ماده واحده – موافقتنامه تأمین اجتماعی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری کره در زمینه تأمین اجتماعی مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده که در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ماه ۲۵۳۶ (۱۱ مه ۱۹۷۷) در تهران به امضاء رسیده تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز شنبه ۲۵۳۶.۱۲.۱۳، در جلسه روز پنجشنبه بیست و یکم اردیبهشت ماه دو هزار و پانصد و سی و هفت شاهنشاهی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی
موافقتنامه تأمین اجتماعی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری کره
دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری کره (که از این پس طرفین خوانده می‌شوند) با علاقه به گسترش روابط دوستانه موجود بین دو کشور و همگام با پیشرفت روابط اقتصادی و فنی بین ایران و کره و با توجه به لزوم ایجاد حمایتهای بیمه‌ای لازم جهت اتباع شاغل طرفین در کشور طرف مقابل، به شرح ذیل موافقت می‌نمایند.
ماده ۱ – کلیه اتباع کره که در کشور شاهنشاهی ایران به کار اشتغال دارند از شمول قوانین و مقررات تأمین اجتماعی ایران معاف خواهند بود.
ماده ۲ – کلیه اتباع ایران که در کشور جمهوری کره به کار اشتغال دارند از شمول قوانین و مقررات تأمین اجتماعی کشور کره معاف خواهند بود.
ماده ۳ – اشخاص حقیقی و حقوقی تبعه کشور جمهوری کره که در کشور شاهنشاهی ایران به عنوان کارفرما فعالیت دارند با رعایت مراتب زیر مکلف به تبعیت از مقررات تأمین اجتماعی کشور شاهنشاهی ایران یا کشور جمهوری کره خواهند بود.
الف – برای کارکنانی که تبعه ایران هستند، کارفرما ملزم به رعایت مقررات مندرج در قانون تأمین اجتماعی ایران و پرداخت حق بیمه به صندوق تأمین اجتماعی ایران به موجب مقررات این قانون خواهد بود.
ب – در مورد کارکنانی که تبعه کره می‌باشند، کارفرما از پرداخت حق بیمه مذکور در قانون تأمین اجتماعی ایران معاف می‌باشند.
ماده ۴ – اشخاص حقیقی و حقوقی تبعه کشور شاهنشاهی ایران که در کشور جمهوری کره به عنوان کارفرما فعالیت دارند با رعایت مراتب زیر مکلف به تبعیت از مقررات تأمین اجتماعی کشور شاهنشاهی ایران با کشور جمهوری کره خواهند بود.
الف – برای کارکنانی که تبعه کشور ایران می‌باشند کارفرما از پرداخت حق بیمه طبق مقررات تأمین اجتماعی کشور جمهوری کره معاف و در این مورد تابع قوانین و مقررات تأمین اجتماعی ایران خواهد بود.
ب – برای کارکنانی که تبعه کشور کره می‌باشند کارفرما از قوانین و مقررات مربوط تبعیت خواهد کرد.
ماده ۵ – ترتیبات استفاده از خدمات درمانی در این مورد به شرح زیر خواهد بود:
الف – دولت شاهنشاهی ایران تقبل می‌نماید که در مقابل ۷ درصد از کل دستمزد و حقوق هر کارگر ایرانی کلیه هزینه‌های درمانی اتباع خود را که در کشور جمهوری کره به کار اشتغال دارند و کارفرمایان آنها تبعه کشور جمهوری کره می‌باشند بپردازد.
کارفرمایان کره‌ای مکلفند ۷% از دستمزد کارگران ایرانی را کسر و به صندوق تأمین اجتماعی ایران واریز نمایند.
ب – دولت جمهوری کره مستقیماً مسئولیت تمامی هزینه درمانی کلیه اتباع شاغل کره‌ای را در ایران به عهده خواهد داشت.
ماده ۶ – هیچ یک از طرفین به استثنای موارد مذکور در ماده ۵ از نظر انجام سایر تعهدات موضوع تأمین اجتماعی در قبال تبعه کشور طرف مقابل مسئولیتی نخواهند داشت.
ماده ۷ – طرفین موافقت دارند که در صورت لزوم هر کدام نمایندگی‌های مناسبی به منظور تأمین خدمات اجتماعی در کشور طرف دیگر تأسیس نمایند.
لیکن در هر مورد باید موافقت مقامات مربوط دولت طرف دیگر را تحصیل نمایند.
ماده ۸ – هر گونه اختلاف نظر در تفسیر و اجرای این موافقتنامه با مشاوره و تبادل نظر طرفین حل خواهد شد.
ماده ۹ – این موافقتنامه از تاریخ مبادله یادداشتهای بین طرفین مبنی بر تصویب آن توسط مقامات مربوط هر کشور قدرت اجرایی خواهد یافت و تا اطلاع کتبی قبلی ۶ماهه هر یک از دو طرف مبنی بر انقضای آن معتبر خواهد بود.
این موافقتنامه در تهران در تاریخ یازدهم مه ۱۹۷۷ (۲۱ اردیبهشت ماه ۲۵۳۶ شاهنشاهی) در ۶ نسخه اصلی، دو نسخه به زبان فارسی دو نسخه به زبان کره‌ای و دو نسخه به زبان انگلیسی تنظیم شده و تمام متون به طور مساوی معتبر خواهند بود، در صورتی که در تفسیر هر یک از متون اختلافی رخ دهد متن انگلیسی حکمفرما خواهد بود.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران – از طرف دولت جمهوری کره
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده منضم به قانون موافقتنامه تأمین اجتماعی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری کره می‌باشد.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی