هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۶۱.۱۰.۱۵ بنا به پیشنهاد شماره ۶۹۳م ـ ۲۵ مورخ ۶۱.۱۰.۸ سازمان برنامه و بودجه تصویب نمودند.
۱ ـ وزارتخانهها، مؤسسات، شرکت‌های دولتی، بانک‌ها، شرکت‌های بیمه و آن دسته از شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی که شمول مقررات عمومی نسبت به آنها مستلزم ذکر نام است مجازند در سال ۱۳۶۱ به کارکنان تمام وقت خود شامل کارمندان رسمی و پیمانی و کارگران مشمول قانون کار و کارکنانی که به موجب قرارداد خرید خدمت در سال جاری به کار اشتغال داشته‌اند و جمع حقوق و یا دستمزد فوق‌العاده شغل یا مزایای شغل و هرگونه فوق‌العاده یا مزایای مستمر ماهانه آنان حسب مورد تا مبلغ هفتاد هزار (۷۰.۰۰۰) ریال باشد به نسبت مدت خدمت و به شرط رضایت از خدمات آنان به شرح زیر پاداش پایان سال پرداخت کنند.
الف ـ میزان پاداش قابل پرداخت پایان سال ۱۳۶۱ معادل است با مابه‌التفاوت و جمع حقوق با دستمزد و فوق‌العاده شغل یا مزایای شغل و هرگونه فوق‌العاده یا مزایای مستمر ماهانه (به استثنای فوق‌العاده‌های محرومیت از تسهیلات زندگی و بدی آب و هوا و محل خدمت) تا مبلغ هفتاد هزار (۷۰.۰۰۰) ریال، پاداش‌های کمتر از پنج هزار ریال به میزان پنج هزار ریال قابل پرداخت خواهد بود.
ب ـ استفاده کارگران مشمول قانون کار شاغل در دستگاه‌های اجرایی مذکور در فوق از
پاداش موضوع این تصویب‌نامه منوط بر این است که مشمول مفاد لایحه قانون تأمین
منافع کارگران مصوب ۱۳۵۹.۴.۲۳ شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران نبوده و از مزایای آن برخوردار نشوند.
پ ـ مستخدمین مشمول قانون استخدام نیروهای مسلح نیز مشمول مقررات این تصویب‌نامه می‌باشند.
ت ـ پاداش پایان سال آن عدد از کارکنانی که به عنوان جوانمرد در سال ۱۳۵۹ به صورت
قراردادی در ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران خدمت نمودند و پس از انجام قرارداد
مزبور کماکان در سال ۱۳۶۱ به صورت داوطلب جنگی مشغول انجام وظیفه بوده‌اند بر
مبنای ده هزار ریال برای افراد مجرد و پانزده هزار ریال برای افراد متأهل قابل پرداخت می‌باشد.
ث ـ هرگونه وجهی که از بابت عیدی و پاداش در سال ۱۳۶۱ به صورت قطعی یا علی‌الحساب از محل اعتبار بودجه مورد عمل دستگاه‌های مربوط پرداخت باشد معادل آن از پاداش موضوع این تصویب‌نامه کسر خواهد شد.
۲ ـ وزارتخانهها و مؤسسات و شرکت‌های دولتی مکلفند اعتبار مورد نیاز برای پرداخت
پاداش موضوع این تصویب‌نامه را بدواً از محل اعتبار مصوب بودجه مورد عمل خود تأمین
نمایند و منحصراً آن قسمت از پاداش مذکور که از محل اعتبار مصوب بودجه دستگاه‌های
اجرایی قابل تأمین نباشد از محل اعتبار ردیف‌های (۵۰۳۰۰۱) “ هزینه‌های پیش‌بینی
نشده “قسمت چهارم قانون بودجه سال ۱۳۶۱ حداکثر تا مبلغ هشت میلیارد و پانصد میلیون
(۸.۵۰۰.۰۰۰.۰۰۰)ریال و (۵۰۱۰۰۱) “اعتبار دولت” قسمت چهارم قانون مذکور حداکثر تا
مبلغ یازده میلیارد و پانصد میلیون (۱۱.۵۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال به ترتیب زیر قابل تأمین و پرداخت خواهد بود.
الف ـ وزارتخانهها و مؤسسات دولتی با گواهی تأمین نبودن اعتبار لازم در بودجه‌های مورد عمل توسط رییس دستگاه اجرایی و ذی‌حساب مربوط.
ب ـ شرکت‌های دولتی و مؤسسات انتفاعی وابسته به پیشنهاد رییس دستگاه اجرایی ذیربط توسط تأیید سازمان برنامه و بودجه.
۳ – سازمان‌ها، شرکت‌ها و مؤسساتی که در اجرای قانون، ملی شده و یا طبق قانون بیش از ۵۰ درصد سهام یا سرمایه آنها به تملک دولت درآمده است و همچنینی کلیه شهرداری‌های کشور و شرکت‌ها و مؤسسات تابعه و وابسته به آنها مکلفند در مورد پرداخت پاداش و عیدی پایان سال ۱۳۶۱ کارکنان مربوط از‌محل اعتبارات خود براساس مفاد این تصویب‌نامه عمل نمایند.
میرحسین موسوی – نخست‌وزیر