ماده واحده – موافقتنامه تحدید حدود بخشی از فلات قاره بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت امارات متحده عربی مشتمل بر یک مقدمه و پنج ماده و یک نقشه که در تاریخ 22 مرداد 1353 برابر 13 اوت 1974197 در تهران به امضاء رسیده است تصویب و اجازه مبادله اسناد تصویب آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه و یک نقشه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز دوشنبه 1353.11.28، در جلسه روز یکشنبه بیست و پنجم اسفند ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و سه شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی
موافقتنامه مربوط به تحدید حدود بخشی از فلات قاره بین ایران و امارات عربی متحده
دولت شاهنشاهی ایران و دولت امارات عربی متحده
با تمایل به خط مرزی بین نواحی مربوطه فلات قاره را که طبق حقوق بین‌المللی نسبت به آن دارای حق حاکمیت می‌باشند به طرزی صحیح و عادلانه و دقیق تعیین نمایند – به شرح زیر موافقت نمودند:
ماده 1 – خط مرزی که فلات قاره بین سرزمین ایران از یک طرف و سرزمین امارات متحده عربی از طرف دیگر را (جز در مجاورت جزیره سری) از هم جدا می‌سازد عبارت از خط ژئودزیک است که نقاط مشروحه زیر را به هم می‌پیوندد:
نقطه (1): 54 درجه 5. دقیقه 16 ثانیه طول شرقی و 25 درجه 38 دقیقه 13 ثانیه عرض شمالی – تا
نقطه (2): 54 درجه 26 دقیقه 18 ثانیه طول شرقی و 25 درجه 39 دقیقه 55 ثانیه عرض شمالی.
نقطه (3): 54 درجه 30 دقیقه 25 ثانیه طول شرقی و 25 درجه 41 دقیقه 35 ثانیه عرض شمالی.
از این نقطه خط مرزی با حد جنوبی خط 12 میلی دریای سرزمینی جزیره سری منطبق می‌شود – تا
نقطه (4): 54 درجه 44 دقیقه 50 ثانیه طول شرقی 25 درجه 47 دقیقه 20 ثانیه عرض شمالی – تا
نقطه (5): عبارت خواهد بود از 54 درجه 45 دقیقه 7. ثانیه طول شرقی 25 درجه 47 دقیقه و 30 ثانیه عرض شمالی.
ماده 2 – هرگاه ساختمان زمین‌شناسی نفتی واحد یک میدان نفتی واحد یا هر ساختمان زمین‌شناسی واحد یا میدان واحدی از مواد معدنی دیگر از یک طرف خط مرزی مشخص در ماده (1) به طرف دیگر آن امتداد یابد و آن قسمت از این ساختمان یا میدان را که در یک طرف خط مرزی واقع شده باشد‌به توان کلاً یا جزئاً به وسیله حفاری انحرافی از طرف دیگر خط مرزی مورد بهره‌برداری قرار داد در این صورت:
الف – در هیچ یک از دو طرف خط مرزی مشخص در ماده (1) هیچ چاهی که بخش بهره ده آن از خط مرزی مذکور کمتر از 125 متر فاصله داشته باشد حفر نخواهد شد مگر با توافق بین دو دولت.
ب – هر دو دولت کوشش خواهند نمود تا نسبت به نحوه هماهنگ ساختن عملیات و یا یک کاسه کردن آن در طرفین خط مرزی توافق حاصل نمایند.
ماده 3 – خط مرزی مذکور در ماده (1) این موافقتنامه روی نقشه شماره 2837 دریاداری بریتانیا که ضمیمه این موافقتنامه است مشخص شده است.
نقشه مزبور در دو نسخه تهیه شده و به امضای نمایندگان هر دو دولت رسیده و هر یک از دو دولت یک نسخه آن را در اختیار دارد.
ماده 4 – هیچ یک از مندرجات این موافقتنامه در وضع آبهای فوقانی یا فضای هوایی هیچ قسمت از فلات قاره نخواهد بود.
ماده 5 –
الف – این موافقتنامه به تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب آن هرچه زودتر در مبادله خواهد شد.
ب – این موافقتنامه از تاریخ مبادله اسناد تصویب به مرحله اجرا گذارده خواهد شد.
بنا به مراتب امضاء‌کنندگان ذیل که دارای اختیارات لازمه از طرف دولت متبوعه خود می‌باشند موافقتنامه حاضر را امضاء نمودند.
این موافقتنامه در دو نسخه در تاریخ 22 مراد ماه 1353 مطابق با 24 رجب 1394 در تهران به زبانهای فارسی و عربی و انگلیسی که متساویاً معتبر می‌باشد تنظیم گردید.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران
از طرف دولت امارات عربی متحده
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و پنج ماده و یک نقشه منضم به قانون تحدید حدود بخشی از فلات قاره بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت امارات عربی متحده می‌باشد.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی