ماده واحده – آن عده از بیمه شدگان مشمول مقررات قانون تأمین اجتماعی مصوب تیرماه ۵۴ که به علت همکاری با نیروهای مسلح و شرکت در عملیات جنگی ازکارافتاده کلی شده یا به درجه شهادت نائل شده یا می‌شوند از لحاظ برقراری مستمری ازکارافتادگی کلی و مستمری فوت تابع احکام مقرر در این قانون خواهند بود.
تبصره ۱ – منظور از بیمه شدگان مندرج در فوق منحصراً آن عده از مشمولین قانون تأمین اجتماعی هستند که تا تاریخ احضار به خدمت و با معرفی‌خود به مراجع ارتشی مربوطه، در کارگاههای مشمول مقررات قانون تأمین اجتماعی شاغل بوده و طبق موازین مقرر از حقوق و مزد آنان حق بیمه کسر می‌گردد.
تبصره ۲ – پرداخت حقوق وظیفه آن عده از بیمه شدگان داوطلب یا احضار شده که پرداخت حقوق و مزایای دوران خدمت آنان بر عهده وزارت دفاع ملی است، در صورت شهادت یا معلول شدن، کماکان بر عهده وزارت مزبور خواهد بود.
تبصره ۳ – میزان مستمری ازکارافتادگی کلی و مجموع مستمری بازماندگان مشمولین این قانون برابر است با یک بیست و چهارم جمع حقوق و مزایای مأخذ کسر حق بیمه ظرف آخرین دو سال پرداخت حق بیمه و در مواردی که سابقه پرداخت حق بیمه مشمولین این قانون قبل از تاریخ شهادت یا معلول شدن کمتر از دو سال باشد، میزان مستمری قابل پرداخت عبارت است از جمع مزد یا حقوق و مزایای دریافتی مأخذ کسر حق بیمه تقسیم بر روزهای کار ضرب در سی.
تبصره ۴ – تشخیص وقوع شهادت و معلول شدن مشمولین این قانون به علت شرکت یا همکاری در عملیات جنگی با شورای عالی موارد درگذشت خواهد بود که در وزارت دفاع ملی تشکیل می‌گردد.
تبصره ۵ – تعیین درجه و میزان ازکارافتادگی مشمولین این قانون بر عهده کمیسیونهای پزشکی مقرر در ماده ۹۱ قانون تأمین اجتماعی است.
تبصره ۶ – در مواردی که بر اساس مفاد تبصره ۲ فوق‌الذکر حقوق وظیفه مشمولین این قانون از طرف وزارت دفاع ملی تعیین و پرداخت می‌گردد، وزارت مذکور مکلف است میزان حقوق وظیفه و مشخصات کامل فرد معلول یا شهید و بازماندگان آنان را به سازمان تأمین اجتماعی اعلام نماید.
سازمان تأمین اجتماعی موظف است مستمری هر یک از افراد مورد بحث را بر اساس ضوابط این قانون محاسبه و چنانچه مبلغ تعیین شده از طرف وزارت دفاع ملی کمتر از آن باشد مابه‌التفاوت را مادام که معلول یا بازماندگان فرد شهید حائز شرایط دریافت هستند به نسبت سهم متعلقه مستقیماً یا از طریق وزارت دفاع ملی به آنان پرداخت نماید.
تبصره ۷ – بیمه شدگانی که توسط کارفرمای مربوطه یا سایر مراجع ذیربط به عنوان مأمور یا داوطلب جهت همکاری با نیروهای مسلح به مناطق جنگی اعزام شده یا بشوند در صورتی مشمول مقررات این قانون خواهند بود که واجد شرایط زیر باشند:
الف – قبلاً از طرف کارگاه مربوطه کتباً معرفی شده باشند.
ب – مراجع اعزام‌کننده صلاحیت اعزام را داشته باشد.
ج – شهادت یا معلول شدن بیمه شده مورد تأیید شورای عالی موارد درگذشت منعکس در تبصره ۴، مطابق ضوابطی که وجود دارد قرار گیرد.
تبصره ۸ – کارفرمایان و سایر مسئولین مربوط موظفند مشخصات کامل بیمه شدگانی را که به نحو مقرر در این قانون به مناطق جنگی اعزام‌می‌شوند حداکثر ظرف پنج روز و مشخصات افرادی که قبل از تصویب این قانون اعزام شده‌اند حداکثر ظرف پانزده روز از تاریخ اجرای این قانون به واحد تأمین اجتماعی دریافت‌کننده لیست و حق بیمه مربوط اعلام نمایند.
چنانچه کارفرمایی از انجام این تکلیف در موعد مقرر خودداری نماید مسئول جبران هر گونه خسارات وارده ناشی از تأخیر به بیمه شده خواهد بود مرجع رسیدگی به خسارت فوق هیأتهای حل اختلاف مقرر در قانون کار بوده که بر اساس شکایت بیمه شده یا بازماندگان وی به موضوع رسیدگی و تصمیم لازم اتخاذ خواهد نمود رأی صادره ظرف مدت ده روز پس از ابلاغ قابل شکایت در دادگاه عمومی دادگستری خواهد بود.
تبصره ۹ – مشمولین این قانون از نظر افزایش میزان مستمری فوت و ازکارافتادگی کلی و سایر شرایط استفاده از مستمری تابع ضوابط کلی قانون تأمین اجتماعی مصوب تیر ماه ۵۴ و اصلاحات و تغییرات بعدی آن خواهند بود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و نه تبصره در جلسه روز یکشنبه هیجدهم بهمن ماه یک هزار و سیصد و شصت مجلس شورای اسلامی تصویب و به تأیید شورای محترم نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی