رأی وحدت رویه ۵ – ۱۳۶۳/۳/۱۹ هیأت عمومی دیوان عالی کشور: تجویز رسیدگی غیابی به اتهام صدور چک بلامحل

تاریخ تصویب: ۱۳۶۳/۰۳/۱۹
تاریخ انتشار: ۱۳۶۳/۰۴/۰۹

‌هرگاه پرونده مربوط به اتهام صدور چک بلامحل طبق موازین قانونی معد برای اظهار نظر باشد رسیدگی و صدور حکم در غیاب متهم خالی از اشکال‌ است در مواردی که شاکی گذشت نماید دادگاه به موجب ماده ۱۵۹ قانون تعزیرات و ماده ۱۱ قانون صدور چک مصوب تیر ماه ۱۳۵۵ مکلف به صدور‌ رأی به موقوفی تعقیب می‌باشد بنابراین آراء شعب ۸۹ و ۵۳ و ۱۶۷ دادگاههای کیفری ۲ تهران از این جهت به نظر اکثریت اعضاء هیأت عمومی دیوان‌ عالی کشور صحیحاً صادر گردیده است.
این رأی به تجویز ماده ۳ قانون اضافه شده به قانون آیین‌دادرسی کیفری در موارد مشابه برای دادگاهها‌ لازم‌الاتباع است.