هیأت وزیران در جلسه ۱۳۶۷.۲.۲۸ بنا به پیشنهاد سازمان حسابرسی و تأییدیه شماره ۱۳۸د مورخ ۱۳۶۷.۱.۱۷ سازمان امور اداری و استخدامی کشور و در اجرای قسمت اخیر تبصره ۴ قانون تشکیل سازمان حسابرسی مصوب ۱۳۶۲.۱۰.۵ مجلس شورای اسلامی و تبصره ۱ ماده ۱۲ اساسنامه سازمان مزبور مصوب ۱۳۶۶.۶.۱۷ مجلس شورای اسلامی، آیین‌نامه استخدامی سازمان حسابرسی را به شرح پیوست تصویب نمودند.
فصل اول – کلیات و تعاریف
ماده ۱ – منظور از سازمان در این آیین‌نامه سازمان حسابرسی است که به موجب قانون تشکیل مصوب ۱۳۶۲.۱۰.۵ ایجاد و اساسنامه آن در تاریخ ۱۳۶۶.۶.۱۷ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است.
ماده ۲ – استخدام عبارت است از پذیرفتن شخص به خدمت سازمان برای انجام وظایفی که به موجب قانون به عهده دارد و بر دو نوع است: ثابت و موقت.
الف – استخدام ثابت عبارت است از پذیرفتن شخص به خدمت سازمان برای تصدی مشاغل مستمر به موجب حکم رسمی بالاترین مقام اجرایی سازمان طبق تشکیلات مصوب برای مدت نامحدود.
ب – استخدام موقت عبارت است از پذیرفتن شخص به خدمت سازمان طبق قرارداد به طور موقت برای انجام کار مشخص در مدت معین.
ماده ۳ – انتصاب مستخدمین موقت به مشاغل مستمر ممنوع است.
تبصره ۱ – در صورتی که به علت شرایط بازار کار و عوامل دیگر نتوان برای تصدی برخی از مشاغل تخصصی مستمر سازمان افراد را به طور ثابت استخدام کرد و از مستخدمین ثابت سازمان نیز نتوان برای این منظور استفاده کرد، می‌توان افراد را به طور موقت برای تصدی اینگونه مشاغل استخدام نمود و با آنان مانند مستخدم موقت رفتار کرد.
تبصره ۲ – حقوق و مزایا و شرایط استخدام و ترتیب و موارد استفاده از خدمت مستخدمین موقت طبق ضوابطی است که با رعایت قوانین و مقررات عمومی کشور به تصویب هیأت عامل می‌رسد.
ماده ۴ – شغل مستمر عبارت است از مجموعه وظایف و مسئولیتهای مرتبط و مستمر و مشخصی که از طرف سازمان به عنوان کار واحد برای ارجاع به یک مستخدم ثابت در نظر گرفته شده باشد، اعم از آن که دارای شاغل و یا بدون شاغل باشد.
ماده ۵ – استخدام افراد برای تصدی مشاغل کارگری تابع قانون کار خواهد بود و کسانی که طبق تبصره ۵ ماده واحده قانون تشکیل سازمان به تبع واحد متبوع خود که در سازمان ادغام می‌شود به این سازمان منتقل شده یا می‌شوند در صورتی که مشاغل آنها کارگری شناخته شود کماکان تابع قانون کار خواهند بود. مشاغل کارگری مشاغلی هستند که از طرف سازمان امور اداری و استخدامی کشور به عنوان مشاغل کارگری اعلام می‌گردد و هر نوع پرداخت به این دسته افراد مطابق قانون کار انجم خواهد شد.
ماده ۶ – سازمان موظف است تشکیلات و وظایف سطوح سازمان و مشاغل مستمر خود را ظرف مدت شش ماه از تاریخ تصویب این آیین‌نامه تهیه و پس از موافقت سازمان امور اداری و استخدامی کشور به تصویب مجمع عمومی برساند.
ماده ۷ – منظور از دستگاه دولتی در این آیین‌نامه کلیه وزارتخانه، سازمانها، مؤسسات، شرکتهای دولتی و بانکها می‌باشد.
ماده ۸ – انتقال مستخدمین ثابت سازمان به دستگاه‌های دولتی و نهادهای انقلاب اسلامی و همچنین انتقال مستخدمین رسمی یا ثابت مؤسسات مذکور به سازمان با رعایت قوانین و مقررات مربوط مجاز خواهد بود.
ماده ۹ – مأموریت مستخدمین ثابت سازمان به دستگاه‌های دولتی و نهادهای انقلاب اسلامی و همچنین قبول مأمور از مؤسسات مذکور با رعایت قوانین و مقررات مربوط مجاز می‌باشد.
ماده ۱۰ – انتقال کادر متخصص و پرسنل مورد نیاز سازمان از واحدهای حسابرسی وزارتخانه‌ها یا مؤسسات و شرکتهای دولتی یا وابسته به دولت مذکور در صدر ماده واحده قانون تشکیل سازمان، و همچنین پرسنل واحدهای حسابرسی مذکور در بند “ا” تبصره “۲” آن به تشخیص سازمان انجام خواهد گرفت و در صورت بروز اختلاف نظر بین سازمان و دستگاه مربوط، تصمیم نهایی بوسیله هیأت وزیران اتخاذ خواهد شد.
تبصره – اعتبار حقوق و مزایای اینگونه مستخدمین با رعایت قوانین و مقررات مربوط در بودجه سازمان منظور می‌شود.
ماده ۱۱ – اعضاء هیأت عامل و هیأت عالی نظارت که به طور موظف و تمام وقت در سازمان انجام وظیفه می‌نمایند در هر مورد که مقرراتی برای تعیین تکلیف آنان وجود نداشته باشد در دوره تصدی این مشاغل مشمول مقررات این آیین‌نامه خواهند بود و هرگاه مستخدمین ثابت سازمان بدین مقامات منصوب شوند مدت خدمت آنان در سمتهای مذکور از هر لحاظ جزو سوابق خدمت در سازمان محسوب می‌شود و حقوق و مزایا آنان طبق مقررات مربوط پرداخت خواهد شد.
تبصره – اعضای هیأتهای مدیره یا عامل یا شوراهای مدیریت که سازمان متبوع آنها طبق تبصره ۵ قانون تشکیل سازمان حسابرسی منحل و در سازمان ادغام شده‌اند چنانچه تا تاریخ ادغام سازمان متبوع در این مشاغل اشتغال داشته‌اند در صورت درخواست خود آنها در عداد مستخدمین ثابت سازمان قرار می‌گیرند و مشمول مقررات این آیین‌نامه خواهند شد.
ماده ۱۲ – برای نظارت بر حسن اجرای مقررات این آیین‌نامه سازمان می‌تواند اقدام به تشکیل کمیته امور استخدامی بنماید. ترکیب و وظائف کمیته مزبور توسط هیأت عامل تعیین می‌گردد.
فصل دوم – ورود به خدمت و انتصابات
ماده ۱۳ – داوطلبان استخدام برای ورود به خدمت باید دارای شرایط زیر باشند:
الف – داشتن حداقل ۱۸ سال تمام و نداشتن بیش از ۴۰ سال تمام سن.
ب – تابعیت جمهوری اسلامی ایران.
ج – اعتقاد به مبانی نظام جمهوری اسلامی واصل ولایت فقهی.
د – تدین و عاملیت به احکام اسلام و یا پیروی از یکی از ادیان رسمی کشور.
ه – نداشتن سابقه محکومیت مؤثر که موجب محرومیت از حق استخدام دولتی باشد.
و – انجام خدمت زیر پرچم، دوره ضرورت یا داشتن معافیت قانون.
ز – عدم محکومیت به فسای عقیده و عدم اشتهار به فساد اخلاق و تجاهر به فسق و معتاد نبودن به استعمال مواد مخدر و مبتلا نبودن به امراض‌مسریه.
ح – حداقل داشتن گواهینامه پایان تحصیلات ابتدایی.
ط – داشتن شرایط تحصیلی و تجربی لازم و توانایی و شایستگی انجام وظائف شغلی که رای آن استخدام می‌شوند.
ی – داشتن سایر شرایط مورد نیاز برای تصدی مشاغل مربوط که توسط سازمان تعیین می‌شود.
ک – داشتن شرایطی که طبق طرح موازین اخلاقی و انضباطی موضوع بند ح ماده ۷ و بند ۷ ماده ۱۹ اساسنامه سازمان که بر اساس بند ۱۲ ماده ۱۱ آن به تصویب مجمع عمومی می‌رسد در مورد متصدیان مشاغل مربوط.
ل – داشتن صحت مزاج.
ماده ۱۴- استخدام کشانی که سابقه خدمت در دستگاه‌های دولتی و یا نهادهای انقلاب اسلامی را دارند یا استخدام مجدد افراد در این سازمان چنانچه سن آنها پس از کسر سابقه خدمت مورد قبول سازمان تا حداکثر ۴۰ سال تمام برسد با رعایت سایر شرایط مقرر در این آیین‌نامه مجاز است ولی در هر‌حال استخدام ثابت کسانی که بیش از ۵۵ سال تمام دارند مجاز نیست.
ماده ۱۵ – اعاده به خدمت بازنشستگان دستگاه‌های دولتی با رعایت قوانین و مقررات عمومی کشور و حداکثر سن مندرج در ماده فوق مجاز است.
ماده ۱۶ – استخدام داوطلبان ورود به خدمت سازمان پس از انجام مراحل گزینش تحت نر هیأت مرکزی گزینش ذیربط و همچنین آزمونهای ورودی خواهد بود.
ماده ۱۷ – افرادی که در آزمون ورودی و مراحل گزینش قبول می‌شوند قبل از پذیرفته شدن به خدمت ثابت کی دوره آزمایشی را طی خواهند کرد که حداقل شش ماه و حداکثر از دو سال تجاوز نخواهد کرد.
ماده ۱۸ – کسانی که در طی یا در پایان دوره آزمایشی به پیشنهاد مدیریت مربوط و تأیید گزینش، صالح برای ابقاء در خدمت سازمان شناخته می‌شوند به‌موجب حکم رسمی به استخدام ثابت سازمان پذیرفته می‌شوند.
تبصره – ایام خدمت آزمایشی مستخدمی که به استخدام ثابت پذیرفته می‌شود از هر لحاظ جزو سابقه خدمت او محسوب خواهد شد.
ماده ۱۹ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
مستخدم آزمایشی در طول دوره آزمایشی در حکم مستخدم ثابت محسوب و حقوق، فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب و سایر مزایای او طبق مقررات این آیین‌نامه برابر سایر مستخدمین ثابت به طور موقت تعیین خواهد شد.
ماده ۲۰ – به خدمت کسانی که در طی یا در پایان دوره آزمایشی، صالح برای ادامه خدمت در سازمان تشخیص داده نشوند بدون هیچگونه تعهد استخدامی خاتمه داده خواهد شد.
تبصره – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
به مستخدمین موضوع ماده فوق صرفاً حقوق، فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب و سایر مزایای ایام مرخصی استحقاقی استفاده نشده قابل پرداخت خواهد‌بود.
ماده ۲۱ – سازمان می‌تواند مستخدمین ثابت مستعفی خود و سایر دستگاه‌های دولتی و یا نهادهای انقلاب اسلامی را از گذراندن دوره آزمایشی معاف دارد.
ماده ۲۲ – انتصابات و ترفیعات مستخدمین ثابت باید بر اساس لیاقت و شایستگی و کاردانی و استعداد و رشد فکری و تجارب آنان در مشاغل قبلی با رعایت شرایط احراز شغل صورت گیرد.
فصل سوم – آموزش و تجهیز نیروی انسانی
ماده ۲۳ – در اجرای بند “و” از ماده ۷ اساسنامه، سازمان مکلف است به منظور تأمین امکانات کافی جهت استفاده شاغلین خود از فنون و تجارب پیشرفته، تسهیلات آموزشی لازم را که مآلاً موجب ارتقاء سطح دانش حرفه‌ای کارکنان خواهد گردید به شرح زیر جهت بهره‌مندی کارکنان فراهم آورد.
الف – ایجاد مؤسسه آموزشی.
ب – تدوین و اجرای برنامه‌های مستمر آموزشی.
ج – تبادل تجارب و همکاریهای آموزشی با سایر دستگاه‌ها.
تبصره – مؤسسه آموزشی مذکور در این ماده در سطح تحصیلات عالیه طبق مقررات شورای عالی انقلاب فرهنگی اداره خواهد شد و در زمینه آموزشهای عمومی و تخصصی با موافقت سازمان امور اداری و استخدامی، اقدام به تشکیل دوره‌های لازم خواهد گردید.
ماده ۲۴ – سازمان نسبت به اجرای برنامه آموزشی زیر اقدام خواهد نمود.
1 – آموزش مداوم و مستمر کادر فنی سازمان در رده‌های مختلف شغلی به منظور ارتقاء سطح دانش حرفه‌ای شاغلین و همچنین فراهم آوردن امکانات لازم، باری آگاهی آنان از تحقیقات، پدیده‌های، رویدادهای نوین و اهتمام در جهت اعتلای دانش تخصصی و تحقیق و تتبع در روشهای علمی و عملی‌در سطح بین‌المللی.
2 – آموزشهای مقطعی کادر اداری و مالی سازمان در زمینه‌های مورد لزوم به منظور ارتقاء سطح آگاهی از پدیده‌های و تکنیکهای مختلف مرتبط و نحوه کاربرد آنها در عمل جهت استفاده مناسب از عوامل تجربی و علمی در ارتباط با وظائف ستادی برای تسهیل در تحقق وظائف اصلی سازمان.
3 – آموزشهای عقیدتی و سیاسی جهت کلیه مستخدمین به منظور ارتقاء بینش توحیدی و اعتقادی و دارای آگاهی‌های سیاسی و اجتماعی.
ماده ۲۵ – به منظور تبادل تجارب و همکاریهای آموزشی با سایر دستگاه‌ها، سازمان اقدامات زیر را معمول خواهد داشت:
1 – تأمین اقدامات لازم جهت تشکیل سمینارها، سمپوزیومها و کنگره‌ها در زمینه‌های مرتبط با حرفه و از جمله تدوین و تعمیم اصول و موازین حسابداری و حسابرسی و فراهم آوردن موجبات شرکت شاغلین سازمان در چنین اجتماعات حرفه‌ای به طرق مناسب.
2 – اعطای بورسهای آموزشی، تبادل اطلاعات فنی و حرفه‌ای در داخل کشور به کارکنان شاغل سازمان برای انجام تحقیقات و مطالعات لازم به منظور کسب آخرین اطلاعات در زمینه‌های حسابداری، حسابرسی، بر اساس پیشنهاد کمیته آموزشی و تصویب هیأت عامل و اعطای بورسهای خارج از کشور با هماهنگی سازمان امور اداری و استخدامی کشور به منظور فوق.
ماده ۲۶ – گذراندن دوره‌های آموزشی و موفقیت در آنها از عوامل انتصاب و ارتقاء خواهد بود.
ماده ۲۷ – دستورالعمل اجرایی این فصل پس از تأیید هیأت عامل به تصویب مجمع عمومی خواهد رسید.
فصل چهارم – ارزشیابی
ماده ۲۸ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
سازمان مکلف است در هر سال استعداد، لیاقت، کاردانی، تعهد و عملکرد مستخدمین خود را از نظر بازدهی، تخصص، تجربه و آگاهی‌های سیاسی و اجتماعی مورد ارزشیابی قرارداد، و میزان کیفی و کمی خدمات ارائه شده آنان را در طول دوره ارزشیابی به منظور ارشاد، استفاده در انتصابات، ارتقای گروه و تعیین میزان درصد افزایش سنواتی، دوره‌های آموزشی، بورس و تعیین درصد استفاده از جدول حقوق مشخص نماید.
تبصره ۱ – ارزشیابی در دوره‌های زمانی متناوب توسط مسئول بلافصل مستخدم انجام و به تأیید مدیر بالاتر خواهد رسید تا پس از بررسی و تأیید سازمان، نتیجه در کارنامه خدمتی مستخدمی درج شود.
تبصره ۲ – ارتقاء شغل و گروه مستخدمین ثابت علاوه بر رعایت شرایط فوق در صورت لزوم از طریق امتحان به عمل می‌آید.
ماده ۲۹ – عوامل، معیارها، نحوه ارزشیابی مستخدمین و همچنین تعیین درصدهای حقوق، مطابق آیین‌نامه‌ای است که توسط سازمان با همکاری سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و به تصویب هیأت عامل خواهد رسید.
فصل پنجم – حقوق و مزایا
ماده ۳۰ – سازمان موظف سا بر اساس اهمیت وظائف، مسئولیتهای و رده حرفه‌ای ضمن رعایت سادگی و به کارگیری معلومات، تجربه و سایر شرایط مؤثر کلیه مشاغل مستمر خود را طبقه‌بندی و ارزیابی نموده و به گروه‌های جدول متوسط حقوق موضوع ماده ۲۲ این آیین‌نامه تخصیص دهد.
تبصره ۱ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
طرح طبقه‌بندی مشاغل دستورالعمل ارزیابی و همچنین دستورالعمل اجرایی طرح، شرح وظایف، شرایط احراز، مشاغل، فهرست تخصیص مشاغل به گروه‌ها، تعیین گروه ورودی مستخدمین و نحوه ارتقای گروه آنان توسط سازمان تهیه و به تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور خواهد رسید. هر نوع اصلاحات در طرح طبقه‌بندی مشاغل پس از انجام مراحل مقرر در این تبصره قابل اجرا است.
ماده ۳۱ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
حقوق مستخدمین سازمان عبارت از وجهی است که در ازای خدمت ارائه شده از طرف آنان با توجه به حداقل معیشت، تحصیلات، تخصص و سابقه خدمت و نحوه عملکرد بر اساس نتایج اصل ارزشیابی تحت عنوان حقوق مبنا و افزایش سنواتی تعیین و پرداخت می‌شود.
ماده ۳۲ – جدول متوسط حقوق مستخدمین توسط سازمان تهیه و به تصویب مجمع عمومی سازمان و شورای حقوق و دستمزد خواهد رسید.
تبصره – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
ضریب جدول حقوق مبنای این ماده یکصد ریال تعیین می‌شود و افزایش آن تابع افزایش ضریب جدول حقوق موضوع ماده (۳۳) قانون استخدام کشوری خواهد بود.
ماده ۳۳ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
به ازای هر سال خدمت تمام وقت مبلغی به عنوان افزایش سنواتی به حقوق مستخدمین افزوده می‌شود.
ضریب این افزایش در هر سال بر اساس نتایج حاصل از ارزشیابی عملکرد همان سال مستخدم و به میزان ۳ و ۴ و ۵ درصد مجموع حقوق مبنا و افزایشهای سنواتی سالهای قبل می‌باشد.
تبصره ۱ – [الحاقی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
مستخدمین در بدو ورود به خدمت با توجه به مدرک تحصیلی ارائه شده و شغل مورد تصدی در حداقل گروهی که با رعایت تبصره ماده (۳۰) تعیین می‌شود مستقر و در صورتی که دارای سابقه خدمت تمام وقت در دستگاه‌های دولتی یا نهادهای انقلاب اسلامی بوده و یا خدمت وظیفه عمومی (دوره ضرورت و احتیاط) را انجام داده باشند به ازای هر سال سابقه به میزان سه درصد (۳%) حقوق مبنای مربوط از افزایش سنواتی برخوردار می‌شوند.
تبصره ۲ – [الحاقی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
افزایش سنواتی مستخدمینی که حقوق آنان با این اصلاحیه تطبیق داده می‌شود در قبال هر سال سابقه خدمت قابل قبول تا پایان سال ۱۳۷۰ به مأخذ سه درصد (۳%) حقوق مبنای آخرین گروهی که بر اساس مقاطع تحصیلی ذیربط با توجه به تبصره ماده (۳۰) برای آنان تعیین خواهد شد، محاسبه می‌شود.
تبصره ۳ – [الحاقی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
مستخدمین متخصص که بیش از سی (۳۰) سال سابقه خدمت قابل قبول تا تاریخ ۱۳۶۹.۱.۱ داشته و کسورات مربوط به بازنشستگی یا حق بیمه را پرداخت نموده یا بنمایند، در صورت نیاز به ادامه خدمت آنان از تاریخ ۱۳۷۱.۱.۱ از افزایش سنواتی مضاعف برخوردار خواهند شد.
ماده ۳۴ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
تغییر شغل مستخدم بر اساس نتایج حاصل از ارزشیابی و در صورت ضرورت انجام می‌شود.
تبصره ۱ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
حقوق مستخدمی که ارتقای گروه می‌یابد بر اساس عدد مبنای گروه جدید به اضافه مجموع افزایشهای سنواتی در گروه‌های قبل تعیین می‌شود.
تبصره ۲ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
مستخدمینی که تنزل گروه می‌یابند مابه‌التفاوت حقوق مبنای گروه جدید با گروه قبلی به اضافه مجموع افزایشهای سنواتی قبلی را دریافت خواهند نمود و هر گونه افزایشهای سنواتی بعدی و نیز افزایش حقوق مبنای ناشی از ارتقای گروه بعدی آنان تا استهلاک کامل مابه‌التفاوت مذکور از آن کسر خواهد شد. چنانچه مستخدم موضوع این تبصره با تنزل گروه موافق نباشد می‌تواند عدم رضایت خود را طرف ده روز از تاریخ ابلاغ حکم کتباً به سازمان اعلام دارد که در این صورت آماده به خدمت خواهد شد.
تبصره ۳ – [الحاقی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
سازمان می‌تواند با کسب موافقت سازمان امور اداری و استخدامی کشور در موارد زیر به مستخدمین خود یک الی دو گروه تشویقی علاوه بر گروه استحقاقی اعطا نماید.
الف – آزادگان
ب – جانبازان
ج – رزمندگانی که حداقل شش (۶) ماه متوالی یا نه (۹) ماه متناوب در جبه‌های نبرد حق علیه باطل خدمت نموده‌اند.
د – مدیران و سایر کارکنان سازمان که خدمات برجسته انجام داده باشند.
ماده ۳۵ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
سازمان می‌تواند مطابق ضوابطی که به تصویب هیأت عامل می‌رسد، پس از کسب موافقت شورای حقوق و دستمزد علاوه بر حقوق مبلغی تحت عنوان فوق‌العاده شغل به مستخدمین شاغل خود پرداخت نماید. حداقل این مزایا پنجاه درصد (۵۰%) حقوق مبنای گروه مربوط تعیین می‌شود که با در نظر‌گرفتن تحصیلات، تخصص، پیچیدگی وظایف و مسئولیتها، کارآیی و نحوه ارزشیابی سالانه مستخدمین تا صد و پنجاه درصد (۱۵۰%) قابل افزایش است.
تبصره ۱ – [الحاقی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
فوق‌العاده شغل آن دسته از مستخدمینی که تصدی مشاغل تخصصی، تحقیقی و یا آموزشی را به عهده دارند علاوه بر فوق‌العاده شغل موضوع این ماده تا بیست و پنج درصد (۲۵%) حقوق مبنای آنان قابل افزایش است.
تبصره ۲ – [الحاقی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
فوق‌العاده شغل متصدیان مشاغل مدیریت و سرپرستی علاوه بر موارد فوق تا بیست و پنج درصد (۲۵%) حقوق مبنای آنان قابل افزایش است.
ماده ۳۶ –
[اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
[اصلاحی ۱۳۷۳/۳/۱۸]
به منظور جذب نیروی انسانی متخصص و بهترین و مجرب‌ترین حسابرسان کشور برای اجرای وظایف قانونی مربوط به متصدیان مشاغل رشته‌های شغلی حسابرسی و تخصصی که مرتبط با کار حسابرسی و دارای مدرک تحصیلی لیسانس و بالاتر می‌باشند و در اجرای ماده ۶ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت، فوق‌العاده جذب با بودجه‌ای معادل ۲۰% حق‌الزحمه دریافتی هر کار بر مبنای مبلغ قرارداد (بودجه) به اضافه مبلغ افزایش توجیه شده بر اساس ضوابط مصوب در جلسات مورخ ۱۳۶۸.۱۲.۷ و ۱۳۷۰.۱۲.۱۱ شورای حقوق و دستمزد پرداخت می‌شود.
تبصره – [الحاقی ۱۳۷۳/۳/۱۸]
حسابرسان نیروهای مسلح و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح نیز مشمول مفاد این ماده هستند.
ماده ۳۷ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
سازمان می‌تواند به مستخدمین خود علاوه بر حقوق و فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب، فوق‌العاده‌های بدی آب و هوا، محرومیت از تسهیلات زندگی، محل خدمت، کسر صندوق، تضمین، سختی شرایط محیط کار و نوبت‌کاری و کشیک همچنین هزینه‌های سفر و نقل مکان بر اساس مقررات مورد عمل مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدامی کشور حسب مورد بپردازد.
ماده ۳۸ – سازمان می‌تواند به مستخدمین خود فوق‌العاده‌هایی تحت عنوان کارانه، روزانه و هزینه‌ای تحت عنوان ایاب و ذهاب حسب مورد پرداخت نماید.
تبصره ۱ – میزان و نحوه پرداخت فوق‌العاده کارآنه مطابق دستورالعملی است که به پیشنهاد سازمان و تأیید مجمع عمومی به تصویب شورای حقوق و دستمزد می‌رسد.
تبصره ۲ – ضوابط و نحوه پرداخت فوق‌العاده روزانه و هزینه ایاب و ذهاب مطابق دستورالعملی است که به تصویب هیأت عامل سازمان می‌رسد.
ماده ۳۹ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
در صورتی که مستخدم علاوه بر ساعات اداری انجام وظیفه کند فوق‌العاده اضافه‌کار که میزان آن معادل (۱۵۰).(۱) حقوق، فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب ماهانه ضربدر ساعات کار اضافی است به او پرداخت می‌شود انجام اضافه کار بایستی با اجازه قبلی مقامات مجاز سازمان باشد. میانگین سالیانه اضافه کار ساعتی قابل پرداخت در هر ماه از ۱۲۰ ساعت تجاوز نخواهد کرد.
ماده ۴۰ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
سازمان می‌توان در صورت وجود اعتبار به هر یک از مستخدمین شاغل خود حداکثر معادل یک ماه حقوق، فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب در پایان هر‌سال به عنوان عیدی به تناسب مدتی که در آن سال خدمت کرده‌اند، پرداخت کند.
ماده ۴۱ – سازمان می‌تواند مستخدمینی را که خدمت برجسته انجام دهند و یا لیاقت فوق‌العاده‌ای ابراز نمایند، طبق موارد زیر مورد تقدیر قرار دهد.
الف – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
پرداخت حداکثر یک ماه حقوق، فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب ماهانه در طول سال به عنوان پاداش.
ب – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
تأمین هزینه مسافرت به اماکن مقدسه و زیارتگاه‌های مسلمین و اعطای مرخصی تشویقی علاوه بر مرخصی استحقاقی با استفاده از حقوق، فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب حداکثر به مدت یک ماه در سال.
ج – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
اعطای جوایز نقدی در مورد اجرای موفقیت‌آمیز برنامه‌های حسابرسی یا بازرسی قانونی که از نظر مالی منجر به صرف‌جویی یا افزایش درآمد یا کشف منابع مالی به نفع دولت می‌شود و همچنین تهیه طرح‌های دیگری که در اجرای وظایف قانونی سازمان بوده و خلاقیت و ابتکار در آنها به کار رفته باشد متناسب با ارزش آنها، تا میزان حداکثر دو ماه حقوق، فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب.
د – سایر اقدامات تشویقی به پیشنهاد هیأت عامل و تصویب مجمع عمومی سازمان.
تبصره – ضوابط اجرای این ماده مطابق دستورالعملی است که به تصویب هیأت عامل سازمان می‌رسد.
ماده ۴۲ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
سازمان می‌تواند در پایان خدمت مستخدمین ثابت که بازنشسته می‌شوند و یا به نحو مطلوب رابطه استخدامی آنها قطع می‌گردد در صورت رایت با تصویب هیأت عامل تا میزان یک ماه آخرین حقوق، فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب به عنوان پاداش پرداخت نماید.
ماده ۴۳ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
سازمان می‌تواند علاوه بر حقوق و مزایای مقرر کمکهایی به شرح زیر به مستخدمین خود اعطا نماید:
الف – به مستخدمین مرد شاغل، بازنشسته و وظیفه‌بگیر مشمول این آیین‌نامه که دارای همسر دایم می‌باشند ماهیانه معادل پنجاه درصد (۵۰%) حداقل حقوق مبنای جدول موضوع ماده (۳۲) به عنوان کمک هزینه عائله‌مندی.
تبصره – مستخدمین زن شاغل، بازنشسته و وظیفه‌بگیر مشمول این آیین‌نامه که دارای همسر نبوده و خود به تنهایی متکفل مخارج فرزندان می‌باشند از کمک موضوع این بند بهره‌مند می‌شوند.
ب – به هر یکی از مستخدمین مرد شاغل، بازنشسته و وظیفه‌بگیر مشمول این آیین‌نامه که دارای فرزند تا سن بیست (۲۰) سال هستند به ازای هر فرزند (حداکثر سه فرزند) ماهانه معادل ده درصد (۱۰%) حداقل حقوق مبنای جدول موضوع ماده (۳۲) به عنوان کمک هزینه اولاد (حداکثر سن برای اولادی که از مزایای این بند استفاده می‌کند به شرط ادامه تحصیل و ارائه گواهی مربوط بیست و پنج (۲۵) سال تمامی برای اولاد ذکور، و زمان ازدواج برای اولاد اناث خواهد بود)
ج – سایر کمکها و مزایا مطابق قوانین و مقررات عمومی و جای کشور.
فصل ششم – در تأمین رفاه و آسایش و حفظ سلامت مستخدمین
بخش اول – مرخصی استحقاقی
ماده ۴۴ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
مستخدمین سازمان سالی ۲۴ روز بدیون احتساب ایام تعطیلات رسمی حق استفاده از مرخصی با استفاده از حقوق، مزایای شغل و فوق‌العاده‌های جذب، بدی آب و هوا و محرومیت از تسهیلات زندگی، کسر صندوق و تضمین، سختی شرایط محیط کار و نوبت کاری و کشیک، را‌دارند.
تبصره – مرخصی استحقاقی از نخستین ماه استخدام مستخدم و نسبت به مدت خدمت به او تعلق می‌گیرد.
ماده ۴۵ – افرادی که به سازمان منتقل می‌شوند می‌توانند از مرخصی استحقاقی ذخیره شده قبلی خود طبق مقررات این آیین‌نامه استفاده نمایند.
ماده ۴۶ – مرخصی کمتر از یک روز کار جزو مرخصی استحقاقی منظور می‌شود و حداکثر مدت مرخصی موضوع این ماده از دوازده روز در یک سال تقویمی تجاوز نخواهد کرد. نحوه استفاده از این مرخصی مطابق دستورالعملی خواهد بود که به تصویب هیأت عامل سازمان می‌رسد.
ماده ۴۷ – استفاده از مرخصی استحقاقی موکول به تقاضای کتبی مستخدم و موافقت مسئولین مربوط و رعایت ضوابط سازمان می‌باشد.
تبصره – مستخدمین موظفند نیمی از مرخصی سالیانه خود را طبق برنامه تنظیمی از طرف سازمان استفاده نمایند.
ماده ۴۸ – هر گاه مسئولین مربوط بنا بر مصالح اداری با تقاضای کتبی مرخصی مستخدم از حیث مدت یا موقع استفاده موافقت کنند اعطای آن را با توافق مستخدم به وقت دیگری موکول می‌کنند.
تبصره ۱ – چنانچه در شرایط استثنایی استفاده از مرخصی به علت نیاز مبرم به مستخدم (به تشخیص هیأت عامل) با رعایت مراتب فوق امکان‌پذیر نباشد، مرخصی استفاده نشده به نسبت هر ۲۴ روز معادل یک ماه حقوق و فوق‌العاده‌های مقرر در ماده ۴۴ حسب درخواست مستخدم بازخرید خواهد شد و در غیر این صورت این مرخصی ذخیره خواهد شد.
تبصره ۲ – چنانچه مستخدمی که تحصیل مرخصی نموده است بنا به ضرورت از طرف مسئول مربوط دعوت به کار گردد در این صورت نیز نسبت به مرخصی استفاده نشده طبق تبصره فوق عمل می‌شود.
ماده ۴۹ – مستخدم نمی‌تواند به اختیار در هر سال بیش از ۱۲ روز مرخصی استحقاقی سالانه خود را ذخیره نماید و هر گاه از بقیه مرخصی مذکور به‌اختیار استفاده نکند ، مدت زائد بر ۱۲ روز ذخیره نخواهد شد مگر آن که درخواست مرخصی مستخدم مورد موافقت سازمان قرار نگرفته باشد.
ماده ۵۰ – مستخدمی که در حال مرخصی استحقاقی است می‌تواند تقاضا کند مرخصی او تمدید شود، در این صورت تاریخ شروع مرخصی اخیر بلافاصله بعد از انقضای مرخصی قبلی خواهد بود.
تبصره – در صورتی که موافقت مسئول مربوطه در مورد تمدید مرخصی به مستخدم ابلاغ نشده باشد مستخدم مکلف است در پایان مدت مرخصی در محل خدمت خود حاضر شود.
ماده ۵۱ – حفظ شغل مستمر مستخدمی که در حال استفاده از مرخصی استحقاقی است الزامی می‌باشد. در این مدت مسئول مربوطه وظایف او را به‌مستخدم یا مستخدمین دیگر موقتاً محول می‌کند.
ماده ۵۲ – به استخدامی که در حال استفاده از مرخصی استحقاقی بیمار شود مطابق مقررات بخش دوم این فصل رفتار خواهد شد و مرخصی استحقاقی استفاده نشده وی ذخیره می‌گردد.
ماده ۵۳ – موافقت با تقاضای مرخصی استحقاقی استفاده نشده مستخدمی که تقاضای بازنشستگی می‌نماید، الزامی است.
ماده ۵۴ – حداکثر مدتی که مستخدم در یک سال تقویمی می‌تواند از مرخصی استحقاقی همان سال و مرخصی استحقاقی ذخیره شده استفاده نماید، جمعاً از ۶۰ روز تقویمی تجاوز نخواهد کرد. چنین مستخدمی هر گاه بخواهد از باقیمانده مرخصی ذخیره شده خود نیز استفاده نماید، باید حداقل یک سال تمام خدمت کند.
تبصره – محدودیت مندرج در این ماده شامل مستخدمینی که تقاضای بازنشستگی می‌نماید، نمی‌گردد ولی حفظ شغل مستمر مازاد بر ۶۰ روز مرخصی تقویمی این قبیل مستخدمین ضروری نمی‌باشد.
ماده ۵۵ – به ایام مرخصی استعلاجی بیش از چهار ماه و به دوران مرخصی بدون حقوق، آمادگی به خدمت، تعلیق، برکناری از خدمت، انفصال موقت و خدمت زیر پرچم مرخصی استحقاقی تعلق نمی‌گیرد.
ماده ۵۶ – در صورتی که مستخدم فوت شود و مرخصی استحقاقی ذخیره شده داشته باشد، حقوق و فوق‌العاده‌های مقرر در ماد ۴۴ ایام مرخصی ذخیره شده او به وراث قانونی وی پرداخت خواهد شد.
بخش دوم – مرخصی استعلاجی:
ماده ۵۷ – در صورت ابتلاء به بیماریهایی که مانع از خدمت مستخدم باشد، از حداکثر چهار ماه مرخصی استعلاجی با استفاده از حقوق و فوق‌العاده‌های مذکور در ماه ۴۴ در طول یک سال خدمت استفاده خواهد کرد.
تبصره – فوق‌العاده روزانه مستخدمی که در خارج از مرکز در حالت مأموریت بیمار شود، در مدت مرخصی استعلاجی به تشخیص سازمان قابل پرداخت می‌باشد.
ماده ۵۸ – مستخدمین شرکت که از نظر بازنشستگی مشمول مقررات قانون تأمین اجتماعی هستند از نظر مرخصی استعلاجی تابع مقررات مذکور خواهند بود ولی سازمان حقوق و فوق‌العاده‌های آنان را در مدت بیماریهایی که کمتر از چهار روز باشد و همچنین مابه‌التفاوتی را که از صندوق تأمین اجتماعی دریافت نمی‌کنند به آنان پرداخت خواهد کرد. اعمال حکم این ماده حداکثر سه بار در طول یک سال تقویمی مجاز است.
ماده ۵۹ – گواهی پزشک معالج مستخدم برای اظهار نظر نزد پزشک معتمد سازمان ارسال می‌گردد. هر گاه گواهی پزشکی معالج از لحاظ عدم توانایی مستخدم به انجام دادن خدمت یا مدت معذوریت مورد قبول پزشکی معتمد قرار نگیرد، موضوع به کمیسیون پزشکی احاله و نظر کمیسیون پزشکی قطعی است.
ماده ۶۰ – ایام مرخصی استعلاجی در مورد حوادث ناشی از کار با تأیید کمیسیون پزشکی از محدودیت زمانی مقرر در ماده ۵۷ مستثنی است.
ماده ۶۱ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
در صورتی که مستخدم به بیماریهای صعب‌العلاج مبتلا شود تا مدت یک سال حقوق او پرداخت خواهد شد.
تبصره – تشخیص ابتلاء مستخدم به بیماریهای صعب‌العلاج و تعیین مدت معذوریت او به عهده کمیسیون پزشکی متشکل از سه پزشکی معتمد است که یا اکثریت آراء اتخاذ خواهد شد.
ماده ۶۲ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
به بانوان باردار برای زایمان هر فرزند تا سه زایمان سه ماه معذوریت با استفاده از حقوق و مزایای مقرر در ماده (۴۴) داده می‌شود. تشخیص تاریخ این معذوریت با پزشک معالج آنان است. ایام معذوریت جزو مرخصی استعلاجی منظور خواهد شد و در مورد زایمان چهارم به بعد سازمان هیچگونه تعهدی نداشته و مستخدم می‌تواند صرفاً از مرخصی استحقاقی یا بدون حقوق استفاده نماید.
ماده ۶۳ – گواهی‌های پزشکی که در مورد بیماری مستخدم در خارج از کشور صادر شده باید از حیث صدور به تصدیق سفارتخانه یا کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در محل برسد. در مورد مستخدمین شاغل، یا مأمور در خارج از کشور تصدیق سفارتخانه یا کنسولگری ایران در محل از حیث صحت صدور کافی خواهد بود و در سایر موارد هر گاه مفاد چنین گواهی‌نامه‌ای مورد تأیید پزشک معتمد قرار نگیرد، موضوع در کمیسیون پزشکی برای‌اظهار نظر قطعی مطرح خواهد شد.
ماده ۶۴ – حفظ شغل مستمر مستخدمی که از مرخصی استعلاجی بیش از چهار ماه استفاده می‌نماید الزامی نیست.
بخش سوم – مرخصی بدون حقوق
ماده ۶۵ – مستخدم می‌تواند با موافقت سازمان حداکثر تا ۲ سال در طول خدمت از مرخصی بدون حقوق استفاده نماید.
تبصره – حداکثر این مرخصی برای ادامه تحصیلات عالی در رشته مربوط به شغل مستخدم سه سال علاوه بر مرخصی مذکور در این ماده است.
ماده ۶۶ – حفظ شغل مستمر مستخدم در ایام مرخصی بدون حقوق بیش از یک ماه متوالی الزامی نیست. در صورتی که پس از پایان دوران مرخصی مذکور، شغل مستمر متناسب برای ارجاع به او موجود نباشد، آماده به خدمت خواهد شد.
ماده ۶۷ – مدت مرخصی بدون حقوق جزء سابقه خدمت مستخدم محسوب نمی‌شود.
تبصره – ایام مرخصی بدون حقوق مستخدم برای ادامه تحصیلات عالی و تخصصی در رشته مورد نیاز سازمان مشروط بر آن که منجر به اخذ مدرک تحصیلی شود از لحاظ بازنشستگی یا پرداخت کسور بازنشستگی مربوط اعم از سهم مستخدم و سهم سازمان جزء سابقه خدمت مستخدم محسوب می‌شود.
ماده ۶۸ – استفاده از مرخصی بدون حقوق موقوف به استخدام دوره آزمایشی است و صرفاً در مواردی است که مستخدم استحقاق مرخصی نداشته و احتیاجش به استفاده از مرخصی مسلم شود.
ماده ۶۹ – موافقت با مرخصی بدون حقوق مستخدمی که از چهار ماه مرخصی استعلاجی سالانه استفاده نموده و به سبب ادامه بیماری و یا بیماریهای دیگر قادر به خدمت نباشد بیماری وی صعب‌العلاج تشخیص داده نشود، پس از تأیید کمیسیون پزشکی الزامی خواهد بود.
ماده ۷۰ – عدم حضور مستخدم در محل کار که مدت آن از سه روز تجاوز ننماید و مستند به عللی که ذیلاً درج می‌شود باشد موجه شناخته خواهد شد.
1 – بیماری شدید.
2 – صدمات ناشی از حوادث که به او یا پدر، یا ماد، همسر و یا فرزندانش وارد آمده باشد.
3 – بیماری شدید پدر، مادر، همسر و یا فرزندان.
4 – فوت همسر یا اقربای نسبی و سببی تا طبقه اول.
5 – دارا شدن فرزند.
6 – ازدواج.
7 – احضار مستخدم توسط مراجع قضایی برای ادای شهادت و انجام تحقیقات.
