ماده واحده – موافقتنامه فرهنگی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری عراق که مشتمل بر یک مقدمه و شانزده ماده می‌باشد و در تاریخ چهارم تیرماه ۱۳۴۷ برابر ۲۵ ژوئن ۱۹۶۸ در تهران به امضاء نمایندگان مختار دولتین رسیده است تصویب و به دولت اجازه داده می‌شود اسناد تصویب آن را مبادله نماید.
قانون بالا مشتمل بر یک ماده و موافقتنامه ضمیمه آن که در جلسه روز یک شنبه دوازدهم آبان ماه یک هزار و سیصد و چهل و هفت به تصویب مجلس شورای ملی رسیده بود در جلسه روز دوشنبه هیجدهم آذرماه یک هزار و سیصد و چهل و هفت شمسی به تصویب مجلس سنا رسید.
نایب رییس مجلس سنا – عباس مسعودی
موافقتنامه فرهنگی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری عراق
دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری عراق نظر به علاقه‌ای که به تحکیم روابط دوستی و همکاری دو کشور در زمینه امور آموزش و پرورش و علوم و فرهنگ دارند و به منظور تشیید مناسبات و توسعه و بسط روابط معنوی و اخوت اسلامی دو کشور و حفظ این علائق تصمیم به انعقاد این موافقتنامه گرفته و نمایندگان تام‌الاختیار خود را که ذیل این موافقتنامه را امضاء نموده‌اند برای این منظور تعیین کردند.
نمایندگان دولتین پس از مبادله اختیارنامه‌های خود که در کمال صحت و اعتبار بود به شرح زیر موافقت نمودند:
ماده اول – طرفین متعاهدین کوشش خواهند نمود مناسبات و روابط فرهنگی بین دو کشور را با تمام وسائل توسعه داده و مردم هر یک از دو کشور را به فرهنگ و تمدن کشور دیگر آشنا سازند مشروط بر این که این امر با قوانین و مقررات هر یک از دو دولت مغایرت نداشته باشد.
ماده دوم – طرفین متعاهدین بازدید دانشمندان و استادان و دانشجویان و اعضای انجمنهای فرهنگی دو کشور را تشویق نموده تسهیلات ممکنه را جهت بازدید آنان از موزه‌ها و آثار تاریخی و کتابخانه‌ها و مؤسسات فرهنگی و غیره فراهم می‌سازند.
ماده سوم – طرفین متعاهدین مبادله استادان و معلمان را طبق شرایطی که نسبت به آن توافق خواهند نمود تشویق می‌نمایند.
ماده چهارم – طرفین متعاهدین مبادله بورس‌های تحصیلی و کارآموزی را تشویق می‌نمایند.
ماده پنجم – طرفین متعاهدین برای تعیین ارزش گواهینامه‌های تحصیلی و درجات علمی که از طرف دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های دو کشور داده می‌شود اقدامات لازم را به عمل خواهند آورد.
ماده ششم – طرفین متعاهدین تسهیلات و کمکهای لازم را در مورد دانشجویان یکدیگر برای ادامه تحصیلات و دنبال کردن بررسیها در زمینه‌های مختلف ادبی – علمی – دینی و فنی فراهم می‌سازند.
ماده هفتم – هر یک از طرفین متعاهدین تسهیلات ممکنه را جهت تأسیس مدارس و مؤسسات فرهنگی بیشتر طرف مقابل در کشور خود طبق قوانین و مقررات داخلی فراهم می‌سازند.
ماده هشتم – طرفین متعاهدین سعی خواهند نمود تسهیلات لازمه را جهت مسافرت علماء و طلاب علوم دینی به کشور یکدیگر جهت ایراد سخنرانی در علوم اسلامی فراهم نمایند.
مشروط بر این که با قانون اساسی دو دولت و سیاست کلی آنان مغایرتی نداشته باشد.
ماده نهم – طرفین متعاهدین تسهیلات لازمه را برای معرفی فرهنگ و تمدن کشور طرف مقابل در کشور خود به وسیله مبادله کتب و نشریه‌های فرهنگی و ترجمه آنها و ایراد سخنرانی و تشکیل نمایشگاه‌های هنری و علمی و ترتیب جشن جهت اجرای موسیقی و نمایشنامه و استفاده از رادیو و تلویزیون و سایر وسایل اطلاعاتی فراهم می‌نمایند
همچنین طرفین در امور باستانشناسی همکاری نموده و اطلاعات و تجربیات خود را در این زمینه مبادله خواهند کرد.
ماده دهم – طرفین متعاهدین بازدید هیأت‌های فرهنگی و آموزشی و مطبوعاتی و هنری و تیم‌های ورزشی و سازمان‌های جوانان و دانشجویان را تشویق می‌نمایند.
ماده یازدهم – طرفین متعاهدین تمام کتب و لوازم فرهنگی و مدارس و وسایل سمعی و بصری و سایر مطبوعات و نشریه‌ها و ساختمان‌های مدارس و مؤسسات فرهنگی را از کلیه مالیات‌ها و عوارض گمرکی و شهرداری معاف داشته و آموزگاران و کارمندان فرهنگی را که از کشور یکی از طرفین متعاهدین به کشور دیگر اعزام می‌گردند از کلیه مالیات‌ها و عوارض مربوط به فوق‌العاده و حقوق معاف خواهند داشت و در مورد اثاثیه و لوازم شخصی آنان سعی خواهند کرد در حدود مقررات داخلی تسهیلات را فراهم نمایند.
ماده دوازدهم – طرفین متعاهدین در زمینه مبارزه علیه بی‌سوادی همکاریهای لازم را بالاخص از طریق مبادله اطلاعات و بررسی تجربیات خود تشویق خواهند نمود.
ماده سیزدهم – طرفین متعاهدین سیاحت بین دو کشور را تشویق می‌نمایند.
ماده چهاردهم – هر یک از طرفین به طرف دیگر اجازه می‌دهد که در قلمرو خود اراضی و ساختمان‌های مناسبی برای آموزشگاهها و مؤسسات فرهنگی خود طبق قوانین و مقررات معمول خریداری نماید.
ماده پانزدهم – کمیسیون مشترکی جهت تعقیب و اجرای این موافقتنامه تشکیل می‌شود و عنداللزوم جلسات خود را در پایتخت دولتین متعاهدین متناوباً تشکیل خواهد داد.
این کمیسیون اوضاع و مشکلات آموزشگاه‌های هر یک از طریق طرفین متعاهد در قلمرو دولت دیگر را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد.
ماده شانزدهم – این موافقتنامه طبق قوانین اساسی دو دولت به تصویب خواهد رسید و از تاریخ مبادله اسناد تصویب که در بغداد به عمل خواهد آمد به موقع اجراء گذاشته خواهد شد.
این موافقتنامه برای مدت پنج سال منعقد می‌شود و هر یک از طرفین می‌توانند حداقل سه ماه قبل از انقضای مدت فوق با اعلام فسخ به طرف دیگر به اعتبار آن پایان بخشد والا تا زمانی که یکی از طرفین تمایل خود را به فسخ آن اعلام ننماید همچنان معتبر خواهد بود.
به تاریخ ۴ تیر ماه ۱۳۴۷ برابر ۲۵ ژوئن ۱۹۶۸ در شهر تهران.
این موافقتنامه در دو نسخه به زبان‌های فارسی و عربی تنظیم و هر دو متن متساویاً معتبر می‌باشد.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران
از طرف دولت جمهوری عراق
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و شانزده ماده منضم به قانون موافقتنامه فرهنگی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری عراق است.
نایب رییس مجلس سنا – عباس مسعودی