ماده واحده – موافقتنامه تشکیل کمیسیون مشترک وزیران ایران و عراق بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری عراق مشتمل بر یک مقدمه و شش ماده که در تاریخ ۱۱ اسفندماه ۲۵۳۶ (۲ مارس ۱۹۷۸) در بغداد به امضاء رسیده است تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز چهارشنبه ۱۳۵۷/۳/۳۱ (۲۵۳۷) در جلسه روز یکشنبه دوازدهم آذرماه یک هزار و سیصد و پنجاه و هفت شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – دکتر جواد سعید
موافقتنامه تشکیل کمیسیون مشترک وزیران ایران و عراق
بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری عراق
دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری عراق نظر به همبستگی‌های تاریخی و فرهنگی و وجود علائق مشترک فیمابین ملتین خود، و با توجه به تمایل دو طرف به تقویت بیشتر این روابط به منظور تأمین منافع متقابل و با اعتقاد به اینکه همکاری وسیع بین دو کشور به رفاه و سعادت هر دو ملت که یک دوره سریع توسعه را طی می‌کنند، خواهد انجامید و با علم به اینکه منافع قابل توجهی از گسترش و تقویت این روابط در زمینه‌های گوناگون و از‌طریق استفاده مؤثر از منابع انسانی، اقتصادی، مالی و طبیعی که در اختیار دو کشور قرار دارد حاصل می‌گردد. موافقت نمودند کمیسیون مشترک وزیران ایران و عراق (که بعد از این کمیسیون نامیده می‌شود) تشکیل گردد. وظایف این کمیسیون به قرار زیر خواهد بود:
ماده اول – کمیسیون وظیفه تشویق و هماهنگ نمودن همکاری بین دو کشور در زمینه‌های بازرگانی شامل ترانزیت – صنعت – نیرو – کشاورزی -ماهیگیری – ارتباطات و مخابرات – مطالعات زمین‌شناسی – جهانگردی – فرهنگ – مسائل مربوط به امور کنسولی و تابعیت بین دو کشور و غیره را‌به عهده داشته و به منظور گسترش این روابط کوشش خواهد نمود زمینه‌های مورد علاقه مشترک را مشخص و ترتیبی جهت اجرای طرح‌های خاص و برنامه‌های معین اتخاذ نماید.
ماده دوم – کمیسیون دارای کمیته‌های دائمی زیر خواهد بود و ممکن است سایر کمیته‌ها و یا کمیته‌های فرعی به منظور بررسی رشته‌ها و یا موضوعات خاص ایجاد کند.
الف – کمیته بازرگانی – ترانزیت – گمرک – حمل و نقل و ارتباطات و مخابرات.
ب – کمیته صنعت.
پ – کمیته کشاورزی – آبیاری و ماهیگیری.
ت – کمیته آموزش – فرهنگ – جهانگردی و زیارات.
ث – کمیته انرژی (نفت – گاز – زمین‌شناسی – برق و غیره).
ج – کمیته امور کنسولی و تابعیت افراد دو کشور.
شرح وظایف این کمیته‌ها و کمیته‌های دیگر و همچنین کمیته‌های فرعی که ممکن است در آینده تأسیس شود توسط کمیسیون تعیین خواهد شد. این کمیته‌ها صورت جلسه جلسات خود را به کمیسیون ارائه خواهند نمود.
ماده سوم – هر یک از دولتین یک نفر رییس و یک نفر دبیر کل برای کمیسیون تعیین خواهند نمود. دبیر کل هر طرف فعالیتهای کمیسیون و همچنین کمیته‌ها را هماهنگ نموده و کارهای مقدماتی مربوط به تهیه دستور جلسه کمیسیون و کمیته‌ها را انجام خواهد داد.
ماده چهارم – کمیسیون حداقل سالی یک بار به طور متناوب در تاریخهایی که برای هر دو طرف مناسب باشد در بغداد یا تهران تشکیل جلسه خواهد داد. کمیسیون ممکن است بنا بر تقاضای یکی از طرفین به طور فوق‌العاده تشکیل جلسه دهد.
ماده پنجم – اجرای تصمیمات و توصیه‌های کمیسیون منوط به تأیید هر دو دولت خواهد بود.
ماده ششم – این موافقتنامه از تاریخ مبادله یادداشت بین دو دولت مبنی بر تصویب آن توسط طرفین قدرت اجرایی خواهد یافت و به طور خود به خود از آن تاریخ به بعد سال به سال تمدید خواهد شد مگر اینکه یادداشت کتبی توسط هر یک از طرفین سه ماه پیش از خاتمه دوره اعتبار موافقتنامه مبنی بر‌پایان مدت موافقتنامه به طرف دیگر تسلیم گردد.
این موافقتنامه در تاریخ دوم مارس ۱۹۷۸ در بغداد در دو نسخه اصلی به فارسی و عربی به امضاء رسید و هر دو متن به طور مساوی معتبر می‌باشد.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران – عباسعلی خلعتبری وزیر امور خارجه
از طرف دولت جمهوری عراق – عزت ابراهیم عضو شورای فرماندهی انقلاب و وزیر کشور
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و شش ماده منضم به قانون موافقتنامه تشکیل کمیسیون مشترک وزیران ایران و عراق بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری عراق می‌باشد.
رییس مجلس شورای ملی – دکتر جواد سعید