ماده واحده – به وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی اجازه داده می‌شود که جهت خودکفایی کارگاههای حرفه‌ای مراکز درمان و توانبخشی بیماران روانی محصولات تولیدی آن گروه از بیماران روانی را که جهت ضرورتهای توانبخشی در کارگاههای مذکور به کار گمارده می‌شوند خارج از ضوابط قانون محاسبات عمومی و دیگر مقررات دولت به فروش برساند و به بیماران شاغل در کارگاهها و یا بیمارانی که در رشته‌های خدماتی اشتغال‌دارند، جهت رفع نیازهای آنان و یا اشخاص که در صورت سلامت بیمار واجب‌النفقه وی بودند طبق ضوابطی که در آیین‌نامه موضوع تبصره ۱ پیش‌بینی خواهد شد تا با موافقت و نظر ولی و در صورتی که اذن ولی مقدور نباشد، با اذن حاکم شرع حق‌الزحمه تعیین و به آنها پرداخت نماید.
تبصره ۱ – میزان و ضوابط پرداخت حق‌الزحمه به بیماران روانی و ضوابط مربوط به فروش محصولات کارگاههای حرفه‌ای مراکز درمان و توانبخشی بیماران روانی و پرداخت حق‌الزحمه مربیان کارگاههای حرفه‌ای مذکور طبق آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به پیشنهاد وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
تبصره ۲ – درآمدهای حاصل از فروش محصولات کارگاههای مزبور به حساب خزانه‌داری کل واریز خواهد شد و خزانه‌داری کل معادل آن را بر‌آورد و در بودجه سالانه کل کشور جهت پرداخت حق‌الزحمه به بیماران روانی شاغل در کارگاهها و مربیان و نیز تهیه مواد اولیه و توسعه کارگاههای تولیدی و ایجاد اشتغال منظور و در اختیار وزارت بهداشت، و درمان و آموزش پزشکی قرار خواهد داد.
تبصره ۳ – مشمولین این قانون از شمول قانون کار مستثنی می‌باشند.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و سه تبصره در جلسه روز یکشنبه هیجدهم آبان ماه یک هزار و سیصد و شصت و پنج مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۶۵.۸.۲۱ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی