ماده واحده – موافقتنامه همکاری جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری تونس مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده که در تاریخ دوم مرداد ماه ۱۳۵۳ (۲۴ ژوئیه ۱۹۷۴) بین نمایندگان مختار دو دولت در تونس به امضاء رسیده است تصویب و اجازه مبادله اسناد تصویب آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز چهارشنبه ۱۳۵۴.۹.۱۹، در جلسه روز یکشنبه بیست و ششم بهمن ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و چهار شمسی، به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی
موافقتنامه همکاری جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری تونس
با در نظر گرفتن روابط دوستانه دو کشور
با توجه به اهمیت جهانگردی برای کشورهایشان چه در زمینه اقتصادی و چه به عنوان عامل حسن تفاهم فرهنگی بین دو ملت.
با ارزیابی گسترش کنونی جهانگردی در کشورهایشان و بهره‌برداری هر چه بیشتر از این آمادگی.
با وقوف به لزوم همکاری بین دو کشور به سبب وجوه جاذبه‌های جهانگردی مشترک یا مکمل.
با تصمیم به ثمربخش نمودن این همکاری تا سر حد امکان.
با الهام از مدلول توصیه‌های کنفرانس ملل متحد در مورد جهانگردی و مسافرتهای بین‌المللی که از ۲۱ اوت تا ۵ سپتامبر ۱۹۶۳ در رم تشکیل شد و توصیه‌های اتحادیه بین‌المللی سازمانهای رسمی جهانگردی در موارد زیر توافق حاصل نمودند :
ماده ۱- طرفین معظم متعاهد برای اتخاذ کلیه تدابیر لازم به منظور پیشرفت و ازدیاد مبادلات جهانگردی بین دو کشور و تشویق بازدید جهانگردان کشورهای ثالث موافقت می‌نمایند.
بدین منظور دولتین به مسئله تسهیل تشریفات مسافرت و همکاری در زمینه ارتباطات، تبلیغات و انتشارات مشترک جهانگردی، مبادله اطلاعات و مساعدت فنی متقابل توجه خاص مبذول می‌دارند.
تبصره – با توجه به لزوم پیشبرد و گسترش باز هم بیشتر امور هتلداری در دو کشور نسبت به مبادله کارشناس – اطلاعات فنی و فنون مدیریت در چهارچوب این قرارداد توجه خاص مبذول خواهد گردید.
ماده ۲ – یک کمیسیون مختلط (که ذیلاً کمیسیون خوانده می‌شود) مأمور مطالعه و اجرای اقداماتی که به تحقق هدفهای مورد نظر کمک می‌کند خواهد گردید.
ریاست هیأت نمایندگی هر یک از دو کشور در کمیسیون مذکور به عهده مدیر مسئول سازمان رسمی جهانگردی یا نماینده وی خواهد بود.
کمیسیون می‌تواند در صورتی که مسائل مندرج در دستور جلسه آن ایجاب کند نمایندگان سایر سازمانهای ذینفع دو کشور را در جلسات خود شرکت دهد.
ماده ۳ – کمیسیون حداقل سالی یک بار تشکیل جلسه خواهد داد و می‌تواند در صورت لزوم با موافقت رؤسای هیأتهای نمایندگی طرفین جلسات فوق‌العاده تشکیل دهد.
جلسات کمیسیون در تاریخی که به اتفاق نظر رؤسای هیأتهای نمایندگی طرفین معین می‌گردد به طور متناوب در هر یک از دو کشور تشکیل خواهد گردید.
ریاست جلسات کمیسیون به عهده رییس هیأت نمایندگی کشور میزبان است، هیأت نمایندگی ملی کشور محل تشکیل جلسه عهده‌دار انجام وظایف و تأمین هزینه دبیرخانه می‌باشد.
ماده ۴ – زبان رسمی کمیسیون فرانسه خواهد بود.
ماده ۵ – کمیسیون برنامه کار خود و ترتیب تقدم و تأخر مسائل مطروحه را تنظیم خواهد نمود. تدابیری که به تصویب کمیسیون می‌رسد پس از تصویب مقامات ذیصلاحیت دو کشور به مرحله اجرا در می‌آید.
ماده ۶ – رؤسای هیأتهای نمایندگی ملی تدابیری را که برای اجرای قطعنامه‌های مصوبه کمیسیون اتخاذ شده به اطلاع یکدیگر خواهند رسانید.
ماده ۷ – هر گاه کشورهای دیگری که دارای منافع ناحیه‌ای و ملی واحد هستند ابراز تمایل نمایند می‌توانند به این موافقتنامه ملحق گردند مشروط به اینکه این امر قبلاً مورد تصویب دولتین واقع شده باشد.
ماده ۸ – این موافقتنامه از تاریخ لازم‌الاجرا شدن تا یک سال معتبر می‌باشد و هر سال خودبخود تمدید می‌گردد مگر آنکه یکی از دولتین شش ماه قبل از انقضای مدت اعتبار آن را فسخ نماید.
ماده ۹ – این موافقتنامه شامل یک مقدمه و ۹ ماده بوده و در دو نسخه اصلی مشابه تنظیم و هر دو متن متساویاً معتبر می‌باشند و به موجب مقررات قانونی دو کشور تصویب و از تاریخ مبادله اسناد تصویب لازم‌الاجرا می‌گردد.
تونس – به تاریخ ۲۴ ژوئیه ۱۹۴۷ برابر با ۲ مرداد ماه ۱۳۵۳
از طرف دولت شاهنشاهی ایران – از طرف دولت جمهوری تونس
اکبر دارایی – صادق بوراوی
سفیر شاهنشاه آریامهر در تونس – مدیر کل جهانگردی دولت جمهوری تونس
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده منضم به قانون موافقتنامه همکاری جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری تونس می‌باشد.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی