ماده واحده – موافقتنامه فرهنگی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک سودان مشتمل بر یک مقدمه و دوازده ماده که در تاریخ ۹ اسفند ماه ۱۳۵۲ (۲۸ فوریه ۱۹۷۴) بین نمایندگان مختار دو دولت در تهران به امضاء رسیده است تصویب و اجازه مبادله اسناد تصویب آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز چهارشنبه ۱۳۵۳.۸.۱ در جلسه روز یکشنبه هفدهم آذرماه یک هزار و سیصد و پنجاه و سه شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی
موافقتنامه فرهنگی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک سودان
دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک سودان نظر به علاقه‌ای که به تحکیم روابط دوستی و همکاری فیمابین در زمینه امور آموزش و پرورش و علوم و فرهنگ دارند و به منظور تشیید مناسبات و توسعه و بسط روابط معنوی و اخوت اسلامی دو کشور و حفظ این علایق تصمیم به‌انعقاد این موافقتنامه گرفته و نمایندگان تام‌الاختیار خود را که ذیل این موافقتنامه را امضاء نموده‌اند برای این منظور تعیین کردند.
نمایندگان دولتین پس از مبادله اختیارنامه‌های خود که در کمال صحت و اعتبار بود به شرح زیر موافقت نمودند:
ماده اول – طرفین متعاهدین کوشش خواهند نمود مناسبات و روابط فرهنگی فیمابین را توسعه داده و مردم خود را به فرهنگ و تمدن طرف دیگر آشنا سازند. مشروط بر این که این امر با قوانین و مقررات دو دولت مغایرت نداشته باشد.
ماده دوم – طرفین متعاهدین بازدید دانشمندان و استادان و دانشجویان و اعضای انجمنهای فرهنگی دو کشور را تشویق نموده تسهیلات ممکنه را‌جهت بازدید آنان از موزه‌ها و آثار تاریخی و کتابخانه‌ها و مؤسسات فرهنگی و غیره فراهم می‌سازند.
ماده سوم – طرفین متعاهدین مبادله استادان و معلمان را طبق شرایطی که نسبت به آن توافق خواهند نمود تشویق می‌نمایند.
ماده چهارم – طرفین متعاهدین مبادله بورسهای تحصیلی و کارآموزی فنی را تشویق می‌نمایند.
ماده پنجم – طرفین متعاهدین برای تعیین ارزش گواهینامه‌های تحصیلی و درجات علمی که از طرف دانشگاهها و آموزشگاههای دو کشور داده می‌شود اقدامات لازم را به عمل خواهند آورد.
ماده ششم – طرفین متعاهدین تسهیلات لازم را در مورد دانشجویان یکدیگر برای ادامه تحصیلات و دنبال کردن بررسیها در زمینه‌های مختلف ادبی -علمی – دینی و فنی فراهم می‌سازند.
ماده هفتم – هر یک از طرفین متعاهدین تسهیلات ممکنه را جهت مؤسسات فرهنگی طرف مقابل در کشور خود طبق قوانین و مقررات داخلی فراهم می‌سازند.
ماده هشتم – طرفین متعاهدین تسهیلات لازم را برای معرفی فرهنگ و تمدن طرف مقابل در کشور خود به وسیله مبادله کتب و نشریه‌های فرهنگی و ترجمه آنها و ایراد سخنرانی و تشکیل نمایشگاههای هنری و علمی و ترتیب جشن جهت اجرای موسیقی و نمایشنامه و استفاده از رادیو و تلویزیون و سایر وسایل اطلاعاتی فراهم می‌نمایند.
همچنین طرفین در امور باستان‌شناسی همکاری نموده و اطلاعات و تجربیات خود را در این زمینه مبادله خواهند کرد.
ماده نهم – طرفین متعاهدین بازدید هیأت‌های فرهنگی و آموزشی و مطبوعاتی و هنری و تیم‌های ورزشی و همچنین بازدید هیأتهایی از سازمانهای جوانان و دانشجویان را تشویق می‌نمایند.
ماده دهم – طرفین متعاهدین در زمینه مبارزه با بیسوادی همکاریهای لازم را بالاخص از طریق مبادله اطلاعات و تجربیات خود تشویق خواهند نمود.
ماده یازدهم – طرفین متعاهدین جهانگردی بین دو کشور را تشویق می‌نمایند.
ماده دوازدهم – این موافقتنامه طبق قوانین اساسی دو دولت به تصویب خواهد رسید و از تاریخ مبادله اسناد تصویب که در خرطوم به عمل خواهد آمد، به موقع اجرا گذاشته خواهد شد. این موافقتنامه برای مدت پنج سال منعقد می‌شود و هر یک از طرفین می‌تواند حداقل سه ماه قبل از انقضای مدت فوق با اعلام فسخ به طرف دیگر به اعتبار آن پایان بخشد و الا تا زمانی که یکی از طرفین تمایل خود را به فسخ آن اعلام ننماید همچنان معتبر خواهد‌بود.
به تاریخ ۹ اسفند ۱۳۵۲ برابر ۲۸ فوریه ۱۹۷۴، در شهر تهران این موافقتنامه در دو نسخه به زبان‌های فارسی و عربی تنظیم و هر دو متن متساویاً معتبر می‌باشند.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران
از طرف دولت جمهوری دموکراتیک سودان
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و دوازده ماده منضم به قانون موافقتنامه فرهنگی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک سودان می‌باشد.
رییس مجلس شورای ملی عبدالله ریاضی