ماده واحده – قبول اجرای اصول پیشنهادی توصیه‌نامه بین‌المللی شماره ۹۹ راجع به تجدید تربیت و آموزش حرفه‌ای معلولین که مشتمل بر ده قسمت (۴۲ بند) است تصویب می‌شود.
تبصره – وزارتخانه‌های فرهنگ – صنایع و معادن – بهداری و کار موظفند آیین‌نامه‌های اجرایی این قانون را با توجه با اصول پیشنهادی توصیه‌نامه مذکور و اوضاع و احوال کشور تهیه و پس از تصویب هیأت وزیران به موقع اجرا گذارند.
قانون فوق که مشتمل بر ماده واحده و یک تبصره و متن توصیه‌نامه ضمیمه است پس از تصویب مجلس سنا در جلسه پنجشنبه هشتم مهرماه یک هزار‌و سیصد و سی و هشت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۷.۱۲.۶ به تصویب مجلس سنا رسیده است.
توصیه‌نامه ۹۹
توصیه‌نامه مربوط به تجدید تربیت و آموزش حرفه‌ای معلولین
سی و هشتمین دوره اجلاسیه کنفرانس بین‌المللی کار ژنو ۲۲ ژوئن ۱۹۵۵
کنفرانس عمومی سازمان بین‌المللی کار بنا به دعوت هیأت مدیره دفتر بین‌المللی کار سی و هشتمین دوره اجلاسیه خود را در تاریخ اول ژوئن ۱۹۵۵ در ژنو منعقد ساخته و پس از اتخاذ تصمیم به پذیرش برخی پیشنهادات در اطراف تجدید آموزش حرفه‌ای اشخاص معلول چهارمین فقره دستور جلسه و تصمیم بر این که پیشنهادات مزبور باید به صورت یک توصیه‌نامه درآید.
در این روز ۲۲ ژوئن سال ۱۹۵۵ توصیه‌نامه ذیل را که ممکن است آن را توصیه‌نامه تجدید آموزش حرفه‌ای ( معلولین) ۱۹۵۵ خواند مورد پذیرش قرار‌داد از آن جایی که تجدید پرورش و آموزش این گونه اشخاص از نظر بازگرداندن آنها به کاملترین حد امکان سودمندی جسمی – عقلی و معنوی -اجتماعی – حرفه‌ای و اقتصادی که توانایی و استعداد بازگشت به آن را داشته باشند.
و نظر به این که برای رفع نیازمندیهای استخدامی اشخاص معلول و بهترین نحوه استفاده از منابع نیروی انسانی ضرورت دارد که قدرت و نیروی کار‌کردن اشخاص معلول به وسیله اختلاط و ترکیب یک طریقه مستمر و هماهنگ پزشکی معرفت‌النفسی – اجتماعی – فرهنگی – حرفه‌ای – راهنمایی آموزش حرفه‌ای و دوایر کاریابی توسعه یابد اقدامات ذیل را توصیه می‌کند.
۱ – تعریفات
۱ – از نظر مقاصد این توصیه‌نامه:
الف – اصطلاح “تجدید آموزش حرفه‌ای” عبارت است از آن قسمت از تدابیر مستمر و هماهنگ آموزش و پرورش مجدد که مستلزم می‌گردد ایجاد امور حرفه‌ای را مانند راهنمایی حرفه‌ای – آموزش حرفه‌ای و کاریابی انتخابی که به منظور امکان تهیه و حفظ شغل مناسبی برای اشخاص معلول طرح گردیده.
ب – اصطلاح “شخص معلول” مفهومش فردی است که امکان تهیه و حفظ شغل مناسب برای وی در نتیجه علتها و نواقص جسمی و عقلی به میزان قابل توجهی تقلیل یافته باشد.
۲ – حدود تجدید آموزش حرفه‌ای
۲ – وسایل تجدید آموزش حرفه‌ای بایستی برای کلیه اشخاص معلول صرف نظر از علت اصلی و کیفیت معلولیت و سن آنها فراهم گردد مشروط به آن‌که بتوان آنها را برای شغل مناسبی که امکان به دست آوردن و حفظ آن را داشته باشند آماده ساخت.
۳ – اصول و تدابیر مربوط به راهنمایی حرفه‌ای – آموزش حرفه‌ای و به کار گماشتن اشخاص معلول
۳ – به منظور تأسیس یا توسعه دوایر تخصصی راهنمایی حرفه‌ای جهت اشخاص معلول که نیازمند استعانت در طریق انتخاب یا تعویض مشاغل خود می‌باشند باید هر گونه اقدام لازم و قابل اجرا به عمل آید.
۴ – تدابیر مربوط به هدایت حرفه‌ای باید تا جایی که از نظر اوضاع و احوال ملی قابل لازم اجرا بوده و در موارد انفرادی هم مقتضی باشد شامل کارهای ذیل گردد:
الف – مصاحبه و مذاکره با یک نفر مشاور هدایت حرفه‌ای.
ب – بررسی سوابق تجارب حرفه و کار.
ج – بررسی سوابق تحصیلی یا سوابق دیگر مربوط به تعلیمات حرفه‌ای.
د – معاینه پزشکی از جهات هدایت حرفه‌ای.
ه – آزمایشهای مقتضی مربوط به استعداد و توانایی و در صورت لزوم آزمایشهای دیگر روحی.
و – بررسی وضع و حالات شخصی و خانوادگی.
ز – تعیین استعدادها و امکان توسعه توانایی و ظرفیت به وسیله تجارت و آزمایشهای مخصوص کار و وسایل دیگر.
ح – آزمایشهای فنی حرفه‌ای شفاهی یا نوع دیگر در کلیه مواردی که ضروری باشد.
ط – تعیین ظرفیت و توانایی جسمی متناسب با ضروریات استخدامی و امکان بهبود آن ظرفیت‌ها.
ی – تهیه اطلاعات در خصوص فرصتهای استخدامی و آموزش مربوط به معلومات حرفه‌ای توانایی جسمی استعدادها – مزایا و تجارت شخصی مورد نظر و همچنین مربوط به احتیاجات بازار مشاغل.
۵ – اصول تدابیر و طریقه‌های آموزش حرفه‌ای که به طور کلی در مورد آموزش حرفه‌ای اشخاص غیر معلول به کار برده می‌شود باید تا آن جا که شرایط طبی و فرهنگی اجازه دهد نسبت به اشخاص معلول هم اجرا گردد.
۶ –
(۱) – تعلیمات حرفه‌ای اشخاص معلول باید تا حدی که امکان‌پذیر باشد آنها را برای یک فعالیت اقتصادی که می‌توانند در انجام آن از اطلاعات و معلومات حرفه‌ای و استعدادهای خود در زمینه مشاغل آتی استفاده کنند آماده سازند.
(۲) – برای این منظورها تعلیمات حرفه‌ای مزبور باید به طریق ذیل صورت گیرد:
الف – تطبیق حرفه انتخابی پس از مشاوره با مشاغلی که معلولیت حداقل تأثیر را در انجام کار داشته باشد و یا این که آن مشاغل عامل تشدید معلولیت نباشند.
ب – در صورت امکان و اقتضاء تعلیمات حرفه‌ای باید در کارگاه‌هایی که شخص معلول قبلاً در آن کارها یا خدمات منتسب به آن اشتغال داشته صورت بگیرد.
ج – تعلیمات حرفه‌ای باید ادامه یابد تا این که شخص معلول مهارت لازم را برای کار عادی و بر پایه مساوی با کارگران غیر معلول (در صورتی که قادر به انجام آن باشد) فرا گیرد.
۷ – آموزش حرفه‌ای اشخاص معلول در صورت امکان باید به اتفاق اشخاص غیر معلول و تحت شرایط متساوی انجام گیرد.
۸ –
(۱) – جهت آموزش حرفه‌ای اشخاص معلول که مخصوصاً به دلیل کیفیت و شدت معلولیتشان آنها را نمی‌توان به اتفاق اشخاص غیر معلول تحت تعلیم قرار داد باید تدابیر و وسایل مخصوص اتخاذ نمود.
(۲) – در صورت اقتضاء این تدابیر باید ضمن تدابیر دیگر شامل قسمتهای زیر باشد:
الف – آموزشگاه‌ها و مراکز تعلیمات حرفه‌ای و آموزشگاه‌های حرفه‌ای شبانه‌روزی و غیره.
ب – دوره‌های کوتاه مدت و طویل‌المدت آموزش حرفه‌ای برای مشاغل معین و مشخص.
ج – دوره‌های تکمیلی جهت اشخاص معلول.
۹ – به منظور تشویق کارفرمایان به مبادرت به تعلیمات حرفه‌ای اشخاص معلول اقداماتی باید صورت گیرد و این اقدامات باید در صورت اقتضاء متضمن کمکهای مالی – فنی – پزشکی و حرفه‌ای باشد.
۱۰ –
(۱) – جهت پیشرفت ترتیبات مخصوص در زمینه اشتغال معلول باید اقداماتی صورت گیرد.
(۲) – ترتیبات مزبور باید اشتغال مؤثر کارگران معلول را به وسایل زیر تأمین کند:
الف – ثبت نام تقاضاکنندگان مشاغل.
ب =- ثبت مشخصات حرفه‌ای و سوابق و تمایلات.
ج – مصاحبه با آنها برای انتخاب شغل.
د – در صورت ضرورت تعیین قدرت و توانایی جسمی و حرفه‌ای ایشان.
ه – تشویق کارفرمایان به اعلام پست‌های ضروری به منظور تشریح استعداد اشخاص معلول و تأمین کار برای آنها.
و – تماس کارفرمایان در موارد ضروری به منظور تشریح استعداد اشخاص معلول و تأمین کار برای آنها
ز – کمک به معلولین جهت حصول راهنمایی حرفه‌ای آموزش حرفه‌ای و هر گونه خدمات پزشکی و اجتماعی که مورد ضرورت قرار گیرد.
۱۱ – اقدامات زیر به منظور نظارت امور فوق‌الذکر انجام گیرد:
الف – تعیین این که برقرار کردن در یک شغل یا توسل به تشکیلات آموزش و تجدید آموزش حرفه‌ای رضایتبخش بوده یا خیر. همچنین تعیین ارزش اصول و تدابیر مربوطه به روش مشاورات حرفه‌ای.
ب – تا حدود امکان رفع مشکلاتی که مانع از استقرار رضایتبخشی معلول در مشاغل آنها می‌شود.
۴ – سازمان اداری
۱۲ – دوایر آموزش و تجدید آموزش حرفه‌ای بایستی به منزله یک برنامه مستمر و هماهنگ از طرف مقام یا مقامات صلاحیتدار تشکیل و توسعه یابد و تا جایی که عملی باشد از دوایر موجود راهنمایی حرفه‌ای – آموزش حرفه‌ای و کاریابی استفاده گردد.
۱۳ – مقام یا مقامات صلاحیتدار باید اطمینان حاصل نمایند که برای انجام امور تجدید آموزش و تربیت اشخاص معلول و نظارت و تعقیب امور مزبور کارمندانی با معلومات کافی و مقتضی وجود داشته باشد.
۱۴ – توسعه و پیشرفت امور تجدید تربیت آموزش حرفه‌ای بایستی به موازات توسعه دوایر عمومی راهنمایی حرفه‌ای – آموزش حرفه‌ای و کاریابی صورت گیرد.
۱۵ – دوایر تجدید آموزش حرفه‌ای باید به نحوی تشکیل و توسعه یابد که برای اشخاص معلول فرصتهایی جهت آمادگی برای خدمت و به دست‌آوردن و حفظ شغل مناسب در هر زمینه‌ای که باشد به وسیله خودشان فراهم آید.
۱۶ – مسئولیت اداری سازمان عمومی و توسعه دوایر تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای باید به نحو زیر محول گردد:
الف – به یک مقام یا.
ب – مشترکاً به مقاماتی که مشمول فعالیتهای مختلف برنامه می‌باشد در حالی که به یکی از این مقامات باید مسئولیت مقدماتی ایجاد هماهنگی محول شود.
۱۷ –
(۱) – مقام یا مقامات صلاحیتدار موظفند کلیه اقدامات لازم و شایسته را به منظور انجام همکاری و هماهنگی بین هیأتهای عمومی و خصوصی متصدی فعالیتهای تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای معمول دارند.
(۲) – این اقدامات در صورت اقتضا باید شامل مسائل زیر باشد:
الف – تعیین مسئولیت‌ها و تعهدات هیأتهای عمومی و خصوصی.
ب – مساعدت فنی به هیأتهای مخصوص که به طور مؤثر در فعالیتهای مربوط به تجدید
آموزش حرفه‌ای شرکت می‌جویند.
ج – مشاورات فنی با هیأتهای مخصوص.
18 – (۱) – دوایر تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای باید با استعانت کمیسیونهای مشاورتی
ممتاز متشکل برای سراسر کشور و در صورت اقتضا برای‌یک منطقه یا یک محل تأسیس و
توسعه یابد.
(۲) – این کمیته‌ها بایستی در موارد مقتضی شامل اعضایی باشد که از میان:
الف – مقامات و هیأتهایی که مستقیماً در امر تجدید آموزش حرفه‌ای مداخله دارند.
ب – سازمانهای کارفرمایان و کارگران.
ج – اشخاصی که به دلیل معلومات و ارتباطشان با امر تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای
واجد صلاحیت خدمت باشند.
د – سازمانهای اشخاص معلول.
برگزیده شده باشند.
(۳) – کمیته‌های مورد بحث مسئول مشاوراتی به نحو ذیل می‌باشند:
الف – در خصوص توسعه و پیشرفت تدابیر و روش و برنامه‌های مربوط به تجدید آموزش و
تربیت حرفه‌ای برای سرتاسر کشور.
ب – در خصوص اجرای ترتیبات و تدابیر متخذه ملی و انطباق آنها با شرایط منطقه‌ای و محلی و هماهنگ ساختنشان با فعالیتهای منطقه‌ای و محلی در‌آن حدود.
۱۹ – (۱) – تحقیقات و بررسیها به منظور تعیین ارزش و نتایج و پیشرفت کار دوایر
تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای معلولین باید مورد ترغیب و‌تشویق قرار گیرد مخصوصاً از
طرف مقامات صلاحیتدار.
(۲) – این گونه تحقیقات و بررسیها بایستی شامل مطالعات مستمر و مخصوص درباره
اشتغال معلولین باشد.
(۳) – تحقیقات باید همچنین مشتمل باشد بر کارهای علمی در زمینه فنون و تدابیر
مختلف که ممکن است در امر تجدید آموزش حرفه‌ای نقشی را‌بازی کنند.
۵ – اقدامات و تدابیر به منظور این که اشخاص معلول از دوایر تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای استفاده کنند.
۲۰ – اقدام لازم باید به عمل آید تا این که اشخاص معلول بتوانند از کلیه وسایل
موجود تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای استفاده کنند و همچنین برای این که اطمینان
حاصل شود که یک مقامی مسئول است شخصاً به هر فرد معلول معاضدت کند تا بتواند حداکثر آموزش مجدد حرفه‌ای را فرا گیرد.
۲۱ – این اقدامات باید متضمن امور ذیل باشد:
الف – جمع‌آوری و پخش اطلاعات در خصوص امکان استفاده از دوایر تجدید آموزش و
تربیت حرفه‌ای و نتایجی که این دوایر برای اشخاص معلول‌در بر خواهند داشت.
ب – اعطای کمکهای مالی کافی و مقتضی به اشخاص معلول.
۲۲ – (۱) – این گونه کمک مالی باید در هر مرحله از جریان تجدید آموزش حرفه‌ای صورت
گرفته و برای معلولین تسهیلاتی فراهم آورد که بتوانند خود‌را برای شغل مناسب و حفظ
آن شغل به طور مؤثر و همچنین کارگران آماده و مهیا سازند.
(۲) – کمک مالی باید شامل مؤسسات مجانی تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای کمک‌هزینه
زندگی هزینه‌های ضروری ایاب و ذهاب که طی دوران تربیت حرفه‌ای لزوم پیدا کند و
اعطای وامها یا اعطای پول یا تهیه آلات و ابزار و تجهیزات و همچنین اعضای عاریتی و
هر گونه ادوات لازم دیگر باشد.
۲۳ – اشخاص معلول باید بدون از دست دادن مزایای مربوط به بیمه‌های اجتماعی که به
عناوین مختلف تعلق می‌گیرد امکان استفاده از کلیه وسایل‌آموزشی و تجدید آموزش
داشته باشند.
۲۴ – معلولین ساکن مناطقی که در آن جا امکان یافتن شغل و یا تهیه وسایل آمادگی به
انجام کار انجام محدود می‌باشد.
باید از کلیه تسهیلات از جمله مسکن و غذا جهت آماده ساختن خود به اشتغال کاری
بهره‌مند گردند و در صورت تمایل بایستی بتوانند به مناطقی که‌امکان بیشتری از لحاظ
اشتغال به کار وجود دارد اعزام گردند.
۲۵ – اشخاص معلول (از جمله کسانی که مدد معاش معلولیت دریافت می‌کنند) در صورتی
که کارشان مساوی کار اشخاص غیر معلول باشد نباید به‌عنوان معلول بودن از نقطه نظر
دستمزد و سایر شرایط استخدام مورد تبعیض قرار گیرند.
۶ – اشتراک مساعی میان هیأتهای مسئول معالجات پزشکی و مسئولین امور تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای
۲۶ – (۱) – میان سازمانهایی که مسئول مواظبت‌های پزشکی می‌باشند و مسئولین تجدید
آموزش و تربیت حرفه‌ای اشخاص معلول باید همکاری‌بسیار نزدیک و حداکثر هماهنگی در
فعالیتهای موجود داشته باشند.
(۲) – وجود این همکاری و هماهنگی در فعالیتهای مربوط باید به منظورهای زیر باشد:
الف – تأمین معالجات پزشکی و در صورت ضرورت تهیه ادوات و اسبابهای عاریتی مناسب
به منظور تسهیل و پیشرفت قابلیت اشتغال آتی اشخاص‌معلول ذیعلاقه.
ب – استعانت در تعیین اشخاص معلول که نیازمند و متناسب برای تجدید آموزش حرفه‌ای هستند.
ج – مجاهدت در راه آغاز تجدید آموزش و ترتیب حرفه‌ای در اولین و مناسبترین وهله.
د – برقرار ساختن مشاوره پزشکی در موارد ضروری در کلیه مراحل تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای.
ه – تعیین ظرفیت و میزان توانایی کار.
۲۷ – امر تجدید آموزش حرفه‌ای در موارد کلی و مشروط به مشاوره پزشکی بایستی در حین معالجات پزشکی آغاز شود.
7 – تدابیر مربوط به توسعه فرصتهای استخدامی برای اشخاص معلول
۲۸ – به منظور ایجاد حداکثر فرصتها و امکانات برای اشخاص معلول جهت تهیه و حفظ مشاغل مناسب اقداماتی باید با همکاری نزدیک سازمانهای‌کارفرمایان و کارگران انجام گیرد.
۲۹ – این اقدامات باید بر پایه اصول و مبادی زیر صورت گیرد:
الف – برای اشخاص معلول باید فرصتهایی مساوی با آن چه به اشخاص غیر معلول داده
می‌شود ایجاد گردد تا بتوانند مشاغلی را که در صلاحیت آنها‌است انجام دهند.
ب – برای اشخاص معلول باید کاملاً مقدور و میسر باشد که کار مناسبی را از طرف
کارفرمایانی که خودشان انتخاب می‌کنند قبول نمایند.
ج – پیوسته باید توانایی و ظرفیت کار معلولین مورد ابرام و تأیید قرار گیرد نه آن که عکس آن مورد تأیید واقع شود.
۳۰ – اقدامات مذکور باید شامل کارهای ذیل نیز باشد:
الف – انجام بررسیهایی به منظور تجزیه و تحلیل و نشان دادن ظرفیت و توانایی کار اشخاص معلول.
ب – تبلیغات دامنه‌دار و مستمر و مؤثر با اشاره مخصوص به:
اول – قیاس بین معلولین و اشخاص سالم که به کار مساوی و متشابه اشتغال دارند از
نظر تعیین گردش کار – میزان تولید – وقوع حوادث غیبت‌ها و‌ثبات و پایداری در کار.
دوم – طریقه انتخاب کارکنان بر اساس احتیاجات مشخص و معین.
سوم – طریقه اصلاح و بهبودی شرایط کار متضمن تعدیل و اصلاح ماشین آلات و تجهیزات
از نظر تسهیل اشتغال کارگران معلول.
ج – اتخاذ وسایل به منظور آن که تعهدات افزایش یافته کارفرمایان در خصوص بیمه
حوادث کار و خسارت کارگران از میان برود.
د – تشویق کارفرمایان به انتقال کارگرانی که توانایی و استعداد کار آنها در نتیجه
تقلیل استعداد جسمی تغییر یافته باشد به مشاغل مناسب دیگری در‌داخل مؤسسات خودشان.
