ماده واحده – موافقتنامه همکاری علمی و فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری سوسیالیستی رومانی مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده که در تاریخ ۹ آبان ماه ۱۳۵۰ برابر با ۳۱ اکبر ۱۹۷۱ بین نمایندگان مختار دو دولت در تهران به امضاء رسیده است تصویب و اجازه مبادله اسناد تصویب آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز دوشنبه ۱۳۵۱.۱.۲۱ در جلسه روز سه‌شنبه دوم خردادماه یک هزار و سیصد و پنجاه و یک شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی
موافقتنامه همکاری علمی و فنی
بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری سوسیالیستی رومانی
دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری سوسیالیستی رومانی
نظر به علاقه‌ای که به تحکیم و توسعه همکاریهای علمی و فنی بین کشورهای خود دارند
بر اساس احترام به اصول استقلال و حاکمیت و عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر و برخورداری از تساوی حقوق و رعایت منافع متقابل مصمم به عقد موافقتنامه شده و بدین منظور نمایندگان مختار خود را تعیین نمودند.
دولت شاهنشاهی ایران.
جناب آقای عباسعلی خلعتبری وزیر امور خارجه
دولت جمهوری سوسیالیستی رومانی.
جناب آقای گئورگ سیوآرا رییس شورای ملی علوم و تکنولوژی.
نامبردگان پس از مبادله اختیارنامه‌های خود که در کمال صحت و اعتبار بود در موارد ذیل موافقت نمودند:
ماده ۱ – طرفین متعاهدین همکاری علمی و فنی خود را در کلیه مواردی که متضمن منافع کشورهایشان باشد توسعه خواهند بخشید.
ماده ۲ – همکاری علمی و فنی طرفین متعاهدین شامل موارد ذیل می‌باشد:
1 – اعزام کارشناسان و متخصصین و تکنیسین‌ها در زمینه‌های علمی و فنی و کشاورزی.
2 – پذیرفتن اشخاصی که به منظور کسب تخصص و یا جمع‌آوری مدارک و اسناد فنی و علمی اعزام می‌گردند.
3 – اعزام کارشناسان بر حسب تقاضا به منظور معاضدت در زمینه طرح‌های توسعه اقتصادی و صنعتی و کشاورزی.
4 – مبادله اطلاعات و نشریات در زمینه‌های علمی و فنی و کشاورزی.
5 – هر نوع همکاری علمی و فنی دیگری که مورد توافق طرفین متعاهدین قرار گیرد.
ماده ۳ – اشخاصی که به موجب مقررات موافقتنامه حاضر به کشور هر یک از متعاهدین اعزام می‌گردند فعالیتهای خود را به وظایفی که در حدود مأموریتشان گنجانیده شده است محدود کرده و از هر گونه دخالت در امور داخلی و خارجی کشور پذیرنده خودداری خواهند نمود.
ماده ۴ – هر یک از متعاهدین متخصصین و کارشناسان و تکنیسین‌های طرف متقابل را از کلیه تسهیلاتی که جهت انجام وظایفشان لازم باشد برخوردار خواهد ساخت.
متخصصین و کارشناسان و تکنیسین‌هایی که به موجب موافقتنامه حاضر اعزام می‌شوند فعالیتهای خود را منحصراً در محدوده قوانین و قواعد جاریه کشور پذیرنده اعمال خواهند نمود.
ماده ۵ – هر یک از طرفین متعهد می‌گردد بدون کسب موافقت قبلی طرف متقابل اطلاعات مربوط به نتایج همکاری علمی و فنی و همچنین هدفهای اقتصادی کشور دیگر را که در اختیار مأمورین اعزامی وی قرار گرفته است به کشور ثالثی منتقل ننماید.
ماده ۶ – به منظور اجرای موافقتنامه حاضر پروتکل‌هایی بین مؤسسات ذیصلاحیت متعاهدین که به توسط دو طرف تعیین می‌گردند منعقد خواهد شد.
در صورت لزوم می‌توان در هر مورد به خصوص قراردادهایی بین تشکیلات – مؤسسات و شرکتهای دو طرف منعقد ساخت.
پروتکل‌ها و قراردادهای مزبور شامل نکات مشروحه خواهد بود:
هدف و شرایط همکاری – نحوه انجام پرداختها – میزان حقوق کارشناسان و متخصصین و تکنیسین‌ها و نیز کلیه اموری که به اجرای همکاری مزبور مربوط باشد.
ماده ۷ – طرفین متعاهدین به منظور تشکیل همکاری علمی و فنی فیمابین موافقت دارند کمیسیون علمی مختلطی مرکب از تعداد مساوی نماینده دو طرف تشکیل گردد – کمیسیون متناوباً در پایتخت هر کشور تشکیل جلسه می‌دهد و ریاست آن با نماینده کشور میزبان خواهد بود.
ماده ۸ – موافقتنامه حاضر پس از تصویب قانونی متعاهدین از تاریخ آخرین اعلام تصویب نافذ می‌گردد. این موافقتنامه به مدت سه سال از تاریخ لازم‌الاجرا شدن معتبر خواهد بود و در پایان این مدت به طور ضمنی برای مدت سه سال دیگر تمدید می‌گردد مشروط بر آن که هیچیک از طرفین نیت خود را دال بر فسخ آن شش ماه قبل از پایان مدت اعتبار به طرف دیگر کتباً اعلام ننموده باشد.
در انقضای مدت اعتبار این موافقتنامه طرفین متعاهدین نسبت به اختتام برنامه‌هایی که طی مدت اعتبار موافقتنامه آغاز گردیده است توافق خواهند نمود.
بناء علیهذا نمایندگان مختار طرفین متعاهدین این موافقتنامه را امضاء و به مهر خود ممهور نمودند.
در تاریخ نهم آبان ۱۳۵۰ برابر ۳۱ اکتبر ۱۹۷۱ در شهر تهران در دو نسخه به زبانهای فارسی و رومانی و فرانسه تدوین گردید. در صورت بروز اختلاف در تفسیر متن فرانسه مناط اعتبار خواهد بود.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران
از طرف دولت جمهوری سوسیالیستی رومانی
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده منضم به قانون موافقتنامه همکاری علمی و فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری سوسیالیستی رومانی می‌باشد.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی