ماده واحده – موافقتنامه همکاری علمی و فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری ایتالیا که شامل یک مقدمه و هشت ماده می‌باشد و در تاریخ ۲۶ شهریور ماه ۱۳۴۹ برابر ۱۷ دسامبر ۱۹۷۰ در تهران به امضای نمایندگان مختار دو دولت رسیده است تصویب و به دولت اجازه مبادله اسناد تصویب آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز ۱۳۴۹.۱۱.۲۰ در جلسه روز دوشنبه سی‌ام فروردین ماه یک هزار و سیصد و پنجاه شمسی به تصویب مجلس سنا رسید.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی
موافقتنامه همکاری علمی و فنی دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری ایتالیا
نظر به علاقه‌ای که به توسعه همکاری علمی و فنی بین دو کشور دارند در موارد زیر توافق نمودند:
ماده ۱ – طرفین متعاهدین تعهد می‌نمایند که تحقق برنامه‌های همکاری علمی و فنی را با توجه به هدفهای عمران اقتصادی و اجتماعی ایران تشویق و تسهیل نمایند. و در اجرای موافقتنامه حاضر که اساس کار قرار خواهد گرفت، موضوع شرایط همکاری فیمابین را به وسیله اقدامات تکمیلی تعیین کنند.
ماده ۲ – به موجب همکاری علمی و فنی پیش‌بینی شده در ماده ۱ دولت جمهوری ایتالیا تعهد می‌نماید که بنا به تقاضای دولت شاهنشاهی ایران امور زیر را تسهیل نماید:
الف – اعطای بورسهای تحصیلی و کارآموزی تخصصی – طبق شرایطی که با توافق طرفین تعهد خواهد شد.
ب – اعزام کارشناس – معلم و تکنیسینهای ایتالیایی.
ج – اعزام داوطلبان خدمات کشوری.
د – تهیه مطالعات و طرح‌هایی که ممکن است به عمران اقتصادی و اجتماعی ایران کمک نماید.
ه – هر نوع همکاری علمی و فنی دیگری که بین دو طرف توافق گردد.
ماده ۳ – حقوق کارشناسان و معلمین و تکنیسین‌هایی که طبق ماده ۲ مأمور خدمت در ایران می‌شوند جزئاً یا کلاً به عهده دولت جمهوری ایتالیا خواهد بود.
نحوه تقسیم تعهدات دو دولت به وسیله ترتیبات خاصی تعیین خواهد شد.
ماده ۴ – دولت شاهنشاهی ایران تعهد می‌کند تدابیر لازم را اتخاذ نماید، تا کارشناسان و معلمین و تکنیسین‌هایی که طبق ماده ۲ به ایران فرستاده می‌شوند بعد از مدت معینی جای خود را به ایرانیان واجد شرایط بسپارند از این نظر دولت شاهنشاهی ایران مراقبت خواهد کرد که تعداد کافی از اتباع ایران به همکاری با کارشناسان و معلمین و تکنیسینهای ایتالیایی گمارده شوند تا از میان آنان افرادی که باید جانشین متخصصین و معلمین و تکنیسین‌ها گردند انتخاب و تحت تعلیم قرار گیرند.
ماده ۵ – دولت شاهنشاهی ایران اموالی را که دولت جمهوری ایتالیا به موجب موافقتنامه حاضر اعطا می‌نماید از هر نوع حقوق وارداتی و دیگر هزینه‌های مالیاتی معاف خواهد داشت.
ماده ۶ – دولت شاهنشاهی ایران اثاثه منزل و لوازم شخصی متعلق به افرادی که به موجب موافقتنامه حاضر به ایران اعزام می‌شوند و همچنین اثاثه و لوازم شخصی خانواده آنها را که برای استقرار اولیه به ایران وارد می‌نمایند از هر نوع حقوق گمرکی و عوارض دیگر مربوط به ورود یا خروج کالا و هر نوع مالیات دیگر معاف می‌نماید مشروط بر اینکه اثاثه و لوازم شخصی مذکور با احتیاجات افراد مزبور در مدت خدمت آنان متناسب باشد. این معافیت بالاخص شامل یک دستگاه اتومبیل خواهد بود که متخصصین و معلمین و تکنیسینهای ایتالیایی برای استفاده شخصی به ایران وارد می‌نمایند.
به‌علاوه افرادی که به موجب موافقتنامه حاضر به ایران فرستاده می‌شوند از پرداخت مالیات در ایران نسبت به حقوق و مواجب و دیگر مزایایی که به‌عهده دولت جمهوری ایتالیا است معاف می‌باشند.
به طور کلی دولت شاهنشاهی ایران در مورد افراد ایتالیایی که مشمول موافقتنامه حاضر قرار می‌گیرند و نیز خانواده و اموال و وجوه و حقوق آنان، لااقل مقررات آیین‌نامه قانونی مورخ ۲۳ تیر ماه ۱۳۴۵ (۱۴ ژوئیه ۱۹۶۶) ناظر بر مزایا و معافیت‌های کارشناسان خارجی را که در اجرای تبصره ۳۷ قانون بودجه سال ۱۳۴۴ تنظیم شده است یا قوانین و مقررات مساعدتری را که ممکن است بعد از امضای موافقتنامه حاضر وضع گردد اجرا می‌نماید. افراد‌مذکور می‌توانند در پایان مأموریت خود وجوهی را که به ریال از طرف ادارات ایرانی استفاده کننده از خدمات آنان پرداخته شده است آزادانه انتقال دهند.
امور مربوط به تعیین میزان و ترتیب پرداخت مال‌الاجاره متناسب جهت اشخاص مذکور و خانواده آنها و همچنین امور مربوط به هزینه‌ها و فوق‌العاده‌های مسافرتهای رسمی و دیگر حق‌الزحمه‌های اضافی از طریق ترتیبات خاص معین خواهد شد.
ماده ۷ – به منظور اجرای موافقتنامه حاضر دو دولت تصمیم گرفته‌اند یک کمیسیون مختلط مرکب از نمایندگان خود به وجود آورند. کمیسیون مزبور تدابیری را که از نظر اجرای موافقتنامه حاضر مقتضی بداند جهت تصویب به دو دولت تسلیم خواهد کرد.
ماده ۸ – موافقتنامه حاضر پانزده روز بعد از مبادله اسناد تصویب به مرحله اجرا در خواهد آمد و مدت دو سال معتبر خواهد بود و بعداً به طور ضمنی برای دورهای جدید دوساله تمدید خواهد شد مگر اینکه یکی از طرفین متعاهدین آن را با اخطار کتبی شش‌ماهه فسخ نماید.
در چنین حالتی طرفین از طریق ترتیبات خاصی نسبت به اموری که انجام آن به موجب موافقتنامه حاضر شروع شده است تصمیم خواهند گرفت.
تهران به تاریخ ۱۷ سپتامبر ۱۹۷۰ برابر ۲۶ شهریور ۱۳۴۹ در دو نسخه به زبانهای فارسی و ایتالیایی و فرانسه تنظیم شد. در صورت بروز اختلاف در تفسیر متن فرانسه مناط اعتبار خواهد بود.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران
از طرف دولت جمهوری ایتالیا
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده منضم به قانون موافقتنامه همکاری علمی و فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری ایتالیا می‌باشد.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی