ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی از طریق جاده بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری سوسیالیستی چکوسلواکی مشتمل بر یک مقدمه و پانزده ماده که در تاریخ ۸ آذر ماه ۲۵۳۵ (۲۹ نوامبر ۱۹۷۶) در تهران به امضاء رسیده است تصویب و اجازه مبادله آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز دوشنبه ۲۵۳۶.۸.۳۰، در جلسه روز یکشنبه بیست و یکم اسفندماه دو هزار و پانصد و سی و شش شاهنشاهی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی
موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی از طریق جاده
بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری سوسیالیستی چکوسلواکی
دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری سوسیالیستی چکوسلواکی با تمایل به تسهیل حمل و نقل مسافر و کالاهایی که از طریق جاده بین دو کشور و همچنین به صورت ترانزیت از سرزمین آنها در موارد ذیل توافق نمودند:
ماده ۱ – حوزه اجراء
مواد موافقتنامه حاضر در مورد حمل و نقل مسافر و کالاهایی که اجرا می‌گردد که در آن مبدأ یا مقصد مسیر حمل و نقل در سرزمین یکی از طرفهای متعاهد واقع بوده و وسیله نقلیه مورد استفاده در سرزمین طرف متعاهد دیگر به ثبت رسیده باشد.
ماده ۲ – تعاریف
1 – اصطلاح “متصدی حمل و نقل” عبارت است از یک شخص حقیقی یا حقوقی مقیم ایران یا چکوسلواکی که حق دارد بر طبق قوانینی که در کشورش لازم‌الاجراء است حمل و نقل بین‌المللی مسافر و کالا را از طریق جاده انجام دهد.
2 – اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است از وسیله نقلیه‌ای که مخصوص جاده‌ها ساخته شده، با نیروی محرکه مکانیکی و نیز در صورت اقتضاء دارای یدک یا نیمه یدک مربوط به آن برای حمل و نقل:
الف – بیش از هشت نفر شخص نشسته بدون احتساب راننده، یا
ب – کالاها.
3 – اصطلاح “اجازه” عبارت است از هر گونه جواز، امتیازنامه یا اجازه‌نامه‌ای که بنا بر مقررات جاری هر یک از طرفهای متعاهد مطالبه می‌گردد.
ماده ۳ – حمل و نقل مسافر
1 – حمل و نقل مسافر طبق شرایط ذیل از تحصیل اجازه معاف است.
الف – حمل و نقل معین با وسایل نقلیه معین در طول تمام مسافرتی که در آن نقاط
مبدأ و مقصد در سرزمین طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آنجا به‌ثبت رسیده است واقع
بوده و در طول مسیر یا به هنگام توقف در خارج از کشور مزبور هیچ مسافری به وسیله
نقلیه سوار و یا پیاده نشود (مسافرت‌دربست) یا،
ب – حمل و نقل یک گروه اشخاص از محلی واقع در کشور محل ثبت وسیله نقلیه به محلی
واقع در سرزمین طرف متعاهد دیگر به شرطی که وسیله‌نقلیه، سرزمین طرف متعاهد
اخیرالذکر را بدون مسافر ترک کند، یا،
ج – مسافرت به صورت ترانزیت از سرزمین طرف متعاهد دیگر به استثنای رفت و برگشت‌های
مکرر که به طور منظم به فاصله زمانی کمتر از ۱۶ روز‌انجام می‌گیرد.
به هنگام ترانزیت بدون مسافر، متصدی حمل و نقل باید ثابت کند که وسیله نقلیه از
سرزمین طرف متعاهد دیگر خالی و بدون مسافر عبور می‌کند.
2 – غیر از حمل و نقلهایی که در بند ۱ این ماده مذکور است در مورد سایر انواع حمل
و نقل باید بر طبق قوانین ملی و مقررات طرفهای متعاهد اجازه‌تحصیل شود.
ماده ۴ – حمل و نقل کالاها
1 – متصدیان حمل و نقل یک طرف متعاهد حق دارند وسائل نقلیه خود را که خالی یا
دارای بار است برای حمل و نقل کالا به یکی از طرق زیر به طور‌موقت به سرزمین طرف
متعاهد دیگر وارد کنند:
الف – از هر نقطه موافقت شده واقع در سرزمین یک طرف متعاهد به هر نقطه موافقت شده
واقع در سرزمین طرف متعاهد دیگر، یا
ب – به صورت ترانزیت از سرزمین طرف متعاهد دیگر.
2 – وسایل نقلیه‌ای که در سرزمین یکی از دو طرف متعاهد به ثبت رسیده‌اند بایستی
اجازه‌نامه‌ای برای ورود و یا خروج از سرزمین طرف دیگر متعاهد‌و یا عبور به صورت
ترانزیت از آن سرزمین را داشته باشند.
3 – در مورد نحوه صدور اجازه‌نامه‌های مذکور و تصمیم درباره تعداد آنها در کمیسیون
مشترکی که در ماده ۱۲ ذکر گردیده توافق خواهد شد.
ماده ۵ – اجرای قوانین ملی
در تمام مواردی که مشمول مواد این موافقتنامه نمی‌شوند، متصدیان حمل و نقل و
رانندگان وسائل نقلیه یک طرف متعاهد باید قوانین و مقررات طرف‌متعاهد دیگر از جمله
مقررات مربوط به طول، عرض و ارتفاع بار و همچنین فشار وارده از محور را به هنگام
عبور از سرزمین طرف متعاهد دیگر رعایت‌نمانید.
ماده ۶ – ممنوعیت حمل و نقل‌های داخلی
مواد این موافقتنامه به هیچ یک از متصدیان حمل و نقل دو طرف متعهد اجازه نمی‌دهد
که که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر مسافر یا کالا را از‌نقطه‌ای به نقطه دیگر
در همان سرزمین حمل و نقل نماید.
ماده ۷ – معافیت از حقوق و عوارض
1 – وسائل نقلیه‌ای که در سرزمین یکی از طرفین متعاهد به ثبت رسیده و در سرزمین
طرف متعاهد دیگر به منظور حمل و نقل مسافر و کالا طبق مواد‌این موافقتنامه مورد
استفاده قرار می‌گیرد بر اساس عمل متقابل از پرداخت کلیه عوارض و مالیاتهایی که به
وسائل نقلیه خارجی تعلق می‌گیرد معاف‌خواهد بود.
2 – دریافت حق‌الامتیاز و نیز عدم عنداللزوم حق عبور و عوارض پل و تونل و عوارض
مربوط به کسب اجازه عبور و مرور در مواقع اضافه وزن و ابعاد‌وسیله نقلیه از حدود
مقرر یا ممنوعیت حرکت در روزهایی که حمل و نقل ممنوع می‌باشد و همچنین دریافت
حق‌الزحمه بابت خدمات رعایت و‌پرداخت خواهد شد،.
ماده ۸ – تشریفات گمرکی
1 – مواد سوختی و نفتی موجود در مخازن معمول وسائل نقلیه یک طرف متعاهد که به طور
موقت وارد سرزمین طرف متعاهد دیگر می‌گردند از‌پرداخت حقوق و عوارض ورودی معاف
بوده و مشمول ممنوعیت و محدودیت وارداتی نمی‌باشد.
2 – ورود موقت قطعات یدکی برای تعمیر یک وسیله نقلیه معین که قبلاً به طور موقت
وارد شده از پرداخت حقوق و عوارض وارداتی معاف بوده و‌مشمول ممنوعیت یا محدودیت
وارداتی نمی‌باشد.
3 – دو طرف متعاهد بایستی تقاضا نمایند که برای این قطعات یک سند ورود موقت ارائه
گردد. قطعات تعویض شده تحت نظارت مقامات گمرک‌ترخیص یا منهدم یا مجدداً صادر خواهد
شد.
ماده ۹ – تخلفات
1 – مقامات صلاحیتدار متعاهد نظارت خواهند کرد که متصدیان حمل و نقل مقررات این
موافقتنامه را رعایت نمایند.
2 – مقامات طرف متعاهد که وسیله نقلیه در آن جا به ثبت رسیده است موظفند بنا بر
تقاضای مقامات صلاحیتدار از طرف متعاهد دیگر در مورد‌متصدیان حمل و نقل و رانندگان
وسائل نقلیه‌ای که در سرزمین طرف متعاهد اخیرالذکر از مقررات این موافقتنامه یا از
قوانین و مقررات مربوط به حمل‌و نقل یا عبور و مرور که در آن سرزمین لازم‌الاجرا
است تخطی نموده‌اند اقدامات ذیل را معمول دارند:
الف – اخطار.
ب – سلب اجازه حمل و نقل در سرزمین طرف متعاهدی که تخلف در آنجا وقوع یافته است به
طور موقت، جزئی یا کلی.
3 – مقامات صلاحیتدار از طرف متعاهدی که چنین تدابیری را طبق بند ۲ این ماده اتخاذ
نموده‌اند مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر را از اقدامات‌معموله از این امر مطلع
خواهند کرد.
4 – هر طرف متعاهد مجازاتهایی را که ممکن است بنا بر قوانین و مقررات ملی توسط
محاکم یا مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر که تخلفات در‌سرزمین آن طرف متعاهد
وقوع یافته اعمال گردد، محترم خواهد شمرد.
ماده ۱۰ – مقامات صلاحیتدار
1 – دو طرف متعاهد مقاماتی را که مسئول اجرای این موافقتنامه هستند به یکدیگر
اعلام خواهند نمود.
2 – مقامات مذکور مستقیماً با یکدیگر تماس خواهند گرفت.
ماده ۱۱ – نحوه اجراء
مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد در مورد نحوه اجرای این موافقتنامه به وسیله
پروتکلی که همزمان با این موافقتنامه منعقد خواهد گردید، توافق‌خواهند نمود.
ماده ۱۲ – کمیسیون مشترک
1 – یک کمیسیون مشترک از نمایندگان دو طرف متعاهد به منظور رسیدگی به جزئیات و
نظارت بر اجرای صحیح این موافقتنامه همچنان حل‌مشکلاتی که ممکن است بروز نماید
تشکیل می‌شود.
2 – کمیسیون جلسات خود را بنا به تقاضای یکی از دو طرف متعاهد متناوباً در ایران و
چکوسلواکی برگزار خواهد نمود.
ماده ۱۳ – پرداختها
کلیه پرداختها ناشی از اجرای این موافقتنامه طبق موافقتنامه پرداختهای موجود بین
دو کشور تسویه خواهد شد.
ماده ۱۴ – نمایندگی‌ها
نمایندگی مؤسسات و شرکتهای حمل و نقل ایرانی در چکوسلواکی و همچنین نمایندگی
مؤسسات و شرکتهای حمل و نقل چکوسلواکی در ایران به‌یکی از مؤسسات یا شرکتهای حمل و
نقل که می‌بایستی مورد تأیید مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد مربوط باشد، واگذار
خواهد شد.
ماده ۱۵ – لازم‌الاجراء شدن و مدت اعتبار
1 – این موافقتنامه از تاریخ مبادله یادداشت کتبی مبنی بر تأیید تصویب موافقتنامه
مذکور از طرف مقامات مربوط دو طرف متعاهد لازم‌الاجراء خواهد‌گردید.
2 – این موافقتنامه به مدت یک سال منعقد می‌شود و همه ساله خود به خود تمدید خواهد
شد مگر این که یکی از دو طرف قصد خود را مبنی بر فسخ‌آن حداقل سه ماه قبل از تاریخ
انقضای موافقتنامه کتباً اعلام نماید،
به تاریخ ۲۹ نوامبر ۱۹۷۶ در تهران در دو نسخه اصلی به زبان انگلیسی تنظیم گردید
که هر دو نسخه دارای اعتبار یکسان می‌باشند.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران – مرتضی زمانی
از طرف دولت جمهوری سوسیالیستی چکوسلواکی – اشتفان دورچک
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و پانزده ماده منظم به قانون موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی از طریق جاده بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری سوسیالیستی چکوسلواکی می‌باشد.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی