فرمان امام خمینی در خصوص تشکیل جهاد سازندگی

«بسم‌ الله الرحمن‌ الرحیم

ما در مشکلات باید متوسل بشویم به ملت. ملتی که- بحمد اللَّه- مهیا برای کمک و فداکاری بوده و هستند. با فداکاری ملت- بحمد اللَّه- مراحلی را که بسیار اهمیت داشت پشت سر گذاشتیم، موانع مرتفع شد، خائنین رفتند، و اگر تتمه‌‏ای هم باشد، با همت ملت خواهند رفت. لکن این دیوار شیطانی بزرگ که شکست، پشت آن دیوار خرابی های زیاد هست؛ و ما باید به همت ملت آن خرابی ها را ترمیم کنیم. ناچاریم که به ملت متوجه بشویم برای سازندگی؛ برای اینکه ترمیم کنیم این خرابی ها که در طول مدت حکومت جائر پهلوی در مملکت ما حاصل شده است. و- بحمد اللَّه- ملت ما راجع به سازندگی… این مهیا بودن خودشان را اعلام کرده‌‏اند. دانشجوهای عزیز، متخصصین، مهندسین و بازاری، کشاورز، همه قشرهای ملت، داوطلب برای این است که ایرانی که به طور مخروبه به دست ما آمده است بسازند. از این جهت، باید ما بگوییم یک جهاد سازندگی، موسوم کنیم این جهاد را به «جهاد سازندگی» که همه قشرهای ملت، زن و مرد، پیر و جوان، دانشگاهی و دانشجو، مهندسین و متخصصین، شهری و دهاتی، همه با هم باید تشریک مساعی کنند و این ایران را که خراب شده است بسازند. و البته آن جاهایی که بیشتر خرابی هست؛ مثل آنجاهایی که روستاها، جاهایی که مساکن عشایر هست، دهات دورافتاده که تقریباً هر کدام از گروهها می‏آیند، شکایت از وضعشان دارند، می‏گویند برق نداریم، خانه نداریم، آب نداریم، اسفالت نداریم، بهداری نداریم؛ و همه هم صحیح می‏گویند. بنا، بر این بوده است که این طور ایران را خراب کنند. و الآن که- بحمد اللَّه- آن سد شکسته‏ شد، برای مرحله ثانی، که مرحله سازندگی است، ما دستمان را پیش ملت دراز می‏کنیم، و از ملت می‏خواهیم که همه در این نهضت شرکت کنند و همه دست برادری به هم بدهند و این سازندگی و جهاد سازندگی را شروع کنند. و البته مأمورین دولت در هر جا- آنها هم- مردم با آنها تشریک مساعی کنند. در تحت نظر اشخاص کارشناس، مأمورین دولت کارها را انجام بدهند. و روحانیونی که در همه جا در بلاد- بحمد اللَّه- هستند، در این امر آنها هم تشریک مساعی کنند، نظارت کنند.

… ان شاء اللَّه خداوند به همه ملت و به همه کسانی که در این راه تشریک مساعی می‏کنند و این وظیفه اخلاقی- شرعی را ادا می‏کنند، به همه توفیق عنایت کند. همه موفق باشند که در این جهاد شرکت کنند و آن خرابه‌‏ها را بسازند، و برادران خودشان را کمک کنند؛ که شاید هیچ عبادتی بالاتر از این عبادت نباشد. بلکه من می‏خواهم از اشخاص که برای زیارتها، برای مکه معظمه، برای مدینه منوره می‏خواهند بروند لکن به طور استحباب می‏خواهند بروند، من می‏خواهم از آنها هم تقاضا کنم که شما برای ثواب می‏خواهید بروید مکه مشرف بشوید، می‏خواهید بروید مدینه منوره، عتبات عالیات مشرف بشوید؛ امروز ثوابی بالاتر از اینکه به برادرهای خودتان کمک کنید [نیست‏] و این سازندگی را همه با هم شروع کنید که ایران خودتان درست ساخته بشود، و برادرهای خودتان نجات پیدا بکنند. خداوند به همه شما اجر عنایت می‏کند، و همان ثوابی را که شما از زیارتها می‏خواهید خداوند به شما در این جهاد خواهد داد.»

[صحیفه امام، ج ‏۸: ص ۱۷۹ و ۱۸۰]