آیین‌نامه تعیین مرجع گواهی وکالت در دعاوی در ممالکی که دولت ایران در آن نمایندگی سیاسی یا کنسولی ندارد

تاریخ انتشار: ۱۳۵۲/۰۳/۳۰

شماره ۲۱۲۵ – ۱۳۵۲/۳/۱۹


ماده یک – در اجرای ماده ۶۰ قانون آیین دادرسی مدنی که مقرر داشته است:
(مرجع گواهی وکالتنامه اشخاص مقیم در کشورهای فاقد سیاسی یا کنسولی ایران، در آیین‌نامه وزارت دادگستری معین خواهد شد.)
مرجع گواهی وکالتنامه‌های موضوع ماده مذکور به شرح زیر تعیین و اعلام می‌شود:
۱- در صورتی که دولت ایران یا دولت محل تنظیم وکالت نامه یا هر دو دولت حفاظت منافع اتباع خود را در قلمرو دولت دیگر به نمایندگی سیاسی یا کنسولی دولت یا دولتهای ثالثی واگذار نموده باشند وکالتنامه باید به گواهی یکی از نمایندگیهای حافظ منافع مذکور برسد .
۲- در صورتی که دولت محل تنظیم وکالتنامه در ایران نمایندگی سیاسی یا کنسولی داشته باشند وکالتنامه باید به گواهی این نمایندگی برسد .
۳- در صورتی که هر یک از دولتین ایران و دولت محل تنظیم وکالتنامه یا هر دو دولت در قلمرو یکدیگر انجام امور کنسولی اتباع خود را به نمایندگی سیاسی یا کنسولی خود در قلمرو دولت ثالثی واگذار کرده باشند وکالتنامه باید به گواهی یکی از این دو نمایندگی برسد .
۴- در صورتی که هیچ یک از دولتین ایران و دولت محل تنظیم وکالتنامه امور کنسولی اتباع خود را به نمایندگی خود در قلمرو دولت ثالثی واگذار نکرده باشند وکالتنامه باید قبلا از طرف وزارت امور خارجه دولت ثالثی که هر دو دولت در قلمرو آن نمایندگی سیاسی یا کنسولی دارند گواهی شود و سپس به تصدیق نمایندگی ایران در قلمرو آن دولت برسد .


ماده دو – در کلیه موارد مذکور مقررات مواد ۹۶۹ و ۱۲۹۵ و ۱۲۹۶ قانون مدنی لازم الرعایه خواهند بود.

وزیر دادگستری – صادق احمدی