ماده اول – در اجرای قانون تشکیل وزارت فرهنگ و هنر مصوب آذرماه ۱۳۴۳ شورای عالی فرهنگ و هنر تأسیس می‌شود.
ماده دوم – شورای عالی فرهنگ و هنر برای منظورهای زیر تأسیس می‌شود:
الف – ایجاد هماهنگی در طرحها و برنامه‌ها و اقدامات فرهنگی و هنری کشور.
ب – برقراری همکاری نزدیک میان تمام سازمانهایی که به فعالیتهای گوناگون فرهنگی و هنری می‌پردازند.
ج – بررسی و اتخاذ تصمیم نسبت به مسائلی که در این قانون به عهده شورای عالی محول است.
د – شور با وزیر فرهنگ و هنر در مورد مسائل اساسی فرهنگ و هنر.
ماده سوم – اعضای شورای عالی عبارتند از:
الف – [اصلاحی ۱۳۵۲/۱۰/۶]
کسانی که به اعتبار سمت و مقام رسمی خود عضویت شورای عالی را دارا می‌شوند به شرح زیر:
وزیر فرهنگ و هنر.
وزیر آموزش و پرورش.
وزیر اطلاعات.
وزیر تعاون و امور روستاها.
وزیر علوم و آموزش عالی.
وزیر مشاور و سرپرست سازمان برنامه و بودجه.
رؤسای فرهنگستان‌های ایران.
رییس دانشگاه تهران.
دبیر کل شورای فرهنگی سلطنتی.
مدیر عامل سازمان رادیو و تلویزیون ایران.
تبصره ۱ – شورای عالی فرهنگ و هنر دارای یک دبیر کل خواهد بود که به پیشنهاد وزیر فرهنگ و هنر با فرمان همایونی به این سمت منصوب می‌گردد.
دبیر کل مسئولیت تشکیلاتی را که به منظور تدارک کلیه امور مربوط به وظایف شورا تأسیس می‌گردد به عهده خواهد داشت.
دبیر کل از کلیه مزایای قانونی معاون وزارتخانه استفاده می‌نماید.
ب – ۸ تا ۱۴ نفر از فرهنگیان و هنرمندان برجسته کشوری که به پیشنهاد وزیر فرهنگ و هنر با فرمان همایونی به عضویت شوری منصوب می‌شوند. مدت عضویت اعضاء انتصابی شورای عالی چهار سال و تجدید انتصاب آنان بلامانع است.
ماده چهارم – ریاست شورای عالی با وزیر فرهنگ و هنر خواهد بود.
ماده پنجم – جلسات شورای عالی حداقل با حضور دو ثلث اعضاء تشکیل و تصمیمات به اکثریت آراء حاضر اتخاذ می‌گردد.
ماده ششم – وظایف و اختیارات شورای عالی به شرح زیر خواهد بود:
۱ – اجازه تأسیس هر گونه مؤسسه و سازمان آموزشی هنری در سطح ابتدایی متوسطه – عالی و تصویب آیین‌نامه‌ها و نظامات مربوط به تأسیس و چگونگی اداره آنها.
۲ – بررسی و تصویب برنامه‌های آموزشی – دبستانها – دبیرستانها در زمینه مسائل مربوط به فرهنگ و هنر با همکاری وزارت آموزش و پرورش.
۳ – تعیین ارزش مدارک تحصیلی و امتیازات مکتسبه افراد در موضوعات هنری.
۴ – [اصلاحی ۱۳۵۲/۱۰/۶]
اجازه تأسیس انجمنها و گروهها و مراکز فرهنگی و هنری و غیر دولتی اعم از انجمنها و گروههای مؤلفان و مصنفان و هنرمندان و مترجمان و اجراکنندگان برنامه‌های فرهنگی و تهیه و تصویب اساسنامه‌های نمونه و تعیین شرایط عضویت اعضاء و نظارت بر کار و فعالیت این انجمنها و گروهها و مراکز فرهنگی و هنری با رعایت قوانین و مقررات و ضوابط ناظر بر کار وزارت فرهنگ و هنر.
۵ – تعیین شرایط برگزاری هر گونه جشنواره (فستیوال) – کنگره – نمایشگاه و مسابقات یا هر گونه جشن و مراسم تجلیل و یادبود درباره مسائل مربوط به فرهنگ و هنر.
۶ – تعیین شرایط مربوط به چگونگی اعطای نشان و مدال و عناوین افتخاری و جوائز در زمینه مسائل فرهنگی و هنری بر طبق آیین‌نامه خاص که به تصویب شورای عالی خواهد رسید.
۷ – تعیین نحوه استفاده و مصرف وجوه و اموالی که به رسم هدیه و بلاعوض و بدون شرط به وزارت فرهنگ و هنر یا شورای عالی می‌رسد.
۸ – اتخاذ تصمیم و اظهار نسبت به مسائلی که وزیر فرهنگ و هنر نظر استصوابی یا مشورتی شورای عالی را خواستار می‌شود.
۹ – اجازه تأسیس شورای فرهنگ و هنر در مراکز استان و شهرستان و تصویب اساسنامه آنها.
۱۰ – بررسی و اظهار نظر در مورد طرح‌های پیشنهادی وزیر فرهنگ و هنر که به صورت لوایح با تصویب‌نامه‌های دولت در زمینه مسائل فرهنگی و هنری پیشنهاد می‌شود.
۱۱ – تصویب آیین‌نامه‌های داخلی شورای عالی.
۱۲ – [الحاقی ۱۳۵۲/۱۰/۶]
همکاری و اشتراک مساعی با سازمان برنامه و بودجه در زمینه برنامه‌ریزی فرهنگی و تعیین اولویت در برنامه فرهنگی.
ماده هفتم – [اصلاحی ۱۳۵۲/۱۰/۶]
انجمنها و گروهها و مراکز فرهنگی و هنری غیر دولتی و اشخاصی که بر خلاف بندهای ۴ و ۵ ماده ششم و نظامات مقرر از طرف شورای عالی فرهنگ و هنر رفتار می‌نمایند، اجازه‌نامه یا پروانه فعالیت و کار آنان از طرف شورای عالی فرهنگ و هنر لغو خواهد شد.
مأمورین انتظامی مکلفند در موارد فوق به تقاضای وزارت فرهنگ و هنر از ادامه کار و فعالیت این چنین انجمنها و گروهها و مراکز فرهنگی و هنری و اشخاص جلوگیری نمایند.
ماده هشتم – آیین‌نامه‌های اجرایی این قانون پس از تصویب شورای عالی قابل اجراء خواهد بود.
ماده نهم – کلیه قوانین و مقرراتی که مغایر با این قانون می‌باشد از تاریخ تصویب این قانون ملغی می‌گردد.
ماده دهم – وزارت فرهنگ و هنر مأمور اجرای این قانون است.
قانون بالا مشتمل بر ده ماده در جلسه روز سه‌شنبه ششم تیرماه ۱۳۴۶ شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
نایب رییس مجلس شورای ملی – دکتر حسین خطیبی
قانون فوق در تاریخ روز چهارشنبه ۱۳۴۶.۴.۱۴ به تصویب مجلس سنا رسیده است.