ماده 1 – به منظور توسعه و پیشبرد امور بازرگانی داخلی و خارجی در چهارچوب سیاستهای اقتصادی کشور، وزارت بازرگانی برای انجام وظایف زیر تشکیل می‌شود:
الف – تنظیم و اجرای سیاستها، خط مشی‌ها و مقررات بازرگانی کشور.
ب – تهیه و اجرای برنامه‌ها و طرح‌های توسعه بازرگانی داخلی و خارجی.
ج – انعقاد قراردادهای بازرگانی با کشورهای خارجی، با رعایت مقررات مربوط.
د – تهیه و تدوین نظامات و مقررات واردات و صادرات و نظارت بر اجرای آن با توجه به سیاست حمایت از تولیدات داخلی و حمایت از مصرف‌کننده.
ه – نظارت و حفظ تعادل بهای تولیدات داخلی و کالاهای وارده به کشور و بررسی شرایط تولید و توزیع تا مرحله مصرف.
و – ایجاد تسهیلات و تهیه تجهیزات لازم برای واردات و توسعه صادرات و ایجاد هماهنگی بین فعالیتها و خدمات مورد نیاز بازرگانی داخلی و‌خارجی کشور.
ز – تنظیم ضوابط و مقررات مربوط به نحوه ارائه خدمات مورد نیاز بازرگانی داخلی و خارجی کشور.
ح – اقدام با بازاریابی و تشکیل نمایشگاه‌های داخلی و بین‌المللی.
ط – قبول عضویت و شرکت در سازمانها و مجامع بین‌المللی مربوط به امور بازرگانی.
ی – تنظیم ضوابط و اجرای مقررات مربوط به تشویق صادرات.
ماده 2 – مرکز توسعه صادرات ایران، شرکت سهامی معاملات خارجی، شرکت سهامی فرش ایران، شرکت سهامی نمایشگاه‌های بین‌المللی ایران و صندوق ضمانت صادرات به وزارت بازرگانی وابسته می‌شود و کلیه وظایف، اختیارات و مسئولیتهای وزیر و وزارت اقتصاد در مورد مؤسسات مذکور‌در این ماده به وزیر و وزارت بازرگانی منتقل می‌گردد.
تبصره – شرکت حمل و نقل ایران و شوروی به وزارت راه و ترابری وابسته می‌گردد.
ماده 3 – اختیارات و تکالیفی که طبق اساسنامه قانونی شرکت سهامی بیمه ایران به عهده وزیر دارایی بوده به وزیر بازرگانی محول می‌گردد.
تبصره – بانک بیمه ایران کماکان وابسته به شرکت سهامی بیمه ایران خواهد بود.
ماده 4 – سازمان غله و قند و شکر و چای کشور با کلیه وظائف، تشکیلات، کارکنان، اعتبار، دارایی و تعهدات از وزارت تعاون و امور روستاها منتزع و به وزارت بازرگانی وابسته می‌شود.
مسئولیتها و اختیارات وزیر و وزارت تعاون و امور روستاها در مورد سازمان مذکور به وزیر و وزارت بازرگانی محول می‌گردد. مدیر عامل و رییس هیأت مدیره این سازمان سمت معاونت وزارت بازرگانی را خواهد داشت.
تبصره – وزارت بازرگانی مکلف است ظرف 6 ماه پس از تصویب این قانون در اساسنامه سازمان غله و قند و شکر و چای کشور تجدید نظر لازم نموده و اساسنامه‌های جدیدی برای تصویب کمیسیونهای مربوط مجلسین تقدیم دارد.
هر گونه تغییر و تجدید نظر در اساسنامه‌های مذکور نیز پس از تصویب کمیسیونهای مربوط مجلسین قابل اجرا خواهد بود.
ماده 5 – به منظور بررسی و تعدیل و تعیین قیمت تولیدات داخلی و کالاهای وارداتی مرکز بررسی قیمتها وابسته به وزارت بازرگانی تشکیل می‌شود. وزارت بازرگانی مکلف است ظرف شش ماه از تاریخ تصویب این قانون اساسنامه این مرکز را تنظیم و با تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور پس از تصویب کمیسیونهای مربوط مجلسین به موقع اجراء بگذارد.
[اساسنامه مرکز بررسی قیمتها]
ماده 6 – کلیه وظایف و اختیارات وزیر و وزارت کشور در مورد قانون نظام صنفی مصوب خرداد ماه 1350 به وزیر و وزارت بازرگانی واگذار می‌شود. همچنین ریاست هیأت عالی نظارت بر اتاقهای اصناف با وزیر بازرگانی خواهد بود.
ریاست کمیسیون نظارت در شهرستانها را رییس اداره بازرگانی عهده‌دار می‌شود و در نقاطی که اداره بازرگانی نباشد یکی از مقامات دولتی محل به پیشنهاد وزیر بازرگانی و تأیید وزیر مربوط این وظیفه را به عهده خواهد گرفت
تبصره – امور مربوط به انتخابات اتحادیه‌های صنفی کماکان طبق ماده 54 قانون نظام صنفی بر مبنای آیین‌نامه تدوینی از طرف وزارت کشور خواهد بود.
ماده ۷ – وزارت بازرگانی می‌تواند به منظور تأمین خدمات بازرگانی، شرکت یا شرکتهایی تأسیس و آنها را به طریق بازرگانی اداره نماید. اساسنامه این شرکتها پس از تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور به تصویب کمیسیونهای مربوط مجلسین خواهد رسید.
وزارت بازرگانی همچنین می‌تواند در اجرای وظایف قانونی خود در مؤسسات و شرکتهایی که خدمات بازرگانی انجام می‌دهند سرمایه‌گذاری یا مشارکت نماید.
[اساسنامه سازمان گسترش خدمات بازرگانی]
ماده 8 – وزارت بازرگانی مکلف است سازمان تفصیلی خود را طبق تبصره 2 ماده 8 قانون استخدام کشوری تهیه و پس از تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور به موقع به اجراء بگذارد.
قانون فوق مشتمل بر هشت ماده و چهار تبصره پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز یکشنبه 16 تیر ماه 1353 در جلسه فوق‌العاده روز دوشنبه بیست و چهارم تیرماه یک هزار و سیصد و پنجاه و سه شمسی به تصویب مجلس سنا رسید.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی