ماده واحده – به منظور توزیع عادلانه امکانات آموزشی و بهره‌گیری صحیح از تحصیل رایگان بر طبق اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به وزارت آموزش و پرورش اجازه داده می‌شود کلیه واحدهای آموزش غیردولتی را که در تاریخ تصویب این قانون دائر بوده و با کسب اجازه تأسیس (امتیاز) از وزارت آموزش و پرورش اداره می‌شوند، بر اساس آیین‌نامه خاص از اول تیر ماه ۱۳۵۹ به صورت دولتی اداره نماید.
تبصره ۱ – با توجه به ضرورت مشارکت مردم در امر تعلیم و تربیت، وزارت آموزش و پرورش می‌تواند از همکاری افراد و گروه‌هایی که داوطلب اداره آموزشگاه‌ها به صورت غیرانتفاعی و بر اساس ضوابط دقیق آموزش و پرورش باشند استفاده کرده و امکانات و تسهیلات لازم در اختیار آنان قرار دهد. آیین‌نامه نحوه مشارکت مردم در اداره مدارس غیرانتفاعی باید حداکثر تا دو ماه دیگر تهیه و به تصویب شورا برسد.
تبصره ۲ – به وزارت آموزش و پرورش اجازه داده می‌شود در مورد آن دسته از مدارس غیر دولتی که مؤسسان و مسئولان آن در سال جاری تحصیلی از عهده اداره آنها بر نمی‌آیند مفاد قانون را قبل از تیر ماه سال ۵۹ اجرا نماید.
تبصره ۳ – چنانچه محل مدارس و واحدهای آموزشی مشمول این قانون استیجاری یا واگذاری باشد، وزارت آموزش و پرورش قائم‌مقام مستأجر یا انتقال گیرنده خواهد بود و در صورتی که ملک متعلق به مؤسسه یا گروه فرهنگی یا صاحب امتیاز باشد اجاره‌بهای عادله آن را طبق نظر کارشناس رسمی خواهد پرداخت.
تبصره ۴ – وزارت آموزش و پرورش موظف است تکلیف آن دسته از کارکنان غیر رسمی این قبیل مدارس را که در تاریخ تصویب این لایحه به طور تمام وقت به کار اشتغال دارند بر اساس لایحه جداگانه تعیین نماید.
[لایحه قانونی راجع به تعیین تکلیف وضع استخدامی کارکنان غیررسمی واحدهای آموزشی غیردولتی]
تبصره ۵ – دولت مکلف است اعتبارات لازم برای اجرای این قانون را تأمین و در اختیار وزارت آموزش و پرورش قرار دهد.
تبصره ۶ – وزارت آموزش و پرورش موظف است آیین‌نامه اجرایی مربوط به این قانون را سریعاً تهیه و به موقع اجرا گذارد.