۳۱ – در مواردی که اوضاع و احوال ملی اقتضاء کند و با روش و سیاست ملی هم مطابقت داشته باشد.
استخدام اشخاص معلول باید به وسایل ذیل انجام پذیرد:
الف – استخدام چند درصد اشخاص معلول تحت ترتیبات و قرارهایی که مانع از بیکاری کارگران غیر معلول نشود.
ب – محفوظ نگاه داشتن بعضی مشاغل معین برای اشخاص معلول.
ج – اتخاذ ترتیباتی به این منظور که برای اشخاصی که شدیداً معلول هستند فرصتهای استخدامی یا رجحان بعضی مشاغل مناسب حال آنها فراهم‌گردد.
د – تشویق ایجاد و تسهیل فعالیت شرکتهای تعاونی یا مؤسسات متشابه دیگر که به وسیله یا از طرف اشخاص معلول اداره می‌شوند.
۸ – مشاغل مورد حمایت
۳۲ – (۱) – مقام یا مقامات صلاحیتدار موظفند با اشتراک مساعی سازمانهای خصوصی
اقدامات مقتضی را برای ایجاد و پیشرفت تسهیلات آموزش‌حرفه‌ای و استخدام اشخاص
معلول که نمی‌توان آنها را جهت مشاغل عادی رقابت‌آمیز آماده ساخت تحت شرایط
استحفاظی معمول دارند.
2 – این گونه تسهیلات باید مشتمل باشد به تأسیس کارگاه‌های حمایت شده و تدابیر
مخصوص برای آن عده از اشخاص معلول که به علل جسمانی -روحی یا در اثر مشکلات و
جغرافیایی نمی‌توانند به طور منظم به حمل کار مسافرت و بازگشت کنند.
۳۳ – کارگاه‌های مورد حمایت باید تحت نظارت مؤثر پزشکی و حرفه‌ای نه تنها کار مفید
و ثمربخشی برای معلولین تهیه کنند بلکه فرصتها و امکاناتی‌نیز برای تجدید آموزش
حرفه‌ای و پیشرفت ارتقاء و در صورت امکان انتقال آنها را به مشاغل عادی فراهم
سازند.
۳۴ – برای کارگران معلول که عازم بازگشت به موطن خود هستند باید برنامه‌های مخصوص
تحت نظارت مؤثر پزشکی و حرفه‌ای به منظور تهیه کار‌مفید و ثمربخش در کشور خودشان
تنظیم گردد.
۳۵ – در مواردی که مزد و شرایط کارگران به طور کلی از طریق مقررات قانونی تعیین گردیده این مقررات بایستی درباره معلولینی که به مشاغل مورد‌حمایت اشتغال دارند اجرا گردد.
۹ – مقررات مخصوص برای کودکان و جوانان معلول
۳۶ – دوایر تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای کودکان و جوانان معلول که هنگام تحصیل آنها فرا رسیده بایستی با همکاری نزدیک بین مقامات مسئول آموزش و پرورش و مقام یا مقامات مسئول تجدید آموزش حرفه‌ای تأسیس و توسعه یابد.
۳۷ – برنامه‌های فرهنگی باید با توجه به مسائل مخصوص کودکان و نوجوانان معلول و
نیازمندی آنها به امکانات مشابه به امکانات کودکان و جوانان‌غیر معلول و به منظور
تعلیمات عمومی و حرفه‌ای متناسب با سن توانایی و استعداد و علاقه آنها تنظیم گردد.
۳۸ – هدف و مقاصد اصلی دوایر تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای کودکان و جوانان معلول
باید در حدود امکان ناظر به موانع حرفه‌ای و روحی ناشی‌از معلولیت آنها و ایجاد هر
گونه فرصتها و امکاناتی برای آماده ساختن و پذیرفته شدن آنها در مشاغل مناسب باشد
استفاده از این فرصتها بایستی‌مستلزم همکاری بین دوایر پزشکی اجتماعی و فرهنگی و
همچنین اولیاء یا سرپرستان و مسئولین کودکان و جوانان معلول باشد.
۳۹ – (۱) – امر آموزش و پرورش راهنمایی حرفه‌ای – تربیت حرفه‌ای و استخدام کودکان
و اشخاص معلول بایستی به موازات تشکیلات عمومی‌دوایری که برای کودکان و جوانان غیر
معلول استقرار یافته پیش برود و همچنین امور آموزش مزبور در صورت امکان و در موارد
مقتضی باید تحت‌همان شرایط و به معیت کودکان و جوانان غیر معلول انجام گیرد.
(۲) – برای این گونه کودکان و جوانان معلول که معلولیت آنها مانع از شرکتشان در
دوایر مورد بحث شرایط متساوی و به معیت کودکان و جوانان غیر‌معلول می‌شود تدابیر و
مقررات مخصوص باید در نظر گرفته شود.
(۳) – این تدابیر و مقررات باید به خصوص شامل آموزش تربیتی و حرفه‌ای و تخصصی مربیان باشد.
۴۰ – اقداماتی نیز باید به منظور تأمین مسائل ذیل در مورد کودکان و جوانانی که در
نتیجه آزمایشهای پزشکی و واجد بودن معلولیت‌ها و‌محدودیت‌هایی به طور کلی برای کار
غیر متناسب می‌باشند صورت گیرد.
الف – معالجات طبی جهت مرتفع ساختن یا تقلیل و بهبودی معلولیت‌ها و محدودیت‌ها در
اولین وهله امکان.
ب – تشویق به دخول در دبستان و هدایت به سوی مشاغل مناسب و مطابق دلخواه آنان در
حدود ظرفیت و توانایی آنها و همچنین فراهم آوردن‌امکاناتی برای تربیت حرفه‌ای در
راه تحصیل آن مشاغل.
ج – مساعدت مالی و در صورت لزوم تعلیم و تربیت و آموزش حرفه‌ای طی دوران معالجه پزشکی.
10 – اجرای اصول و مبادی تجدید آموزش و تربیت حرفه‌ای
۴۱ – (۱) – تدابیر و وسایل مربوط به تجدید آموزش حرفه‌ای بایستی با احتیاجات مخصوص
و اوضاع و احوالی هر کشور مطابقت داشته و در زمینه همین احتیاجات و شرایط و طبق
اصول و مبادی مندرج در این توصیه‌نامه به طور تدریجی توسعه و پیشرفت حاصل کند.
2 – هدفهای اصلی این توسعه تدریجی به منظورهای زیر است:
الف – تعیین و توسعه قابلیت و استعداد حرفه‌ای اشخاص معلول.
ب – ایجاد امکانات استخدامی مناسب به حداکثر امکان.
ج – مرتفع ساختن هر گونه تبعیض در زمینه آموزش استخدام علیه اشخاص معلول از نظر معلولیت آنها.
۴۲ – توسعه و پیشرفت تدریجی دوایر تجدید آموزش حرفه‌ای بایستی در موارد مقتضی به استعانت دفتر بین‌المللی کار صورت گیرد.
الف – در صورت امکان به وسیله کمکهای مشاورتی فنی.
ب – به وسیله تبادل مبسوط تجارب بین‌المللی حاصله در کشورهای مختلف.
ج – به وسیله اقسام دیگر اشتراک مساعی بین‌المللی در طریق تأسیس و توسعه دوایر و اموری که با احتیاجات و شرایط هر کشور مطابقت داشته و ضمناً شامل تربیت کارمندان مورد نیاز نیز باشد.
مراتب فوق متن معتبر توصیه‌نامه‌ای است که در سی و هشتمین دوره اجلاسیه کنفرانس عمومی سازمان بین‌المللی کار منعقد در ژنو که در تاریخ ۲۳ ژوئن ۱۹۵۵ پایان یافته مورد پذیرش قرار گرفته است.
نظر به مراتب بالا در روز ۱۹ ژوئیه ۱۹۵۵ امضاء گردید.
رییس کنفرانس – ف – کاچیاالدینی.
مدیر کل دفتر بین‌المللی کار – داوید مورس.
متن توصیه‌نامه فوق مشتمل بر ده قسمت (۴۲ بند) ضمیمه قانون مربوط به اجازه قبول و اجرای اصول پیشنهادی توصیه‌نامه بین‌المللی شماره ۹۹ راجع به تجدید تربیت و آموزش حرفه‌ای معلولین بوده و صحیح است.
رییس مجلس شورای ملی – رضا حکمت