[قانون استخدامی کارکنان مجلس شورای اسلامی، مصوب ۱۳۷۲/۸/۲۳]
فصل اول – کلیات
ماده ۱ – امور استخدامی مستخدمین مجلس شورای اسلامی که از این پس در این آیین‌نامه مجلس خوانده می‌شود تابع این مقررات خواهد بود و پس از تصویب آیین‌نامه استخدامی مستخدمین دولت در سراسر کشور که در دست تهیه است کارکنان مجلس نیز تابع آن آیین‌نامه خواهند بود.
ماده ۲ – مستخدمینی که برای تصدی یکی از مشاغل مستمر معین مجلس استخدام شده یا بشوند مستخدمین ثابت مجلس و مشمول این مقررات خواهند بود.
مستخدمین پیمانی که برای تصدی مشاغل موقت و مدت معین به خدمت مجلس درآیند به موجب مقرراتی که به تصویب هیأت رئیسه مجلس برسد مشغول کار خواهند شد.
ماده ۳ – [اعلام نسخ ۱۴۰۳/۶/۲۷]
[افرادی که برای مشاغل کارگری به کار گمارده شده یا بشوند تابع مقررات قانون کار خواهند بود. تعیین مشاغل کارگری به عهده هیأت رئیسه مجلس می‌باشد.]
ماده ۴ – تشکیلات مجلس و هر نوع تغییرات بعدی در آن باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد و مشاغل مستمر و حذف یا ایجاد مشاغل جدید به تصویب هیأت رئیسه مجلس خواهد رسید.
فصل دوم – ورود به خدمت
ماده ۵ – برای ورود به خدمت مجلس شورای اسلامی شرایط زیر لازم است:
الف – متدین به دین اسلام و دارای تقوی – مؤمن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی و عامل به احکام دین.
ب – داشتن حسن پیشینه و شهرت به صحت عمل.
ج – تابعیت کشور جمهوری اسلامی.
د – انجام خدمت وظیفه عمومی یا داشتن معافیت قانونی در صورت مشمول بودن.
ه – داشتن توانایی کاری که برای انجام آن استخدام می‌شود.
و – داشتن حداقل گواهینامه پایان تحصیلات ابتدایی یا تجربه کافی به تشخیص هیأت رئیسه.
ز – عدم اعتیاد و دارای سلامتی روان و برخورد نیکو.
ح – داشتن حداقل ۱۸ سال سن.
تبصره ۱ – استخدام اقلیتهای مذهبی مصرح در اصل ۱۳ قانون اساسی با رعایت موازین شرعی بلامانع است.
تبصره ۲ – هیأت سه نفری کارپردازان با تأیید شورای سه نفره طبقه بندی مشاغل پس از موفقیت داوطلبان در آزمایش ورودی وجود شرایط فوق را با انجام تحقیق و تفحص و مصاحبه احراز خواهند کرد. نظر اکثریت کارپردازان ملاک عمل خواهد بود.
تبصره ۳ – در قرارداد استخدام مجلس و مستخدم با توجه به شرایط و ترتیبات مقرر در این قانون متعهد می‌باشند به کلیه شرایط و ترتیبات مقرر عمل نمایند.
ماده ۶ – داوطلبان استخدام در مجلس شورای اسلامی پس از احراز صلاحیت قبل از ورود به خدمت رسمی یک دوره آزمایشی شش‌ماهه طی خواهند کرد.
تبصره – افراد مذکور در این ماده در طول دوره آزمایشی با ابلاغ موقت از حقوق، فوق‌العاده شغل و مزایای پایه یک گروه مربوطه استفاده خواهند کرد.
ماده ۷ – پذیرفته شدگان در دوره آزمایشی چنانچه از خود لیاقت و کاردانی و دلسوزی و علاقه به کار نشان دهند به پیشنهاد هیأت کارپردازان با تأیید شورای سه نفره طبقه‌بندی مشاغل و در صورت تصویب هیأت رئیسه استخدام آنان قطعی شده و دوره آزمایشی جزء خدمت آنان محسوب می‌گردد.
فصل سوم – حقوق و مزایا
ماده ۸ – کلیه مشاغل مستمر مجلس بر اساس اهمیت وظایف و مسئولیتها و شرایط احراز طبقه بندی و ارزیابی شده، به گروههای مربوط تخصیص می‌یابد.
تبصره ۱ – طرح طبقه‌بندی مشاغل که شامل دستورالعمل ارزیابی مشاغل و همچنین دستورالعمل اجرایی طرح و شرح وظایف و شرایط احراز طبقات مشاغل و فهرست تخصیص طبقات مشاغل به گروهها می‌باشد پس از تصویب کمیسیون مربوطه (استخدام و دیوان محاسبات) به وسیله هیأت‌رئیسه قابل اجراء می‌باشد.
تبصره ۲ – در مواردی که ضرورت ایجاب کند که شرح وظایف و شرایط احراز طبقات مشاغل اصلاح شود، مشاغل تغییر یافته و همچنین مشاغل مستمر جدید به ترتیب مندرج در تبصره ۱ این ماده ارزیابی و به گروههای مربوط تخصیص می‌یابد.
ماده ۹ – جدول حقوق ماهانه مستخدمین مجلس به شرح جدول ضمیمه است و ضریب آن ضریب ریالی مربوط به مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری می‌باشد.
ماده ۱۰ – [اصلاحی ۱۳۶۲/۳/۲۶]
در صورتی که نوع کار و وظایف و مسئولیتها و مشاغل مجلس شورای اسلامی اقتضاء کند مبلغی علاوه بر حقوق به عنوان فوق‌العاده شغل به شاغلین آن مشاغل پرداخت خواهد شد، این مبلغ از صفر شروع و از سی هزار ریال تجاوز نخواهد کرد.
ماده ۱۱ – [اصلاحی ۱۳۶۲/۳/۲۶]
طرح طبقه‌بندی مشاغل کارکنان طبق جدول ضمیمه خواهد بود.
ماده ۱۲ – کسانی که به استخدام مجلس در می‌آیند به استناد شغلی که برای آن استخدام می‌شوند در پایه یک گروه مربوط وارد خدمت می‌گردند و به ازای هر دو سال خدمت یک پایه ترفیع به آنان داده می‌شود و در صورتی که این قبیل مستخدمین دارای سابقه خدمت دولتی و یا در مجلسین سابق باشند به ازاء هر دو سال سابقه خدمت آنان یک پایه در گروه شغل مورد تصدی به آنان اعطاء می‌شود، مدت خدمت وظیفه عمومی و خدمات اجتماعی زنان جزو سابقه خدمت دولتی محسوب می‌شود.
تبصره – مدت خدمت مستخدمین مجلس در مدارس غیر دولتی مشمول موضوع آموزش رایگان با رعایت ضوابطی که در آیین‌نامه اجرایی قانون تعیین تکلیف وضع استخدامی کارکنان مدارس مذکور مصوب نوزده مرداد ماه ۱۳۵۶ پیش‌بینی شده است از لحاظ پایه بازنشستگی جزو سابقه خدمت آنان محسوب می‌شود.
ماده ۱۳ – تغییر گروه مستخدمین مجلس با پیشنهاد رئیس قسمت و تأیید شورای سه نفره طبقه‌بندی مشاغل و تصویب هیأت رئیسه با رعایت شرایط زیر خواهد بود:
الف – در گروه جدید شغل بدون متصدی وجود داشته باشد.
ب – شرایط احراز شغل گروه جدید را دارا باشد.
تبصره – مستخدمینی که ارتقاء گروه می‌یابند در پایه‌ای از گروه جدید قرار خواهند گرفت که در گروه قبلی دارا بوده‌اند.
ماده ۱۴ – در صورت ضرورت می‌توان شغلی در گروه پائین‌تر به مستخدم ارجاع کرد، در این صورت مستخدم در پایه‌ای از گروه جدید قرار می‌گیرد که در گروه قبلی داشته است ولی تفاوت حقوق پایه گروه قبلی را با حقوق پایه گروه جدید دریافت خواهد کرد، و همین تفاوت در محاسبه حقوق آمادگی به خدمت و حقوق بازنشستگی رعایت می‌شود و هر گونه افزایش حقوق از تفاوت مذکور کسر می‌گردد و در صورت عدم قبول چنین شغلی با‌تأیید شورای سه نفره طبقه‌بندی مشاغل مستخدم آماده به خدمت خواهد شد.
ارتقاء گروه مجدد مستخدمی که به ترتیب فوق در گروه پائین‌تر منصوب می‌شود تا بالاترین گروهی که قبلاً دارا بوده است مجاز می‌باشد.
ماده ۱۵ – در صورتی که مستخدم مجلس علاوه بر ساعات اداری انجام وظیفه کند فوق‌العاده اضافه کار که میزان آن معادل یک صد و هفتاد و ششم حقوق و فوق‌العاده شغل ماهانه ضربدر ساعات کار اضافی است به او پرداخت می‌شود. انجام اضافه کار بایستی با اجازه قبلی هیأت رئیسه مجلس باشد و به یک نفر در ماه بیش از شصت ساعت فوق‌العاده اضافه کار پرداخت نخواهد شد.
تبصره – هر گاه در شرایط خاص و برای مدت محدود مستخدم علاوه بر میزان مقرر در این ماده اضافه کار نماید با تصویب هیأت رئیسه می‌توان حداکثر چهار ساعت در روز فوق‌العاده اضافه کار به او پرداخت نمود.
ماده ۱۶ – برقراری فوق‌العاده روزانه، خارج از کشور، کسر صندوق و تضمین و همچنین پرداخت هزینه‌های رفت و برگشت و سفر به مستخدمین مجلس بر اساس مقررات مورد عمل مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری خواهد بود.
ماده ۱۷ – مجلس می‌تواند در صورت وجود اعتبار به هر یک از مستخدمین شاغل مجلس حداکثر معادل یک ماه حقوق و فوق‌العاده شغل در پایان هر سال به عنوان عیدی به تناسب مدتی که در آن سال خدمت کرده‌اند پرداخت کند.
ماده ۱۸ – هر گاه مستخدمی خدمت برجسته انجام دهد و یا لیاقت فوق‌العاده‌ای ابراز
نماید هیأت رئیسه مجلس می‌تواند در هر سال حداکثر معادل یک ماه حقوق و فوق‌العاده
شغل به عنوان پاداش به او پرداخت کند.
فصل چهارم – رفاه مستخدمین
ماده ۱۹ – مستخدمین مجلس سالی یک ماه به تناسب مدت خدمت مرخصی با استفاده از حقوق
و فوق‌العاده شغل و مزایای مستمر را خواهند داشت.
ماده ۲۰ – مستخدمین مجلس در صورت ابتلاء به بیماریهایی که مانع از انجام خدمت باشد از مرخصی استعلاجی استفاده خواهند کرد.
تبصره – مدت مرخصی استعلاجی را پزشک یا پزشکان مورد تأیید هیأت رئیسه مجلس معین خواهد کرد.
ماده ۲۱ – مستخدم می‌تواند با موافقت مجلس از مرخصی بدون حقوق استفاده کند،
حداکثر مدتی که مستخدم مجلس در طول خدمت خود می‌تواند از مرخصی بدون حقوق استفاده
کند سه سال خواهد بود ولی برای ادامه تحصیلات عالی در رشته مربوط به شغل مستخدم
حداکثر این مرخصی با تصویب هیأت رئیسه تا دو سال دیگر قابل تمدید خواهد بود.
تبصره – مدت مرخصی بدون حقوق جزو سابقه خدمت مستخدم محسوب نمی‌شود. حفظ شغل
مستخدمی که از مرخصی بدون حقوق استفاده می‌کند بیش از چهار ماه الزامی نیست و در
صورتی که پس از پایان مرخصی شغلی برای ارجاع به مستخدم مذکور موجود نباشد مجلس
می‌تواند او را‌آماده به خدمت کند.
ماده ۲۲ – استفاده از مرخصی‌های موضوع مواد ۱۹، ۲۰، ۲۱ این مقررات بر اساس
آیین‌نامه مورد عمل درباره مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری خواهد بود.
ماده ۲۳ – در صورتی که مستخدم فوت شود و استحقاق مرخصی داشته باشد حقوق و
فوق‌العاده شغل او بابت مرخصی استحقاقی به وراث قانونی وی پرداخت می‌شود.
ماده ۲۴ – مجلس به طرق مقتضی در تأمین شروط بهداشتی و ایمنی و ایجاد محیط مناسب
کار و همچنین کمک به امور تعاونی و مسکن و رفاه مستخدمین خود اقدامات لازم را به
عمل خواهد آورد.
فصل پنجم – تکالیف عمومی مستخدمین
ماده ۲۵ – مستخدم مکلف است در حدود قوانین و مقررات اوامر قانونی رؤسای مافوق خود را در امور اداری اطاعت نماید.
ماده ۲۶ – مستخدم مجلس از اقدام به هر عملی که موجب اخلال و بی‌نظمی در کار مجلس
و یا بر خلاف اخلاق حسنه و شؤون مجلس باشد ممنوع است متخلف به مجازاتهای اداری
محکوم خواهد شد.
ماده ۲۷ – انواع مجازاتهای اداری پس از تذکر لازم به قرار زیر است:
الف – توبیخ کتبی با درج در پرونده خدمت.
ب – کسر حقوق و فوق‌العاده‌های ماهانه مستخدم تا یک سوم از یک ماه تا سه ماه.
ج – کسر حقوق و فوق‌العاده‌های ماهانه مستخدم تا یک سوم از سه ماه تا شش ماه.
د – برکناری از خدمت از سه ماه تا یک سال.
ه – اخراج از خدمت مجلس.
تبصره – اجرای بند (الف) این ماده به عهده رئیس اداره مربوطه و اجرای بندهای دیگر با توجه به ماده ۴ آیین دادرسی اداری به عهده هیأت رئیسه و کمیسیون دیوان محاسبات و بودجه مجلس خواهد بود.
فصل ششم – پایان خدمت
ماده ۲۸ – در صورتی که مشاغل مستمر مجلس حذف شود و شغلی برای ارجاع به متصدیان این قبیل مشاغل موجود نباشد مستخدمین مشاغل مذکور به حال آماده به خدمت در می‌آیند.
ماده ۲۹ – به مستخدمین مجلس که به حال آماده به خدمت در می‌آیند تا مدت شش ماه تمام حقوق گروه و پایه مربوط و به مدت شش ماه دیگر نصف مبلغ مزبور پرداخت خواهد شد.
تبصره – در صورتی که مجلس نتواند در مدت یک سال دوران آمادگی به خدمت شغلی به مستخدم ارجاع کند یا امکان انتقال او به سایر مؤسسات دولتی فراهم نشود با تأیید شورای سه نفره طبقه‌بندی مشاغل طبق مقررات قانون استخدام کشوری با مستخدم رفتار خواهد شد.
ماده ۳۰ – به مستخدمی که از خدمت مجلس معاف می‌شود مبلغی معادل یک ماه آخرین حقوق
ماهانه در ازاء هر یک سال خدمت در مجلس به‌عنوان فوق‌العاده پایان خدمت به علاوه
حقوق و فوق‌العاده شغل مرخصی استحقاقی استفاده نشده بر مبنای دریافتی قبل از
آمادگی به خدمت پرداخت خواهد شد. در احتساب سالهای خدمت موضوع این ماده کسر دوازده
ماه خدمت به نسبت مدت اشتغال محاسبه خواهد شد.
تبصره – مستخدمی که به علل ناشی از کار، ازکارافتاده شناخته شده یا فوت شود در
صورتی که شخصاً یا بازماندگان او طبق مقررات بازنشستگی مربوط استحقاق دریافت مستمری
یا حقوق بازنشستگی و وظیفه را نداشته باشند مشمول مفاد این ماده خواهند بود.
ماده ۳۱ – مستخدم مجلس می‌تواند با اعلام قبلی و موافقت رئیس مجلس از خدمت مجلس
استعفا کند، مدت اعلام قبلی برای قبول استعفای‌مستخدم با توجه به شغلی که به او
ارجاع شده است توسط هیأت رئیسه مجلس تعیین می‌شود که در هر حال از سه ماه بیشتر
نخواهد بود. در هیچ مورد استعفای مستخدم رافع تعهدات و مسئولیتهای او در برابر
مجلس نخواهد بود. استعفا از تاریخی تحقق می‌یابد که هیأت رئیسه مجلس کتباً با آن
موافقت کند. مستخدمی که استعفا داده است موظف است در مدت مقرر اعلام قبلی در محل
خدمت خود حاضر شود و در پایان این مدت استعفای او قبول‌شده تلقی می‌گردد.
تبصره – به مستخدمی که طبق مقررات فوق مستعفی شناخته شود حقوق و مزایای شغل مرخصی
استحقاقی استفاده نشده پرداخت می‌شود و استخدام مجدد او در مجلس بلامانع خواهد
بود. هر گاه مستخدمی که استعفا داده است در مدت مقرر اعلام قبلی در محل خدمت خود
حاضر نشود‌ترک خدمت محسوب و با او طبق ماده ۳۲ این مقررات رفتار می‌شود.
ماده ۳۲ – در صورتی که مستخدم مجلس تا مدت دو ماه بدون اطلاع و عذر موجه در محل
خدمت خود حاضر نشود از تاریخ ترک خدمت از‌خدمت مجلس اخراج می‌شود.
تصمیم هیأت رئیسه مبنی بر اخراج مانع از شکایت مستخدم به سایر مقامات صالحه نخواهد بود.
تبصره ۱ – هر گاه چنین مستخدمی شروط بازنشسته شدن را طبق مقررات مربوط دارا باشد در آن صورت بازنشسته خواهد شد.
تبصره ۲ – در صورتی که سوابق کارمند اخراجی به حد بازنشستگی نرسد کسور بازنشستگی به او مسترد خواهد شد.
تبصره ۳ – هر گاه مستخدم مذکور در این ماده مدعی شود به عللی که خارج از حدود
اختیار او بوده نتوانسته است در محل خدمت حاضر شود و یا عدم حضور خود را اطلاع دهد
و ادعای او مورد قبول هیأت کارپردازان مجلس قرار نگیرد می‌تواند شکایت خود را به
ضمیمه مدارک مورد استناد به‌هیأت رئیسه تسلیم کند.
هیأت رئیسه به شکایت مزبور رسیدگی و حکم مقتضی صادر خواهد کرد. در صورتی که حکم
صادره حاکی از موجه بودن عذر مستخدم باشد به‌خدمت مراجعه و حقوق ایام غیبت به او
پرداخت خواهد شد و اگر شغلی برای ارجاع به وی وجود نداشته باشد از تاریخی که اخراج
یا بازنشسته شده‌آماده به خدمت می‌شود.
فصل هفتم – مقررات مختلف
ماده ۳۳ – مستخدمین مشمول این مقررات می‌توانند در مورد تضییع حقوق استخدامی خود
به هیأت رئیسه شکایت کنند و در صورتی که به‌تصمیم هیأت رئیسه معترض باشند
می‌توانند طبق مقررات قانون استخدام به مراجع عمومی مراجعه کنند.
ماده ۳۴ – پرداخت حقوق و فوق‌العاده‌ها و هزینه‌های مذکور در این مقررات در مقابل انجام کار است.
ماده ۳۵ – مستخدمین مجلس نمی‌توانند در غیر ساعات اداری هیچگونه شغلی در مؤسسات
دولتی داشته باشند در صورت تخلف با اخطار قبلی به خدمت مستخدم متخلف خاتمه داده خواهد شد.
ماده ۳۶ – مستخدمینی که به خدمت وظیفه عمومی احضار می‌شوند هر گاه ظرف دو ماه پس
از پایان خدمت مزبور خود را برای خدمت در مجلس معرفی نمایند مجلس مکلف است
مستخدمین مذکور را به کار بگمارد.
ماده ۳۷ – تعیین میزان و نحوه اخذ تضمین مستخدمینی که به صاحب جمعی نقدی و یا
جنسی مجلس منصوب می‌شوند با هیأت رئیسه مجلس خواهد بود.
ماده ۳۸ – انتقال مستخدمین مجلس به وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی با رعایت مقررات مربوط و رضایت مستخدم مجاز است.
ماده ۳۹ – ملاک تشخیص سن مستخدمین مشمول این مقررات شناسنامه‌ای است که در تاریخ تصویب این مقررات در دست دارند.
فصل هشتم – تطبیق وضع
ماده ۴۰ – هیأت رئیسه مجلس می‌تواند مستخدمین قراردادی و همچنین کارکنانی را که
برای انجام خدمت تمام وقت در مقابل دریافت دستمزد به‌کار گمارده شده‌اند و در
تاریخ تصویب این مقررات در خدمت دارد بنا به درخواست آنان با حفظ سابقه خدمت به مستخدم ثابت تبدیل کند.
ماده ۴۱ – گروه و پایه مستخدمین مجلس پس از اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل بر اساس
شغل مورد تصدی و سنوات خدمت در تاریخ تصویب این مقررات تعیین می‌گردد.
ماده ۴۲ – در صورتی که حقوق گروه و پایه فعلی مستخدمینی که به موجب این مقررات
تطبیق وضع می‌یابند کمتر از حقوق گروه و پایه‌ای باشد که به موجب مقررات سابق به
آنان تعلق می‌گیرد مابه‌التفاوت به عنوان تفاوت تطبیق حقوق به او پرداخت خواهد شد
و از لحاظ تعیین حقوق بازنشستگی و وظیفه و حقوق آمادگی به خدمت نیز ملاک محاسبه
قرار می‌گیرد و هر گونه افزایش حقوق از آن کسر می‌گردد.
ماده ۴۳ – مستمری بازنشستگی، ازکارافتادگی و مستمری وراث وظیفه‌بگیر که بر اساس مقررات قانون تأمین اجتماعی برقرار شده است کماکان تابع قانون مذکور می‌باشد و به وسیله سازمان تأمین اجتماعی پرداخت خواهد شد.
ماده ۴۴ – چنانچه مستخدمین مجلس که به موجب این مقررات به مستخدم ثابت مجلس تبدیل وضع می‌یابند وجوهی بابت حق بیمه به سازمان تأمین اجتماعی بابت سنوات خدمت در مجلسین سابق، مجلس شورای اسلامی و یا سابقه خدمت در مؤسسات دولتی پرداخت نموده باشند وجوه مزبور اعم از سهم مستخدم و سهم کارفرما به سازمان بازنشستگی کشوری انتقال می‌یابد و سنوات مزبور از لحاظ بازنشستگی جزء سابقه خدمت مستخدم محسوب می‌شود.
ماده ۴۵ – مستخدمینی که در تاریخ اجرای این مقررات عهده‌دار شغلی نباشند طبق این مقررات آماده به خدمت می‌شوند.
ماده ۴۶ – کلیه کارکنان و کارمندان مجلس شورای اسلامی که در تاریخ اجرای این قانون در استخدام مجلس شورای اسلامی هستند در صورتی که بر طبق ضوابط استخدامی و مصوباتی که به تصویب هیأت رئیسه رسیده استحقاق دریافت گروه و پایه و مزایای دیگر دارند بر اساس پست سازمانی تطبیق وضع داده شده و نسبت به پرداخت حقوق و مزایای استحقاقی آنان اقدام گردد.
ماده ۴۷ – اعتبار لازم جهت اجرای مفاد این قانون در سال ۱۳۶۱ از محل صرفه‌جویی و برای سالهای بعد در بودجه مجلس منظور خواهد شد.
ماده ۴۸ – مدت اعتبار این آیین‌نامه ۵ سال خواهد بود.
ماده ۴۹ – این آیین‌نامه از تاریخ اول فروردین ماه ۱۳۶۱ قابل اجرا است.
قانون فوق مشتمل بر چهل و نه ماده و هجده تبصره و جدول حقوقی طبق اصل هشتاد و پنجم قانون اساسی در جلسه روز چهاردهم بهمن ماه یک هزار و سیصد و شصت و یک کمیسیون‌های “دیوان محاسبات و بودجه” و “کار و امور استخدام” تصویب و به تأیید شورای محترم نگهبان رسیده و برای مدت پنج سال از تاریخ تصویب به صورت آزمایشی قابل اجرا است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی