ماده واحده – موافقتنامه جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری عربی سوریه مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده که از تاریخ اول مرداد ماه ۱۳۵۳ (۲۳ ژوییه ۱۹۷۴) بین نمایندگان مختار دو دولت در تهران به امضاء رسیده است تصویب و اجازه مبادله اسناد تصویب آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز یکشنبه دهم آذرماه ۱۳۵۳ در جلسه روز دوشنبه بیست و هشتم بهمن ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و سه شمسی به تصویب مجلس سنا رسید.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی
دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری عربی سوریه
نظر به روابط دوستانه بین دو کشور و با توجه به اهمیت جهانگردی چه در زمینه اقتصادی و چه به عنوان عامل حسن تفاهم بین دو ملت –
و با ارزیابی گسترش کنونی جهانگردی در دو کشور و بهره‌برداری هر چه بیشتر از این آمادگی.
و با وقوف به لزوم همکاری بین دو کشور به سبب وجود جاذبه‌های جهانگردی مشترک یا مکمل.
و با تصمیم به این که این همکاری را تا سرحد امکان ثمربخش‌تر سازند با الهام از مدلول توصیه‌های کنفرانس ملل متحد در مورد جهانگردی و‌مسافرتهای بین‌المللی – که از ۲۱ اوت تا ۵ سپتامبر ۱۹۶۳ در رم تشکیل گردید و توصیه‌های اتحادیه بین‌المللی سازمانهای رسمی جهانگردی.
در موارد زیر توافق حاصل نمودند:
ماده ۱ – طرفین معظم متعاهد برای اتخاذ کلیه تدابیر لازم به منظور پیشرفت و گسترش مبادلات جهانگردی بین دو کشور و تشویق بازدید جهانگردان کشورهای ثالث اتفاق نظر دارند.
بدین منظور دولتین به مسئله تسهیل تشریفات مسافرت و همکاری در زمینه ارتباطات – تبلیغات و انتشارات مشترک جهانگردی – مبادله اطلاعات و مساعدت فنی متقابل توجه خاص مبذول می‌دارند.
ماده ۲ – یک کمیسیون مختلط (که ذیلاً کمیسیون خوانده می‌شود) تشکیل و به مطالعه و انجام اقداماتی که به تحقیق هدفهای مورد نظر کمک می‌کند موظف خواهد گردید.
ریاست هیأت نمایندگی هر یک از دو کشور در کمیسیون مذکور به عهده مدیر مسئول سازمان رسمی جهانگردی یا نماینده وی خواهد بود.
کمیسیون می‌تواند در صورتی که مسایل مندرج در دستور جلسه آن ایجاب کند نمایندگان سایر سازمانهای ذینفع دو کشور را در جلسات خود شرکت دهد.
ماده ۳ – کمیسیون حداقل سالی یک بار تشکیل جلسه خواهد داد و می‌تواند در صورت لزوم با موافقت رؤسای هیأتهای نمایندگی طرفین جلسات فوق‌العاده تشکیل دهد.
جلسات کمیسیون در تاریخی که به اتفاق نظر رؤسای هیأتهای نمایندگی طرفین معین می‌گردد به طور متناوب در هر یک از دو کشور تشکیل خواهد گردید – ریاست جلسات کمیسیون به عهده رییس هیأت نمایندگی کشور میزبان است.
هیأت نمایندگی کشور محل تشکیل جلسه عهده‌دار انجام وظایف و تأمین هزینه دبیرخانه است.
ماده ۴ – زبان رسمی کمیسیون فرانسه خواهد بود.
ماده ۵ – کمیسیون برنامه کار خود و ترتیب تقدم و تأخر مسایل مطروحه را تنظیم خواهد نمود. تدابیری که به تصویب کمیسیون می‌رسد پس از تصویب مقامات ذیصلاحیت دو کشور به مرحله اجرا در می‌آید.
ماده ۶ – رؤسای هیأتهای نمایندگی تدابیری را که برای اجرای قطعنامه‌های مصوبه کمیسیون اتخاذ شده به اطلاع یکدیگر خواهند رسانید.
ماده ۷ – این موافقتنامه از تاریخ لازم‌الاجرا شدن یک سال معتبر می‌باشد.
و هر سال خود به خود تمدید می‌گردد مگر آن که یکی از دولتین شش ماه قبل از انقضای مدت اعتبار تمایل به فسخ آن را کتباً اعلام نماید.
ماده ۸ – این موافقتنامه به تصویب هر یک از طرفین متعاهدین خواهد رسید و از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یک از طرفین متعاهدین به طرف دیگر دائر بر‌این که طبق مقررات قوانین اساسی خود درباره لازم‌الاجرا شدن موافقتنامه حاضر عمل کرده است، لازم‌الاجرا خواهد شد.
این موافقتنامه در سه نسخه به زبانهای فارسی، عربی و فرانسه تنظیم گردیده و در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن فرانسه مناط اعتبار خواهد بود.
تهران اول مرداد ماه ۱۳۵۳ برابر ۲۳ ژوییه ۱۹۷۴
از طرف دولت شاهنشاهی ایران – از طرف دولت جمهوری عربی سوریه
غلامرضا کیانپور – علی محسن زیفا
وزیر اطلاعات و جهانگردی – سفیر و نماینده تام‌الاختیار
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده منضم به قانون موافقتنامه جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری عربی سوریه می‌باشد.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی