ماده 1 – تقاضای رأی به عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور وقتی قابل طرح در مجلس است که حداقل به امضای یک سوم (3).(1) نمایندگان منتخب رسیده باشد.
ماده 2 – تقاضای مزبور باید کتباً در جلسه علنی به رئیس مجلس داده شده، این تقاضا باید در اولین جلسه قرائت و از رسانه‌های گروهی به اطلاع عموم برسد.
ماده 3 – وقت برای مذاکره طرفین هر کدام حداکثر پنج ساعت خواهد بود که متناوباً انجام می‌پذیرد.
تبصره 1: مدت صحبت برای هر یک از موافقین یا مخالفین حداکثر نیم ساعت خواهد بود که با رأی مجلس تا یک ساعت قابل تمدید است.
تبصره 2: رئیس جمهور می‌تواند در جلسات شرکت نماید و پنج ساعت وقت به ایشان و نمایندگان موافق وی تعلق دارد و هر طور که بخواهند می‌توانند تقسیم نمایند.
ماده 4 – رأی‌گیری در مورد عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور، علنی با ورقه بوده و با رأی دو سوم نمایندگان حاضر در جلسه به تصویب می‌رسد.
قانون فوق مشتمل بر چهار ماده و دو تبصره در جلسه علنی چهارشنبه ۱۳۶۰/۳/۲۷ با حضور اعضای شورای نگهبان به تصویب مجلس رسیده و شورای نگهبان آن را تأیید نموده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
محضر شریف حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خمینی ادام‌الله ظله
محترماً به عرض می‌رساند رأی مجلس شورای اسلامی در جلسه مورخ ۱۳۶۰/۳/۳۱ پس از بحث و بررسی با حضور یکصد و نود نفر به شرح زیر:
آراء موافق – یکصد و هفتاد و هفت نفر
رای مخالف – یک نفر
آراء ممتنع – دوازده نفر،
در مورد آقای سید ابوالحسن بنی‌صدر بر این قرار گرفت که “آقای ابوالحسن بنی‌صدر برای ریاست جمهوری اسلامی ایران کفایت سیاسی ندارد”.
به موجب اصل ۱۱۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مراتب برای اتخاذ تصمیم به خدمت امام عظیم‌الشأن گزارش می‌گردد.
رئیس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی