ماده واحده – “موافقتنامه مربوط به استقرار ترتیبات موقت برای یک سیستم تجاری جهانی ماهواره‌های مخابراتی” مورخ ۲۰ اوت ۱۹۶۴ مشتمل بر‌یک مقدمه و پانزده ماده تصویب و به دولت اجازه داده می‌شود سند الحاق آن را تسلیم و مقررات اجرایی مربوط را امضاء نماید.
میزان سرمایه‌گذاری دولت شاهنشاهی در کنسرسیوم مربوط حداکثر تا چهار صد هزار دلار ممالک متحده آمریکا خواهد بود.
سرمایه دولت در کنسرسیوم مزبور از محل اعتبارات وزارت پست و تلگراف و تلفن در برنامه عمرانی چهارم به اقساطی که بر اساس مقررات و محاسبات کنسرسیوم تعیین می‌شود پرداخت خواهد شد.
تبصره ۱ – نمایندگان دولت شاهنشاهی ایران در کنسرسیوم مزبور از طرف وزارت پست و تلگراف و تلفن انتخاب و معرفی خواهند شد.
تبصره ۲ – وزارت پست و تلگراف و تلفن مجاز است از درآمد حاصله از سرمایه‌گذاری در کنسرسیوم مزبور جهت پرداخت اقساط تعهد شده دولت استفاده نماید.
قانون بالا مشتمل بر یک ماده و دو تبصره که در جلسه روز پنجشنبه بیست و سوم خرداد ماه یک هزار و سیصد و چهل و هفت به تصویب مجلس شورای ملی رسیده بود در جلسه روز چهارشنبه دوازدهم تیر ماه یک هزار و سیصد و چهل و هفت شمسی به تصویب مجلس سنا رسید.
نایب رییس مجلس سنا – دکتر سید محمد سجادی
موافقتنامه استقرار ترتیبات موقت برای یک سیستم تجاری جهانی ماهواره مخابراتی
دولتهای امضاکننده این “موافقتنامه”
با توجه به اصل مصرحه در تصمیم شماره ۱۶.۱۷۲۱ مجمع عمومی ملل متحد دائر به قرار دادن امکانات مخابراتی به وسیله ماهواره‌ها به محض عملی بودن آن در اشل جهانی و بر اساس عدم تمایز در اختیار ملل جهان.
به سبب تمایل به استقرار یک سیستم تجاری جهانی ماهواره مخابراتی واحد به عنوان قسمتی از شبکه توسعه یافته جهانی مخابرات که خدمات مخابراتی کافی به همه مناطق جهان تعمیم داده و در استقرار صلح و تفاهم ملل سهیم باشد:
مصمم به این که از طریق پیشرفته‌ترین تکنولوژی موجود مؤثرترین و باصرفه‌ترین خدمات مخابراتی ممکن را که منطبق با بهترین و معقولترین روش استفاده از طیف فرکانسهای رادیویی باشد در اختیار همه ملل جهان بگذارند:
معتقد به اینکه مخابرات از راه ماهواره باید به طریقی سازمان داده شود که به همه کشورها اجازه استفاده از سیستم جهانی داده و به کشورهایی که مایل به سرمایه‌گذاری در سیستم باشند در طرح، ساختمان (به انضمام تهیه وسائل و دستگاهها) استقرار، نگهداری، بهره‌برداری و مالکیت سیستم امکان مشارکت بدهد:
معتقد به این که مرجح است ترتیبات موقت به منظور استقرار یک سیستم واحد تجاری جهانی، ماهواره مخابراتی در اسرع فرصت عملی داده شود تا ترتیبات قطعی سازمان این چنین سیستمی بعداً تدوین گردد:
به ترتیب زیر موافقت می‌نمایند:
ماده ۱ – الف – طرفهای این “موافقتنامه” یا یکدیگر همکاری خواهند کرد تا بر طبق اصول مصرحه در مقدمه این “ موافقتنامه” برای طرح، ساختمان و استقرار و نگهداری و بهره‌برداری “قسمت فضایی” سیستم تجاری جهانی ماهواره مخابراتی که شامل موارد زیر است اقدام شود:
1 – یک مرحله آزمایشی و بهره‌برداری که پیشنهاد می‌شود در آن از یک یا چند ماهواره که در مدار سنکرون در سال ۱۹۶۵ قرارداده شود استفاده گردد.
2 – مراحل بعدی که در آن از ماهواره‌هایی که انواع آن بعداً تعیین خواهد شد به منظور حصول پوشش اولیه جهانی در نیمه دوم سال ۱۹۶۷ استفاده شود.
3 – انجام توسعه‌ها و بهبود در موارد فوق طبق تصمیم که “کمیته” متشکل بر اساس ماده ۴ این “موافقتنامه” ممکن است بنا به مقررات ماده ۶ این”موافقتنامه” اتخاذ کند.
ب – در این “موافقتنامه”:
1 – “قسمت فضایی” شامل ماهواره‌های مخابراتی و وسائل ردگیری، کنترل فرمان و دیگر وسائل و دستگاههای لازم برای کار ماهواره‌های مخابراتی است.
2 – منظور از “طرح” و ساختمان، تحقیقات نیز می‌باشد.
ماده ۲ –
الف – هر یک از طرفین موافقتنامه باید یا رأساً و یا طریق تعیین یک واحد مخابراتی عمومی یا خصوصی “موافقتنامه مخصوص” را که اضافه بر موافقتنامه حاضر منعقد می‌شود و همزمان با این موافقتنامه برای امضاء گشایش می‌یابد امضاء نمایند.
رابطه بین هر یک از این واحدهای مخابراتی و طرف مربوطه قرارداد که آن را تعیین می‌کند بر طبق قوانین جاری کشور مربوط خواهد بود.
ب – طرفهای این موافقتنامه در صورت انطباق با قوانین داخلی خود پیش‌بینیهای لازم را به عمل خواهند آورد که مؤسسات و شرکتهای مخابراتی در مورد مذاکره و انعقاد قراردادهای مربوط به مبادلات مخابراتی لازم از نظر استفاده آنها از مدارهای مخابراتی سیستمی که طبق مقررات این “موافقتنامه” ایجاد خواهد شد و نیز در مورد خدمات مخابراتی به مردم، تأسیسات فنی، تقسیم سود و دیگر مقررات تجاری مربوط مستقیماً اقدام نمایند.
ماده ۳ – “قسمت فضایی” به وسیله سهام غیر قابل تفکیک در تملک امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص” بوده و این مالکیت به نسبت مشارکت آنان در هزینه‌های طرح ساختمان استقرار “قسمت فضایی” می‌باشد.
ماده ۴ –
الف – یک کمیته موقت ماهواره مخابراتی که از این پس به “کمیته” موسوم خواهد بود طبق این ماده تشکیل می‌شود که از طریق آن بتوان همکاریهای موضوع ماده ۱ این موافقتنامه را عملی نمود.
“کمیته” در مورد طرح، ساختمان، استقرار، نگهداری و بهره‌برداری از “قسمت فضایی” سیستم مسئول بوده و مخصوصاً دارای وظائف و اختیارات مصرحه در این موافقتنامه و “موافقتنامه مخصوص” می‌باشد.
ب – “کمیته” متشکل از اعضاء زیر خواهد بود:
یک عضو از هر امضاکننده “موافقتنامه مخصوص” که “سهمیه” او کمتر از ۱.۵ درصد نباشد، یک عضو از هر دو یا بیشتر امضاکننده “موافقتنامه مخصوص” که مجموع “سهمیه‌های” آنها کمتر از ۱.۵ درصد نبوده و برای عضویت کمیته با یکدیگر توافق نمایند.
