ماده ۱ – به منظور فراهم آوردن و گسترش خدمات رفاهی و همچنین ایجاد هماهنگی و نظام مطلوب و اعمال نظارت و راهنمایی نسبت به این قبیل فعالیتها وزارت رفاه اجتماعی برای انجام وظایف زیر تشکیل می‌گردد:
الف – تأمین بیمه درمانی همگانی.
ب – فراهم نمودن تأمینهای اجتماعی از قبیل بیمه‌های اجتماعی و اعطای انواع کمکها به افراد و خانواده‌های نیازمند و ایجاد و گسترش صندوقهای حمایت و برقراری مستمریهای به استثنای صندوقهای بازنشستگی کل کشور و مؤسسات و شرکتهای دولتی.
ج – تأمین خدمات رفاهی برای کلیه گروه‌های سنی و خانواده‌ها از طریق ایجاد و تعمیم مراکز رفاه خانواده، مهدهای کودک، خانه‌ها و باشگاه‌های جوانان و پیران.
د – تأمین خدمات توانبخشی نسبت به معلولین جسمی و روانی و اجتماعی.
ه – نظارت بر سازمانهای رفاهی غیر دولتی و تعیین ضوابط و برنامه‌ها و روشهای دستگاه‌های مزبور و آموزش و راهنمایی لازم.
و – درمان معتادان به مواد مخدر و الکل و توانبخشی آنان.
ز – عضویت در سازمانهای بین‌المللی و شرکت در کنفرانسها و مجامع بین‌المللی که در امور مربوط به مسائل فوق تشکیل می‌شود.
ح – اجرای سایر خدمات رفاهی که بنا به تصویب شورای عالی رفاه اجتماعی به وزارت رفاه اجتماعی محول می‌گردد.
تبصره ۱ – تأمین خدمات موضوع بند ج این ماده در روستاها با وزارت تعاون و امور روستاها خواهد بود.
تبصره ۲ – اسامی سازمانهای مذکور در بند ه این ماده به پیشنهاد وزارت رفاه اجتماعی و تصویب هیأت وزیران تعیین خواهد شد.
تبصره ۳ – مشمولین قانون استخدام نیروهای مسلح شاهنشاهی از شمول این قانون مستثنی بوده و تابع قانون و مقررات خاص خود خواهند بود ولی حق استفاده از امکانات و اقدامات رفاهی وزارت رفاه اجتماعی شامل کلیه افسران، همافران، درجه‌داران و افراد
نیروهای مسلح شاهنشاهی و‌همردیفان آنان و غیر نظامیان (رسمی – پیمانی – روزمزد) و افزارمندان و عائله تحت تکفل آنان اعم از شاغل، بازنشسته و مستمری‌بگیر مانند سایر افراد‌کشور خواهد بود.
ماده ۲ – از تاریخ تصویب این قانون مؤسسات و واحدها و امور زیر:
الف – سازمان بیمه‌های اجتماعی با واحدهای مربوط (از وزارت کار و امور اجتماعی).
ب – بانک رفاه کارگران (از وزارت کار و امور اجتماعی).
ج – سازمان بیمه‌های اجتماعی روستاییان (از وزارت تعاون و امور روستاها).
د – سازمان تأمین خدمات درمانی (از وزارت بهداری).
ه – انجمن توانبخشی (از وزارت کار و امور اجتماعی).
و – اجرای قانون حمایت کارمندان در برابر اثرات ناشی از پیری و ازکارافتادگی و فوت (از وزارت کار و امور اجتماعی).
ز – امور مربوط درمان و توانبخشی معتادان و واحدهای درمانی مربوط (از وزارت بهداری).
ح – امور مربوط به درمان و توانبخشی بیماران روانی و واحدهای درمانی مربوط (از وزارت بهداری).
حسب مورد با بودجه، دارایی، کارکنان، ارکان و شوراهای قانونی از وزارتخانه‌های مربوط منتزع و به وزارت رفاه اجتماعی وابسته و یا منتقل خواهند گردید و یا تحت نظارت وزارت رفاه اجتماعی انجام وظیفه خواهند کرد.
مسئولیت و اختیارات هر یک از وزراء و وزارتخانه‌ها موضوع این ماده طبق قوانین و مقررات مربوط در هر مورد عیناً به وزیر و وزارت رفاه اجتماعی منتقل می‌شود.
تبصره ۱ – سایر تکالیف و خدمات در زمینه‌های رفاهی که به وسیله وزارتخانه‌ها و مؤسسات و دستگاه‌های دولتی انجام می‌گردد به پیشنهاد وزارت رفاه اجتماعی و تصویب هیأت وزیران با کارکنان و اعتبارات مربوط به آنها به این وزارت منتقل می‌شود و کلیه اختیارات و مسئولیتهایی که بر طبق قوانین و مقررات مختلف به وزارتخانه یا وزیر مربوط محول بوده عیناً به وزارت و وزیر رفاه اجتماعی محول می‌گردد.
مدت لازم برای اجرای این تبصره یک سال از تاریخ تصویب این قانون خواهد بود.
تبصره ۲ – وزارت رفاه اجتماعی مجاز است تأمین خدمات درمانی سرپایی بیمه‌شدگان بیمه‌های اجتماعی روستاییان را به وزارت بهداری محول نماید و واحدهای درمانی ایجاد شده در روستاها را با کلیه اموال منقول و غیر منقول و پرسنل مربوط به وزارت بهداری منتقل کند.
در هر منطقه که وزارت رفاه اجتماعی تأمین خدمات درمانی را به وزارت بهداری واگذار می‌کند مراکز مسئول درمانی را به وسائل مقتضی به اطلاع بیمه‌شدگان می‌رساند.
ماده ۳ – ایجاد هماهنگی در مورد فعالیت سازمانهای رفاهی غیر دولتی به عهده شورای عالی رفاه اجتماعی است.
ماده ۴ – شورای عالی رفاه اجتماعی از:
وزیر رفاه اجتماعی.
وزیر بهداری.
وزیر آموزش و پرورش.
وزیر کشور.
وزیر تعاون و امور روستاها.
وزیر کار و امور اجتماعی.
وزیر مشاور و رییس سازمان برنامه و بودجه.
وزیر علوم و آموزش عالی.
مدیر عامل جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران.
مدیر عامل سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی.
تشکیل می‌گردد و اساسنامه آن به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
ماده ۵ – وزارت رفاه اجتماعی مکلف است تسهیلات و کمکهای لازم را برای ایجاد و ادامه فعالیت مؤسسات رفاهی بخش غیر دولتی فراهم سازد و این گونه مؤسسات باید ضوابط و مقررات تعیین شده از طرف وزارت رفاه اجتماعی را رعایت نمایند.
تبصره ۱ – وزارت رفاه اجتماعی مکلف است ضوابط عمومی برای ایجاد مؤسسات رفاهی را تهیه و پس از تصویب هیأت وزیران به مورد اجراء بگذارد.
تبصره ۲ – وزارت رفاه اجتماعی موظف است از ادامه فعالیت مؤسساتی که از اجرای ضوابط و مقررات تعیین شده خودداری کنند جلوگیری نماید.
ماده ۶ – وزارت رفاه اجتماعی در اجرای تکالیف و وظائف مربوط می‌تواند با تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور و تصویب کمیسیونهای مربوط مجلسین مؤسسات مستقل وابسته به خود تشکیل دهد و همچنین تغییرات لازم را در مقررات و تشکیلات و وظائف سازمانها و مؤسسات موجود به عمل آورد.
ماده ۷ – آیین‌نامه‌های اجرایی این قانون توسط وزارت رفاه اجتماعی تهیه و پس از تصویب هیأت وزیران به موقع به اجراء گذارده می‌شود.
ماده ۸ – از تاریخ تصویب این قانون آن قسمت از قوانین و مقررات که با این قانون مغایر است ملغی می‌باشد.
قانون فوق مشتمل بر هشت ماده و هفت تبصره پس از تصویب مجلس سنا در جلسه فوق‌العاده روز دوشنبه ۱۳۵۳.۴.۲۴، در جلسه فوق‌العاده روز سه‌شنبه اول مرداد ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و سه شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی