ماده واحده
شهرداری هر شهرستان مکلف است:
1 – از اتومبیلهایی که در آن شهرستان شماره‌گذاری شده یا می‌شوند از تاریخ تصویب این قانون مبالغ زیر را به عنوان عوارض دریافت دارد:
الف – اتومبیلهای سواری و سواری بیابانی چهار سیلندر یا کمتر ۳۰.۰۰۰ ریال
ب – اتومبیلهای سواری و سواری بیابانی شش سیلندر ۵۰.۰۰۰
ح – اتومبیلهای سواری و سواری بیابانی هشت سیلندر یا بیشتر ۷۰.۰۰۰ ریال
۲ – از اول فروردین سال ۱۳۵۸ مبالغ زیر را از اتومبیلهای سواری به عنوان عوارض سالانه دریافت دارد:
الف – اتومبیلهای سواری و سواری بیابانی چهار سیلندر یا کمتر سالانه ۵۰.۰۰۰ ریال
ب – اتومبیلهای سواری و سواری بیابانی شش سیلندر سالانه ۱۰۰۰۰ ریال
ج – اتومبیلهای سواری و سواری بیابانی هشت سیلندر یا بیشتر سالانه ۳۰.۰۰۰ ریال
تبصره ۱ – تجدید شماره اتومبیلهای سواری و سواری بیابانی که قبل از تاریخ تصویب این قانون شماره‌گذاری شده و همچنین تجدید شماره اتومبیلهایی که به موجب مقررات این قانون شماره‌گذاری می‌شوند مشمول بند ۱ این قانون نخواهد بود.
تبصره ۲ – اتومبیلهای سواری و سواری بیابانی که برای کرایه و تاکسی شماره‌گذاری شده یا می‌شوند از شمول این قانون معاف هستند.
تبصره ۳ – وجوه حاصل از اجرای این قانون ابتدا به مصرف امور مربوط به بهبود عبور و مرور در شهر از قبیل احداث پارکینگ، ایجاد پل، خرید وسائل نقلیه عمومی و غیره در تهران به پیشنهاد شهرداری پایتخت و تأیید انجمن شهر و موافقت سازمان برنامه و بودجه و در شهرستانها به پیشنهاد شهرداری و تأیید انجمن شهر و در صورت نبودن انجمن شهر تأیید فرماندار محل و موافقت دفتر برنامه بودجه استان خواهد رسید و مازاد بر مصرف مذکور برای سایر امور دیگر شهرداری بر طبق بودجه‌ای که در تهران به تصویب انجمن شهر و تأیید وزارت کشور و در شهرستانها به تصویب انجمن‌شهر و در نبودن انجمن شهر به تصویب فرماندار محل می‌رسد صرف می‌شود.
تبصره ۴ – آیین‌نامه مربوط به نحوه اجرای این قانون و تعیین جرائم تخلفات به وسیله وزارت کشور تهیه می‌شود.
تبصره ۵ – کلیه وجوهی که در ایجاد قانون وصول مالیات از اتومبیلهای سواری در تهران در حساب مخصوص خزانه نگاهداری شده به منظور‌انجام وظائف مذکور در این قانون در اختیار شهرداری پایتخت گذارده می‌شود.
از تاریخ تصویب این قانون، وصول مالیات از اتومبیلهای سواری در تهران مصوب اسفندماه ۱۳۵۴ و همچنین اصلاحیه مصوب ۱۳۵۵.۱۰.۲۹ آن ملغی است.