هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۶۱.۶.۲۱ بنا به پیشنهاد شماره ۲۸۸۱ مورخ ۱۳۶۱.۵.۲۳ وزارت بهداری آیین‌نامه نحوه اجرای تبصره ۴۴ بودجه سال ۱۳۶۱ و مبالغ قابل پرداخت به پزشکان و وابستگان حِرف پزشکی و پیراپزشکی مشمول قانون خدمت یک ماهه مصوب ۱۳۶۰.۸.۲۴ را به شرح زیر تصویب نمودند:
۱ – پزشکان و دندانپزشکان، داروسازان و متخصصین علوم آزمایشگاهی شاغل در وزارت بهداری سازمانهای منطقه‌ای و سایر وزارتخانه‌ها و شرکتهای دولتی و یا مؤسساتی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام است، که در اجرای قانون خدمت یک ماهه مصوب ۶۰.۸.۲۴ به مناطق مورد نیاز اعزام می‌شوند، حقوق و فوق‌العاده شغل خود را کماکان از محل اصلی خدمت خود دریافت خواهند داشت. مبنای پرداخت مزایای فوق‌العاده‌های بدی آب و هوا و محرومیت از‌تسهیلات زندگی، سختی معیشت، محرومیت از مطب و اضافه کار به این دسته از افراد، احکام همطرازی خواهد بود که با وضعیت و شرایط پزشکان شاغل در سازمانهای منطقه‌ای بهداری محل خدمت تعیین و اعمال می‌گردد.
۲ – آن دسته از مشمولیت قانون خدمت یک ماهه که در بخش خصوصی و یا به صورت آزاد فعالیت می‌نمایند بر اساس آیین‌نامه همطرازی منضم به این آیین‌نامه معادل حقوق و مزایای دریافتی پزشکان همطراز شاغل در سازمانهای منطقه‌ای بهداری محل خدمت، حقوق و مزایا دریافت خواهند داشت.
۳ – مشمولیت قانون خدمت یک ماهه حق انجام هیچگونه کار انتفاعی پزشکی در مدت انجام خدمت موضوع قانون نداشته و در صورت اثبات خلاف موضوع، طبق قوانین مربوطه مورد تعقیب قرار خواهند گرفت مسئولین موسسات بهداشتی و درمانی محل خدمت مشمولین مکلف به نظارت بر حُسن انجام امور‌مربوطه خواهند بود.
۴ – سایر کارکنان مشمول قانون خدمت یک ماهه شاغل در وزارت بهداری سازمانهای
منطقه‌ای بهداری و سایر وزارتخانه‌ها و شرکتهای دولتی و یا مؤسساتی که شمول قانون
بر آنها مستلزم ذکر نام است، که در اجرای قانون خدمت یک ماهه مصوب ۱۳۶۰.۸.۲۴ به
مناطق مورد نیاز اعزام شوند حقوق و فوق‌العاده شغل خود را کماکان از محل اصلی خدمت
خود دریافت می‌دارند، پرداخت فوق‌العاده بدی آب و هوا محرومیت از تسهیلات زندگی و
سختی معیشت و فوق‌العاده اضافه کار در صورت انجام کار اضافی براساس همطرازی با
کارکنان مشابه شاغل در سازمانهای منطقه‌ای بهداری محل خدمت انجام می‌گیرد.
۵ – پرداخت “فوق‌العاده روزانه” به مشمولین قانون در مدت انجام خدمت یک ماهه بطور کلی ممنوع می‌باشد.
۶ – فوق‌العاده اضافه کار به میزان ساعات کار اضافی انجام شده قابل پرداخت بوده و حداکثر ساعات کار اضافی قابل محاسبه براساس ضوابط اجرایی بودجه هر سال خواهد بود.
۷ – حق محرومیت از مطب، که معادل حقوق و فوق‌العاده شغل است در مناطقی که وزارت بهداری طبق مجوزهای قانونی تعیین می‌نماید به شرط انجام کار اضافی حداقل به میزان ۱۰۰ ساعت قابل پرداخت خواهد بود.
ضمناً پزشکانی که در اجرای برنامه ۱۰۰ ساعت کار اضافی، حق محرومیت از مطب دریافت داشته‌اند فوق‌العاده اضافه کار را نیز بر مبنای جمع ساعات کار اضافی انجام شده دریافت خواهند داشت.
۸ – مسئولین مؤسسات بهداشتی و درمانی محل خدمت مشمولین مکلفند در صدور گواهی انجام کار اضافی مشمولین قانون دقت کافی مبذول دارند و چنانچه خلافی در گواهی صادره به اثبات برسد با مسئولین مربوطه برابر مقررات رفتار خواهد شد.
۹ – آن دسته از مشمولین قانون که محل خدمت آنها بنا به ضرورت در محل اشتغال به
کارشان تعیین شود، چنانچه شاغل در بخش دولتی باشند حقوق و مزایای قبلی خود را
کماکان از محل اصلی خدمت دریافت خواهند داشت و چنانچه شاغل در بخش خصوصی طرف
قرارداد دولت باشند، هیچگونه پرداختی از محل ردیف پیش‌بینی شده در بودجه صورت نخواهد گرفت.
۱۰ – هزینه‌های ناشی از اجرای قانون خدمت یک ماهه پزشکان و وابستگان حِرف پزشکی و
پیراپزشکی مصوب ۱۳۶۰.۸.۲۴ مجلس شورای اسلامی از محل اعتبار ردیف ۱۲۹۰۰۶ منظور در
قانون بودجه سال ۱۳۶۱ تأمین و در اختیار سازمانهای منطقه‌ای بهداری استانها قرار
خواهد گرفت تا با رعایت مقررات این‌آیین‌نامه نسبت به پرداخت آن اقدام نمایند.
۱۱ – منظور از کلمه مزایا مندرج در این آیین‌نامه فوق‌العاده شغل بدی آب و هوا – محرومیت از تسهیلات زندگی و سختی معیشت – اضافه کار – محرومیت از مطب می‌باشد که بر حسب مورد با رعایت ضوابط و مقررات مربوط و شرایط مندرج در این آیین‌نامه تعلق خواهد گرفت.
در این آیین‌نامه هر جا کلمه قانون بکار برده شده منظور قانون خدمت یک ماهه پزشکان و وابستگان حِرف پزشکی مصوبه ۱۳۶۰.۸.۲۴ است و حقوق و مزایای فوق‌الذکر نیز با آن دسته از کسانی قابل پرداخت خواهد بود که براساس قانون فوق‌الذکر و آیین‌نامه‌های مربوطه در محله‌هایی که بهداری تعیین می‌نماید به خدمت مشغول می‌شوند.
این آیین‌نامه مشتمل بر ۱۱ ماده براساس تبصره ۴۴ قانون بودجه سال ۱۳۶۱ تهیه و تدوین گردید.
میرحسین موسوی – نخست‌وزیر