین رسمی تابع قانون استخدام کشوری حسب درخواست آنان به مستخدم ثابت
مشمول این آیین‌نامه تبدیل و با آنان مطابق مقررات‌ماده 144 قانون استخدام کشوری
رفتار می‌شود.
ب – مستخدمین ثابت مشمول مقررات استخدامی شرکتهای دولتی یا مقررات استخدامی خاص،
با مقررات این آیین‌نامه تطبیق خواهند شد.
ج – سایر مستخدمین و کسانی که تابع قانون کار بوده و مشاغل آنها کارگری شناخته
نمی‌شود طبق مقررات این آیین‌نامه تبدیل می‌شوند.
د – افرادی که به طور موقت به عنوان خرید خدمت، قراردادی، روزمزد یا حکمی و مانند
اینها در واحد متبوع قبلی به طور تمام وقت خدمت‌می‌کرده‌اند حسب تشخیص و نیاز
سازمان تا تاریخ تبدیل وضع با مقررات این آیین‌نامه طبق قرارداد قبلی به خدمت خود
در سازمان ادامه می‌دهند.
ماده 103 – مستخدمینی که طبق مقررات قانون تشکیل و اساسنامه سازمان به این سازمان
منتقل می‌شوند، در شغلی که از طرف سازمان به آنان ارجاع‌می‌شود، خدمت خواهند کرد و
کلیه تعهدات آنان برابر سازمان متبوع قبلی نیز عیناً به این سازمان انتقال می‌یابد.
ماده 104 – گروه مستخدمین با توجه به شغل ارجاعی و پایه آنان با توجه به سنوات
خدمت قابل قبول سازمان و خدمت تمم وقت دولتی و خدمت‌وظیفه عمومی به ازاء هر سال یک
پایه مطابق مقررات تعیین خواهد شد.
تبصره – پایه یا پایه‌هایی که مستخدمین مذکور طبق مقررات و یا مصوبات هیأت وزیران
در مؤسسات قبلی علاوه بر پایه‌های سنواتی دریافت کرده‌اند به‌پایه‌هایی که به موجب
این آیین‌نامه به آنان داده می‌شود، افزوده خواهد شد.
ماده 105 – در صورتی که حقوق گروه و پایه و فوق‌العاده تخصص مستخدم ثابت پس از
تطبیق وضع یا مقررات این آیین‌نامه از جمع حقوق و مزایای‌شغل و یا فوق‌العاده شغل
و یا فوق‌العاده‌هایی که به اقتصادی شغل قبلی به طور ثابت دریافت می‌کرده است و
همچنین کمک هزینه عائله‌مندی کمتر‌شود، مابه‌التفاوت به عنوان تفاوت تطبیق دریافتی
به وی پرداخت خواهد شد. هر گونه افزایش حقوق از تفاوت مذکور کسر خواهد گردید.
ماده 106 – کلیه سوابق خدمت قابل قبول مستخدمینی که در ازای آن کسور بازنشستگی یا
حق بیمه به صندوق مربوط پرداخته‌اند در موقع تطبیق وضع‌محسوب و منظور خواهد شد.
ماده 107 – در مورد سوابق خدمت مستخدمینی که در ازاء آن کسور بازنشستگی یا حق
بیمه به صندوق مربوط پرداخت نشده در صورتی که طبق اسناد‌مالی متقن مالیات حقوق
ایام خدمت به وزارت امور اقتصادی و دارایی پرداخت شده باشد طبق دستورالعمل اجرایی
این فصل و به تشخیص سازمان با‌شغل ارجاعی مستخدم مرتبط باشد از لحاظ اجرای مقررات
این فصل در تعیین پایه و گروه محسوب و منظور خواهد شد.
ماده 108 – مقررات این فصل در مورد کلیه ارادی اجرا خواهد شد که قبل از اجرای این
آیین‌نامه به طور تمام وقت در مؤسسه متبوع خود خدمت‌می‌کرده‌اند.
ماده 109 – مستخدمین غیر رسمی و یا غیر ثابت که در اجرای قانون تکمیل و اساسنامه
به این سازمان منتقل شده و یا می‌شوند می‌توانند ظرف مدتی‌که از سه ماه از تاریخ
تصویب این آیین‌نامه تجاوز نکند، کتباً تقاضای تبدیل وضع استخدامی خود را با مقررات
این آیین‌نامه بنمایند. سازمان می‌تواند در‌صورت نیاز و وجود شغل مستمر بلاتصدی و
تأیید صلاحیت و رضایت از عملکرد آنان، گروه و پایه این دسته از مستخدمین را در
اجرای مواد این فصل‌تعیین نماید. حقوق و فوق‌العاده تخصص آنان از تاریخ درخواست بر
اساس این مقررات تعیین و پرداخت خواهد شد.
تبصره – در صورت کاهش دریافتی هیچگونه تفاوتی به این مستخدمین تعلق نخواهد گرفت.
ماده 110 – در مورد مستخدمینی که طبق قانون تشکیل و اساسنامه سازمان به تبع ادغام
یا انحلال سازمان متبوع خود به این سازمان منتقل می‌شوند و‌به وجود آنها نیازی
نباشد، می‌توان به یکی از طرق زیر رفتار نمود:
الف – معرفی به سازمانهای دیگر با رعایت قوانین و مقررات مربوط جهت انتقال.
ب – بازخرید خدمت حسب درخواست آنها.
ج – بازنشسته کردن آنان با رعایت قوانین و مقررات مربوط.
در غیر موارد فوق، سازمان مکلف به حفظ وضع استخدامی آنان طبق مقررات مربوط خواهد
بود و هیچ یک از مستخدمینی را که طبق قانون تشکیل و‌اساسنامه سازمان به این سازمان
منتقل می‌شوند غیر از موارد تبصره ماده 101 نمی‌توان به عنوان زائد از خدمت اخراج
کرد.
ماده 111 – در مورد مستخدمینی که قبل از تطبیق وضع با این آیین‌نامه آماده به
خدمت شوند مبنای محاسبه حقوق آمادگی به خدمت آنان آخرین‌حقوق و مزایای ثابتی است
که قبل از آماده به خدمت دریافت می‌داشته‌اند.
ماده 112 – دستورالعمل اجرایی مقررات این فصل به تصویب هیأت عامل خواهد رسید.
میرحسین موسوی – نخست‌وزیر