تبصره – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
مستخدم در شرایط فوق مکلف به اطلاع مورد در اولین فرصت ممکن به سازمان خواهد بود و تشخیص صحت و سقم جهات ادعایی مستخدم به عهده مسئول واحد او است. در صورتی که صحت ادعا تصدیق شود، عدم حضور مستخدم به علت موضوع مندرج در ردیف یک جزو مرخصی استعلاجی و به سبب موضوعات مندرج در ردیفهای (۲)” الی (۷) با پرداخت حقوق و مزایای مقرر در ماده (۴۴) به حساب مرخصی اضطراری منظور و حکم لازم صادر می‌شود.
بخش چهارم – سایر موارد:
ماده ۷۱ – سازمان مکلف است در تأمین شرایط بهداشتی، رفاهی، ایمنی و ایجاد محیط مناسب کار برای مستخدمین خود، اقدامات لازم را به عمل آورد. آیین‌نامه موضوع این ماده توسط هیأت عامل تهیه و به تصویب مجمع عمومی می‌رسد.
ماده ۷۲ – سازمان مکلف است مستخدمین خود را در باربر حوادث و فوت و حوادث ناشی از امور جنگی بیمه نماید. ضوابط این ماده با رعایت مقررات عمومی کشور توسط سازمان تهیه و پس از تصویب هیأت عامل به تأیید مجمع عمومی خواهد رسید.
ماده ۷۳ – سازمان می‌توان به شرکتهای تعاونی و صندوق قرض‌الحسنه کارکنان خود طبق ضوابطی که به پیشنهاد هیأت عامل به تصویب مجمع عمومی می‌رسد در حدود بودجه مصوب کمک‌های لازم را بنماید.
ماده ۷۴ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
به منظور رفاه و تأمین آتیه مستخدمین و خانواده آنان هر ماه سه درصد (۳%) از حقوق، مزایای شغل مستخدم کسر و پس از افزودن معادل آن بابت سهم سازمان، مجموع آن در صندوق مستقلی تحت عنوان صندوق پس‌انداز کارکنان واریز می‌شود.
تبصره – ضوابط ایجاد صندوق و ترتیب نگهداری و به کارگیری و یا بازپرداخت وجوه پس‌انداز طبق آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به پیشنهاد هیأت عامل به تصویب مجمع عمومی سازمان می‌رسد.
ماده ۷۵ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
در مواقع بازنشستگی، ازکارافتادگی، استعفا، بازخرید از خدمت به علت عدم نیاز سازمان، فوت و یا انتقال مستخدم با سایر دستگاه‌های دولتی یا نهادهای انقلاب اسلامی، مجموع سهم پس‌انداز مستخدم به علاوه سازمان و سود آن (در صورت اکتساب) یکجا به او و یا وارث قانونی وی پرداخت می‌شود.
تبصره ۱ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
در مواقع بازخرید از خدمت بر اساس رأی هیأت رسیدگی به تخلفات اداری، انفصال دایم و یا اخراج فقط موجودی سهم مستخدم به علاوه سود اکتسابی به وی پرداخت می‌شود.
تبصره ۲ – مستخدم مستعفی از خدمت، در صورت استخدام مجدد می‌تواند وجوه دریافتی از صندوق پس‌انداز از بابت سهم خود و سود متعلقه را یکجا به صندوق مزبور واریز نماید.
ماده ۷۶ – سازمان موظف است به مستخدمینی که ازدواج دائم می‌نمایند و از سازمان تأمین اجتماعی از این بابت وجهی دریافت نمی‌دارند، برای یک‌بار در طول خدمت، هزینه ازدواج پرداخت نماید.
ماده ۷۷ – سازمان موظف است به خانواده مستخدمین متوفی به منظور جبران هزینه‌های انجام مراسم تدفین و ترحیم و سایر هزینه‌های مربوطه وجهی تحت عنوان هزینه کفن و دفن پرداخت نماید.
ماده ۷۸ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
تعیین میزان هزینه‌های مذکور در مواد (۷۶) و (۷۷) به عهده مجمع عمومی سازمان می‌باشد.
فصل هفتم – حقوق و تکالیف مستخدمین
ماده ۷۹ – مستخدم می‌تواند با رعایت شرایط زیر و یک ماه اعلام قبلی از خدمت سازمان استعفاء کند.
الف – مستخدمی که تعهد خدمت در سازمان دارد پس از پایان مدت تعهد.
ب – مستخدمی که طبق برنامه‌ها تنظیم شده سازمان، عهده‌دار انجام وظیفه در امر حسابرسی سازمانهای دیگر یا اجرای برنامه‌های آموزشی یا اموری باشد که مربوط به اجرای سایر وظایف قانونی سازمان است پس از پایان برنامه مربوط به شرط تکمیل و ارائه کارهای ارجاعی به مسئولین امر.
ج – در موارد دیگری که ضرورتهای اداری ایجاب کند و استعفای مستخدم موجب توقف یا رکود وظائف مربوط به شغل او بشود، ممکن است موافقت با استعفای مستخدم حداکثر به مدت شش ماه به تشخیص سازمان معوق گذارده شود.
تبصره – استعفای مستخدم رافع تعهدات او در برابر سازمان نخواهد بود. استعفا از تاریخ تحقق می‌یابد تحقق می‌یابد که سازمان با آن موافقت و حکم پایان خدمت در مورد مستخدم صادر شود.
ماده ۸۰ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
مستخدمی که به ترتیب مقرر در ماده (۷۹) از خدمت سازمان استعفا داده است حداکثر پس از مدت شش (۶) ماه از تاریخ ارائه استعفانامه از خدمت سازمان مستعفی شناخته شده و سازمان موظف است حکم استعفای وی را صادر نماید.
ماده ۸۱ – حقوق و فوق‌العاده‌های ایام مرخصی استحقاقی ذخیره شده مستخدم مستعفی و همچنین کسور بازنشستگی پرداختی مستخدم مستعفی مشمول مقررات بازنشستگی قانون استخدام کشوری، قابل پرداخت می‌باشد.
تبصره – کارکنان مؤسسات مشمول قانون کار که طبق قانون تشکیل سازمان حسابرسی به این سازمان منتقل شده‌اند، در صورتی که طبق مقررات مؤسسات متبوع قبلی خود در زمان استعفا از مزایای پاداش پایان خدمت استفاده می‌کرده‌اند، پس از اجرای این آیین‌نامه، در صورت استعفا و قبول آن توسط سازمان و یا بازنشستگی بر اساس ضوابطی که به پیشنهاد هیأت عامل به تصویب مجمع عمومی سازمان خواهد رسید از مزایای مربوطه ( تا‌حداکثر میزان ذخائر پایان خدمت مندرج در دفاتر قانونی مؤسسات قبلی) بهره‌مند خواهند شد.
ماده ۸۲ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
مستخدم می‌تواند در صورت موافقت سازمان سوابق خدمت خود را بازخرید نماید. از تاریخ تصویب این اصلاحیه به مستخدمی که سوابق خدمت وی بازخرید می‌شود در ازای هر سال سابقه خدمت در سازمان و مؤسسات حسابرسی که مطابق قانون تشکیل و اساسنامه کارکنان آن به سازمان منتقل شده‌اند حداکثر معادل یک ماه و نیم آخرین حقوق و فوق‌العاده شغل پرداخت می‌شود. وجوه بازخریدی مستخدمینی که در اجرای امر تطبیق وضع استخدامی در سالهای ۱۳۶۷ و ۱۳۶۸ مبالغی به عنوان خرید خدمات قبلی خود دریافت کرده‌اند، پس از کسر این مبالغ قابل پرداخت است. کسر سال یک سال محسوب می‌شود. در مواردی که این آیین‌نامه مسکوت است ملاک قوانین و مقررات عمومی در این زمینه می‌باشد.
تبصره ۱ – [الحاقی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
حقوق و فوق‌العاده‌های ایام مرخصی استحقاقی ذخیره شده مستخدم بازخرید شده بر اساس آخرین حقوق و مزایای مذکور در ماده (۴۴) محاسبه و‌پرداخت خواهد شد.
تبصره ۲ – [الحاقی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
مستخدمین مستعفی و بازخرید شده که از نظر بازنشستگی مشمول مقررات بازنشستگی قانون استخدام کشوری هستند می‌توانند سهم کسور بازنشستگی خود را دریافت و یا درخواست نمایند برابر قانون نحوه انتقال کسور بازنشستگی مصوب سال ۱۳۶۵ به صندوق تأمین اجتماعی و یا صندوقهای بازنشستگی دیگری منتقل شود.
تبصره ۳ – [الحاقی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
استخدام مجدد مستخدمی که سوابق خدمت او بازخرید شده است ممنوع می‌باشد.
ماده ۸۳ – مستخدم می‌تواند در مورد تضییع حقوق استخدامی خود قبل از مراجعه به مراجع ذیصلاح، شکایت خود را به مسئولین مربوط سازمان تقدیم کند. سازمان مکلف است به منظور ایجاد محیط حسن تفاهم و بهبود روابط بین مدیریت و کارکنان، ترتیبات و شرایط لازم را برای رفع موجبات این گونه شکایات در حدود قوانین و مقررات مربوط فراهم نماید.
ماده ۸۴ – مستخدم مکلف است در حدود قوانین و مقررات دستور رؤسای خود را در امور
مربوط به وظائف شغلی مورد تصدی اطاعت کند. در‌صورتی که مستخدم دستور مافوق را
برخلاف قوانین و مقررات یا موازین حرفه‌ای یا مصالح سازمان تشخیص دهد، مراتب را با
ذکر دلیل به وی و مقام بالاتر از او گزارش کند، هر گاه مافوق اجرای دستور را کتباً
خواستار شود مکلف است آن را اطاعت نماید. در این صورت مسئولیت ناشی از اجرای امر‌به عهده آمر خواهد بود.
ماده ۸۵ – هر نوع عملی که موجب اخلال یا کم کاری یا بی‌نظمی و یا وقفه در کار سازمان بشود یا بر خلاف اخلاق حسنه یا شئون شغلی و اداری سازمان باشد، تخلف محسوب و با متخلف مطابق قانون رسیدگی به تخلفات اداری رفتار خواهد شد.
ماده ۸۶ – [الحاقی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
مستخدم نمی‌تواند در سایر دستگاه‌های دولتی و خصوصی و همچنین نهادهای انقلاب اسلامی و نیز نزد اشخاص حقیقی یا حقوقی که به امور حسابرسی می‌پردازند هر گونه شغلی را بدون موافقت سازمان عهده‌دار شود. هر گونه تخلف از این بابت موجب تعقیب اداری و موضوع به هیأتهای رسیدگی به تخلفات اداری ارجاع خواهد شد.
تبصره – انواع مشاغلی که کار در آنها امکان‌پذیر است با نظر هیأت عامل تعیین می‌شود.
ماده ۸۷ – مستخدم نمی‌تواند به ازاء خدماتی که در اجرای وظایف محوله قانونی سازمان در مؤسسات و سازمانها و شرکتهای دیگر انجام می‌دهد، وجهی دریافت کند و یا این که هدیه‌ای اعم از نقدی و یا جنسی بپذیرد.
تبصره ۱ – انجام هر گونه معامله با واحدهای مورد رسیدگی سازمان برای کلیه مستخدمین بدون اجازه کتبی مقامات ذیصلاح سازمان ممنوع است.
تبصره ۲ – هر گونه اعمال خلاف و مغایر این ماده و تبصره آن تخلف محسوب و با متخلف برابر مقررات رفتار خواهد شد.
ماده ۸۸ – در مواردی که مستخدم انجام وظایف حسابرسی یا بازرسی قانون شرکتها و
سازمانهای مشمول قانون تشکیل و اساسنامه سازمان را بر عهده دارد، مکلف است علاوه
بر رعایت موازین حرفه‌ای، مقررات قانون تجارت و سایر مقررات مربوط را رعایت کند
ولی اعلام موارد تخلف و جرائم به‌مقامات مربوط باید از طریق سازمان انجام گیرد
تخلف از اجرای این ماده حسب مورد موجب تعقیب اداری و کیفری در مراجع قانونی است.
ماده ۸۹ – انواع تخلفات اداری و نحوه تعیین مجازات آنها و رسیدگی به تخلفات اداری مستخدمین مطابق قانون رسیدگی به تخلفات اداری خواهد بود.
تبصره – رسیدگی و اظهار نظر به مسائل انضباطی در امور حرفه‌ای مستخدمین از وظائف کمیته انضباطی موضوع ماده ۲۹ اساسنامه می‌باشد که در‌صورت تشخیص خلاف، پرونده جهت رسیدگی به هیأتهای رسیدگی به تخلفات اداری ارجاع خواهد شد.
ماده ۹۰ – مستخدمین مکلفند در ساعات کار تعیین شده از طرف سازمان در محل خدمت خود حضور یافته و وظائف محوله را انجام هدند. دستورالعمل مربوط به حضور و غیاب و نحوه کسر جریمه غیبت به تصویب هیأت عامل می‌رسد.
تبصره – مدت ساعات کار مستخدمین سازمان تابع مقررات عمومی کشور می‌باشد.
فصل هشتم – بازنشستگی و وظیفه
ماده ۹۱ – امور بازنشستگی و وظیفه مستخدمین ثابت که طبق قانون تشکیل و اساسنامه مصوب به سازمان منتقل شده یا بشوند، تابع مقررات زیر است:
الف – مستخدمین رسمی که تابع مقررات بازنشستگی و وظیفه قانونی استخدام کشوری
خواهند بود. این گونه مستخدمین می‌توانند در خواست نمایند با رعایت مقررات مربوط
تابع مقررات قانون تأمین اجتماعی گردند.
ب – کارکنان مشمول قانون تأمین اجتماعی که همچنان مشمول مقررات قانون مذکور خواهند بود.
ج – مستخدمین ثابت مشمول مقررات استخدامی شرکتهای دولتی که در اجرای لایحه قانونی
راجع به شمول مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشور به مستخدمین شرکتهای
دولتی مشمول قانون تأمین اجتماعی مصوب ۱۳۵۸.۹.۱۰ از لحاظ بازنشستگی و وظیفه مشمول
قانون استخدام کشوری گردیده‌اند کماکان تابع مقررات بازنشستگی مذکور خواهند بود.
د – مستخدمینی که تابع مقررات بازنشستگی و وظیفه خاص بوده یا مشمول مقررات
بازنشستگی و وظیفه نبوده‌اند با رعایت مقررات مربوط تابع قانون تأمین اجتماعی خواهند بود.
تبصره – کلیه سوابق خدمت مستخدمین مذکور در این ماده که طبق مقررات قانونی در
مؤسسه محل خدمت قبلی آنها قابل احتساب بوده است. از‌لحاظ بازنشستگی و وظیفه و
مقررات این آیین‌نامه جزء سنوات خدمت آنان محسوب خواهد شد.
ماده ۹۲ – مستخدمینی که بر اساس مقررات این آیین‌نامه در سازمان استخدام می‌شوند از نظر بازنشستگی و وظیفه مشمول مقررات قانون تأمین اجتماعی خواهند بود.
فصل نهم – مقررات مختلف
ماده ۹۳ – سازمان نمی‌تواند جز در موارد مصرح در این آیین‌نامه مستخدم را از شغل مستمر مورد تصدی بر کنار کند مگر آن که بلافاصله او را به شغل مستمر دیگری منصوب نماید.
ماده ۹۴ – در صورت انحلال سازمان، مستخدمین آماده به خدمت شده، در اختیار وزارت امور اقتصادی و دارایی قرار می‌گیرند.
ماده ۹۵ – در صورتی که شغل مستمر مستخدم حذف شود و شغل مستمر بلاتصدی دیگری که شرایط احراز آن را دارد در تشکیلات سازمان موجود نباشد، آماده به خدمت خواهد شد.
ماده ۹۶ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
به مستخدمین سازمان که به حال آماده به خدمت در می‌آیند شش ماه اول تمام حقوق مبنا و افزایش سنواتی و پس از آن تا پایان دوران آمادگی به خدمت نصف مبلغ مزبور پرداخت خواهد شد.
تبصره ۱ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
حداکثر مدت آمادگی به خدمت یک سال خواهد بود و پس از این مدت مستخدم آماده به خدمت حسب مورد بازنشسته و یا سوابق خدمت او بر اساس ماده (۸۲) بازخرید خواهد شد.
تبصره ۲ – دوران آمادگی به خدمت با پرداخت کسور بازنشستگی به ماخذ تمام حقوق از نظر بازنشستگی و وظیفه جزء سابقه خدمت مستخدم محسوب خواهد شد.
ماده ۹۷ – سازمان مکلف است جهت انتقال مستخدمین آماده به خدمت خود به طرق مقتضی اقدام کند.
ماده ۹۸ – انتصاب مستخدمی که در شغل مستمر صاحب جمعی انجام وظیفه می‌نماید به شغل مستمر دیگر تا موقعی که حساب دوره عملیات او تسویه نشده است ممنوع می‌باشد.
ماده ۹۹ – در هر مورد که در این آیین‌نامه حکمی وجود نداشته باشد، طبق مقررات استخدامی شرکتهای دولتی عمل خواهد شد و در صورتی که در مقررات مذکور نیز حکم خاصی نباشد طبق قوانین عمومی کشور رفتار خواهد شد.
ماده ۱۰۰ – اصلاحات و تغییرات ضروری در این آیین‌نامه بر اساس بند ۹ ماده ۱۱ اساسنامه سازمان به وسیله مجمع عمومی پیشنهاد و با همکاری سازمان امور اداری و استخدامی کشور جهت تصویب هیأت وزیران تقدیم خواهد شد.
فصل دهم – تطبیق وضع مستخدمین با مقررات این آیین‌نامه
ماده ۱۰۱ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
کلیه مستخدمینی که طبق قانون تشکیل و اساسنامه مصوب به این سازمان منتقل شده‌اند از تاریخ تصویب این آیین‌نامه و آن دسته از مستخدمینی که در آینده منتقل می‌شوند از تاریخ انتقال در صورت داشتن صلاحیتهای لازم مشمول مقررات این آیین‌نامه خواهند بود و حقوق، فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب آنان طبق مقررات این آیین‌نامه پرداخت خواهد شد.
تبصره – در صورتی که صلاحیتهای مستخدمین منتقل شده به سازمان در خصوص برخی از آنان احراز نگردید، صدور حکم تطبیق وضع در مورد اینگونه ایراد موکول به تأیید هسته گزینش سازمان خواهد بود. هسته گزینش موظف است ظرف ۶ ماه صلاحیت و یا عدم صلاحیت مستخدم را اعلام‌نماید، در غیر این صورت مستخدم تطبیق وضع خواهد یافت.
ماده ۱۰۲ – مستخدمینی که طبق مقررات قانون تشکیل سازمان و اساسنامه آن به این سازمان منتقل شده یا می‌شوند به ترتیب زیر با آنان رفتار خواهد شد.
الف – مستخدمین رسمی تابع قانون استخدام کشوری حسب درخواست آنان به مستخدم ثابت مشمول این آیین‌نامه تبدیل و با آنان مطابق مقررات ماده ۱۴۴ قانون استخدام کشوری رفتار می‌شود.
ب – مستخدمین ثابت مشمول مقررات استخدامی شرکتهای دولتی یا مقررات استخدامی خاص، با مقررات این آیین‌نامه تطبیق خواهند شد.
ج – سایر مستخدمین و کسانی که تابع قانون کار بوده و مشاغل آنها کارگری شناخته نمی‌شود طبق مقررات این آیین‌نامه تبدیل می‌شوند.
د – افرادی که به طور موقت به عنوان خرید خدمت، قراردادی، روزمزد یا حکمی و مانند اینها در واحد متبوع قبلی به طور تمام وقت خدمت می‌کرده‌اند حسب تشخیص و نیاز سازمان تا تاریخ تبدیل وضع با مقررات این آیین‌نامه طبق قرارداد قبلی به خدمت خود در سازمان ادامه می‌دهند.
ماده ۱۰۳ – مستخدمینی که طبق مقررات قانون تشکیل و اساسنامه سازمان به این سازمان منتقل می‌شوند، در شغلی که از طرف سازمان به آنان ارجاع می‌شود، خدمت خواهند کرد و کلیه تعهدات آنان برابر سازمان متبوع قبلی نیز عیناً به این سازمان انتقال می‌یابد.
ماده ۱۰۴ – گروه مستخدمین با توجه به شغل ارجاعی و پایه آنان با توجه به سنوات خدمت قابل قبول سازمان و خدمت تمام وقت دولتی و خدمت وظیفه عمومی به ازاء هر سال یک پایه مطابق مقررات تعیین خواهد شد.
تبصره – پایه یا پایه‌هایی که مستخدمین مذکور طبق مقررات و یا مصوبات هیأت وزیران در مؤسسات قبلی علاوه بر پایه‌های سنواتی دریافت کرده‌اند به پایه‌هایی که به موجب این آیین‌نامه به آنان داده می‌شود، افزوده خواهد شد.
ماده ۱۰۵ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
در صورتی که حقوق، فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب مستخدم ثابت پس از تطبیق وضع یا مقررات این آیین‌نامه از جمع حقوق و مزایای شغل و یا فوق‌العاده شغل و یا فوق‌العاده‌هایی که به اقتصادی شغل قبلی به طور ثابت دریافت می‌کرده است و همچنین کمک هزینه عائله‌مندی کمتر شود، مابه‌التفاوت به عنوان تفاوت تطبیق دریافتی به وی پرداخت خواهد شد. هر گونه افزایش حقوق از تفاوت مذکور کسر خواهد گردید.
ماده ۱۰۶ – کلیه سوابق خدمت قابل قبول مستخدمینی که در ازای آن کسور بازنشستگی یا حق بیمه به صندوق مربوط پرداخته‌اند در موقع تطبیق وضع محسوب و منظور خواهد شد.
ماده ۱۰۷ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
در مورد سوابق خدمت مستخدمینی که در ازاء آن کسور بازنشستگی یا حق بیمه به صندوق مربوط پرداخت نشده در صورتی که طبق اسناد مالی متقن مالیات حقوق ایام خدمت به وزارت امور اقتصادی و دارایی پرداخت شده باشد طبق دستورالعمل اجرایی این فصل و به تشخیص سازمان با شغل ارجاعی مستخدم مرتبط باشد از لحاظ اجرای مقررات این فصل در تعیین حقوق محسوب و منظور خواهد شد.
ماده ۱۰۸ – مقررات این فصل در مورد کلیه ارادی اجرا خواهد شد که قبل از اجرای این آیین‌نامه به طور تمام وقت در مؤسسه متبوع خود خدمت می‌کرده‌اند.
ماده ۱۰۹ – [اصلاحی ۱۳۷۲/۱/۱۱]
مستخدمین غیر رسمی و یا غیر ثابت که در اجرای قانون تکمیل و اساسنامه به این سازمان منتقل شده و یا می‌شوند می‌توانند ظرف مدتی که از سه ماه از تاریخ تصویب این آیین‌نامه تجاوز نکند، کتباً تقاضای تبدیل وضع استخدامی خود را با مقررات این آیین‌نامه بنمایند. سازمان می‌تواند در‌صورت نیاز و وجود شغل مستمر بلاتصدی و تأیید صلاحیت و رضایت از عملکرد آنان، حقوق این دسته از مستخدمین را در اجرای مواد این فصل تعیین نماید. حقوق، فوق‌العاده شغل و فوق‌العاده جذب آنان از تاریخ درخواست بر اساس این مقررات تعیین و پرداخت خواهد شد.
تبصره – در صورت کاهش دریافتی هیچگونه تفاوتی به این مستخدمین تعلق نخواهد گرفت.
ماده ۱۱۰ – در مورد مستخدمینی که طبق قانون تشکیل و اساسنامه سازمان به تبع ادغام یا انحلال سازمان متبوع خود به این سازمان منتقل می‌شوند و به وجود آنها نیازی
نباشد، می‌توان به یکی از طرق زیر رفتار نمود:
الف – معرفی به سازمانهای دیگر با رعایت قوانین و مقررات مربوط جهت انتقال.
ب – بازخرید خدمت حسب درخواست آنها.
ج – بازنشسته کردن آنان با رعایت قوانین و مقررات مربوط.
در غیر موارد فوق، سازمان مکلف به حفظ وضع استخدامی آنان طبق مقررات مربوط خواهد بود و هیچ یک از مستخدمینی را که طبق قانون تشکیل و اساسنامه سازمان به این سازمان منتقل می‌شوند غیر از موارد تبصره ماده ۱۰۱ نمی‌توان به عنوان زائد از خدمت اخراج کرد.
ماده ۱۱۱ – در مورد مستخدمینی که قبل از تطبیق وضع با این آیین‌نامه آماده به خدمت شوند مبنای محاسبه حقوق آمادگی به خدمت آنان آخرین حقوق و مزایای ثابتی است که قبل از آماده به خدمت دریافت می‌داشته‌اند.
ماده ۱۱۲ – دستورالعمل اجرایی مقررات این فصل به تصویب هیأت عامل خواهد رسید.
میرحسین موسوی – نخست‌وزیر