‌لایحه قانونی راجع به تأمین درمان معلولین و افراد خانواده آنها و همچنین افراد خانواده شهدای انقلاب اسلامی ایران

‌مصوب 1358.12.25

‌ماده 1 – [اصلاحی ۱۳۶۳/۸/۲۲]
کلیه افرادی که در جریان و تداوم انقلاب اسلامی ایران مصدوم، معلول و مفقود شده یا بشوند و افراد خانواده آنها همچنین اعضاء خانواده‌ افرادی که به شهادت رسیده و می‌رسند و از خدمات درمانی موضوع قانون تأمین اجتماعی، قانون تأمین خدمات درمانی مستخدمین دولت یا قوانین‌ دیگر برخوردار نباشند مشمول مقررات این قانون خواهند بود.

‌تبصره 1 – [الحاقی ۱۳۶۳/۸/۲۲]
شهید و یا مفقود شدن افراد موضوع این قانون باید حسب مورد به تأیید نیروهای نظامی – انتظامی و یا سازمان و دستگاه ذیربط آنان برسد.

‌تبصره 2 – [الحاقی ۱۳۶۳/۸/۲۲]
تعیین معلولیت و درجه آن و نحوه بررسی و ارائه خدمات لازم به معلول توسط کمیسیون ذکر شده در ماده 5 لایحه انجام می‌شود.

[‌ماده 1 – کلیه افرادی که در جریان انقلاب اسلامی ایران مصدوم و معلول شده یا بشوند و افراد خانواده آنها، همچنین اعضاء خانواده افرادی که به‌ شهادت رسیده‌اند و از خدمات درمانی موضوع قانون تأمین اجتماعی، قانون تأمین خدمات درمانی مستخدمین دولت یا قوانین دیگر برخوردار نباشند‌ مشمول مقررات این قانون خواهند بود.]

‌ماده 2 – مشمولین این قانون بدون پرداخت حق سرانه تأمین درمان از خدمات درمانی موضوع قانون تأمین خدمات درمانی مستخدمین دولت‌ استفاده می‌کنند.

‌ماده 3 – [اصلاحی ۱۳۶۳/۸/۲۲]
افراد خانواده در این قانون عبارتند از همسر، فرزند، پدر، مادر به اضافه خواهر و برادر تحت تکفل.

[‌ماده 3 – افراد خانواده در این قانون عبارتند از همسر، فرزند، پدر و مادر تحت تکفل و شرایط استحقاق آنان برای استفاده از خدمات درمانی به‌ترتیبی است که در ماده 58 قانون تأمین اجتماعی قید گردیده است.]

‌ماده 4 – افرادی که مصدوم شده یا بشوند تا بهبودی کامل و اعضاء خانواده آنها نیز ظرف همین مدت طبق شرایط مندرج در ماده 2 این قانون از‌خدمات درمانی موضوع این قانون استفاده خواهند نمود.

‌ماده 5 – تشخیص استحقاق افراد مشمول توسط کمیسیونی مرکب از نمایندگان وزارت بهداری و بهزیستی، وزارت کشور، وزارت دادگستری و تأیید‌ نماینده امام به عمل خواهد آمد.

‌ماده 6 – [اصلاحی ۱۳۶۳/۸/۲۲]
اعتبار مربوط به درمان مشمولین این قانون هرساله ضمن ردیف جداگانه‌ای در قانون بودجه جزو اعتبارات وزارت بهداری منظور می‌گردد.

‌[ماده 6 – هزینه درمان مشمولین این قانون از محل 9% موضوع ماده 29 قانون تأمین اجتماعی که از طرف سازمان تأمین اجتماعی به وزارت بهداری‌ و بهزیستی پرداخت می‌شود تأمین خواهد شد.]