پ – در اجرای وظائف مالی بر اساس این “موافقتنامه” و بر اساس “موافقتنامه مخصوص” یک کمیته فرعی مالی مشورتی به “کمیته” کمک خواهد کرد. این کمیته فرعی بلافاصله پس از شروع به کار توسط “کمیته ” تشکیل می‌شود.
ت – در صورت لزوم “کمیته” ممکن است کمیته‌های فرعی مشورتی دیگر نیز تشکیل دهد.
ث – هیچ امضاکننده یا گروه امضاکنندگان نباید به علت تقلیل میزان سهمیه آنها بر اساس ماده ۱۲ (پ) این “ موافقتنامه” از عضویت “کمیته” محروم شوند.
ج – در این “موافقتنامه” منظور از “سهمیه” در مورد هر امضاکننده “موافقتنامه مخصوص” درصدی است که در مقابل نام او در ضمیمه به “موافقتنامه مخصوص” ذکر شده و در آن بر اساس این “موافقتنامه” و “موافقتنامه مخصوص” تغییر داده شود.
ماده ۵ –
الف – هر امضاکننده “موافقتنامه مخصوص” یا گروه امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص” که عضو کمیته باشند دارای تعداد رأی برابر با “سهمیه” خود یا مجموع “سهمیه‌های” خود خواهند بود.
ب – اکثریت برای هر یک از جلسات “کمیته” عبارت است از تعداد نمایندگانی که جمع آراء آنها از آراء نماینده با بیشترین تعداد رأی اقلاً ۸.۵ درصد بیشتر باشد.
پ – “کمیته” سعی خواهد کرد که تصمیمات خود را به اتفاق آراء اتخاذ نماید معهذا اگر توافق ممکن نشود کمیته تصمیمات خود را با اکثریت آراء داده شده اتخاذ خواهد کرد به استثنای موارد زیر و با توجه به موارد موضوع پاراگرافهای (ت) و (ث) این ماده که تصمیمات مربوط بایستی به اکثریت آراء مثبت نمایندگانی که جمع آراء آنها از آراء نماینده با بیشترین تعداد رأی حداقل ۱۲.۵ درصد بیشتر باشد اتخاذ گردد.
1 – انتخاب نوع یا انواع “قسمت فضایی” که باید مستقر گردد.
2 – وضع استانداردهای عمومی برای تصویب ایستگاه زمینی به منظور استفاده از “قسمت فضایی”.
3 – تصویب فصلهای اصلی بودجه.
4 – تجدید نظر در حسابها طبق ماده ۴ (پ) “موافقتنامه مخصوص”.
5 – تعیین اجاره بهای واحد مخابراتی ماهواره طبق ماده ۹ (الف) “موافقتنامه مخصوص”.
6 – تصمیمات در مورد اضافه مبالغ موضوع ماده ۶ (ب) این موافقتنامه.
7 – تصویب انعقاد قراردادهای موضع ماده ۱۰ (پ) “موافقتنامه مخصوص”.
8 – تصویب امور مربوط به پرتاب ماهواره موضوع ماده ۱۰ (ت) “موافقتنامه مخصوص”.
9 – تصویب “سهمیه‌های” موضوع ماده ۱۲ (الف) (۲) این موافقتنامه.
10 – تعیین شرائط مالی الحاق موضوع ماده ۱۲ (ب) این موافقتنامه.
11 – تصمیمات در مورد کناره‌گیری موضوع ماده ۱۱ (الف) و (ب) این موافقتنامه و ماده ۴ (ت) “موافقتنامه مخصوص”.
12 – صدور توصیه در مورد اصلاحیه موضوع ماده ۱۵ “موافقتنامه مخصوص”.
13 – تصویب آیین‌نامه داخلی “کمیته” و کمیته‌های فرعی مشورتی.
14 – تصویب سود متناسب برای “شرکت” به جهت انجام خدمات آن به عنوان مسئول موضوع مواد ۵ (پ) و ۹ (ب) “موافقتنامه مخصوص”.
ت – اگر “کمیته” پس از گذشت ۶۰ روز از تاریخ ارجاع امر انتخاب نوع “قسمت فضایی” به منظور استقرار و حصول هدفهای مصرحه در پاراگراف (الف)(۲) ماده ۱ این موافقتنامه نتواند طبق پاراگراف (پ) (۱) این ماده تصمیم اتخاذ کند، تصمیم نهایی به اکثریت آراء مثبت نمایندگانی که جمع آراء آنها حداقل ۸.۵ درصد بیشتر از آراء نماینده‌ای که بیشترین تعداد آراء را داراست اتخاذ خواهد شد.
ث – اگر “کمیته” پس از گذشت ۶۰ روز از تاریخ ارجاع موارد زیر:
1 – هر یک از فصلهای بودجه موضوع پاراگراف (پ) (۳) این ماده.
2 – انعقاد هر قرارداد مخصوص موضوع پاراگراف (پ) (۷) این ماده و یا.
3 – هر مورد مخصوص مربوط مربوط به پرتاب ماهواره موضوع پاراگراف (پ) (۸) این ماده که مربوط به حصول هدفهای مصرحه در پاراگرافهای (الف) (۱) و الف (۲) ماده ۱ این موافقتنامه است نتواند مراتب را بررسی و تصویب نماید تصمیم نهایی به اکثریت آراء مثبت نمایندگانی که جمع آراء آنها حداقل ۸.۵ درصد بیشتر از آراء نماینده‌ای که بیشترین تعداد آراء را داراست اتخاذ خواهد شد.
ماده ۶ –
الف – “سهمیه” هر یک از امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص” در هزینه‌های طرح ساختمان و استقرار “قسمت فضایی” در دوره ترتیبات موقت بر اساس مبلغ کلی که دویست میلیون دلار ممالک متحده آمریکای شمالی برآورد شده تعیین خواهد شد. امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص”سهمیه خود را از این مخارج طبق مفاد “موافقتنامه مخصوص” خواهند پرداخت.
ب – “کمیته” در مورد لزوم اعتبارات اضافی اضافه بر مبلغ دویست میلیون دلار ممالک متحده آمریکای شمالی تخمین شده برای دوره ترتیبات موقت و همچنین مبالغ مربوط تصمیم اتخاذ خواهد کرد. در صورتی که اعتبارات اضافی برای دوره ترتیبات موقت موجب شود که جمع اعتبارات از سیصد میلیون دلار ممالک متحده آمریکای شمالی تجاوز نماید کنفرانس مخصوصی از امضاکنندگان موافقتنامه مخصوص به منظور رسیدگی به موضوع باید تشکیل شده و قبل از اتخاذ تصمیم به وسیله “کمیته” اقداماتی را که مناسب بداند توصیه نماید این کنفرانس آیین‌نامه داخلی خود را تهیه و تصویب خواهد کرد.
پ – هر یک از امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص” مخیر خواهد بود که تمام یا قسمتی از سهمیه خود را از این اعتبارات اضافی بپردازد. هیچ یک از امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص” مجبور به چنین پرداختی نخواهند بود.
در صورتی که بعضی از امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص” از پرداخت اعتبارات اضافی خودداری کنند سایر امضاکنندگان می‌توانند تا حدود مبالغ مربوطه به نسبت سهمیه‌های خود یا به هر طریق دیگر که صلاح بدانند پرداخت مربوطه را انجام دهند.
معهذا در صورتی که یکی از امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص” که عضو یکی از گروههایی باشد که طبق مفاد ماده ۴ (ب) این موافقتنامه برای اعزام نماینده مشترک به کمیته تشکیل شده است از قبول پرداخت سهمیه اضافی خودداری نماید سایر امضاکنندگان آن گروه تمام یا قسمتی از پرداخت را به میزانی که توافق خواهند کرد انجام خواهند داد. سهمیه‌های امضاکنندگان موافقتنامه مخصوص با توجه به این عمل تنظیم و تعیین خواهد شد.
ماده ۷ – به منظور تأمین حداکثر بهره‌برداری از “قسمت فضایی” طبق اصول مندرج در مقدمه این “موافقتنامه” هیچ یک از ایستگاههای زمینی اجازه نخواهند داشت قبل از تصویب کمیته بر اساس مفاد ماده ۷ “موافقتنامه مخصوص” از بخش فضایی استفاده نمایند.
ماده ۸ – “شرکت ماهواره‌های مخابراتی” که بر حسب قوانین ایالت کلمبیا تشکیل شده و از این پس “شرکت” نامیده می‌شود به عنوان مسئول طبق دستورالعملهای کلی “کمیته” و برابر تصمیمات اختصاصی که ممکن است “کمیته” اتخاذ نماید در امور طراحی ساختمان، استقرار، بهره‌برداری و نگهداری “قسمت فضایی” اقدام خواهد کرد.
ماده ۹ –
الف – با در نظر گرفتن برنامه مصرح در ماده این موافقتنامه ظرف یک سال پس از عملی‌شدن پوشش جهانی از طریق سیستم و در هر حال‌حداکثر تا اول ژانویه ۱۹۶۹ کمیته گزارشی حاوی توصیه‌های خود در مورد ترتیبات قطعی یک سیستم بین‌المللی پوشش جهانی که جایگزین ترتیبات موقت مستقر طبق مفاد این “ موافقتنامه” خواهد شد برای کلیه طرفهای این موافقتنامه ارسال خواهد داشت. این گزارش که حاوی ذکر کلیه عقاید مختلف خواهد بود اضافه بر دیگر موارد مخصوصاً این موضوع را مورد بررسی قرار خواهد داد که آیا ترتیبات موقت به همان شکل باید به صورت قطعی ادامه یابد یا اینکه یک سازمان دائمی بین‌المللی ایجاد شود که دارای یک کنفرانس عمومی بوده و کارکنان اداری و فنی آن به طور بین‌المللی انتخاب شوند.
ب – بدون توجه به شکل ترتیبات دائمی این ترتیبات باید:
1 – دارای هدفهای منطبق با اصول مندرج در مقدمه این موافقتنامه باشد.
2 – مانند این موافقتنامه برای پیوستن کلیه کشورهای عضو اتحادیه جهانی مخابرات یا واحدهای مخابراتی معرفی شده آنها مفتوح باشد.
3 – سرمایه‌گذاریهای انجام شده توسط امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص” را حمایت و تضمین نماید. و
4 – به نحوی باشد که امکان دخالت در تعیین سیاست کلی برای کلیه طرفهای موافقتنامه مربوط به ترتیبات دائمی موجود باشد.
ج – گزارش “کمیته” در یک کنفرانس بین‌المللی مورد بررسی قرار خواهد گرفت که در آن واحدهای مخابراتی معرفی شده ممکن است شرکت نمایند. این کنفرانس توسط دولت کشورهای متحده آمریکای شمالی ظرف سه ماه پس از تسلیم گزارش دعوت خواهد شد. طرفهای این موافقتنامه کوشش خواهند کرد که ترتیبات دائمی در اسرع فرصت عملی مستقر گشته و بتواند در اول ژانویه ۱۹۷۰ اعتبار یابد.
ماده ۱۰ – “کمیته” و همچنین “شرکت” به عنوان مدیر در بررسی قراردادها و در انجام سایر مسئولیت‌های خود از اصل احتیاج به تهیه طرح و تحصیل بهترین دستگاهها و خدمات به بهترین قیمت به منظور حصول مؤثرترین طرز کار و بهره‌برداری از “قسمت فضایی” پیروی خواهند کرد. در صورتی که پیشنهادات رسیده به مناقصات از نظر کیفیت و بهای سیف و مهلت‌ها مشابه تشخیص داده شوند “کمیته” و نیز “شرکت” به عنوان مدیر همچنین مراقبت خواهند کرد که قراردادها به نحوی توزیع گردد که طراحی و تهیه دستگاهها و لوازم حتی‌المقدور از کشورهایی که دولتهای مربوطه طرف این موافقتنامه هستند به تناسب تقریبی سهمیه‌های امضاکنندگان “ موافقتنامه مخصوص” آن دولتها تحصیل گردد.
این امر به شرطی است که طرح و تهیه لوازم به ترتیب فوق مغایر با منافع مشترک طرفهای این موافقتنامه و نیز امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص” نباشد “کمیته” و نیز “شرکت” به عنوان مسئول همچنین مراقبت خواهند کرد که اصول بالا در مورد قراردادهای فرعی مهم تا حدی که ممکن بوده و مسئولیت مقاطعه‌کار اصلی را در انجام امور مربوط به قرارداد اصلی کم نکند اعمال شود.
ماده ۱۱ –
الف – هر یک از طرفهای این موافقتنامه می‌توانند کناره‌گیری کنند و در چنین صورتی پس از سه ماه از تاریخی که اطلاع مربوطه توسط آن طرف به دولت کشورهای متحده آمریکای شمالی ارسال گردد موافقتنامه برای آن طرف دیگر معتبر نخواهد بود.
دولت کشورهای متحده آمریکایی شمالی سایر اعضاء را از کناره‌گیری آن طرف مطلع خواهد
نمود. در صورت کناره‌گیری “امضاکننده” مربوطه “موافقتنامه مخصوص” کلیه مبالغی را
که‌طبق مفاد “موافقتنامه مخصوص” بدهکار است به علاوه مبلغی که بین آن امضاکننده و
“کمیته” با توجه به هزینه‌های آتی ناشی از قراردادهای منعقده قبل از تاریخ اعلام کناره‌گیری توافق خواهد گردید پرداخت خواهد کرد.
اگر ظرف سه ماه پس از اعلام کناره‌گیری توافق ممکن نگردد کمیته رأساً تصمیم قطعی در مورد مبالغ لازم‌التأدیه توسط آن امضاکننده اتخاذ خواهد کرد.
ب – لااقل سه ماه پس از تاریخی که حقوق یک امضاکننده “موافقتنامه مخصوص” طبق مفاد
بند (ت) ماده ۴ “ موافقتنامه مخصوص” فسخ شده اعلام‌گردد و در صورتی که امضاکننده
مزبور در این مدت بدهی‌های خود را نپرداخته باشد کمیته پس از توجه به نظرات آن
امضاکننده و یا طرف مربوطه این‌قرارداد که امضاکننده را معرفی نموده است ممکن است
تصمیم بگیرد که طرف مورد بحث کناره گرفته شده از قرارداد تلقی می‌گردد. پس از این
تصمیم موافقتنامه حاضر دیگر برای آن طرف معتبر نخواهد بود.
پ – کناره‌گیری یکی از طرفهای این موافقتنامه خود به خود موجب کناره‌گیری
امضاکننده مربوط به آن طرف از “ موافقتنامه مخصوص” تلقی می‌شود ولی الزام
پرداختهای موضوع بند (الف) این ماده یا بند (ت) ماده ۴ “ موافقتنامه مخصوص” با این کناره‌گیری از امضاکننده سلب نخواهد شد.
ت – در مورد هر کناره‌گیری موضوع بندهای (الف) یا (ب) این ماده کمیته در حدود
سهمیه امضاکننده کناره گرفته از “موافقتنامه مخصوص” برای بالا‌بردن سهمیه‌های
سایر امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص” به نسبت سهمیه‌های مربوطه و یا به طریقی که
مورد موافقت امضاکنندگان باشد اقدام خواهد‌کرد.
معهذا در صورتی که امضاکننده “موافقتنامه مخصوص” معرفی شده توسط طرف
کناره‌گیرنده به هنگام کناره‌گیری آن طرف عضو گروهی از امضاکنندگان‌باشد که به
منظور داشتن یک نماینده مشترک در کمیته طبق بند (ب) ماده ۴ این موافقتنامه تشکیل
شده است سهمیه آن امضاکننده به تناسبی که مورد توافق بقیه امضاکنندگان آن گروه قرار گیرد بین آنها تقسیم شده و سهمیه آنها را بالا خواهد برد.
ث – کناره‌گیری هر یک از طرفهای این موافقتنامه همچنین ممکن است به این طریق صورت
گیرد که بنا به تقاضای طرف مربوط “کمیته” انتقال حقوق و‌تعهدات آن طرف و
امضاکننده مربوطه “موافقتنامه مخصوص” را به طرف دیگر و امضاکننده “موافقتنامه
مخصوص” این طرف تصویب نماید. طرف یا طرفهای انتقال لازم نیست که قبل از انجام
انتقال طرفهای این موافقتنامه یا امضاکنندگان “موافقتنامه مخصوص” بوده باشند.
ماده ۱۲ –
الف – موافقتنامه حاضر از تاریخ ۲۰ اوت ۱۹۶۴ به مدت شش ماه در واشنگتن برای امضاء امضاکنندگان زیر گشوده است:
1 – دولتهای کشورهایی که نامشان در ضمیمه “موافقتنامه مخصوص” در تاریخ گشایش آن موافقتنامه برای امضاء مندرج است. و
2 – دولتهای سایر کشورهای عضوی اتحادیه جهانی مخابرات به شرطی که سهمیه آن کشور یا واحد مخابراتی عمومی یا خصوصی معرفی شده مربوطه به تصویب کمیته رسیده باشد. اسم دولت و اسم امضاکننده ( موافقتنامه مخصوص) و رقم سهمیه مربوطه پس از تصویب کمیته و اعتبار یافتن و موافقتنامه برای او و یا اجرای موقت آن ثبت شده در ضمیمه (موافقتنامه مخصوص) تلقی می‌گردد.
ب – دولتهای هر یک از کشورهای عضو اتحادیه جهانی مخابرات می‌توانند پس از گذشت
مدت مفتوح بودن موافقتنامه برای امضاء با شرائط مالی که (کمیته) تعیین خواهد کرد
به موافقتنامه ملحق گردند پس از انجام الحاق نام کشور و نام امضاکننده
(موافقتنامه مخصوص) مربوط و رقم سهمیه آن در ضمیمه (موافقتنامه مخصوص) مندرج تلقی خواهد شد.
پ – برای ایجاد امکان الحاق امضاکنندگان جدید به (موافقتنامه مخصوص) سهمیه‌های
سایر امضاکنندگان ( موافقتنامه مخصوص) به تناسب کاهش خواهد یافت.
معهذا جمع سهمیه‌هایی که در آغاز و در مدت گشایش (موافقتنامه مخصوص) برای امضاء
تمام امضاکنندگان آن موافقتنامه غیر از آنها که اسامی‌شان در‌ضمیمه آن موافقتنامه
مندرج است تعیین شده نباید از ۱۷ درصد تجاوز نماید.
ت – این موافقتنامه از تاریخ امضاء غیر مشروط موکول به تصویب و یا در صورت مشروط
بودن با تصویب بعدی دو دولت یا بیشتر دارای اعتبار خواهد‌شد و از آن به بعد برای
هر یک از امضاکنندگان جدید از تاریخ امضاء و یا در صورتی که امضاء مشروط و موکول
به تصویب باشد از تاریخ تصویب اعتبار‌خواهد یافت.
ث – هر دولتی که موافقتنامه حاضر را به شرط تصویب امضاء نماید تا زمانی که
موافقتنامه برای امضاء گشوده است می‌تواند اعلام نماید که مفاد‌موافقتنامه را به
صورت موقت اجرا می‌نماید و بدین ترتیب به عنوان طرف موافقتنامه شناخته شود. این
اجرای موقت در حالات زیر پایان خواهد یافت:
1 – تصویب این موافقتنامه از طرف آن دولت. یا
2 – کناره‌گیری آن دولت طبق ماده ۱۱ این موافقتنامه.
ج – علیرغم تمام موارد مشروحه در این ماده تا زمانی که دولتی یا امضاکننده مربوطه
آن (موافقتنامه مخصوص) را امضاء نکرده باشد مفاد این‌موافقتنامه برای آن دولت
اعتبار نداشته و نمی‌تواند به طور موقت اجرا گردد.
چ – اگر در پایان مدت نه ماه از تاریخ گشایش اولیه موافقتنامه برای امضاء این
موافقتنامه برای دولتی اعتبار یافته و یا از طرف دولتی که طبق بند (الف)(۱) این
ماده آن را امضاء کرده است موقتاً اجرا نگردد امضاء انجام شده بلااثر تلقی شده و
نام آن کشور و امضاکننده مربوطه (موافقتنامه مخصوص) و‌همچنین سهمیه او از ضمیمه
( موافقتنامه مخصوص) حذف شده تلقی می‌گردد و بالنتیجه سهمیه‌های سایر امضاکنندگان
(موافقتنامه مخصوص) به‌میزان سهمیه دولت فوق به نسبت سهمیه آنها اضافه خواهد شد.
چنانچه موافقتنامه حاضر برای دولتی که آن را برابر مفاد بند (الف) (۲) این ماده
امضاء‌نموده ظرف نه ماه پس از گشایش اولیه آن برای امضا اعتبار نیافته و یا به
صورت موقت از طرف او اجرا نگردد امضای آن دولت کان‌لم‌یکن تلقی خواهد‌شد.
ح – هر امضاکننده (موافقتنامه مخصوص) از دولتی که این موافقتنامه را به شرط تصویب
امضاء نموده و آن را موقتاً اجرا نکرده باشد می‌تواند مانند‌موقعی که آن را تصویب
کرده و طبق ماده ۴ (ب) این موافقتنامه در (کمیته) دارای نماینده باشد یا ناظر به
(کمیته) اعزام دارد. این ناظران که دارای حق صحبت در کمیته بوده و دارای حق رأی
نخواهند بود می‌توانند در جلسات (کمیته) فقط برای مدت نه ماه از تاریخ اولیه گشایش این موافقتنامه برای‌امضاء شرکت نمایند.
خ – هیچ شرطی جز آنها که در این ماده ذکر شده برای این موافقتنامه قابل پذیرش نیست.
ماده ۱۳ –
الف – اطلاعیه‌های تصویب یا اجرای موقت و سندهای الحاق باید تسلیم دولت کشورهای متحده آمریکای شمالی گردد.
ب – دولت کشورهای متحده آمریکای شمالی مراتب امضاء، تصویب‌های مشروط، تسلیم اطلاعیه تصویب یا اجرای موقت، تسلیم اسناد الحاق و اطلاعیه دائر به کناره‌گیری از این موافقتنامه توسط دولتها را به کلیه دول امضاکننده و ملحق شونده اطلاع خواهد داد.
ماده ۱۴ – به مجرد اعتبار یافتن این موافقتنامه دولت کشورهای متحده آمریکای شمالی آن را طبق مفاد ماده ۱۰۲ منشور ملل متحد نزد دبیر کل سازمان ملل به ثبت خواهد رسانید.
ماده ۱۵ – این موافقتنامه تا اعتبار یافتن ترتیبات دائمی مذکور در ماده ۹ این موافقتنامه معتبر خواهد بود.
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و پانزده ماده منضم به لایحه قانون اصلاح قانون مشارکت ایران در کنسرسیوم بین‌المللی استفاده از ماهواره‌های مصنوعی مخابراتی است.
نایب رییس مجلس سنا – دکتر سید محمد سجادی